Macht en benoemingen

Deel 4

Dag allemaal!

Enigszins verrast - maar niet ontevreden - verneemt de Bunsbeekse Ouderkring dat mevrouw Maria Saelmaekers klacht heeft ingediend bij de Procureur des Konings tegen ondergetekende en tegen onbekenden (m.a.w. het voltallig oudercomité) wegens het publiceren van "HET VERDRIET VAN BUNSBEEK". Om het aan de gang zijnde onderzoek door de bijzondere opsporingsbrigade van de rijkswacht niet te bemoeilijken willen wij daarover in dit nummer nog geen bijzonderheden verstrekken. Vol vertrouwen wachten wij op de afloop van dit onderzoek, wetende dat wij de spreekbuis zijn voor vele Bunsbekenaren die aanklagen wat wij aanklagen. Ons protest tegen de terreur in de school en tegen de ellendige onverdraagzaamheid in dit dorp, zal nu pas echt gehoord worden! Na vele jaren is er eindelijk iets waarvoor we mevrouw Saelmaekers dankbaar zouden kunnen zijn... ware het niet dat ons Bunsbeekse dorpsschooltje alweer het gelag zal moeten betalen. Want goede publiciteit is het allemaal niet. Wij vragen ons af wie zijn kinderen in september nog met een gerust gemoed zal toevertrouwen aan een school waar het schoolhoofd de leerkrachten ziek maakt, hen met de B.O.B. opzadelt en telkens weer iets nieuws vindt om het dorp op stelten te zetten.

Voor de dure school zijn we Saelmaekers zeker niet dankbaar, zoals u kon lezen in ons vorig nummer van HET VERDRIET VAN BUNSBEEK: "Geld en Macht". Deze keer willen we het hebben over "MACHT EN BENOEMINGEN", een delicaat onderwerp voorwaar!

Niemand zal ontkennen dat onze samenleving voor een groot deel gebaseerd is op "vriendendiensten". Wanneer dit binnen de perken blijft zal niemand er trouwens aanstoot aan nemen. Wat zich in Bunsbeek de laatste jaren echter heeft afgespeeld rond benoemingen in de school loopt werkelijk de spuigaten uit! Als ouders klagen wij de manoeuvres aan die niet het belang van onze kinderen hebben gediend maar hun vorming geschaad.

Is het aanvaardbaar dat leerkrachten zodanig worden gepest door de directie dat zij - om psychisch niet helemaal ten onder te gaan - verlof zonder wedde aanvragen of zelfs ontslag indienen? Is het normaal dat de leerlingen van het vijfde leerjaar de voorbije 5 jaar tenminste negen verschillende leerkrachten hebben gehad?! Is het aanvaardbaar dat een zeer bekwame leerkracht niet benoemd wordt nadat ze ten onrechte door Mevrouw Saelmaekers beschuldigd werd van zedenfeiten, nadat zowel ouders als leden van de inrichtende macht misleid werden door Maria Saelmaekers en "haar erewoord"?! Is het aanvaardbaar dat leerkrachten die in Bunsbeek wonen geen kans maken in de school en plaats moeten ruimen voor vriendjes en familieleden van de directie, die zelfs uit een andere provincie moeten komen?!

Stof genoeg om verscheidene BOKjes mee vol te schrijven. In dit nummer slechts enkele concrete vragen en voorbeelden van MACHT EN BENOEMINGEN. Veel leesgenot en... tot weldra!

Fons Hendrickx, voorzitter

Macht en benoemingen

In Bunsbeek gaan en komen leerkrachten tegen een tempo dat de school misschien wel een plaatsje in het Guinness Book of Records kan bezorgen. Om welke duistere redenen een paar leerkrachten dadelijk, anderen na meer dan 10 jaar wachten, en nog anderen nooit een vaste betrekking in Bunsbeek verwerven is niet altijd even duidelijk. Maar dat het er alles behalve fair en objectief aan toegaat is zonneklaar. Wij hebben weet van de grofste onrechtvaardigheden en van afdreigingen die de leerkrachten zich moeten laten welgevallen... De steeds onzekere benoeming is het ultieme wapen dat de directie omzeggens wekelijks hanteert.

Het is ook de reden waarom de Bunsbeekse oudervereniging al zo lang begrip opbrengt voor de slappe houding van het leerkrachtenkorps. Wij hebben altijd vermeden dat leerkrachten zich moesten compromitteren omwille van de oudervereniging. Want vlot contact met ouders is in Bunsbeek voor alle onderwijsmensen uit den boze: voor Saelmaekers staat dit namelijk gelijk met "tegen de school zijn". Benoemden verzekeren zich zo van onafgebroken pesterij en voor onbenoemden betekent dit "einde contract"!. Wij bewonderen de moedige houding van de leerkrachten die mee durfden opkomen voor een gezellige school waar kinderen en ouders welkom zijn, waar zij als goede collega's ook met elkaar vrijelijk contact mogen hebben. Want ook dat is in Bunsbeek verdacht, ziet u, als leerkrachten veel met elkaar praten. Daarom trekken zij zich op vrije momenten liever eenzaam terug in hun klas. Teveel leerkrachten hebben solidariteit al duur moeten bekopen!

De oudervereniging heeft zich nooit gemengd in benoemingen: voor ons waren en zijn alle leerkrachten gelijk. Nooit is er vanuit de oudervereniging geageerd tegen een bepaalde leerkracht. Integendeel: er kwam spontaan protest telkens iemand slachtoffer werd van de duistere machinaties van inrichtende macht en directie. Wij betreurden het wanneer alweer een goede leerkracht plaats moest ruimen voor de volgende, want dat betekende elke keer aanpassingsproblemen voor de kinderen. Het is dan ook louter en alleen omdat wij als vaders en moeders weten hoe belangrijk de affectieve band is tussen de leerkracht en kinderen van 3 tot 10 jaar, dat wij met MACHT EN BENOEMINGEN de onverantwoorde lichtzinnigheid van directie en inrichtende macht aan de kaak willen stellen. Als zij in hun willekeur hadden gehandeld uit bekommernis om kinderen, dan zouden hun beslissingen nog enigszins aanvaardbaar zijn. Maar de benoemingen in Bunsbeek zijn je zuiverste koehandel, waar leerkrachten op "parkeerbanen" worden gezet, in afwachting dat iemand van de clan de plaats kan komen bezetten. En laat niemand dit verkeerd begrijpen! Het is niet omdat wij willekeur aanklagen dat iemand van de huidige leerkrachten zich geviseerd moet voelen. Als wij het opnemen voor vroegere collega's, dan is het om te voorkomen dat de huidige leerkrachten op dezelfde manier worden behandeld. Niemand moet zich ongemakkelijk voelen in de school van Bunsbeek. Wij willen niet dat iemand zijn job verliest! Het is doodjammer dat de broodwinning van sommigen in groot gevaar komt door de dwaasheid van het beleid. Wij vragen niet liever dan te mogen meehelpen aan de bloei van de school en dat weet iedereen. Een middel daartoe is een halt toeroepen aan het misbruiken van macht.

Dit overzichtje kan niet anders dan onvolledig zijn. Dat het verhaal niet langer is en dat sommige namen van slachtoffers ontbreken is louter te wijten aan plaatsgebrek en onze beperkte documentatie. Maar zelfs zonder volledig te zijn is het samenbrengen van wat leerkrachten van Bunsbeek de laatste jaren hebben meegemaakt indrukwekkend genoeg. Sommigen hadden misschien liever dat ze niet meer werden herinnerd aan hun pijnlijke ervaringen in Bunsbeek. Het stemt alleen maar droevig als men bedenkt welk menselijk leed achter elke naam en elk verhaal schuilgaat... Maar juist door alles zo lang te verzwijgen kon er niets veranderen. Dit mag niet langer meer.

Juffrouw Monique

Maria Saelmaekers was nog niet lang schoolhoofd toen haar klasgenoot, juffrouw Monique, haar mocht opvolgen in het zesde leerjaar. Juffrouw Monique was uitermate competent, zelfs in die mate dat niet alleen de ouders vol lof waren over haar, maar dat de inrichtende macht zich met een brief van de pastoor ertoe verbond "nooit iemand in haar plaats te zullen benoemen"! Het volgende jaar kon juffrouw Monique benoemd worden... maar blijkbaar kwam dat sommigen niet langer goed uit. Op onverklaarbare wijze ontstond er een lasterlijke fluistercampagne waaraan Maria Saelmaekers bijzonder gretig deelnam. Zij lanceerde bezwarende praatjes bij leerkrachten, bij leden van de inrichtende macht en bij ouders. Om te beginnen heeft niemand het recht zich uit te laten over het privéleven van zijn naaste, maar bovendien was de roddel van zo'n laag allooi dat geen zinnig mens er belang zou aan hechten. Maar juffrouw Monique werd toch de laan uitgestuurd! Protest van ouders mocht niet baten. Officieel kreeg zij te horen dat het was omdat Godelieve Cloots de betrekking opeiste. Kon die dan meer rechten laten gelden? Als het een openstaande betrekking was moest juffrouw Monique benoemd worden, punt! De inrichtende macht was echter door Maria Saelmaekers gemanipuleerd: op haar erewoord verklaarde deze dat wat over juffrouw Monique verteld werd... de waarheid was en zij dus niet langer in het katholieke onderwijs op haar plaats was. Sommige leden van de inrichtende macht betreuren het tot de dag van vandaag dat zij toen Saelmaekers hebben geloofd en dus een onrechtvaardigheid begingen.

Het straffe was dat datzelfde jaar Christine Saelmaekers wel benoemd werd, hoewel zij minder dienstjaren had dan juffrouw Monique. Maar ja, zij was dan weer de zus van het schoolhoofd. Juffrouw Monique werd dus het slachtoffer van een dubbele machinatie en schandelijk de laan uitgestuurd.

Juffrouw Marcella

Juffrouw Marcella werd als interim gevraagd omdat haar zoontje Chris door zijn aanwezigheid een kleuterklas kon redden. Toen later een openstaande betrekking vrijkwam diende juffrouw Marcella persoonlijk bij de directie haar kandidatuur in. Vera Cloots werd echter aanvaard. De uitleg van Maria Saelmaekers was dat de inrichtende macht juffrouw Marcella gewraakt had en dat juffrouw Vera unaniem verkozen was. Tot daar toe: als er twee kandidaten zijn voor één betrekking is er altijd eentje die uit de boot valt. Meester Ludo zou na de vakantie echter een duo-baan nemen. Hij lichtte ook juffrouw Marcella in die prompt bij het schoolhoofd opnieuw haar kandidatuur voor de duo-baan indiende. Maria Saelmaekers was duidelijk verrast - haar plannen waren al gesmeed - en zij verwees juffrouw Marcella naar mijnheer pastoor. Marcella ging niet alleen naar de pastoor, maar samen met haar echtgenoot bezocht zij alle leden van de inrichtende macht... om tot de ontdekking te komen dat de inrichtende macht nooit geweten had dat zij ook voor de vroegere betrekking kandidaat geweest was! Maria Saelmaekers had hen daarover niet ingelicht. Van onfatsoenlijkheid gesproken!
Wat was de reden dan? Wie zal het zeggen? Was het omdat Marcella een diploma van een officiële school had? Later werden er nochtans leerkrachten met zo'n diploma wel aangenomen. Was het omwille van politieke motieven? Welke dan?

Juffrouw Peggy

Peggy Pijpops, een kleuterleidster van Bunsbeek, was goed genoeg om dringende interims van korte duur te doen. Zij kwam echter nooit in aanmerking als er betrekkingen voor een jaar vrij kwamen of een openstaande betrekking: duidelijk een slachtoffer van willekeur.

Jonge mensen van Bunsbeek

Peggy was niet alleen. Verscheidene beloftevolle jonge leerkrachten van het dorp zelf kregen nooit een kans in de eigen dorpsschool. Om maar dezen te noemen: Stefan Hendrickx, An Andries, Patricia Vangoidsenhoven.
En degenen die dan wel aan de bak kwamen hadden meestal ook geen reden tot juichen. Hoe zij zich ook inspanden om bij Maria Saelmaekers op een goed blaadje te staan, het mocht allemaal weinig baten.

Parkeerbanen

Als ouders zouden wij willen pleiten voor een school waar men mensen zoveel mogelijk aanmoedigt en vertrouwen geeft. Mensen die voelen dat men hen vertrouwt functioneren beter en daar doen onze kinderen alle voordeel mee. De schoonste blijk van vertrouwen in een school is wel de benoeming, dus hoe sneller men die aan de leerkrachten verleent hoe beter het ons lijkt. Maar mensen als Karel Knaepen en Patricia Castermans zaten duidelijk maar op een parkeerbaan: zij maakten nooit een schijn van een kans.
Waarom moeten Gerda Vanroelen al 11 jaar en Greta Ginckels 4 jaar en Benny Hermans en Lutgarde Heusdens zoveel jaren op een benoeming wachten? Zijn er misschien nog achternichtjes van de familie in aantocht? Of komt het Maria Saelmaekers beter uit als zoveel mogelijk leerkrachten niet benoemd zijn: dan dansen ze beter naar haar pijpen. Ze vergeet dan wel dat mensen onder druk slechter presteren, en alweer zijn kinderen dan de dupe.

Nu is er nog niets gezegd over leerkrachten die wel benoemd zijn, maar omwille van de terreur die in de school heerst er de voorkeur aan gaven elders hun talenten aan te wenden. Daarover leest U meer in ons volgende nummer: MACHT EN TERREUR!