Een zee van groen en rust. Zelfgemaakte ‘port’ van Jos, zelfgebakken taart van Mia. Een fijne babbel in een aangename sfeer. Het koppel ten voeten uit!

 

Ondanks dat Jos zich bij zijn pensionering had voorgenomen geen bijkomende engagementen met een vaste regelmaat meer bij aan te nemen, heeft hij zich door vorig voorzitter Philippe Maertens ‘laten ompraten’ om toe te treden tot het clubbestuur. Een beslissing die hij zich trouwens nooit heeft berouwd want de equipe heeft heel wat mooie verwezenlijkingen op zijn palmares. Hierover straks meer.

 

Jos begon zijn loopbaan aan de K.U.Leuven in 1965 als halftijds medewerker op de personeelsdienst, en halftijds bij de sociale dienst Excelsior, een personeelsvriendenkring gesticht door kanunnik Paul Frateur. Nadien muteerde hij naar het studentensecretariaat in de hallen, tot hij in 1969 overschakelde naar de sociale sector voor studenten – huisvestingsdienst; hij maakte de perikelen van de splitsing KUL-UCL mee: woelige tijden in de hallen, evolutie in de huisvestingsdienst voor studenten en in het leven van de studenten. Tot in 2002 heeft Jos er met zijn feeling voor het sociale zijn stempel gedrukt op het huisvestingsbeleid in Leuven. 

 

Een bezige bij, dat kan je wel zeggen.
Eén stelregel heeft Jos in zijn drukke nevenactiviteiten altijd gehanteerd: omwille van zijn principe dat je in teamverband tot grootse dingen in staat kan zijn, moet het engagement gepaard kunnen gaan met de nodige sereniteit en respect voor ieders mening en aanleg; wanneer dat respect er niet is en er op  beleidsniveau te veel (negatieve) animositeit heerst, ziet hij zichzelf niet echt functioneren.

15 jaar voorzitter van de decanale raad Bierbeek (12 parochies), vervolgens federatiecoördinator Bierbeek tot vorig jaar. Dit alles in het teken van parochiaal beleid, structuur en activiteitenstructurering.

Daarnaast is er zijn grote hobby voor streekgeschiedenis; hij publiceerde o.m. het lijvig boek ‘Ermelindis van Meldert’ waaraan een reusachtig bronnenonderzoek voorafging, vervolgens een even indrukwekkende studie ‘Een baken in het zorglandschap’ over de genese van het psychiatrisch instituut Sint-Camillus Bierbeek (vol verrassende vondsten!), ook de boeiende en tot dan onbekende geschiedenis ‘De tweede wereldoorlog in het psychiatrisch centrum Salve Mater Lovenjoel’; dit alles naast publicaties in het ‘Tijdschrift Monumenten en Landschappen’ en in het tijdschrift ‘0ost-Brabant’ van de geschiedkundige kring voor het Hageland en omgeving, waarvan hij ondervoorzitter is. In diezelfde geschiedkundige sfeer is hij lid van de Erfgoedraad Bierbeek en medebeheerder van het ‘Bierbeekse Erfgoeddepot’.

 

Zijn even ‘bezige’ Mia voegt hieraan toe dat Jos nog enkele andere aberraties (!) heeft.

Hij is een verwoed verzamelaar van religieuze medailles, zowat 5000 stuks, van een zevenhonderdtal authentieke met de handingekleurde mode-etsen uit de periode einde 19^de – begin 20^ste eeuw, en van regionaal cartografisch materiaal. En meer dan 30 jaar geleden startte hij in zijn geboortedorp Lovenjoel de werking op van een Cultureel Centrum (dat later de naam ’t Stichelke kreeg) waarvan hij 27 jaar voorzitter was. Mia continueert nu, zij het niet als voorzitter.

 

Beiden zijn fervente stappers en fietsers, en zouden wat meer tijd willen vinden om te besteden aan hun stekje in de Hoge Venen, dat ze destijds kochten, gefascineerd door het veen-mysterie.

 

Boven alles is Jos een familieman. Met twee kinderen en vijf schatten van kleinkinderen wijden hij en Mia zich met absolute voorrang aan het intense familiegeluk. Ook het vijfde kleinkind, nu nog maar twee jaren oud, hoopt Jos persoonlijk te leren fietsen, zoals hij dat ook met de vier andere deed!  

 

Na zes jaren engagement heeft Jos beslist zich niet opnieuw verkiesbaar te stellen en ontslag te nemen bij ons clubbestuur. Hij heeft, om het in diplomatieke termen te zeggen, zijn prioriteiten herschikt. Zijn verwezenlijkingen zijn nochtans niet van de minste: hij heeft de stappersclub opgericht, hij heeft  de sociale rubriek in ons clubblad opgestart, hij werkte mee aan ons reisbureau, vooral wat betreft het degelijk documenteren van de uitstappen. Zijn opleiding en ervaring als gediplomeerd streekgids komen daarbij zeer goed van pas.

Welke drie beschouwingen wil Jos ons nog meegeven?

Vooreerst de charme van onze club: de verruiming van je vrienden- en kennissengroep, verrijkend in zijn diversiteit: dit is een onschatbare meerwaarde die de club biedt.
Vervolgens: de club heeft een uitgebreide waaier van interessante activiteiten: cultuur, ontspanning, sport, uitstappen, … en dit voor alle leeftijdsgroepen. Voor elk wat wils! Het is inderdaad ook zo, aansluitend bij het voorgaande, dat je bij elke activiteit weer andere mensen ontmoet en kansen krijgt nieuwe vrienden te maken. En dat gebeurt ook!

Tenslotte, vanuit zijn feeling voor de sociale aspecten van onze senioren: de waarde van ons clubblad kan niet overschat worden; hierin verder investeren is een absolute noodzaak.

 

We zijn als club bijzonder blij dat Jos zijn engagement voor de club verder wil zetten met zijn blijvende medewerking aan ‘ons reisbureau’, waarin hij een onmisbare schakel is en vooral door de sociale rubriek in het clubblad te blijven verzorgen. Wat dit laatste betreft doet hij een oproep aan geïnteresseerde medewerkers om samen te werken aan actuele en nuttige informatie en initiatieven ten dienste van onze senioren.

 

Beste Jos, we kunnen je niet genoeg bedanken voor je voorbije en nieuwe engagement! En in deze dank is Mia evenzeer betrokken!