Familiekunde Vlaanderen

Organisatie
Sam Van Clemen (2023, aanvulling), Valère Arickx (1998)

De Vlaamse Vereniging voor Familiekunde verenigde geïnteresseerden in genealogie. Sinds 2008 heet de organisatie Familiekunde Vlaanderen.

Afkorting
FV
Alternatieve naam
Vlaamse Vereniging voor Familiekunde (VVF)
Oprichting
13 december 1964
Leestijd: 2 minuten

De Vlaamse Vereniging voor Familiekunde (VVF) werd op 13 december 1964 in Gent opgericht door een groep van twaalf actief in de genealogie geïnteresseerden. Het doel was de familiekunde of genealogie in engere zin en de familiegeschiedenis in bredere zin in Vlaanderen bekend te maken, te organiseren, te bevorderen en te doen waarderen. De stichters wensten ook uitdrukkelijk de activiteiten te democratiseren en er een Vlaamsgezind karakter aan geven. Tot dan toe was de georganiseerde genealogie in Vlaanderen meestal een zaak van de Franssprekende elite.

Het VVF kwam heel snel van de grond en bestond uit vijf provinciale en een 25-tal regionale afdelingen. Het ledenaantal groeide gestaag en bedroeg in 1995 meer dan 4.200 aangeslotenen. Onvermoeibare animator tijdens de eerste vijftien jaar van de VVF was medestichter Michiel Mispelon (1922-1980). Een andere spilfiguur was Edgard van Haverbeke, gewezen secretaris-generaal van de vereniging, die in Oostende in 1966 het eerste VVF-studiecentrum oprichtte. Huidige voorzitter is Wilfried Devoldere.

Sinds 1965 publiceert de VVF haar tijdschrift Vlaamse Stam, dat aanvankelijk 10 nummers per jaar bracht. Het huisblad Onder ons werd als bijlage meegeleverd en kondigde onder meer de activiteiten van de afdelingen aan. Sinds 2015 wordt Vlaamse Stam uitgegeven in 4 nummers per jaar. Behalve terugkerende rubrieken wordt ook ieder jaar een themanummer aangeboden.

In Oostende, Antwerpen en Melle (bij Gent) werd een Centrum voor Familiegeschiedenis geopend. Een aantal regionale afdelingen heeft ook kleinere documentatiecentra opgericht.

In 2008 fusioneerde het VVF met het Vlaams Centrum voor Genealogie en Heraldiek tot Familiekunde Vlaanderen. Deze werd door de Vlaamse overheid erkend als een cultureel-erfgoedorganisatie. In januari 2019 ging Familiekunde Vlaanderen deel uitmaken van erfgoedorganisatie Histories. Tot een daadwerkelijke fusie met Leca en Heemkunde Vlaanderen in Histories is het wel niet gekomen. Wel is er een intense samenwerking. Familiekunde Vlaanderen verloor toen haar subsidies en is sindsdien louter een ledenvereniging. In 2022 telt Familiekunde Vlaanderen 3.000 aangesloten leden. Er zijn 25 afdelingen die elk hun eigen activiteiten organiseren, zoals cursussen en voordrachten.

Literatuur

– E.A. van Haverbeke, Tien jaar VVF-werking in een notedop, in: Vlaamse Stam, jg. 11, 1975, pp. 359-366.
– M. Bussels, VVF in verleden, heden en toekomst, in: Vlaamse Stam, jg. 11, 1975, pp. 349-357.
– E.A. van Haverbeke, Biografie van Michiel Mispelon, in: Gedenkboek Michiel Mispelon, 1982, pp. 9-17.
– J. Roelstraete, Handleiding voor genealogisch onderzoek in Vlaanderen, 1992.

Suggestie doorgeven

1975: Erik Vandewalle (pdf)

1998: Valère Arickx

2023: Sam Van Clemen

Databanken

Inhoudstafel