Leeuwericske (2015) Vrijwilligers by Den Leeuweric

LEEUWERICSKE THEMANUMMER: VRIJWILLIGERS Over de kracht van vrijwilligerswerk in de Zorg

Verschijnt 2 x per jaar. Oplage: 450 exemplaren 11Â° Jaargang nr. 1: Maart 2015 Verantwoordelijke uitgever: Roel Megens de Merodelei 203 2300 Turnhout

INHOUD

THEMANUMMER: VRIJWILLIGERSWERK OVER DE KRACHT VAN VRIJWILLIGERSWERK IN DE ZORG

OVER DE MOOIE EN UNIEKE KRACHT VAN VRIJWILLIGERS VOORWOORD VAN ONZE DIRECTEUR ROEL MEGENS

KLEINE VERHALEN OVER GROOTSE DINGEN OVER ONZE SAMENWERKING MET VRIJWILLIGERS

HET IS FIJN OM SAMEN AAN HET WERK TE GAAN INTERVIEW MET VRIJWILLIGER PAUL BRIJS

LINDA EN IK, DAT IS DE PERFECTE MATCH INTERVIEW MET VRIJWILLIGSTER MIA BAEYENS

HET ZIT ERIN, GE KRIJGT DAT ER NIET MEER UIT INTERVIEW MET VRIJWILLIGSTER LIEVE KINET

HIER IS TOCH BEST WEL WAT MOGELIJK INTERVIEW MET VRIJWILLIGER ANDRE WOLPUT

HET GEEFT ME ENORM VEEL VOLDOENING INTERVIEW MET VRIJWILLIGSTER VERA VAN NIJEN

IK WIL GRAAG ANDERE MENSEN HELPEN INTERVIEW MET VRIJWILLIGER ISAAC DADA

HET CONTACT MET DE MENSEN DAT VIND IK HEEL PLEZANT INTERVIEW MET VRIJWILLIGSTER MAY BASTIAENSEN

EEN KLEINE, MAAR ZEER WAARDEVOLLE BIJDRAGE INTERVIEW MET VRIJWILLIGER SOPHIE DELEU EN RAMESH KENIS

PERSPECTIEF 2020, FAM, PERSOONSVOLGENDE FINANCIERING EEN WOORDJE UITLEG

IN GEDACHTEN / IN DE KIJKER EEN LACH EN EEN TRAAN

U KAN ONS STEUNEN MET UW GIFT HELP ONS OM HET VERSCHIL TE BLIJVEN MAKEN

2 4 7 12 14 17 22 25 27 29 33 38 40

VOORWOORD

OVER DE MOOIE EN UNIEKE KRACHT VAN VRIJWILLIGERS VOORWOORD VAN ONZE DIRECTEUR ROEL MEGENS

Beste lezer, De laatste tijd krijg ik regelmatig krijg de vraag of het Leeuwericske nog niet in aantocht is. Blijkbaar wordt het goed gelezen en zit men op de volgende editie te wachten. Dat horen we graag! Dit geeft aan dat de energie die onze redactie er in steekt ook geapprecieerd wordt. En dat er veel energie ingestopt wordt zal je merken in dit bijzonder boeiende nummer. We zetten een heel speciale groep van mensen “in de picture”, namelijk de vrijwilligers. Al heel wat jaren lopen er enkele vrijwilligers rond in Den Leeuweric, maar sinds begin 2014 hebben we er regelrecht voor gekozen om deze groep van mensen uit te breiden en hen een meer prominente rol te laten opnemen. En hier hebben we absoluut geen spijt van, integendeel. We laten hen verder zelf aan het woord. Al verschillende dagen ben ik aan het worstelen met mijn voorwoord en ben al enkele keren opnieuw mogen beginnen. Graag had ik benoemd wat de vrijwilligers voor ons en onze gasten betekenen, wat een fantastische mensen ze zijn, dat het mooi en uniek is wat zij in hun vrije tijd voor een ander doen, welke warmte ze meebrengen naar de werkvloer, hoe ze aan heel wat mensen betekenis geven in hun leven, hoe ze een meerwaarde zijn voor de organisatie, hoe ze ieder op hun eigen manier …. maar dit moet ik allemaal niet schrijven. Vrijwilligers horen dit niet graag, zeggen ze me. Ze worden niet graag bewierookt of in de bloemetjes gezet. Ze vinden het niet meer dan normaal dat ze volledig gratis voor de medemens iets doen. Ze hebben lak aan wat anderen hiervan vinden en vellen geen oordeel over diegenen die hiervoor niet kiezen. Zij voelen dit werk als natuurlijk aan, als iets dat bij hen past. En toch wil ik er nog iets over zeggen! Al wat hierboven staat klopt! Een dikke merci van alle gasten en medewerkers!

Met enige fierheid kunnen we ook zeggen dat Den Leeuweric dit jaar 35 lentes jong is. Dit is een hele prestatie van ons allen samen en dat willen we dan ook niet onopgemerkt laten voorbijgaan. We plannen een grote uitstap met alle mensen die we ondersteunen en iedereen die hieraan meewerkt. Onze vrijwilligers dus ook! Zij mogen 8 mei 2015 zeker vrij houden in hun agenda! Verdere info hieromtrent volgt zeer spoedig. Naar aanleiding van onze 35ste verjaardag plannen we op vrijdag 23 oktober 2015 ook een lezing met de boeiende en kritische spreker Eddy Van Tilt. Ook hierover zal je in de komende maanden meer info ontvangen. Onze topper van het voorjaar, Den Leeuweric-barbecue, staat opnieuw geprogrammeerd en dit op vrijdag 5 juni 2015. Allen welkom om een hapje te komen eten of om even mee de handen uit de mouwen te steken; inschrijvingen en info via onze Dienst Vrije Tijd. We wensen iedereen alvast een zachte lente en een mooie zomer, maar eerst en vooral veel leesplezier. Roel Megens Directeur

VRIJWILLIGERSBELEID

KLEINE VERHALEN OVER GROOTSTE DINGEN

OVER ONZE SAMENWERKING MET VRIJWILLIGERS Een eerbetoon aan al onze vrijwilligers Ondanks ons 35 jarige bestaan hebben we nog maar amper ervaring opgebouwd in het samenwerken met vrijwilligers. Het waren de verhalen van anderen (dank u, Oikonde Leuven!) die ons inspireerden om nadrukkelijker op ontdekking te gaan in de wonderlijke wereld van vrijwilligers. In 2006 werd één van onze medewerkers gedeeltelijk vrijgesteld om een werking met vrijwilligers op te starten. Sindsdien proberen we met vallen en opstaan te leren hoe we als organisatie goed met hen kunnen samenwerken. Ondertussen kunnen we met enige trots melden dat er reeds 15 vrijwilligers binnen onze organisatie aan de slag zijn. In dit tijdschrift lees je 9 van hun verhalen. Kleine verhalen over de schoonheid en de eenvoud van vrijwilligerswerk. Onze interviewers sloegen met hun vragen af en toe ook wat zijwegen in. Daar gingen ze op zoek naar enkele wetenswaardigheden, zo krijg je ook de mens achter de vrijwilliger te zien. We gingen bij 9 van hen op bezoek, maar hadden helaas pagina's en tijd te kort om iedereen te interviewen. We geloven echter dat deze verhalen toch een glimp kunnen geven van het krachtige effect dat we hier bijna dagelijks kunnen ervaren. Dit thema-nummer is dan ook een eerbetoon aan ál onze vrijwilligers! Dank u Gaston, Mark, Cindy, Brenda, Purdy, Cisse en alle mensen die we geïnterviewd hebben. De schoonheid van de ontmoeting en de wederkerigheid In de interviews vertellen onze vrijwilligers over schijnbaar banale zaken. Vaak gaat het over kleine gebaren zoals het aanbieden van een tas koffie en een luisterend oor, samen aan het werk in de tuin, een klusje bij iemand thuis of een gezamenlijk bezoekje aan de bibliotheek. Onze vrijwilligers kiezen er voor om een stukje van hun eigen vrije tijd met én in het belang van onze gasten te delen. Deze vrijwillige en spontane zorgzaamheid lijkt tegenwoordig bijna een zeldzaamheid geworden. We zijn er echter van overtuigd dat iedereen in wezen op zoek is naar manieren om iets voor anderen te kunnen betekenen. Dat horen we bij onze vrijwilligers zelf, maar dat zien we vooral ook bij onze eigen gasten. Het is net in de unieke niet-professionele relatie tussen de vrijwil-

liger en onze gasten dat de schoonheid van de ontmoeting en de wederkerigheid zichtbaar wordt. Het gaat niet enkel over het ontvangen, maar ook over het weer iets kunnen terug geven. Het ontstaan van een vriendschapsband tussen vrijwilliger en gast, het samen bereiden van de soep die weer gedeeld kan worden met anderen, de spontane hulp bij de afwas of de interesse in de verhalen van de vrijwilliger zelf, een simpele dank u wel, â&#x20AC;Ś . Onze vrijwilligers helpen hier ook aan mee door samen met onze gasten nieuwe dingen uit te proberen, door hen te helpen om hun grenzen te verleggen, door samen iets te verwezenlijken, ... . Daarin verschijnt de therapeutische kracht van vrijwilligerswerk. Het verlangen om iets voor anderen te betekenen is als menselijke behoefte zwaar onderschat. Er zit met andere woorden voor ons ook een uitdaging in om onze gasten ook weer opnieuw te gaan bekijken als mensen die ook iets te betekenen kunnen hebben voor anderen, ja zelfs voor de samenleving als geheel. Door in te zetten op de kracht van vrijwilligers bouwen we samen ook aan een meer zorgzame samenleving. Door op deze manier mensen te verbinden en samen aan de slag te gaan, proberen we de aanwezige krachten van zorgzaamheid en solidariteit binnen onze maatschappij herwaarderen en opnieuw mobiliseren. Een uitdaging voor ons als zorgverleners De besparingen en nieuwe regelgeving binnen onze sector (lees meer op pagina 33) vergroten daarenboven ook de noodzaak om als zorgverleners anders te gaan kijken naar onze eigen manier van werken. Het daagt ons uit om opnieuw buiten de lijntjes te kleuren. Ook buiten de lijntjes van onze eigen, zorgvuldig opgebouwde, maar soms ook starre professionele denkkaders. In het werken met vrijwilligers, maar ook met de mensen rondom onze gasten (het netwerk) liggen dus zeker nieuwe uitdagingen en kansen voor ons. Dat beseffen we als organisatie maar al te goed en daar willen we dus de komende jaren nadrukkelijker op gaan inzetten. In de directe samenwerking met onze vrijwilligers moeten we ook op zoek naar nieuwe en creatieve manieren om goed samen te werken en dus ook goed te communiceren. Daar slaan we de bal nu soms nog wel eens mis. Daarom willen we vanaf dit jaar ook werk maken van een goede communicatie met ĂŠn ondersteuning van onze vrijwilligers. Sinds

Enkele van onze vrijwilligers: vlnr: Purdy, Vera, May, Mia, Lieve en Ramesh

vorig jaar worden vrijwilligers als mede-werkers aan het verhaal van Den Leeuweric ook systematisch uitgenodigd op alle activiteiten van Den Leeuweric. Van barbecue tot personeelsvergadering en van ehboopleiding tot werkgroep. Nu willen we dus ook op zoek naar momenten van overleg om af en toe samen te kunnen spreken en denken over wat we hier samen doen en hoe we hier samen mee aan de slag gaan. Op die manier willen we onze vrijwilligers nog beter ondersteunen, maar ook beter betrekken bij de werking van onze organisatie. Er liggen dus nog heel wat uitdagingen voor ons, maar vooral veel kansen en mogelijkheden! Tom DR

VRIJWILLIGER VOORGESTELD

HET IS FIJN OM SAMEN AAN HET WERK TE GAAN! INTERVIEW MET VRIJWILLIGER PAUL BRIJS

Paul, je was vroeger directeur binnen Den Leeuweric. Hoe voelt het aan om nu als vrijwilliger aan de slag te zijn? Dat is erg fijn, omdat ik nog heel veel volk ken van vroeger. Ik wist dat er mensen van Muylenberg en Talander op woensdagen in het natuurgebied de Liereman gingen helpen. Toen ik op pensioen ging leek het me wel een fijn idee om daar zelf ook mee aan de slag te gaan. Ik ben dan bij Den Leeuweric gaan horen of er iemand zin had om dit samen met mij te doen. Het was heel fijn dat Frank de eerste was die dat zag zitten. Ik ken Frank nog erg goed van vroeger. Sindsdien was ik opeens vrijwilliger voor Natuurpunt ĂŠn voor Den Leeuweric. Dat doe ik ondertussen al meer dan 2 jaar. Het is erg fijn om dat te blijven doen, als het geen slecht weer is of als ik nergens anders naartoe moet. Zo hou ik ook op een erg fijne manier contact met andere mensen van Den Leeuweric. Af en toe spring ik nadien ook eens binnen in de ontmoetingsruimte van de Frisse. Het voelt dus niet minderwaardig aan? Nee!, hoor Ook vroeger als directeur heb ik altijd graag dingen samen met de gasten gedaan. We hebben zo ooit samen een tuin aangelegd of een kippenhok gemaakt. Samen aan het werk gaan, dat deed ik toen dus eigenlijk ook al wel. Wat doen jullie daar eigenlijk allemaal in de Liereman? Samen met vele andere vrijwilligers proberen we het landschap van 100 jaar geleden terug te herstellen. Dat was vroeger vooral een heidegebied met hier en daar wat dennenbomen. Er zijn nadien veel extra dennenbomen geplant voor hout voor de mijnbouw. Nu worden er terug veel dennenbossen gerooid.

Nadien gaan wij aan de slag. Wij zorgen ervoor dat er een laag van 10cm dennennaalden en takken verwijderd wordt. Plaggen noemen ze dat wel eens. Zo komen er opnieuw zandvlaktes vrij. In dat zand zit (ondertussen dus reeds meer dan 100 jaar) het zaad van de heide verborgen. Al na 1 à 2 jaar komt die heide opnieuw uit. Na een jaar of 5 is dat opnieuw helemaal volgroeid. Daarnaast proberen we ook de jonge berkenbomen die overal opschieten uit te trekken. Als we dat niet doen groeit daar binnen de kortste keren een nieuw berkenbos. Op een woensdagvoormiddag worden daar duizenden berkenboompjes uitgetrokken door een ploeg van zo’n 20 vrijwilligers. We helpen ook de vennen opnieuw vrijmaken die net als het landschap dichtgroeien met andere planten. Ik heb dat dus eerst lang met Frank gedaan. Nu gaat Danny elke week mee werken. Als je samen zo een dag gewerkt hebt kan je jezelf wel eens afvragen: wat hebben wij nu eigenlijk gedaan? Als je echter na een jaar gaat terug kijken, dan verschiet je er toch van hoeveel werk we verzet hebben. Zo dragen wij op onze manier ons steentje bij aan het herstel van het heidelandschap. De mensen van Natuurpunt zelf leren ons vaak nieuwe dingen over vogels en insecten zoals over de geelgors, de pluimvoetbij of de vele salamandersoorten die in de vennen leven. Het is vooral heel fijn om al die nieuwe mensen te leren kennen. We werken bijna wekelijks samen. Er komen groepen van Muylenberg en Talander. Nu trek ik tegenwoordig op ‘s zondags wel eens naar Talander in Arendonk. Daar hebben ze een eigen theehuisje en daar kan je ook prachtige wandelingen maken. Of ik kom hier in Turnhout mensen van Muylenberg tegen. Dan kunnen we samen ook eens een babbeltje doen. Het voelt eigenlijk niet aan als werken. Het is meer dan dat! Vital van Natuurpunt organiseert het werk voor ons. Soms trakteert hij ons wel eens op een wafel of een drankje in het bezoekerscentrum. Of hij trakteert alle vrijwilligers op een frietje. Tijdens het werk zorgen we ook altijd voor een pauze. De mensen van Muylenberg en Talander zorgen altijd voor een tasje koffie. Tijdens de pauze is er ook tijd voor een babbel of een goei mop. Dat maakt het allemaal extra plezant!

Frank aan het werk op de Liereman.

Er zijn heel veel mensen die beroep willen doen op begeleiding en ondersteuning, mĂŠĂŠr dan er hulp kan worden geboden. Hoe kijk jij naar de toekomst? Nadat ik gestopt ben op Den Leeuweric ben ik voor de Provincie gaan werken. Daar waren we onder andere bezig met de wachtlijsten en moesten we advies geven over hoe Vlaanderen de bijkomende centen het best kon besteden. Dat onderzochten we dan samen. Op die manier heb ik eigenlijk heel goed kunnen vaststellen dat er veel meer vraag dan aanbod was. Het was ondertussen al een beetje beter georganiseerd dan vroeger. We konden bijvoorbeeld via het overleg in samenspraak met de instellingen plaatselijk bekijken wat er nu het meest nodig was en wat er het eerst moest gebeuren. Ook de vertegenwoordigers van verenigingen van mensen met een handicap zaten in dat overleg. Dat zijn uiteindelijk ook de mensen waar het eigenlijk allemaal om te doen is. Ik ben drie jaar geleden op pensioen gegaan. Ondertussen heb ik een kleinkind met een handicap. Nu ben ik zelf opnieuw lid van dat overleg, maar dan als vertegenwoordiger van mensen met een handicap. Ik kan dus nu nog steeds zien hoe groot de nood aan hulp en ondersteuning is.

Ik vind het heel goed dat ik nu ook mee stem kan geven aan de mensen met een handicap. Zo kunnen we advies geven over hoe de zorg hier het best wordt aangepakt. Vroeger was het zo dat de instellingen geld kregen om zorg te gaan organiseren. Als persoon met een handicap moest je dan wachten tot er ergens een open plaats was. Je had daar ook heel weinig keuze in. Nu gaat men kijken welke vragen en noden mensen met een handicap hebben. Op basis daarvan krijgen ze een eigen budget. Met dat budget kunnen ze nu zelf kiezen en naar een voorziening stappen. Zo kunnen ze de zorg vragen die ze nodig hebben. Als vertegenwoordiger van mensen met een handicap geeft dat natuurlijk een heel ander gevoel. Het is mooi dat er nu met soms een klein budget al veel gedaan kan worden. Ik geef het voorbeeld van mijn dochter: Oscar mijn kleinzoon heeft een ernstige handicap. Er moet eigenlijk altijd voor hem gezorgd worden. Mijn dochter gaat graag sporten. Als zij dus ’s avonds wil gaan sporten kan ze met dat kleine budget even iemand op haar zoon laten passen. Dat helpt om de zorg voor haar zoon beter te kunnen volhouden. Met dat beetje hulp aan huis kunnen kinderen met een handicap dus ook langer thuis blijven wonen. We kunnen nu als grootouder ook nog wel heel wat doen voor Oscar en hem regelmatig opvangen. We doen dat ook heel erg graag. Ik weet echter ook wel dat we dit binnen 20 jaar allemaal niet meer zo vlot zullen kunnen doen als nu. Heb je eigenlijk ook nog tijd voor hobby’s? Naast mijn vrijwilligerswerk op de Liereman zit ik dus nog altijd in dat overleg als vertegenwoordiger van mensen met een handicap. Ik heb echter met Annemie, mijn vrouw, afgesproken dat ik de tijd die ik daaraan spendeer beperk tot maximaal 2 dagen per week. Toen ik vroeger nog op Den Leeuweric werkte heb ik mee Binnen Zonder Bellen opgericht, een plek die wel lijkt op de ontmoetingsruimte van Den Leeuweric, maar dan voor een heel ruime doelgroep. Dat was voor mensen uit de psychiatrie, mensen die uit de gevangenis kwamen, mensen in armoede, maar ook mensen van begeleid wonen. Achteraf is dat opgegaan in hetgeen we nu kennen als ’T Antwoord. In die periode ben ik daar toen mee gestopt, maar ik had wel gezegd dat ik mijn schouders wel mee wou zetten onder de oprichting van een wijkgezondheidscentrum.

Een wijkgezondheidscentrum lijkt een beetje op een huisartsenpraktijk. Het werkt echter wel op een andere manier. Mensen schrijven zich in en moeten dan niks betalen. Het wijkgezondheidscentrum krijgt een vast bedrag per patiënt die zich inschrijft. Met dat geld kunnen mensen dan geholpen worden. Voor een aantal groepen van mensen die toch wel wat meer aandacht nodig hebben vond ik dat wel een heel goed systeem. Huisartsen beperken zich toch vaak tot het strikt medische. Een wijkgezondheidscentrum besteedt nadrukkelijker aandacht aan zowel het lichamelijke, het psychische als de sociale aspecten van gezondheid. Vorig jaar heeft men mij vanuit ‘t Antwoord gevraagd of ik mee aan de kar wou trekken bij de opstart van zo’n wijkgezondheidscentrum. In januari 2015 hebben we de vzw opgericht: Wijkgezondheidscentrum Regio Turnhout. Ik ben daar nu ondervoorzitter. Wij gaan nu op zoek naar huisartsen en een huis om tegen volgend jaar (2016) hopelijk te kunnen starten. De tijd die dan nog overblijft gebruik ik om wat te lezen en voor de hulp aan mijn kinderen. Wie zijn volgens u momenteel de echte helden in het leven. Ik heb niet écht helden of mensen die ik verafgood. Ik heb wel bewondering voor mensen met een groot engagement. Mensen die vooral bezorgd zijn voor mensen die het wat minder hebben. Heb je nog een mooie droom voor de toekomst? Ik hoop eigenlijk dat er ooit écht gelijkheid tussen mensen kan komen. Dat er in deze tijd nog mensen zijn die eigenlijk niks hebben, dat vind ik niet kunnen. Ik ben iemand van de generatie van mei ’68. Toen leek het erop dat de gelijkheid tussen mensen zou toenemen. Ik heb ondertussen gezien dat de ongelijkheid tussen mensen eigenlijk alleen maar groter aan het worden is. Dat vind ik spijtig. Ik denk wel dat dat nog eens gaat keren. Hopelijk kan ik dit zelf ooit nog meemaken. Dat er in België 10 tot 15% mensen zijn die met een inkomen van minder dan 1000 euro per maand moeten leven, dat vind ik een schande. Dat men dan nu achter de werklozen aan zit is niet correct. Er is geen werk. En ge moet mensen een goed loon geven. De meeste mensen willen wel werken. Mensen willen heel graag aan de slag en voelen dat ze iets nuttigs kunnen doen. Dat is een veel belangrijker drijfveer om te werken dan wat ze verdienen. Erik B

VRIJWILLIGER VOORGESTELD

LINDA EN IK, DAT IS DE PERFECTE MATCH. INTERVIEW MET VRIJWILLIGSTER MIA BAEYENS

Mijn kennismaking met Den Leeuweric. Ik was naar Campus Blairon gegaan om te informeren naar de mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen. Ze toonden me de website van ‘vrijwilligerswerk.be’. Er waren twee vacatures die me wel aanspraken. Ik heb nog even getwijfeld tussen het mee openhouden van de ontmoetingsruimte of de bezoekjes aan Linda. Zo ben ik hier op Den Leeuweric terechtgekomen. Ondertussen kom ik nu reeds sinds oktober 2013 wekelijks bij Linda op bezoek. Ik doe het heel erg graag. Samen komen we overal. Linda heeft een heel gezellige babbel. Ik ben zelf niet zo’n grote prater dus dat is een perfecte match. Zij weet ook heel veel en dat is erg interessant. Ondertussen help ik af en toe ook een beetje mee met bepaalde vrijetijdsactiviteiten van de Frisse. Zo heb ik onlangs meegeholpen bij de quiz. Dat was hartstikke leuk! Sommige mensen kennen mij ondertussen ook al een beetje. Anderen houden zich soms nog wat afzijdig, maar ik voel wel dat ze me waarderen. Ik krijg regelmatig bedankjes. Dat is fijn en voor mij meer dan voldoende. Ik merk dat de mensen enorm genieten van het contact met elkaar in de ontmoetingsruimte en de diverse activiteiten die worden aangeboden. Het personeel zet zich enorm in voor deze mensen en dat is mooi om te zien. De betekenis van vrijwilligerswerk. Ik heb ervoor gekozen om vrijwilligerswerk te doen omdat ik het fijn vind om mensen te helpen en te zien dat ze daar ook gelukkiger van worden. Als ik zie dat mijn hulp mensen goed doet, krijg ik daar ook wat voor terug. Ik voel me dan ook gelukkig. Als vrijwilliger vind ik het belangrijk om de mensen een luisterend oor te bieden, om hen serieus te nemen en waar nodig een helpende hand te bieden. Het is fijn om te voelen hoe Linda helemaal opfleurt door de complimenten die ik haar af en toe geef. Het vrijwilligerswerk daagt

me uit. Ik denk dat ik met de meeste mensen wel kan omgaan en mezelf kan inleven in deze groep.

Mia en Linda

Wie is Mia? In mijn vrije tijd lees ik erg veel. Ik volg ook Spaanse les. En ik kijk ook graag tv. Linda vertelt me regelmatig welke interessante dingen (zoals natuurdocumentaires) op tv komen. En zo blijf ik mee op de hoogte. Ik hou ook erg van dansmuziek: zoals ballroom, latin en salsa. Ik heb vroeger ook wedstrijden gedanst. Zelfs tot in het buitenland: Spanje, BelgiĂŤ, Frankrijk. Lichamelijk kan ik echter nu niet meer. Dat was ĂŠcht topsport. Als ik de Lotto zou winnen zou ik direct naar Spanje verhuizen. Daar zou ik me dan in een asielcentrum willen bezig houden met de opvang en verzorging van honden die achtergelaten zijn. Ik heb een hekel aan het Belgisch weer hier. De zomer is mijn favoriete seizoen. Ik ben verzot op ijs en Belgische bieren en kan ook genieten van een wijntje op zijn tijd. En chocolade, natuurlijk ook! Dat zou ik bijna nog vergeten. Marijke B

VRIJWILLIGER VOORGESTELD

HET ZIT ERIN, GE KRIJGT DAT ER NIET MEER UIT INTERVIEW MET VRIJWILLIGSTER LIEVE KINET

Vrijwilliger in â&#x20AC;&#x2DC;t Huizeken Ik ben Lieve, in Den Leeuweric ook gekend als de moeder van Tom. Ik heb nog 2 kinderen, Tijl en Nele, en mijn man noemt Jef. Ik ben momenteel vrijwilliger in het Huizeken. Daar ga ik elke donderdag van 10 uur tot 14 uur met de mensen koken. Meestal maken we soep, maar gisteren hebben we op vraag van de deelnemers en de begeleiders lasagne gemaakt. Vroeger ging ik om de 14 dagen een hele dag naar het Huizeken. Nu ga ik elke week, maar korter, van 10 uur tot 14 uur. Dat vind ik beter. Ik kan er ook te voet naartoe. Dat is goed voor mijn beweging. Voordien deed ik in de Frisse knutselactiviteiten, maar dat is al een paar jaar geleden. Ik krijg dat er niet meer uit Ik werkte vroeger als zelfstandige thuisverpleegster. Dat heb ik meer dan 25 jaar gedaan. Ik moest noodgedwongen stoppen omwille van mijn gezondheid, maar dat stoppen was heel zwaar. Het bleef ook wel kriebelen om iets te doen. Ik wilde een paar vaste doelen hebben, waarvoor ik mij kon engageren. Ik wil, zolang ik nog kan, met mensen blijven werken. Het sluit aan bij wat ik vroeger gedaan heb. Het zit erin gebakken, ik krijg dat er niet meer uit. Ik ben ook al meer dan 20 jaar in Den Muylenberg actief geweest als vrijwilliger. Mijn schoonzusje Mia woont daar. Maar ik wou eens iets anders. Ik kende veel mensen van Den Leeuweric via de thuisverpleging. Dat boeide mij wel. Ik heb ook vrijwilligerswerk bij Ispahan gedaan, ik zat er mee in het bestuur. Ispahan geeft begeleiding bij het sterven (palliatieve zorgen). Het feit dat ik als vrijwilliger kan en mag werken geeft een heel stuk zin aan mijn leven. Ik had zo veel schrik om stil te vallen en niets meer te doen, om niets meer te horen en om niets meer te weten, niet meer nodig te zijn. En nu heb ik soms de indruk dat ik een beetje te veel wil. Ik heb schrik dat ik achteraf spijt heb dat ik te weinig heb gedaan. Schrik dat de tijd te snel voorbij gaat zijn. Dat ik op een bepaald moment moet zeggen, nu kan het niet meer.

Dat heeft betekenis Wat me het meeste aanspreekt in het vrijwilligerswerk hier is het contact met de mensen. Daar heb ik zelf ook veel deugd van. We sluiten na de afwas ook altijd af met een spelletje Uno. Dat zijn altijd spannende en leuke momenten.

Vlnr: Ferdi, Fenja en Lieve

In het begin waren er mensen die niets tegen me zeiden, me argwanend bekeken. Het is zo fijn om te merken dat ze me ondertussen wel spontaan aanspreken: “Lieve, dat was goei soep, hé!” Dat geeft het gevoel dat er toch wel iets gebeurt. Dat heeft betekenis. Dat zijn kleine dingen, maar zulke momenten blijven bij mij wel hangen. Ik doe ook mee met de knipoog-activiteiten, en ga met mensen van Den Leeuweric naar voorstellingen in de Warande. Bij mijn eerste contact met Knipoog in de Warande had ik iemand die heel slecht en traag praat. Ik vroeg hem: “Vind je het niet erg om met een vreemde op stap te gaan?” En hij antwoordde op zijn trage manier; “Ik vind dat jij voor mij geen vreemde meer bent.” En dan dacht ik wauw. Dat geeft me zo’n boost. Laat ons dat maar verder doen. Daar heb ik enorm veel deugd aan. En hij ook, heb ik de indruk. Er is niets dat ik minder leuk vind. Dat is het voordeel van vrijwilligerswerk hé, als het niet meer leuk is, dan zoek je het op een ander. Mocht het minder aangenaam zijn hier, dan zou ik het wel gewoon zeggen denk ik. Die vrijheid spreekt mij wel aan De kracht van Den Leeuweric ligt in de verbondenheid, denk ik. Ik kan er nu toevallig een beetje over meepraten via Tom, omdat ik van hem ook wel wat respons krijg. Als je ziet hoe die na al die jaren nog met zoveel enthousiasme zijn job doet, dan moet dat een groep zijn die aan

elkaar hangt, dat kan niet anders. Dat merk je ook aan het enthousiasme van de deelnemers. Het is duidelijk dat het langs twee kanten draait. Wat ik het meeste aan het Huizeken apprecieer is de vrijheid om dingen op mijn manier te doen. We bespreken wel wat we gaan doen, maar ik mag mijn eigen klemtoon leggen. Ik heb mijn eigen manier van koken, dus dat is niet altijd hetzelfde zoals een ander het doet. Die vrijheid spreekt mij wel aan. En de voorstellen komen eigenlijk uit de groep, zowel van de deelnemers als van de begeleiders. Ik heb niet zo veel contact met de andere vrijwilligers. Eén of twee keer per jaar hebben we contact met de andere vrijwilligers. Dat is goed en voldoende, ten slotte zit iedereen toch op zijn terrein te werken. Mijn week Ik ben niet in een ‘zwart gat’ terecht gekomen na mijn pensioen. Maar daar heb ik ook echt moeite voor gedaan. En ik heb alleen spijt dat mijn man niet wil meedoen, maar je kan dat niet forceren hé. Hij zit graag achter de computer. Hij doet er wel belangrijk werk mee hoor, maar ik zou zo graag veel dingen zien en op reis gaan. Daarom heb ik met mijn kinderen afgesproken dat als ze verjaren, dat ik met hen een weekend wegga, maar Jef gaat niet mee. Hij gaat niet meer graag op reis, vroeger wel. Maandag heb ik niets aan de hand. Dinsdag doe ik een paar uur vrijwilligerswerk bij Dinamo. Woensdagvoormiddag volg ik daar cursus keramiek, al 5 of 6 jaar en we zitten met een hele groep die al zoveel jaren samen zit. Ik ben een klungelaar en ik pruts, maar ik vind het zo zalig om mee te werken. Donderdag ga ik naar het Huizeken. Vrijdag ga ik een uurtje in Dinamo turnen. En vrijdag namiddag moeten we Mia altijd halen in Muylenberg in Retie en dan is het weekend. Om de 2 weken komen al de kinderen bij ons eten en dat zijn dan de hoogtepunten in ons leven. Dan schuiven we met 17 mensen aan tafel. Dat is leuk. Ik zie ze heel graag komen en soms zie ik ze ook heel graag vertrekken, maar in de hoop dat ze binnen 14 dagen terugkomen, hé. Linda W

VRIJWILLIGER VOORGESTELD

HIER IS TOCH BEST WEL WAT MOGELIJK! INTERVIEW MET VRIJWILLIGER DRE WOLPUT

Dré, de soepvrijwilliger Ik kom hier als vrijwilliger wekelijks soep koken in de ontmoetingsruimte (De Frisse). Ik doe dit sinds november 2013, anderhalf jaar dus al. "En het is lekkere soep, hoor!", weet Linda, onze interviewer, uit ervaring. Hiervóór was ik nog aan het werken. Ik heb meer dan 30 jaar bij het ACV gewerkt. Ik ben in 2011 op brugpensioen gegaan en heb toen even de tijd genomen om ‘de kat uit de boom te kijken’, ik bedoel hiermee: om nergens een vast engagement aan te gaan. Toen ik de vraag tegenkwam om vrijwilliger te worden in de ontmoetingsruimte, kon ik dit combineren met mijn hobby: koken. Ik kook heel graag, ik probeer van alles uit, goede degelijke vlaamse kost. Bovendien wilde ik wel eens met andere groepen van mensen in contact komen dan diegene waar ik professioneel 35 jaar mee bezig geweest ben. Ik zeg altijd tegen de mensen "ik ga soep koken in De Frisse". Ik stel hen De Frisse voor als een ontmoetingscentrum van Den Leeuweric, voor mensen die op één of andere manier bij Den Leeuweric in begeleiding zijn. Die komen er een tasje koffie drinken, en spelletje spelen (waarbij er al eens geroepen of gevloekt wordt), eten, ze brengen daar een belangrijk stuk van hun voormiddag door. Voor velen is het ‘thuiskomen’ in het ontmoetingscentrum. Hier is toch best wel wat mogelijk Mijn grootste motivatie om vrijwilligerswerk te doen is het werken met mensen. Omdat het allemaal mensen zijn die het nodig hebben, en omdat de zorgsector niet meer draait zonder vrijwilligers. En als je dat kan combineren met datgene dat je graag doet, waarom zou je dat dan niet doen he? Wat me het meest aanspreekt in deze rol als vrijwilliger in de ontmoetingsruimte is dat ik met de mensen hier zelf op pad kan gaan. Dat is wat moeten groeien. In het begin voelde ik dat er heel wat vragen leefden, maar onuitgesproken bleven: "Wat komt die hier nu eigenlijk

doen?", "Hoe staat die tegenover ons?", "Mogen wij er wel zijn?", "Kan die wel met ons omgaan?". Het vertrouwen in elkaar groeit, en dan merk je 'hier is toch best wel wat mogelijk'. Eigenlijk hoef ik vandaag niemand meer te vragen om mee te helpen, want als ik om 10 uur hier met mijn materiaal aankom, staan er al verschillende mensen te wachten om te helpen. Dat verloopt allemaal heel spontaan, en dat maakt het extra plezant. Ik zit er ook niet heel de tijd achter, ik sta er ook niet heel de tijd naast. Ik geef enkele instructies (â&#x20AC;&#x153;vandaag mogen de groenten grof ofwel fijn gesneden worden) en laat de mensen dan zelf op hun manier werken. Je moet ook kunnen garanderen dat hetgene je hier ziet en hoort, ook tussen de vier muren blijft en niet op straat wordt gebracht. Wat ik ook plezant vind: ik woon in Turnhout, ik werkte in Turnhout, ik werk nu ook als vrijwilliger in Turnhout, dus ik ken van heel veel mensen die ik hier zie van vroeger, van in Turnhout rond te rijden. Ik geniet graag van een koffietje op een terrasje, zeker als het goed weer

Vlnr: Brigitte, DrĂŠ en Amanda

is. En als ik de mensen van Den Leeuweric tegen kom, roepen ze van ver een goeie dag, dat vind ik ook leuk. Maar ook als vrijwilliger moet je daar je grenzen in bepalen. Ik bepaal zelf wanneer en met wie ik contact heb. Ik vind het elke week opnieuw prettig om naar hier te komen. Mensen rekenen erop dat je komt. De beste feedback die ze me kunnen geven is als ze me zeggen dat de soep lekker is. Dat is voor mij voldoende. Dat is mijn rol als vrijwilliger. Mensen uitdagen om iets te doen De kracht van Den Leeuweric is dat ze vertrekken vanuit de man of de vrouw in kwestie, vanuit de cliënt (al vind ik dat een slecht woord), van de bekommernissen van de cliënt, maar ook van zijn mogelijkheden en zijn beperkingen. Men doet hier heel veel samen. De kracht is het kunnen bijeenkomen als groep van gelijkgestemden, als mensen met hetzelfde probleem binnen een beschermde omgeving. De mensen die hier komen, weten dat ze hier niet vies bekeken zullen worden. Dat ze hier niet worden aangevallen, of gedwongen om iets te doen. De kunst bestaat er in om als vrijwilliger deze mensen uit te dagen om toch iets te doen. De cliënten moeten er niet van uit gaan dat de begeleiders of de vrijwilligers alles doen. Ze moeten ook zelf initiatief nemen en doen wat ze kunnen. Over het muurtje kijken Goede zorg betekent vertrekken vanuit het individu, vanuit de zorgvraag, vanuit de mogelijkheden en beperkingen die iemand heeft, en daar proberen optimaal mee om te gaan. Ik zie hier mensen die ik van vroeger ken in andere omstandigheden, en waarbij ik vast stel: die zijn toch wel wat geëvolueerd. Daar dient 'zorg' voor. Begeleiding zorgt ervoor dat de cliënten zich kunnen handhaven in de samenleving, als een volwaardig deel van de samenleving, met hun mogelijkheden en beperkingen. Dat is essentieel. Goede zorg is ook bepalen ’wat is daarin mijn opdracht’ want Den Leeuweric kan niet alle vormen van zorg aanbieden; daarvoor hebben ze de mankracht niet en daarvoor is er het geld niet. Daarom is het ook belangrijk, vind ik, dat Den Leeuweric overal samenwerkingsvormen gaat zoeken. De knipoogactiviteiten van de Warande zijn daar een goed voorbeeld

van: samen met iemand van Den Leeuweric eens naar een voorstelling gaan kijken. Of samenwerking zoeken met de stadsboerderij. Of samenwerking met 't Antwoord, want dat is me ook opgevallen: ik zie een groot aantal mensen van 't Antwoord die ik hier opnieuw tegen kom en omgekeerd. 't Antwoord heeft een heel andere rol en opdracht in de Turnhoutse samenleving, maar als je samenwerkt, kun je elkaar versterken in die dingen. Dat is ook iets wat de laatste jaren in de sector erg aan het groeien is: ‘Over het muurtje kijken'. Wat doen ze hier naast mijn deur en wat kan ik daar van gebruiken voor mijn cliënten, voor mijn opdracht, voor de zorgvragen waarmee mensen bij mij komen, en waar zijn anderen beter in dan ik (en dan doorverwijzen)? Onbekend is onbemind Tijdens de personeelsvergadering vorig jaar werd de nieuwe bouw aangekondigd. Ik wist toevallig dat er in de buurt van die omgeving nogal wat vragen gesteld werden over de plannen van de Ark in die wijk. Over sociale huisvesting stellen mensen zich heel veel vragen: 'kan dat wel, moet dat wel, en is dat niet bedreigend?". En dan komt daar Den Leeuweric bij in een wat groter project. Heel veel mensen weten eigenlijk niet om te gaan met mensen met een handicap en hebben vooroordelen. Onbekend is onbemind. Ik heb dan aan de directie aandacht gevraagd om de buurt(bewoners) tijdig in te lichten en hen mee te nemen in het verhaal dat gaat komen. Dat toont ook aan hoe moeilijk het is om goede zorg te bieden. Want goede zorg bieden is één zaak, maar die zorg en dat zorgaspect en de mensen waarvoor die zorg geleverd wordt, aanvaardbaar maken in de omgeving is zo mogelijk het moeilijkste van al. Dat is hierin belangrijk: tijd en ruimte om aan elkaar te wennen. Het moet voor iedereen beheersbaar blijven. Als buurman ga ik niet direct in een blok van 100 man mezelf voorstellen of kennismaken. Wel als er één nieuwe persoon in mijn buurt komt wonen, dan is het veel makkelijker om kennis te maken en me voor te stellen. Niemand leeft op zijn eigen. Er is niemand die niets kan Ik zie mijn collega vrijwilligers weinig. Sinds een paar weken werk ik samen met Vera. Het is fijn om ook andere vrijwilligers tegen te komen en een babbeltje te doen, zodat je elkaar kan helpen. De andere vrijwilligers van de ontmoetingsruimte of van Den Leeuweric ken ik niet zo

goed. Elke vrijwilliger heeft zijn eigen dag en opdracht, dus je komt elkaar niet zoveel tegen. Er wordt wel aan gewerkt, je ziet de andere vrijwilligers wel eens op een personeelsvergadering of op een vergadering voor de vrijwilligers. Ik ben ervan overtuigd dat elke vrijwilliger met dezelfde ingesteldheid naar hier komt: samen kan je meer dan ieder apart. En de vrijwilliger stelt zich ten dienste van de gasten. Dat is heel goed, maar de gasten mogen er niet van profiteren. Het begint allemaal met respect voor elkaar, voor wat je doet, voor wat je kunt, voor wat je niet kunt ook. Je moet niemand veroordelen omdat hij iets niet kan. Op dat vlak denk ik aan de woorden van Karel Staes : "Er is niemand die niets kan." En niemand is perfect, vindt Linda. En gelukkig maar, vult Dré aan. Ik hoor graag wat er bij de mensen leeft Buiten het vrijwilligerswerk hier ben ik nog op vele andere plaatsen actief in Turnhout. Ik zit onder andere in het organisatiecomité van de bloemenmarkt en we zijn met de ‘sociale koffie’ ruim een jaar op pad geweest. Ik zit in 3 afdelingen van Okra, omdat ik graag hoor wat er bij oudere mensen leeft. Mensen kunnen hun verhaal eens vertellen en hun bezorgdheden delen. Over kansen en beperkingen Interviewer Linda vindt dat je als persoon met een handicap niet altijd meetelt, je voelt je gauw wat minder dan 'gewone mensen'. Hierover heeft Dré een uitgesproken mening en advies: Wat zijn ‘gewone mensen’? Mensen die op TV komen? Mensen met veel geld? Denk je dat die gelukkiger zijn dan jij? Vergeet het! Twijfel vooral niet aan jezelf, dat mag je nooit doen! Bij mij zit dat er al jaren in: er is niemand die niets kan. Maar je moet het er kunnen uithalen. En iedereen mankeert wel iets. Ook ik heb mijn beperkingen. Wat ik wel belangrijk vind is het volgende: je moet kansen zien, soms moet je kansen afdwingen, en de kansen die je krijgt, moet je vast pakken en er proberen iets van te maken. Het gesprek gaat nog een tijdje door, over school en werk, over Bobbejaanland en de peperkoekfabriek, over Geert Hoste, Charlie Hebdo, ... Bedankt voor de boeiende babbel, Dré! En voor de wekelijkse soep! Linda W

VRIJWILLIGER VOORGESTELD

HET GEEFT ME ENORM VEEL VOLDOENING!

INTERVIEW MET VRIJWILLIGSTER VERA VAN NIJEN Mijn ontvangst Het was in augustus 2014 dat ik hier op Den Leeuweric terecht ben gekomen. De vacature op de website van vrijwilligerswerk.be met de titel: ‘Een babbel, een tas koffie en wat papierwerk’ prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Ik ben op zoek gegaan naar meer informatie over Den Leeuweric en daarna heb ik ook contact met jullie opgenomen. Voor ik effectief gestart ben als vrijwilliger waren we toch wel 3 weken verder. Tijdens een eerste gesprek kreeg ik meer info over Den Leeuweric en werd er ook meer uitleg gegeven over de taken die ik zou hebben als vrijwilliger binnen de ontmoetingsruimte. Daarna vroeg men mij om dit even te laten bezinken. Als ik na een week nog steeds zin had om als vrijwilliger aan de slag te gaan moest ik opnieuw contact opnemen. Daarna hebben we nog twee gesprekken gehad waarin ik werd voorbereid om aan de slag te gaan. Tijdens die gesprekken kreeg ik meer uitleg over de werking van de ontmoetingsruimte en tips rond hoe om te gaan met situaties die zich kunnen voordoen. Begin oktober 2014 heb ik dan voor de eerste keer samen met één van de medewerkers van Den Leeuweric de ontmoetingsruimte kunnen open houden. De volgende weken heb ik dat nog een aantal keer met iemand anders samen kunnen doen. Het hielp mij om stap voor stap te leren. Ik werd hier erg goed ontvangen en ik voelde me al snel thuis. Zowel bij de bezoekers als de medewerkers voel ik

me aanvaard. Bij de start is het toch altijd een beetje bang afwachten, maar ik ben toch erg blij dat ik hier op Den Leeuweric ben terechtgekomen. Hoe ik nu zelf anderen ontvang Ik ben gestart op woensdagen (nvdr van 10u tot 13u) , maar sinds kort hou ik de ontmoetingsruimte open op maandag, dinsdag én woensdag. De bezoekers ontvangen en opvangen is eigenlijk mijn belangrijkste taak. Het is belangrijk dat ze bij mij terecht kunnen voor een babbel of als ze vragen hebben. Waar nodig verwijs ik mensen door naar de begeleiding. Ik hou me samen met de bezoekers daarnaast ook bezig met het zetten van koffie, afruimen van de tafels en de afwas. Ik beschouw mijn bijdrage hier niet echt als werken. Ook al spreken we over vrijwilligers-‘werk’. Het geeft me enorm veel voldoening en ik doe het ook erg graag! Het brengt me in de gelegenheid om zelf ook onder de mensen te komen. Het is een uitdaging voor mij en ik geniet ervan om met anderen samen te werken. Soms vind ik het wel eens lastig als de bezoekers de koffiepot leeg maken en deze niet terug vullen. De uitdaging voor mij zit er in om niet alles zomaar in hun plaats te doen, maar hen vooral ook te stimuleren om de dingen die ze zelf kunnen ook zelf te laten doen. Soms vind ik dat nog een beetje moeilijk. Ik kom hier om mezelf nuttig te maken als vrijwilliger en ben ook altijd bereid om anderen te helpen. Ik besef echter ook hoe belangrijk het is om hen te stimuleren om zelf mee verantwoordelijkheden op te nemen. Het is fijn om te voelen hoe er goede banden met de bezoekers ontstaan. We spelen regelmatig samen een spelletje Rummikub of we doen een babbeltje. De contacten voelen heel vriendschappelijk aan. Het is écht genieten voor mij. Werkgroep rond de ontmoetingsruimte De voorbije weken heb ik samen met een vijftiental bezoekers regelmatig mee vergaderd. We hebben samen nagedacht over de uitdagingen en de toekomst van de ontmoetingsruimte. Er is hard gewerkt en vergaderd. We hebben enkele concrete ideeën uitgewerkt die kunnen helpen om de werking van de ontmoetingsruimte nog beter te maken. Het was fijn om mee te mogen nadenken. In het begin dacht ik dat ik niet veel zou kunnen bijdragen. Achteraf bekeken denk ik wel dat iets

heb kunnen betekenen door mee na te denken vanuit mijn unieke positie als vrijwilliger. Ik heb de vergadermomenten ook mee kunnen ondersteunen door de gesprekken soms mee te begeleiden. We hebben samen met de bezoekers knap werk afgeleverd! Marijke B

WIE IS VERA ? Onze journaliste Marijke had nog enkele kleine vraa kennen. gjes om

Vera beter te lere

n Wat doe je in je vrije tijd? M ijn moeder is w haar op bezoek eduwe en ik ga . Dan spelen we graag bij m et de kaarten of ik thuis ben verw drinken gezellig en ik graag m’n iets. Als twee twee lieve beeste n, maar ze zorgen katten (Xenia en Modest). Dat zijn stofzuigen. Dat er w el voor dat ik re vind ik het minst gelmatig moet leuke onderdee l van mijn huisho uden. Wat is jouw b elangrijkste u it er lijke kenmerk? lijk om te zeggen … Ik heb een na Mm, een beetje moeituurlijke blos op wel mooi. Vroeg m’n wangen en er vond ik dit ee vind dit rder vervelend, zeker als ik bloo sde. Wat vind je ee n positieve ka raktertrek van denk dat ik met jezelf? (Spontaa iedereen goed ov n) Ik erweg kan. Daa voor anderen: ik rnaast heb ik ve zal mensen snel el respect aanvaarden en ac cepteren hoe ze zijn. Wat zou je om schrijven als ee n minder posi (Lacht) Als ik ni tieve karakter et uitgeslapen be trek? n, durf ik al eens wat korter zijn. Wat is jouw lie velingsmuziek en van veel verschill ende genres. Zek welke films zie je graag? Ik hou er van zangeres nia Twain. Daarn sen zoals Anouk aast kijk ik graag en Shanaar films die w gen romantische aargebeurd zijn. films zijn maar oo Dat mok thrillers. Wat films met veel bl ik niet leuk vind oed of geweld. zijn Wat zijn jouw hobby’s? Ik kan erg genieten van terwijl ik luister de rust in m’n ze naar muziek. Tv teltje kijken interessee neem ik wel eens rt me minder. Af en een film op van Vitaya of vijf tv. ik wel graag, oo Lezen daarentege toe k hier gaat mijn n voorkeur naar w aargebeurde verh doe alen.

VRIJWILLIGER VOORGESTELD

IK WIL GRAAG ANDERE MENSEN HELPEN

INTERVIEW MET VRIJWILLIGER ISAAC DADA Isaac komt elke week soep koken in onze ontmoetingsruimte. Hij doet dit nu al sinds 2011. We laten hem zelf zijn verhaal vertellen: Vroeger werkte ik in het restaurant van het Crest-hotel in Antwerpen, en in een slachthuis in Baarle Nassau. Door een ongeval heb ik problemen met mijn knie, en kan ik niet meer werken. Maar ik kan thuis niet stil blijven zitten. Ik wil mensen helpen. Mijn vriendin kende Den Leeuweric en zo heb ik me kandidaat gesteld om hier vrijwilligerswerk te komen doen. Het was helemaal niet mijn bedoeling om kok te worden. Eigenlijk wilde ik politiek journalist worden. Maar toen mijn vrouw zwanger was, moest er geld binnen komen. Ik ging werken in een restaurant en ben eerder toevallig in de keuken terecht gekomen. Omdat ik het werk graag deed, ben ik een koksopleiding gaan volgen, ik heb met veel chef -koks samengewerkt en de kneepjes van het vak geleerd. Als ik soep kook in de Frisse is dat op basis van een recept, maar ik geef er toch altijd mijn eigen ‘touch’ aan. Het was ook helemaal niet mijn bedoeling om in België te komen wonen. Ik wilde eigenlijk doorreizen naar Canada, maar toen werd ik verliefd op het meisje dat later mijn vrouw werd… en ben ik hier gebleven. Ik woon nu al 40 jaar in België. We kregen samen 4 kinderen. Mijn vrouw is 20 jaar geleden overleden (na een lang ziekteproces). Na haar overlijden stond ik alleen voor de opvoeding van de kinderen, wat echt wel zwaar was. Ik heb eigenlijk heel veel geluk gehad met mijn kinderen, ze zijn allemaal goed terecht gekomen, hebben allemaal een goede job, hun eigen leven. Ik heb 4 kleinkinderen, ze noemen me ‘opa’. Ze komen elk weekend op bezoek, en dan moet ik voor hen koken. Mijn andere familie woont ver weg: in Engeland, Amerika, Australië en Nigeria. Ik ga niet bij mijn familie op bezoek, maar af en toe komt er wel iemand van mijn familie bij mij logeren.

In mijn vrije tijd doe ik aan sport: ik heb vroeger gebokst, ik hou van voetbal, tennis, atletiek. Behalve zwemmen, dat kan ik niet. Ik doe het vrijwilligerswerk hier in de ontmoetingsruimte, De Frisse graag. Ik wil graag andere mensen helpen. Ik vind het contact met de mensen hier ook erg leuk. Ze zijn altijd vriendelijk tegen me. We lachen en grappen hier ook heel wat samen. Ze zeggen me ook altijd dat het goede soep is, dat doet deugd. Voor mij loopt het goed zo. Als ik het niet meer graag zou doen, dan zou ik niet meer komen. Ik wil het vrijwilligerswerk zeker nog wel blijven doen, zolang ik kan. Betty B

INFOAVOND BESCHERMINGSMAATREGELEN De nieuwe wetgeving over ‘de beschermingsmaatregelen’ is van kracht sinds 1 september 2014. Maar wat verandert er in vergelijking met de vroegere wetgeving? Wie komt er in aanmerking voor een beschermingsmaatregel? Wat is er ‘buitengerechtelijk’ mogelijk? Hoe moet een beschermingsmaatregel aangevraagd worden? Hoe neemt de vrederechter een ‘beslissing op maat’? Wat zal er gebeuren met wie op dit moment al het statuut van verlengd minderjarige heeft of onder voorlopig bewind staat? Organisatie: Datum: Inschrijven: Plaats: Kostprijs:

KVG Turnhout ism Gezin en Handicap vrijdag, 22 mei, 2015 - 13:30 03 216 29 90 of gezinenhandicap@kvg.be De Warande, Warandestraat 42, 2300 Turnhout Ouders en familie lid:5 euro + niet lid: 10 euro Professionelen: 55 euro

VRIJWILLIGER VOORGESTELD

HET CONTACT MET DE MENSEN, DAT VINDT IK HEEL PLEZANT INTERVIEW MET VRIJWILLIGER MAY BASTIAENSEN

Die tijd wilde ik goed besteden Ik ben May Bastiaensen, ik ben de mama van Lieselot (vroegere begeleidster Begeleid wonen). Eén keer per maand kom ik hier in de ontmoetingsruimte koken. Ik doe dit al sinds maart 2009. Ik ben één van de eerste vrijwilligers in Den Leeuweric. Ik heb hiervoor gekozen omdat ik heel graag kook. Mijn kinderen gingen rond die periode ook allemaal het huis uit. Daardoor kreeg ik dus wat meer tijd. Die tijd wilde ik goed besteden en zo ben ik in Den Leeuweric terecht gekomen. Er zijn eigenlijk heel veel dingen die ik hier leuk vind: het contact met de mensen, een babbeltje doen, samen met de mensen eten maken, samen afwassen,… . Dat is heel dik in orde Als ik aan andere mensen vertel dat ik vrijwilligerswerk doe, vertel ik ook altijd wat over de organisatie. Heel veel mensen kennen Den Leeuweric niet. Dankzij mijn dochter weet ik ondertussen ook al wat beter wat jullie hier allemaal doen voor mensen met een handicap. Dat mag gerust door wat meer mensen geweten zijn. Ik vind het heel belangrijk dat Den Leeuweric en de ontmoetingsruimte bestaat voor de mensen. Het is mooi om te zien hoe de mensen met elkaar omgaan. Als ik de verhalen en ervaringen hoor van de cliënten weet ik dat ze hier goed geholpen en ondersteund worden... Dat is dik in orde! Koken, afwassen en wegwezen Wat ik het meest waardeer bij de medewerkers van de Dienst Vrije Tijd is dat ik er terecht kan als er iets is. Ik vind het ook heel fijn om met alle andere begeleiders hier een praatje te kunnen maken als ik ze zie. Ik ben hier niet louter en alleen om te koken, af te wassen en weg te wezen. Ik ken een heel aantal mensen hier ook al vele jaren, dat zijn dus echt wel leuke contacten. We hebben onlangs een bijeenkomst gehad met de vrijwilligers, en dat vond ik ook heel fijn. Daar heb ik ook weer nieuwe mensen leren

kennen, er waren een paar vrijwilligers die ik nog nooit gezien had. En dat is wel heel leuk. Tot nu toe kwam ik als vrijwilliger weinig andere vrijwilligers tegen. Sinds kort werk ik in de ontmoetingsruimte ook samen met Vera. Zij werkt hier ook als vrijwilligster. Het is heel aangenaam om zo ook met andere samen te werken. Goed gevuld Zo'n hele maaltijd klaarmaken voor zoveel volk, dat is toch een hele karwei. Ja, dat is wel intensief. Ik vind het dikwijls ook wel spijtig dat ik niet méér tijd heb om eens te gaan zitten, een kopje koffie te drinken, en met de mensen een babbeltje te doen. Dat kan ik eigenlijk nooit, daar is de tijd niet voor. Ergens vind ik dat wel jammer. De tijd zit echt wel goed gevuld, het is echt organiseren om een maaltijd tegen 12 uur op tafel te krijgen. Maar ja, daar kom ik voor he. Voor mij is het gewoon goed als ik zie dat de mensen goed aan het eten zijn en ze dan zeggen dat het lekker is. Wat ik ook heel aangenaam vind is de vriendelijkheid: een goeiedag zeggen als ze binnenkomen, een dankuwel, een compliment, wat over en weer grapjes maken. Het contact met de mensen, dat vind ik ook wel heel plezant, hoor. Er zijn heel veel mensen die ik echt al vanaf het begin ken, en daar heb je toch een klein beetje een andere band mee dan met de ‘nieuwere’ mensen. En voor sommige mensen hier heb ik ook wel echt een boontje... Buiten mijn vrijwilligerswerk in Den Leeuweric ga ik wel eens wandelen. Ik babysit regelmatig op mijn kleinkindjes en lees ook eens graag een goed boek. En niet te vergeten, ik werk ook nog halftijds. Dat allemaal in combinatie met mijn huishouden zorgt voor een goed gevulde week. En dat is goed, ik heb het liefst dat mijn tijd goed gevuld is. Bedankt, May! Linda W

VRIJWILLIGERS VOORGESTELD

EEN KLEINE, MAAR ZEER WAARDEVOLLE BIJDRAGE

INTERVIEW MET VRIJWILLIGERS RAMESH KENIS EN SOPHIE DELEU Sophie is 23 jaar. Sinds oktober 2013 is ze als vrijwilliger actief binnen Den Leeuweric. Bij de start deed ze regelmatig inkopen voor de werking van de ontmoetingsruimte. Ze deed dit samen met Ludo, die begeleid wordt door onze Dienst Begeleid Wonen. Ze is daar echter sinds kort mee gestopt, omdat ze de kans heeft gekregen om verder te gaan studeren. Ondanks haar studies probeert ze nu toch nog haar steentje bij te dragen. De interviews voor dit tijdschrift worden digitaal opgenomen en door Sophie uitgetypt. Zo werkt ze als vrijwilligster ook mee aan de publicatie van ons Leeuwericske. Een kleine, maar zeer waardevolle bijdrage. Ramesh Kenis werkt als vrijwilliger binnen ons dagbestedingsproject ‘t Huizeken. “Als vrijwilliger ga ik samen met één van de deelnemers inkopen doen. Ik probeer de mensen zoveel mogelijk te betrekken om dit samen te doen. Zo laat ik hen bijvoorbeeld zelf het boodschappenlijstje invullen terwijl ik ernaast sta. Tijdens het winkel probeer ik hen te

Sophie en ludo

ondersteunen om zo zelfstandig mogelijk te winkelen. Dat lukt voor de éne al wat beter dan de andere. Daar probeer ik rekening mee te houden. Na het winkelen gaan we vaak nog iets drinken. Terug in het Huizeken ruimen we samen nog op”. Sophie studeerde Medical Management Assistant en heeft enkele maanden in een laboratorium gewerkt. Naast het vrijwilligerswerk voor Den Leeuweric, heeft ze ook een tijd voor de Minder Mobielen Centrale gereden en als administratieve kracht in het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg gewerkt. Sophie geniet ervan om mensen te kunnen helpen. “Soms is een aanmoedigend woordje al voldoende om een mens een klein duwtje in de rug te geven. En het is ook niet alleen voor anderen goed, maar ook voor mezelf. Ik ben ook gewoon op mijn gemak in die sector, en daarnaast kan ik ook dingen van hen leren“. Momenteel volgt Ramesh een opleiding ondernemingsmanagement. Omdat dit een avondopleiding is, houdt hij nog wat tijd over om ook als vrijwilliger te werken. “Ik droom ervan om na mijn studies “iets” op te richten om mensen met of zonder beperking , die het moeilijk hebben om werk te vinden, naar een job te begeleiden. Daarnaast zou ik ook mensen willen ondersteunen die veel stress hebben. Tegenwoordig wordt er van de werkende mens veel verwacht en is de druk vaak erg hoog. Het is voor sommigen moeilijk om dit tempo te kunnen volhouden. Ik zou deze mensen willen helpen om toch aan de slag te kunnen blijven”. Hij droomt er ook wel van om misschien ooit in de zorgsector te kunnen werken. Sophie denkt met plezier terug aan het winkelen met Ludo: “Het grappige geklungel met de winkelkar en de speurtocht doorheen de winkel naar al wat geproefd kon worden. Het was altijd wel lachen in de winkel”. Over de ontmoetingsruimte vertelt ze het volgende: “Ik merk dat de bezoekers samen echt kunnen genieten van een gezelschapsspel. Ze fleuren op van de verrukkelijke soep die door Dré en Isaac gemaakt worden. Of van de lekkere maaltijd van May. Ik zie de bezoekers genieten van een babbeltje en dat extra beetje aandacht. Het gevoel erbij te horen en deel uit te maken van een groep, waar ze aanvaard worden lijkt me erg belangrijk. De ontmoetingsruimte is een plaats waar mensen de moeite en tijd nemen om naar elkaar te luisteren”. Ramesh waardeert de gezelligheid, openheid en de spontaniteit bij de medewerkers en de deelnemers van ‘t Huizeken. Ook de verbondenheid

Ramesh Kenis

tussen de deelnemers en de begeleiders valt hem erg op. Als vrijwilliger word ik hier ook gelijkwaardig behandeld en dat apprecieer ik wel”. Sophie is erg gelovig. In haar vrije tijd is ze dus erg actief binnen de kerk. Het geloof heeft haar leven een heel andere en positieve wending gegeven. Daarnaast is ze dus terug aan het studeren. Aan de KU Leuven is ze begonnen aan een schakelprogramma voor de Master Tolken (Frans, Engels en Nederlands). Ze gaat ook graag paardrijden, maar omwille van de studies lukt dit niet zo vaak meer. Toch trekt ze er af en toe nog eens op uit voor een ritje door het bos. Daarnaast tekent en leest ze ook wel graag of brengt ze af en toe een bezoekje aan de familie. Ramesh is in zijn vrije tijd terug begonnen met boogschieten. Hij houdt ook van wandelen, lezen en een filmpje van tijd tot tijd. “Ik geef in Arendonk ook zwemles aan jongeren en kinderen met een beperking; dit doe ik binnen het G-zwemmen”. Erik B

PERSPECTIEF 2020, FAM, EEN WOORDJE UITLEG PERSOONSVOLGENDE FINANCIERING, RTH ... WAAR HEBBEN ZE HET IN GODSNAAM OVER?

Perspectief 2020 Ongetwijfeld hebben jullie al gevoeld of zeker vernomen dat er momenteel heel wat veranderingen in het zorglandschap op til zijn, en zeker in de zorg voor Personen met een Handicap (PmH). Minister Van Deurzen heeft een aantal jaren geleden samen met zijn kabinet een plan uitgewerkt dat in het jaar 2020 volledig vorm zou moeten gekregen hebben. Dit plan heeft de passende naam ‘Perspectief 2020 – Nieuw ondersteuningsbeleid voor personen met een handicap’ meegekregen. De contouren van dit plan zijn een bijna 80 pagina’s dikke bundel. De uitwerking hiervan op het werkveld is volop aan de gang. Dit plan is uitgewerkt omdat de minister samen met ons vastgesteld heeft dat er heel wat problemen zijn: de sector diende zich te houden aan zeer strenge regels en kaders waardoor er in vele gevallen geen flexibiliteit of ‘zorg of maat’ kon worden aangeboden; ook de lange wachtlijsten zijn een doorn in ieders oog en tevens zou de inzet van middelen veel efficiënter moeten gebeuren. De belangrijkste uitgangspunten van ‘Perspectief 2020’ zijn dus niet verrassend:  Stapsgewijze hervorming van de gehandicaptenzorg.  De PmH hebben zo veel mogelijk de regie van hun eigen leven in handen.  Dit is natuurlijk ingegeven door het ‘Burgerschapsmodel’, wat staat voor zoveel mogelijk ‘gewoon in de samenleving’ en zo weinig mogelijk ‘uitzonderlijk en afzonderlijk’.  Er is een zorggarantie voor PmH met de grootste ondersteuningsnood  Vraaggestuurde zorg en assistentie in een inclusieve samenleving In gewone mensentaal wil dit dus eigenlijk zeggen dat ervoor zal moeten gezorgd worden dat mensen die in de problemen zitten en dus erg dringend hulp nodig hebben deze zo snel mogelijk moeten krijgen en dat zij weten waar ze deze moeten of kunnen krijgen. De hulp zal in principe niet meer in een ‘pakketje’ door de voorzieningen aangeboden

worden en hierdoor te nemen of te laten zijn, maar zal afgestemd moeten zijn op de heel concrete vraag van de PmH zelf. Zij hebben de regie van hun zorg, indien gewenst, helemaal zelf in handen. Natuurlijk is het zo dat alle mensen die ‘op de wachtlijst’ staan dringend hulp nodig hebben, maar de realiteit blijft dat van al deze dringende vragen nog steeds de aller- aller- dringendste vragen voorrang krijgen. Of in het jaar 2020 de wachtlijsten dan echt helemaal verdwenen zullen zijn, blijft natuurlijk een belangrijke vraag. Dit is vooral een kwestie van middelen en van de prioriteiten die een overheid wil stellen. RTH De invoering van RTH, oftewel Rechtstreeks Toegankelijke Hulp, was één van de eerste zichtbare stappen van het Perspectiefplan. PmH of met een vermoeden van handicap kunnen reeds ondersteuning krijgen en dit zonder eerst een zware procedure te moeten doorlopen. Den Leeuweric is als één van de pioniers in Vlaanderen in 2013 met deze zorgvorm van start gegaan. Binnen het RTH-kader kunnen zowel minder- als meerderjarigen, die nog geen gebruik maken van een erkende zorgvorm, beroep doen op ambulante of mobiele begeleiding, dagopvang of overnachting in een voorziening. Het aantal begeleidingen of overnachtingen is echter sterk beperkt in aantal en duur. Toch heeft de praktijk reeds uitgewezen dat met deze lichte en dus goedkopere zorgvorm reeds heel wat mensen geholpen kunnen worden. Hierdoor wordt de instroom in het klassieke zorglandschap in vele gevallen voorkomen of de noodzaak van instroom ten minste naar achter in de tijd geschoven. Den Leeuweric helpt op deze manier reeds meer dan 40 mensen verder en dit aantal zal in 2015 zeker nog verder toenemen. In de meeste gevallen zijn dit mensen die in het verleden geen zorg kregen, maar vaak wel op één of andere wachtlijst stonden. De persoonsvolgende financiering Een van de hefbomen van deze hele omschakeling zal de invoering van de persoonsvolgende financiering zijn. De term 'Persoonsvolgende

financiering', of in de wandelgangen ook wel eens het ‘rugzakje met geld’ genoemd, klinkt uiteraard heel mooi, maar voorlopig zijn we zover nog niet. Het is een hele verandering om tot een kader te komen waarbij PmH zelf hun zorg in handen nemen en waarbij ze ook zelf hun budgetten beheren en besteden. Dit zal via enkele tussenstappen verlopen; een van deze tussenstappen is de oprichting van een FAM. In het jaar 2020 zou deze vorm van financiering helemaal gerealiseerd moeten zijn. Allemaal FAM Flexibel Aanbod Meerderjarigen Sinds 1 januari 2015 is Den Leeuweric een FAM. Deze naam staat voor ‘Flexibel Aanbod voor Meerderjarigen’. Van ons wordt verwacht, net zoals van de meeste andere voorzieningen in Vlaanderen, om aan de huidige en eventueel nieuwe bewoners en cliënten een (meer) flexibele dienstverlening aan te bieden. Zoals eerder aangegeven blijft het grootste doel van deze verandering dat je meer mensen kan helpen door je middelen anders in te zetten. Door veel aandacht te besteden aan de exacte zorgvraag en een bijhorend zorgplan, kunnen middelen efficiënter worden ingezet en zal het aan de voorzieningen zijn om hierin een zekere flexibiliteit te ontwikkelen. Met andere woorden er zal voor moeten gezorgd worden dat je voldoende zorg krijgt, op het juiste moment in je leven, maar ook niet meer. Personeel FAM impliceert ook dat er in de organisatie van het personeel een aantal wijzigingen doorgevoerd worden. Personeelsmiddelen worden niet meer, zoals in het verleden, vastgelegd per erkenning, maar worden 'in één pot' verzameld. Daarmee kan de organisatie personeel inzetten daar waar zij vindt dat het nodig is, met andere woorden daar waar de bewoner of cliënt het vraagt. Nog niet alles is helemaal helder Uiteraard zijn er ook nog heel wat vragen waarbij nog niet direct een pasklaar antwoord te krijgen is:  Hoe, wanneer en door wie zal de inschaling van de precieze zorgnood voor PmH gebeuren? En wie wordt er (eerst) ingeschaald, de huidige bewoners of de nieuwe instromers?  Ook de toewijzing van het exacte budget dat aan een welomschre-

ven zorgnood wordt gekoppeld, is nog niet helemaal duidelijk.  Wat als de budgetten nog steeds te laag zijn om aan alle dringende

vragen hulp te bieden?  Wat met privé initiatieven die op deze ontwikkelingen zullen inspe-

len?  Worden organisaties onderling concurrenten? Op het vlak van inhoud

van zorg, maar misschien ook op het vlak van ‘vraagprijs’ voor zorg?  Wat met mensen van wie het inkomen of de uitkering te laag is

waardoor ze mogelijk niet de gepaste ondersteuning kunnen ‘inkopen’?  ...

Goed voorbereid Hoewel er op bovenstaande vragen nog geen duidelijke antwoorden te geven zijn, zijn we ervan overtuigd dat Den Leeuweric zich goed voorbereidt (heeft voorbereid) op wat op ons afkomt. 1)

Het flexibel omspringen met de intensiteit van de gevraagde zorg was altijd al één van de stokpaardjes – of beter specialisaties – van Den Leeuweric. Tevens hebben wij ook al jaren expertise opgebouwd in zowel de residentiële -, de ambulante - als de mobiele ondersteuning. Dit zal voor heel wat organisaties een veel grotere oefening worden dan voor ons. Ook de inclusieve ondersteuning betreffende werk en vrije tijd is ons niet vreemd. Een voorbeeld hiervan is de enorme groei het laatste jaar van het aantal PmH (meer dan 35) die her en der aan het werk zijn en door onze jobcoach gevolgd worden.

Het nakende nieuwbouwproject van Den Leeuweric, waarover later meer, zal ervoor zorgen dat we nog meer flexibel en nog meer ‘op maat’ kunnen inspelen op de vragen die onze (toekomstige) bewoners hebben. Heel wat gesprekken zijn lopende binnen en buiten de sector om de dienstverlening nog beter op elkaar af te stemmen. Hierbij valt te vertellen dat Den Leeuweric recent de intentie tot samenwerking met een aantal partners heeft vastgelegd. Met deze partners, VZW De As en VZW Dagcentrum Kasteel zullen we samen (maar volledig onafhankelijk) de uitdagingen en vragen die op ons afkomen bespreken en aanpakken.

Besluitend Het grootste doel van al deze veranderingen is ervoor te zorgen dat meer mensen kunnen geholpen worden door de middelen anders in te zetten. Door de zorgvraag van de cliënt voldoende uit te werken kunnen middelen efficiënter en meer flexibel ingezet worden. Goed om te weten is dat er voor onze bewoners en cliënten niet onmiddellijk iets moet of hoeft te veranderen. We blijven dezelfde zorg aanbieden, zo mogelijk nog meer flexibel dan in het verleden. Den Leeuweric heeft steeds erg creatief, zuinig en weldoordacht omgesprongen met de middelen die ons ter beschikking werden gesteld. Ook door steeds snel in te spelen op de wijzigingen of mogelijkheden in het zorglandschap zijn we de laatste jaren enorm gegroeid in ons zorgaanbod en daarmee speelden we in feite al in op gedifferentieerde zorgvragen. Ook het aantal mensen die één of andere vorm van ondersteuning van Den Leeuweric krijgen is enorm toegenomen. Wij zijn als organisatie erg fier op het feit dat wij momenteel bijna 200 Personen met een Handicap verder helpen, maar meer nog dat zij mee deel willen uitmaken van ons verhaal, mee auteur zijn van het ‘Den Leeuweric-verhaal’. Roel Megens

IN GEDACHTEN/IN DE KIJKER

Hier is plaats voor speciale gebeurtenissen of mensen die we eens extra in de aandacht willen brengen. Ken je ook iemand die je op deze manier wil herdenken of in de bloemetjes wenst te zetten? Laat het ons weten! Hopelijk zijn we niemand vergeten ... Op 18/11/2014 werd Floris geboren. Zoon van Tinne Van De Pol (begeleidster Begijnhof) en Koen Van Loon.

Daarnaast verwelkomen we onze nieuwste vrijwilligers: Mark Dankers: vrijwilliger binnen de Ontmoetingsruimte Ramesh Kenis: vrijwilliger binnen ‘t Huizeken Vera Van Nijen: vrijwilligster binnen de Ontmoetingsruimte Purdy Van Hissenhoven: vrijwilligster binnen het Beukenhof Brenda Ottevanger: Vrijwilligster/Buddy bij één van de mensen van de Dienst Begeleid Wonen Cindy Willems: vrijwilligster/buddy bij één van de bewoners van het Begijnhof Welkom aan iedereen!

DE LAATSTE WEDSTRIJD

In ons vorige Leeuwericske stond de voorlopig(?) laatste wedstrijd. Er werd gevraagd om in één zin neer te schrijven wat Den Leeuweric voor jou betekent. We kregen volgende mooie inzendingen en besloten om geen winnaar te kiezen. Voor ons is iedereen gewonnen!

S VOOR EEN THUI , WAAR IEDEREEN ICH Z IEDEREEN G GOED MA VOELEN. Heidi & Ivan

Mertens

Ik ben blij dat ik al zo momenten en activit veel mooie eite meemaken en heb en n mocht o bewondering voor a rme begeleid(st)ers die st l de staan voor ons, met eeds klaar raad en daad!

Erick Backx

...Een sfe er volle familie e n een tweede t huis! Ma rijke Bro uwer

WAT DEN LEEUWERIC VOOR MIJ BETEKENT ....

ij: el voor m e v o z t n e n, Dit betek ctiviteite a e d , en t de mens mijn har , g n i n u ste de onder … luchten, n e n illems n u k Linda W

RESPECT, VRIENDSCH AP EN ONDERSTEU NING

Hedwige Bosm a

Een warme thuis waar je altijd terecht kan en hulp kan krijgen! Kristel Leysen

U KAN ONS STEUNEN

UW GIFT KAN DUS ÉCHT HET VERSCHIL MAKEN!

We zijn constant bezig met de verdere kwaliteitsvolle uitbouw van Den Leeuweric en wij werken aan nieuwe projecten voor de toekomst. Dankzij de financiële steun van Alfons en Griet Oris-Van Dyck hebben we nu eindelijk een achterdeur kunnen plaatsen in het gebouw waar ons Dagbestedingsproject ‘t Huizeken gehuisvest is. Zo hebben we meer licht en lucht kunnen creëren ter hoogte van de houtatelier. De begeleiding en bewoners zijn er laaiend enthousiast over en dit is ons financieel enkel gelukt met hulp van deze gift. MERCI! Ook u kan een steentje bijdragen en écht het verschil maken! Indien u Den Leeuweric graag wil steunen kan dit op het rekeningnummer: BE49 0682 3235 8271 Den Leeuweric vzw De Merodelei 203 2300 Turnhout Voor giften, die op jaarbasis 40 euro of meer bedragen, zorgen wij voor een fiscaal attest. Wij danken u voor uw daadwerkelijke hulp!

BELANGRIJKE DATA! VRIJDAG 5 JUNI 2015: BARBECUE DEN LEEUWERIC: in Zaal Schorvoort te Turnhout. ZONDAG 20 SEPTEMBER 2015: PANNENKOEKENDAG: Begijnhof Turnhout VRIJDAG 23 OKTOBER 2015: LEZING door EDDY VAN TILT nav 35 JAAR DEN LEEUWERIC: WarandeTurnhout ZATERDAG 12 DECEMBER 2015: KERSTOPENDEUR ‘T HUIZEKEN: Vredestraat 6, 2300 Turnhout. WOENSDAG 24 DECEMBER 2015 : GLÜHWEIN & CHOCOMELK VERKOOP tvv DEN LEEUWERIC: Kerstavond in het Begijnhof te Turnhout

Aan dit tijdschrift werkten volgende mensen mee: Erik Backx, Pascale Blockx, Marijke Brouwers, Betty Buyens, Gust Luyten, Roel Megens, Linda Willemsen & Tom De Ridder.

www.denleeuweric.be

MEER INFO OVER VRIJWILLIGERSWERK KAN JE TERUG VINDEN OP ONZE WEBSITE: www.denleeuweric.be 44