Papier en een potlood … dat was, in tegenstelling tot de jeugd van tegenwoordig die urenlang achter gsm, playstation, of tablet gekluisterd zit, waar ik mij als kind urenlang mee kon bezighouden. Ik wou striptekenaar worden, niets meer maar ook niets minder. Elk stripverhaal dat ik las, nam mij mee in de creativiteit van de tekenaar. Jef Nys, Willy Vandersteen en Willy Linthout waren dan ook mijn grote voorbeelden. Zij slaagden erin om mij mee te nemen in hun verhaal. Zo vloog ik samen met Jommeke in de vliegende bol, stapte ik in de teletijdmachine van professor Barabas en liep ik samen met Urbanus door de Washandjevoorvanonderenstraat op zoek naar het volgende avontuur.
Deze laatste was mijn absolute idool. Eén der laatste echte Vlaamse komieken uit het lijstje van ‘Gaston en Leo’ en ‘Jacques Vermeire’ veroverde toen zowel ons land als Nederland met zaalshows, platen en films zoals ‘Hector’ en ‘Koko Flanel’. Ja, ik was diegene die al zijn platen had en beluister deze nog steeds. Liedjes zoals ‘Quand les zosiaux chantent dans le bois’, ‘Bakske vol met stro’ en ‘Madammen met een bontjas’ zijn nog steeds meezingers eersteklas. Enkele jaren geleden kreeg mijn jeugdidool zelfs een fietsroute doorheen ons Gezôarde. Een weg die hij samen met zijn geestelijke vader, Willy Linthout, en hun vrouwen nog geregeld aflegt. In Gezôarde #2 mochten we reeds Willy nog onderwerpen aan een vragenzee.
Het is dan ook met groot jolijt dat wij van ‘Gezôarde’ in dit magazine de enige echte Urbanus hebben mogen interviewen. Dus pak u een Cécémel on the rocks, zet u een plaat op van Gloeroejoeglijoe Iglesias en geniet van deze iconische uitgave.
Onze Mater, die ons in de hemel brengt. Geheiligd zij uw naam. Uw vocht vloeie. Uw wil geschiede in Gezôarde op de feesten. Geef ons heden onze jaarlijksen bruinen en vergeef ons onze lichte dronkenschap, gelijk ook wij vergeven aan de beschonkenen. Leid ons immer in bekoring en verlos ons van het kwade. Gezôarde.
Moeten we hem nog voorstellen? Urbain Servranckx, ook wel bekend als Urbanus. Al meer dan veertig jaar doet hij zijn uiterste best om jong en oud te entertainen. Als komiek, zanger, cabaretier, auteur, acteur en zelfs stripfiguur. En daar slaagt hij na al die jaren nog steeds in!
Je begint binnenkort aan de tweede reeks van je zaalshow Trecto Pnix, hoe is het al verlopen?
“Het kon niet beter zijn. Bijna de complete tournee van tachtig voorstellingen in heel Vlaanderen was uitverkocht. Ik heb daarom besloten om hem het komende theaterseizoen nog eens te spelen. Veertig extra shows en daarna begin ik aan een tour in Nederland.”
Moet je nog veel voorbereiden om de show opnieuw te spelen?
“Na een hele zomer ben ik de helft van al die bazaar al vergeten, dus ik ga hem nog wel eens moeten oprakelen. Ik gebruik ook spiekbriefjes met steekwoorden op, zodat ik de structuur van de show niet van buiten moet leren. Ik moet wel toegeven dat het vroeger makkelijker ging, maar het gaat nog wel. Het is een beetje zoals een chirurg die een hersenoperatie aan het uitvoeren is terwijl er kinderen met waterballonnen naar zijn kop aan het smijten zijn. Dat gaat nog hé … maar het is wat moeilijker.”
Naast de theatershow heb je ook drie jaar getourd op festivals en je hebt onlangs een nieuw
album uitgebracht. Je zit precies niet stil? “Ik blijf doorgaan zolang ik het plezant vind. Ik mag dan wel 69 jaar zijn, maar als ik begin te klappen geven ze mij 11. Samen is dat toch nog een jeugdig gemiddelde. Natuurlijk zijn er wel al enkele zaken veranderd tegenover vroeger. Zo werk ik tegenwoordig samen met Jeroen Camerlynck (ook wel bekend als Fleddy Melculy, n.v.d.r.) en De Fanfaar, want die gasten zijn hier allemaal van uit de buurt. Dat is voor mij iets makkelijker, want anders moest ik iedere keer opnieuw in de file gaan staan op de Brusselse Ring om naar Jean Blaute te rijden. Dat werd me uiteindelijk fysiek toch iets te zwaar.”
Vanwaar kwam het idee om met De Fanfaar op tournee te gaan?
“Aangezien ik al enkele keren met De Fanfaar had samengewerkt, kenden die al mijn nummers. Het was uiteindelijk mijn dochter die met het voorstel kwam om misschien eens een zomertour te doen met hen. Ik vond dat wel een tof idee, want plots mocht ik op alle zomerfestivals gaan spelen. We hebben dan een show in elkaar gestoken met al mijn bekendste hits. Na een paar repetities zat dat al meteen goed, want die gasten volgen mij gewoon als ik mis ben, ferm gemakkelijk!”
Gebeurt dat dikwijls dan? “Deze zomer nog moest ik Kodazuur zingen op de Grote Markt in Antwerpen tijdens Vlaanderen Feest. Ik had dat een paar keer geoefend met de live-band van Miguel Wiels en ik wist, als de gitaarsolo stopt, moet ik weer inpikken. Op dat optreden had er toch
wel weer iemand mijn monitor veel te stil gezet zeker. Ik stond daar wat rondom mij te kijken en ben dan maar gewoon ingevallen. Die avond kwam ik thuis en mijn dochter direct tegen mij: ‘Allez pa, wat hebt ge nu weer uitgestoken, midden in een gitaarsolo beginnen zingen!’. Ja, op tv hoorde je die solo, maar op dat podium, just niks! Ik sta daar dan met mijn smoel in beeld, maar die technieker die u dat gelapt heeft, die ziet ge niet hoor.”
Hoe komt het dat jij met zoveel weggeraakt? Het lijkt wel alsof jij alles kan en mag zeggen? “Ik komt met alles weg, zolang ik het maar op mijn manier kan zeggen. Het gebeurt vaak dat ik een uitleg geef in een interview, maar in het uiteindelijke artikel hebben ze mijn humor weggelaten. Dan kunnen bepaalde zaken heel kwetsend overkomen en dat is nooit mijn bedoeling. Ik vertel daar een grap over in mijn show. Een oud mevrouwtje was in het kanaal gevallen en ik had haar gered. Toen kwamen de mannen van het VRT-journaal aangerend. ‘Oei, we zijn net te laat, wilt ge ze er nog eens ingooien, dan kunnen we mooiere beelden maken?’ Ik heb die bomma dan opnieuw in het water gesmeten, er achteraan gesprongen, gered en mond-op-mondbeademing gegeven. ‘Merci Urbanus, nu hebben we alles’, zeiden ze. Die avond in het zevenuurjournaal: ‘Urbanus gooit weerloos oud dametje in het water.’ De rest was te lang om uit te zenden.”
Naast het feit dat je veel durft zeggen, lok je graag ook een beetje controversie uit.
“Ja dat heeft er altijd al ingezeten. Dat komt omdat ik het graag opneem voor de underdog en voor het volk. Ik heb altijd hard gelachen met het geloof bijvoorbeeld, want als ik als kind te veel vragen over God durfde stellen aan de paters, kreeg ik een paar lappen. Ik heb het dan ook veel aan de stok gehad met de kerk. Vroeger werden de optredens vaak in parochiecentra georganiseerd. Als de pastoor dan hoorde dat het met mij was, liet hij de show afgelasten. Dan moest ik plots in een half afgebrande loods naast een patattenveld spelen. Daar was meestal dan nog tien keer meer ambiance en tien keer meer volk. In Nederland zei er eens een pastoor tegen mij: ‘Jij zal ooit rekenschap moeten geven aan den Here voor al die beledigin-
gen!’ Awel, ik hoop het, want dan heb ik bewijs dat hij bestaat.”
Had je snel door dat het publiek dat apprecieerde? “In mijn eigen dorp wel, want degene die daar het meest lachte met de kerk was onze pastoor zelf. Rond het Brusselse leefde dat wel al, maar als ik dan in West-Vlaanderen ging spelen, werd het snel duidelijk dat ze daar nog niet zo vergevorderd waren. Hetzelfde bijvoorbeeld bij de vroegere BRT. Ik werd daar met open armen binnengehaald, maar er waren er ook die mij niet konden luchten. ‘Wat komt die vetzak hier doen?’, klonk het dan. Maar nadien waren ze heel blij dat ik er was. Ze hebben mij langs alle kanten proberen tegenhouden, maar door de buik van het volk ben ik er dan toch geraakt, juist gelijk Laura Lynn, dat duurde ook een tijdje eer die aanvaard werd.”
Hoe komt het dat je uiteindelijk dan naar VTM bent overgestapt?
“Iedereen deed heel denigrerend en lacherig over die zender, dus dat was al reden genoeg om mijn kop daar eens te laten zien. Die grote namen zoals Jacques Vermeire kregen overigens miljoenen om een contract bij VTM te tekenen, maar ik ben uiteindelijk voor een jerrycan insecticiden overgestapt. Ze wouden enkel geld betalen voor een exclusiviteitscontract, maar daar ging ik niet op in. Ik wou mijn vrijheid behouden en ook nog wel dingen voor de VRT maken. Dat was veel belangrijker voor mij.”
Je hebt eigenlijk gestudeerd voor tekenaar?
“Ik was vroeger een heel verlegen en onzekere jongen. Op een podium staan, dat was niks voor mij. Ik durfde zelfs niet uitgaan. Een meisje moest haar bh al op mijn kop leggen en dan nog dacht ik: ‘Zou die misschien met mij willen dansen of zo?’ Mannekes tekenen en verhalen verzinnen, dat kon ik vanachter mijn bureau op mijn kamer. Daarom ben ik uiteindelijk sierkunsten en publiciteitstekenen gaan studeren, want striptekenen specifiek, dat bestond niet.”
Hoe ben je dan toch op een podium beland?
“Na zes jaar tekenschool werd het duidelijk dat er geen toekomst in zat. Eén meisje uit onze klas mocht bij uitgeverij Dupuis het pulleke van Kuifje blauw inkten … die had het toen het verste geschopt van ons
allemaal. We zijn dan maar een groepje begonnen samen met enkele medestudenten en een leraar. Mijn eerste stap in de muziek. We speelden zo wat flauwe rock and roll, maar het was pas toen ik voor het eerst Jan De Wilde hoorde, dat ik wist welke richting ik uit wou gaan. Die zong over een kapotte velo of een ziek vogeltje en ik vond die eenvoudig echt prachtig. Ik heb mijn moed bijeengeraapt en ben dan soortgelijke muziek op een podium beginnen brengen. Eerst in een klein cafeetje en zo is de bal aan het rollen geraakt.”
Je bent dus nooit striptekenaar kunnen worden, maar je bent wel een stripfiguur ...!
“En dat is allemaal Willy Linthout zijn schuld hé. Die kwam naar mij om te vragen of hij een strip van mij mocht maken. Door de korte filmpjes op tv en mijn zever op het podium zag hij in mij een levende stripfiguur, zoals Willy jullie al vertelde. Ik dacht bij mezelf: ‘dat gaat toch niet verkopen, dus dat hij maar doet.’ Die strip deed het dan toch verbazingwekkend goed. Vanaf de derde uitgave ben ik mee beginnen schrijven. Per strip ga ik ongeveer drie keer naar Willy thuis en schrijven we een tiental pagina’s. Onze strip bestond destijds maar uit dertig blaadjes, terwijl de andere er allemaal minstens vijftig hadden. ‘We gebruiken gewoon wat dikker papier’, gaf Willy als oplossing. Dat is een hele tijd goed gelukt, tot de uitgeverijen voor iedere strip hetzelfde papier begonnen te gebruiken. Toen hadden wij plots maar een belachelijk foldertje over, zo eentje gelijk van de
Jehova’s. Maar bij ons staat er dan wel veel meer op één blad, zodat het lezen even lang duurt als een Sus en Wis of een Kiekeboe.”
De strip speelt zich vooral in onze streek af, maar Urbanus zelf is van Tollembeek, hoe komt dat?
“Dat konden we niet meer verkocht krijgen. Ik had tijdens mijn shows al heel vaak laten vallen dat ik afkomstig ben uit het Pajottenland. Niemand zou het geloven als het stripfiguurtje van Lokeren of Eksaarde zou zijn. Het decor van de strip is inderdaad wel sterk
beïnvloed door de streek rondom Lokeren. Omdat Willy daar zijn voorbeelden haalt, zoals het kerkje van Daknam en zo. En dankzij de fietsroute en het Cesarbier blijft Urbanus wel verbonden met Lokeren en Eksaarde natuurlijk.
Die géniale grap op de wegwijzer aan de Verre Kapel die verschillende richtingen aangeeft, komt trouwens van mij … goed gevonden hé.”
Kom je, behalve bij Willy thuis, nog op andere plekken in Eksaarde?
“Wel, heel veel ideeën voor de
strip zijn eigenlijk ontstaan in de natuur van Eksaarde. Wanneer Willy en ik vastzaten met ons verhaal gingen we even wandelen langs de velden en het groen. Dan kwamen de ideeën vanzelf.”
Jullie zijn momenteel ook bezig met een film over de stripfiguur Urbanus: De Vuilnisheld. Wat mogen we verwachten?
“Het verhaal zal deels gaan over Igor, een Russische projectontwikkelaar die een deal sluit met verschillende grote steden om hun afvaloverschot in Tollembeek te dumpen. Hij krijgt daar dan een belachelijk hoge geldsom voor, terwijl de familie Urbanus bedolven wordt onder het vuilnis. Dat scenario heb ik bedacht nadat ik een waargebeurd verhaal las over een burgemeester in Noorwegen die iets gelijkaardigs gedaan heeft. Hij heeft vuilnis van Oslo binnengehaald in zijn dorp. Met het geld dat hij daarvoor kreeg, vergoedde hij zijn inwoners voor de overlast. Wie het meeste last ondervond, kreeg het meeste geld. Na enkele jaren bleken degene die het meest last ondervonden al verhuisd te zijn naar een groot
huis een eindje verder. Ze kregen zoveel geld, dat dat plots mogelijk was.”
Is de film vooral voor kinderen of volwassenen bedoeld?
“Net als bij de strips, voor beiden. Kinderen gaan de dubbele bodems niet snappen, maar het verhaal zal ook interessant zijn voor hen. Als het aan Willy lag, zou het veel minder geschikt zijn voor kinderen denk ik, vooral de strips dan. Als er twee zatlappen aan de toog in ’t Nieuw Bijlken aan Willy vragen om Eufrazie nog eens in haar bloot gat te tekenen, zegt hij tegen mij ‘dat het volk vraagt om vetzakkerij’. Die twee zatlappen noemt Willy dan zijn marktonderzoek … Pas op, ik moet niet spreken hoor, soms kan ik mij ook niet houden en dan doe ik er nog een schepje bovenop. Ketnet heeft zo eens een hele doos strips teruggestuurd … het was blijkbaar juist nogal een zware editie!”
Hartelijk bedankt voor het interview Urbain!
Wie Urbanus live aan het werk wil zien, kan op 21 oktober terecht in het CC Lokeren.
Het leven wordt steeds drukker en dat zorgt voor spanningen en stress, ziektes van de moderne tijd. Veel mensen zoeken daarom de weg richting yoga, om beter te leren omgaan met deze situaties. De Yogaschool van Philippe Gits is ondertussen een vaste waarde hier in Eksaarde. Zo’n twintig jaar geleden verhuisde hij naar ons prachtige dorp, waar hij de ideale plek vond om een yogaschool op te richten.
“Oorspronkelijk ben ik afkomstig uit Ieper”, begint Philippe. “In die tijd woonde ik daar samen met nog twee andere yogaleraren, dus besloot ik in 1996 om elders te gaan wonen. Toen ik in mijn zoektocht door Eksaarde reed, was het meteen duidelijk dat ik hier wilde wonen. Samen met mijn vrouw hebben we hier dan een huisje gehuurd, recht tegenover waar ik nu woon. We hebben nadien nog wel in de buurt gekeken om iets te kopen,maar eigenlijk hadden we voor onszelf al beslist dat we hier niet meer wilden vertrekken. Logisch ook, het is hier rustig wonen, met heel veel groen rondom ons en de inwoners hebben hier een open mentaliteit. We zijn meteen warm onthaald. Het viel me trouwens op dat Eksaarde veel diverse
figuren aantrekt. Kunstenaars, artiesten, mensen met speciale hobby’s, ondernemers … Er hangt hier iets speciaals in de lucht!”
Ondertussen geeft Philippe al meer dan 25 jaar les. “De meeste mensen komen naar mij om hun lichaam te leren bewegen en om
verder met niks anders bezig te zijn. Ze denken dan dat ze op die manier rust vinden. Tijdens de lessen leer je evenwel bewuster om te gaan met de ademhaling, hoe je bepaalde bewegingen uitvoert en vooral ook hoe we de wervelkolom actief, maar zonder dwang gebruiken en zo versterken. Het belangrijkste is dat je blijft waarnemen. De ogen worden hier bijvoorbeeld niet gesloten, maar blijven de hele sessie open. Men moet proberen om de aandacht te verleggen en zich te concentreren op de waarneming en het bewustzijn. Dit zorgt voor een aangenamer gevoelsleven, omdat je jezelf beter met je lichaam in verbinding kan brengen. En omdat we ook bewust blijven, zorgt het tevens ook voor een mentale versterking. Het is hier dus niet de bedoeling iemand te laten zweven en hem of haar even uit het stresserende leven te halen, maar juist om die persoon sterker in het leven te doen staan.
Yoga is overigens niet iets dat je in een-twee-drie leert. Het vergt oefening om het onder de knie te krijgen. Het is een beetje zoals een nieuwe taal leren. Het is niet omdat je twee lessen Spaans volgt dat je meteen in Spanje je plan kan trekken. Wie echt wil weten wat yoga inhoudt, kan het beter gewoon eens proberen.”
“Het is trouwens echt iets voor alle leeftijden. Ik heb ooit een leerling gehad die pas 16 jaar was, maar evengoed ook een dame van 80 jaar. Dat zijn natuurlijk de uitzonderingen, maar het is allemaal mogelijk. Ik merk persoonlijk dat vooral mensen tussen de 30 en 50 jaar langskomen, niet toevallig twee crisismomenten in een mensenleven. Het leven wordt steeds drukker. We worden moe van de werkintensiteit en zijn daardoor gespannen. Het gebeurt wel dat mensen om die redenen met de verkeerde
verwachtingen naar mij komen. Ze hopen hier even te kunnen ontspannen, weg van de drukte, maar dat doen we hier eigenlijk niet. Yoga lost namelijk geen problemen op, maar leert je ermee omgaan. Door bepaalde bewegingen uit te voeren, word je je bewust van sommige spanningen. Spanningen die men na enige tijd zal gaan herkennen tijdens stresserende periodes op het werk bijvoorbeeld. Door aan yoga
te doen zal je makkelijker de wilskracht vinden om creatiever met deze spanningen om te gaan.”
Het scheelde eigenlijk niet veel of we hadden misschien nooit een yogaschool in Eksaarde gehad. Philippe had namelijk geen ambitie om yogaleraar te worden. “Het was pas toen een jeugdvriend me vertelde over yoga dat ik interesse kreeg”, gaat Philippe verder. “Ik was wel op zoek naar ‘iets’, maar ik zat meer richting meditatie te denken. Mijn vriend vertelde me toen dat hij bij Heinz Grill yoga had gevolgd. Hij heeft me enkele oefeningen aangeleerd en me de nodige informatie gegeven. Mijn interesse was serieus gewekt.”
“Hij raadde me daarop aan om naar dhr. Grill in Duitsland te gaan, om me verder te verdiepen. ‘Waarom niet’, dacht ik. Hij stak me een papiertje in mijn handen met de nodige wegbeschrijving: ‘De trein nemen naar München. Daarna overstappen richting Rosenheim. Opnieuw een trein nemen, om uiteindelijk af te stappen in Wasserburg. Het station uit, zoveel keer links, zoveel keer naar rechts en daar moest ik aankloppen’. Jammer genoeg was het pas toen ik daar stond en iemand de deur opendeed, dat ik tot het besef kwam dat ik helemaal geen Duits sprak …”, lacht Philippe. “Ik heb daar toch een seminarie gevolgd en heb daar merkwaardig genoeg veel van begrepen. Vanaf dat moment wist ik dat ik deze manier van aanpakken zou volgen. Een jaar nadien heb ik een opleiding gevolgd als yogaleraar, en voilà, hier staan we nu.”
Naast zijn eigen yogaschool in Eksaarde geeft Philippe ook een lerarenopleiding, seminaries en lessen in onder andere Lokeren, Gent, Sint-Niklaas, Dendermonde en Zele. “Die lessen op verplaatsing zijn meestal in samenwerking met de CM. Tegenwoordig geef ik ook steeds meer les aan personeel van bepaalde bedrijven. De werkgever biedt dan deze lessen vrijblijvend aan. Dat is iets dat de laatste tijd heel hard aan het groeien is. Tot slot hebben we de yogaschool in Eksaarde een flinke make-over gegeven, want het is de bedoeling dat ik steeds meer hier bij mij thuis les geef.”
Wie meer informatie wenst over de school van Philippe kan terecht op www.yogaschool.be
Yogalessen najaar 2018
– Maandag 10, 17, 24 september
– Maandag 1, 8, 15, 22 oktober
– Maandag 5, 12, 19, 26 november
– Maandag 3, 10, 17 december
School voor Yoga en Esthetiek
Moervaartveer 2 - 9160 Eksaarde +32 (0) 473 416 841
info@yogaschool.be www.yogaschool.be
Een avondwandeling, een fietstocht of in je lichtstralen. Echte Gezôardeneirs hebben vast wel al wilde dieren opgemerkt dicht bij huis. Maar welke dieren zitten waar, met hoeveel zijn ze en vooral: hoe krijgt u ze te zien?
Het groene karakter van ons dorp mag serieus genomen worden volgens Paul Durinck, vrijwillig conservator van Natuurpunt Waasland Zuid. “In vergelijking met omringende gemeentes mag Gezôarde zich op de borst kloppen qua natuurgebieden: er zijn de Daknamse Meersen, er is de Fondatie, het Etbos en de Moervaartvallei. Voor Vlaanderen vrij goed aaneengesloten gebieden, wat het voor dieren makkelijk maakt om zich te handhaven.”
“De ree is het grootste wild dat in Gezôarde voorkomt” zegt Paul Durinck. “Daarvan zien we sinds een aantal jaren een toename. Vossen doen het ook goed sinds ze niet meer actief worden bejaagd om
ze uit te roeien. Net zo voor eekhoorns en konijnen, die nu ook al veelvuldig te zien zijn langs het fietspad naar Lokeren.”
“Sinds kort zitten er ook bevers in de Moervaart en de Zuidlede”, zegt natuurliefhebber Paul Durinck tevreden. “Het is dus mogelijk dat je zelfs in het centrum van Gezôarde een bever spot. Dat komt door een langzame verbetering van de waterkwaliteit waarvoor al sinds eind jaren ’80 wordt geijverd. Daardoor is het visbestand in waterlopen aangegroeid waardoor bevers hier opnieuw een thuis vinden. Daarbovenop werden zij vroeger ook als ongedierte beschouwd en opgejaagd omdat ze zogezegd met dammen overlast zouden veroorzaken in de vorm van overstromingen. Nu is de bever beschermd en mag er niet meer op gejaagd worden.” “Die dammen vallen trouwens best mee: wanneer er genoeg vis voorhanden is en een goede dijk waar ze in kunnen nestelen, bouwen ze geen dammen. Het
gevaar bestaat wel dat ze zo een dijk verzwakken, maar daar moeten we ons voorlopig nog geen zorgen om maken. Ik verwacht dat de otter om dezelfde redenen binnenkort ook in Gezôarde te zien zal zijn. Als je dus een bever denkt te zien, let dan goed op de staart. Een brede platte staart betekent een bever, een lange ronde staart is een otter. Al is dat niet altijd goed zichtbaar in het water.”
Van vreemde afkomst Wilde dieren komen niet uit de lucht gevallen. Uit goede maar anonieme bron blijkt dat er in het jaar ’96 reeën zijn uitgezet. Een illegale activiteit, maar dankzij de natuurlijke habitat in Gezôarde konden ze zich voortplanten en is er nu een gezonde populatie van deze schichtige dieren. Exacte tellingen zijn moeilijk uit te voeren doordat de dieren zich verplaatsen en de verschillende stukken natuur verdeeld zijn onder Natuurpunt, de overheid, vzw Durme en Wildbeheereenheid (WBE) Den Etbos, de jagers van Gezôarde (en Zaffelare).
WBE Den Etbos krijgt wel een cijfer toegewezen van ‘afschot’, het aantal dieren dat ze mag schieten in een periode van een jaar. Zij maken dus een raming van het aantal dieren dat er in hun jachtgebied (het gebied omsloten door Zuidlede en Moervaart) vertoeft. WBE Den Etbos: “Ons afschot cijfer ligt op 60 reeën per jaar, maar voor een constante populatie zou dat hoger moeten liggen. Er is nog steeds een toename van de dieren en de populatie heeft zijn grens bijna bereikt. Een ree krijgt in de regel twee jongen per worp. De populatie
kan dus elk jaar verdubbelen. Als wij dus 60 dieren mogen bejagen van de overheid, zou dat betekenen dat er zeker 100 reeën zitten in ons jachtgebied alleen al. Als er teveel dieren komen, zal er voedseltekort ontstaan wat het ecosysteem zal verstoren.”
Zelf dieren spotten Paul Durinck zag al enkele keren een bever voorbij zwemmen in de buurt van Spletterenbrug, maar zegt dat geluk een grote factor is. “De bever bestrijkt een groot grondgebied, verplaatst zich tussen de Durme en de Schelde en kan door de oplettende wandelaar in de Moervaart en Zuidlede gespot worden. Hij komt enkel met zijn snuit boven water en is erg schuchter; wees dus best stil en beweeg je niet. Ze zijn niet in grote getale aanwezig en zwemmen tot wel 5 km per dag. Sporen zijn makkelijker zichtbaar: ze knagen graag aan de onderkant van bomen.”
Gezôardeneir Raphaël De Brabander trekt om te ontspannen graag het veld in, met zijn camera in de aanslag. Hij geeft enkele tips om dieren
te spotten: “Reeën verschuilen zich overdag graag in bosjes. Bij valavond en vroeg in de ochtend verlaten ze die om eten te zoeken, dat is dus het beste moment om ze te spotten. Reeën kunnen uitstekend ruiken en horen. Wees dus stil, en zorg ervoor dat je de wind in de neus hebt. Zo verraad je geur je niet. Zelf ga ik meestal met de fiets, waarvan de ketting goed gesmeerd is. Als je afstapt, stap dan in het gras. Draag ook geen opvallende kleren en laat je hond thuis als je reeën wil zien. Hoe minder bebouwing er is, hoe meer kans je maakt om de dieren tegen het lijf te lopen. Ik merk dat het gebied tussen de Rechtstraat/ Eksaarde-dorp en Moerbeke de beste kansen oplevert, al heb ik er aan de overkant, richting Lokeren, ook al kunnen fotograferen. Voor hazen en konijnen maak je het meeste kans op plekken waar aarde of zand is opgehoopt, de hoge berm naar Spletterenbrug is daarvoor een goede plek. En waar hazen en konijnen zitten, is de vos nooit ver weg. Stil zijn en goed opletten is altijd aan te raden, en laat je verrekijker zeker geen stof vergaren als je dieren wil spotten.”
Wat wil uw partij verwezenlijken voor Eksaarde?
Heel wat ... specifiek voor Eksaarde denk ik aan een digitaal infobord, ANPR-camera’s op de invalswegen invalswegen (camera’s met nummerplaatherkenning, n.v.d.r.), ledverlichting op de sportterreinen, betere mobiliteit en zoeken naar nog meer sportmogelijkheden zoals bijvoorbeeld een Finse piste. Daarnaast moet er een oplossing komen voor verlichting langs het fietspad naar Lokeren en we beloven dat we daarvoor alles zullen doen wat mogelijk is!
Wat is het eerste dat u doet als u het nieuwe stadsbestuur wordt?
Een goed glas drinken! (lacht) Ik zou een
onderhoudsplan opstellen voor wegen en voetpaden. Er ligt te veel vuil en er staat te veel onkruid en ook zonder pesticiden moeten we dat proper krijgen.
Wat heeft het huidige bestuur niet goed gedaan?
Dat sluit aan bij de vorige vraag: het onderhoud van de voetpaden. Ook de heraanleg van sommige straten moest beter aangepakt worden.
Wat bent u: Lokeraar of Gezôardeneir?
Wat een vraag! Gezôardeneir natuurlijk. Ik ben door deze gemeente gebeten, heel mijn familie woont hier en ik stond aan de wieg van de KSJ (nu KSA, n.v.d.r.). Ik hoor hier thuis en dat zal altijd zo zijn.
Waarom moet Eksaarde op u stemmen?
Als je op mij stemt kan je direct negen andere mensen uit Eksaarde een stem geven. Het meest krachtige signaal dat je kan geven.
Wat vindt u van het vernieuwde gemeentehuis?
Het is natuurlijk jammer dat het weg moest, maar door het aanwezige asbest konden we niet anders. Ik hoop dat het nieuwe gebouw met kinderopvang en bibliotheek een vaste waarde kan worden in het dorp. Als dat lukt, kunnen we er nog een verdieping op bouwen.
Wil u nog iets kwijt aan de mensen van Eksaarde?
Ik ben heel fier om Eksaarde te vertegenwoordigen en ik prijs me gelukkig dat ik hier woon. Een prachtige gemeente, die leeft door de vele verenigingen en vrijwilligers. Het is onze taak om die mensen te ondersteunen en ons dorp te laten leven.
Andere kandidaten voor CD&V in Eksaarde:
Laurens De Blieck - Petra Laureys - Rita Hoste - Frederik Desoete - Rudi Van Raemdonck - Kristien Dierick - Guido De Waele (Doorslaar) - Elly Van Waeyenbergh (Doorslaar)Christine Temmerman (Doorslaar)
Wat wil uw partij verwezenlijken voor Eksaarde?
Verandering. Als oppositielid kritiek geven is makkelijk, maar na achttien jaar hetzelfde bestuur is het tijd voor iets anders. Tijd dat we de vele verkavelingen stoppen voor meer open ruimte in Eksaarde. Bovendien kan de ouderenzorg en kinderopvang hier veel beter. Er is een structureel tekort aan visie en dat moet anders.
Wat is het eerste dat u doet als u het nieuwe stadsbestuur wordt?
Reflecterende lijnen schilderen op het fietspad (fiets- en wandelpad tussen Lokeren en Eksaarde, n.v.d.r.) zodat daar geen ongevallen meer gebeuren. Als ik die eerste dag nog iets kan doen is het een schepen van Dierenwelzijn aanstellen.
Wat heeft het huidige bestuur goed gedaan?
De gemeentefinanciën staan op punt en er kan nog steeds geïnvesteerd worden. Dat verdient een pluim.
Wat bent u, Lokeraar of Gezôardeneir?
Gezôardeneir, zonder twijfel. Ik ging hier naar school, was misdienaar, speel in de harmonie en trek mee het 11-novembercomité.
Waarom moet Eksaarde op u stemmen?
We hebben een sterk programma en ik hoop dat de mensen daarnaar kijken. Ik wil mensen politiek verbinden, ongeacht overtuiging. Ik sta voor iedereen open en aarzel niet om van mening te veranderen als iemand echt gelijk heeft.
Wat vindt u van het vernieuwde gemeentehuis?
Het is natuurlijk spijtig dat dit historisch gezicht verdwijnt, maar dat gebouw zat vol asbest en iets nieuw was de beste optie. Goed dat het vervangen werd dus.
Wil u nog iets kwijt aan de mensen van Eksaarde?
Dezelfde burgemeester sinds 2001 nog eens zes jaar langer aan de macht houden? Dat is simpelweg té lang en niet goed. Hoog tijd voor verandering, voor een frisse wind in Lokeren en Eksaarde!
Andere kandidaten voor NVA in Eksaarde: Jasmien Van Bockstal (Doorslaar) - Monique De Witte (Doorslaar)
Wat wil uw partij verwezenlijken voor Eksaarde?
We hebben de afgelopen zes jaar veel gedaan en we willen nog heel wat meer doen. We werken het nieuwe gemeentehuis in Eksaarde af, renoveren binnenkort de stedelijke basisschool de Dam, deden heel wat rioleringswerken, herstellen de Spletterenbrug en vergroenen de begraafplaats. Mensen zullen terecht opmerken dat de begraafplaats nu helemaal niet in orde is, maar dit is besproken met de aannemer en iedereen mag gerust zijn dat alles er binnenkort piekfijn bijligt. In de toekomst staan ook nog het statieplein en onder meer de voetpaden in Eksaarde op het programma.
Wat is het eerste dat u doet als u het nieuwe stadsbestuur wordt?
Ik zou voortdoen zoals ik bezig ben en nog zes jaar langer dossiers wegwerken, liefst met dezelfde verantwoordelijkheden als schepen van Bevolking, Burgerlijke stand, Begraafplaatsen, Kieszaken, Integratiebeleid en Inburgering.
Wat heeft het huidige bestuur niet goed gedaan?
In het koffiebos-dossier zijn fouten gemaakt, dat geef ik onmiddellijk toe. We hadden dit anders moeten aanpakken.
Wat bent u, Lokeraar of Gezôardeneir?
Gezôardeneir in hart en nieren. Ik ben hier geboren en nooit weggeweest.
Waarom moet Eksaarde op u stemmen?
Ik sta altijd voor alle mensen klaar, ongeacht politieke kleur. Ik wil graag nog eens zes jaar mijn diensten bewijzen. Ik ga ervoor!
Wat vindt u van het vernieuwde gemeentehuis?
Ik ben zeer fier op deze realisatie en denk oprecht dat dit een topgebouw is voor de mensen van Eksaarde.
Wil u nog iets kwijt aan de mensen van Eksaarde?
Iedereen kent mij als een echte volksvrouw. Ik luister naar iedereen en spreek met iedereen. Wat ik beloof, zal ik ook zo goed als mogelijk proberen doen. Eksaarde kan op mij rekenen!
Andere kandidaten voor OpenVLD in Eksaarde:
Elke Van Grembergen - Marijke Van Hecke (Doorslaar)
U weet het: een goede boekhouder bespaart u geld. Een erkend boekhouder-fiscalist zorgt voor een correcte boekhouding en uw administratieve verplichtingen.
En dat doen we ook. Maar wij doen meer. Bij ons bent u geen nummer. Bij ons krijgt u een persoonlijke begeleiding. Voor boekhouding, sociaal recht én fiscaliteit. Dankzij ons advies, onze opleiding en opvolging kunt u zich concentreren op uw doel: een succesvolle onderneming leiden. Of u nu start, groeit of uw onderneming wil overlaten.
Het stopt niet bij boekhouden. U rekent op ons voor uw fiscale optimalisatie, pensioen- en successieplanning en voor het opbouwen van uw privé- en bedrijfsvermogen.
Wij zijn mee. U dus ook. U wil een expert. Dat zijn we. Wij leiden zelfs experts op. Als de regels morgen veranderen, vertellen wij u dat vandaag al. Expert. Persoonlijk. Eerlijk. Contacteer ons geheel vrijblijvend voor een eerste gesprek SoBoFisc.ALL Burg. Comm. V. Nijverheidstraat
ter tegelijk voorzitter van de gemeenteraad. Dat komt het debat niet ten goede. De burger merkt hier niet veel van, maar voor sterke lokale politiek is dat wel nuttig.
Wat heeft het huidige bestuur goed gedaan?
De Durme kreeg opnieuw een centrale functie in het stadscentrum, en dat is mooi. De bankjes die er staan, werken en laten het centrum leven. Ook het nieuwe ‘gemeentehuis’ is een mooie realisatie. We zaten hiervoor met de meerderheid samen en zijn voorlopig tevreden met het resultaat. Nu is het belangrijk om alles nog meer open te maken en van heel deze site iets moois te maken, met bijvoorbeeld een doorsteekpad van de Kasteeldreef naar het Dorp.
Wat bent u, Lokeraar of Gezôardeneir?
Wat wil uw partij verwezenlijken voor Eksaarde?
De open ruimte behouden. Het huidige stadsbestuur heeft aan minister van Omgeving Schauvliege (CD&V) laten weten dat ze alle woonuitbreidingsgebieden willen ontwikkelen. Het woonuitbreidingsgebied tussen de Weehaagstraat en het Dorp zal met Groen/s.pa open ruimte blijven. Want volgens ons zijn er andere oplossingen dan verkavelen en verkavelen. We willen ook de vernieuwing van het statieplein aanpassen. Dat moet een omgeving worden die de veiligheid van de zwakke weggebruiker waarborgt en dat zouden we doortrekken voor heel het dorp.
Wat is het eerste dat u doet als u het nieuwe stadsbestuur wordt?
Ik zou de centra van de stad en de deelgemeenten afstemmen op de noden van fietsers en voetgangers. Wat ik ook liever vandaag dan morgen doe is een voorzitter van de gemeenteraad aanstellen. Vandaag is de burgemees-
Een moeilijke vraag (lacht), en als ik Gezôardeneir zeg, zullen mensen mij niet geloven omdat ik niet in Eksaarde geboren ben. Ik voel me hier alleszins thuis en mijn gezin ook. Eksaarde is voor mij een plaats waar ik na een drukke dag thuiskom en tot rust kom. De enige manier waarop ik wegga is tussen zes planken. Het buurtleven en de sociale cohesie in dit dorp, daar word ik oprecht content van.
Waarom moet Eksaarde op u stemmen?
Omdat ik niet Filip heet (lacht). Nee, het wordt tijd dat we opnieuw werken aan dorpsraden waarin de mensen zelf over dorpszaken kunnen praten en discussiëren. Groen/s.pa heeft het programma niet geschreven vanuit een ivoren toren, maar in samenspraak met de bewoners. In Lokeren en Eksaarde wonen veel mensen met expertise en die moeten ook inspraak krijgen. Een klankbord in elke deelgemeente via een dorpsraad, dat is wat Groen/s.pa belooft.
Wat vindt u van het vernieuwde gemeentehuis?
Ik had het hier en daar wat anders aangepakt, maar ik kijk uit naar ons nieuw gemeenschapscentrum. Eksaarde had zoiets nodig, en de implementatie van de kinderopvang en de bibliotheek is een goede zaak.
Wil u nog iets kwijt aan de mensen van Eksaarde?
Kies slim en kies voor Eksaarde!
Andere kandidaten voor Groen/s.pa in Eksaarde:
Marion Thienpondt - Steven Van Brussel - Marleen De Schoenmaker - Monia Van Kerkhove - Merijn Van de Geuchte - Conny FrancisMarc Verstraeten - Lise Laureys
Wat wil uw partij verwezenlijken voor Eksaarde?
Het fietspad van Moerbeke naar Lokeren is in heel slechte staat. Het moet ook verlicht worden zodat de veiligheid gewaarborgd kan worden en het niet langer gebruikt kan worden als vluchtroute voor criminele activiteiten. De Diyanetmoskee (officiële moskee van de Turkse overheid, n.v.d.r.) die gebouwd is in Lokeren, is gelinkt aan de partij van Erdogan. Ik vind dat onaanvaardbaar en graag zouden wij daarvan verdere uitbreiding willen tegengaan, in Lokeren, Eksaarde of elke andere deelgemeente.
Wat is het eerste dat u doet als u het nieuwe stadsbestuur wordt?
Ik zou meteen het fietspad heraanleggen en er verlichting op aanbrengen.
Wat heeft het huidige bestuur goed gedaan?
Stad Lokeren brak onlangs enkele stedelijke
speeltuigen op openbare plaatsen af. De toestellen hebben ze daarna geschonken aan EVA-vzw Gezinswelzijn. Dat ze die toestellen een goede herbestemming geven en niet zomaar in de vuilnisbak gooien, vind ik positief.
Een lastige vraag voor mij, aangezien ik afkomstig ben uit Stabroek bij Antwerpen. Door mijn werk kwam ik overal in Oost- en West-Vlaanderen en zo leerde ik mijn vriendin kennen, die in Eksaarde woont. Ik woon dus nog niet zo lang in Eksaarde, maar ik beschouw mezelf wel als Gezôardeneir en niet als Lokeraar. De dorpsmentaliteit doet mij hier thuis voelen en iedereen kent iedereen: de bakker, de slager, de frituur …
Waarom moet Eksaarde op u stemmen?
Vlaams Belang is een echte volkspartij, die hun eigen mensen vooropstelt. Ik vind het verder heel belangrijk dat er beter naar gepensioneerden wordt omgekeken qua zorg en pensioen.
Wat vindt u van het nieuwe gemeentehuis/kinderopvang/bibliotheekgebouw?
Investering in kinderopvang is nooit slecht vermits er al te weinig kinderopvang is. Ik vind dat heel positief. Ook cultuur vind ik belangrijk, dus het is goed dat er ook in de bibliotheek geïnvesteerd werd.
Wil u nog iets kwijt aan de mensen van Eksaarde?
De volgende verkiezingen zijn van groot belang omdat er heel veel zal moeten veranderen als we onze toekomst veilig willen stellen. Met het Vlaams Belang willen we een veilig Vlaanderen, een gastvrij Vlaanderen maar wel een Vlaanderen waar niet iedereen binnen mag maar enkel diegenen die effectief een meerwaarde zijn voor de maatschappij. Dat ben je vanaf je hier werkt en niet profiteert ... asielzoekers zijn voor mij zeker welkom als ze maar willen werken en zich willen aanpassen, als ze vooruit willen in het leven en op die manier dan ook een meerwaarde kunnen zijn voor de maatschappij.
Andere kandidaten voor Vlaams Belang in Eksaarde: Stefaan Van de Venne
5 foto’s, zowel digitaal (hoge resolutie) als geprint op formaat 15 x 15 30 min studio kortingen op kerstkaartjes
Eksaardedorp 18 • 9160 Eksaarde M 0478 69 44 04 eva@bibienbalou.be www.bibienbalou.be
Antwerpen heeft zijn ‘handjes’. Gezôarde heeft nu ook zijn ‘kruisjes’. De vorm verwijst naar de miraculeuze kruisen van Eksaarde. De koffie naar de vroegere koffiebranderij ‘La Estrella’.
(voor ca. 20 grote of 55 kleine kruisjes):
250 gram bloem
125 gram kristalsuiker
1 pakje vanillesuiker
· Snuifje zout 125 gram malse boter
1 ei
4 gram oploskoffie
1 chocolade koffieboon per koekje
De boter een uurtje op voorhand op kamertemperatuur zetten, zo is ze mals genoeg om te bewerken. De oploskoffie oplossen in zo weinig mogelijk water.
Meng en kneed alle ingrediënten samen tot een mooi deeg (met de hand).
Laat het deeg ongeveer een uurtje in vershoudfolie in de koelkast rusten.
· Rol het deeg uit met een deegrol tot een dikte van ongeveer 1 cm. Vormpjes uitduwen en op een bakplaat met bakpapier leggen. Wanneer het deeg te kleverig is, voeg dan nog wat bloem toe. Oven voorverwarmen op 150°C (hetelucht) of 160°C (traditionele oven).
Duw de koffieboon lichtjes in het deeg.
De grote kruisjes: 12 min. baktijd
De kleine kruisjes: 10 min. baktijd
Tekst Tania Ott g Fotografie Tania OttVertaal de woorden die in het dialect staan naar het ‘Algemeen Nederlands’ en vind deze terug in de woordzoeker. Na het wegstrepen van alle woorden blijven er een aantal letters over. Deze letters vormen een zin. Mail de oplossing naar wedstrijd@gezoarde.be en win een waardebon van Sublim t.w.v. € 10 Succes! De winnaar van Gezôarde #6 is Stefanie Baele. Proficiat!
veusscheut fersjèt pierei beirvoets taluurëre pomkoek keeteenge nètzak kommeere gestampte petètten
vaugen vantsjein versoeselen taboard neusdoeken kastrolle sjaurze maleur mallekanderen pertang
mèts stove eirbezen kostelijk fezelen drei uitpauren sjampèttere appeltrot petètteschaaldere
knoesele ieveranst uuksele pisblomme pieskalootere verdrom dipperen strontbedorven hoarzak
L S D A S L E K N E K U L E G N O E N I P E P E R K O E K V E G E N H E E A N E R E T S I U L F S E K C G R A E S E O M L E P P A K U E A R D R A N I N D T D I T E E E P K E N D B R R N E D O N D J F O I D N E E U L D R E L E P S S L A V E E W N T U O A N P E L K I E R P E I R B R E R O P E E F T O A S I L E E L O E I A T P K I J A O L S K B V O H R H G J S E E K I N K P P D T E C C D I T A V L O R W T A A R O M S A Z L G I E O M D O T E A A R D A P P E L P U R E E K V E L A O K O S N A T H C O N T S A E S O M S S T R U I K E L E N S J Z B N G N I T T E K W U E I N P O E
Wie geregeld langs het fietsbaantje in Eksaarde passeert, is hem hoogstwaarschijnlijk wel al eens tegengekomen: Nico Felies met zijn handbike. Nico bracht dit jaar niet één, maar wel twee Belgische truien mee naar Gezôarde. Hij werd Belgisch kampioen op de weg én Belgisch kampioen tijdrijden. Een unieke prestatie waarvoor we hem én het paracycling graag even in de kijker zetten!
Nico, een dikke proficiat met je overwinningen. Is dit je beste seizoen tot nu toe? “Zeker en vast, het is me nog nooit gelukt om de dubbel te pakken. Belgisch kampioen op de weg en Belgisch kampioen tijdrijden ... ik ben dan ook zeer tevreden. Mijn conditie was nog nooit zo goed. Ze hebben me vroeger wel eens verteld dat een handbiker op zijn top is tussen de 45 en 50 jaar. Toen kon ik dat moeilijk geloven, maar het blijkt te kloppen.”
Hoe komt het dat de handbikers pas op late leeftijd pieken?
“In de eerste plaats omdat jonge mensen minder vaak een ongeval krijgen. Veel handbikers die verlamd zijn aan hun benen hebben namelijk een auto- of motorongeluk meegemaakt. Dan ben je dus al minstens achttien jaar, wat sowieso al laat is om een nieuwe sport te leren. Daarnaast duurt het ongeveer tien jaar vooraleer je lichaam zich aangepast heeft aan de handbike. Je armen moeten plots je benen gaan vervangen en je gebruikt daarbij compleet nieuwe spiergroepen.”
Wanneer ben je zelf begonnen met handbiken?
“In 2004 had ik een motorongeval en heb ik een lange tijd gerevalideerd in Gent. In dat centrum zag ik vaak twee mannen langskomen met zo’n ligfiets. Ik wist totaal niet wat dat was, maar ik wou dat wel eens proberen. Vroeger heb ik altijd gekoerst, dus ik was meteen geïnteresseerd. In 2006 kocht ik dan mijn eerste handbike en na enkele recreatieve wedstrijden werd
ik een jaar later al meteen Belgisch kampioen. Ik moet er wel bij vertellen dat ik heel veel geluk heb gehad. De datum van het BK lag heel ongelukkig, want deze viel samen met het wereldkampioenschap. De beste kandidaten stonden daar aan de start en dus niet op het BK. Met die eerste nationale trui is de goesting voor het handbiken dan ook heel hard gegroeid.”
Hoe verloopt zo een handbikeseizoen?
“Van april tot september rijden we wedstrijden, een beetje gelijklopend met het wielrennen. Ikzelf rij zo’n vijftien wedstrijden per jaar, want ik heb ritme nodig om me voor te bereiden op de grote wedstrijden. Anderen trainen het hele jaar door en komen enkel op de grote kampioenschappen in actie, dat kan ook. Verder is een grote wedstrijd een kleine 70 kilometer lang, waarbij snelheden tussen 30 en 50 kilometer per uur worden gehaald. Het hoofddoel is uiteindelijk om wereldkampioen of zelfs paralympisch kampioen te worden.”
Ondertussen heb je al zes Belgische truien in je kast hangen. Is jouw volgende stap dan ook het WK? “Zonder twijfel! Het volgende WK zal namelijk plaatsvinden in Nederland en het jaar daarop in Oostende. Sommigen denken dat de Belgisch kampioen zomaar geplaatst is voor het WK, maar niets is minder waar. Ik zal keihard moeten werken en veel podiumplaatsen moeten behalen doorheen het jaar om me te kwalificeren. Omdat de volgende WK’s zo dicht in de buurt zijn, is de kans misschien
wel net iets groter dat de Belgische Bond mij kan selecteren, dus ik ga er volledig voor gaan.”
En de paralympics ...?
“Zeg nooit ‘nooit’, maar dat is enkel weggelegd voor de echte top. Het niveau ligt er verschrikkelijk hoog. Bovendien heeft ieder land slechts een aantal slots per discipline in de G-sport (sporten voor mensen met een handicap, n.v.d.r.). De Belgische Bond moet dan beslissen aan wie ze die plaatsen geven. Het liefst aan kandidaten die het meeste kans maken op een overwinning of podiumplaats. In mijn geval, als de handbikers niet veel aanspraak maken, wordt dat slot ingevuld door een andere deelnemer in het paracycling.”
Krijg je eigenlijk veel reacties op je handbike?
“Oh ja, heel veel, maar niet altijd positieve. Wielertoeristen steken vaak hun duim omhoog naar mij als ze me passeren en de mensen in Eksaarde die me kennen, zwaaien ook altijd naar mij, maar van velen krijg ik ook negatieve reacties. Dan roepen ze naar mij dat ik beter ‘een gewone fiets zou kopen’, dat ik ‘een aansteller’ ben of ‘een clown die speciaal wil doen’. Veel chauffeurs steken ook hun vuist omhoog omdat ze schrikken dat ik plots naast hun opduik.”
Hoe reageer je daar dan op? “Heel simpel … niet. Ik begrijp het vaak ook wel hoor. Het is niet dat er op mij staat geschreven: ‘Ik
kan niet stappen’, mensen weten het soms gewoon niet, maar het raakt me natuurlijk wel als iemand zoiets roept naar mij. Ik moet wel toegeven dat het ook gewoon gevaarlijk is om met een ligfiets te rijden, omdat ik zo dicht bij de grond zit, maar ik kan nu eenmaal niet anders. Het fietsbaantje in Eksaarde is daarom ideaal voor mij. Een lang rechte strook zonder auto’s. Via het baantje rij ik vaak ook richting Nederland waar veel veilige fietsroutes zijn voor mij.”
Je bent onlangs ook in de bloemetjes gezet door Stad Lokeren, een positief antwoord op de sommige negatieve reacties?
“Een kameraad heeft dat een jaar of twee geleden voorgesteld, achter mijn rug, samen met mijn vrouw. Ze hebben dan een aanvraag ingediend op het stadhuis. Het was een kampioenenviering, samen met alle andere Lokerse Belgisch kampioenen. Het was een leuke ervaring.”
Dit jaar heb je twee Belgische truien behaald, zit de titel Sportman van het jaar er misschien in? “Daar lig ik niet van wakker hoor. Ik zou vooral blij zijn dat de G-sport zo weer een beetje meer in de kijker komt. De laatste jaren zijn er soms zelfs reportages op Sporza of Sportweekend over handbiken en andere G-sporten. Ik ben dan ook heel tevreden met deze evolutie. Dat zou nog een veel mooiere prijs zijn dan de huldiging op zich.”
De Blauwbuik trail, een looptocht van 6 of 10 km doorheen de mooie Gezôarse natuur, wordt ingezet op zaterdag 15 september. Een tocht die voor de ene een uitdaging zal bieden, voor de andere een manier tot ontspanning. En de belangrijkste vraag die ik steeds krijg: hoe bereid ik me best voor? Hieronder de belangrijkste tips uit persoonlijke ervaring:
1. Zorg voor de juiste kledij en schoenen. Bereid je op de tocht voor met de schoenen die je die dag zal dragen. Als je nieuwe loopschoenen gaat kopen, loop ze dan altijd in. Sandalen of bepaalde sneakers zoals “All Stars” zijn niet aangeraden! Daarnaast speelt jouw kledij een belangrijke factor: trek aansluitende kledij aan en vermijd katoen. Deze neemt veel vocht op, waardoor jouw shirt nat wordt en jouw spieren snel kou krijgen.
2. Drink de dag voorheen en de dag zelf geen grote hoeveelheden koffie, thee en frisdrank. Deze dranken zullen het lichaam dehydrateren, wat kan leiden tot krampen, maagproblemen en hoofdpijn. Eén tot twee tassen per dag is geen probleem, maar hou het vooral bij water! Drink één liter water per dag per 30 kg lichaamsgewicht.
3. Wil jij de trail voorbereiden en een trainingsschema aanleggen, dan is dat perfect mogelijk én ook aan te raden! Denk er dan aan om minstens één dag rust te behouden tussen trainingsdagen en tot een kleine week op voorhand niet meer te lopen. Zo vermijd je vermoeid aan de start te komen met spieren die nog niet hersteld zijn. Tevens is een trainingsschema persoonlijk. Ga dus niet zomaar af op een schema van een andere lo -
per. Ieder lichaam is anders.
4. Wees realistisch! Ben je een beginnende loper, kies dan voor 6 km. Ben je een gevorderde loper, kies dan voor 10 km. Je kan gerust kiezen voor een uitdaging, maar bouw voorzichtig op! Eens je vertrokken bent, kan je niet meer terug. Begin niet aan de trail zonder dat je de gewenste kilometers in jouw voorbereiding hebt gelopen.
5. Slaap een achttal uur de nacht voor de trail en oefen tijdens jouw trainingsschema op jouw ademhaling. Kijk welke ademhalingsbeweging best bij jou past. Dit kan zijn: - inademen door de neus en uitademen door de mond - in- en uitademen door de mond Denk eraan dat jouw ademhaling ervoor zorgt dat jouw spieren zuurstof krijgen en dus ook jouw tocht en succes grotendeels zal beïnvloeden.
6. De laatste tip is misschien wel de belangrijkste: visualiseer dagelijks jouw trailrun. Het is wetenschappelijk bewezen dat visualisatie helpt! Alle grote atleten doen dit. Ze zien zichzelf het plein opgaan, de wedstrijd spelen en de wedstrijd winnen. Ze zien zichzelf een medaille halen. Ze zien zichzelf hun gewenste doel behalen … Of zoals Usain Bolt zei in een interview alvorens hij het WR van de 100 meter verbrak: “Ik visualiseerde en voerde dan mijn plan uit.” Dus of je nu meedoet om een scherpe tijd te lopen, een persoonlijk record te verbreken, als uitdaging voor jezelf of gewoon voor het plezier: Visualiseer altijd jouw run en jouw doel!
Succes!
Het is al minstens tien jaar geleden, maar op 15 september mag het stof nog eens van de loopschoenen worden geblazen. Met de Blauwbuik trail brengt het vernieuwde Feestcomité een stukje geschiedenis weer tot leven. 6 of 10 kilometer door de prachtige natuur van ons Gezôarde, met aan de finish het aloude Blauwbuikbier en een sfeervolle kermis.
Het initiatief van de Blauwbuik trail komt van Kevin De Storme, Annelore Van Eeghem, Peter Vervaet en Joris Vercauteren. Vier leden van het Feestcomité, dat vorig jaar een complete make-over kreeg. De oude garde gaf de fakkel door aan jeugdbeweging KSA, die op hun beurt op zoek gingen naar een vaste kring van medewerkers om het kermisweekend nieuw leven in te blazen.
“Uiteindelijk is er een groep ontstaan met ouders van KSA-leden, KSA-leiders en andere sympa-
thisanten”, vertelt Annelore. “De kermis bestond op dat moment enkel nog uit de reuzenstoet, de ballonnetjes wedstrijd en de kinderloopkoers. Het eerste jaar hebben we daar weinig aan kunnen veranderen, dat was te moeilijk om dat op korte tijd met een heel nieuw bestuur te realiseren. Nu zijn we een jaar verder en mogen we met trots onze Blauwbuik trail voorstellen!”
“Vlak na onze eerste kermis, zijn we met een aantal mensen samengekomen om het idee van een nieuwe loopkoers uit te werken”, pikt Kevin in. “Tot ieders grote verbazing hadden we bijna meteen een volledig plan klaar na de eerste vergadering. We waren het ook meteen eens dat we het anders zouden aanpakken dan vroeger. Toen werd de loopkoers vooral op verharde wegen gelopen, door het centrum van Eksaarde. Met onze trail willen we de mensen juist uit het centrum weghouden. Het is de bedoeling dat onze prachtige natuur, waar we echt wel trots
Eksaardedorp 66, 9160 Eksaarde Open van woensdag tot en met zaterdag. Iedere dag op afspraak, behalve op woensdag. Dinsdag uitzonderlijk open - bel gerust voor info: 09 346 73 10
op mogen zijn, centraal staat. We zijn er zelfs in geslaagd om een route uit te stippelen waarbij zelfs de doorgewinterde Gezôardeneir zijn boane ni meer ga vinden.”
En daar is Peter verantwoordelijk voor. De meest ervaren loper van het gezelschap liep meer dan 100 kilometer door de velden van Eksaarde, op zoek naar dé perfecte route. Dat bleek allesbehalve gemakkelijk te zijn. “Eksaarde telt namelijk héél verschillende baantjes”, blikt Peter terug. “Ik ben op plaatsen terechtgekomen waar ik nog nooit geweest was en dat is eigenlijk heel fijn. Dat gevoel heb ik proberen overbrengen in het parcours. Op een bepaald moment stond ik zelfs tot aan mijn benen in de modder. Dat was zo een onbekende route …, maar die heb ik er wel uitgelaten.”
“Een deel van de trail wordt gelopen op privé-terrein en akkers”, vertelt Kevin. “Gelukkig waren een aantal Gezôardeneirs bereid hun privé-domein open te stellen voor onze Blauwbuik trail, wat de belevenis nog unieker maakt.”
De Blauwbuik trail is trouwens geschikt voor jong en oud, ervaren en onervaren. Het Comité heeft ervoor gekozen om geen tijdmeting te doen, zodat iedereen op zijn tempo kan lopen en genieten van de natuur én de vele animaties. “Omdat heel onze trail om de beleving gaat, heb ik doorheen het hele parcours verschillende animaties voorzien”, legt Joris uit. “Achter elke hoek kan er een verrassing schuilen. Soms iets klein, soms iets groot. Ik kan voorlopig enkel verklappen dat er ook
muzikale animaties zullen zijn, wie benieuwd is naar de rest zal de koers moeten lopen.”
Alle deelnemers krijgen ook een goodiebag, met onder andere een T-shirt en een fles Blauwbuikbier. “Ook hier hebben we heel wat aandacht aan besteed”, vertelt Annelore. “Zo hebben we het originele recept van het bier opnieuw laten brouwen, want dat was ondertussen ook al heel wat jaren geleden. We vonden het oude etiket terug en hebben dit opnieuw laten drukken.”
“Tot slot zal het startschot van de trail om 17.00 uur gegeven worden, aan de kerk”, besluit Kevin. “In de namiddag is er nog altijd de succesvolle Blauwbuik jogging voor de kinderen van de kleuterklas en de lagere school. Na de Blauwbuik trail kunnen de lopers nog nagenieten op de kermis of bij een drankje aan Café KSA.”
Inschrijven kan via de website www.blauwbuiktraileksaarde.be en kost € 10. Late beslissers kunnen ook de dag zelf nog (€ 12) tot een half uur voor de start inschrijven.
Sinds de start van dit magazine krijg ik elke keer de kans om iemand van onze jeugd te leren kennen. Deze keer is het de beurt aan Jaro Anthuenis. Hij is elf jaar en woont met zijn mama, papa, broer en zus in de Weehaagstraat.
Voetbal “Mijn zus, Jade, is zeven jaar en mijn broer, Thian, is er negen. Met mijn broer voetbal ik meestal. Met mijn zus speel ik wel eens een gezelschapsspel. Met de poppen spelen is niets voor mij.”
Voetbal wordt niet enkel thuis
gespeeld, zo blijkt. “Ik speel voetbal bij Racing Gent. Ik ben hun doelman. Tot een paar jaar geleden speelde ik nog bij FC Eksaarde, maar ik mocht in Gent gaan testen en mocht daar dan starten. Ik speel bij de U12, dit is nog zonder klassement.”
“Met een paar vroegere ploegmakkers van FCE heb ik wel nog contact en spreek ik nog dikwijls af. Meestal wordt er dan gevoetbald, buiten of op de playstation, of zitten we te gamen.”
Voetbal blijkt dus een groot deel van Jaro’s leven in te nemen. “We trainen drie keer per week, op maandag, woensdag en vrijdag. Het is ook elke week match. De meeste verplaatsingen zijn in Oost-Vlaanderen, maar we hebben ook wel eens eentje in West-Vlaanderen.”
Lochristi Jaro vindt het leuk dat hij nog een goed contact heeft met zijn vroegere ploegmaatjes.
“Op die manier heb ik, naast mijn vrienden op school, ook veel vrienden in Eksaarde. Ook in onze straat wonen er veel kinderen, dat is heel plezant.”
Hij gaat namelijk naar school in Lochristi. “Mijn mama geeft daar les in de Vrije Basisschool Sint-Jozef. Ze is kleuterleidster. Het was voor ons dus makkelijker om daar naar school te gaan. Ik heb het niet anders geweten, dus ik vind het niet erg dat ik niet in Eksaarde op school zit. Ik zit daar ook in een leuke klas van 23 kinderen.”
“In het middelbaar, zal ik wel in Eksaarde blijven. Ik wil moderne doen in het Sint-Teresiacollege. Het is wel leuk dat ik in Eksaarde al veel vrienden heb, anders zou ik daar niet veel kinderen kennen ...”
Aangezien in de vakantie de voetbal grotendeels stil ligt, heeft Jaro tijd gehad om andere dingen te doen die hij graag doet. “Ik ga heel graag fietsen met mijn papa. Het liefst op de weg. Ik rijd op een mountainbike. Voor de rest heb ik in de vakantie veel gezwommen, gespeeld, gevoetbald, gelopen, voor de Rode Duivels gesupporterd en zijn we ook met de auto naar Frankrijk geweest. Dit hebben we samen met vrienden gedaan, het was heel leuk en te vlug voorbij. We zijn ook een keer naar Bobbejaanland geweest. Het was een leuke vakantie.”
Toekomstplannen
Jaro is vrij duidelijk wat zijn toekomst betreft. “Later zou ik graag profvoetballer worden. In België mag dit bij Sporting Lokeren zijn. Als ik hoger mik, wil ik doelman worden bij Tottenham, mijn favoriete buitenlandse ploeg. Mijn favoriete doelman aller tijden is Jean-Marie Pfaff. De meeste voetballers hebben tattoo’s, die ga je bij mij toch niet vinden.” Als voetballer om één of andere reden toch niet lukt, heeft Jaro al een plan B klaar. “In dat geval word ik politieagent.”
Wel Jaro, jaag je dromen na. Misschien zie ik je binnen een paar jaar onder de latten staan bij Tottenham, al dan niet met tattoo’s, en pak je uit met een wereldsave. Dan zal ik nog eens terugdenken aan dit interview. Bedankt!
Tekst Zhenya Speleman
Naam: Kaat Meire
Leeftijd: 12 Studies: 1e Latijn STC
snapchat instagram engel duivel tv kijken lezen te warm te koud tandpasta van chilipepers toiletpapier van schuurpapier alle talen kunnen spreken met dieren kunnen praten één beste vriend vijftig gewone vrienden de snelste zijn ter wereld de sterkste zijn ter wereld vakantie school zwembad zee één oog hebben nooit onderbroeken dragen
We kunnen het een mirakel noemen, of gewoon fenomenaal toeval en geluk, maar Eksaarde is erin geslaagd om het WK veldrijden binnen te halen. Een officiële aankondiging is er nog niet, maar de signalen zijn overduidelijk en de voorbereidingen zijn al begonnen. Uit goede bron hebben wij een schets van het parcours ontvangen waar onze wielerhelden over zullen crossen op weg naar eeuwige glorie.
START – Vertrekken doen de renners achter het rusthuis. Een tijd geleden werd er voor deze gelegenheid een heuse stenen tribune opgetrokken en een nieuwe weg aangelegd.
HINDERNIS 1 – Direct na de start slaan de renners linksaf voor de zogenaamde ‘Koffie-hindernis’. De renners zullen direct van de fiets moeten om voor de gelegenheid enkele professioneel gevelde bomen te ontwijken. Het is nog niet duidelijk of supportersclub ‘De Bosuil’ hier zal postvatten.
HINDERNIS 2 – De renners begeven zich dan in de sectie ‘gemeentehuis’. Deze ruwbouwachtige hindernis kan in principe met de fiets genomen worden. Er worden twee schansen geplaatst om op en af te rijden. Het is uiteraard voor deze race dat een multifunctioneel tweede verdiep is weggelaten, anders zou de helling te lastig zijn.
HINDERNIS 3 – Na deze lastige sectie vliegen de renners normaal over ons dorp. Ter voorbereiding op deze cross zijn er enkele scheuren gemaakt in het asfalt en staan de auto’s zodanig slecht geparkeerd dat ware stuurmanskunsten noodzakelijk zullen zijn.
WISSELPOST – Ter hoogte van de kruising Dorp/ Kasteeldreef zal een wisselzone worden opgebouwd met extra veel groen. Het bushokje wordt verschoven en het statieplein zal dienstdoen als plaats waar fietsen kunnen afgespoten worden. Voor en na de race kunnen renners dan van de gratis fitnessfaciliteiten gebruik maken.
HINDERNIS 4 – In volle vaart vliegen de renners dan de Kasteeldreef door richting sectie ‘Kerkhof’. In de catalogi van ploegleiders staat dit stukje nu reeds met rood omcirkeld wegens
de extreem hoge moeilijkheidsgraad. De renners zullen op het kerkhof verschillende manoeuvres moeten uitvoeren waarbij bijzondere precisie noodzakelijk is. De coureurs zullen eerst van de fiets moeten om over de hoge stenen verder te huppelen. De organisatie bekijkt nog of het mogelijk is om hier ook een hinkelspel in te implementeren zodat de jeugdige kijkers ook aangetrokken worden. Renners die een voet op het onbestaande gras zetten, zullen bestraft worden. De beproeving is nog niet voorbij, want los zand afgewisseld met kiezeltjes zal elke kanshebber op overwinning genadeloos geselen.
FINISH – De (overgebleven) renners kunnen na deze hindernis rechtstreeks de sprint inzetten om zo hopelijk het goud in ontvangst te nemen.
Wout Van Aert – ‘Dit is een cross van een stevig kaliber waarbij enkel de besten de finish zullen halen.’
Mathieu Van Der Poel – ‘Vooral de strook met het gescheurde asfalt baart me erg zorgen, dit is iets waar we in Nederland amper op kunnen trainen.’
Sanne Cant – ‘Ik vermoed dat sommige renners zich gewoon beter gaan aanmelden in het rustoord, deze race is gewoon te zwaar.’
Sven Nys – ‘Het is duidelijk dat er vele jaren organisatie en denkwerk aan dit parcours zijn voorafgegaan. Knap werk!’
We zijn reeds aan de zevende editie van dit magazine beland. Daarom belden we lukraak aan bij een huis met huisnummer 7. Zo kwamen we bij Freya Peeters terecht in de Noordstraat.
Freya, hoelang wonen jullie hier al?
We zijn beiden opgegroeid in Waasmunster en wonen hier sinds augustus 2009. Toen Cyriel, ons jongste kind, geboren is, werd ons
huisje in Lokeren te klein en zijn we naar hier verhuisd. We hadden eerst al een tijdje verbouwd, maar namen de babyborrel als moment om in ons nieuw huis te trekken. 350 mensen zijn hier dan geweest. Dat hadden ze hier nog nooit gezien!
Je jongste kind zeg je. Wie zijn de andere kinderen?
Korneel is net twaalf geworden en Annabel is elf. Annabel was een tweeling, maar Tanne, betekent
‘gedachte’, is een dag na de geboorte overleden. Omdat we toen dit huis al gekocht hadden, mochten we haar hier ook in Eksaarde begraven. Je kan het graf herkennen aan de grote paddenstoel.
Wat betekent deze buurt voor jullie?
Heel veel. We houden ervan om de buurt samen te brengen. Vorig jaar hebben we voor het eerst een
Tekst Petra Laureys g Fotografie Luc De Herdtspeelstraat georganiseerd. Ook dit jaar deden we dat in augustus. Op die manier verdwijnen als het ware de draden tussen de tuinen en is het veilig om op straat te spelen. Dat bevordert de ‘sociale cohesie’ (lacht).
Ook onze hond Mozes zorgt voor de verbinding met de buren. Hij ontsnapt nogal eens. Hier wat verderop, tussen nummer 11 en 13 lag er een braak stuk grond. Francet hield er bijen en wijlen Julien had er een nette moestuin. Mijn man Joris is dit mee beginnen verbouwen en heeft zich verdiept in het imker zijn. De groenten worden verbouwd volgens het systeem permacultuur.
Het komt erop neer dat je groenten kweekt mét de natuur en niet tégen de natuur. Je zorgt voor een ecologisch evenwicht door rekening te houden met de combinatie van planten. Planten die een bepaald insect aantrekken waar andere planten niet tegen kunnen, zet je best niet naast elkaar. Niets staat op rijtjes, er wordt uiteraard niet gespoten, er worden bijvoorbeeld takken voorzien waar vogels kunnen nesten, deze trekken dan weer rupsen aan ... Omdat het onkruid wild tekeer ging, hebben we er kippen op gezet. Alles is van de buurt. Weet je wel: ‘sociale cohesie’. De buren geven de kippen eten en in ruil krijgen ze gratis eieren. Andere mensen kunnen ook eieren krijgen, maar dan mits een kleine bijdrage. Als de buren andere compost hebben dan dat de kippen mogen eten, dan kunnen ze het in de twee composthopen gooien die we ook voorzien hebben. Een bord verduidelijkt wat een kip eet en wat je
beter in de compostbak gooit. Een ander bord geeft dan weer meer informatie over de gedragingen van een kip. Het brengt de buurt samen en de laatste jaren zie je bijna geen GFT-bakken meer op straat.
Die zijn verhuisd naar onze tuin.
Elk jaar komen de leerlingen van het eerste leerjaar van de Stedelijke Basisschool langs. Joris vertelt dan honderduit over de bijtjes.
Hij is leraar tuinonderhoud en -aanleg, dus kan het goed uitleggen. De honing kan je ook hier verkrijgen.
Ik werk bij Groep INTRO vzw als leidinggevende. Ik ben projectleider van drie sociale restaurants in Vilvoorde, Mechelen en SintNiklaas. Zo doen we onder andere alle catering voor Woestijnvis en is koek&ei een lunchrestaurant in Sint-Niklaas. We zijn een inclusieve onderneming, dit wil zeggen dat er begeleider-instructeurs en doelgroepmedewerkers in de keuken en zaal werken. Onze medewerkers zijn maatschappelijk kwetsbare personen met een grote kloof tot de arbeidsmarkt. Dit zijn jongeren uit het deeltijds onderwijs, langdurig werklozen, personen met een arbeidshandicap of mensen met een werkstraf. Door hun tewerkstelling bij Groep INTRO vzw dragen al deze mensen op een positieve manier bij aan de maatschappij, elk op hun manier. De ervaring die ze in koek&ei opdoen, neemt niemand hen meer af. Een horecaproject maakt de sociale tewerkstelling zichtbaar. We worden aanzien als een normaal restaurant en de medewerkers zijn
fier om voor koek&ei te werken. Ik doe mijn job doodgraag omdat ik het sociale en commerciële kan combineren. Mijn creativiteit kwam dan weer tot uiting bij het stylen van de restaurants.
Ik ben lid van de ouderraad van de Stedelijke Basisschool in Eksaarde en ook voorzitter van de schoolraad voor de drie stedelijke basisscholen in Lokeren.
Ik heb ook veel energie gestoken in StikNieNau. Dat is een gezellig naaicafé dat om de twee weken samenkomt in het Gildenhuis. Samen met Katrien De Nutte hebben we deze groep naailiefhebbers meer bekendheid gegeven in het dorp. Helaas naai ik nu enkel nog thuis, maar StikNieNau2 is nog zeer actief!
Ik vind het fantastisch wonen hier met al dat groen en toch alles dichtbij. Het is ook super dat er van alles voorzien is: satellietpunten van de muziekschool, sportclubs, jeugdbeweging ...
Toen we hier kwamen wonen, was het niet gemakkelijk om te integreren. Mensen moeten je eerst vertrouwen door wat meer over je te weten en pas dan kan je hier verbinding maken. Ik weet nog goed dat juf Chantal - Korneel zat in het eerste kleuterklasje - me in contact gesteld heeft met Nancy Van Loo en Eric Van Damme. Fien, hun dochter, en ook later Ward, hun zoon, komen hier babysitten. Het is door Nancy en Eric dat wij geïntegreerd zijn in dit prachtige dorp. Ik wens iedereen die hier nieuw komt wonen een Nancy en Eric toe.
GEZÔARDE is een driemaandelijks magazine over, voor en door Eksaarde. Verspreiding is gratis.
UITGEVER
Kim Speleman - NEWMONKEYS
Schuermansstraat 20A 9160 Eksaarde www.newmonkeys.be /newmonkeys #newmonkeys_grafischbureau
Kim Speleman, Cindy De Kegel, Zhenya Speleman, Tania Ott, Brent De Borger, Arne D’hont. Kwinten Van Campenhout, Marijke Diericx, Petra Laureys, Rogier Vervaet
FOTOGRAFIE Luc De Herdt lucdeherdt.fotoport.nl
Een woning verkopen of verhuren is meer dan een overeenkomst bereiken. Wij helpen U graag met raad en daad. Uw vastgoedmakelaar voor Gezôarde en omstreken.
Like en deel onze facebookpagina en blijf op de hoogte van ons laatste nieuws en onze referenties.
“Gordijnen zijn bepalend voor de look van jouw interieur. Gordijnen openen en sluiten vormt ten slotte één van de eerste en laatste dagtaken. Maak dus werk van gordijndecoratie op maat van je slaapen/of leefruimte”
