Le Senghor - Centre Culturel d Etterbeek

In 1937 sloot de bioscoop "Rixy" voorgoed zijn deuren. Tegelijkertijd werd het gebouw waarin het was ondergebracht, verlaten en wachtte het onvermoeibaar op de komst van de pikhouwelen van een sloper. Dit prachtige gebouw uit het begin van de eeuw (tegenwoordig heet de grote zaal "Salle 1900") huisvestte een dorpshuis in de zuiverste stijl van die tijd, met stucwerk, glas-in-lood en smeedijzeren voluten, alsmede een café-restaurant op de begane grond. In de jaren tachtig kocht de gemeente het in trieste staat verkerende gebouw met de vaste bedoeling het weer tot leven te wekken en tegelijkertijd de stad terug te geven aan haar inwoners. In 1988 vond de cultuur een plaats waaruit zij bijna voorgoed was verdwenen. De Espace Senghor werd geboren, en zo heropende de deuren van deze prachtige plek die ooit een buurtbioscoop was.

In 1988 huldigde Léopold Sedar Senghor persoonlijk het nieuwe centrum in dat zijn naam zou dragen. Senghor, een groot dichter en staatsman, de eerste president van Senegal wiens naam ideeën oproept van democratie, respect voor allen en artistiek talent, kon ons alleen maar aanmoedigen om een pluralistische cultuur te ontwikkelen. "Ik droomde van een wereld vol zonneschijn in de broederschap van mijn blauwogige broeders. Dit fragment uit een gedicht van Senghor - De terugkeer van het wonderkind - is nu in de vorm van graffiti op de muren van het centrum aangebracht. Bij de inhuldiging integreerde de vzw "Tout" "Un rêve mi-blanc, mi-noir" in de plaats, een werk dat door een spel van spiegels en zwart hout uw glimlach onder deze lijnen weerspiegelt:

Ik moet me verbergen in het binnenste van mijn aderen

De voorouder met de huid van de storm, gegroefd met bliksem en donder

Mijn beschermdier, ik moet me verstoppen

Dat ik de dam van schandalen doorbreek.

Hij is mijn trouwe bloed dat trouw vereist

Mijn naakte trots beschermen tegen

Ikzelf en de superbloed van de gelukkige rassen...