'Mijn vrouw en ik worden een dagje ouder', geeft Torry (67) te verstaan over zijn besluit om te verhuizen. 'In het Hoegaardse gehucht Hauthem beleefden we mooie tijden, maar nu gaan we korter wonen bij hetgeen Tienen te bieden heeft aan geneugten des levens.' Hij verkocht zijn huis, vestigde zich in een appartement aan de Oude Leuvensestraat en heeft in de suikerstad zijn lievelingscafés al gevonden: 'tHoekske en het Poppentheatermuseum. 'Ze schenken daar ook Hoegaardse witte', likkebaardt Torry. In het museumcafé bij Bèrke Vandersteen noemen ze hem Willem Tell. 'Bèrke was de eerste, die daarmee uitpakte. 'Hij kreeg van mij een appel en ik kreeg met Pasen van hem een ei in de plaats.' Eigenlijk is Willem een geboren Tienenaar. Zijn ouders hadden een café in de wijk Avendoren. Hij groeide op in Grimde, leerde voor kok, maar kwam voor zijn inkomen bij de 'belastingen' terecht. 'Ik kende iemand met een lange arm', lacht hij om die grillige wending van het lot. Na zijn huwelijk vestigde hij zich in Hoegaarden, waar hij een graaggeziene figuur werd, omdat hij actief deelnam aan het verenigingsleven. 'Ik stond zelfs drie jaar achter de toog in de Pax, maar zo een staminee in 'tzwart uitbaten, mocht niet van de belastingen', fluistert hij. Koningin Paola Willem speelde ook toneel bij Thalia. Rond Pasen voerde zijn kring 'Het Passiespel' op in de Sint-Gorgoniuskerk. 'Ik speelde altijd de hoofdrol: Judas, de verrader!' Hij zegt daar fier op te zijn, vooral omdat hij daarvoor felicitaties kreeg van koningin Paola, die de opvoering eens bijwoonde. In 1988 nam hij met de CD&V deel aan de gemeenteraadsverkiezingen. Oud-schepen Luc Massa en wijlen burgemeester Frans Huon vroegen hem om op de lijst te staan. 'Ik was met Frans Huon onder 'tleger geweest en kon dus moeilijk weigeren. Aan stemmenronselarij deed ik niet mee omdat ik dacht dat de Hoegaardiers me voldoende kenden. Maar met slechts 197 voorkeurstemmen greep ik naast een zetel. In 1994 ging ik wel ronselen en ik was verkozen. Ik was het eerste raadslid dat in short naar een raadszitting ging. Dat bracht veel commotie teweeg. In 2000 had ik zelfs genoeg stemmen voor een schepenzetel. Ik werd de vierde schepen en moest noodgedwongen de gemeentefinanciën en het onderwijs voor mijn rekening nemen. Niemand anders wilde die bevoegdheden. Het waren de moeilijkste posten.' Dat een goedlachse Torry van humor houdt, bewijst hij onder meer in een financieel verslag over de aanleg van een weg. Hij omschreef magere beton als 'Stella Light'. Zijn grootste verwezenlijking als schepen noemt hij de verbouwing van de gemeenteschool. 'Ik mag mij gerust een politicus noemen die nooit gelogen heeft', klopt hij zich fier op de borst. 'Toch moest ik in 2006 de duimen leggen voor anderen. Het jonge geweld stoof mij in stemmenaantal voorbij. Ik gun het hen. Ik vertrek zeker niet ontgoocheld uit Hoegaarden. Op 10mei maak ik mijn laatste gemeenteraad mee. Ik trakteer.' Hij sluit niet uit in 2012 in Tienen op de CD&V-lijst te zullen staan. (BE)