De tweede fusielegislatuur of de eerste stappen van Koenraad Degroote in de Dentergemse gemeentepolitiek: 1983-1988 (deel II)

Het jaar 1984 was nog om andere redenen uitzonderlijk. Het moge monotoon lijken - of was het te verwachten? -, maar opnieuw rezen er problemen in het Wakkense huishouden. Raadslid en advocaat Koenraad Degroote had het steeds moeilijker zich te verzoenen met zowel het ideeëngoed als met een aantal praktijken die de kopstukken van zijn lijst in een ongunstig daglicht stelden. Degroote, als jonge streber, kon zich daar moeilijk mee vereenzelvigen - of zag hij zijn politieke toekomst belemmerd door concurrenten als Beels en Dewever? - en ging in het verzet.

Tussen 1984 en 1986 wist Degroote partijgenoten en schepenen Cluyse en Dujardin van zijn gelijk te overtuigen en vond ook een medestander in Ignace Deweer die het niet zo goed meer kon vinden met Yvan van Meerhaeghe. Laatstgenoemde had destijds beloofd zijn schepenzetel na 3 jaar aan Deweer af te staan, maar was druk in de weer een wisseloplossing te bedenken om de vooropgestelde “degradatie” te ontlopen. Hoe dan ook, de bediscussieerde schepenwijziging ging op 15.01.1986 toch door, maar de klad zat nu helemaal in het Wakkense behang. Vanaf 1986 zochten en vonden de 4 opposanten steun bij de Dentergemse C.V.P.’ers, wat de situatie er niet op vereenvoudigde. In schepencollege én gemeenteraad was de in 1983 gevormde meerderheid nu een minderheid.

Zowel binnen als buiten de gemeente waren er nog weinigen die klaar zagen in dit politieke labyrint. Het spreekt voor zich dat de verkiezingen van 09.10.1988 dan ook vrijwel niemand in de fusiegemeente Dentergem onberoerd lieten. Na de 2 voorbije legislaturen was één zaak zonneklaar: een gemeenschappelijk Wakkens front bleek een utopie en de enige mogelijkheid om deze gordiaanse knoop te ontwarren, moest komen van één of meer “gemengde” lijsten.

En alzo geschiedde. De 29-jarige Koenraad Degroote stond aan het hoofd van een formatie onder de toepasselijke naam “Nu Eendracht” en voerde het commando over 6 Dentergemnaren, 6 Wakkenaren, 4 inwoners uit Oeselgem en 3 uit Markegem. Burgemeester Beels (“Groep 2000”) was dezelfde mening toegedaan en had eveneens kandidaten uit de 4 deelgemeenten geronseld, waaronder gemeentesecretaris Marcel Marysse als de meest in het oog springende kandidaat. Yvan Van Meerhaeghe tenslotte leidde een onvolledige tienkoppige lijst (“Anders Nu”), ook multicommunaal met o.a. 4 Markegemnaren. Degroote was er niet zo gerust in, want het lag voor de hand dat Beels en Van Meerhaeghe desgevallend coalitie zouden vormen om zijn manschappen in de oppositiebanken te manoeuvreren.

De uitslag van de verkiezingen sloeg iedereen met verstomming. “Nu Eendracht” haalde maar liefst 13 zetels tegen 5 voor “Groep 2000”, terwijl Van Meerhaeghe als enige van zijn lijst een plaatsje in de raad wist te versieren. Degroote kreeg 1818 stemmen, op de voet gevolgd door Dekeyzer die zijn aantal zag stijgen tot 1701. Maurice Dujardin (1512), Annie Vanhastel (1414) en Rudi van Gheluwe (1370) maakten de top vijf vol. Daniël Beels scoorde met zijn 956 naamstemmen nog vrij hoog, Van Meerhaeghe daarentegen zag zijn aantal slinken van 995 (1982) naar 351…

De lijst Degroote had, in geval van een overwinning, klare wijn geschonken. Wakken (Degroote) zou de burgemeester leveren; de schepenzetels zouden, alle evenredigheden in acht genomen, verdeeld worden over de 4 deelgemeenten: 2 voor Dentergem (Van Gheluwe en Dekeyzer), 1 voor Oeselgem (Vanhastel) en 1 voor Markegem (Deweer). Koenraad Degroote legde op 28.12.1988 de eed af in handen van de gouverneur van West-Vlaanderen en de geciteerde schepenen werden aangesteld op 02.01.1989.

ERIC BEKAERT