Het begon allemaal met de meest recente uitzending van THEMOVE, een podcast van Lance Armstrong en diens voormalige ploegleider Johan Bruyneel. Die laatste gaf daarin zijn visie op Tadej Pogačar, de wielrenner van UAE Team Emirates die in bloedvorm verkeert.

Maar bloedvorm of niet, volgens de ex-ploegleider piekt de Sloveen te vroeg. “Hij eist al het uiterste van zijn ploeg in februari. De ploegleiderswagen zou hem beter wat afremmen want op lange termijn is dat niet de beste tactiek.”

Ook blikte Bruyneel terug op zijn eigen carrière als profwielrenner en daar wringt het schoentje. Wuyts diende de ex-ploegleider van antwoord in zijn eigen podcast Wuyts & Vlaeminck en zei dat het niet meer kan dat Johan Bruyneel de normen bepaalt. “Want dan zijn we ver weg. Bruyneel is één van die mensen die het wielrennen een goede twintig jaar geleden over de rand getild heeft.”

Die reactie viel dan weer niet in goede aarde bij Bruyneel, die van leer trok in een Facebookpost. De ex-ploegleider wees hem erop dat Wuyts niet de ideale moraalridder is van het wielrennen en voegde daar een herinnering van twintig jaar geleden aan toe: volgens hem zou Wuyts een fiets gekregen hebben van een wielerploeg als tegenprestatie om de naam van een Belgische co-sponsor in televisieuitzendingen te vermelden. Wuyts weerlegt dit in een schriftelijke reactie aan onze redactie.

(Lees hieronder de volledige reactie van Michel Wuyts)

“In 2004 werd Berry Floor, een producent van laminaat met zetel in Menen, presenting partner van het US Postal Team”, schrijft hij. “Het bedrijf van eigenaar Luc De Clercq pompte jaarlijks twee miljoen in het Amstrong-project. In die tijd bepaalde de UCI dat, om wildgroei van sponsornamen tegen te gaan, ploegnamen twee componenten mochten dragen. Die naam van de hoofdsponsor en die van de nevensponsor. De zenders van de EBU, waaronder de Vrt onderschreven die beslissing. US Postal werd op alle Europese platvormen US Postal-Berry Floor. Naar analogie met Lotto-Domo, Euskaltel-Euskadi of Quickstep-Davitamon. Het gebruik van die namen werd dus geenszins gestuurd door de betrokken sponsors, maar bij reglement vastgelegd. Dat de naam vaak klonk, was evident. De renners van US-Postal-Berry Floor vulden in de Tour dagelijks het scherm. Armstrong was toen nog een wereldvedette.”

“In het voorjaar- eind februari zowat – vroeg de marketing manager van Berry, Philippe Harinck, in het Kortrijkse de presentatie te verzorgen van het voorjaarsegment van het team. Een verrassing was dat niet. Ik deed ik die periode alle voorstellingen van teams bij ons en in Nederland. Wellicht werd mijn expertise daarbij in acht ge-nomen. De VRT stemde toen nog met al die voorstellingen in. Vanwege publiciteit voor onze kennis en kunde. De lenteploeg van Us Postal-Berry Floor werd geleid door Dirk Demol. De bepalende renners waren onder-meer Hincapie, Devolder, Van Heeswijk en Ekimov. Bruyneel en Armstrong waren niet aanwezig, want dan al met de lange Touropbouw bezig. Bij wijze van vergoeding stelde Philippe Harinck me een verrassingscadeau voor. Ik vond dat goed zo.‘ We hebben nog een opdracht voor je, pikte hij in. Een interview met Armstrong in hartje Brussel, voor de partners van ons bedrijf.’ Een uitdaging. Ik nam het interview af. Niet alle aanwezigen waren blij. De Amerikaan had niet één keer de naam Berry Floor laten vallen”, aldus Wuyts.

“Na afloop schonk het management me een cadeau voor de beide opdrachten: een magnumfles Bordeaux met inscriptie: ‘Dank vanwege Berry Floor.’ Met de datum er ook op. Philippe Harinck kwam met een prettig toe-maatje: een testperiode met een Trekfiets van het team. Trek bracht toen met de Madone een naar eigen zeggen vooruitstrevende klimfiets op de markt. Die kunnen testen zou me een rijke bron van info voor het invullen van steeds meer integrale uitzendingen kunnen opleveren. Ik zou mijn technische kennis via ervaringen kunnen bijspijkeren. Ik dacht even na, vergeleek met de werkwijze van journalisten van Fiets en andere technische maandbladen en zei ‘ja’ mits de datum van teruggave afgelijnd werd. ‘Neem je tijd en lever dan maar in,’ luidde het antwoord. Zo geschiedde. Het exemplaar was overigens een in competitie gebruikte fiets, volledig herspoten om de mankementjes te camoufleren, maar wel hier en daar voorzien van nieuwe onderdelen. De fiets deed het op heuvels prima, maar moest het qua rigiditeit afleggen tegen mijn Colnago C40. Nog voor de Tour, na een tocht of tien, leverde ik hem weer in. Als ik me dat goed herinner was dat in Menen, in de zetel van Berry Floor.”

“Ik leg er de nadruk op dat ik op geen enkel moment om een fiets gevraagd heb. Ik heb daar zelfs vooraf geen seconde aan gedacht. Dat zou als werknemer van een openbare televisiezender of zender tout court wel heel dom geweest zijn. Vanwege nefast voor het imago. Het voorstel werd me out of the blue gedaan en mits goede afspraken leek het mij van een toegevoegde waarde in de uitvoering van mijn vak.”

Bij de VRT, waarvoor Wuyts toen werkte, klonken ze formeel: “Wij hebben daar nooit klachten over gehad.”