Hubert Petitjean (64) kan bogen op een behoorlijke staat van dienst. Sinds de gemeentefusies van 1977 werd hij onafgebroken verkozen als gemeenteraadslid, later schepen van Landen. Tien jaar lang zetelde hij bovendien in de Vlaams-Brabantse provincieraad. Zijn politieke carrière begon Petitjean bij de toenmalige CVP, op de oppositiebanken in Neerwinden.

,,Eigenlijk was ik voorbestemd om in de gemeentepolitiek terecht te komen,'' blikt Petitjean terug. ,,Ik stam uit een familie van rasechte katholieken. Mijn vader was destijds gemeenteraadslid in Overwinden, zodat ik de politiek met de paplepel binnenkreeg. In mijn jonge jaren was ik actief bij de Boerenjeugdbond. Politiek engagement was de volgende stap. Toen Overwinden met enkele buurdorpen bij Neerwinden werd gevoegd, kwam mijn naam zodoende op een kieslijst terecht. In 1971 was dat. Ik heb er nog geen minuut spijt van gehad.''

In meer dan drie decennia had Petitjean onder meer de posten Leefmilieu, Cultuur en Tewerkstelling onder zijn hoede. Onder zijn impuls kreeg Landen als een van de eerste Vlaamse steden een PWA-agentschap, kwam er een centrale bibliotheek en werd het gros van de kerken gerestaureerd. Omdat hij zijn leven lang landbouwer was, kon de

boerenstand

steeds op Petitjeans bijzondere sympathie rekenen: ,,De ruilverkavelingen vind ik nog steeds een goede zaak. De erosiebestrijdingsplannen, die wateroverlast moeten tegengaan, zitten in de eindfase. Mijn opvolger, gemeenteraadslid Kris Colsoul (26), is overigens een jonge landbouwer.''

Sinds Petitjean vijfendertig jaar geleden in de gemeentepolitiek tuimelde, is er veel veranderd. ,,Vandaag komt iedereen voor alles en nog wat op het stadhuis aankloppen'', vertelt hij. ,,Neem nu de voetbalclubs. Vroeger stelden die zich tevreden met een houten barak. Nu verwacht men dat de gemeente de lokalen financiert.'' Inwoners werden niet alleen kritischer, ook de onverdraagzaamheid neemt toe, meent de afscheidnemende schepen: ,,Er liepen bij het stadsbestuur al klachten binnen over hanengekraai en klokgelui. Stel je voor! Iedereen wil wel op het platteland wonen, maar voor de mestgeur halen ze hun neus op.''

Ondanks zijn drukke bezigheden maakte Petitjean jarenlang elke zondag enkele uurtjes tijd voor zijn menpaarden. ,,Dat plezier kon niemand me ontzeggen. Ik ging naar wedstrijden in alle hoeken van de provincie. Landen mag zich trouwens best wat meer profileren op toeristisch vlak. Huifkartochten doen het steeds goed.''

,,Mocht ik opnieuw kunnen beginnen, ik stortte me weer op de politiek'', zegt Petitjean. ,,Hoewel een schepenpost enorm tijdverslindend is. Zelfstandigen nemen grote risico's: na zes jaar sta je misschien weer op straat. Want in de politiek ben je vandaag een

hero

, maar morgen een

zero

.'' (GGA)