Centrale Zandvliet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Centrale Zandvliet
Koeltoren van Centrale Zandvliet
Ligging
Centrale Zandvliet (Antwerpen)
Centrale Zandvliet
Land Vlag van België België
Locatie Zandvliet
Coördinaten 51° 22′ NB, 4° 16′ OL
Techniek
Primaire brandstof aardgas
Secundaire brandstof stookolie
Operationeel
Inbedrijfname 2005
Eigenaar Zandvliet Power nv

Centrale Zandvliet is een stoom- en gascentrale op de BASF-site langs de rechter Schelde-oever, net voor de Nederlandse grens. Het is een WKK-centrale die operationeel is sinds 2005 en een elektrisch vermogen heeft van 400 MW. Op vollast kan de centrale 300 ton stoom per uur leveren voor de bedrijfsprocessen van BASF en tegelijk 320 MWe opwekken.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Na de liberalisering van de energiemarkt probeerde grootafnemer BASF de leveranciers Electrabel en RWE tegen elkaar uit te spelen.[1] Uiteindelijk kwamen de drie partijen tot de conclusie dat het een goed idee was gezamenlijk een nieuwe centrale te bouwen op het terrein van BASF. Electrabel en RWE richtten hiervoor in 2002 Zandvliet Power nv op en schreven elk op de helft van de aandelen in. Siemens haalde het sleutel-op-de-deurcontract binnen ter waarde van 230 miljoen euro.[2] De opgeleverde STEG – de eerste grote centrale sinds 1998 – werd operationeel in 2005.[3] In 2011 liet RWE zich uitkopen door BASF.[4]

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het brutovermogen van Zandvliet bedraagt 402 MW, het nettovermogen 395 MW, en de netto-efficiëntie 56,4%. Door verbranding van aardgas wordt een Siemensturbine aangedreven die stroom en warmte opwekt. Met de restwarmte wordt in een stoomketel van Ansaldo processtoom gemaakt die door een Siemens stoomturbine wordt gestuurd en dan neerslaat. Alternatief kan de stoom met reduceerstations worden herleid. Voor de koeling is er een koeltoren. De elektriciteit wordt op het Elianet gezet via een 150 kV-post.

Subsidie[bewerken | brontekst bewerken]

De werking van de centrale wordt gesubsidieerd door middel van Vlaamse warmtekrachtcertificaten en dus via de elektriciteitsfactuur. De VREG heeft daartoe in 2006 een aanvraag goedgekeurd.[5] De STEG van Zandvliet werd toen bestempeld als de grootste kwalitatieve warmtekrachtinstallatie in Vlaanderen.

Voetnoten[bewerken | brontekst bewerken]