Pierre Chevalier (politicus)
| Pierre Chevalier | ||||
|---|---|---|---|---|
| Volledige naam | Pierre Antoine Marie Chevalier | |||
| Geboren | Brugge, 8 oktober 1952 | |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Partij | ? - 1983 RAL 1983 - 1992 SP 1992 - heden VLD / Open Vld | |||
| Functies | ||||
| 1983-1994 | Gemeenteraadslid Brugge | |||
| 1985-2003 | Volksvertegenwoordiger | |||
| 1985-1995 | Lid Vlaamse Raad[1] | |||
| 1988 | Fractieleider Kamer van volksvertegenwoordigers | |||
| 1988-1989 | Staatssecretaris voor Onderwijs | |||
| 1989-1990 | Staatssecretaris voor Wetenschaps beleid | |||
| 1990-1992 | Lid Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa | |||
| 1990-1992 | Lid Assemblee van de West-Europese Unie | |||
| 1998-heden | Bestuurder Liberale Mutualiteit West-Vlaanderen | |||
| 1999-2000 | Staatssecretaris voor Buitenlandse Handel | |||
| 2001-2012 | Gemeenteraadslid Brugge | |||
| 2002-2003 | Regeringsvertegenwoordiger ECT | |||
| 2003-2007 | Senator | |||
| 2003-2004 | Vertegenwoordiger eerste minister en Minister van Buitenlandse Zaken bij de IGC | |||
| 2006 | Speciaal gezant Belgisch Voorzitterschap van de OVSE | |||
| 2007-2008 | Speciaal gezant federale regering bij de VN-Veiligheidsraad[2] | |||
| ||||
Pierre Antoine Marie Chevalier[3] (Brugge, 8 oktober 1952) is een Belgisch voormalig politicus voor de SP en Open Vld.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Pierre Chevalier studeerde eerst rechten en vervolgens criminologie aan de Rijksuniversiteit Gent en studeerde af in 1976.
Actief voor SP[bewerken | brontekst bewerken]
Na zijn universitaire opleiding werd Chevalier advocaat aan de balie van Brugge en begon zich politiek te engageren. Tijdens zijn opleiding aan de Gentse universiteit was hij reeds actief bij de trotskisten van de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL). Terwijl hij werkzaam was als advocaat sloot hij zich aan bij de SP onder de vleugels van Frank Van Acker. Voor deze partij werd Chevalier in 1983 verkozen in de Brugse gemeenteraad. Twee jaar later, in 1985, werd hij ook verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Brugge.
In 1988 werd hij eerst aangesteld als fractieleider van de SP in de Kamer en vervolgens datzelfde jaar als staatssecretaris voor Onderwijs. Een jaar later, in 1989, switchte hij van mandaat en werd staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid. Een gepeperde onkostennota voor een dienstreis naar Parijs in deze functie kostte hem het hoofd.[4] Volgens zijn eigen zeggen betrof het echter een politieke afrekening van journalist Pol Van den Driessche.[5] Hij nam ontslag uit de regering-Martens VIII en Erik Derycke volgde hem op 18 januari 1990 op.
Chevalier kreeg evenwel een nieuwe functie aangeboden als lid van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa en lid van de Assemblee van de West-Europese Unie.
Overstap naar de VLD[bewerken | brontekst bewerken]
In 1992 maakte hij zijn overstap naar de VLD bekend. Hij bleef (politiek) enkel nog actief als gemeenteraadslid van Brugge, wat hij bleef tot in 1994, en als volksvertegenwoordiger. In de periode december 1985-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en was de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.
In 1998 keerde Chevalier terug naar het nationaal niveau, eerst als voorzitter van de Liberale Mutualiteit West-Vlaanderen en vervolgens werd hij in 1999 staatssecretaris voor Buitenlandse Handel in de regering-Verhofstadt I.
In opspraak en vrijgesproken[bewerken | brontekst bewerken]
Ook in deze functie kwam hij in opspraak nadat het Zwitserse gerecht hem beschuldigde van hand-en-spandiensten aan de internationaal gezochte oplichter Jean-Claude Lacote. Premier en partijgenoot Guy Verhofstadt dwong hem hierop in oktober 2000 tot ontslag als staatssecretaris. Wel bleef hij in de Kamer zetelen.
Twee jaar later besloot het Zwitserse gerecht dat Chevalier toch onschuldig was en zelf het slachtoffer was van Lacote. Hierdoor kreeg hij een schadevergoeding van 20.000 euro. In België werd eveneens een zaak geopend.[6] In juni 2011 maakte de Brusselse raadkamer bekend dat Chevalier niet meer voor de rechter hoefde te verschijnen daar de feiten verjaard waren. Pas in april 2010 had het parket aan de raadkamer gevraagd Chevalier naar de rechtbank te verwijzen.[7]
Derde carrière[bewerken | brontekst bewerken]
In 2000 stelde Chevalier zich opnieuw kandidaat bij de lokale verkiezingen en werd opnieuw verkozen in de Brugse gemeenteraad, waar hij ditmaal bleef zetelen tot in 2012. Hij was ook bestuurder van de intercommunales FINIWO en TMVW, de Brugse Maatschappij voor Huisvesting en de Maatschappij van de Brugse Zeevaartinrichtingen. In 2002 werd hij aangesteld als regeringsvertegenwoordiger bij de Conventie over de Toekomst van Europa. In 2003 verliet hij de Kamer en werd hij verkozen in de Senaat bij de federale verkiezingen van dat jaar. Hij zetelde er tot in 2007. Bij de verkiezingen van 2007 was hij opnieuw kandidaat voor de Kamer, maar werd hij niet verkozen.
In 2003 werd hij aangesteld als vertegenwoordiger van de eerste minister en minister van Buitenlandse Zaken bij de Intergouvernementele Conferentie en in 2006 was hij speciaal gezant tijdens het Belgisch voorzitterschap van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE). In 2006 werd hij aangesteld als speciaal gezant van de federale regering bij de VN-Veiligheidsraad. Verder bekleedde hij een aantal bestuursmandaten:
- voorzitter van de Belgisch-Kroatische kamer van koophandel (vanaf 2006),
- bestuurder van de bouwgroep Merckx van Erik Van der Paal (vanaf 2006),
- bestuurder van het Symfonieorkest van Vlaanderen (vanaf 2007),
- bestuurder van het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap (2008-2011),
- bestuurder van de Banque commerciale du Congo (vanaf 2009).
In 2005 werden parlementaire vragen gesteld naar aanleiding van zijn veelvuldige reizen als speciaal gezant voor de OVSE en de daarbij horende onkostennota's. Eind 2007 werd hij in verdenking gesteld voor schriftvervalsing, heling en witwassen.[8] In mei 2008 werd bekend dat hij zonder medeweten van minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht een topfunctie had aangenomen bij GFI, de bedrijvengroep van George Forrest, waardoor zijn objectiviteit als Belgische gezant bij de Verenigde Naties in twijfel kon worden getrokken.[9] Op 11 mei 2008 nam hij ontslag bij de VN.[10] Twee dagen later nam hij ook ontslag als Open Vld-fractieleider in de Brugse gemeenteraad. Wel bleef hij zetelen als gemeenteraadslid.[11]
Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 fungeerde hij als lijstduwer op de Open Vld-lijst voor de Brugse gemeenteraad.[12] Hij werd niet verkozen.
Na zijn politieke carrière stapte Chevalier in het bedrijfsleven.
Hij was lid van de Reguliere Grootloge van België van 1997 tot 2000.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Koen ROTSAERT, Lexicon van de parlementariërs van het arrondissement Brugge, 1830-1995, Brugge, Van de Wiele, 2006.
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 