En daarna
Na de dood van Van der Oudermeulen werd Oud-Wassenaar en overige bezittingen waaronder enkele buitenplaatsen overgedragen aan de exploitatiemaatschappij Nationaal Grondbezit NV. Vervolgens nam de Rotterdamse reder Van Ommeren met anderen het voormalige bezit van Van der Oudermeulen over. Dit bezit bestond uit de buitenplaatsen Oud-Wassenaar en Rust en Vreugd, de villa Klein Rust en Vreugd en de boerderij Out Wassenaar. Van Ommeren richtte de NV Maatschappij tot Exploitatie van het park Oud-Wassenaar op. Van Ommeren is zelf in het de villa Rust en Vreugd gaan wonen. De koopsom van het gehele bezit bedroeg 500.000 gulden. De maatschappij maakte in 1907 bekend dat het de bedoeling was het landhuis met park, moestuinen, stallen, kassen enz., groot 10 ha., een geheel te laten. Alhoewel er in die tijd genoeg kapitaalkrachtige mensen waren die het landgoed konden bewonen, meldde niemand zich. Uiteindelijk is het besluit genomen om het kasteel tot hotel-restaurant te exploiteren. Hierbij werd de huidige naam omgevormd tot NV Maatschappij tot Exploitatie van het Park Oud-Wassenaar. Diverse aanpassingen waren noodzakelijk om als hotel te kunnen fungeren. Niet ver van het landhuis werd een dependance gebouwd die veel later ook weer is afgebroken. De dependance werd met een overdekte gang verbonden met het landhuis. 10 april 1910 was de officiële opening. Uitbreiding van het kasteel vond plaats in oorlogstijd. De Haagse architect Co Brandes voegde aan de achterzijde een grote zaal toe. In 1922 werden diverse verbeteringen doorgevoerd waarbij door de architect aan de voor- en achterzijde nieuwe terrassen aangelegd werden.
Alhoewel het hotelbedrijf prima zaken deed waren de aandeelhouders door financiele mogelijkheden gedwongen de aandelen van de hand te doen die L. Thurkow vervolgens verwierf. In 1929 werd de achterzaal twee maal zo groot en werd van de bibliotheek een bar gemaakt. Aan de achterzijde van het kasteel werden tennisbanen aangelegd en werd een manege in de voormalige stalgebouwen ondergebracht. De betonnen tennisbanen werden in 1950 vervangen door gravelbanen. In 1938 werd een zaal tegen de zuidoostgevel geplaatst die oorspronkelijk als theesalon fungeerde.
Er vonden in het hotel diverse activiteiten plaats; bal masques, politieke vergaderingen, exposities, concerten. Het hotel was druk bezet. Maar liefst 1500 gasten waren tegelijkertijd welkom. In de jaren 30 kreeg het hotel internationale bekendheid. In verband met de begrafenis van koningin Emma verbleven 17 Duitse vorsten in het hotel. Ter gelegenheid van het huwelijk van prinses Juliana en prins Bernhard verbleven er Duitse en Indische gasten. Ter gelegenheid van het 40-jarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina werden er buitenlandse gasten ondergebracht in het kasteel.
In de tweede wereldoorlog viel het kasteel toe aan de bezetters. Hierbij werd het kasteel als conferentieoord en later als opslagplaats gebruikt. Seyss-Inquart heeft er een tijdlang gewoond. Na de oorlog werd het kasteel opnieuw verbouwd met Marshallgelden. De Nederlandse regering gebruikte het kasteel om buitenlandse bezoekers onder te brengen. Winston Churchill, Paul Henry Spaak, veldmaarschalk Montgomery waren enkele mensen die hier verbleven. Na drie jaar als regeringshotel te hebben gefungeerd werden ook andere gasten verwelkomt. De kroonprins van Japan, Akihito, president Tubman van Liberia, premier Nehroe van India, koning Boudewijn van Belgie en de filmster Clark Gable vonden er onderdak. In 1967 vond het huwelijksfeest van prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven er plaats.
Na het overlijden van Thurkow in 1967 werd het kasteel en park pas in 1971 definitief eigendom van zijn zoon C.T.F. Thurkow. Het was inmiddels duidelijk geworden dat economisch verantwoorde exploitatie van het kasteel niet meer mogelijk was. Vanwege plaatsing van het kasteel op de rijksmonumentenlijst in 1966 was uitbreiding ook niet meer mogelijk. Na een grondige studie heeft Thurkow in 1974 de Stichting Kasteel Oud-Wassenaar opgericht die vanaf 1978 de naam Monumentenstichting Kasteel Oud-Wassenaar droeg. Deze stichting is tot op vandaag de dag actief.