Gisteren hebben we de oude (800-1450 n.c.) universiteit bezocht, te midden van het drukke stadscentrum. Mooie gebouwen en leuke binnenpleinen geven de historie weer van de geleerden  (confucius) en koningen die er hebben gestudeerd, onderwezen en geregeerd.

Een laatste keer was het genieten van het zwembad en het restaurant.

Vandaag inpakken en ons wat bezighouden. Misschien eens kijken of we een plek vinden om met de meisjes te badmintonnen.

Veel foto's kan je nu niet verwachten. De batterijen zijn juist op. Als we tijd vinden, proberen we er te uploaden. 

Van op het vliegtuig zal er geen blog zijn. 

Groetjes en tot in België. 

Patrick,  Heidi, Zhao en Sophie!

In de namiddag mochten we terug naar de ambassade. De voorlopige goedkeuring voor een verblijf in België werd afgeleverd voor Sophie. Alweer een stap dichter bij onze thuiskomst. 

Helaas was dit ook het vertrek van Thao, onze begeleidster.  Meteen een hard moment voor ons gezin. Dit was de laatste keer dat Sophie  met iemand kon spreken in haar eigen taal. Voor de zus van Zhao werd het afscheid aan haar geboorteland hiermee pijnlijk duidelijk. Thao probeerde dit mee te geven. Dit was een moeilijke opgave. Zelfs de Oosterse zakelijkheid maakte plaats voor gemeend verdriet. Iedereen had het moeilijk. Er werd geknuffeld.  Troostende woorden. Vele tranen. Stilte.  Afscheid nemen, het blijft steeds weer moeilijk. ...

Het bezoek aan het zwembad hierna was niet hetzelfde. Na 3 kwartier treurnis, was een wandeling een geschikt idee. Toen de kinderen een cadeautje mochten kiezen in Bookstreet en een verfrissende "juice" konden drinken ging het alweer beter.

Afsluiten deden we in café Vuvuzela. Een proper restaurant waar je, bediend door leuk uitgedoste diensters, op zijn Amerikaans gegrild kon eten, maar ook Vietnamees en er was Belgisch bier te verkrijgen. Dit alles reeds in het kader van de wereldbeker voetbal. Want ja hoor, dit leeft hier ook heel erg. Voetbal is blijkbaar sport nummer 1 hier. De wereldbeker is op TV en in het straatbeeld niet te missen. Ook de flatscreentv's zijn allemaal in solden, net zoals bij ons 😉. Graag had ik wat sfeerfoto's van het café (en de vriendelijke serveuses) gepost maar blijkbaar heeft een overijverige jongste dochter zich wat teveel geamuseerd en al deze gewist. ...

Vandaag de laatste dag. Zien of we nog wat tijd hebben om te shoppen... 

Groetjes.

Gisteren hadden we in het terug rijden een andere weg moeten nemen. We hebben er niets van gezien maar er was een betoging tegen een besluit van de regering. Vandaag stond daar geen letter van in de kranten. ...

De dieren zijn een beetje bijzaak hier in Vietnam. Nadat je binnen bent voor de spotgoedkope prijs van 1 euro, wandel je overal kermisattracties voorbij. Voor alles te betalen. 

Tegen de middag waren we rond. Met de plaatselijke "Uber" Grab reden we terug. Uber werd verkocht zodat Vietnam zijn eigen variant heeft en daar controle kan op uitoefenen. 

Toen het ravotten in het zwembad erop zat, zochten we een andere kant van ons hotel op. Iemand van de ambassade die we tegen het lijf liepen, gaf ons een gekend Vietnamees eethuis door. Het is er leuk ingericht. Langs de ommuurde koer staan overal kookstandjes en rond een gigantische boom zitten de gasten.  Het was broeierig heet al de hele dag. Tijdens het eten sloeg het plots om. De wind kwam opzetten.  In minder dan 5 minuten gingen de hemelsluizen open, gevolgd door donder en bliksem. Via een ingenieus systeem van touwen en zeilen werd een afdak opgetrokken dat redelijk goed functioneerde. Hier en daar kwam toch wat gespetter door. Heidi was één van de getroffenen. Verschillende personen moesten zich zelfs verplaatsen naar binnen,  een statige gele villa. Op de koop toe kwam er een regenpijp los. Er was een touw van het afdak aan vastgemaakt en zoals in de beter piratenfilm zwierde de regenpijp het binnenplein op, recht tegen het hoofd van de dame die 2 plaatsen naast Zhao zat. Iedereen in de buurt was hevig geschrokken.  De dame hield er een fikse buil en een rondje van het huis voor heel haar gezelschap aan over. Het avontuur was nog niet helemaal voorbij. Plots gaf Heidi een luide gil. We zaten juist naast de boom. Er was iets naar beneden gevallen. Nu ja, door de hevige wind vielen er constant bladeren af. Dit was iets anders. Op de schouder van Heidi was namelijk een hagedis van meer dan 10cm gevallen tot op haar arm. Geschrokken sloeg ze "dit gilamonster" van zich af. Iets verder en de hagedis moest uit haar décolleté worden gevist. Dat zou nog wat gegeven hebben. 😆 

Gelukkig was het restaurant amper 500m ver. Alhoewel, doorweekt waren we toch.

Vandaag zijn we dinsdag. Nog drie keer slapen.

O ja, Vandaag mag de voorlopige erkenning voor Sophie worden opgehaald op de ambassade van België. Weeral een stapje dichterbij.

Aan de berichtjes merken we dat jullie samen met ons aan het aftellen zijn. Ondertussen zijn de meisjes wakker, dus zullen we het blogverslag wat moeten inkorten.

We proberen een vast stramien vast te houden. 's Morgens een bezoek, eten, platte rust, zwemmen, douchen, eten, korte activiteit, filmpje en slapen.

De meisjes hebben ook wat getekend. Zhao had dit ook ingekleurd.

We zijn hier terug.

Het doet ons steeds deugd wanneer er personen een reactie posten. Zelfs een kort berichtje, steunbetuiging of een vraag geeft al enige connectie met het thuisfront, waar we nu toch stilaan naar uitkijken.

Zo kwam er de vraag of het eten er beter is dan in China?  Persoonlijk vinden wij het Vietnamese eten goed te doen, echter veel olie of iets wat er op gelijkt, en noedelsoep en noedels dikke en dunne. Omdat er in China precies meer variatie is van gerechten en smaken, is er toch de voorkeur voor het Chinese eten.

En eigenlijk is het wat betreft cultuur ook wel zo. Veel oude gebouwen, religie of sfeer vind je hier niet terug. Verwijzingen naar de oorlog zijn er genoeg en wat koloniale gebouwen van toen de Fransen hier de plak zwaaiden. Voor de rest had China toch wat meer te bieden. Het verkeer is hier echt niet te doen. Een gevolg hiervan is dat alles op elkaar staat. De brommerparking worden beheerd op het voetpad. Echt wandelen kan je niet doen, het is meer o'twijgen va al wat op het voetpad ligt, staat, gemaakt wordt, ...

Gisteren zijn we naar een speelzaal geweest voor de kinderen. Ze hebben zich kunnen uitleven met video- en andere spelletjes.

Het was de bedoeling dat ze in de namiddag in het zwembad konden plonzen maar daar stak een immens onweer, donder en bliksem incluis, een stevige stok voor. Dan maar wat op de kamer gebrield. Doordat de elektriciteit nu en dan uitviel, was dit ook al niet evident. 

Na 4 uur stond de wereldberoemde waterpoppenshow op het programma.  Wel ... echt wel de moeite. Mooi gemaakt. Mooie poppen. Telkens een kort verhaaltje begeleid door muzikanten, zangers en vertellers. Hoe ze het doen? Daar zijn we niet uit, maar zeker de moeite waard. Een cultureel pareltje, tot onze tevredenheid.  🙄

Daarna zij  we wat blijven rondhangen in "de oude wijk". Alle straten rond het "Han Kiem-meer" ware verkeersvrij gemaakt. Een ontspannen sfeer. Straatventers verkopen ballonnen en speelgoed. Er wordt gevoetbald,  gebadmintond en gedanst. Toen "de vogeltjesdans" werd ingezet, heeft Patrick zich even laten gaan. De Vietnamezen vonden het fantastisch. 😆

Voldaan kropen we 's avonds laat onder de lakens. 

Dat laatste vinden de kinderen fantastisch. 

Wel een groot verschil tussen Europese en Australische gasten met de Aziatische. Deze laatste zijn zoveel als mogelijk bedekt  om toch maar zeker niet bruin te worden. Bleek is het ideaal. Alleen de boeren op het land worden bruin. Wie bleek is, is van een andere klasse!

Ook het geld is nog steeds wennen. Met z'n vieren iets gaan eten kost makkelijk 1 miljoen Vietnamese Dong,  of een goede plastieken bal om in het zwembad te spelen: 40.000 VD. 1000 en 10.000 is hier bijna niets waard en 100.000 is hier heel normaal. Bovendien gelijken alle briefjes dan ook op elkaar: 200, 1000, 2000, 5000, 10.000, 20.000, 50.000, 100.000, 200.00, 500.000; allemaal met het portret van de grote bevrijder: Ho Chi Minh en met bleke kleuren... Kan soms verwarrend zijn. 😣

Vandaag gaan we naar de wereldberoemde waterpoppenshow. We zijn benieuwd. 🙄

Groetjes!

Als het paard de stal ruikt..

Nochtans is het een schitterend  hotel, zeer goed kamer, een leuk zwembad en vooral droog (niet zoals in Kortrijk).

We zijn er gewoon klaar voor om naar huis te gaan...

Gisteren voormiddag hebben we gewandeld ... langs de winkeltjes, een kathedraal, een boedhistische tempel .

Was leuk en vooral heel warm .

Vandaag probeert Zhao haar rekensprong in te vullen 😯😮😥

Sophie doet  ook een paar rekenoefeningen. Ze telt op haar vingers ... dat wordt nog afwachten welk leerjaar ze zal starten??

Vandaag nog wat kuieren en de koelte opzoeken in een of ander shoppingcenter. ... 🤗

🙋Heidi

Ontbijt, valiezen en naar de luchthaven.

Een vlucht van 2u en aangekomen in het hotel om 13u. Wat een superhotel! 

Na wat gegeten te hebben (roomservice) op onze kamer 2408, zo hoog, zijn we te voet naar de ambassade geweest.

De ambassade ligt net achter ons zwembad. 

Het was een aangename ontmoeting met de vriendelijke mevrouw.

Vermoedelijk zijn de papieren dinsdag in orde.

Zhao en Sophie amuseren zich te pletter in het zwembad.

'S avonds hebben we hotpot gegeten. Zelf de kip, noedels en groenten koken op tafel en smullen maar. Er was wel een beetje teveel besteld. Naast ons was een Vietnamees verjaardagsfeest aan de gang.

Daarna uitgeput van de lange dag in slaap gevallen. 

Groetjes,

Patrick

Hij is eigenlijk redelijk rustig verlopen.

Na het ontbijt hebben we een winkel van li ning (badminton spullen) gezocht ...en niet gevonden.

Het was toch wel een wandeling van zeker een half uur in die warmte😓.

Gelukkig waren we toch nog zo slim om de taxi terug te nemen naar het hotel.

Vanmiddag was het ... noedelsoep😃. Beter gekend als phô ,echt wel lekker ...maar soms verlang je toch naar iets anders.

Daar waar we altijd gaan om die phô te eten, is het wel proper om te zitten en te eten. Phô 24 een keten ,net als de quick maar dan van de noedelsoep😂.

Een keer zijn we iets gaan eten (haddn  het adres gekregen van de portier van het hotel) en in mijn ooghoek zag ik een kakkerlak van wel 5 cm lopen .

Ik wist genoeg en ook de volgende dag 😨

Deze namiddag zijn we naar de gekende' ben ten market ' geweest waar je echt ALLES kunt kopen .

Het ene kraampje naast het andere ,echt de moeite om te zien.

Ik had nog gehoopt om een nieuwe handtas te scoren ,liefst ene van Michael Kors,maar ik vond niet wat ik zocht😭mss heb ik in Hanoi meer geluk.

Hao ( de tussenpersoon ) moest  daarna nog wat papieren in orde brengen,dus bleef haar dochter Julie (haar vietnamese naam weet ik niet)bij ons op de kamer.

Deze avond mc Donald gegeten . Heeft me echt gesmaakt.  🍟🍔

Daarna wat gespeeld op het plein voor het hotel. 

Nog een douche en het bed in ...Want morgen is het were vroeg dag 5u40 .

🙋

Heidi

Vandaag stond er een uitstap in de Mekong delta op het programma.

Om 7u45 verzamelen op 20' rijden van het hotel. Ook al had de papa wat last van de noedels van vorige dagen, toch zijn we er vlot geraakt. Eerst met de bus uit HCM geraken. Nog veel erger dan de Brusselse ring met zijn meer dan 8 miljoen inwoners. 

De smog begint ons parten te spelen. Mondmaskers zijn hier heel gewoon en noodzakelijk.

45' in HCM, daarna een uur tot in de delta.

Smeren voor de muggen was een goed idee!

De technologie sloeg een beetje tegen. De filmcamera lag op de bus, de batterijen van het fototoestel begaven het, Heidi's gsm zat in de safe op de kamer en de kleine kodak was mee zonder batterij, die zat nog in de lader.

De Mekongdelta dus.

Een eerste wandeling bracht ons in de boomgaard.

Nat en vochtig is wat ik ervan herinner! Er werd uitgelegd hoe rijstpapier wordt gemaakt, met demonstratie (en de kans om te kopen). Tegen dan was het middag. We werden verwend op de boerenbuiten.   

En het mag gezegd: het was lekker. Gelukkig voor de papa en de rest GEEN noedels maar rijst! 😀

Een bijenfarm bracht ons helemaal diep in het oerwoudgebied.  

Wist je dat honing en afgeleide producten gezond zijn voor alles? Zeker kopen... 😊 Verbazend genoeg puften we plots tussen de huizen waar zelfs 2 televisies speelden! Een ritje in een ezelskarretje, arme beesten,   

het maken van drank van rietsuiker (je kon er altijd kopen), tussen de kraampjes door naar iets wat voor een bar moet doorgaan. Daar werden we getrakteerd op een galarecital. (Check my youtube.) Een gift kon niet ontbreken. Iets glibberig tegen mijn arm en zwaar op mijn schouders ... OMG een python. 😥😥😥  

Vervolgens tussen de kraampjes naar een bootje zonder motor voor slecht 4 passagiers. Een soort sampam. Éénmaal op weg konden we ook hier de vrouwelijke 'roeier' geldelijk steunen. Te weinig geld naar haar zin, geen geroei.  Plots werd de motor aangelegd. 😩

Als laatste bracht de echte boot ons bij het ambachtelijk verwerken van kokosnoot tot beeldjes, vloermat of snoepjes e.a. Er kon altijd gekocht worden... 😩 We begonnen het stilletjes aan moe te worden. Er kon ook schorpioenen- of slangenlikeur  

worden gekocht en plots ook schilderijen, ... 😩😩😩.

Einde tour. Gelukkig maar want stinken dat het er deed. Het was niet van de kokosnoten. 

Terug op de boot, op de bus en 20' stappen naar het hotel. Een taxi heeft geen zin, je staat toch de hele tijd stil.

De kinderen waren het ook moe. Ze waren meteen akkoord om een duik te wagen in het zwembad. Na het gespetter en gelach en de douche kozen we voor pizza's.  Alleen Sophie niet; die koos frietjes. Als dat geen echte Belg zal worden?

Na ontbijt en tanden poetsen wou men onze kamer poetsen. 

Een speelpleintje opzoeken leek ons het beste idee.

Verschillende studenten waren "graduation day" aan het vieren  

en het plein om huwelijksfoto's te nemen,   

ligt ook al naast ons hotel.

Het speelpleintje was inderdaad "tje". Een voordeel nu is dat Zhao iemand heeft om mee te schommelen.

Deze middag: ??? noedels 🤔.

Kledij shoppen voor Sophie moest ook nog gebeuren. 

Daarna eten bij een Japanse Quick. Neen hoor. Dit kan de vergelijking niet doorstaan! Belgisch is beter. 👍

Om 20u terug en vroeg in bed want morgen gaan we varen op de Mekong rivier.

Gelukkig was het in de voormiddag droog want er was afgesproken om naar de zoo te gaan. Niets spectaculairs of het moeten de vele ratten geweest zijn. Het leukste voor Sôphí was nog het vissen en zo'n kleuterwagentje.

Rond de middag was er noedelsoep 🤔 ...

Om 14u gingen de sluizen terug open tot rond 20u.

Zhao en haar zus hebben wel een uurtje samen in bad gespeeld. 

Na het avondeten  (hoera... noedels 🤔) slalomden we tussen de druppels door naar het winkelcentrum. Wat kuieren op de promenade ,  een ijsje likken en wat spelen op de kamer sloten de avond af.

Beide wildebrassen genieten van hun welverdiende rust.

Elke dag verloopt ietsje beter: aanhankelijker naar onze relatie met elkaar. 

Ook de taal begint: "negen" en "broek" waren haar eerste woordjes.  Is eens wat anders dan van andere kinderen!  😆😆😆

Slaapwel iedereen en tot morgen.

Iedereen op het gemak wakker laten worden, kleren aan en naar het ontbijt. Zhao en haar 8-jarige zus (hadden we nog niet vermeld 😋) zaten samen lekkere noedel (soep???) te verorberen. Wij hielden het op wat stokbrood. Naar de kamer, tanden poetsen en op 5' na hebben we het gehaald.

Met de taxi vertrokken. Iedere keer wat knutselen om ons 6 erin te krijgen, maar het lukt. Toen we aankwamen  ... een overompeling! Dan maar een andere taxi naar een bureau in een ander district. Hopeloos. Was al net zo druk. "Misschien eens opnieuw proberen deze namiddag?" "Natuurlijk, geen probleem." 🙄

Dan zijn we maar naar een shoppingcenter gereden met een nieuwe taxi. Best wel leuk. Het was juist 'feestdag van de kinderen'. (Het is hier al zomervakantie - 3 maanden) Zowel voor Zhao als Sophie wat gekocht: slijm / rugzakje; wie kiest wat? Onze dorst konden we laven met een kakelverse mocktail.

Dan terug naar het eerste immigratiebureau. We hadden toch een paspoort nodig om onze tweede dochter naar België over te vliegen. ☺ Gelukkig rijden er hier genoeg taxi's. Men is bezig met een bovengronds metronetwerk maar dat zal nog even duren. Bij aankomst was het niet druk, we waren dan ook een half uur te vroeg. Dat veranderde gaandeweg. Gelukkig hadden we nummer 1022. Na bijna 2u wachten, we moesten terug aanschuiven om te betalen, was het immens druk. Lastig ook voor de kinderen.  We hebben dan maar zonder de gids,  de taxi genomen naar ons hotel. 

Er was gelukkig nog tijd om in het zwembad te plonsen op de 16e verdieping. Klein maar diep! 1.20m to 2.10m en 6m lang. Sophie kan niet zwemmen en is niet bang! Opletten dus!

Sophie is de nieuwe naam van onze dochter. Een samenloop van omstandigheden liet ons dit toe.

Beide dochters samen in de douche en op pad om te eten. Een minirestaurant met 7 man/vrouw personeel, bij ons niet mogelijk vrees ik... Mmm lekkere noedelsoep  met springroll (soort loempia's).

Een avondwandeling langs de "Sai Gon" (rivier van 450 km.), oké hier en daar een rat maar dat waren er maar 2, met donder en bliksem op de achtergrond om het eten wat te laten zakken. Hoe romantisch. De weg oversteken is een kunst. Met ware doodsverachting koppig doorzetten is de enige mogelijkheid om aan de overkant te komen. Maar hey, we leven nog... 😆

Sophie stelt het goed. Hoewel het moeilijk is voor haar, lukt het beetje bij beetje. Gooien en vangen kan ze al, op een muurtje of reling balanceren durft ze ook al. Nu en dan een beetje moeten intomen (we klagen niet). Bij het oversteken neemt ze al angstig onze hand. Zhao mogen we ook niet vergeten, ze doet super haar best en heeft ook aandacht nodig. 👍

Groetjes van Patrick en Heidi. 

Gisteren hadden we ze al gezien maar kon ze nog niet met ons mee ,dus was vandaag de grote dag.

Een korte ceremonie op het "minister of justice" met het plechtig voorlezen van de akte %%%FOTO5%%% en een foto voor de PowerPoint.  %%%fOTO6%%%

Na het plechtig ondertekenen %%%fOTO7%%% kwam de overhandiging. 

Het was een moeilijke dag vol emotie!

Aan de ene kant heb je het geluk van haar te 'krijgen' en aan de andere kant zie je het verdriet van  haar en  de zusters die zo belangrijk voor haar waren...

Afscheid nemen .... ik ga er nooit goed in worden...

Eventjes zijn we naar zee geweest. %%%foto8%%%. Maar ja, daar sta je dan met een kind dat zijn houvast kwijt is en geen woord begrijpt van wat je zegt. Ook een moeilijk moment voor allemaal. 😓

Bagage gepakt, naar de luchthaven en het vliegtuig genomen terug naar HCM.

Iedereen onder de indruk. ...

De rest van de avond zijn we op onze kamer gebleven.

Na verloop van tijd werd ze wat losser.

Gelukkig maar want anders hou je het níet lang vol. 😞

Gr 

Heidi en Patrick. 

Ps: zolang ze officieel onze dochter niet is, kunnen we nog geen foto van haar posten. Die hebben jullie nog tegoed.  😊

We verbleven er de hele dag.

De zusters waren zeer vriendelijk en we deelden snoepjes uit aan de kinderen  

We speelden wat voetbal op het voetbalveld

We hebben daar ook gegeten o.a. zelfgekweekte mango en banaan. 

Voorlopig is onze dochter niet bij ons. Morgen zou het moeten gebeuren. 🙄

Groetjes van ons drietjes : Patrick, Heidi en Zhao. 

Het wordt steeds spannender. 

Om 17u30 opgestegen in Brussel met vertraging. Het mag gezegd worden ; het was een goede vlucht met Qatar Airways.

In de supergrote luchthaven van Doha hadden we een uur om onze aansluiting te halen. Rond 03u00 vertrokken.

Een iets kleiner vliegtuig maar zat wel bijna stampvol.

Wegens de heftige regens zijn we met vertraging geland rond 15u. !5u uurverschil.

Wat een drukte.  Brommers, brommers en auto's.  Morgen posten we zeker een foto.

Hieronder wat sfeerbeelden vanuit onze mooie grote kamer.

✈ = Zhao;  viel reuze mee hoor.

🏯 = Patrick;  elke dag opnieuw beginnen  😉

🏯✈ = Heidi; ze houdt het hoofd koel 😨