Nachtstad

Het verhaal begint met een korte, maar beklemmende proloog. Daarin treft in 1997 een jong meisje, als ze uit haar schuilplaats in haar ouderlijk huis komt, haar vader en moeder dood aan. Ze zijn met geweld om het leven gebracht. Het meisje houdt daar begrijpelijkerwijs een levenslang trauma aan over en wordt later in het verhaal zwaar op de proef gesteld.

Dan komen Keller en Gwen met hun detectivebureau in beeld. We zijn dan in 2020. Na enkele nieuwe aspecten van de relatie van Gwen met de al even bijzondere Gabriëlla en van de romantische verhouding van Keller met de uit “De graffitimoorden” al bekende kunstenares Maria Marinova gaan de twee aan het werk. Eerst dient een potentiële cliënte zich aan wier pleegdochter Ellen Malfroidt wordt vermist. Als laatste levensteken is er een foto van het meisje waarop zij in deplorabele omstandigheden verkeert. Gwen trekt deze zaak naar zich toe, en Keller schikt zich daar met tegenzin in. Hij weet immers dat Gwen ten minste net zo eigengereid is als hij, waardoor hij in feite geen andere keuze heeft als hij hun samenwerking wil behouden.

Keller krijgt zelf een complexe zaak in de schoot geworpen. Minister-president van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest Paul Deman vraagt zijn hulp omdat zijn echtgenote Madeleine De Jaeger al een aantal dagen spoorloos is. Tijdens het bezoek van Deman aan Brik komt Maria Marinova uit de badkamer hetgeen de schrijver verleidt tot een stukje onderkoelde humor, die overigens her en der het verhaal siert.

“Maar op dat moment klonk er een klop op de deur en kwam Marinova de kamer binnengestapt. Haar natte lange rode haren waren haastig samengebonden in een slordige staart. De oude Grieken waren om minder oorlogen begonnen, dacht Brik.”

En even later wordt de politicus op de hak genomen.

“En opnieuw: Deman was een politicus. Hij loog dus waarschijnlijk zelfs wanneer hij de waarheid sprak.”

Keller en Gwen worden in aparte hoofdstukken gevolgd in hun onderzoeken. Daarin gebeurt van alles. Onverwachte en subtiele wendingen volgen elkaar in gebalanceerd tempo op. Vanwege spoilerrisico wordt daar hier niet over uitgeweid.
Diverse interessante personages komen langs, zoals Ellens vriendin Marie, oud-flik Harry Franckx, Hannes, pleegbroer van Ellen, de norse hoofdinspecteur Rina Verstrepen en Henri Deman, zoon van Paul en Madeleine. Een dubieuze organisatie van studenten in Leuven met de sprekende naam “Vrijheid en vaderland” speelt ook een niet onbelangrijke rol.

De plot kent enkele verrassende wendingen met als uitsmijter een schokkende ontdekking door Gwen die een jeugdtrauma herbeleeft.
Wouter Dehairs heeft met zijn eerste twee thrillers al doen blijken een zeer goede auteur te zijn. Ook in “Nachtstad” kan de lezer genieten van zijn soepele schrijfstijl. Die is ongecompliceerd en treffend, de beelden ontstaan snel en helder op het netvlies van de lezer. Vleugjes lichte humor verlevendigen op een prettige wijze de tekst en bij tijd en wijle komt er ook een mooie vondst voorbij. Zoals:

“Misschien had hij iets moeten zeggen, maar hij liet de stilte antwoorden in zijn plaats.”

De plot van het verhaal is goed ontwikkeld en de ontknoping is mooi. De slotscène is integer beschreven en bevat tevens de verklaring van de titel van het boek, die ook de titel is van een thriller uit 2012 van Arnaldur Indridason in diens serie met inspecteur Erlendur.
“Nachtstad” bevestigt de hoge kwaliteit van Dehairs als thrillerschrijver. Het is een zeer goed boek en krijgt vier stralende sterren.

Nachtstad is een thriller die zich ontrolt in de bekende omgeving van Brussel en Leuven. De dialogen tussen Brik en Gwen zijn heerlijk, en de finale is nagelbijtend spannend. Op 2 dagen uitgelezen!