Recensie Sarah Bettens

Er zijn zo van die concerten, waar je niet meteen de juiste woorden vindt om te beschrijven hoe het was. Het lijkt dan alsof je woordenschat niet voldoende ver rijkt en het aan de juiste adjectieven (lees: superlatieven) ontbreekt.

Het concert van Sarah Bettens in het OLT was er namelijk eentje om in te kaderen. Intimistisch, raak, sfeervol, een muzikale parel, … dat is het minste wat we kunnen concluderen. Veel heeft de band trouwens niet nodig om het publiek, te begeesteren. Bettens werd vergezeld door 2 gitaristen en een drummer. Zelf speelde ze uiteraard ook gitaar.

Al van bij de eerste noot van ‘It’s allright’ kreeg je kippenvel. Het nummer schreef Bettens toen een vriendin van haar op scheiden stond. Het ganse concert klonk het optreden perfect. De juiste timing, het juiste gevoel bracht ze. Bettens weet zich te omringen door topmuzikanten. Zelf weet ze verdomd goed met wat ze bezig is. Dat ze haar teksten zelf schrijft, hoor je. Ze voelt ze als geen ander aan, en brengt ze op een breekbare manier. Concerten van singer-songwriters hebben altijd dat ietsjes meer. Muziek draait om emotie, gevoelens. Als je zelf je tekst en muziek hebt geschreven, dan breng je die emotie ook beter weer dan dat je iets op je bord krijgt van een ander en je daarin moet inleven.

We hebben dus een zwak voor singer-songwiters. Bettens is op dat vlak een uitmuntende Belgische artieste. Tijdens ‘Come over here’ mocht de bas even solo gaan. Tijdens ‘One second’ geraakten we moeiteloos verkocht. Knap nummer, schitterende tekst. Bettens zong het moeiteloos, met haar karakteristieke hese stem. Ook dat gaf een sterke meerwaarde aan de nummers. Tegenwoordig klinkt het bij vele artiesten allemaal wat te berekend, en horen we overgepolijste stemmen (met dank aan stemcoaches e.d.) waardoor net enkele karakteristieken van de artiest verloren gaan. Bettens houdt haar stem zoals ze is, en meer moet dat niet zijn.

Bettens' album Shine is een zeer persoonlijke plaat geworden. Dat hoorde je ook in het Rivierenhof. Zo is ‘pave the way’ een coming out-liedje. Bettens is nu samen met Stef, haar vriendin, die twee kinderen heeft. Samen wonen ze in Tennessee. In het publiek zagen we dat de (Antwerpse) lesbienne community goed vertegenwoordigd was. Wellicht vinden heel wat van hen zich terug in de teksten van Bettens. Zo zingt de Belgische ook over haar zoektocht, hoe ze haar eigen weg vond in een zeer intieme versie van ‘Not insane’. Het publiek reageerde met een luid applaus.

Het ganse concert zat Sarah Bettens met haar muzikanten op een stoel. De belichting werd sober gehouden. Sterke keuze om het basic te houden. Het paste perfect bij de songs. De band speelde voor een matuur publiek. Ze wachtten tot de allerlaatste noot om te applaudisseren. Niet alleen de artiest had dus gevoel voor timing, ook het publiek had dat, en dat is zeer zeldzaam. De wereldhit ‘Not an addict’ werd akoestisch gespeeld. Wat een dijk van een nummer, de woorden en de muziek kregen een extra betekenis.

“Af en toe zie ik me zitten, maar dan van bovenuit. Nu zie ik jullie zitten voor mij en voel ik me gelukkig’ geeft Bettens ons mee. Daarop volgt ‘Scream’. Het daaropvolgende nummer schreef ze voor haar stiefdochter Taylor. ‘Binnenkort wordt ze 13. Ik schreef het toen ze 10 werd. Met dit nummer wil ik terugblikken naar die tijd.’ Bettens deed het publiek ook lachen toen ze verder over Taylor vertelde: “ze heeft paniekaanvallen, en heeft ondertussen grotere borsten dan mij. Haar onschuld is ze ondertussen verloren”. Bettens zong en schreef voor haar ‘Shine’. Waarna ze zei dat het eigenlijk toch nog allemaal waar was, wat ze zong.

‘I can do better than you’ ging volgens Bettens over niemand die ze kent. Het nummer was anders dan de andere. Het klonk ietwat jazzy op de manier waarop ze het speelden. Bettens was ondertussen heel spontaan met het publiek, ze lachte tijdens het nummer en de gitarist knipte met de vingers. Het publiek volgde moeiteloos mee.

‘I can’t get out’ kreeg een stevig instrumentaal intermezzo mee waar de drie gitaristen het opnamen tegen de drummer. En tijdens ‘Just another day’ kregen een aantal dames in het publiek het moeilijk om hun tranen te bedwingen. Een wel zeer breekbare, intimistische versie kregen we te horen van dat nummer dat over een liefdesbreuk gaat.

Bettens bedankt het publiek en haar support act Mint (met special guest Neeka) die ze voor het eerst live zag. ‘Ik heb ervan genoten’ zo meldt ze. Bettens gaat de  bissen in met ‘Win me over’.

Voor haar laatste bis, bedankt ze haar familieleden en een vriendin die er altijd bij is als ze in België optreedt. Haar laatste nummer ‘The soldier song’ werd opnieuw een hoogtepunt. Bettens zien we alleen op het podium, met de gitaar. Ideaal om de juiste sfeer en intimiteit te creëren.

Bettens' concert was dus een parel, een aaneenrijging van hoogtepunten. Nergens, maar dan ook nergens, konden we een dipje vaststellen in de 80 minuten durende set. We werden gul overladen met mooie akoestische nummers. Hoogtepunten waren ongetwijfeld ‘It’s alright’, ‘one second’, ‘pave the way’, ‘not insane’, ‘not an addict’, ‘shine’, ‘I can do better than you’, ‘I can’t get out’, ‘just another day’, ‘win me over’ en ‘the soldier song’. En met dit lijstje op te noemen hebben we zo goed als de ganse setlist vermeld. Dat alleen al samen met het feit dat Bettens’ concert in de AB op dinsdag 18 november 2008 volledig uitverkocht is, mag genoeg zeggen.

Sarah Bettens in het OLT: de setlist:

1. It’s alright
2. Come over here
3. Put it out for good
4. Daddy’s gun
5. One second
6. Pave the way
7. Not insane
8. Not an addict
9. Scream
10. Shine
11. Rescue me
12. I can do better than you
13. I can’t get out
14. Just another day
15. Go
16. Win me over

Bis

1. Everything for free
2. The soldier song

< Bert Hertogs>