Rony Eeckhaut stond aan het trainersroer bij Verrebroek tot die club werd opgedoekt. Zo’n vaart loopt het er niet, maar de sportieve situatie ziet er wel benard uit bij Meerdonk. “De kern is beperkt en moet naar volgend seizoen toe worden uitgebreid. Een situatie met twaalf geblesseerde spelers vormt een nijpend probleem”, zegt Eeckhaut. “Fysiek moeten we een inhaalbeweging maken. Ik zag al progressie en kan de spelers zeker niets verwijten op het vlak van inzet en mentaliteit. Eigenlijk moet ik de groepsmentaliteit loven. Ondanks de slechte resultaten zie je dat de groep zich nog steeds oplaadt voor elke wedstrijd. Helaas leidde dat ook tegen Eendracht Zele B niet tot het verhoopte resultaat. Toch geloof ik nog steeds in het behoud. Anders had ik deze opdracht niet aanvaard. De bedoeling blijft om Meerdonk aan boord te houden in derde provinciale.”

“We moeten er samen uitkomen”

Zondag trekt Meerdonk naar Eksaarde dat als voorlaatste in het klassement zes punten meer telt. Speeldag elf lijkt zo al de match van de laatste kans te serveren voor Meerdonk. “De nul wissen is het opzet. Met een eerste driepunter op zak staat de trein mogelijk op de rails en kunnen we een opmars starten. Bij mijn komst bij Meerdonk kende ik wel al wat spelers. Toen Verrebroek de stekker eruit trok in februari, kozen meerdere spelers Meerdonk als toevluchtoord. Na Nieuwjaar recupereren we toch ook een paar belangrijke spelers zoals Senne Reijn die met de patellapees van de knie sukkelt en Soufiane El Mokhtary die een knieoperatie onderging. Vorige week zagen we helaas Stijn Dherde uitvallen met een spierscheur op Doorslaar.”

Eeckhaut werkt als opleider in de metaalsector. Bij Meerdonk rekent hij op de familiale sfeer om de scheve situatie toch nog recht te zetten. “Meerdonk staat bekend als een familiale club waar het gezellig toeven is. Het heeft geen zin om elkaar de strot af te bijten. We moeten hier samen uit geraken. We tellen geen vedetten die een match met een flits kunnen beslissen en moeten het collectief oplossen. Meerdonk is geen stervende club als Verrebroer. Meerdonk beschikt over een trouwe aanhang en telt ook vijf jeugdploegen. Op Doorslaar werden we genekt door de arbitrage. Bij de thuisploeg bleef een vliegende tackle onbestraft waarna wij wel met negen eindigden.”