Germain Vandesompele neemt na meer dan 30 jaar afscheid van het jeugdvoetbal: “Vincent Kompany heeft nog op onze terreinen gespeeld”

Hoeveel jaren Germain precies aan het roer stond van het jeugdvoetbal in Kuurne, weet hij niet. Hij is de tel kwijtgeraakt. “In de jaren 80 hadden we in de parochie Sint-Pieter ook een jeugdvoetbalploeg”, blikt hij terug. “De trainingen vonden toen plaats op een voetbalveld van textielondernemer Fenaux, vlakbij de Rijksweg. Onze spelers moesten regelmatig uitkomen tegen de jeugdspelers van de andere Kuurnse voetbalploeg: Kuurne Sport. Omdat we dat allebei jammer vonden dat we binnen dezelfde gemeente tegen elkaar moesten strijden, besloten we om voortaan onder dezelfde vlag verder te gaan: die van Kuurne Sport.”

Germain werd voorzitter van de jeugdafdeling van die fusieclub. “We hebben daar hele mooie tijden gehad. Maar in de jaren 90 begon de jeugdwerking te lijden onder het succes van de eerste ploeg”, vertelt Germain. “Die eerste ploeg werd steeds vaker samengesteld uit spelers die van buiten de gemeente kwamen, maar die voor het geld kwamen spelen. Er waren amper spelers uit onze jeugdploegen die kansen kregen bij dat eerste elftal, maar tegelijk moest onze jeugdwerking wel financieel bijdragen om die eerste ploeg te kunnen blijven betalen.”

Dat begon echt wel ogen uit te steken bij de spelers en hun ouders. “Stel je voor: ze blijven iets drinken na de matchen, om de club van hun zoon of dochter te steunen. Ze helpen mee met de jaarlijkse tornooien om zo wat geld in de clubkas te brengen. En dat zuurverdiende geld wordt dan zonder aarzelen ingezet om de dure spelers van de eerste ploeg te bekostigen, en niet om de jeugdwerking mee te steunen.”

Op dat moment besloot Germain om samen met enkele andere bestuursleden FC Eendracht Kuurne te starten. “Dat was echt een helse periode, waar ik niet met plezier op terugkijk. Niet iedereen was het eens met die beslissing, uiteraard. En zelf was ik dat moment ook schepen van Sport, dus ik bevond me voortdurend tussen twee vuren. Dat heeft enorm veel energie gekost, en dat is iets dat ik nu niet meer aan zou durven beginnen. Maar mijn overtuiging heeft me op dat moment vooruit geholpen. Dat al wie dat wil, de kans moest krijgen om te voetballen, dat heb ik al die jaren vooropgesteld.”

En met succes, vindt Germain. “We hebben de jeugdspelers vrijgelaten, maar uiteindelijk zijn ze allemaal met ons meegegaan naar FC Eendracht. Een club waar we echt trots op mogen zijn. Het is een echte familieclub, waar iedereen enthousiast zijn schouders zet onder dat zelfde doel. Elke jongere is welkom, ook al is die geen groot voetbaltalent. We spelen liever in de laagste klasse dan dat we dat opnieuw in gevaar zouden brengen. En onze club is de grootste van Kuurne, met meer dan 300 leden.” Kuurne Sport was geen lang leven meer beschoren na het vertrek van team Germain. 

Aan topmomenten tijdens zijn voetbalcarrière heeft Germain geen gebrek. “Ik zal altijd met plezier terugdenken aan de vele paastornooien die we hier organiseerden. Meer dan 100 ploegen namen daar elk jaar aan deel. En na afloop vertrokken hier dan luchtballonnen die de winnaars van de tombola mee de lucht in namen. Dat we hier een cafetaria hebben kunnen realiseren in 1999, in samenwerking met de brouwerij en de gemeente, daar ben ik ook altijd heel fier op geweest. Dat klein cafetariaatje hier op het einde van het veld, voldeed écht niet meer.”

Maar dé mooiste herinnering? “Toen onze miniemen - ergens in de jaren 90 ook - in de Beker van België tegen Anderlecht mochten spelen. ‘Jullie komen wel hier spelen, hé’, hadden die mannen van Anderlecht gezegd. Neeneen, kom maar naar hier, hebben we hen geantwoord. En zo zijn we erin geslaagd om Anderlecht tot in Kuurne te krijgen. Maar liefst 600 betalende bezoekers hebben we die woensdagnamiddag gehad, zoveel volk hadden we nog nooit bijeen gekregen. Het was een echte hoogdag. Als voorzitter zou ik mogen presenteren. Goed dat ik de spelerslijst op voorhand had opgevraagd, want er stonden maar een paar Vlaamse namen op. Het was een serieus werk om al die namen wat in te studeren. En wie stond daar ook tussen? Vincent Kompany en Anthony Vanden Borre. Geweldig, toch? De spelerslijst heeft nog een eindje in de cafetaria gehangen, maar nu is ook die zoek… Jammer.”

Het heeft veel van zijn vrije tijd gevraagd, maar nu is het voor hem genoeg geweest. “Het is niet dat ik het beu ben, maar ik vind gewoon dat er tijd is voor verjonging. Ik ga ook niet als een bemoeizieke schoonmoeder blijven meekijken… Het is tijd voor de volgende generatie.”

Kurt Herman neemt de fakkel over. “Maar het is enkel voor de formaliteiten dat ik de titel ‘voorzitter’ heb gekregen, we vormen één team met het bestuur en iedereen zal de taken evenwaardig dragen.”