Gewezen raadslid, schepen en waarnemend burgemeester (ook voormalig provincieraadslid) Lybeer is dus in aanraking gekomen met het gerecht, een strafrechtbank in Brugge nog wel. Het is niet aan ons om een oordeel te vellen over de aangebrachte aantijgingen. Op heden past het enkel om onze verbazing uit te spreken over het feit dat de zaak over vermeend gesjoemel met onkostenvergoedingen van zijnentwege pas nu in de publiciteit komt.
Als senior-writer van deze alternatieve stadskrant vonden we het wel vanzelfsprekend om een keer na te gaan wat er hier op “kortrijkwatcher” zoal over hem in het verleden is verteld, vooral dan ten tijde dat Lieven waarnemend burgemeester was van onze stad (2008-2011) en in de wandelgangen van het stadhuis “Borat” als koosnaam kreeg. (Hij geleek toen nogal frappant op de komiek.)

Van één zinsnede uit een stuk alhier, getiteld “Lybeer kandidaat burgemeester in 2012” (editie van 27.02.2011), stonden we helemaal versteld. We schreven toen letterlijk dat Lieven Lybeer “qua deontologie in zijn ambt niet heel sterk is“. Met daarbij onmiddellijk gevolgd door de onvoorstelbare, gedurfde uitspraak: “Komt nog wel een keer uit. Let maar op.” (Dat laatste zinnetje was toen ook al cursief gedrukt.)

Wat zijn de meest gedenkwaardige wapenfeiten uit het politieke leven van Lieven Lybeer?
We memoreren er enkele die zouden passen in een politieke biografie.
– Hij was een onvoorstelbare verzamelaar van mandaten, subsidiair en vooral dan een fervente liefhebber van de bijgaande bezoldigingen. Hoogtepunten waren de jaren 2007-2010: van 32, over 33, tot 34 mandaten waarvan zo’n 13 of 14 betalend.
– Vandaar dat hij lokaal beroemd werd vanwege zijn algehele aanwezigheidspolitiek. Borat was overal.
In zijn laatste jaar als waarnemend burgemeester (2011) is hij een keer wekenlang buiten strijd geweest, geheel vermist. Niemand wist waar hij was, of wat er aan de hand was. Men bleef discreet. Het gerucht deed de ronde dat een en ander te wijten was aan oververmoeidheid, het gevolg van een overvolle agenda. Hij beloofde toen van zijn mandaten wat af te bouwen, maar dat is er niet van gekomen.
– De meest gedenkwaardige beleidsdaad die hij als burgemeester heeft gesteld was wel deze: hij liet in de winter van 2009-2010 een soepkar rondrijden in de “kansarme” wijk Lange Munte. (Het experiment werd later stopgezet.)
– In 2018 raakt hij gebrouilleerd met zijn partij. Hij vond dat men hem “onrespectvol” behandelde door hem een onverkiesbare plaats te bezorgen op de (provincie?)lijst voor de komende verkiezingen. Liet al van in maart van dat jaar uitschijnen dat hij de politiek vaarwel zou zeggen en van plan was om met zijn zoon (Niels) propaganda zou voeren voor de lijst van het Team Vincent Van Quickenborne. Niettemin bleef hij tot het eind van datzelfde jaar onverdroten en onbeschaamd zetelen in de gemeenteraad als lid van de CD&V-fractie. Het zegt iets over zijn karakter. (Dat de partij hem niet heeft buitengezet heb ik nooit begrepen.)
– Op 14 september 2011 kopte “Het Laatste Nieuws” dat de burgemeester had “gelogen“. En “Het Nieuwsblad” vond dat zijn verklaringen “moeilijk waren te vatten”. (De gazetten waren toen wat gedurfder en meer waarheidsgetrouw dan heden te dage.) Ja, Borat heeft bij ons weten tweemaal gelogen in de gemeenteraad. Het zou ons nu te ver voeren om heel de verhalen hieromtrent op te dissen. Maar weer eens volstaat het om zijn persoonlijkheid te leren kennen als we zeggen dat hij een eerste maal vond dat hij een “leugentje om bestwil” had verkondigd, en een tweede maal beweerde dat hij was “voorgelogen” door zijn eigen diensten.

(Wordt vervolgd.)