Vele honderden aanwezigen genoten woensdagmiddag van een frisse pint onder een stralende zomerzon.

‘Bijna 1.300 werknemers hebben in mei plotseling te horen gekregen dat er voor hen geen plaats meer was bij Opel Antwerpen', zegt Ann Wittemans, perswoordvoerster van Opel. ‘Normaal hadden deze mensen in juni moeten afzwaaien. Dan zouden we immers van het tweeploegensysteem overschakelen naar slechts één ploeg, maar die regeling is uiteindelijk vroeger ingegaan dan gedacht. Daarom hebben veel arbeiders niet de kans gekregen om afscheid te nemen van het bedrijf waar ze jarenlang trouw gediend hebben. Met dit initiatief willen we hen de kans geven de schade in te halen.'

Dat leek goed te lukken: tijdens de ‘knuffeldag' werd er gelachen, gedronken, en af en toe zelfs gedanst.

‘Vandaag is geen dag voor verdriet of wrok', zegt Johan, één van de arbeiders die in mei moest vertrekken. ‘Ik heb de knop omgedraaid, en als ik vele van mijn ex-collega's mag geloven, hebben zij hetzelfde gedaan. Ik ben vooral blij dat ik de collega's kan terugzien met wie ik jaren heb samengewerkt.'

Hartproblemen

En toch, aan sommige tafeltjes stond de bezorgdheid op de gezichten te lezen. De afwezigheid van één man, Rudi Kennes, baarde velen zorgen. Kennes voelde zich dinsdagavond onwel, en zocht het ziekenhuis op. Daar werden bij enkele aders vernauwingen vastgesteld. Vandaag mag de vakbondsman normaal weer naar huis.

‘Het is zo jammer dat hij er vandaag niet bij kan zijn', zucht Marina Van Demden, collega van Kennes bij het ABVV. ‘Hij heeft zoveel verwezenlijkt in de strijd om Opel, dat zijn de mensen hier heus niet vergeten. Vandaag had zijn dag moeten worden. Het is doodjammer dat hij ze vanuit een ziekenhuisbed moet meemaken en niet hier op de parking, tussen alle arbeiders voor wie hij zo lang en zo hard gestreden heeft.'

Ook onder de werknemers is de afwezigheid van Kennes hét gespreksthema. ‘Ik ben niet meteen de grootste Kennes-fan van de hoop', zegt Johan. ‘Maar ik ben hem wel ontzettend dankbaar voor alles wat hij voor mij en de andere werknemers heeft gedaan. Hij is een tafelspringer, en zo'n persoonlijkheid heb je nodig in dit soort netelige dossiers. Vandaag drink ik op zijn gezondheid.'

Geen verrassing

Opvallend, het slechte nieuws komt niet aan als een verrassing: ‘Rudi staat al maanden, jaren onder een ongelofelijk zware druk', zegt Marina. ‘Hij heeft alles gegeven, hij heeft de wereld afgereisd om de toekomst van Opel Antwerpen en zijn werknemers te redden. De laatste maanden was hij zeer emotioneel. Afscheid nemen van de ontslagen werknemers viel hem heel zwaar. Wat hem nu overkomt, hoort een beetje bij zijn job.'

Johan beaamt: ‘Dat Rudi nu met zijn hart sukkelt, verbaast me niet echt. De man heeft al zoveel watertjes doorzwommen. Een arbeidsongeval, zo zou je het bijna kunnen noemen...'