Een schepen die zelf honderden jubilarissen heeft toegesproken: het is natuurlijk iets speciaals als het dan eindelijk aan haar of hemzelf is. Dat gold ook voor Janine Stadeus, die uiteraard in het gemeentehuis voor de tafel mocht zitten met echtgenoot Antoon, die trouwens een zelfgeplukt boeketje bloemen had voorzien. Import uit Hijfte, natuurlijk.

De plechtigheid zag er - met inachtname van de coronamaatregelen en maximaal 20 mensen - iets anders uit: de rondvraag over The Beatles of de Rolling Stones en de obligate mopjes naar het koppel toe bleven achterwege, omdat Janine ze natuurlijk al allemaal kent.

Schepen Stadeus mocht als dochter van een groot gezin al vroeg de baan op, met de melkronde, maar ze moest ook helpen in het café van haar ouders. Ze ging op de baan met onderhoudsproducten, en hield natuurlijk tien jaar en meer winkel in Hijfte.

Monschau

Antoon - officieel Gentenaar - ging na zijn legerdienst aan de slag als ploegwerker bij Sidmar, 36 jaar in full continue, tot aan zijn prepensioen in 2001. In het café van Janines vader Achiel, waar Antoon kwam biljarten, sloeg de vonk over. Toen Janine een busreis organiseerde naar Monschau, hopte de jongeling mee op de bus. En de rest is geschiedenis: op 9 juni 1971 trouwden ze voor de wet. Een halve eeuw later zit hun familiebusje goed vol, met Filip, Isabelle, Frederik en Nathalie, evenveel partners, en Emiel, August, Rosalie, Lolita, Willeke, Mabelle, Elodie, Cezar-Jules en Suzie, een leuke bende kleinkinderen.

Burgemeester Deswaene schetste ook de politieke carrière van schepen Janine. Begin jaren ‘80 werd papa Roland getipt voor mogelijke kandidaten op de blauwe lijst, meteen het begin van een mooie lokale carrière waarbij Janine steevast meer stemmen scoorde. Sinds 1 januari 2007 is ze onafgebroken schepen, met een hele wisselende resem aan bevoegdheden. Eind dit jaar stopt ze definitief en ruilt ze de sjerp met ‘nieuwkomer’ Tom De Grauwe.

“Gisteren mocht ik in de plaats van de burgemeester een trouw doen”, vertelde de jubilerende schepen achteraf in de tuin van het gemeentehuis. “Ik heb aan dat koppel gewoon gezegd dat het ging lukken. Dat ze maar naar mij moesten kijken, en gewoon voortdoen. “Maar ik ben vooral blij dat ik vandaag in mijn gemeentehuis ben. Ik moest hier zijn op zo’n dag”, mijmerde ze. Waarna ze meteen overschakelde op de praktische kant: het feestelijk eten van deze middag. Opnieuw: Janine, zoals ze we haar kennen. 

Geert Herman