Ondanks zijn drukke sociale en ‘politieke’ leven verloor hij nooit het contact met het verenigingsleven en vooral zijn vrienden. Daarvoor maakte hij tijd. Zo ging hij onder meer 36 jaar lang met zijn boezemvriend André Van Nieuwenhuyse op een bepaalde dag altijd iets drinken of een praatje slaan. “Wie hem ontmoette werd bedekt met een lappendeken van verhalen”, hoorden we in de zaal. Eén van die verhalen was dat Warnix naast zijn kennis van zijn dossiers en politieke leven ook eventjes buiten de dagelijkse sleur stapte en hij als imitator in de huid kroop van vader Abraham, die hij nog persoonlijk ontmoette. Burgemeester Jan Vermeulen zei in zijn afscheidswoordje dat hij het geluk had meer dan 25 jaar te mogen samenwerken met Warnix al stapte deze pas op 48-jarige leeftijd in de gemeentepolitiek. “Een bewuste keuze omdat hij wachtte tot zijn vier zonen al wat groter waren”, zei Vermeulen. “De lijst met realisaties waarvan hij aan de basis lag zijn groot. Meer dan één steen werd door hem verlegd. In 2006 werd hij niet onterecht ‘superschepen’ genoemd toen hij naast sociale zaken ook welzijn, bevolking, burgerlijke stand en personeel onder zijn hoede kreeg. Naast Deinze bleef hij altijd begaan met wat zich in zijn geboortedorp Gottem afspeelde en ook in de buurgemeenten Wontergem en Grammene. Hij was de eerste lokale politicus die fulltime schepen werd en zette daarmee een trend. Belangrijk is dat Warnix een cruciale rol speelde in de totstandkoming van de fusie tussen Deinze en Nevele. Waar fusies niet lukken omdat partijen niet overeenkomen bleek Warnix over de juiste lijm te beschikken. Geen wonder want ook als brandweerman wist hij van aanpakken. Voorts had hij een grote mensenkennis en gaf veel jongeren kansen. Ontspanning zocht hij onder meer in de vinkensport, het voetballeven en zeker in de wielrennerij. Als voorzitter van het sport Recht voor Allen organiseerde hij vele tientallen wielerwedstrijden die Deinze mee op de kaart zetten. Hij was een mensenvriend. Dat sociaal dienstbetoon leerde hij toen hij werkzaam was op het ACV in Gent. Hij bleef dat doen tot in februari 2019. Toen kreeg zijn gezondheid een eerste deuk. We zullen hem missen.”