Waar staat Vlaams Belang voor?

Vlaams Belang is een radicaal-rechtse partij, die zich focust op het Vlaams-nationalisme. De partij wil België splitsen om op die manier Vlaanderen onafhankelijk te maken. En dat liever vandaag dan morgen. 

Daarnaast is vooral asiel en migratie een belangrijk thema voor de partij. Vlaams Belang vindt dat er te veel migranten en asielzoekers zijn in ons land, waardoor naar eigen zeggen de Vlaamse waarden en normen worden bedreigd. De partij wil dat vluchtelingen worden opgevangen in de eigen regio en zeker niet in ons land.  

Vlaams Belang kijkt ook naar migranten als het gaat over veiligheid en criminaliteit, twee andere thema’s waar de partij op inzet.  

Op sociaaleconomisch vlak is de partij de laatste jaren opgeschoven naar links, met onder meer voorstellen rond hogere lonen en pensioenen. 

We vroegen aan de partij zelf wat haar drie belangrijkste standpunten zijn voor de verkiezingen van 9 juni:

1. Migratie stoppen: vluchtelingen moeten in eigen regio worden opgevangen, de Europese buitengrenzen moeten strenger worden bewaakt en een asiel- en migratiestop naar ons land. 
2. Werken weer doen lonen: een hoger minimumloon, een drastische verhoging van de nettolonen (door lagere belastingen) en een hoger minimumpensioen. 
3. Justitie weer rechtvaardig maken: alle straffen moeten volledig worden uitgevoerd. Daarnaast moet de overbevolking in de gevangenissen worden aangepakt door gevangenen die niet de Belgische nationaliteit hebben hun celstraf te laten uitzitten in hun land van herkomst.

Bekijk hier het volledige verkiezingsprogramma van de partij.

Vlaams Belang komt voort uit het Vlaams Blok, dat in 1977 het leven zag, wanneer de meest radicale vleugel van de Volksunie zich afscheurt, onder kopman Karel Dillen. 

De partij profileert zich aanvankelijk op het communautaire thema: de Vlaamse onafhankelijkheid. Gaandeweg gaan ze zich meer focussen op het thema vreemdelingen, wat al snel uitgroeit tot een van dé speerpunten van het partijprogramma. Het Vlaams Blok wil dat "de overgrote meerderheid van niet-Europese gastarbeiders terugkeert naar hun eigen vaderland".

De partij komt met harde en spraakmakende verkiezingscampagnes. Met succes. In 1991 maakt Vlaams Blok een gigantische sprong bij de verkiezingen, terwijl zowat alle andere partijen verloren. Het is de zogenoemde eerste Zwarte Zondag.  

Een jaar later stelt rijzende ster Filip Dewinter zijn beruchte 70 puntenplan voor, waarbij wordt gefocust op een hard terugkeerbeleid voor migranten. Er komt felle kritiek op het plan, dat volgens velen in strijd is met het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. 

Onder impuls van toenmalig Agalev-kopstuk Jos Geysels maakten alle andere Vlaamse partijen één afspraak met elkaar: ze zouden op geen enkel politiek niveau samenwerken met het Vlaams Blok. Het cordon sanitaire is geboren.  

De partij blijft het de jaren nadien goed doen, maar krijgt in 2004 een klap. 3 vzw’s achter het Vlaams Blok worden veroordeeld voor inbreuken op de racismewet. De partijkopstukken vinden dat ze het zwijgen worden opgelegd. Enkele maanden later krijgt de partij een kwart van de Vlaamse stemmen.  

Door de veroordeling dreigt de partij haar overheidsdotatie te verliezen, waardoor Vlaams Blok vervelt tot Vlaams Belang. Op dat moment wordt de partij geleid door Gerolf Annemans, Filip Dewinter en partijvoorzitter Frank Vanhecke. 

Maar de opmars blijft niet duren. In 2009 moet de partij haar eerste zware verkiezingsnederlaag ondergaan. En ook daarna doet de partij het niet meer zoals ervoor. Na het slechte resultaat in 2014 komt Tom Van Grieken – toen 28 jaar – aan het hoofd van Vlaams Belang.  

De nieuwe voorzitter – die nog steeds aan het roer zit – krijgt de partij weer omhoog geduwd. Bij de laatste Vlaamse verkiezingen van 2019 haalde de partij opnieuw een hoog resultaat. De N-VA – die als winnaar uit de verkiezingen kwam – startte onderhandelingen met Vlaams Belang, maar die sprongen af omdat – volgens de N-VA – geen andere partij bereid was mee te stappen in een meerderheid.