Hoofdstuk IV Wielersport in Kalken na WO II - Sint-Pietersfeest Kalken

Hoofdstuk IV. Wielersport in Kalken in de naoorlogse periode.A. De organisatie van wielerwedstrijden.Een organisatie van wielerwedstrijden was niet meer hetzelfde als tijdens het interbellum. Deverkeerswetgeving op de wielerkoersen maakte gaandeweg van het inrichten van eenwedstrijd een ernstige zaak met verantwoordelijkheden. Er waren meer factoren waarmeerekening diende gehouden te worden: een pilootwagen en een bezemwagen, seingevers,afsluiting of afspanning in de aankomstzone, grootte van de omlopen, verplichting tot ehbogebreveteerde,enz….Dat maakte het ook moeilijker voor de plaatselijke burgemeesters om een vergunning voorwedstrijden onderbeginnelingen of niet-aangeslotenen BWB te verlenen.Die problematiek zal de lezer in dit hoofdstukonderdeel van tijd tot tijd geïllustreerd zien metlokale voorbeelden.• Onderbeginnelingen: de nog niet aangeslotenen bij de BWB• Nieuwelingen of beginnelingen: aangeslotenen bij de BWB. Het eerste officieelnationaal kampioenschap had te Wetteren plaats in 1929. In 1965 was er geennationaal kampioenschap.• Zuivere liefhebbers: het eerste officieel nationaal kampioenschap werd verreden in1919. Bestond tot in 1946.• Juniores: eerste officieel nationaal kampioenschap werd verreden in 1926 teAntwerpen. De categorie bestond tot in 1946. Opnieuw ingevoerd sinds hetovergangsjaar 1965.• Liefhebbers of amateurs: ontstaan door versmelting van de categorieën van zuivereliefhebbers en juniores in 1947. Die categorie bleef bestaan tot in 1995.• Beloften: categorie opgericht in 1995.• Elite zonder contract: categorie opgericht in 1995.• Onafhankelijken: het eerste officiële kampioenschap werd in 1911 in Bastenakenverreden. De categorie bestond van 1911 tot 1940 en van 1945 tot 1965. Tijdens deTweede Wereldoorlog aangeduid als beroepsrenners B.• Beroepsrenners of Elite met contract: blijkbaar sinds ontstaan wielersport. Profskonden na Wereldoorlog II een tijdlang als individuele aan wedstrijden deelnemen.Kort na Wereldoorlog II werd blijkbaar kortstondig een onderscheid gemaakt tussenBeroepsrenners A en B, niet vergelijkbaar met de onderverdeling tijdens dieoorlogsperiode.Tabel 7. Algemene onderverdeling in categorieën BWB.1. De BWB waakt.Na WO II eiste de Belgische Wielrijders Bond (BWB) in het wielersportleven een steedsbelangrijkere rol op. De BWB heeft wel druk op de wetgever gezet om komaf te maken metconcurrentie op het vlak van wielerwedstrijdorganisaties, die aan weinig of niets voldeed,maar rechtstreeks blijkt de BWB daar volgens Johan Van Win geen vat op gehad te hebben.Voor zover we konden nagaan, bestonden er kort na WO II nog steeds enkeleherbergiersverenigingen die ter gelegenheid van de traditionele kermissen wielerwedstrijdenwilden inrichten. Zonder goede contacten met de BWB lukte dat blijkbaar niet zo erg en mennam regelmatig een toevlucht tot het inrichten van wedstrijden voor niet-BWB-aangeslotenen.Gemeentebesturen die zulke wedstrijden toelieten, ook het Kalkense gemeentebestuur,werden door de BWB op de vingers getikt, gesteund door de invoering van nieuwe richtlijnenVruchten van het platteland 16 55 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

(verzekeringen, veiligheidsmaatregelen bij de aankomst door het plaatsen van een afsluitingvóór en na de streep, enz…). Dat blijkt overduidelijk uit een schrijven van de OostvlaamseAfdeling van de Koninklijke Belgische Wielrijdersbond van 30 mei 1951 aan het Kalkensegemeentebestuur. Daarin beëindigde de voorzitter van die afdeling, burgemeester Du Chateauvan Wetteren, de uiteenzetting met de zin: Ik denk niet dat wij er enig belang bij hebben omkoersen voor niet aangeslotenen toe te staan.De geplande wedstrijd voor beginnelingen BWB op de wijk De Kruisen van donderdag 20september 1951 werd door de BWB verboden omdat die dag het interclubkampioenschapplaatshad. De Kalkense burgemeester verleende ten uitzonderlijken titel de toelating tot deorganisatie van een wedstrijd voor nieuwelingen niet-BWB om de wijk Kruisen niet tebenadeligen tegenover de andere wijken ter gelegenheid der kermis 19 .Het Kalkense gemeentebestuur zou in de komende jaren nog af en toe wielerwedstrijden voorniet-aangeslotenen BWB toestaan omwille van de geldende wijkkermisagenda. Dat zou leidentot vermaningen vanwege de BWB in onder andere 1952 en 1954.Met het rondschrijven uit 1954 werd van de plaatselijke overheid een schriftelijke verklaringverwacht om gedurende het seizoen 1954 geen toelating meer te geven op het grondgebiedvan de gemeente wielerwedstrijden voor renners niet aangesloten bij de BelgischeWielerbond in te richten. We weten niet van welke datum die omzendbrief dateert, maar voorzover we konden nagaan, was de wedstrijd ter gelegenheid van Vromondstraatkermis op 9mei 1954 de laatste verreden wedstrijd voor niet BWB-aangeslotenen in die periode. Eengelijkaardige aanvraag voor de organisatie van zo’n wedstrijd op de wijk De Kruisen tergelegenheid van Kalkenkermis 1954 werd niet meer toegestaan.Tot omstreeks 1960 werden sommige wielerwedstrijden ter gelegenheid van wijkkermissendan maar omschreven als valiezenkoersen. Die wedstrijden liepen over een relatief beperkteafstand. Volgens André De Kegel ging het om wedstrijden van een tiental ronden van 3 à 4km lang. Aan die wedstrijden namen vooral plaatselijke jongeren en niet-BWB-aangeslotenendeel. Gesleur met valiezen en verkleedscènes zoals tijdens de periode vóór WO II kwamen erniet meer aan te pas.Dat er strengere voorwaarden golden voor de organisatie van wielerwedstrijden, komt totuiting in twee voorbeelden uit de jaren 1950-1951.De Verenigde herbergiers van de Vromondstraat richtten op 20 mei 1950 een wielerwedstrijdin waarbij de burgerlijke verantwoordelijkheid verzekerd was.Een stapje verder dienden volgende organisatoren te gaan. De Verenigde herbergiers van deZomerstraat kregen van het gemeentebestuur de toelating een wielerwedstrijd in te richten op1 mei 1951 op voorwaarde dat de renners verzekerd waren en dat de aankomstlijnafgespannen was 50 meter vóór en 15 meter na de aankomstlijn. De plaatselijke politie zouzich met de ordedienst gelasten.2. Club Sport en Nering Kalken, nr. 506: een gemeentelijke overkoepelende organisatievorm.a. Over de oprichtingDe organisatie van de wedstrijden voor beroepsrenners te Kalken tijdens de periode 1945-1960 moet meer dan waarschijnlijk toe te schrijven zijn aan een groep mensen die onder eenbepaalde organisatievorm werkzaam waren. Verdere gegevens daarover ontbreken echter.Van 12 september 1950 dateert een schrijven van de toenmalige voorzitter Marcel De Wildeen secretaris Ernest De Gelder van Sport en Nering Kalken – bij de BWB gekend onder debenaming Club Sport en Nering nr. 506 - de burgemeester, schepenen en raadsleden vanKalken met de vraag tot het bekomen van een gemeentelijke bijdrage voor de organisatie vaneen wedstrijd voor onafhankelijken op de wijk Eesvelde op kermismaandag 1950.19 Gemeentehuis Laarne, Archief Kalken, nr. 205.9, Sportcomité Kalken I en II, brief 12 september 1951.Vruchten van het platteland 16 56 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

De vereniging is mogelijk gegroeid naar analogie met de gelijknamige sportvereniging uitWetteren die reeds in 1925-1926 een sportwerking was begonnen. Volledigheidshalve meldenwe ook het bestaan van een Sport-en Neringafdeling in Beervelde vanaf 1953.De Club Sport en Nering nr. 506 stond dus in direct contact met de regionale BWB-afdelingmet als contactpersoon Maurice Blancquaert uit Beervelde.Sport en Nering had op 9 maart 1950 reeds 5000 BEF gemeentelijke toelage gekregen. Sporten Nering Kalken had toen reeds 60.000 BEF uit eigen middelen aan organisatoren vankermiswielerwedstrijden gegeven.Diezelfde Kalkense vereniging organiseerde met gemeentelijke financiële steun de aankomstvan de tweede rit van de Ronde van België voor Onafhankelijken op 29 juli 1951. Vanuit deProvinciale Technische Dienst kreeg de toenmalige secretaris ad interim, Matthys uit deKoffiestraat, bij brief van 27 juli 1951 toestemming voor die organisatie onder viervoorwaarden:- het verkeer der voetgangers mag in geen geval belemmerd worden.- voor de toeschouwers mogen op de openbare weg (zelfs langs beide kanten) plaatsenworden voorbehouden op voorwaarde dat daardoor het verkeer niet wordt stilgelegd.- De afgesloten plaats moet zó zijn aangelegd dat de baan voor de weggebruikerstoegankelijk blijft zonder dat hun daarvoor enige betaling mag gevraagd worden.- De inrichters blijven alleen verantwoordelijk voor de schade, ongevallen ofongemakken die deze toelating kan meebrengen. Daarom bij aankomst der rennersmag het verkeer kortstondig en tijdelijk worden stilgelegd of omgeleid, doch slechtswanneer noodzakelijk om ongevallen te voorkomen.Een bijkomende moeilijkheid was het tramverkeer van de NMVB dat tussen 17 en 19 uurtussen Kalkendorp en Kalken-stelplaats diende onderbroken te worden. Meteen weten we datde aankomst plaats had in de Vaartstraat, en wel ter hoogte van het kasteeltje Ter Weiden, dewoonplaats van burgemeester Werner Tibbaut. Het gemeentebestuur diende de aanvraag totonderbreking van het tramverkeer in.Tijdens de gemeenteraadszitting van 2 december 1952 werd de beslissing genomen tussen tekomen in de kosten voor het inrichten van sportfeesten en sportmanifestaties ter gelegenheidvan feestelijkheden die een algemeen karakter dragen en geenszins voor het inrichten vanwielerwedstrijden voor een bepaalde wijk. Een krediet van 10.000 Bfr zou daarvoor voorzienworden in de gewone dienst der uitgaven.Volgens de overlevering stonden vooral Roger De Broe en onderwijzer Jozef Meys aan dewieg van een nieuwe gemeentelijke werkgroep die op 15 november 1954 opgestart werdonder de benaming Sportkomité Kalken. Meer dan waarschijnlijk nam die werkgroep dewerkzaamheden van de hiervoor genoemde werkgroep over; ze bleef bij de BWB trouwens deoorspronkelijke erkenning van Club Sport en Nering nr. 506 behouden. In de briefhoofdenvan de vereniging werden in de loop der jaren meerdere benamingen gebruikt: Sport enNering Kalken, Sportkomité Kalken en laatst Feest- en Sportkomité Kalken.Voor de eerste werkjaren tot 1962 blijkt weinig bruikbare informatie bewaard te zijn (wel eenkasboekje met algemene kosten- en batenvermeldingen voor de periode 1955-1962).Werkdocumenten voor 1962-1964 blijken wel beschikbaar evenals gegevens vanaf ca. 1969tot 1981.De werkgroep Sport en Nering Kalken fungeerde als tussenpersoon voor de organisatie vanwielerwedstrijden tussen de Belgische Wielrijdersbond en de eigenlijke inrichters (herbergiersen privé-personen).b. Werkingsmiddelen en financiële ondersteuning.Sport en Nering Kalken was voor de inkomsten afhankelijk van het gemeentebestuur(subsidies), Sport en Nering Wetteren (retributie op verkoop met zegeltjes), financiële steunvanuit de verschillende wijken van de gemeente, de organisatie van een cyclocrosswedstrijden de opbrengst van een jaarlijks sportbal.Vruchten van het platteland 16 57 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

De van jaar tot jaar steeds mindere bedeling van sport en neringzegels in Kalken op het eindevan de jaren 1960 leidde tot een steeds kleinere winstverdeling.Was Sport en Nering Kalken opgericht om vooral de plaatselijke wielersport te promoten, danzouden vanaf begin de jaren 1960 ook zowat alle andere lokale sportverenigingen eenfinancieel duwtje in de rug krijgen: Volleybalclub Kalken, Tele Boxing Club Kalken, FCHoger Op Kalken, FC Opel Kalken, Turnclub Kalken, KAJ-Kalken voor de organisatie vande jaarlijkse oefencross, de Boerenkrijgruiters, wielertoeristenclub Calcine, enz...Bovendien kregen ook verschillende supportersclubs van plaatselijke renners een bescheidenfinanciële steun, zoals bijvoorbeeld de supportersclub Sylvain Engels in 1970.Illustratie 47. Briefhoofd vanvzwd Sport en Nering Wetteren die despaarzegels uitgaf.Ook andere groeperingen vroegen en kregen financiële steun. Vooral na de omvorming totSport- en Feestcomité Kalken was dat het geval. Konden rekenen op financiële hulp:Koninklijke Harmonie Ste.-Cecilia Kalken, Zang- en Siervogels Kalken, het comité dat Sint-Denijskermis in de Boombos inrichtte, het comité dat Zomerstraatkermis inrichtte,gebuurtedekenij Vromondstraat-Gaverstsraat, het Breughelcomité, de VerenigdeKleindiervrienden voor Kalken en Omliggende, de avondmarkt Kalkenkermis, hetKarnavalcomité, de Rode Kruisafdeling, Jeugdraad Kalken, enz.Sportactiviteiten of feesten van de plaatselijke scholen of zomerfeesten en Vlaamse kermissenkonden echter niet rekenen op financiële steun van Sport- en Feestcomité Kalken.De fusie met Laarne tot de nieuwe gemeente Laarne zou daarin toch enige veranderingbrengen. Socio-culturele verenigingen zouden voortaan niet meer door Sportcomité Kalkengesteund worden.Voor de periode 1981-1982 bijvoorbeeld, stelde Sportcomité Kalken geld ter beschikkingvoor de viering van de sportlaureaten, een toelage voor de avondmarkt en een muziekoptredenter gelegenheid van Kalkenkermis, een toelage voor de KAJ-oefencross en toelagen aangeorganiseerde wielerwedstrijden. Die laatste toelagen werden vastgesteld op 2500 frank vooreen wedstrijd voor veteranen en cyclosportieven, 3500 frank voor nieuwelingen, 4000 frankvoor juniores en 5000 frank voor liefhebberswedstrijden.Tijdens de periode 1974-1982 ontvingen een tiental renners een financieële bijdrage: RolandDe Lathouwer, Georges De Kestelier, Johan De Lathouwer, Patrick Van Damme, Jean-PierreSennesael, Dirk Leboeuf, Jos Verstraeten, Marc Hendrickx, Eddy De Clercq, Eddy VanPuyenbroeck en Rudy Rogiers.c. Samenstelling.De samenstelling van Sportcomité Kalken was gebaseerd op een fractie van de gemeenteraaden vertegenwoordigers van wijken waar sportactiviteiten werden ingericht. De werkgroeptelde ongeveer 20 personen, zowat evenredig verspreid over de verschillende wijken van degemeente. Zo konden wijkgebonden jaarlijkse omhalingen gemakkelijker uitgevoerd worden.Vruchten van het platteland 16 58 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

De vroege jaren 1960 verliepen zeer woelig voor het sportcomité. Als uitloper van politiekeverdeeldheid op het vlak van lokale wielerorganisaties werd Wielerclub Kalken opgericht eneen dispuut om persoonlijke redenen had men ook de medewerking verloren van eenbelangrijke persoon als onderwijzer en voorzitter Jozef Meys.De oudst aangetroffen ledenlijst, die voor het werkjaar 1963, was de volgende: CrommelynckMarcel (voorzitter), De Vogelaere Marcel (secretaris) 20 , gemeentesecretaris De LandtsheerMarcel (penningmeester), burgemeester en erevoorzitter Tibbaut Werner, Pikhaus Rudolf,Plaetinck Jozef, De Broe Roger, Dhooghe Floris, De Landtsheer Jules, Rogiers Aimé en DeKegel Jozef.Illustratie 48. Sportcomité Kalken, eind jaren 1950- begin jaren 1960.Staand van links naar rechts: Cyriel Vermeersch, Marcel De Landtsheer, Georges Bogaert,Aimé Rogiers, Marcel Scheire, x, x, Floris Dhooghe, André Braeckman en Arsène De Kesel.Zittend van links naar rechts: Baert, René Blancquaert, burgemeester Werner Tibbaut enonderwijzer Jozef Meys.Verzameling Gemeentehuis Laarne, Archief Kalken.Tot midden 1971 bleef de samenstelling van die werkgroep nagenoeg dezelfde. Deondertussen overleden gemeentesecretaris Marcel De Landtsheer was vervangen door MarcelRogiers. Diverse bewaarde jaarlijkse ledenlijsten vermelden twintig leden. Eenherstructurering met – opnieuw - politieke achtergrond zorgde in augustus 1971 voor eenherverdeling van de belangrijkste taken. Floris Dhooghe werd de nieuwe voorzitter en onderzijn voorzitterschap zou het sportcomité voor een aantal succesrijke organisaties zorgen.Stuwende kracht achter het sportcomité Kalken was Floris Dhooghe, onder andere in defunctie van schepen van sport.20 Marcel’s vader was beroepsrenner van 1902 tot 1908: Rene De Vogelaere. Hij reed vooral op de piste.Vruchten van het platteland 16 59 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Dat er in het midden van de jaren 1970 een groep jonge wielrenners aantrad, vergemakkelijktemisschien wel die opdracht. In die periode konden heel wat Sterritten voor liefhebbers entwee aankomsten van een rit van de Ronde van België voor liefhebbers georganiseerdworden.Na de gemeentefusie van 1 januari 1977 bezat de nieuwe gemeente Laarne echter tweegemeentelijke sportcomités.Begin 1986 drong een reorganisatie van het Kalkense sportcomité zich op. De poging om,onder leiding van de nieuwe voorzitter Jozef Plaetinck, het sportcomité om te vormen tot eenoverkoepelend orgaan voor alle sporten in Kalken mislukte. Het sportcomité hield op tebestaan.Het aantal georganiseerde wielerwedstrijden op Kalkens grondgebied daalde in die periodeeveneens heel sterk. Jarenlang zou het feestcomité van de wijk Hussevelde ter gelegenheidvan Kasseikenskermis in juli de enige zijn om wielerwedstrijden in te richten.Sindsdien moet voor de organisatie van wielerwedstrijden op het ganse Laarnse grondgebiedberoep gedaan worden op Sportclub Laarne (gesticht op 1 december 1946).Illustratie 49. De vaste kern van het gemeentelijke sportcomité tijdens het voorjaar van 1971.Vooraan van links naar rechts: Floris Dhooghe, Marcel Crommelinck, Marcel De Vogelaereen gemeentesecretaris Marcel Rogiers.Achteraan van links naar rechts: Roland Huysveld, Roger De Broe, Antoine Uytterschaut,Jozef Plaetinck en Eugène De Fré.Verzameling Gemeentehuis Laarne, Archief Kalken.d. De inrichting van wielerwedstrijden voor beroepsrennersDe inrichting van wielerwedstrijden voor beroepsrenners was een grote uitdaging. In deperiode 1945-1960 werd onder de benaming Vlaamse Pijl in Kalken (minstens) acht keer eenberoepsrennerswedstrijd ingericht (zie bijlage 3).Vruchten van het platteland 16 60 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Het is duidelijk dat de wedstrijden van 1945 en 1947 ingericht werden omdat de plaatselijkeDe Wannemaeker op dat moment beroepsrenner was.De wedstrijden tijdens de periode 1955-1960 waren dan weer als een hommage aan Leon DeLathouwer bedoeld. Geen van beiden slaagde erin in eigen dorp de overwinning te behalen.Waarschijnlijk was de organisatie van die wedstrijden in handen van een gemeentelijkewerkgroep of van het gemeentelijk sportcomité (vanaf 1954). Vast staat dat meester JozefMeys er sterk bij betrokken was. De gemeente Kalken vroeg meermaals logistieke steun aanbuurgemeente Wetteren en er diende telkens een regeling voor het openbaar vervoergevonden te worden.Guy Roels, die de gebeurtenissen als bewoner van de Vaartstraat, waar de aankomst plaatshadter hoogte van het kasteeltje van burgemeester Tibbaut, van nabij had meegemaakt, verhaaldeenkele anekdotische gegevens:- Kalkenaar Maurice Uytterschaut was tijdens de jaren 1950 speaker van dienst aan deaankomstplaats.- bij die gelegenheid kwamen negers in de straat snoep verkopen. Dat was een plezanteaangelegenheid.- mensen kwamen vragen om een fietsstalplaats te huren in het poortgebouw van de familieRoels.e. De aankomst en start van een rit tijdens de Ronde van België voor Liefhebbers van 1982.Op het hoogtepunt van een wielergekke periode vond een aankomst en een start van een ritvan de Ronde van België voor Liefhebbers plaats te Kalken op 16 en 17 juni 1982. Aan heteinde van de met aankomst te Kalken op 16 juni 1982 dienden de renners nog een viertalronden af te leggen op Kalkens grondgebied.Rudy Rogiers, Johan De Lathouwer en Jean Pierre Sennesael zorgden voor een nietonbelangrijke lokale inbreng. Bovendien zorgde Rudy Rogiers voor de kers op de taart doordie Ronde van België op zijn naam te schrijven.f. De trofee voor sportverdiensteSportcomité Kalken hechtte grote waarde aan de sportieve inspanningen van wielertoeristenin hart en nieren. Nadat ook wielertoeristenclub De Calcine beloond werd met de sporttrofee,ontvingen in 1976 Marc Clement en Rosette Van der Stuyft diezelfde trofee voorsportverdienste.Van Rijsselberghe Rita 1973 PaardensportFC Opel Kalken 1973 VoetbalWielertoeristenclub Calcine 1975 WielrennenClement Marc 1976 WielrennenVan der Stuyft Rosette 1976 WielrennenDe Lathouwer Johan 1977 WielrennenVolleybalclub Kalken 1977 VolleybalRogiers Rudy 1979 WielrennenBoerenkrijgruiters 1979 PaardensportFiers Nadine 1981 WielrennenMatthijs Erwin 1981 BoksenRogiers Rudy 1981 WielrennenTabel 8. Overzicht van de laureaten van de trofee voor sportverdienste van Sport en NeringKalken.Vruchten van het platteland 16 61 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Die trofeeën werden meestal uitgereikt tijdens de jaarlijkse sportbals van Sport en NeringKalken. Die sportbals, waarvan de eerste editie doorging eind 1962, gingen door in zaalKoninklijke Harmonie in de Koffiestraat.Het sportbal van 9 september 1978 werd ingericht ten voordele van Roland De Lathouwer,een beloftevolle liefhebber die het slachtoffer was geworden van een bizar verkeersongeval.3. Wielerclub KalkenHet gemeentelijke sportcomité kreeg blijkbaar eind 1961 “concurrentie” van de toenpasgestichte wielerclub Kalken. Die club was aangesloten bij de Gentse Veloclub.Wielerclub Kalken zou via de Gentse Veloclub, met medewerking van de BWB, vooralcyclocrossen inrichten. De nieuwe club zorgde voor de organisatie van een eerste cyclocrossin Kalken op 18 februari 1962.Illustratie 50. Wielerclub Kalken vergaderde in de herberg van Maurice Oosterlinck in deVaartstraat, ongeveer rechtover de tramstatie. Deze foto, met een deel der bestuursleden,dateert van kort vóór 1964.Van links naar rechts vooraan (volwassenen): Georges Bogaert, Maurice Oosterlinck, BasielSchepens, persoon gehuwd met Angèle Van Wesemael (Eesvelde) en Valère De Coster.Van links naar rechts achteraan: echtgenote Georges Bogaert, Roger Buyle, broer RogerBuyle, Rene Roggeman, Medard Schepens, dochter Maurice Oosterlinck, vrouw MauriceOosterlinck, Jan Stevens. Half verscholen: een onbekende en twee orkestleden.Verzameling Florent Schepens.Wielerclub Kalken bestond vooral uit personen die, alhoewel ieder van hen ook reeds zijnverdienste op lokaal wielervlak had, geen plaats kregen in het gemeentelijk sportcomité:voorzitter Georges Bogaert, ondervoorzitter Raymond De Veirman, secretaris herbergierVruchten van het platteland 16 62 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Maurice Oosterlinck (schrijver), penningmeester Raoul Sergeant, Rene Van Peteghem, RogerLoquet, Jozef De Raeve, Jules Colman, verzorger Basiel Schepens en Theofiel Van De Velde.Wielerclub Kalken kreeg echter geen gemeentelijke financiële steun en de organisatie wasgeen lang leven beschoren. Omstreeks 1964-1965 verdween de werkgroep. Mogelijk had hetoverlijden van Basiel Schepens daar veel mee te maken.Wielerclub Kalken kon op geen financiële steun van het gemeentelijk sportcomité rekenen.Het gemeentelijk sportcomité gaf enkel steun aan wijkgebonden wedstrijdorganisatoren enniet aan particulieren…4. De organiserende herbergiers, wielerliefhebbers en andere sporten feestcomitésDe grote invloed van de herbergiers op het wielergebeuren bleef ook na WO II bestaan.Alleen deed men meer en meer beroep op bijvoorbeeld mensen uit het onderwijs enverzekeringsagenten om wedstrijden aan te vragen bij de officiële instanties zoals de lokaleoverheid, de politie en de verzekeringsmaatschappijen.Zo groepeerden begin de jaren 1950 op de wijk De Kruisen de herbergiers zich, met alssecretaris gemeenteonderwijzer Edmond Lauwaet. De verenigde herbergiers van de wijk DeKruisen richtten op 17 april 1959 een wielerwedstrijd in voor nieuwelingen. Die herbergierswaren: Remi Verschraegen, Michel Verschraegen, Roger Cours, Marcel De Vogelaere enAlfons Van Acker. Zij deden bij brief van 8 april 1959 aanvraag tot toestemming aan hetgemeentebestuur…Nog tot ongeveer eind de jaren 1960 werden wielerwedstrijden ingericht door verenigingenvan herbergiers. Door het verdwijnen van steeds meer en meer herbergen, diende een andereorganisatievorm gevonden te worden om de steeds zwaardere financiële inspanningen voor deorganisatie van een wielerwedstrijd te kunnen dragen. Naar analogie van het gemeentelijkSport- en Feestcomité werden vanaf begin de jaren 1970 wijkgebonden Sport- en feestcomitésopgericht: op de wijken Hussevelde (oprichting 1972), Eesvelde (1975-1976) en Zomerstraat.Het Feest- en Sportcomité Hussevelde zou dertig opeenvolgende edities vanHusseveldekermis een of meerdere wielerwedstrijden inrichten. Die comités konden echterniet onafhankelijk van het Sportcomité Kalken wedstrijden organiseren.Sinds 2006 wordt aangeknoopt met de traditie van wielerwedstrijden ter gelegenheid vanVaardekenskermis. Feestcomité De Keile gaf carte blanche aan Claude Van Nieuwenhuyse enHendrik Van Caenegem om een wielerwedstrijd voor BWB-juniores in te richten.Wijk VaartWijk HusseveldeWijk Eesvelde -ProvinciebaanVan Caenegem Theofiel 1951, 1953, 1956, 1970-1975Hanselaer 1970Maurice De Smet 1970Marcel De Vogelaere 1971André Sennesael 1971-1975Basiel Verstuyft 1951Prosper Fiers 1961Robert Colman 1962Leon Plehiers 1972-1975Marcel Lis 1972-1975VErschueren Julien 1972Rene Blancquaert 1951-1954Remi Van Den Berghe 1955, 1958, 1960Theo Willems 1956-1958, 1960Robert De Lathouwer 1959Marcel De Vogelaere 1964, 1965, 1967, 1971-1975Leon Schack 1967Maurice De Wannemaeker 1967Vruchten van het platteland 16 63 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Wijk ZomerstraatWijk KruisenMolekenskermisJulien Van Houdenhoven 1968-1970, 1972-1973Rudolf Pikhaus 1972-1973Leon De Lathouwer 1971-1975Ronny Claes 1978Adolf Vergaelen 1950-1951Cesar Verstraeten 1973Cesar Roels 1973Roger De Broe 1969Michel Verschraegen 1952-1956Edmond Lauwaet 1954, 1957, 1959Eugeen Bogaert 1960Marcel De Vogelaere 1963-1965, 1970-1975Alfons Van Acker 1972-1974Roger De Broe 1975Michel Verschraegen 1951, 1956-1957Wijk Kruisen Sint-Pietersfeest Remi Verschraegen 1957Wijk KoffiestraatWijk HeirwegWijk VromondstraatWijk BontinkstraatKalkendorp tgvKalkenkermisInternationale sterritamateurs 1974Internationale sterritamateurs 1975Edmond Lauwaet 1950André Braeckman 1957-1958, 1961Alfons Van Acker 1960, 1966Marcel De Vogelaere 1964-1966, 1968, 1971-1975Roger De Broe 1953, 1958, 1963, 1968,1971-1975Marcel Van De Velde 1950Roland Huysveld 1975, 1978, 1979André Van Rijsselberghe 1975, 1978Rene Bogaert 1952, 1954Georges Bogaert 1953, 1955, 1957Eugeen Bogaert 1958Jules De Landtsheer 1961, 1964, 1967, 1975Marcel De Vogelaere 1965Evarist De Gelder 1973-1974Willems Hector 1972-1975Willems Roger 1972-1973August Borglioen 1961Maurits Rogiers 1958Adolf Oosterlinck 1958Marcel De Vogelaere 1971Dhooghe Floris 1973, 1975Marcel Rogiers 1973, 1975Dhooghe FlorisDe Vogelaere MarcelDhooghe FlorisRogiers MarcelTabel 9. Contactpersonen voor wielerwedstrijden op de verschillende wijken,periode 1950-1978.Een anekdote rond de contactpersonen die wielerwedstrijden inrichtten mag er zeker wel bij.Roland Huysveld richtte voor het eerst in 1976 met een groep wijkbewoners een koers in opde wijk Heirweg. Hij had alles uitermate goed voorbereid en alles verliep goed tot deVruchten van het platteland 16 64 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

overwinningspalm moest overhandigd worden. Aan die palm was niet gedacht. Hij nam danmaar een mooi bloemstuk dat zijn echtgenote enkele dagen terug ten geschenke had gekregenbij haar terugkomst uit het ziekenhuis. De moeder van de overwinnaar bedankte nadienRoland want ze had nog nooit zo’n mooie palm gekregen.Leon De Lathouwer Provinciebaan 68 Wielerwedstrijd maandagKalkenkermisVereecken Georgette, caféDioniProvinciebaan 149WielerwedstrijdEesveldekermisBaeyens Ronny, “caféSchack”Provinciebaan 126WielerwedstrijdEesveldekermisAndré Sennesael Kordewagenstraat 1 WielerwedstrijdDe Gelder Evarist Vromondstraat 49 WielerwedstrijdVromondstraatkermisVan Rysselberghe André Heirweg 43 WielerwedstrijdHeirwegkermisMarcel Lis Husseveldestraat 39 WielerwedstrijdenHusseveldekermisTabel 10. Deze lijst van herbergiers-inrichters van wielerwedstrijden werd in 1979 opgestelddoor het sportcomité.1971 1972 1973Inrichting vanwielerwedstrijden8 wedstrijden - 10000Bfr11 wedstrijden –15000 Bfr12 wedstrijden –13000 BfrTurnclub 12000 Bfr 12000 Bfr 12000 BfrVoetbalclubs 24000 Bfr 26000 Bfr 30000 BfrGemeentelijk10000 Bfr 10000 Bfr 10000 BfrsportcomitéVolleybalclub 4000 Bfr 4000 Bfr 4000 BfrBoksclub Kalken 7000 Bfr 20000 Bfr 7000 Bfr67000 Bfr 87000 Bfr 76000 BfrTabel 11. Gemeentelijke geldelijke ondersteuning van wielerwedstrijden en sportclubs,periode 1971-1973 21 .5. Logistieke steunVoor de ordehandhaving dienden de plaatselijke veldwachters en de lokale politie in te staan.Het zeer beperkt aantal ordehandhavers tot in de jaren 1970 kon voor organisatorischeproblemen zorgen. Zo werd de gemeentelijke toestemming voor de organisatie van dejaarlijkse wielerwedstrijd op de wijk Kalkenvaart ter gelegenheid van de Sint-Denijskermisop 12 oktober 1952 niet bekomen omdat op die dag de gemeenteraadsverkiezingenplaatsvonden. De ordehandhaving op die verkiezingen was belangrijker dat die tijdens eenwielerwedstrijd.We hebben er geen idee van of bij de organisatie van wielerwedstrijden tijdens hetinterbellum seingevers aangesteld waren om het toen weliswaar nog minieme autoverkeer ingoede banen te leiden. Voor de periode kort na Wereldoorlog II bleken in detoestemmingsbrieven voor organisaties evenmin vermeldingen daarrond beschikbaar.21 Laarne, Archief Kalken, nr. 205.9, brief college burgemeester en schepenen aan Dienst voor SocialeAangelegenheden te Gent, dd. 7 juni 1973.Vruchten van het platteland 16 65 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Vanaf een nog niet achterhaalde periode werd de Kalkense afdeling van de BurgerlijkeBescherming, onder leiding van of met medewerking van onder andere Marcel De Vogelaere,ingezet om de veiligheid op het parcours te verzekeren. Vader Marcel zorgde voor jong bloedin de rangen van de lokale afdeling van de Burgelijke Bescherming. Zoon Eric mocht vanaf16 juli 1982 eveneens als seingever de baan op. Hij doet dat nog steeds zodat hij binnenkortgehuldigd wordt voor 25 jaar inzet. Ondertussen is de Kalkense afdeling BurgerlijkeBescherming reeds meer dan een decennium opgeheven.Op het vlak van medische interventie tijdens wielerwedstrijden was er ook een evolutiemerkbaar. Omstreeks de jaren 1970 werd het peloton gevolgd door een aantalverpleegkundigen in een gewone personenwagen. Naar het einde van de jaren 1970 toezorgde de firma De Schutter voor een bestelwagen als volgwagen voor een beter uitgerusteverzorgingsploeg van de helpers van de lokale Rode Kruisafdeling. Vital Vereecken wasdaarvan de chauffeur en werd omwille van zijn betrokkenheid bij het wielergebeuren, zoveronderstellen we, opgenomen in de bestuursploeg van sportcomité Kalken. De firma DeSchutter droeg zo bij tot een betaalbare wielerorganisatie.Illustratie 51. De Kalkense afdeling Burgerlijke Bescherming stond onder andere in voor hetbegeleiden van wielerwedstrijden.6. De wedstrijdomlopen.Elke wijk had zowat ter gelegenheid van de jaarlijkse wijkkermis een wielerwedstrijdgepland. De verantwoordelijken van die wijk stippelden telkens een parcours uit. Voor veelwedstrijden maakten de twee provinciale wegen op Kalkens grondgebied deel uit van hetparcours.Een eerste voorbeeld uit de jaren 1970 is geen kermiswedstrijd. Het parcours van de derdeOost-Vlaamse Pijl voor juniores in de Vromondstraat op 12 juni 1976 zag er als volgt uit: driegrote ronden langs Dorp, Vaartstraat, Provinciebaan, Colmanstraat, Brugstraat, over E3,Vruchten van het platteland 16 66 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Hussevelde, Schriek, Dendermondsesteenweg en Gaver en acht kleine ronden langs Dorp,Molenstraat, Nerenweg, Dendermondsesteenweg, Gaver naar Vromondstraat.Het principe van een achtvormige omloop werd tot begin de jaren 1960 gehandhaafd bijwielerwedstrijden voor (onder)beginnelingen op de wijk De Kruisen en in de Koffiestraat:Kruisenstraat, Dendermondsesteenweg, Heirweg, Colmanstraat, Provinciebaan, Vaartstraat,Kalkendorp, Koffiestraat, Kruisenstraat, Dendermondsesteenweg, Gaverstraat, Vromondstraaten zo terug via de Koffiestraat.Het parcours van een wedstrijd voor onderbeginnelingen in de Vromondstraat op 20 mei 1951was zeer eenvoudig. Er dienden zes ronden afgelegd te worden volgens het trajectVromondstraat, Kalkendorp, Vaartstraat, Provinciebaan, Colmanstraat, Heirweg,Dendermondsesteenweg en Gaverstraat.Het parcours van een cyclocrosswedstrijd is natuurlijk veel korter. Het volgende voorbeeldheeft betrekking op de omloop van de eerste cyclocrosswedstrijd in de gemeente van 18februari 1962 ter hoogte van de herberg van organisator Oosterlinck. De omloop was volledigafgebakend en liep van aan de herberg Oosterlinck naar de Provinciebaan in de oudetrambedding, over de hof van de café Leon De Lathouwer, lang het veld naar ’t Rot, dan langsbezijden de meersen terug naar de tramstelplaats in de Vaartstraat.7. SponsoringOp bovenlokaal vlak zou ook na WO II de Kalkense brouwerij-bieruitzetterij Cremers deRonde van Vlaanderen, zolang de aankomst te Wetteren werd gehouden, een tijdlangfinancieel steunen.Illustratie 52. Affiche voor de Sterrit der Illustratie 53. Affiche voor de Sterrit deramateurs te Kalken, 23 maart 1975.amateurs te Kalken 25 maart 1979.Op plaatselijk vlak werd ook meer en meer de stap gezet naar lokale sponsors voor financiëlebijdragen. De organisatie van de beroepsrennerswedstrijden uit de periode tot 1960 moetVruchten van het platteland 16 67 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

epaalde plaatselijke zelfstandigen de mogelijkheid gegeven hebben om hun firma in debelangstelling te plaatsen.Ook voor wedstrijden van lagere categorieën werd beroep gedaan op de financiële inbrengvan lokale, wijkgebonden bedrijven en middenstanders; Zo was de wedstrijd voornieuwelingen BWB van 27 september 1958 in de Vromondstraat gekend onder de benamingEreprijs Veevoeders Versele en meststoffen Bataille. Plaatselijke handelaar en latereburgemeester Jules De Landtsheer was de contactpersoon voor bovenvernoemde bedrijven.De palm werd geschonken door Verzekeringskantoor Bogaert Gebroeders. De familie Bogaertwas woonachtig langs de Gaverstraat.Zeker sinds die periode was de organisatie van een wielerwedstrijd niet meer denkbaar zonderfinanciële inbreng van wijkgebonden en lokale middenstanders.B. Eesveldse wielersprokkels van na WO IIHierna volgen fragmenten uit een tekst van de hand van Maurice Lauwaert, bewoner van dewijk Eesvelde tijdens en na Wereldoorlog II. De misschien lange tekstdelen zijn heelillustratief voor het onderwerp van deze studie, namelijk de wielersportbeleving en de steunvan de lokale gemeenschap voor een beloftevolle jonge wielrenner.(…) Zoals overal in België, hadden ook de wielerminnende Kalkenaren andere, meestalminder plezierige zaken te beredderen. Toen in 1941, de Eesveldse wielrenner Albert DeKegel plots overleed, aan de gevolgen van een ongeval, was het verdriet bij de familie, en deverslagenheid bij zijn vele Kalkense supporters enorm groot. In het wielermilieu van Kalken,zou er gedurende het ganse verloop van de oorlog niet veel meer te beleven vallen.Op serene wijze bleef de familie Albert in ere houden en in het gezin van Valère DeLathouwer – Helena Baele groeide beetje bij beetje, het verlangen, om het levensideaal vanAlbert na de oorlog te laten heropleven.Tijdens 1946, Leon De Lathouwer was toen 16 jaar, begon het koersenthousiasme, zowel bijde Kalkense jeugd als bij de volwassenen geleidelijk aan herop te flakkeren. In dat jaarwerden immers de ronden van Zwitserland en van Italië in een verkorte versie gereden. GinoBartali won beide ronden en Fausto Coppi eindigde in de toenmalige Giro tweede.In de zomer van 1947 ging ook de ronde van Frankrijk opnieuw van start!Diverse factoren zorgden ervoor, dat het rondeverloop bij de talrijk aangroeiende Belgischewielerfans enorm boeiend overkwam. De radioverslaggeving werd uitstekend gebracht, envele luisteraars kregen het gevoel, dat ze als het ware bij het koersgebeuren zelf betrokkenwaren. (…) Onze “ijzeren Briek Schotte” won de laatste rit in Parijs en de kleine maarbijzonder taaie Bretoen Jean Robic veroverde de eindzege vóór Em. Fachleitner.Hiermee waren alle tonen van het immens grote, populaire wielergebeuren opnieuw optimaalgestemd! Tijdens de lange, warme zomers van ’46 en ’47 was de Eesveldse jeugd nog dikwijlsaan ’t kaarten geweest (meestal eenentwintigen) met als inzet Amerikaanse of Engelsesigarettenetiketten zoals Player en meerdere andere merken.Maar in ’48 kwam hierin plot verandering. Enkele chocolademerken waren immers begonnenmet het op de markt brengen van chromo’s waarop de tourrenners afgebeeld werden. Hetsportieve volkje van Eesvelde veranderde dan ook zeer snel de kaartersinzet.Vruchten van het platteland 16 68 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Illustratie 54. Leon De Lathouwer, foto van 18 september 1947.Afhankelijk van de prestaties, die de renners geleverd hadden in de grote ronden en in deklassieke wedstrijden, kregen hun chromo’s een bepaald aantal punten toebedeeld. (…). Opcommercieel vlak speelde ook dagblad Het Volk zeer handig in op het sterk evoluerendevolkspopulisme voor het wielrennen. Reeds een paar uur na elke ritaankomst verscheen er aleen speciale toureditie. (…) Eén ding was alvast zeker. Zowel de rennerschromo’s als despeciale toureditie van Het Volk droegen er flink toe bij dat de wielerinteresse bij deEesveldse jeugd sterk in populariteit toenam!Dit alles had voor gevolg dat bijna elke jonge Eesveldse koersfan zich de naam toeëigendevan een toprenner uit de tour, een winnaar van een klassieker of van een kampioenschap.Roger Van Poecke vereenzelvigde zich met Marcel Kint, René Buyst met Briek Schotte, JoëlDe Smet met Rik Van Steenbergen en Mauirce Lauwaert met Albert Sercu.Maar er waren op zijn minst een vijfentwintigtal die zo’n rennerspseudoniem gedurendeenkele jaren met zich zouden meedragen.Fietswielen, ontdaan van spaken en banden, waren eind de jaren ’40, begin de jaren ’50 ookerg in trek bij de Eesveldse jeugd. Met een ontveld recht stokje, ongeveer 50 cm lang, datpaste in de holte van de velg, werd getracht het lichte wiel zo snel mogelijk voort te bewegen.Vooran op de geasfalteerde Kalkensteenweg werden er met deze fietswielen geregeldvriendschappelijke wedstrijden gehouden, waarbij de speudoniemen voor de verkozenwielrennersfavorieten tegen elkaar werden uitgespeeld.(…)Dankzij de sportieve inzet van burgemeester Duchateau bleef de aankomst van de Ronde vanVlaanderen ook na WO II behouden in Wetteren.Niet alleen voor de Eesveldse sportieve jeugd, maar ook voor alle Kalkense wielerliefhbberswas dat evenement het grootste koersgebeuren van het jaar!(…)Vruchten van het platteland 16 69 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Toen we op een mooie zomernamiddag vóór ’t winkelken van “Kazze”, dat zich juist naast deEkerwegel bevond (en nu afgebroken is) ons wat aan ’t amuseren waren, vernamen we vanonze goeie vriend Robert De Lathouwer bijzonder verheugend nieuws. Hij deelde ons mee,dat zijn oudere broer Leon zou beginnen koersen. Niet alleen de wielerfans van Eesvelde, deProvinciebaan en de Vaart waren bijzonder verheugd, maar ook elders in Kalken keek menvol verwachting uit naar Leon’s eerste exploten. Valère De Lathouwer, elektricien enstaatsambtenaar, was gehuwd met Hélène Baele. Het gezin telde drie zonen, nl. Leon, Roberten Gilbert. Jongelingen op Eesvelde en op de Vaart wisten dat Leon en Robert zeer hardkonden fietsen. De oom van Hélène Baele, langs haar moeder Leonie’s zijne, was Firmin DeKegel. Firmin was de vader van de in ’41 verongelukte Albert en de grootvader van MoniqueDe Kegel.Het ouderlijk huis van het gezin Valère De Lathouwer bevond zich dichtbij “den Ijskelder” opde Provinciebaan. De woonst van Leon’s ouders situeerde zich zowat op het overgangsgebiedtussen de wijken Eesvelde en De Vaart.Niet alleen vele familieleden, die vurige fans waren van het wielrennen woonden in beidewijken, maar ook vele andere sportieve bewoners van die wijken waren vroeger enthousiastefans geweest van Albert De Kegel en voelden zich nog altijd sterk betrokken bij alles wat metwielerevenementen te maken had.Onder de familiale fans, die een echte ruggensteun waren voor Leon, waren er heel watkozijns en aangetrouwde kozijns: onder andere Maurits en Robert De Lathowuer, Frans,Napoleon en Gustaaf Baele (de broers van Hélène), Aloïs Lievens, Robert en MauriceClement, Remi Van De Weghe, Albert Persyn en Richard Van Rijsselberge. Ook hunechtgenotes en hun oudste kinderen voelden zich onmiddellijk sterk betrokken bij Leon’skoersdebuut. Zowel Valère als Leon voelden zich daar allebei zeer goed bij.Eén van Leon De Lathouwers eerste wedstrijden bij de beginnelingen werd gereden op deVaart. Er waren heel wat deelnemers, alsook een massa supporters. Het was er erg druk!Maurits De Lathouwer (mijn oom die toen op de Vaart woonde) vergezelde mij. Al vrij vlugwist hij me te zeggen dat de gereputeerde Stan Tournet, die al veel wedstrijden gewonnenhad, ook van de partij was.Tot mijn niet geringe verbazing werden er hier en daar weddenschappen aangegaan. Een vande hevigste Tournetsupporters zag ik zelfs 20 BF inzetten op zijn poulain. Hij verkondigdeluidop aan iedereen die het horen wilde, dat Tournet met minstens 2 minuten voorsprong dekoers zou winnen!Zowel mijn nonkel als ikzelf keken verbouwereerd op naar die man, want wij geloofdensteevast in de kansen van Leon. Toen iets vóór halfweg Tournet er alleen van onder muisde,overviel ons een licht verontrustend gevoel.Tournet was die dag oppermachtig zodat de vurige wedlustige supporter nog gelijk kreeg ook.Zijn “zijn Stanny” de eindmeet overschreed, bedroeg zijn voorsprong bijna 4 minuten…Maar Leon zou bestendig vooruitgang blijven boeken. Zijn weerstandsvermogen en zijnkoersintellect groeiden gestadig aan. Reeds het jaar daarop begon hij te wedijveren met debesten!In een wedstrijd op Eesvelde moest een groepsspurt de winnaar opleveren. Van Gansbeke dieook bijzonder rap was, spurtte met Leon zij aan zij voor de overwinning.Net voor de eindstreep liep er plots een meisje van een jaar of tien de straat over. Leon hadgeluk, maar Van Gansbeke reed er in volle snelheid tegenaan en werd met hebben en houdenover de streep gecatapulteerd.Doordat de spurt een zeer spannend verloop kende, schokte het spurtaccident in zo’n ergemate het gemoed van vele toeschouwers dat ik me niet juist meer kan herinneren wie er toenals winnaar over de meet reed of vloog…(…)Over de verdere exploten van Leon De Lathouwer zullen we het verder zeker nog hebben.Vruchten van het platteland 16 70 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

C. Voorbeeldfunctie van enkele rennersKort na WO II hielden Maurits De Wannemaeker en vooral Leon De Lathouwer de Kalkenseeer op het hoogste wielerniveau hoog. Zij werden reeds kort na WO II op Wettersesportavonden uitgenodigd om er te koersen op rollen, onder andere op 24 januari 1946. LeonDe Lathouwer was toen bij de nieuwelingen actief.Veel aanhangers had ook Aloïs Lerno (°1924), wiens oom smid Edgard D'Hondt was.Na een periode van hoogconjunctuur met vooral Leon De Lathouwer in de hoofdrol, fietstenvooral André De Kerpel en Maurice Engels zich in de belangstelling. Die twee wijkgenotenvan op Eesvelde zorgden voor de nodige wijkgebonden rivaliteit.André De Kerpel beëindigde zijn wielercarriëre in 1965. Tot omstreeks 1975 werden nogsteeds heel wat wedstrijden georganiseerd maar bij gebrek aan lokale renners verloren diekoersen veel van hun betekenis. Nieuwe impulsen kwamen er eerst door de successen vanstreekrenners als Etienne De Wilde, Luc Colijn en Eddy Van Puyenbroeck (die in Kalken wasopgegroeid). Zij zouden de weg effenen voor een grote lichting Kalkense jongerenaangevoerd door Roland De Lathouwer. De periode 1975-1982 was de periode waarin hetmeest aantal plaatselijke renners in eenzelfde categorie uitkwamen. De periode vanaf de jaren1980 kenmerkt zich door een dalende trend in de organisatie van wielerwedstrijden tergelegenheid van wijkkermissen.Dat Johan De Lathouwer en Rudy Rogiers bij de beroeprsrenners actief waren en hungeneratiegenoten een voor een het wielrennen vaarwel zegden, zal daaraan niet vreemd zijn.In herberg ’t Rooske in de Koffiestraat was een supportersclub van Etienne De Wildegevestigd. Was Etienne niet een halve Kalkenaar? Zijn vader was afkomstig uit den Eker.Het was onmogelijk alle renners te behandelen. Bijlage 5 bevat zoveel mogelijk gegevensover personen die aan competitiewielersport op alle mogelijke niveaus hebben deelgenomen.In de verhalen die volgen, primeert niet de volledigheid. In elk verhaal zit wel een aspect vanhet algemene en de Kalkense wielerbeleving.1. Het verhaal van Maurice De Wannemaeker (1921-2006).In hoofdstuk IV werd het begin van zijn carrière belicht. Na WO II herbegonnen zowelGerard Lauwaet als Maurice De Wannemaeker met hun wieleractiviteiten. Ze reden beideneen tijdlang bij de Vlaamse Wielerbond, een instantie die niet lang bleef bestaan. Bij die bondwon Maurice De Wannemaeker een wedstrijd in Erembodegem, vóór zijn dorpsgenoot GerardLauwaet. Gerard Lauwaet zou kort daarop de wielerbedrijvigheid stoppen bij gebrek aanmotivatie.In 1948 trouwde hij en werd velomaker-renner voor de ploeg De Groene Leeuw. Zo kreeg hijvan het merk gratis een koersvelo.Het jaar 1948 was zijn topjaar met een 7 de plaats in de Ronde van Vlaanderen (die toen inWetteren toekwam), een 9 de plaats in Luik-Bastenaken-Luik en een 9 de plaats in Parijs-Brussel(325km wedstrijd met wind op kop, 10 uur fietsen).Tijdens zijn beroepscarrière verdedigde hij de ploegkleuren van M. De Waele (periode WOII), Rochet-Dunlop (1945-1946) en De Groene Leeuw (1947-1950).Maurice De Wannemaeker getuigde dat in zijn tijd de renners voor de wedstrijden geenspecifieke opwarming nodig hadden. Over het algemeen hadden ze de verplaatsing naar dewedstrijd per fiets afgelegd en hadden ze dus de nodige opwarmingsoefeningen achter de rug.Bij de beginnelingen en juniores werd prijzengeld voorzien, bij de liefhebbers werd geredenvoor “potten en pannen” (naturaprijzen zoals bijvoorbeeld een fiets), bij de onafhankelijkenen beroepsrenners was er opnieuw geld te verdienen.Vruchten van het platteland 16 71 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Illustratie 55. Maurice De Wannemaeker.Verzameling erfgenamen Maurice DeWannemaeker.Tijdens zijn beroepsrennerscarrière werd bij de aanvang van het seizoen eerst 50km daagsgetraind, later vijf dagen per week 175km. Hij deed dat met zijn drie trainingsmakkers:Grysolle, Van Herzele en Ghyselinck. Ze zorgden er voor dat ze in het afkomen windafhadden. Zo kwamen ze meestal samen aan de statie van Wetteren-Kwatrecht om vandaar allollekens vertellend naar Gent te rijden, vandaar naar Brugge, Oudenaarde, Kwaremont,Kluisberg, Edelare, Zottegem en Ninove. Een andere route leidde hen naar Antwerpen enBrussel en terug. Leon De Lathouwer reed af en toe mee. Maurice kreeg van de supportersvan “Latte” de schuld dat “Latte” teveel geëntraineerd had nadat ze na een tournee beslotenom nog eens verder naar Antwerpen en terug te rijden.Leon Verschraegen uit de Zomerstraat reed ook eens mee. Of hij echt gekoerst heeft, isvolgens Maurice niet zeker. Er bestonden in die tijd ook wedstrijden voor bijvoorbeeldcafébazen of handelaars…Ze hadden heel wat beperkingen ten opzichte van de beroepsrenners nu: gedeukte aluminiumdrinkpullen, zelf eten meenemen bij uitslapen of voor wedstrijden, enz…Op een bepaald moment werden de beroepsrenners opgedeeld in een categorie A en eencategorie B. Hij werd in categorie A opgenomen en daardoor diende hij aan alle voor datniveau geselecteerde koersen deel te nemen. Daardoor stond hij op een bepaald moment alseerste Belg op een zevende plaats in de Challenge Colombo. Die Challenge gold voorwedstrijden in elk land, maar omdat hij niet aan een wedstrijd in Italië meegedaan had,tuimelde hij uit die Challenge.Voor de grote verplaatsingen naar de wedstrijden kon hij beroep doen op Gustaaf Piens. Nazijn zevende plaats in de Ronde van Vlaanderen, waarin hij als laatste in een tweede groepjemet vier geëindigd was, was hij zo teleurgesteld dat hij tegen Gustaaf Piens zei dat hij deweek daarop niet zou deelnemen aan Luik-Bastenaken-Luik. Gustaaf antwoordde dat hij dannooit meer op hem beroep zou mogen doen om naar de koersen te rijden. Gustaaf Piens enRobert Clement speelden verzorger voor hem in die editie van Luik-Bastenaken-Luik.Maurice eindigde sterk op een negende plaats.Als beroepsrenner reed hij de Ronde van Luxemburg, de Ronde van Nederland en vier maalde Ronde van België. In de Ronde van Nederland liep hij een ontsteking op aan de knie doorte fietsen met een onaangepaste reservefiets. Dat werd uiteindelijk het einde van zijn carrière.Vruchten van het platteland 16 72 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Hij diende lang te rusten en zag het niet meer zitten om nog verder te koersen. Hij kon directbij Floris Dhooghe beginnen werken, velomaker bleef hij echter als bijberoep verder doen.Maurice herinnerde zich dat hij op een keer als beroepsrenner naar het zuiden van Frankrijktrok voor een ééndaagse wedstrijd. Hij en een collega hadden enkel hun zadel en hun guidonmee. Ter plaatse werd voor de fietskader en de rest van de fiets gezorgd. Tijdens diebergwedstrijd zat hij in een beklimming in een kopgroep met Robic en moest op de top vandie berg amper een honderdtal meter prijsgeven. In de afdaling reed hij echter lek en moestlang wachten op hulp. ’t Was de laatste keer dat hij zich zo ver voor een eendaagskoers zouverplaatsen. Tijdens een andere wedstrijd in Frankrijk werd hem de mogelijkheid geboden omin Algiers een wedstrijd te rijden. Hij weigerde, maar een collega nam het aanbod aan en hetbracht hem geen windeieren op.Toen Leon De Lathouwer begon te koersen, diende zijn supportersclub een andere locatie tezoeken. Die werd gevonden in de herberg van Theofiel Van Caenegem (1923-1980) op deVaart.Illustratie 56. Leon De Lathouwer feliciteert sportgenoot Maurice De Wannemaeker bijdiens huwelijk. Van rivaliteit tussen Leon en Maurice bleek geen sprake.Verzameling Georges Horion.2. Het verhaal van Leon De Lathouwer (°1929)Toen Leon als jongeling met zijn vader met de fiets naar familie in Wintham reed, moest zijnvader onderweg rusten, Leon echter niet. Leon’s vader moet toen gezegd heben: Gij moetkoersen.Zijn eerste koers reed hij in 1944 als niet-BWB-aangesloten onderbeginneling in een dorpjevoorbij Eke (Ouwegem of zoiets). De wedstrijd was eigenlijk uitgeschreven voorbeginnelingen. Hij en enkele anderen van Eesvelde waren eigenlijk meegereden om ValèreDe Smet aan te moedigen in zijn eerste wedstrijd gepland in Eke. Omdat ze daar beidensamen niet mochten deelnemen aan de wedstrijd, besloten ze om verder te rijden naar hetvolgende dorp waar ze wel mochten deelnemen aan de wedstrijd van beginnelingen. LeonVruchten van het platteland 16 73 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

mocht meerijden als onderbeginneling. Blijkbaar zou dat de enige koers zijn waaraan ValèreDe Smet zou deelnemen. Hij verdween uit die wedstrijd maar Leon reed verder mee en …won. Iedereen was al terug naar huis en Leon moest zo goed als alleen naar huis komen.Zijn eerste fiets kreeg hij van ex-renner Edward Vervaet, die toen velomaker op Eesveldewas, en die getrouwd was met Leons nicht Alfonsine Baele.Over zijn wedstrijden bij de categorieën van de nieuwelingen en juniores hebben we weiniginformatie kunnen verzamelen. Over zijn exploten bij de liefhebbers hebben we des te meerinformatie. We zullen ons echter beperken.Leon bracht tijdens zijn ganse carrière veel volk op de been. Bij elke wedstrijd die hij reed,waren er heel wat Kalkenaren die met de fiets naar de wedstrijden gingen kijken.Leon zelf diende naarmate zijn carrière succesvol vorderde, op een aantal mensen en dienstenberoep te doen om de geplande wedstrijden mee te kunnen doen.Aanvankelijk maakte hij gebruik van de vervoersmogelijkheden van verre buur AchilleVerhoeve. Een bijzondere herinnering heeft Leon aan Trifon De Meester. Diens zoon koersteook. Het kleine autootje vervoerde dus pa en ma De Meester, twee velo’s en twee coureurs. ’tMoet een hele belevenis geweest zijn.Voor verdere verplaatsingen maakte hij meestal gebruik van de trein. Diende hij teovernachten, dan kon dat bijvoorbeeld gebeuren bij oud-Kalkenaren, zoals bijvoorbeeld eenster gelegenheid van de wedstrijd Luik-Bastenaken-Luik in een niet verder bepaald jaar. Leonging overnachten in Angleur bij Simonne Verschraegen, dochter van de Kalkense herbergierStien Dook Verschraegen, die er woonde nadat ze met een Poolse soldaat getrouwd was.Vandaar uit vertrok hij ’s anderendaags naar de start van LBL.Leon werd ook regelmatig door bereidwillige supporters-autobezitters naar wedstrijdengebracht. Het vervoer van de koersfiets was geen probleem. Romain Crommelinck werkte alssmid en doet-alles in Tissage de Calcken. Hij maakte onder andere een systeem om op dePeugeot van Marc De Meyer te plaatsen zodat deze de fiets van Leon kon vervoeren naar dewedstrijden.Leon werd als liefhebber geselecteerd voor de Olympische Zomerspelen te Londen in 1948.De Olympische wegrit voor liefhebbers van 1948 te Londen had hij kunnen winnen. Leonwas met iemand weg aan het einde van de koers maar Wauters en de andere Belgenachtervolgden hen beiden tijdens de laatste ronde. Uiteindelijk werd Wauters derde, Leonvierde en Van Roosbroeck elfde. De wedstrijd was 170 à 180 km lang. De Belgische ploegkreeg de gouden olympische medaille van het landenklassement.Datzelfde jaar won Leon wel de Ronde van België voor liefhebbers. Die zege had hij toch weldeels te danken aan zijn mentor Achille Verhoeven die hem op een onnavolgbare wijze konoppeppen.Na de Olympische Spelen van 1948 werd hij geselecteerd voor het WK in Nederland … alsreserve omdat hij reeds aan de Olympische Spelen had mogen deelnemen.In 1949 won hij twee nationale titels, één bij de liefhebbers en één bij de militairen. VolgensLeon was daarmee vooral zijn moeder blij. Het feit dat hij twee identieke truien van BelgischKampioen had, scheelde in de was en de plas.Over het wegkampioenschap bij de liefhebbers te Wetteren, daar reed hij zowat voor eigenpubliek, eind juli 1949 vonden we in weekblad De Schelde van 31 juli 1949 onder de titelNaklanken over het Nationaal Baankampioenschap voor liefhebbers volgend relaas: (…) Bijhet ingaan van de tweede ronde ging de kat op de koorde. Op Overbeke speelden vier rennersschampavie, namelijk Delathouwer, Neyt, Van Rompay en De Vos. Enkele kilometer verderwisten Wijckstand en Van Steenkiste de vluchters te vervoegen. Te Aalst bedankte Leon DeLathouwer voor het gezelschap en vliegt onweerstaanbaar weg.Naarmate de kilometers vorderen wordt de gaping groter. Iedereen kent het spannend einde.Leon rijdt met een gebroken vork. Niettegenstaande hij van rijwiel moest veranderen, wist hijde achtervolgers achter zich te houden en komt hij alleen toe op de Jan Broeckaertlaan.Vruchten van het platteland 16 74 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Illustratie 57. Het viertal van de Olympische wegrit vóór de gebouwen van het RAF-kamp inNortholt, het ‘atletendorp’ anno 1948. Rechtstaand Eugeen van Roosbroeck, zittend LievinLerno, Leon De Lathouwer en Lode Wouters.Foto uit krantenartikel.Illustratie 58. Leon aan de leiding tijdens de Olympische Wegrit voor liefhebbers, Londen,1948. Verzameling familie De Lathouwer – De Kegel.Vruchten van het platteland 16 75 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Illustratie 59. Leon wordt de trui van Belgisch Kampioen omgord, 1949.Verzameling familie De Lathouwer – De Kegel.Illustratie 60. Groep van de Vaartstraat klaar om te vertrekken voor de huldestoet naaraanleiding van Leon’s prestatie tijdens de Olympische Spelen van Londen.Verzameling Marc Clement.“Latte” won als onafhankelijke enkele belangrijke klassiekers tijdens de periode 1950-1951.Hij werd in de kranten de Prins der Onafhankelijken genoemd. In 1952 werd hijVruchten van het platteland 16 76 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

eroepsrenner. Regelmatig won hij een wedstrijd maar de wedstrijd die hem het best lag, washet Kampioenschap van Vlaanderen te Koolskamp. Hij veroverde die titel in 1953 en in 1955.De carrière van Leon eindigde abrupt door een zware val tijdens een wedstrijd teDendermonde.Voor het Wereldkampioenschap te Kopenhagen begin augustus 1949 was hij eveneensgeselecteerd. Mecenas Gustaaf Piens en verzorger Robert Clement vergezelden de jongesportman. Leon reed plat op het einde van het Wereldkampioenschap in Kopenhagen.Kalken vierde de glansprestaties van Leon tweemaal met een grootse viering en optocht.Iedereen met naam en faam in de gemeente, elke buurt, elke vereniging werkte mee aan diehuldemomenten in 1948 en 1949. Er bestaat trouwens nog filmmateriaal van. Straten werdenversierd en Guy Roels herinnerde zich dat zijn grootvader voor elk huis in de Vaartstraat eenbordje geschilderd had met daarop gelukwensen en groeten aan Latte.Illustratie 61. Leon De Lathouwer wordt Kampioen van Vlaanderen te Koolkamp bij deberoepsrenners, 1953. Verzameling Marc Clement.Vruchten van het platteland 16 77 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

3. Het verhaal van Julien Rogiers (°1937)Julien, afkomstig uit de Kleine Zauwerstraat, was wielrenner van 1954 (17 jaar) tot 1961 (24jaar). Hij ging vanaf zijn 14 jaar werken naar Gent en maakte de verplaatsing met een tientalanderen per fiets. ’s Avonds werd er naar huis gekoerst. Hij was daarin sterk. Komt daarbijdat zijn vader zelf graag zou gekoerst hebben en zijn moeder er niet tegen was. Van oudrenneren velomaker De Wannemaeker kreeg hij een velokader bij het begin van de week,paste die aan tijdens die week. Julien mocht zijn fiets halen donderdagavond en reed er directeen toer mee van ongeveer 20km. De zondag erop reed hij zijn eerste wedstrijd omzeggenszonder echt te trainen. Met bakker Marcel Roels uit de Boombosstraat reden ze naar zijneerste koers in Sint-Lievens-Houtem. De voorlaatste ronde stopte hij die wedstrijd.In 1954 reed hij zes wedstrijden bij de onderbeginnelingen, daarvan beëindigde hij er vijf bijde zeven eerste.Illustratie 62. Julien Rogiers na eenoverwinning.Hij kreeg aangepast werk en deed de verplaatsingen naar de wedstrijden vooral met de fiets.Hij reed daarna bij de nieuwelingen of beginnelingen en daarna bij de liefhebbers.Tijdens zijn ganse carrière won hij zes wedstrijden. Bij het begin van zijn carrière was hijaangesloten bij een club in Aalst, op voorspraak van meester Meys. Daarna werd hij lid vande club Gentsche Velosport. Van die club won hij ooit het clubkampioenschap voorliefhebbers. Hij eindigde derde in die wedstrijd na onafhankelijke Willy De Gucht enberoepsrenner Odiel Vander Linden, maar vóór onder andere Fred De Bruyne.Vruchten van het platteland 16 78 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Julien voelde zich goed op de kasseien, werkte veel en deed veel ontsnappingspogingen.Indien hij zich in de laatste ronde wat kon sparen, kon hij degelijk meespurten en behaalde hijheel wat dichte ereplaatsen. Zo behaalde hij op vijf wedstrijden in de Vaartstraat vier keer detweede plaats. Het rijden voor eigen volk bracht zo zijn problemen mee: iedereen reed op jewiel en profiteerde de laatste honderden meters van je inspanningen. Die eerste vierwedstrijden hadden een omloop in een soort 8-vorm: van de Vaartstraat naar de Gaverstraat,Dendermondsesteenweg, Kruisenstraat, Koffiestraat, Dorpstraat, Molenstraat, Colmanstraaten terug naar de Vaartstraat. Even vóór die Vaartstraat lagen er langs de kant van de weggrachten, die regelmatig voor valpartijen zorgde. De laatste keer dat hij aan de wedstrijd in deVaartstraat deelnam, was er eerst een grote ronde via Gentbrugge en daarna enkeleplaatselijke ronden. Reeds van bij de start waren er ontsnappingen maar Julien was niet bij dieontsnappingen betrokken. Hij had bovendien met pech af te rekenen: een nieuwe fiets met eenmankement aan de manivelles en een platte band. Alhoewel hij tot voor kort, onder druk vande supportersclub omwille van het feit dat Julien de laatste maanden veel fietsmankementenhad, veranderd was van velomaker van bij De Wannemaeker naar De Smet, hielp DeWannemaeker hem toen hij aan diens deur platviel. Uiteindelijk eindigde Julien de wedstrijdongeveer als vijftiende.Juliens supportersclub was gevestigd bij August Borglioen in de Bontinkstraat, als laatsteherberg op Kalkens grondgebied aan het kapelletje ter hoogte van de Loereveldstraat.Voorzitter was apotheker Crommelinck, ondervoorzitter was bakker Alberic De Ridder. Eenbode haalde het lidgeld voor de supportersclub op geregelde tijdstippen op. Toen hij stoptemet koersen, werd zijn fiets verloot. Edgard Van Mossevelde won hem.Julien ondervond nogal wat problemen met zijn slecht zicht, dat kon wel eens oorzaak zijnvan een misrekening bij een aankomst of van een valpartij.Als verzorgers had hij eerst buur Emiel Arents en daarna Basiel Schepens en Edgard DeVreese.Geldprijzen werden gewonnen: bij de nieuwelingen 400 frank voor een eerste plaats, bij deliefhebbers 800 frank voor een eerste plaats. Daarbij konden nog premies in natura gewonnenworden.Toen Albert Fiers, van ’t Hussevelde, begon te koersen, ontstond er een hevigesupportersstrijd tussen diens supportersclub die bijna gans Hussevelde omvatte en die vanJulien Rogiers. Bij de eerste sportieve confrontatie tussen Julien en Albert in de KalkenseVromondstraat, moest Albert echter vlug lossen…Luce Rogiers, broer van Julien, reed “parochiale koersen”, te vergelijken mettoeristenwedstrijden. Op een aantal wijken werden tgv de kermis koersen voor de parochianeningericht. Zo won Luce eens in Den Boombos en eens op de Kruisen. Mogelijk reed AiméRogiers ook ooit wel zulke wedstrijden.4. Het verhaal van André De Kerpel (°1942) en zoon Johan (°1969)André De Kerpel was een beloftevolle jongere die in de nieuwelingencategorie in 1959 eenbelangrijke overwinning behaalde, namelijk de Trofee Het Volk.Hij liet zich op technisch vlak bijstaan door de Laarnse ex-renner Livien Troch. BasielSchepens was zijn vaste masseur.Vruchten van het platteland 16 79 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Illustratie 63. Andre De Kerpel tussen moeder, vader en broer met de trofees als overwinnaarvan de Trofee Het Volk 1959.André De Kerpel behaalde bij deliefhebbers en de onafhankelijkenmooie uitslagen.Normaliter zou hij beroepsrennergeworden zijn bij Braeckeveldt bijAlcyon, maar het overlijden vanzijn ouders verhinderde dat. Hijstopte in 1965 met koersen op 22-jarige leeftijd.Een generatie De Kerpel laterbegeleidde André zoon Johantijdens zijn wielercarrière. Johanbehaalde meerdere overwinningen,ook bij de liefhebbers.André De Kerpel organiseerde opde wijk Eesvelde, de thuishavenvan de familie, vijf opeenvolgendejaren een wielerwedstrijd voor decategorie waar zoonlief in actiefwas.Illustratie 64. Johan De Kerpel.Vruchten van het platteland 16 80 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

5. Cyclocrosser Sylvain Engels (°1952).Sylvain was aktief als wielrenner,vooral veldrijden, tussen zijn 18 de en25 ste jaar. Bij de juniores behaalde hijvijf overwinningen in cyclocrossen. Ineen bepaald jaar was hij zelfs alsfavoriet voor het BelgischKampioenschap cyclocrossenuitgeroepen, maar twee dagen voor diewedstrijd maakte hij een zware val opde Kluisberg. In het Belgischekampioenschap eindigde hijuiteindelijk pas achtste.Illustratie 65. Sylvain Engels na eenoverwinning in een cyclocross.6. Het verhaal van Roland (1959-1979) en Johan De Lathouwer (°1960)Roland De Lathouwer (1959-1979) was de voorbode van een reeks renners die tijdens dejaren 1970 voor een echte “wielerwedstrijdhause” in Kalken zorgde. Zijn carrière werd echterplots afgebroken door een verkeersongeval op 28 mei 1978. Hij overleed 1 jaar en 7 dagenlater zonder bij bewustzijn gekomen te zijn.Het grootste deel van de carrière van broer Johan De Lathouwer wordt verhaald in dehiernavolgende tekst van iemand uit de Vriendenkring Johan De Lathouwer met als titelJohan De Lathouwer: tien jaar wielrennen met hoogten en laagtenAan het voorbeeld van ‘peter’ Leon De Lathouwer, de alom bekende legendarischewielerfiguur van kort na de tweede wereldoorlog, trok Johan De Lathouwer zich – pas15 jaar oud geworden – op om het ook in deze toch zo harde sporttak te wagen. Op datogenblik toerde de ons veel te vroeg ontvallen oudere broer Roland reeds in de pelotonsmee rond. Johan kreeg vooral daardoor al vroeg het nooit spottend opgenomenpredikaat “kleinen Latte” opgekleefd. Maar die ‘kleinen’ toonde zich al vlug een vinnigrennertje. Niet alleen in de wedstrijden zelf maar vooral aan de eindstreep. Er zatinderdaad snee of Johan’s spurt. Een troefkaart die hem in zijn verdere loopbaan nogheel wat voordelen zou opleveren. Bij de nieuwelingen en juniors ontpopte Johan zichook vlug tot een geregeld winnaar. Maar Johan had duidelijk nog andere kapaciteiten.Dat bleek toen hij zijn eerste wedstrijden op piste reed. Daar voelde hij zich al dadelijkin zijn sas en viel vrij vlug in de smaak bij de bondsleiders die de selecties voorbuitenlandse wedstrijden en wereldkampioenschappen aanduidden.Vruchten van het platteland 16 81 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Illustratie 66.Roland De Lathouwer in actie met in zijn wiel Etienne De Wilde. Wedstrijd teLaarne 28 augustus 1976. Verzameling familie De Lathouwer – De Kegel.Illustratie 67. Sticker die verkocht werd tenvoordele van de jonge renner Johan DeLathouwer.Illustratie 68. Johan De Lathouwer.Vruchten van het platteland 16 82 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

In 1978 maakte Johan deel uit van junioresselectie voor het WK en hielp in depuntenkoers Kenny De Maerteleire aan de wereldtitel. Een jaar later in Amsterdam washij er al bij in de amateurselectie, ook al was hij toen nog geen negentien. Aan deGlobelaan te Brussel zorgde men ervoor dat Johan een speciale licentie kreeg.Overwinningen op het houten ovaal stapelde Johan zowat spelenderwijze bij mekaarmaar hij hield vooral oog voor de weg. Toch kon hij daar reeds in dejongerenkategorieën te moeilijk een konstante in zijn prestaties leggen om echt bij denationale top te horen.Zijn eerste jaren als amateur waren dan ook van ver geen hoogvliegers. Laat het ons demagere jaren uit zijn loopbaan noemen. Ook al sloot hij elke competitie af met eenaantal overwinningen en moet gesteld worden dat brute pech en ziekten hem zeldenspaarden. Maar de harde wet van de wielersport heeft daar weinig oog voor. Toch‘groeide’ Johan steeds meer en zijn onmiddellijke omgeving zag dat ook wel. Vandaarde nooit opgevende aanmoedigingen. Vanaf het seizoeneind 1982 werd Johan plots eenberesterk renner. Vooral in zijn eerste Ronde van Bulgarije bewees hij dat. Tegen degereputeerde tegenstand uit de Oostbloklanden liet hij twee ritoverwinningenoptekenen. 1983 moest het jaar van de waarheid worden en werd het ook. De hooggestelde verwachtingen werden al eind maart ingelost toen Johan in onmenselijkeweersomstandigheden de lastige ‘Dwars door België’ te Waregem won. Het was hetbegin van een onvergetelijk seizoen. In de ronde van West-Vlaanderen bevestigde hij alvlug maar als gastrenner voor Gentse Velosport moest hij zelfs etappezeges laten aanbeter geklasseerde clubrenners. De Ronde van Vlaanderen domineerde Johan als hetware. Van bij de start in de aanval, in de heuvelzone zowat de beste klimmer en in definale een bezieler in de achtervolging op een kopgroepje van vijf dat hij als enigeontsnapping aan zijn neus had laten voorbijgaan. Hij finishte in Denderleeuw nogafgescheiden zesde. Voordien had Johan in Italië reeds internationale waarderingafgedwongen. Sukses bleef echter niet lang uit. In diezelfde meimaand werd hijKampioen van Vlaanderen, precies 32 jaar nadat peet Leon dezelfde stunt had gelukt.Toen kwam echter de climax. In de Ronde van Limburg, de hoogst gekwoteerderittenkoers van het land, won hij vier ritten, het puntenklassement en werd enkel dooreen val de kansen op een eindzege uit de handen gerukt. In die trend zou het seizoenverder verlopen. Overwinningen werden als met de glimlach aaneengerijgd en als meestsprekende voegde hij er opnieuw twee ritten in de Ronde van Bulgarije aan toe. Johanwas meer dan duidelijk profrijp. Per 15 augustus 1983 werd een tweejaarsovereenkomstgemaakt die hem vanaf 1.1.84 lid maakte van de profformatie van Roger Swerts. Maarin dat profrennen bleef sukses voorlopig nog uit. Pech en ziekte waren weerhoofdoorzaken maar Johan grijpt hiernaar niet graag terug als verontschuldiging, hoeoverduidelijk die de voorbije twee jaar zich manifesteerden. Johan hunkert naar eenderde eerlijke kans om zijn waarde als beroepsrenner in de verf te zetten. 1986 moet hetjaar van de waarheid worden. Met Johan hoopt de ganse vriendenkring dat die droomwaarheid mag worden. Het geloof en vertrouwen is er zowel bij renner als in zijnomgeving. Die heerlijke momenten van dat laatste jaar amateur zouden wij allen graagnog eens herleven. Al was het maar met flitsen. Komaan Johan7. Rudy RogiersRudy Rogiers groeide op in de volkrijke en volkse wijk Hussevelde waar iedereen zijn sterkeprestaties van nabij bleef volgde.Rudy begon op relatief late leeftijd met de competitieve wielersport. Dat was bij de juniores.De seizoenen 1981 en 1982 waren voor Rudy evenveel sterke seizoenen. Zijn tweede plaatstijdens het Wereldkampioenschap op 29 augustus 1981 te Praag werd uitbundig gevierd.Het daaropvolgende jaar werd Rudy beroepsrenner en in 1984 werd hij in Parijs-Roubaixtweede achter Sean Kelly. Uiteindelijk zou Rudy Rogiers tien jaar profwielrenner zijn. Dat hijVruchten van het platteland 16 83 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

slechts twee wedstrijden won is, bijzaak. Hij is op zijn minst een beetje wereldburgergeweest. Rudy Rogiers en Johan De Lathouwer waren dus eigenlijk de eerste Kalkenserenners die regelmatig naar het buitenland gestuurd werden om de belangen van hun teams teverdedigen.Rudy werd onder andere geselecteerd voor het WK Montjuich 1984 en reed (minstens)viermaal de Tour de France (1983-1986).Illustratie 69. Rudy Rogiers als overwinnaar van een wielerwedstrijd tgv Koffiestraatkermis.8. Tim Roels (°1986)Tim Roels is het voorbeeld van iemand die van bij de jongste categorieën competitief aanwielrennen deed. In 2000 reed hij wedstrijden bij de aspiranten, vooral in Nederland want inBelgië bestonden die wedstrijden nog niet. Tijdens de daaropvolgende jaren bij denieuwelingen en juniores behaalde hij meer dan twintig overwinningen op de weg.Tim behaalde ook uitstekende resultaten op de piste. Meerdere malen werd hij geselecteerdvoor WK wedstrijden op de piste, met als hoogtepunt zilver in de ploegkoers juniores metTim Mertens in Los Angeles (USA) 16 overwinningenRond Tim Roels werd een grote supportersclub opgebouwd die tijdens de periode 2002-2007jaarlijks voor hun favoriet een wedstrijd te Kalken inrichtte. Die wedstrijd kreeg de titel GrotePrijs Marc Krick.9. Nadine Fiers (°1966)Nadine is voorlopig de enige dame uit Kalken die een wielercarrière uitgebouwd heeft.Tijdens de periode 1981-1992 trad ze achtereenvolgens aan bij de dames kadetten,nieuwelingen en internationalen.Nadine behaalde een twintigtal overwinningen met als voornaamste prestaties: Oost-Vlaamskampioen kadetten te Lochristi (1981), Belgisch Kampioen kadetten op de weg te LembeekVruchten van het platteland 16 84 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

(1982), dragen van de bolletjestrui in de Tour de France voor vrouwen (1985), meerderepodiumplaatsen bij BK internationalen en enkele selecties voor WK (1985, 1986 en 1987).Haar vader René Fiers (°1938) kreeg de liefde voor de fiets pas op 35-36 jarige leeftijd tepakken en kwam jarenlang aan de start van WAOD-wielerwedstrijden.Illustratie 70. Tim Roels als overwinnaar van de Omloop Het Volk bij de nieuwelingen, 2002.Illustratie 71. Nadine Fiers als BK, 1982.Illustratie 72. René Fiers.Vruchten van het platteland 16 85 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

D. Mensen achter de rennersEr waren de families van diegenen die de sport beoefenden, er waren personen die met raaden daad de jongeren bijstonden, die hen iets wilden bijleren en er waren personen die zorgden1. De situatie thuisEen aantal families waren de sport en de wielersport in het bijzonder ten zeerste genegen.In andere families zaken vader of moeder de sportkeuze van hun zoon niet altijd zo goedzitten. Een aantal factoren speelden daarbij een rol: de materiaalkosten, schrik voorongevallen, de verzorging en, misschien nog het meest, de niet-sociale aanvaarding van hetwielrennen bij vrienden en familie.Allerlei verhalen zijn bekend: van het verstoppen van de koersvelo bij vrienden of buren tothet uitstellen van aan wielersport doen tot na het huwelijk.Het lijkt misschien allemaal vanzelfsprekend, maar de rol van de familieleden in hetwieleravontuur van een van de kinderen, mag niet geminimaliseerd worden.Vandaar dat de moeder van Leon De Lathouwer niet wou dat diens broer Robert in devoetsporen van Leon trad.Monique De Kegel, moeder van Roland en Johan De Lathouwer getuigde dat twee jongerendie aan wielrennen deden veel werkorganisatie vroegen.Illustratie 73. Anna Veeckman, de moeder van Leon en Robert, besteedde veel aandacht aande voeding van haar koersende zoon.Verzameling Marc Clement.Vruchten van het platteland 16 86 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

2. Lichamelijke en geestelijke verzorgingHet leven van een wielrenner was reeds lang meer dan fietsen alleen.Voor verzorging stonden in eerste instantie bijna altijd familieleden of kennissen in. Zijwilden hun tijd en zelf-opgedane kernnis ten dienste stellen.Alhoewel reeds tijdens het interbellum Basiel Schepens actief was bij de verzorging van dewielrenners, brak medische- en sportbegeleiding op plaatselijk vlak pas goed door na WO II.Dat Basiel Schepens alom gerespecteerd werd, blijkt uit navolgende lijkredetekst,uitgesproken door Jozef De Landtsheer uit naam voetbalploeg FC Hoger Op Kalken.Geachte Familie,Er is iemand van ons in een stille dood weggegaan, iemand met een goed hart en met eenalomgewaardeerde dienstvaardigheid.Die verloren vriend wist zijn leven schoon te maken in dienst van anderen.Zijn levensschoonheid, die eenvoudig doch doelbewust was bestond uit liefde en goedheid, diede rijkdom uitmaken van de ware levensopvatting.Hij liep geen storm tegen het noodlot, maar berustte erin en aanvaardde gelaten het kruis vanzijn langdurige ziekte.Gelaten ja, maar ook moedig, blijmoedig zelfs, torste hij de last ervan; en als het hem op zoweinige dagen wat beter ging, was hij vol hoop en deelde hij zijn vreugde met dezen die zijnleed niet aanvoelden of er weinig aan dachten, dat de man die hen hielp ook hulpbehoevendwas en wel op zijn minst wat dank kon gebruiken. Talrijk zijn de sportlui die hij met raad endaad geholpen heeft, want in de sport vooral heeft hij zich verdienstelijk gemaakt, om toch opdie manier goed te kunnen doen. Hij was tot buiten de gemeente grenzen bekend en, nog meerdoende dan hij kon, gaf hij gekwetsten beterschap of genezing. En dat was allemaal zonatuurlijk bij Basiel, dat hij vergat naar een dankwoord te luisteren.Illustratie 74. Basiel Schepens (1904-1964) Illustratie 75. Hendrik Van Caenegem wasmasseerde veel Kalkense wielrenners. steeds in de weer voor Johan De Lathouwer.Vruchten van het platteland 16 87 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

De voetbalclub heeft in hem een offervaardig bestuurslid en een hulpvaardige hand verloren.Er zijn weinig mensen die heengaan voor goed zonder treurnis achter te laten; maar als eengoed mens heengaat is de vrijgebleven stoel moeilijk door een zetel te vervangen. De plaatsblijft leeg, doch de goedheid zit er nog op, zijn sublieme nalatenschap.Voor al wat Ge voor onze club gedaan hebt zeggen we U, Vriend Basiel, een laatste dank endeze dank zal een gebed zijn om uw goede ziel ten Paradijse te geleiden.Kalkenaar Basiel Schepens (1904-1964) was gepassioneerd door de (wieler)sport. Hij zoudecennialang sporters masseren. Florent volgde zijn vader Basiel een tijdlang op als verzorgervan renners.Recept massageolie familie Basiel Schepens, aangeleerd aan Basiel tijdens zijn“stageperiode” op de Gentse piste tijdens het interbellum.Summiere bereidingswijze:Eieren samen met azijn een drietal weken in een afgesloten recipiënt laten staan.Daarna kamfer toevoegen en terpentijn (1/2 + ½) en opnieuw drie weken laten rusten.Daarna van de massa (de kalk van de eierschelpen was opgelost) een vloeiend geheel makenmet toevoeging van mosterd en olie.Overbrengen in flessen en twee weken laten rusten.Schudden vóór gebruik.Illustratie 76. Deze foto waarop verzorger en neef Robert Clement de bevoorrading verzorgtvoor De Lathouwer is meer dan waarschijnlijk genomen op de grote Markt te Oudenaarde.Verzameling Marc Clement.Maurits De Lathouwer (1913-1983), een oom van Leon De Lathouwer, bezat de ingesteldheidom heel wat jongeren op te peppen. Hij deed dat dan ook bij onder andere Leon DeVruchten van het platteland 16 88 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Lathouwer en bij André De Kerpel. Maurits De Lathouwer was eveneens een vurige supportervan het toenmalige La Gantoise. De technisch-vaardige voetbalknepen die hij geregeld in hetOttenstadion te aanchouwen kreeg, oefende hij op de Vaart graag in, samen met de toen nogjonge H.O. Kalken-voetballers Jean Plovie, Willy Claus, Marcel Van Acker, Robert De Smeten nog enkele anderen die ook op de wijk De Vaart woonden.Tabel 12 bevat namen van masseurs en verzorgers van plaatselijke renners.Masseurs - verzorgersBasiel SchepensRené CouchéRoger De BroeFlorent SchepensRobert ClementHendrik Van CaenegemPrudent HaeghensWilly VerhekeRudy Van AckerRemi PauwelsValcke Rietje (Bontinkstraat)Vergeylen (Overmere)Troch LivienArents EmielDe Vreese EdgardWielrennersVervaet BasielCotman RichardDe Clercq GilbertOosterlinck AndreVerschraegen RomainVerschraegen LeonVan De Velde GastonBaert Gole MauriceHoogewijs AchielRoels MarcelVervaet EdwardDe Kerpel AndréRogiers JulienDe Wannemaeker MauriceEngels SylvainRoelandt JulienHendrickx MarcDe Wannemaeker MauriceDe Lathouwer LeonDe Lathouwer JohanDe Lathouwer RolandDe Lathouwer RolandClaes JoPauwels GilbertDe Kestelier GeorgesSylvain EngelsAndré De KerpelRogiers JulienRogiers JulienTabel 12. Een aantal masseurs – verzorgers stelden zich ten dienst van een plaatselijkewielrenner. De lijst is ongetwijfeld nog aan te vullen.Dat veel inspanningen gingen naar het afmalen van de kilometers op training lijkt evident.Ook op een andere manier moest conditie opgedaan worden.Enkele voorbeelden:Na WO II zouden de inspanningen van Albert Persijn niet alleen leiden tot de oprichting vaneen succesrijke Kalkense boksclub, maar ook tot het besef dat allerlei oefeningen bijdroegentot een betere conditie voor de wielrenners. Ook wielrenners namen deel aan deboksoefeningen, zo bijvoorbeeld André De Kerpel.Diezelfde André De Kerpel nam als jongeling ook regelmatig deel aan de looptrainingen vanvoetbalclub FCHO Kalken.Vruchten van het platteland 16 89 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Illustratie 77. Roland De Lathouwer aan hetoefenen in de ouderlijke autostalplaats.Illustratie 78. Roland De Lathouwer aan hetrope-skippen.Voeding is een andere belangrijke factor.In het kader van deze studie werden een aantal voorbeelden opgetekend uit de periode kortvóór de Tweede Wereldoorlog tot omstreeks 1960.Maurice De Wannemaeker kreeg altijd ’t beste van het beste voorgeschoteld. Dat was meestalelke dag een biefstukje.André De Kerpel getuigde dat hij veel platte kaas gegeten.Ten huize van Julien Rogiers werden als speciale maaltijd duivenjongen klaargemaakt.Frieten stonden helemaal niet op het menu en zijn moeder maakte een soort smeerkaas metgroenten in verwerkt.De moeder van Leon De Lathouwer deed veel moeite om kort na de oorlog het beste voedselvoor haar succesrijke zoon te kunnen veroorloven. Sulkerplets met eieren kreeg Leon duszeker niet voorgeschoteld. Leon De Lathouwer durfde op een wedstrijddag omstreeks 10 uurbij de plaatselijke beenhouwer een stukje fijngehakt biefstuk bestellen. Dat verorberde hij danrauw.3. Supportersclubs als nieuwe verenigingsvormDe supportersclubs van het wielrennen werden na WO II ervaren als een nieuweontspanningsvorm en organisatievorm voor de gewone werkman en de kleine zelfstandige,naast de reeds lang bestaande socio-culturele verenigingen zoals KWB, de Boerenbond enz…De supportersclubs probeerden de meest dringende noden van hun renner(s) te lenigen, zowelop financieel als op moreel vlak. Meestal was een kapitaalkrachtige persoon de oprichter of deVruchten van het platteland 16 90 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

voorzitter van zo’n vereniging. Vergeten we in dit geval de Eesveldse familie Verhoeven enGustaaf Piens niet.Meestal werden jaarlijks een of meerdere grote activiteiten ingericht. De opbrengst van hetjaarlijkse bal en de steunkaartenverkoop werden meestal besteed voor de aankoop vanfietsmateriaal.Er zijn twee voorbeelden bekend van supportersclubs die op eigen initiatief wielerwedstrijdeningerichtten, namelijk de supportersclub van Leon De Lathouwer (Oefenkoers van ongeveer80 km op 28 februari 1954) en de supportersclub van Tim Roels (wielerwedstrijden op dewijk Hussevelde, periode 2002-2007).Het valt op dat de renners van pakweg de laatste 15 jaar minder en minder een supportersclubachter zich hebben, met uitzondering van Tim Roels dan.Illustratie 79. De supportersclub van Keghels was gevestigd in café De Manna bij de familieHanselaer – Schack.Verschraegen RomainVerschraegen LeonRogiers JulienRoelandt JulienFiers AlbertClaus MarcelWard Hoogewijs, ZomerstraatWard Hoogewijs, ZomerstraatMaurice De Wannemaeker, EesveldeMaurice De Smet, Vaartstraat./Albert Haentjens, Lindestraat, OvermereVelomaker Maurice De SmetVelomaker Albert Troch, wijk De Kruisen, zelf ex-renner enzoon van ex-renner Gaston TrochTabel 13. Enkele renners en hun velomakers.BenamingSecretaris ofaanspreekpersoonPlaats lokaalVruchten van het platteland 16 91 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

De Lathouwer Leon Meys Jozef Herberg wwe Anna VeeckmanLater in eigen herberg.De Rogiersvrienden (JulienRogiers)Voorzitter was apotheker MarcelCrommelinck, ondervoorzitterwas bakker Alberic De Ridder,secretaris Jozef Meys,Herberg August Borglioen,Bontinkstraat.Supportersclub JulienRoelandtSupportersclub Albert FiersSupportersclubs voor DeSchrijver en EngelsDe KerpelvriendenLouis Keghelskalkendorp.Alfred Verschraegen (voorzitter)Bestuursleden Marcel Van DeSompel, Frans Van Den Hende enGeorges D’HondtMaurice EngelsRoger De Broe (voorzitter)André Poelman (secretaris)Engels Sylvaino.a. Julien Vispoel en HenrietteHanselaerDe Lathouwersvrienden Voorzitter Rudolf Poelman(voor Roland en Johan) (1973)ondervoorzitters Marcel DeVogelaere (1973-1976) en RogerDe Broe (1973-1976), secretarisT. Van Caenegem, hulpsecretarisPrudent Haegens,Erevoorzitter Jules De Landtsheer(1973-1977)Voorzitter Roger De Broe (1977)Secretaris Hendrik VanCaenegem (1977)De Sennesaelvrienden Julien Lequeux (1975-1977)Daniël Van De Velde (1977)Leden:Marcel De Coster (1977)André Cours (1977)André Sennesael (1977)In de herberg van zijn ouders.Café Hilaire De Waele, HusseveldeCafé Prosper Fiers, HusseveldeCafé Onder den Toren bij Jozef DeKegel, KalkendorpIn De Manna, bij Albert Hanselaer enSchack, VaartstraatKoninklijke HarmonieCafé Leon De LathouwerHerberg Volkshuis bij Theofiel VanCaenegem, VaartstraatCafé André SennesaelLeboeuf Dirk Marc Van Hauwermeiren (1975) Café Leon De LathouwerRogiers RudyCafé Annie Colman, HusseveldeDe Kerpel JohanCafé De Lathouwer, EesveldeClaes JoCafé Sportvriend, EesveldeRoels TimCafé ’t Krieksken, HusseveldeTabel 14. Supportersclubs en de ere-voorzitters, secretarissen of contactpersonen..Vruchten van het platteland 16 92 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Illustratie 80. Onderwijzer Ernest De Gelder was een van de stuwende krachten achterplaatselijke wielrenners. Hier zien we hem samen met Rudy Rogiers.Verzameling familie Rogiers – De Coene.Leon De LathouwerJulien RogiersKlaasbal, zaal KoninklijkeHarmonieBal, zaal KoninklijkeHarmonie7 december 19526 december 19534 december 19552 december 19561 december 19577 december 195822 januari 195627 januari 195726 januari 195825 januari 195924 januari 196021 december 195813 december 19591 januari 195821 december 195813 januari 1978Maurice Engels en Jozef DeSchrijverGezamenlijk bal, zaalKoninklijke HarmonieAndré De KerpelBal, zaal KoninklijkeHarmonieSennesael Jean-Pierre Sportavond zaal KoninklijkeHarmonieDe Lathouwer Roland en Bal, zaal Koninklijke13 september 1975JohanHarmonieDe Lathouwer Johan Sportbal Zaal Calcine 15 november 19808 november 1986Rogiers Rudy Sportbal Zaal Koninklijke 28 november 1981Vruchten van het platteland 16 93 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Roels TimDe Landtsheer StevenHarmonieEetfestijn Zaal Skala,ColmanstraatEetfestijn, Kantine FCHOKalkenVijfde editie, 3-4 december200528 januari 2006Tabel 15. Enkele voorbeelden van activiteiten van supportersclubs.De meeste supportersclubs organiseerden in de wintermaanden een of meerdere bals. Voor deperiode tot omstreeks 1960 vonden die feesten plaats in zaal Koninklijke Harmonie in deKoffiestraat te Kalken. In die periode was die feestzaal zowat de enige zaal die groot genoegwas.Illustratie 81. Een groot deel van de Kalkense wielrennerslichting van midden de jaren 1970was aan de slag bij EBO. Patrick Van Damme (links), Dirk Leboeuf (midden) en Jean-PierreSennesael (rechts) aan de start van een wedstrijd.Verzameling Dirk Leboeuf.Vruchten van het platteland 16 94 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

D. Wielersport een gans leven lang.1. Wielertoeristen.a. Individueel.Reeds in de periode 1952-1953 waren Roger De Broe en Jozef Meys gedurende enkele jarenwielertoerist-lid bij een Merelbeekse wielerclub. Ze reden zelfs een Ronde van Vlaanderenmee, samen met Raymond De Veirman.Heel wat later sloten Georges De Kestelier (°1957) en Roland De Lathouwer zich aan bij deWetterse Wielerclub Motobecane van velomaker Waterinckx.b. Wielertoeristenclub Calcine.Café De Calckine in de Koffiestraat werd door Alfred en Annie Clerick – De Wildeopengehouden van 1970 tot 1987. In 1972 werd de wielertoeristenclub De Calcine opgericht.Roger De Broe zorgde voor mutsjes van Derby Sport. Kort daarna werd ook een vrouwelijketoeristenclub opgericht. Een van de eerste grote organisaties waren drie jaar na elkaar de Drieuren van Kalken. Een eerste editie had plaats op zaterdag 23 september 1972. Secretaris in1972 was Roland Meys.Een aantal oud-renners maakten deel uit van de wielertoeristenclub en een aantal jongerengroeiden uit dat midden door tot echte wielrenners. De bekendste onder hen is ongetwijfeldRudy Rogiers.Wielertoeristenclub Calckine is nog steeds actief en staat jaarlijks garant voor geslaagderecreatieve wielerevenementen.Illustratie 83. De leden van wielertoerisenclub Calcine aan estaminet In Den Bouw,periode kort na de oprichting. Verzameling Alfred Clerick.Vruchten van het platteland 16 95 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

2. Nevenbonden.Niet iedereen beoefent of wou het wielrennen in competitief verband onder de vleugels vande BWB beoefenen. Vanaf de jaren 1970 ontstonden (opnieuw) een aantal afzonderlijkewielerbonden die een aantal wielerliefhebbers, jong en oud, toeliet wedstrijden te betwistenop hun niveau. Misschien zijn de WAOD en de VWF de meest bekende bonden, mogelijkomdat ter gelegenheid van wijkkermissen op hen beroep gedaan werd om betaalbarewielerwedstrijden in te richten.Dat ook met niet-hedendaagse fietsen wedstrijden kunnen gereden worden, werd bewezendoor Henri Bruyneel en Pieter Jansen. Zij werden meerdere malen kampioen van BelgiëHoge-Bi-rijden.In bijlage 5 werden, behalve de wielrenners die wedstrijden bij de BWB hebben betwist, veelwielerliefhebbers opgenomen die op een of andere competitieve manier deelgenomen hebbenaan wielerwedstrijden.3. Samen de wielersport beleven.Ter plaatse de wielrenners aanmoedigen is een manier om zich met de wielersport verbondente voelen. Passiever de wielersport beleven kan uiteraard ook. Zowat elke nieuwe generatiewielrenners zorgde voor genoeg gesprekstof tussen aanhangers van de gevestigde waarden ende opkomende renners. Een reden te meer om tussen pot en pint op café het uur uit het oog teverliezen?De voorbije tien jaar duiken in een aantal herbergen opnieuw wielerpronostiekclubs op. Wekunnen die pronostiekclubs ook een beetje als verenigingsvorm beschouwen.Eventjes tussendoor vermelden dat de nog jonge supportersclub van FCHoger Op Kalkentijdens de jaarlijkse sportavond een koers op rollen organiseert, vooral gericht naar deplaatselijke jongeren. We kennen die wedstrijd als de Herdenking Eugeen De Tollenaere.Illustratie 84. Doortocht van de openingswedstrijd in de Steenbeekstraat.Vruchten van het platteland 16 96 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

In 1998 kregen de deelnemers van de openingswedstrijd voor beroepsrenners van hetBelgische wielerseizoen, de Omloop Het Volk, voor de eerste keer de Kalkense kasseien vande Krimineelstraat, de Steenbeekstraat en de Berringstraat voorgeschoteld. Een en ander hadte maken met de inspanningen van Denis D’hondt, waarvoor van harte dank. Meteen warenplaatselijke verenigingen er als de kippen bij om die gelegenheid niet voorbij te laten gaan.De kasseistroken werden plaatsen waar zowat een ganse lokale gemeenschap aanwezig wouzijn. Eten en drinken zorgden voor de rest.Misschien was de doortocht van de Omloop Het Volk van 2007 echter wel de laatste.E. Algemene bemerking ten opzichte van het lokale kermisgebeuren.De algemene tendens tot het inrichten van wielerwedstrijden ter gelegenheid vanwijkkermissen bleef tijdens de eerste twee decennia na de Tweede Wereldoorlog behouden.Meer nog, de successen van Leon De Lathouwer zorgden voor een heropleving van bepaaldewijkkermissen. Een voorbeeld hiervan blijkt Heirwegkermis te zijn, met een wedstrijd voorjuniores waarin Leon De Lathouwer en Aloïs Lerno het tegen elkaar opnamen. De familieLerno was familiaal nauw verbonden met de familie van smid Edgard D’Hondt uitKalkendorp. We kunnen ons heden ten dage moeilijk voorstellen dat voor een ‘gewone’lokale wielerwedstrijd duizenden toeschouwers konden gemobiliseerd worden. Maar in hetpré-televisietijdperk kon dat blijkbaar zonder moeite.Verdwenen geleidelijk aan een aantal wijkkermissen en verminderde de zichtbare delen vaneen kermis, namelijk danstenten en kermisattracties, dan bleven wielerwedstrijden nog eentijdlang verder georganiseerd. De resterende herbergiers of nieuw opgerichtewijkverenigingen hielden de organisatie van wielerwedstrijden in ere. Waren de wedstrijdenniet meer als vanzelfsprekend voor BWB-aangesloten renners, dan stapten enkelewijkorganisaties over naar de organisatie van wedstrijden voor nevenbonden zoals de WAODen de VWF. Dat had onder andere tot gevolg dat niet meer zo jonge renners zich aanboden.Tijdens de jaren 1990 was er nog slechts één Kalkense wijkkermis met een wielerwedstrijdals belangrijk aantrekkingspunt, namelijk de wijk Hussevelde.Enkele jaren terug viel ook die kermistraditie weg.Feestcomité De Keille, een werkgroep die vooral in de driehoek Vaartstraat – Nerenweg –Kordewagenstraat actief is, is sinds vorig jaar de enige organisator van een wielerwedstrijdvoor BWB-aangeslotenen ter gelegenheid van een wijkkermis, namelijk de heropgestarteVaardekenskermis.Misschien de moeilijkste opdracht bij nieuwe organisaties van wielerwedstrijden in eenbepaald dorp, op een bepaalde wijk, is de lokale bevolking opnieuw bewust te maken van hetfeit dat een dergelijke organisatie veel discipline vraagt. Niet alleen van de organisatoren,maar zeer zeker ook van de bewoners langs de omloop.Maar ik vind dat die uitdaging moet aangegaan worden!Vruchten van het platteland 16 97 Belgisch Kampioenschap 19 augustus 2007

Hoofdstuk IV Wielersport in Kalken na WO II - Sint-Pietersfeest Kalken

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?