Tekst - Vlaams Parlement

Nr. 8 

Zitting 2005-2006 

Mei 2006 

BULLETIN VAN VRAGEN EN ANTWOORDEN 

DEEL I 

INHOUDSTAFEL 

I. VRAGEN VAN DE VLAAMSE VOLKSVERTEGENWOORDIGERS EN ANTWOORDEN 

VAN DE MINISTERS (REGLEMENT ARTIKEL 81, 1, 2, 3, 5 EN 7).......................................... 1 

A. Vragen waarop werd geantwoord binnen de reglementaire termijn .............................................. 2 

Yves Leterme, minister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister van 

Institutionele Hervormingen, Landbouw, Zeevisserij en Plattelandsbeleid .................................. 3 

Fientje Moerman, vice-minister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister van 

Economie, Ondernemen, Wetenschap, Innovatie en Buitenlandse Handel................................. 25 

Frank Vandenbroucke, vice-minister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister 

van Werk, Onderwijs en Vorming................................................................................................ 47 

Inge Vervotte, Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin ............................... 101 

Dirk Van Mechelen, Vlaams minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening .. 205 

Bert Anciaux, Vlaams minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel...................................... 247 

Geert Bourgeois, Vlaams minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en 

Toerisme ..................................................................................................................................... 275 

Kris Peeters, Vlaams minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur ............ 331

Nr. 8 

Marino Keulen, Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Stedenbeleid, Wonen en 

Inburgering ................................................................................................................................. 395 

Kathleen Van Brempt, Vlaams minister van Mobiliteit, Sociale Economie en Gelijke 

Kansen ........................................................................................................................................ 417 

B. Vragen waarop werd geantwoord na het verstrijken van de reglementaire termijn ................... 457 

Frank Vandenbroucke, vice-minister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister 

van Werk, Onderwijs en Vorming.............................................................................................. 459 

Bert Anciaux, Vlaams minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel...................................... 489 

Geert Bourgeois, Vlaams minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en 

Toerisme ..................................................................................................................................... 493 

Kris Peeters, Vlaams minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur ............ 531 

Marino Keulen, Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Stedenbeleid, Wonen en 

Inburgering ................................................................................................................................. 639 

II. VRAGEN WAARVAN DE REGLEMENTAIRE TERMIJN VERSTREKEN IS EN 

WAAROP NOG NIET WERD GEANTWOORD (REGLEMENT ARTIKEL 81, 6)................. 679 

Nihil............................................................................................................................................ 680 

III. VRAGEN WAARVAN DE REGLEMENTAIRE TERMIJN VERSTREKEN IS EN DIE OP 

VERZOEK VAN DE VRAAGSTELLERS WERDEN OMGEZET IN VRAGEN OM 

UITLEG (REGLEMENT ARTIKEL 81, 4) ................................................................................. 681 

Nihil............................................................................................................................................ 682

Vlaams Parlement - Vragen en Antwoorden - Nr.8 - Mei 2006 -1- 

I. 

VRAGEN VAN DE VLAAMSE VOLKSVERTEGENWOORDIGERS 

EN ANTWOORDEN VAN DE MINISTERS 

(REGLEMENT ARTIKEL 81, 1, 2, 3, 5 EN 7)

-2- Vlaams Parlement - Vragen en Antwoorden - Nr.8 - Mei 2006 

A. Vragen waarop werd geantwoord binnen de reglementaire termijn


YVES LETERME, 

MINISTER-PRESIDENT VAN DE VLAAMSE REGERING, 

VLAAMS MINISTER VAN INSTITUTIONELE HERVORMINGEN, 

LANDBOUW, ZEEVISSERIJ EN PLATTELANDSBELEID


VLAAMS PARLEMENT 

₪ SCHRIFTELIJKE VRAGEN 

YVES LETERME 

MINISTER-PRESIDENT VAN DE VLAAMSE REGERING, VLAAMS MINISTER VAN INSTITUTIONELE HERVOR- 

MINGEN, LANDBOUW, ZEEVISSERIJ EN PLATTELANDSBELEID 

Vraag nr. 38 

van 3 februari 2006 

van MARIJKE DILLEN 

Ontwerpen van decreet - Externe adviezen 

Bij het opstellen van ontwerpen van decreet wordt naast de eigen administratie en het eigen kabinet 

ook geregeld een beroep gedaan op externe adviseurs, zoals bijvoorbeeld advocaten, om de minister 

bij te staan, advies te geven bij het opstellen van het ontwerp en/of om het ontwerp op te stellen. 

1. Kan de minister meedelen in hoeveel dossiers hij/zij voor het opmaken van het ontwerp een 

beroep heeft gedaan op externe adviseurs om hem/haar te begeleiden? 

2. Om welke ontwerpen heeft dit externe advies betrekking? 

3. Wie waren de externe adviseurs? 

4. Wat was de kostprijs voor dit externe advies of begeleiding? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan alle ministers (Leterme vraag nr. 38, Moerman nr. 46, 

Vandenbroucke nr. 96, Vervotte nr. 98, Van Mechelen nr. 87, Anciaux nr. 47,Bourgeois nr. 54, 

Peeters nr. 272, Keulen nr. 91, Van Brempt nr. 89).


YVES LETERME 

MINISTER-PRESIDENT VAN DE VLAAMSE REGERING EN VLAAMS MINISTER VAN INSTITUTIONELE 

HERVORMINGEN, LANDBOUW, ZEEVISSERIJ EN PLATTELANDSBELEID 

AANVULLEND ANTWOORD 

op vraag nr. 38 van 3 februari 2006 

van MARIJKE DILLEN 

Kabinet Vlaams minister van Openbare werken, Energie, Leefmilieu en Natuur 

1. Het kabinet heeft twee overeenkomsten afgesloten voor het verlenen van juridisch advies door 

externen bij het opstellen van besluiten of ontwerpen van decreet. 

2. Het betreft: 

a. In het eerste geval het verlenen van bijstand en advies inzake Europeesrechterlijke 

aangelegenheden, in het bijzonder met betrekking tot het MAP, MER-VR en 

Aarhusverdrag. 

b. De omschrijving van de tweede opdracht luidt als volgt: 

1. De uitwerking van een besluit voor Plan-MER; 

2. De uitwerking van een globaal uitvoeringsbesluit MER/VR waarin 

het Plan-MER-besluit en het bestaande Project MER-besluit worden 

geïntegreerd; 

3. Een voorontwerp van wijzigingsdecreet voor de titel MER/VR in het 

Decreet Algemene Bepalingen Milieubeleid om het Decreet in 

overeenstemming te brengen met het onder 2. vermelde besluit; 

4. Een voorontwerp van Memorie van toelichting, een voorontwerp van 

nota aan de Vlaamse regering, een RIA met betrekking tot 

bovenvermelde documenten. 

3. De externe adviseurs zijn in de twee gevallen van het advocatenkantoor DLA Piper Rudnick Gray 

Cary UK LLP. 

4. De kostprijs is al volgt: 

a. DLA Piper Rudnick Gray Cary UK LLP factureert voor de eerste overeenkomst per 

kalendermaand een forfaitair bedrag van 5.000 euro, verhoogd met een forfaitaire 

kostenvergoeding van 6%. 

b. De kostprijs van het tweede contract bedraagt 13.100 euro.




YVES LETERME 



Vraag nr. 46 

van 21 maart 2006 

van FILIP DEWINTER 

Communicatie regeerakkoord - Selectie reclamebureau 

Op 24 februari 2006 werd bekendgemaakt dat de Vlaamse Regering een beroep zou doen op een 

reclamebureau om de Vlamingen te betrekken bij de uitvoering van haar regeerakkoord. Op 22 

november 2005 schreef de Vlaamse administratie hiervoor enkele reclamebureaus aan met de vraag 

om hen hierin te adviseren over het project van de regering. Deze reclamebureaus moesten een 

antwoord zoeken op de vage vraag: “Welke visie moet er achter de communicatie schuilen, opdat 

ieder lid van de Vlaamse bevolking op een eenvoudige, toegankelijke en sympathieke wijze kennis 

kan maken met het regeerakkoord en de resultaten en het beleid van de Vlaamse regering?” 

Voor de uitwerking van dit communicatieplan zou de Vlaamse Regering naar verluidt een beroep doen 

op het reclamebureau Duval Guillaume. 

1. Waarop baseerden de diensten zich om de betrokken reclamebureaus aan te schrijven? 

Hoeveel reclamebureaus werden aangeschreven en om welke bureaus gaat het precies? 

2. Welke zijn de gunningscriteria die gebruikt werden voor het toekennen van de opdracht aan 

reclamebureau Duval Guillaume Corporate? 

3. Wat is de exacte kostprijs van deze consultancyopdracht? 

4. Wat is de geraamde kostprijs van het totaalproject? 

5. Waarom werd geen gebruikgemaakt van openbare aanbesteding?


YVES LETERME 



ANTWOORD 

op vraag nr. 46 van 21 maart 2006 


1. Shortlists worden steeds wisselend samengesteld om eenzijdige communicatie met een te 

kleine kern van bureaus te voorkomen. Ook krijgen outsiders en nieuwkomers op die manier 

de kans deel te nemen aan overheidsopdrachten. In dit geval werd gezocht naar een shortlist 

met bureaus die, zowel qua strategisch denken als qua copywritingpotentieel voor een goede 

baseline gekend zijn. Wat zij te bieden hebben, moet niet louter dienen voor belangrijke 

projecten van de gehele regering, maar kan potentieel ook een begin betekenen voor 

gelijkaardige communicatieprojecten op langere termijn. 

Er zijn vier bureaus aangeschreven, die alle vier een offerte hebben ingestuurd: 

- Saatchi & Saatchi / Quattro, Rogierlaan 20, 1030 Brussel 

- LDV United, Rijnkaai 99 (Hangar 26), 2000 Antwerpen 

- Duval-Guillaume Corporate, Uitbreidingsstraat 2, 2600 Antwerpen (Berchem) 

- De Jonckere Consulting, Sint-Hubrechtsplein 7 bus 2, 8880 Ledegem 

2. Het bestek vermeldde volgende criteria: 

1. De kwaliteit van de visie op de opdracht en het voorgestelde plan van aanpak 

2. De kwaliteit van de begeleiding en de manier waarop het advies, de creatieve 

ondersteuning en de continuïteit ervan worden gewaarborgd 

3. De duidelijkheid, kwaliteit en voordeligheid van de prijsopgave 

3. Voor deze opdracht is 20 000 euro (incl. BTW) vastgelegd op allocatie 12.20 van programma 

11.2 'Communicatie' 

4. Er zijn nog geen totaalbudgetten voorzien omdat niet kan worden geanticipeerd op de strategie 

die wordt uitgetekend. Voor een klassieke mediacampagne geldt als richtbedrag afgerond 100 

000 euro voor ontwikkeling en 500 000 euro voor mediaruimte (beide incl. BTW). 

5. De toewijzing van de opdracht is volledig conform de wetgeving op de overheidsopdrachten 

verlopen, na mededinging. De wijze van gunnen is die van 'onderhandelingsprocedure zonder 

bekendmaking' in de zin van artikel 17, §2 van de wet van 24 december 1993. Bij deze 

procedure stelt de overheid zelf een shortlist van kandidaten samen. 

In een onderhandelingsprocedure is bekendmaking pas verplicht vanaf 67.000 euro exclusief 

BTW; voor deze opdracht werd vooraf ingeschat dat die drempel niet zou worden gehaald. 

Met de gebruikte werkwijze sloot de Vlaame overheid aan bij de aanbevelingen van de "Code 

van goede praktijk voor de communicatiecampagnes van de Vlaamse overheid" 

(downloadbaar via www.vlaanderen.be/overheidscommunicatie). Die zegt hierover: 

"Bij het uitbesteden van communicatiecampagnes wordt steeds gekozen voor de procedure die 

de meeste kansen biedt op een maximale creativiteit en de beste strategische aanpak. 

De onderhandelingsprocedure biedt in deze aanzienlijke voordelen ten opzichte van 

aanbestedingen of offertevragen en laat onderhandelingen toe over alle aspecten van de offerte 

na de indiening ervan. Communicatieproducten moeten immers perfect worden afgestemd op 

de boodschap die de aanbestedende overheid kenbaar wenst te maken. Bovendien kan – bij de 

uitbesteding van campagnes – de noodzakelijke creativiteit niet worden ingeperkt door een al


te gedetailleerde opdrachtomschrijving. Om deze redenen zijn onderhandelingen na het 

indienen van de offertes in vele gevallen onontbeerlijk."




YVES LETERME 



Vraag nr. 48 


van CARL DECALUWE 

Omzetting Europese regelgeving - Stand van zaken 

In opvolging van mijn vorige schriftelijke vragen over hetzelfde onderwerp zou ik de minister graag 

volgende vragen stellen. 

1. Welke Europese richtlijnen met betrekking tot de materies onder de bevoegdheid van de minister 

dienen nog omgezet te worden in Vlaamse regelgeving? 

Bij welke omzettingen werden de door Europa opgelegde termijnen overschreden? 

2. Zijn er betwistingen met betrekking tot de departementen waarvoor de minister bevoegd is? Zo ja, 

hoeveel en welke? 

3. Welke maatregelen werden genomen om de betwistingen en laattijdige omzetting tegen te gaan? 

4. Welke evolutie is merkbaar in vergelijking met voorgaande jaren? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan alle ministers (Leterme vraag nr. 48, Moerman nr. 55, Vanden 

broucke nr. 136, Vervotte nr. 136, Van Mechelen nr. 122, Anciaux nr. 64, Bourgeois nr. 75, 



YVES LETERME 



ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door de heer Geert Bourgeois, Vlaams minister van 

Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme




YVES LETERME 



Vraag nr. 49 


van JORIS VAN HAUTHEM 

Vlaamse administratie - Niet-Belgen 

Overeenkomstig artikel 10 van de Gecoördineerde Grondwet zijn “alleen (de Belgen) tot de 

burgerlijke en militaire bedieningen benoembaar, behoudens de uitzonderingen die voor bijzondere 

gevallen door een wet kunnen worden gesteld.” 

De Raad van State heeft herhaaldelijk, expliciet of impliciet, gesteld dat deze bepaling van toepassing 

is op vastbenoemde en op contractuele personeelsleden (bijvoorbeeld: Kamer van 

Volksvertegenwoordigers, stuk 331/2 BZ 1988; Vlaams Parlement, stuk 2055 (2003-2004) nr. 1; 

Belgisch Staatsblad, 6.10.2005, p. 43090). 

1. Kan de minister voor elke Vlaamse overheidsdienst die onder zijn/haar bevoegdheid of toezicht 

valt, meedelen hoeveel personeelsleden er in totaal werken? 

2. Hoeveel personen die niet over de Belgische nationaliteit beschikken, zijn er in elk van de onder 

vraag 1 bedoelde diensten momenteel tewerkgesteld (statutair, contractueel, enz.), met opsplitsing 

tussen enerzijds vreemdelingen die onderdaan zijn van een lidstaat van de Europese Unie en 

anderzijds vreemdelingen die geen onderdaan zijn van een lidstaat van de Europese Unie? 

3. Kan de minister meedelen welk statuut de onder vraag 2 bedoelde betrokkenen hebben? 

4. Graag vernam ik eveneens krachtens welk decreet waarin de ambten worden opgesomd die voor 

niet-Belgen worden opengesteld, de in vraag 2 bedoelde ambtenaren, in afwijking van de 

algemene regel vervat in artikel 10 van de Grondwet, in dienst werden genomen. 


Vandenbroucke nr. 139, Vervotte nr. 137, Van Mechelen nr. 125, Anciaux nr. 66, Bourgeois nr. 

77, Peeters nr. 375, Keulen nr. 118, Van Brempt nr. 135).


YVES LETERME 



ANTWOORD 








YVES LETERME 



Vraag nr. 50 


van LUK VAN NIEUWENHUYSEN 

Sluiting Siegwerk Bornem - Initiatieven 

Recentelijk kondigde de drukinktenfabrikant Siegwerk in Bornem aan dat de vestiging zou worden 

gesloten. Daardoor komen een driehonderdtal arbeidsplaatsen op de tocht te staan. Het bedrijf stelt dat 

het onmogelijk is om een overnemer te vinden wegens de enorme overcapaciteit die er is op de 

internationale inktmarkt. 

De sluiting is merkwaardig. Het gaat om een hoogtechnologisch bedrijf dat amper enkele jaren 

geleden nog 250.000 euro investeerde in zijn productieproces. 

De minister-president is ongetwijfeld op de hoogte van de problematiek. 

1. Heeft het bedrijf de afgelopen jaren steunmaatregelen genoten vanuit de Vlaamse overheid? 

2. Kan hij meedelen of er voorafgaand aan de aankondiging van de sluiting contacten zijn geweest 

tussen het bedrijf en de Vlaamse Regering? 

3. Welke maatregelen kan en/of wil de Vlaamse Regering nemen om ervoor te zorgen dat de directie 

alsnog op haar beslissing zou terugkomen, dan wel dat alternatieve oplossingen tot stand zouden 

komen? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan minister-president Leterme (vraag nr. 50) en aan minister Moerman 

(nr. 58).


YVES LETERME 



GECOÖRDINEERD ANTWOORD 



1. Op 10 mei 2004 werd aan de onderneming ecologiesteun toegekend om de nieuwe productieeenheid 

te Bornem op een milieuvriendelijke manier te laten produceren via het verminderen van 

de milieubelastende effecten en via grondstoffenbesparing. De ecologiesteun bedroeg 348.200,00 

euro. Op 26 januari 2006 werd 2/3 van de subsidie (232.133,32 euro) uitbetaald. De onderneming 

heeft op 21 februari 2006 het saldo van de subsidie (116.066,68 euro) aangevraagd. 

2. Voorafgaand aan de aankondiging tot sluiting medio maart zijn er geen contacten geweest tussen 

het bedrijf en de Vlaamse regering met betrekking tot deze herstructurering. Contacten met de 

vertegenwoordigers van de vakbonden en met het management hebben plaatsgevonden na de 

aankondiging, o.m. op vraag van de burgemeester van Bornem. 

3. In de Belgische regelgeving zijn er geen bepalingen die het de eigenaars onmogelijk maken te 

beslissen een bedrijf te sluiten. Het nemen van deze beslissing behoort toe aan de aandeelhouders 

en eigenaars van het bedrijf. De rol van de Vlaamse regering beperkt zich momenteel tot een 

aantal contacten met de vertegenwoordigers van de aandeelhouders van Siegwerk, zowel de 

plaatselijke vertegenwoordigers als de vertegenwoordigers van de hoofdzetel van het bedrijf. 

Aangezien fase 1 in het kader van de wet Renault nog steeds lopende is, kan daarover weinig 

publiekelijk bekend gemaakt worden. Vanuit de zijde van de overheid wordt in de contacten 

aangedrongen op een voor alle partijen zo aanvaardbaar mogelijke aanpak.




YVES LETERME 



Vraag nr. 51 



Vlaamse openbare instellingen - Ziekteverzuim 

In opvolging van mijn schriftelijke vraag nr. 18 van 22 oktober 2004 (Bulletin van Vragen en 

Antwoorden nr. 7 van 4 februari 2005, blz. 564) had ik de minister graag de volgende vragen gesteld. 

1. Hoeveel werkdagen afwezigheid van één dag wegens ziekte werden genoteerd in de Vlaamse 

openbare instellingen (VOI’s)? Kan de minister de cijfers meedelen voor 2004, 2005 en de stand 

van zaken in 2006? 

2. Hoeveel werkdagen afwezigheid wegens ziekte, minder dan 30 dagen, werden in dezelfde periode 

vastgesteld? 

3. Hoeveel werkdagen afwezigheid wegens langdurige ziekte (meer dan 30 dagen) werden genoteerd 

in dezelfde periode? 

4. Hoeveel werkdagen verminderde prestaties wegens ziekte werden voor diezelfde periode 

vastgesteld? 

5. Welke conclusies of adviezen hebben de directieraden van de betrokken VOI’s geformuleerd 

hieromtrent? 

6. Werden er in die periodes attesten ingekort? 

7. Hoe en door wie werden controles uitgevoerd in die periodes? 

8. Werden specifieke acties ondernomen om het ziekteverzuim te verminderen? 

9. Welke evolutie kan worden vastgesteld in vergelijking met voorgaande jaren? 



81, Peeters nr. 382, Keulen nr. 120, Van Brempt nr. 137)


YVES LETERME 



ANTWOORD 








YVES LETERME 



Vraag nr. 52 


van JAN LOONES 

Buitenlandse pers over Vlaanderen - Initiatieven 

Samen met zovelen in Vlaanderen ergert “Journaal” (Nieuwsbrief van Mark Grammens – 16/03/2006- 

“Zo ziet de wereld Vlaanderen”) zich erover dat Vlaanderen en de Vlamingen in het buitenland een 

zeer slechte persaandacht krijgen, en dat dit hoegenaamd geen weerwerk krijgt in Vlaanderen. 

Dit wordt geïllustreerd door enkele voorbeelden. 

Er is de bedreiging om Vlaanderen in zijn geheel te beschouwen als een “fascistisch regime”, zeker 

onder een electoraal succes van het Vlaams Belang. 

Er is de tendentieuze, en ronduit verkeerde sfeerzetting rond de kennis van het Nederlands voor 

aanvragers van een sociale woning (zie de Sunday Times 19.02.06: “To qualify for public housing, 

applicants must be able to speak Dutch”). 

Er is de al even verkeerde berichtgeving rond het voorstel van resolutie van Johan Sauwens e.a. rond 

de schrijfwijze van de namen van de Vlaamse gemeenten. 

In de buitenlandse pers, tot en met Le Monde, wordt steevast de versie van de Belgische Franstalige 

pers (Le Soir) overgenomen. 

Zeer duidelijk is er minder doorstroming uitgaande van de Vlaamse Regering of de Vlaamse pers, om 

de tendentieuze Belgische Franstalige berichtgeving recht te zetten. 

Het internationaal tijdschrift “Flanders” schiet hier blijkbaar tekort. 

Welke initiatieven neemt de minister-president ter verbetering van de negatieve persaandacht die 

Vlaanderen krijgt in het buitenland? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan minister-president Leterme (vraag nr. 52) en minister Bourgois (nr. 

82).


YVES LETERME 



ANTWOORD 



Het antwoord op deze vraag behoort tot de bevoegdheid van de heer Geert Bourgeois, Vlaams minister 

van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme (cf. vraag nr. 82)




YVES LETERME 



Vraag nr. 53 



Vlaamse Federatie voor Paardenwedrennen - Erkenning 

De Vlaamse paardensport, meer specifiek de paardenwedrennen, verkeert in een crisissituatie. De 

eigenaars en fokkers kunnen immers de hoog oplopende onderhoudskosten niet meer dragen, onder 

meer doordat de grootte van het prijzengeld geen enkele mogelijkheid tot rendabiliteit toelaat. 

De Vlaamse paardensport bevindt zich bovendien in een juridisch onzekere situatie omdat er op 

vandaag geen wettelijke erkenning is van de fokkersverenigingen. Deze situatie kan zware gevolgen 

hebben voor de fokkerij, de discipline en de dopingcontrole. 

Sedert 2005 scharen alle actoren in de paardensport, discipline draf en galop, zich achter de Vlaamse 

Federatie voor Paardenwedrennen. 

1. Zijn er plannen om de Vlaamse Federatie voor Paardenwedrennen te erkennen als 

fokkersvereniging én als vereniging voor het gebruik van paardachtigen op basis van het 

koninklijk besluit van 10 december 1992, waaraan de Vlaamse Regering recentelijk bij besluit 

van 30 september 2005 nog wijzigingen heeft doorgevoerd? 

Zo ja, binnen welk tijdsbestek? 

Zo neen, waarom niet? 

2. Zijn er plannen voor een beheerscontract met de vermelde Federatie, met concrete afspraken 

rond de besteding van de toegestane ondersteuning binnen de paardensport conform het 

Paardenwedrennendecreet van 26 maart 2004 en de erin opgenomen bepalingen inzake 

controle over de sector? 

Zo ja, binnen welk tijdsbestek? 

Zo neen, waarom niet? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan minister-president Leterme (vraag nr. 53) en aan minister Van 

Mechelen (vraag nr. 129).


YVES LETERME 



ANTWOORD 



1. Momenteel is de Belgische Federatie voor Paardenwedrennen vzw erkend als fokkersvereniging 

voor het bijhouden van het stamboek van de Belgische Draver en het Engels Volbloedpaard en als 

vereniging voor het gebruik van paardachtigen. De erkenning is gepubliceerd in het Belgisch 

Staatsblad van 19 september 1998 als ministerieel besluit van 16 september 1998 tot wijziging van 

het ministerieel besluit van 23 september 1992 tot erkenning en betoelaging van verenigingen met 

betrekking tot paardachtigen. 

De maatschappelijke zetel van deze vereniging is gevestigd in het Brussels Hoofdstedelijk 

Gewest. Met toepassing van artikel 2 van het intergewestelijk protocol betreffende de veeteelt 

moet dit Gewest instaan voor het verlenen, schorsen en intrekken van die erkenning. 

In Vlaanderen wordt de erkenning van fokkersverenigingen voor het bijhouden van stamboeken 

en voor het gebruik van paarden geregeld door het koninklijk besluit van 10 december 1992 

betreffende de verbetering van paardachtigen, laatst gewijzigd bij besluit van de Vlaamse regering 

van 30 september 2005. De uitvoeringsmaatregelen van het koninklijk besluit zijn vervat in het 

gelijknamige ministerieel besluit van 23 december 1992 dat gewijzigd werd bij de ministeriële 

besluiten van 14 oktober 1996 en 21 oktober 2005. 

Wanneer een vereniging een erkenning wenst, moet ze hiertoe een aanvraag richten tot de 

bevoegde minister. Daarnaast moet ze aan de administratie een dossier voorleggen waarin ze alle 

inlichtingen meedeelt die nodig zijn voor de beoordeling van de erkenningsvoorwaarden. 

Sinds de regionalisatie van de bevoegdheden over landbouw reikt de Vlaamse minister die 

bevoegd is voor het landbouwbeleid en de zeevisserij de erkenning uit aan de verenigingen met 

maatschappelijke zetel in Vlaanderen. 

Wanneer de Vlaamse Federatie voor paardenwedrennen de erkenning wenst, moet ze hiertoe een 

aanvraag indienen . 

De bevoegde administratie van het domein landbouw en visserij heeft tot op heden geen dossier 

tot erkenning ontvangen. 

2. Het beheerscontract waarnaar de Vlaamse volksvertegenwoordiger verwijst, kadert in het decreet 

van 26 maart 2004 over herstelmaatregelen voor de Vlaamse paardenwedrennen. De materies die 

in dit decreet geregeld worden, vallen onder de bevoegdheid van de Vlaamse Minister van 

financiën en begroting en ruimtelijke ordening.




YVES LETERME 



Vraag nr. 54 



Overdracht Park van Tervuren - Stand van zaken 

Een artikel in de Randkrant m.b.t. de toestand van het zogenaamde Spaans Huis of de Goordaelmolen 

bij de Vossemvijver in het Park van Tervuren, vestigt er de aandacht op dat de opeenvolgende 

staatshervormingen van 1980 en 1988 erin voorzagen dat het Park van Tervuren, samen met het deel 

van het Zoniënwoud dat op Vlaams grondgebied ligt, gratis moest worden overgedragen aan het 

Vlaams Gewest. 

Dat gebeurde gedeeltelijk in 2003, maar een groot deel van het park, met name de formele tuinen 

achter het museum, bleef in eigendom van de federale overheid en wordt (op een inadequate wijze) 

beheerd door de Regie der Gebouwen. Renovatieplannen van de site zouden intussen zijn stilgelegd. 

Kan de minister een stand van zaken geven m.b.t. de overdracht van dit park naar de Vlaamse 

Gemeenschap? 

Zijn er terzake nog onderhandelingen aan de gang? 

Hoe verlopen die? 

Welke zijn nog de eventuele knelpunten? 

Is er al zicht op een afronding van dit dossier?


YVES LETERME 



ANTWOORD 



Het park van Tervuren beslaat in zijn geheel ongeveer 100ha en is voor 80 % nog in federaal beheer 

bij de Regie der gebouwen. Het is het waardevolste park, zowel in de Vlaamse Rand als op het niveau 

van Vlaanderen en dit zowel op cultuurhistorisch als op hortocultureel gebied. Het is de toegangspoort 

tot het Zoniënwoud en is één van de belangrijkste toeristische ankerpunten van de groene gordel in de 

Vlaamse Rand. Het is genoegzaam bekend dat het beheer en het onderhoud van het federale gedeelte 

van het park, meer in het bijzonder de formele tuinen achter het museum, op zijn zachtst gezegd reeds 

jaren te wensen overlaat. Het gedeelte van het park (zo’n 19ha) dat wel reeds overgedragen werd aan 

het Vlaams Gewest werd inmiddels volledig gerestaureerd. 

Op het overlegcomité Federale Regering – Gewest- en Gemeenschapsregeringen van 1 september 

1999 werd beslist het onderhoud van het park door het Vlaams Gewest te laten uitvoeren op kosten 

van de federale staat. Dit is tot op heden evenwel niet geconcretiseerd. Er lopen op dit moment ook 

geen onderhandelingen met betrekking tot een eigendomsoverdracht. 

Ik laat de opportuniteit en de modaliteiten voor de uitvoering van de beslissing van het overlegcomité 

van 1 september 1999 nader onderzoeken.


FIENTJE MOERMAN, 

VICE-MINISTER-PRESIDENT VAN DE VLAAMSE REGERING, 

VLAAMS MINISTER VAN ECONOMIE, ONDERNEMEN, 

WETENSCHAP, INNOVATIE EN BUITENLANDSE HANDEL




FIENTJE MOERMAN 

VICE-MINISTER-PRESIDENT VAN DE VLAAMSE REGERING, VLAAMS MINISTER VAN ECONOMIE, ONDER- 

NEMEN, WETENSCHAP, INNOVATIE EN BUITENLANDSE HANDEL 

Vraag nr. 58 



Sluiting Siegwerk Bornem - Initiatieven 

Recentelijk kondigde de drukinktenfabrikant Siegwerk in Bornem aan dat de vestiging zou worden 

gesloten. Daardoor komen een driehonderdtal arbeidsplaatsen op de tocht te staan. Het bedrijf stelt dat 

het onmogelijk is om een overnemer te vinden wegens de enorme overcapaciteit die er is op de 

internationale inktmarkt. 

De sluiting is merkwaardig. Het gaat om een hoogtechnologisch bedrijf dat amper enkele jaren 

geleden nog 250.000 euro investeerde in zijn productieproces. 

De minister is ongetwijfeld op de hoogte van de problematiek. 

1. Heeft het bedrijf de afgelopen jaren steunmaatregelen genoten vanuit de Vlaamse overheid? 

2. Kan de minister meedelen of er voorafgaand aan de aankondiging van de sluiting contacten zijn 

geweest tussen het bedrijf en de Vlaamse Regering? 

3. Welke maatregelen kan en/of wil de Vlaamse Regering nemen om ervoor te zorgen dat de directie 

alsnog op haar beslissing zou terugkomen, dan wel dat alternatieve oplossingen tot stand zouden 

komen? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan minister-president Leterme (vraag nr. 50) en aan minister Moerman 

(nr. 58).





ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door minister Leterme, Minister-president van de 

Vlaamse regering en Vlaams minister van Institutionele Hervormingen, Landbouw, Zeevisserij en 

Plattelandsbeleid.







Vraag nr. 59 


van JEF TAVERNIER 

Beleidsdoelstellingen inzake lokale fiscaliteit - Stand van zaken 

Het Vlaamse beleid inzake de lokale en provinciale overheden heeft als doelstelling onder meer de 

lokale fiscaliteit als sturingsinstrument in te zetten voor het lokale beleid. Het regeerakkoord vermeldt 

dat een globaal fiscaal pact met de gemeenten en provincies zal afgesloten worden over onder meer: 

- mogelijkheden voor de lokale besturen om de gemeentelijke fiscaliteit te differentiëren om een 

beleid te voeren ter versterking van dorps- en stadskernen, bijvoorbeeld door vormen van 

selectiviteit bij de onroerende voorheffing; 

- afschaffing van een aantal kleinere belastingen, de zogenaamde pestbelastingen, die veel 

rompslomp met zich meebrengen; 

- een meer bedrijfsvriendelijke fiscaliteit. 

Er kwam een intentieverklaring tussen de minister, Unizo, VOKA en VVSG om vanuit de Vlaamse en 

lokale overheden en ondernemersorganisaties samen te werken om tot een meer 

ondernemingsvriendelijk Vlaams en lokaal beleid te komen. In het deelproject “Voorbereiding fiscaal 

beleid lokale besturen” werd ook een studieopdracht uitgevoerd. 

1. Wat is de stand van zaken omtrent de uitvoering van de studieopdracht binnen het project 

“Voorbereiding fiscaal beleid lokale besturen”? 

Zijn de resultaten van deze studie reeds ter beschikking? 

Wanneer worden deze resultaten publiek ter beschikking gesteld? 

2. Wat is de stand van zaken met betrekking tot de uitvoering van het regeerakkoord omtrent een 

globaal fiscaal pact met de gemeenten en provincies? 

N.B. Een gelijkaardige vraag werd gesteld aan de ministers Keulen (vraag nr. 119) en Moerman (nr. 

59).





ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door minister Keulen, Vlaams minister van 

Binnenlands Bestuur, Stedenbeleid, Wonen en Inburgering.







Vraag nr. 61 


van KURT DE LOOR 

Wapenexport - Geweigerde vergunningen 

De zesmaandelijkse verslagen van de Vlaamse Regering aan het Vlaams Parlement over de verstrekte 

en geweigerde vergunningen voor wapens, munitie en speciaal voor militair gebruik of voor 

ordehandhaving dienstig materieel en daaraan verbonden technologie, zijn zeer beknopt als het gaat 

om gegevens betreffende de effectief geweigerde Vlaamse export- en doorvoervergunningen. Daarom 

volgende vragen. 

1. Kan de minister een overzicht geven van de effectief geweigerde Vlaamse export- en 

doorvoervergunningen van militaire goederen sinds augustus 2003, waarvan de toepassing van 

weigering wordt omschreven in de wet van 5 augustus 1991, met volgende elementen: het type 

militair goed, het land waarnaar de militaire goederen zouden worden uitgevoerd en het artikel in 

de wet van 5 augustus 1991 waarop men zich beroept om de uitvoer/doorvoer te weigeren? 

2. Kan de minister een overzicht geven van de effectief geweigerde Vlaamse export- en 

doorvoervergunningen van dual-use goederen sinds augustus 2003, waarvan de toepassing van 

weigering wordt omschreven in de Europese Verordening 1334/2000, met volgende elementen: 

het type dual-use goed, het land waarnaar de militaire goederen zouden uitgevoerd worden en de 

exacte reden voor weigering? 

3. Kan de minister een overzicht geven van de effectief geweigerde Belgische export- en 

doorvoervergunningen van militaire goederen sinds 1991, waarvan de toepassing van weigering 

wordt omschreven in de wet van 5 augustus 1991, met volgende elementen: het type militair goed, 

het land waarnaar de militaire goederen zouden uitgevoerd worden en het artikel in de wet van 5 

augustus 1991 waarop men zich beroept om de uitvoer/doorvoer te weigeren? 

4. Kan de minister een overzicht geven van de effectief geweigerde Belgische export- en 

doorvoervergunningen van dual-use goederen sinds 1991, waarvan de toepassing van weigering 

wordt omschreven in de Europese Verordening 1334/2000, met volgende elementen: het type 

dual-use goed, het land waarnaar de militaire goederen zouden uitgevoerd worden en de exacte 

reden voor weigering?





ANTWOORD 



1. Lijst van de effectief geweigerde Vlaamse uit- en doorvoervergunningen van militaire goederen 

voor de periode van 30 augustus 2003 tot en met 31 december 2005: 

Geweigerde uitvoer 

Type militair goed 

2003-2004 

Land van 

bestemming 

Motivatie voor de weigering 

Heet-isostatische pers 

India Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 

nucleaire proliferatie. 


India Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 


Onderdelen van gepantserde Turkije Wet 05/08/91 art. 4 § 1 4°e na negatieve 

voertuigen 

inlichtingen over Vlaamse uitvoerder. 

Onderdelen van gepantserde Turkije Wet 05/08/91 art. 4 § 1 4°e na negatieve 

voertuigen 


Transmissies 

2004 

Turkije Wet 05/08/91 art. 4 § 1 4°e na negatieve 


Wisselstukken voor hoge- India Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 

drukpomp 


Revolver en pistolen Verenigd KB 08/03/93 art 5 §1: internationaal 

2005 

Koninkrijk invoercertificaat ontbrak. 

Nachtkijkers voor 

Chili KB 08/03/93 art 5 §1: internationaal 

helikopterhelmen 

invoercertificaat ontbrak. 

Pistolen en revolvers Suriname KB 08/03/93 art 5 §1: voorlegging van vervallen 

invoervergunning in Suriname. 

Pistolen en revolvers. Suriname KB 08/03/93 art 5 §1: voorlegging van vervallen 

invoervergunning in Suriname. 

Delen en onderdelen van Tanzania Wet 05/08/91 art. 10: voorafgaande vergunning 

telefooncentrale 

FOD Justitie niet beschikbaar bij Vlaamse 

uitvoerder. 

Delen en onderdelen van Turkije KB 08/03/93 art 5 §1: internationaal 

gevechtsvoertuigen 

invoercertificaat ontbrak. 

Nachtkijkers voor 

helikopterhelmen 

Venezuela Wet 05/05/91 art. 4 §1 4° a, b + §2.


Geweigerde doorvoer 

Type militair goed Land van 

bestemming 


Helikopter Israël Wet 05/08/91 art. 4 §1 4° b, e. 

Helikopter- en 

vliegtuigonderdelen 

Ethiopië Wet 05/08/91 art. 4 §1 4° b, e. 

Patronen en granaten 

lanceerbuizen voor granaten, 

kogelvrije vesten 

Saoedi-Arabië Wet 05/08/91 art. 4 §1 4° a, b. 

2. Lijst van de effectief geweigerde Vlaamse export- en doorvoervergunningen van dual usegoederen 

voor de periode van 30 augustus 2003 tot en met 31 december 2005: 

Geweigerde uitvoervergunningen 

Type dual use-goederen 

2003 

Land van 

bestemming 


Industriële rondloperpers India Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 


Heet-isostatische pers Iran Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 



2004 

Iran Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 


Koud-isostatische pers India Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 


Geïntegreerde schakelingen Israël KB 08/03/93 art. 5 §1: eindgebruiker 

Koud-isostatische pers India 

onvoldoende nagetrokken. 

Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 


Methyldiethanolamine Indonesië KB 08/03/93 art. 5 §1: eindgebruiker 


2005 

Iran 


Wet 05/08/91 art. 4 § 1 1° + 4°e: risico op 


Triethanolamine Ethiopië KB 08/03/93 art. 5 §1: eindgebruiker 


Geweigerde doorvoervergunningen 

Er werden geen doorvoervergunningen voor dual use-goederen in de desbetreffende periode


geweigerd. 

3. De administratie beschikt niet over de gegevens in verband met de effectief geweigerde Belgische 

uit- en doorvergunningen van militaire goederen sinds 1991. Voor concrete informatie over deze 

vraag verwijst de administratie naar de Federale Overheidsdienst Economie, KMO, Middenstand 

en Energie. 

4. De administratie beschikt niet over de gegevens in verband met de effectief geweigerde Belgische 

uit- en doorvergunningen van dual use goederen sinds 1991. Voor concrete informatie over deze 

vraag verwijst de administratie naar de Federale Overheidsdienst Economie, KMO, Middenstand 

en Energie.





AANVULLEND ANTWOORD 



Bij het afsluiten van het tweede jaarverslag over de wapens werd vastgesteld dat één geweigerde 

doorvoer niet in het ontwerpverslag was opgenomen. Deze doorvoer werd nog op de valreep net vóór 

Kerstmis 2005 geweigerd en diende wel degelijk opgenomen te worden in het rapport van 2005 en niet 

in dit van 2006. 

Uw vraag diende echter reeds beantwoord te worden alvorens het wapenverslag van 2005 was 

gefinaliseerd. Om deze reden maak ik U nu de aangepaste tabel over van de doorvoeren geweigerd 

sedert de overheveling van de bevoegdheden tot en met het einde van het jaar 2005. 

Aldus ziet de volledige tabel er als volgt uit: 

Geweigerde doorvoer 

Type militair goed 

2003-2004 

Land van 

bestemming 


Helikopter 

2005 

Israël Wet 05/08/91 art. 4 §1 4° b, e. 

Helikopter- en 

vliegtuigonderdelen 

Ethiopië Wet 05/08/91 art. 4 §1 4° b, e. 

Patronen en granaten 

lanceerbuizen voor granaten, 

kogelvrije vesten 

Saoedi-Arabië Wet 05/08/91 art. 4 §1 4° a, b. 

Kustwachtboten Saoedi-Arabië Wet 05/08/91 art. 10: voorafgaande vergunning 

FOD Justitie niet beschikbaar bij Vlaamse 

doorvoerder.







Vraag nr. 62 


van GREET VAN LINTER 

Werelddag ME-Fibromyalgie - Initiatieven 

12 mei 2006 is uitgeroepen tot Werelddag ME-Fibromyalgie. Naar schatting 20.000 Vlamingen zijn 

getroffen door deze ziekte. Voor patiënten met een aandoening als CVS, waarbij zowel inzake oorzaak 

als behandeling nog zoveel onduidelijkheden zijn en waarbij in de symptomatologie ook heel wat 

subjectieve factoren meespelen, is het vinden van erkenning en de strijd tegen vooroordelen vaak 

moeilijk. CVS-patiënten worden dikwijls met ongeloof en onbegrip geconfronteerd. 

CVS (of chronisch vermoeidheidssyndroom) is sinds 1969 erkend door de 

Wereldgezondheidsorganisatie als “Benign Myalgic Encephalomyelitis” onder code 323, en is in 1993 

ingeschreven als neurologische aandoening in de ICD10, de index van alle ziektes die de 

Wereldgezondheidsorganisatie erkent, onder de code G93.3. Dat betekent dat de ziekte beschreven is, 

dat er een diagnostisch model is en dat er behandelingen zijn. Spijtig genoeg is deze ziekte nog steeds 

niet als dusdanig erkend en wordt zij veelal gecatalogeerd als psychische afwijking. 

CVS veroorzaakt een ernstige, belemmerende vermoeidheid gedurende minstens zes maanden. Iemand 

die in een ernstige mate aan de ziekte lijdt, kan niet meer normaal functioneren. De vermoeidheid gaat 

dikwijls gepaard met lichamelijke pijnen en gedragsproblemen, zoals spierpijnen, keelpijn, koorts, 

slaapproblemen en aandachts- en geheugenproblemen. Door die toestand kan een depressie ontstaan, 

net zoals dat ook het geval is bij andere chronische ziekten en ernstige aandoeningen, zoals aids en 

kanker. De diagnose van CVS wordt gesteld op basis van de symptomen en door het uitsluiten van 

andere oorzaken. Daarnaast zijn er ook markers. 

Ondanks binnen- en buitenlandse onderzoeksresultaten blijft in Vlaanderen de medische en sociale 

ondersteuning beperkt. Vooral op vlak van wetenschappelijk onderzoek is de nood zeer hoog. Uit 

onderzoek in Nederland is gebleken dat CVS-patiënten voor 37 % minder huishoudelijk productief 

waren en voor 54 % minder arbeidsproductief. Inderdaad betekent deze ziekte vaak lange 

arbeidsongeschiktheid en zelfs invaliditeit. 

1. Welke initiatieven nam de minister in het kader van de Werelddag ME-Fibromyalgie voor haar 

beleidsdomein? 

2. Heeft de minister in haar beleid reeds stappen ondernomen om wetenschappelijk onderzoek naar 

oorzaken en behandeling te ondersteunen? Zo ja, welke? 

Zo neen, zijn er plannen in die zin? 

N.B. Gelijkaardige vragen werden gesteld aan de ministers Moerman (vraag nr. 62), Vandenbroucke 

(nr. 143) en Vervotte (nr. 143).





ANTWOORD 



1. Ik heb geen specifieke initiatieven genomen in het kader van de Werelddag ME-Fibromyalgie. De 

reden hiervoor is dat de initiatieven die binnen het wetenschapsbeleid genomen worden, gebaseerd 

zijn op een structurele aanpak en niet ad hoc thematisch gestuurd worden. 

2. Deze structurele aanpak betekent niet dat er geen mogelijkheden zijn voor de ondersteuning van 

wetenschappelijk onderzoek inzake CVS of ME-Fibromyalgie. Integendeel, zowel het Bijzonder 

Onderzoeksfonds (beheerd door de universiteiten) als de programma’s van IWT en FWO bieden 

in principe mogelijkheden. De thematische keuze van de projecten ligt echter steeds bij de 

aanvrager van de ondersteuning. 

Het CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom - CFS - Chronic Fatigue Syndrome) is evenwel een 

belangrijke kwaal die haar moleculaire mechanismen nog niet heeft prijs gegeven. 

In Vlaanderen, meer bepaald aan de VUB, is een internationaal gereputeerde groep actief in dit 

domein (Kenny De Meirleir; zie publicaties van de laatste 3 jaar als bijlage). 

Binnen de steun aan industriële O&O projecten heeft het IWT in 2002 een steun van 165.730 euro 

toegekend voor de ontwikkeling van diagnostische testen door een bedrijf gespecialiseerd in het 

chronisch vermoeidheidssyndroom. De diagnose betreft diverse auto-immune aandoeningen met 

een pathogenese verwant met de pathogenese van CVS. 

Bij FWO werd één onderzoeksproject m.b.t. CVS gesteund in de periode 1998-1999. Andere 

aanvragen over dit onderwerp werden niet ingewilligd op basis van wetenschappelijk-kwalitatieve 

evaluatie door terzake bevoegde externe referenten en de discipline-specifieke wetenschappelijke 

commissie. 

Hieruit blijkt dat net zoals voor andere onderwerpen het de onderzoekers vrij staat om voor dit 

belangrijke thema financiering aan te vragen bij de financieringskanalen die hiervoor bestaan zoals 

het FWO, eventueel IWT enz. 

In de toekomst zullen wel nog meer mogelijkheden gecreëerd worden voor steun aan toegepast 

biomedisch onderzoek. Dit nieuwe structurele programma (5.000.000 euro) dat in de 2 de jaarhelft 

van 2006 opgestart en beheerd zal worden door het IWT richt zich naar universiteiten, 

ziekenhuizen en onderzoeksinstellingen voor activiteiten die zich situeren in het stadium van 

vertaling van wetenschappelijke bevindingen naar klinische toepassingen. Dit biedt mogelijkheden 

voor diverse onderzoeksinspanningen, ook in het gebied van CVS.


--------------------------------------------------------------------- 

Publicaties Vlaanderen CFS 2003-2006 

--------------------------------------------------------------------- 

1: Nijs J, Aerts A, De Meirleir K. 

Generalized joint hypermobility is more common in chronic fatigue syndrome than in healthy control 

subjects. 

J Manipulative Physiol Ther. 2006 Jan;29(1):32-9. 

2: Fremont M, Vaeyens F, Herst CV, De Meirleir KL, Englebienne P. 

Double-stranded RNA-dependent protein kinase (PKR) is a stress-responsive kinase that induces 

NFkappaB-mediated resistance against mercury cytotoxicity. 

Life Sci. 2006 Mar 13;78(16):1845-56. Epub 2005 Dec 1. 

3: Nijs J, Van de Putte K, Louckx F, De Meirleir K. 

Employment status in chronic fatigue syndrome. A cross-sectional study examining the value of 

exercise testing and self-reported measures for the assessment of employment status. 

Clin Rehabil. 2005 Dec;19(8):895-9. 

4: Nijs J, De Meirleir K. 

Impairments of the 2-5A synthetase/RNase L pathway in chronic fatigue syndrome. 

In Vivo. 2005 Nov-Dec;19(6):1013-21. Review. 

5: Nijs J, Meeus M, McGregor NR, Meeusen R, de Schutter G, van Hoof E, de Meirleir K. 

Chronic fatigue syndrome: exercise performance related to immune dysfunction. 

Med Sci Sports Exerc. 2005 Oct;37(10):1647-54. 


Nitric oxide and chronic fatigue syndrome: Are we caring for our patients or are we practicing 

selfcare? 

Med Hypotheses. 2006;66(2):449-50. Epub 2005 Oct 10. No abstract available. 

7: Fremont M, Vaeyens F, Herst CV, De Meirleir K, Englebienne P. 

37-Kilodalton/83-kilodalton RNase L isoform ratio in peripheral blood mononuclear cells: analytical 

performance and relevance for chronic fatigue syndrome. 

Clin Diagn Lab Immunol. 2005 Oct;12(10):1259-60 

8: Nijs J, Vaes P, De Meirleir K. 

The Chronic Fatigue Syndrome Activities and Participation Questionnaire (CFS-APQ): an overview. 

Occup Ther Int. 2005;12(2):107-21. 

9: Fremont M, El Bakkouri K, Vaeyens F, Herst CV, De Meirleir K, Englebienne P. 

2',5'-Oligoadenylate size is critical to protect RNase L against proteolytic cleavage in chronic fatigue 

syndrome. 

Exp Mol Pathol. 2005 Jun;78(3):239-46. Epub 2005 Mar 2. 


Oxidative stress might reduce essential fatty acids in erythrocyte membranes of chronic fatigue 

syndrome patients. 

Nutr Neurosci. 2004 Aug;7(4):251-3. 

11: Nijs J, Van de Velde B, De Meirleir K. 

Pain in patients with chronic fatigue syndrome: does nitric oxide trigger central sensitisation? 

Med Hypotheses. 2005;64(3):558-62.



Prediction of peak oxygen uptake in patients fulfilling the 1994 CDC criteria for chronic fatigue 

syndrome. 

Clin Rehabil. 2004 Nov;18(7):785-92. 

13: Nijs J, De Meirleir K, Duquet W. 

Kinesiophobia in chronic fatigue syndrome: assessment and associations with disability. 

Arch Phys Med Rehabil. 2004 Oct;85(10):1586-92. 

14: de Geus B, Delbeke F, Meeusen R, Van Eenoo P, De Meirleir K, Busschaert B. 

Norandrosterone and noretiocholanolone concentration before and after submaximal standardized 

exercise. 

Int J Sports Med. 2004 Oct;25(7):528-32. 

15: Nijs J, Vanherberghen K, Duquet W, De Meirleir K. 

Chronic fatigue syndrome: lack of association between pain-related fear of movement and exercise 

capacity and disability. 

Phys Ther. 2004 Aug;84(8):696-705. 

16: Nijs J, De Meirleir K, Meeus M, McGregor NR, Englebienne P. 

Chronic fatigue syndrome: intracellular immune deregulations as a possible etiology for abnormal 

exercise response. 

Med Hypotheses. 2004;62(5):759-65. 

17: Nijs J, De Meirleir K, Wolfs S, Duquet W. 

Disability evaluation in chronic fatigue syndrome: associations between exercise capacity and activity 

limitations/participation restrictions. 

Clin Rehabil. 2004 Mar;18(2):139-48. 

18: Piacentini MF, Meeusen R, Buyse L, De Schutter G, De Meirleir K. 

Hormonal responses during prolonged exercise are influenced by a selective DA/NA reuptake 

inhibitor. 

Br J Sports Med. 2004 Apr;38(2):129-33.







Vraag nr. 63 


van JOHN VRANCKEN 

Uitvoer isostatische pers - Experts 

Naar aanleiding van een interpellatie van Pieter Huybrechts op 9 februari laatstleden zei de minister 

dat experts verklaard hebben dat de bewuste isostatische pers niet zou kunnen worden gebruikt voor 

militaire doeleinden. 

Ik vroeg toen of de minister kon zeggen wie die experts zijn en waarop ze zich hebben gebaseerd voor 

hun verklaring. Dat is namelijk belangrijk in deze context, omdat experts bepaalde verklaringen 

afleggen waarop het antwoord van de minister gebaseerd is. 

De minister antwoordde toen: “Ik heb hier het antwoord van de administratie. Dat waren de experts 

van de FOD Economie van de dienst Vergunningen, en de heer Erik Hostens van de Vlaamse cel 

Wapenhandel.” 

Zij bevestigde nog het volgende: “Ik ben geen ingenieur. Het gaat om een Europese verordening 

waarin een duidelijke keuze is gemaakt om bepaalde types van isostatische persen onder vergunning te 

plaatsen omdat er een risico bestaat dat ze ook kunnen dienen voor het samendrukken van nucleair 

materiaal. Dat is alleen het geval bij de persen die de twee criteria overschrijden. U zult misschien 

zeggen dat ze kiezen voor een kleintje om er dan achteraf een grote van te maken. De administratie 

heeft experts gecontacteerd en die noemen dat zeer onwaarschijnlijk. Het staat ook twee keer vermeld 

in het verslag van het Comité I en het wordt ook uitgesloten door de experts van de FOD Economie.” 

Hierbij heb ik bijkomende vragen met betrekking tot deze experts en hun expertise. 

1. Kan de minister meer duidelijkheid geven over deze experts: namelijk hun kwalificaties en 

diploma’s? 

2. Het feit dat de administratie experts heeft gecontacteerd, die het ‘zeer onwaarschijnlijk’ noemen 

dat kleine isostatische persen later kunnen vergroot worden tot persen die ook kunnen dienen voor 

het samendrukken van nucleair materiaal, roept een bijkomende vraag op: welke probabiliteit zit 

in de term “zeer onwaarschijnlijk” vervat? 

Is er dus enige kans dat dit toch zou kunnen gebeuren? 

Kan de minister kopie van het desbetreffende rapport van deze experts bezorgen?





ANTWOORD 


van JOHN VRANCKEN 

1. Het “gedeclassificeerd verslag van het Comité I, betreffende het onderzoek naar de wijze waarop 

de firma EPSI eventueel door de inlichtingendienst werd gevolgd in het kader van de strijd tegen 

de proliferatie”, zegt tot tweemaal toe dat het zeer onwaarschijnlijk is dat een kleine isostatische 

pers wordt omgevormd tot een grote. (Zie gedeclassificeerd verslag van het Comité I, pp. 11-12, 

onder 6.3.) 

Aangezien kleine isostatische persen niet vergunningsplichtig zijn en bijgevolg niet worden 

voorgelegd aan de administratie met een vergunningsaanvraag, is de administratie slechts indirect 

betrokken geweest bij de uitvoer van deze kleine isostatische persen door de verwittiging in de 

CANVEK. Daarom heeft ook de Vlaamse administratie, zoals ik gezegd heb tijdens de 

interpellatie van de heer Pieter Huybrechts op 9 februari 2006, aan experten de vraag gesteld naar 

de mogelijkheid van deze technische ingreep. 

Drie experts werden geconsulteerd, met name de heren Erik Hostens, Paul Corbeels en Kurt 

Franck. 

Erik Hostens is op dit ogenblik adjunct van de directeur bij de dienst Controle Wapenhandel, 

Departement Internationaal Vlaanderen van de Vlaamse Gemeenschap. Hij is burgerlijk 

elektrotechnisch en werktuigkundig ingenieur (KUL, 1974). Voorheen was hij ingenieur bij de 

dienst Accreditatie, Kwaliteit en Veiligheid van de FOD Economie, KMO, Middenstand & 

Energie. Tussen 1987 en 1996 verleende hij technische adviezen voor vergunningen in alle 

domeinen en vanaf 1996 beperkten deze adviezen zich tot een aantal grote bedrijven in de 

mechanische en elektronische sector. Ruim twintig jaar volgt hij het technische gedeelte van 

internationale vergaderingen op van diverse exportcontroleregimes, met name de COCOM 

(Coordinating Committee), de EU Verordening over de dual-use goederen, het Wassenaar 

Arrangement, de Missile Technology Control Regime en de Nuclear Suppliers Group. Hierbij 

werkt hij voor België voorstellen uit tot wijziging van de internationale reglementeringen en 

verdedigt deze op de internationale vergaderingen. Er mag aangenomen worden dat Erik Hostens 

uitstekend geplaatst is om het strategisch karakter van dergelijke goederen te beoordelen. 

Paul Corbeels is op dit ogenblik raadgever wapenexport, defensie en luchtvaart op mijn kabinet. 

Hij is burgerlijk scheikundig ingenieur (KUL, 1973). Tussen 1996 en de regionalisering van de 

bevoegdheden aangaande vergunningen was hij adviseur bij de dienst Vergunningen, Economisch 

Potentieel van de FOD Economie, KMO, Middenstand & Energie. In die hoedanigheid verleende 

hij gedurende acht jaar ongeveer 1500 technische adviezen voor alle vergunningsaanvragen en 

attesten van vrijstelling van vergunning in de diverse technische domeinen en dit voor zowel 

wapens als dual-use goederen. Hij volgde eveneens het exportcontroleregime van de 

Australiëgroep op. Verder was hij belast met de implementatie van de Chemische 

Wapenconventie, t.t.z. de gevolgen ervan voor het vergunningsbeleid en de opvolging van 

internationale inspecties. In die zin is Paul Corbeels op de hoogte van de situatie van de 

vergunningen, zowel vóór als na de regionalisatie.


Kurt Franck is op dit ogenblik attaché bij de Dienst Energie, Nucleaire Toepassingen van de FOD 

Economie, KMO, Middenstand & Energie. Hij is licentiaat handels- en financiële wetenschappen. 

Sinds 1997 volgt hij de nucleaire sector op onder leiding van de heer Theofiel Van Rentergem, 

adviseur - generaal en burgerlijk elektrotechnisch ingenieur, bij dezelfde dienst. Meer specifiek 

volgt Kurt Franck de implementatie van de wet van 9 februari 1981 houdende de voorwaarden 

voor export van kernmaterialen en kernuitrustingen, alsmede van technologische gegevens. Deze 

wet werd gestemd om gevolg te verlenen aan het exportcontroleregime overeengekomen in de 

Nuclear Suppliers Group. Hij neemt eveneens het secretariaat waar van de Commissie van Advies 

voor de Niet-Verspreiding van Kernwapens (CANVEK). Alle aanvragen voor uitvoer naar niet 

EU lidstaten en niet kernmogendheden dienen eerst aan de CANVEK voorgelegd en van de 

bevoegde ministers een machtiging te bekomen vooraleer aan mij te worden overgemaakt. In die 

zin heeft Kurt Franck een breed zicht op de uitvoer van nucleair materiaal en nucleaire dual use 

goederen, op de adviezen geformuleerd door de Belgische leden van de CANVEK en op de 

beoordeling van het risico op proliferatie. 

2. Een isostatische pers is een speciaal type pers. Het bevat geen bewegende delen. Vandaar de 

naam “statisch”. De pers wordt opgebouwd als een cilindrisch vat dat verticaal geplaatst wordt. De 

te behandelen stukken worden in de cilinder geladen en het vat wordt door het deksel afgesloten. 

Door middel van een inert gas wordt een gelijkmatige druk op het werkstuk overgebracht. 

Vandaar de naam “iso”. Het vat wordt ontworpen voor een bepaalde diameter, die moet toelaten 

de werkstukken erin te plaatsen. Het vat wordt eveneens ontworpen om een bepaalde druk op te 

bouwen, die moet toelaten het werkstuk te verdichten (compacteren). Om bij een welbepaalde 

diameter aan de ontwerpdruk te kunnen weerstaan, zal een minimale wanddikte noodzakelijk zijn. 

In de praktijk variëren de wanddikten meestal tussen 20 cm en 50 cm. 

Indien men achteraf de cilinder een grotere binnendiameter zou willen geven door uitboren, zou de 

maximaal toelaatbare druk meer dan evenredig dalen. Het vat zou geen voldoende hoge druk meer 

kunnen opbouwen om de vooropgestelde materialen te compacteren. Het risico op 

ontploffingsgevaar zou tevens zeer reëel worden, zodat de isostatische pers vernietigd wordt. Ook 

zou daarbij giftig argon bij hoge concentraties kunnen vrijkomen, indien met dit inert gas gevuld. 

Indien het bovendien om een heet isostatische pers gaat, zal het verwarmingselement niet meer 

passen in de nieuwe diameter. Het is bijgevolg wel zéér onwaarschijnlijk dat men zal overgaan tot 

het uitboren van de cilinder om een grotere diameter te verkrijgen. De term “zeer 

onwaarschijnlijk” kan daarom volgens de experts worden geïnterpreteerd als “nihil”. 

De nationale experten hebben de conclusies overgenomen die internationale experten in de diverse 

exportcontroleorganismen hebben aangenomen bij de opmaak van de goederenlijsten die onder 

een vergunningsstelsel vallen. Het internationale standpunt luidt als volgt: 

Verordening (EG) nr° 394/2006, categorie 2B004 

Deze subcategorie is afkomstig van het Wassenaar Arrangement (www.wassenaar.org, control lists, 

category 2). Hier worden de isostatische persen onder controle gebracht die men uit oogpunt van 

traditionele bewapening wenst te controleren. 

Hier worden enkel de heetisostatische persen, dus de isostatische persen die een 

verwarmingselement bevatten, onder controle geplaatst met een diameter van 406 mm of meer 

(dus ruim boven de 150 mm van de bewuste pers voor Iran). 


Deze subcategorie is afkomstig van het Missile Technology Control Regime (MTCR) 

(www.mtcr.info/english/annex.html , Category II, Item 6.B.3.). Hier worden de isostatische persen onder 

controle gebracht die men uit oogpunt van de raketbewapening wenst te controleren.


Hier worden reeds enkel de heetisostatische persen, dus de isostatische persen die een 

verwarmingselement bevatten, onder controle geplaatst met een diameter van 254 mm of meer 

(dus ruim boven de 150 mm van de bewuste pers voor Iran). 

Categorie 2B104 is dus strenger dan 2B004. 


Deze subcategorie is afkomstig van de Nuclear Suppliers Group (NSG) 

(www.nuclearsuppliersgroup.org/public.htm, Infcirc/254/Rev.6/Part 2, Annex, 1.B.5.). Hier 

worden alle isostatische persen onder controle gebracht die men uit oogpunt van de nucleaire 

bewapening wenst te controleren. Dus zowel de heetisostatische als de koudisostatische (dit zijn 

isostatische persen die geen verwarmingselement bevatten) persen met een diameter van reeds 

152 mm of meer (dus nog steeds boven de 150 mm van de bewuste pers voor Iran). 

Categorie 2B204 is dus strenger dan categorie 2B104 en categorie 2B004. 

Internationale experten zijn derhalve tot de conclusie gekomen dat isostatische persen met een 

diameter kleiner dan 152 mm geen gevaar voor nucleaire proliferatie vormen. Dit houdt derhalve 

ook in dat zij overtuigd zijn dat dergelijke persen met eventueel uitgeboorde diameter niet zullen 

aangewend worden om nucleair materiaal te compacteren ( onvoldoende druk of 

ontploffingsgevaar ). De hogervermelde federale en regionale experten hebben zich in hun advies 

gebaseerd op deze internationale bevindingen. 

Op het vlak van officiële rapporten kan verwezen worden naar het gedeclassificeerde verslag van 

het comité I, waar de vergroting van de diameter als onwaarschijnlijk wordt bestempeld. 

Voor de rapporten van de internationale experts wordt verwezen naar de oorspronkelijke verslagen 

van de technische werkgroepen van de hogervermelde exportcontrole organismen. Sommige van 

deze werkgroepen dateren reeds van 1974 voor de Nuclear Suppliers Group, van 1987 voor de 

Missile Technology Control Regime en van 1995 voor het Wassenaar Arrangement. De verslagen 

over de technische werkgroepen leggen uit hoe men onder de aangesloten naties uiteindelijk tot 

een consensus gekomen is over de opname van de goederen in de diverse categorieën en de 

technische criteria waaraan diende te worden voldaan. 

De CANVEK maakt van alle vergaderingen een vertrouwelijk verslag op met de adviezen 

geformuleerd door de Belgische leden van de CANVEK. Kleine isostatische persen dienen echter 

niet aan de CANVEK voorgelegd te worden, omdat ze volgens hogervernoemde wet en haar 

uitvoeringsKB zijn vrijgesteld van vergunning. Aldus bestaat geen verslag over kleine isostatische 

persen. Geschreven teksten, waarnaar verwezen wordt in het verslag van het comité I, zijn de 

vertrouwelijke verslagen over de verwittiging van de buitenlandse inlichtingendiensten en de 

bespreking ervan in de CANVEK.







Vraag nr. 64 

van 12 april 2006 


Handelsmissie Zuid-Afrika - Kostenvergoeding prins Filip 

In haar bijgesteld antwoord op mijn schriftelijke vraag nr. 57 van 24 maart 2006 deelt de minister mee 

dat er geen dagvergoeding wordt uitbetaald aan prins Filip bij diens economische zendingen naar het 

buitenland. Evenwel zouden de reële onkosten van de prins in aanmerking worden genomen. 

Kan de minister meedelen hoeveel die onkosten bedroegen voor de jongste economische zending naar 

Zuid-Afrika en over welke kosten het dan wel gaat?





ANTWOORD 

op vraag nr. 64 van 12 april 2006 


In antwoord op uw schriftelijke vraag in verband met de onkostenvergoeding van Z.K.H. prins Filip 

tijdens de gezamenlijke economische zending naar Zuid-Afrika van vorige maand, kan ik u meedelen 

dat het Agentschap voor Buitenlandse Handel (ABH) het bedrag van 162,26 euro heeft overgemaakt. 

Het gaat om uitgaven in de beide hotels van de zending (Kaapstad en Johannesburg). 

Mochten er nog uitgaven op het ABH toekomen (gemaakt door de ambassade of consulaten ter 

plaatse) die rechtstreeks met de Prins te maken hebben, zal ik niet nalaten u hierover in te lichten.


FRANK VANDENBROUCKE, 


VLAAMS MINISTER VAN WERK, ONDERWIJS EN VORMING




FRANK VANDENBROUCKE 

VICE-MINISTER-PRESIDENT VAN DE VLAAMSE REGERING, VLAAMS MINISTER VAN WERK, ONDERWIJS 

EN VORMING 

Vraag nr. 92 

van 1 februari 2006 

van JORIS VANDENBROUCKE 

Voorrangsregeling GOK-decreet - Stand van zaken 

Sinds een aantal jaren worden er serieuze inspanningen geleverd om iedere leerling gelijke 

onderwijskansen te bieden. 

Toch mag men er niet van uitgaan dat, eens die maatregelen zijn ingevoerd, het werk erop zit en de 

rest wel vanzelf zal volgen. Dit heeft het GOK-decreet duidelijk bewezen. Na de invoering van het 

GOK-decreet werd al vrij snel vastgesteld dat het een aantal ongewilde neveneffecten had, die niet 

bijdroegen tot de realisatie van gelijke onderwijskansen, integendeel. Om hieraan tegemoet te komen, 

werd het bestaande decreet gewijzigd. 

Om het inschrijvingsrecht zo goed mogelijk te garanderen, werd de voorrangsregeling ingevoerd. 

Scholen moeten nu verplicht in een voorrangsperiode voorzien voor de inschrijvingen van broers en 

zussen en kunnen ook in een voorrangsregeling voorzien voor GOK-leerlingen enerzijds, voor niet- 

GOK-leerlingen anderzijds wanneer de scholen reeds meer dan een bepaald percentage GOKleerlingen 

hebben. In sommige steden werd die voorrangsperiode gezamenlijk vastgelegd, de meeste 

scholen zouden volgens de krantenberichten de voorrangsperiode individueel hebben vastgelegd. Zo 

las ik bijvoorbeeld da in Gent de regeling gezamenlijk werd bepaald en dat 16 van de 77 scholen 

ervoor gekozen hebben in een voorrangsregeling te voorzien voor GOK-leerlingen 

Om dit vernieuwde inschrijvingsbeleid te doen slagen, en om ervoor te zorgen dat verdere bijsturing 

mogelijk is indien nodig, is natuurlijk een goed zicht nodig op de wijze waarop het nieuwe beleid 

geïmplementeerd wordt. Niet om scholen te controleren, maar de doelstellingen van gelijke 

onderwijskansen effectief te kunnen bereiken. 

1. Over hoeveel scholen zijn er gegevens betreffende het al dan niet gebruik van de 

voorrangsregeling voor GOK-leerlingen? 

2. Hoeveel van die scholen maken gebruik van de voorrangsregeling voor GOK-leerlingen: 

a) in totaal, en dit totaal uitgesplitst per net; 

b) uitgesplitst per niveau (basis – secundair), en dit per niveau ook uitgesplitst per net; 

c) uitgesplitst per gemeente of stad indien mogelijk, indien niet dan per LOP-gebied; en dit 

ook uitgesplitst per net; 

d) uitgesplitst per beslissingswijze: op basis van gezamenlijke afspraken of individueel 

bepaald;


e) als ze individueel bepaald werden binnen een bepaalde gemeente / stad of LOP-gebied, 

hoeveel verschillende inschrijvingsperiodes van die scholen waren er dan in die gemeente 

/ stad of in dat LOP-gebied? 

3. Over hoeveel scholen zijn er gegevens betreffende het al dan niet gebruik van de voorrangsregeling 

voor niet-GOK-leerlingen? 

4. Hoeveel van die scholen maken gebruik van de voorrangsregeling voor niet-GOK-leerlingen: 

a) in totaal, en dit totaal uitgesplitst per net; 

b) uitgesplitst per niveau (basis – secundair), en dit per niveau ook uitgesplitst per net; 

c) uitgesplitst per gemeente of stad indien mogelijk, indien niet dan per LOP-gebied; en dit 

ook uitgesplitst per net; 

d) uitgesplitst per beslissingswijze: op basis van gezamenlijke afspraken of individueel 

bepaald; 

e) als ze individueel bepaald werden binnen een bepaalde gemeente / stad of LOP-gebied, 

hoeveel verschillende inschrijvingsperiodes van die scholen waren er dan in die gemeente 

/ stad of in dat LOP-gebied?




EN VORMING 

ANTWOORD 

op vraag nr. 92 van 1 februari 2006 

van JORIS VANDENBROUCKE 

1. (en 3.) Van alle scholen in het basisonderwijs en het secundair onderwijs die tot een lokaal 

overlegplatform behoren zijn er gegevens beschikbaar met betrekking tot voorrangsregeling en het 

al dan niet gebruik ervan. 

Aantal LOP’s Aantal Scholen 

Basisonderwijs 41 959 of 41,3% 

Secundair Onderwijs 29 516 of 55,6% 

Totaal 70 1475 of 45,4% 

2. (en 4.) De beschikbare gegevens zijn uitgesplitst per LOP en per beslissingswijze. Resultaten per 

net zijn op het departement niet bekend. 

Resultaten over het gebruik van voorrangsregelingen van individuele scholen die niet in een LOPgebied 

zijn gelegen, zijn op het departement niet bekend. 

In de volgende tabellen wordt weergegeven in welke lokale overlegplatforms er afspraken werden 

gemaakt rond het hanteren van voorrangsregelingen voor broers en zussen of voor GOK/niet- 

GOK-leerlingen voor de scholen binnen de regio. 

Voorrangsregelingen voor GOK leerlingen of niet-GOK leerlingen: 

LOP GOK leerlingen niet-GOK leerlingen 

Arendonk Basis geen 1 school 

Brussels Hoofdstedelijk Gewest 118 scholen 118 scholen 

(Basis) 

Thuistaal Nederlands 

Gent Basis 13 scholen 16 scholen 

Heusden-Zolder geen 2 scholen 

Mechelen Basisonderwijs geen 7 scholen 

Mechelen Secundair onderwijs 11 scholen 6 scholen 

Oud-Turnhout - Turnhout 4 scholen 3 scholen 

Temse Basis geen 4 scholen 

Eerste conclusies met betrekking tot gezamenlijke afspraken en voorrangsregelingen: 

- Er zijn 5 lokale overlegplatforms waar men tot afspraken komt rond een gezamenlijke 

voorrangsperiodes voor broers en zussen, GOK – of niet-GOK leerlingen en een 

gezamenlijke start van de ‘reguliere’ inschrijvingsperiodes. Het betreft in alle gevallen LOP’s 

basisonderwijs. 

In Mechelen en Heusden-Zolder is men niet tot gezamenlijke inschrijvingsperiodes gekomen. 

- Er zijn 18 lokale overlegplatforms waar men een afspraak heeft rond een gezamenlijke 

voorrangsperiode voor broers en zussen en een gezamenlijke start van de reguliere 

inschrijvingen, zonder dat er een voorrangsperiode voorzien is voor GOK -of niet-GOK-


leerlingen. In 13 gevallen gaat het om LOP’s basisonderwijs, in 5 gevallen over LOP’s 

secundair onderwijs. 

- Er zijn 3 lokale overlegplatforms waar er een afspraak is rond een gezamenlijke 

inschrijvingsperiode voor broers en zussen, maar waar verder geen gemeenschappelijke 

inschrijvingsperiodes of –momenten werden afgesproken. 

- Er zijn 4 lokale overlegplatforms waar de gesprekken rond gezamenlijke voorrangs- en 

inschrijvingsperiodes voor schooljaar 2006 – 2007 op dit moment (begin januari 2006) nog 

niet afgerond zijn. In de meeste gevallen gebeurt dit nog in de loop van januari 2006. 

- In 4 gemeenten 1 werd er na overleg tussen de LOP’s basis en secundair voor gekozen om de 

voorrangs – en inschrijvingsperiodes in beide niveaus te laten samenvallen. 

- Er zijn 43 lokale overlegplatforms waar men geen gezamenlijke voorrangsperiodes of 

inschrijvingsperiodes heeft afgesproken. Dit is het geval in 23 LOP’s basisonderwijs en in 20 

LOP’s secundair onderwijs. 

De redenen waarom er geen afspraken werden gemaakt zijn heel uiteenlopend: 

- In een aantal gevallen was de periode van september tot eind december 2005 te kort om in 

functie van de inschrijvingen voor september 2006 reeds tot afspraken te komen. Een 

aantal deskundigen geven aan dat in hun LOP wel de bereidheid leeft of de intentie 

aanwezig is om tegen de start van de inschrijvingen voor 2007 – 2008 wel tot afspraken te 

komen rond gezamenlijke voorrangs- en inschrijvingsperiodes. 

- In een aantal LOP’s speelt de inschrijvingsthemathiek geen of een zeer beperkte rol: er 

zijn geen scholen met capaciteitsproblemen, alle scholen schrijven alle leerlingen in, … 

- In een aantal van de LOP’s waar er geen gezamenlijke voorrangsperiodes of 

inschrijvingsperiodes werden afgesproken, werden wel andere afspraken rond het 

inschrijvingsbeleid gemaakt. 

- In Dilsen-Stokkem basis en secundair en Maasmechelen basis bepalen alle scholen zelf 

hun voorrangs- en inschrijvingsperiodes. De scholen hebben engageren zich om verder te 

overleggen en andere afspraken te maken indien er zich problemen in het kader van het 

inschrijvingsrecht en voorrangsregels voordoen. 

- In Dendermonde basis hebben de scholen zich geëngageerd geen leerlingen te weigeren en 

geen scholen ‘vol’ te verklaren. Daarnaast wil men deze afspraak jaarlijks evalueren en 

indien nodig nagaan of gezamenlijke voorrangsperiodes noodzakelijk zijn. 

- De scholen bepalen vrij hun inschrijvingsperiodes maar communiceren deze wel aan het 

LOP tegen een afgesproken datum. Dit gebeurt o.m. in Hasselt Secundair, Heusden- 

Zolder Basis, Bonheiden - Mechelen - Sint-Katelijne-Waver - Zemst Basis. 

- In het LOP Arendonk – Oud-Turnhout – Turnhout Secundair koos men voor een 

mediacampagne rond het thema ‘Iedereen is welkom in het secundair onderwijs in 

Turnhout & Arendonk”. 

- In een aantal regio’s werden ook reeds afspraken gemaakt in verband met de 

inschrijvingsperiodes voor schooljaar 2007 – 2008: 

- Ronse basis: Voorrang voor Broers en zussen tussen herfst- en kerstvakantie, na de 

kerstvakantie kan iedereen zich inschrijven. 

1 Diest, Lokeren, Hamme, Zele


- Gent basis: Voorrang voor broers en zussen van 15.O1.2007 tot 09.02.2007; voorrang 

voor GOK of niet-GOK leerlingen van 12.02.2007 tot 30.03.2007; inschrijven voor 

iedereen vanaf 23.04.2007. 

Een opsplitsing per net is niet voor handen.






EN VORMING 

Vraag nr. 134 


van SABINE POLEYN 

Strategienota Nederland 2005-2009 - Onderwijssamenwerking 

In de Strategienota Nederland 2005-2009, besproken in de Commissie voor Buitenlands Beleid, komt 

ook de samenwerking tussen Vlaanderen en Nederland op onderwijsgebied aan bod. (Stuk 610 (2005- 

2006) – Nr.1) 

1. Vormden de GENT-akkoorden inmiddels onderwerp van één of meerdere evaluaties? Indien ja, 

wat zijn daarvan de krachtlijnen? 

2. Waarom werd de subsidie aan het Vlaams-Nederlands Instituut in Caïro in 2004 stopgezet? 

3. Het is blijkbaar niet evident om een geregeld ambtelijk overleg tussen Vlaanderen en Nederland te 

organiseren (p.84-85). De laatste ontmoeting vond plaats in 2001. 

Vindt de minister het belangrijk dit overleg opnieuw leven in te blazen? 

4. Uit de cijfers blijkt een onevenwichtige grensoverschrijdende mobiliteit van de Vlaamse en 

Nederlandse studenten, wat de totale wederzijdse onderwijsparticipatie betreft (cijfers p.85). De 

ideale verhouding zou één op drie zijn, op basis van de bevolkingsaantallen in beide landen. 

Momenteel blijkt het nu slechts te gaan om één Vlaming op vijf studenten. Voor het niet-hoger 

onderwijs is de verhouding nog steeds heel onevenwichtig, namelijk één Vlaming tegenover 

negentien Nederlanders gaat (dagelijks) de grens over om onderwijs te volgen in het buurland. 

Vindt de minister dit een probleem? Zo ja, zijn er plannen om iets aan dit onevenwicht te doen? 

5. De samenwerking met Nederland kwam vooral van Vlaamse zijde, lezen we op p. 86. Als 

oplossing voor het gebrek aan communicatie van goede voorbeelden, wordt aangekondigd dat 

gratis onderwijskundige tijdschriften ter beschikking van Nederlandse actoren zullen worden 

gesteld. 

Denkt de minister aan andere acties om dit te verhelpen? 

Acht hij dit op zich relevant? 

6. Op p.86 wordt een strategienota over de toekomst van de open universiteit in Vlaanderen 

aangekondigd. 

Voor wanneer wordt die gepland?




EN VORMING 

ANTWOORD 



1. Vóór de ondertekening van het GENT 6–akkoord werd het GENT 5–akkoord geëvalueerd. Het 

evaluatierapport GENT 5 is samen met de tekst van het GENT 6–akkoord op 20 november 

2003 aan de leden van de Commissie Onderwijs, Vorming en Wetenschapsbeleid van het 

Vlaams Parlement bezorgd. In 2007 zal Vlaanderen samen met Nederland het GENT 6– 

akkoord evalueren. Juli 2005 is een tussentijdse evaluatie gebeurd van GENT 6. 

De krachtlijnen van deze tussentijdse evaluatie waren de volgende: 

“De Nederlands - Vlaamse samenwerking binnen het GENT 6– akkoord verloopt over het 

geheel genomen positief. Bijna alle ambtelijke werkgroepen rapporteren uitgevoerde 

activiteiten en plannen voor de toekomst. De tweejaarlijkse monitoring van de 

onderwijsmobiliteit is gebeurd. Op enkele gebieden is echter vastgesteld dat het dynamisme is 

afgenomen. Dit is het geval voor de sectoren ICT en Secundair Onderwijs / Voortgezet 

Onderwijs. Ook de bijeenkomsten tussen hoge ambtenaren zijn minder frequent. Oorzaken 

zijn o.a. het wegvallen van contactpersonen in het partnerland en het terugschroeven van 

internationale opdrachten bij enkele Nederlandse ambtenaren. Toch is het mogelijk dat, nu aan 

Nederlandse zijde een aantal functies opnieuw zijn ingevuld, de Nederlands – Vlaamse 

samenwerking een nieuw élan krijgt. Zo zal de geplande ontmoeting tussen de Vlaamse 

Directieraad en het Nederlandse Managementteam OCW (najaar 2005) wellicht nieuwe 

perspectieven bieden. 

De planning voor de werkgroep Hoger en Universitair Onderwijs – HBO en WO is ambitieus. 

Dit volgt uit de structurele samenwerking via het NVAO (Nederlands-Vlaams 

Accreditatieorgaan). Uiteraard dienen deze ambities rekening te houden met de beschikbare 

financiële ruimte. In drie sectoren (Basisonderwijs – Primair Onderwijs, 

Volwassenenonderwijs – BVE, en Deeltijds Kunstonderwijs – Cultuureducatie) gebeurt de 

samenwerking en de informatie-uitwisseling ook op instellingenniveau. Dit betekent dat 

momenteel, naast de ambtelijke uitwisseling van beleidsinformatie, eveneens de 

onderwijspraktijk en het instellingsmanagement aan bod komen.” 

2. Sinds 1987 subsidieert de Vlaamse overheid het Nederlands-Vlaams Instituut te Caïro. Deze 

toelage wordt aangerekend op de kredieten van de administratie Buitenlands Beleid, zoals 

vermeld in de Strategienota Nederland op pagina 117. 

Tot en met 2001 kreeg het NVIC elk jaar werkingskosten en loonkosten voor een adjunctdirecteur 

van het centrum in Cairo. De werkingssubsidie wordt toegekend om de deelname 

van de universiteiten Leuven en Gent aan het NVIC te betalen, om zo de Vlaamse studenten 

en onderzoekers van de disciplines Arabistiek en Archeologie de kans te geven gebruik te 

maken van de diensten, faciliteiten en logeermogelijkheden van het instituut. De subsidie voor 

de wedde garandeert en bevestigt de Vlaamse aanwezigheid in het centrum. Als tegenprestatie 

voor deze financiële tussenkomst, bezorgt de Vlaamse vice-directeur aan de Vlaamse overheid 

jaarlijks twee rapporten over de werking van het NVIC en organiseert het centrum jaarlijks 

drie activiteiten die ‘Vlaanderen op de kaart plaatsen’.


Vanaf 2002 subsidieert de administratie Buitenlands Beleid enkel nog de personeelskosten. 

Het klopt dat er in 2004 geen subsidie werd toegekend, maar in 2005 gebeurde dit wel 

opnieuw. Voor 2006 werd opnieuw een vraag tot subsidie gesteld, die op dit ogenblik wordt 

onderzocht door het Departement Internationaal Vlaanderen. 

We hebben als overheid echter geen enkele contractuele of andere juridische verplichting om 

bij te dragen in het NVIC. Het gaat hier om een facultatieve subsidie. 

3. Bij het opstellen van de Strategienota (zomer 2005) was het inderdaad van 2001 geleden dat 

ambtelijk overleg op het niveau van de topambtenaren plaats had. Op het niveau van de 

Werkgroepen en de Directies was er wel regelmatig overleg geweest. Intussen hebben de 

Directieraad van het Vlaamse departement Onderwijs en het Nederlandse Managementteam 

van het Ministerie OCW een ontmoeting gehad in Brugge (oktober 2005) en is een volgende 

bijeenkomst voorzien in Nederland (najaar 2006). In het kader van een Nederlands - Vlaams 

samenwerkingsakkoord op ambtelijk niveau, vind ik het evident dat ook de topambtenaren 

regelmatig samenkomen of contact hebben met elkaar. Het is aan deze topambtenaren te 

beslissen hoe frequent ze wensen bijeen te komen. 

4. De grensoverschrijdende mobiliteit wordt nu sinds schooljaar 1995-1996 tweejaarlijks in kaart 

gebracht en we stellen vast dat de onevenwichtige grensoverschrijdende mobiliteit zich 

situeert in het niet-hoger onderwijs. In het hoger onderwijs is er ongeveer een evenwicht 

bereikt. 

In het niet-hoger onderwijs is het aantal mobiele Nederlandse scholieren of cursisten in 

Vlaamse onderwijsinstellingen de voorbije 10 jaar geleidelijk gestegen (van ongeveer 5000 tot 

ongeveer 6600), terwijl het aantal Vlaamse scholieren of cursisten in Nederlandse 

onderwijsinstellingen eerder stabiel blijft (250 à 300). In 1997 bleek uit onderzoek dat 

Nederlandse ouders of cursisten om diverse redenen kiezen om in Vlaanderen school te lopen. 

Enkele redenen zijn: de vroege instapleeftijd in het kleuteronderwijs (in Nederland pas vanaf 4 

jaar), meer praktijklessen in de beroepsgerichte secundaire opleidingen, meer discipline in de 

klas, een uitgebreid aanbod van voor- en naschoolse opvang of van internaten, goedkoper 

inschrijvingsgeld voor volwassenenonderwijs of deeltijds kunstonderwijs. Om dezelfde 

redenen is het aanbod in Nederland bijgevolg voor Vlaamse ouders of cursisten minder 

aantrekkelijk of duurder. 

Ik vind de interesse vanuit Nederland voor het Vlaams onderwijs geen probleem, zolang het 

aantal Nederlandse scholieren en cursisten globaal binnen de perken blijft. Momenteel 

bedraagt het totale aantal Nederlanders –pendelaars en residentiëlen - in het Vlaams onderwijs 

nog geen 2% van de totale populatie. Het is ook een positief signaal: het bewijst dat ons 

onderwijsaanbod aantrekkelijk is, want breed uitgebouwd en van hoge kwaliteit. De relatief 

lage interesse van Vlaanderen voor het Nederlands onderwijs is hoofdzakelijk te wijten aan 

structurele karakteristieken van het Nederlandse onderwijssysteem waarvoor ik als Vlaams 

minister geen verantwoordelijkheid draag. Van Nederlandse zijde zijn sinds 2000 

inspanningen geleverd om Nederlandse kinderen in Nederland te houden, onder meer door 

verhoging van het aanbod aan kinderopvang. 

5. Nederland heeft in de jaren ’90 vooral aandacht gehad voor onderwijsontwikkelingen in de 

grotere landen zoals Duitsland, Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Vlaanderen 

volgde de Nederlandse ontwikkelingen op de voet, maar de aandacht was niet altijd 

wederkerig. Zolang het Nederlandse ‘poldermodel’ ophef maakte, was er in Nederland ook 

weinig interesse naar goede praktijkvoorbeelden in de buurlanden. Ten slotte stellen we vast 

dat Nederlandse ambtenaren de Belgische staatsstructuur (nog steeds) niet goed kennen en op 

een aantal terreinen met Vlaanderen niet diepgaand durven samen te werken uit vrees om 

andere partners (het federale niveau, de andere Gemeenschappen en Gewesten) voor het hoofd 

te stoten.


Stilaan groeit in Nederland echter het besef dat in Vlaanderen beleid wordt gevoerd dat leidt 

tot resultaten zoals o.a. onderwijs van kwalitatief hoog niveau en dat op het onderwijsterrein 

Vlaanderen de juiste partner is om goede (en minder goede) praktijkvoorbeelden uit te 

wisselen onder het adagio ‘leren van elkaar’. 

Het idee om abonnementen van Vlaamse tijdschriften gratis ter beschikking te stellen, is 

gebaseerd op de vaststelling van mijn administratie dat Nederlandse beleidsdocumenten 

zelden verwijzen naar Vlaamse artikelen en publicaties. Dit staat in contrast met de 

Nederlandse interesse voor Vlaams onderwijsbeleid, -praktijk en -onderzoek die we ervaren 

tijdens ambtelijk overleg in het kader van de GENT-akkoorden. Om de aandacht voor 

Vlaanderen te verruimen tot buiten de groep van de ambtenaren die nauw betrokken zijn bij de 

GENT-akkoorden, is hier het voorstel geformuleerd om de Vlaamse onderwijstijdschriften bij 

enkele cruciale instanties onder de aandacht te brengen (zoals bijvoorbeeld de Nederlandse 

Onderwijsraad, het Centraal Planbureau CPB, het Ministerie OCW). Dit kan gebeuren in de 

vorm van een gratis abonnement. 

Dit voorstel lijkt mij relevant en alvast doeltreffender (en goedkoper) dan alternatieven zoals 

het centraal excerperen van onderwijstijdschriften en –publicaties in Vlaanderen en deze 

beschrijvingen raadpleegbaar te maken via de site van het departement Onderwijs. Op deze 

site en op de site van Klasse is immers al heel wat informatie beschikbaar over Vlaams 

onderwijsbeleid en onderwijspraktijk. 

6. In de tweede helft van juni zal ik een gesprek hebben met de voorzitter van het college van 

bestuur van de Open Universiteit. Ter voorbereiding hiervan zal het departement onderwijs en 

vorming samen met de studiecentra open universiteit in Vlaanderen en de ambtenaren van de 

Nederlandse Open Universiteit een nota over de toekomst van de samenwerking tussen de 

Open Universiteit en Vlaanderen opmaken. Deze nota kan dan tijdens dit gesprek verder op 

punt gesteld worden en bekrachtigd worden.






EN VORMING 

Vraag nr. 135 



Inschakeling ervaringsdeskundigen armoede - Onderzoeksrapport 

Voor het beleidsdomein Onderwijs nam de minister het initiatief om vanaf 1 januari 2005 vier 

ervaringsdeskundigen in armoede en sociale uitsluiting tewerk te stellen. 

In de Commissie voor Onderwijs van 13 oktober 2005 maakte de minister gewag van een 

wetenschappelijke studie die toen werd voorbereid, en waarvan de resultaten bij het begin van het 

lopende kalenderjaar ter beschikking zouden zijn. 

Uit het antwoord van de minister – op een vraag over achterstallige schoolrekeningen – in de 

Commissie voor Onderwijs van 14 maart 2006 kan worden opgemaakt dat dit onderzoeksrapport 

inmiddels voorhanden is. 

Kan de minister de resultaten van dit onderzoek meedelen?




EN VORMING 

ANTWOORD 



Voor de oplevering van het onderzoeksrapport over de inschakeling van vier ervaringsdeskundigen 

(respectievelijk bij het netoverschrijdende CLB Drieklap - Leuven, schoolopbouwwerk te Menen, 

Buitengewoon Onderwijs Sint-Jozef - Gent en de Parochiale basisschool – Genk) werd, in overleg met 

mijn diensten en vzw De Link, uitstel tot eind april gegeven aan de onderzoeker. We hopen dus heel 

binnenkort kennis te nemen van de resultaten van dit onderzoeksjaar.






EN VORMING 

Vraag nr. 136 













N.B. Deze vraag werd gesteld aan alle ministers (Leterme vraag nr. 48, Moerman nr. 55, Vanden- 






EN VORMING 

ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal verstrekt worden door de heer Geert Bourgeois, Vlaams minister van 

Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme.






EN VORMING 

Vraag nr. 137 


van HILDE EECKHOUT 

Scholenbouw via PPS - Periodieke vergoeding 

Het antwoord van de minister op mijn vraag om uitleg over de financiering van scholenbouw via PPS 

(publiek-private samenwerking) bevatte een interessant uitgangspunt voor het DBFM-concept. Ik 

citeer: 

“5. Tegelijkertijd werden in het kader van de opmaak van de meerjarenbegroting de nodige budgettaire 

middelen vrijgemaakt (vanaf 2006). Hierbij wens ik te benadrukken dat deze middelen bestemd zijn 

voor een verhoging van zowel het reguliere als het alternatieve budget. Voor de duidelijkheid: de 

ontwikkelde DBFM-constructie komt bovenop de reguliere budgetten voor scholenbouw in de 

reguliere begroting”. (Handelingen C81 van 8 december 2005, blz. 13-15) 

Ik ben geïnteresseerd in de bepaling van deze budgettaire middelen. Ik veronderstel dat de minister 

hier doelt op de periodiek te betalen vergoeding door het Vlaams Gewest aan de SPV (Special Purpose 

Vehicle). 

Als bijlage vindt de minister een tabel voor de berekening van de periodiek te betalen vergoeding. Het 

spreekt voor zich dat de gemaakte assumpties van belang zijn om de geloofwaardigheid van de 

berekening in te schatten. Denk hierbij aan: 

– eventuele onderhoudskosten. Deze kosten zijn afhankelijk van het soort onderhoud. Bijvoorbeeld 

het volledig of enkel het reguliere (…% op jaarbasis); 

– mogelijk een contingency % op de investeringskosten; 

– mogelijk een inflatie % per jaar; 

– mogelijk de timing van de bouwperiode en spreiding van de investeringen. 

Verder ben ik geïnteresseerd in de tweede en derde zin van het citaat, waarin de minister spreekt over 

het alternatieve en het reguliere budget. 

1. Kan de minister duidelijkheid verstrekken bij de bepaling van het bedrag aan budgettaire middelen 

in de meerjarenbegroting? 

2. Kan de minister een vergelijkbare tabel met de bijbehorende assumpties meedelen voor de 

verschillende bouwprojecten voor het onderwijs (onder DBFM)? 

3. Kan de minister het reguliere en alternatieve budget verduidelijken? 

Hoeveel scholen denkt de minister met deze budgetten te financieren? Wat zijn de gemiddelde 

investeringskosten van scholenbouw met PPS?


4. Wat zijn de criteria om een school te bouwen onder het reguliere budget of onder het alternatieve 

budget?




EN VORMING 

ANTWOORD 


van HILDE EECKHOUT 

1+3. Voor een goed begrip wens ik de voornaamste elementen van het DBFM-concept, zoals door 

de Vlaamse Regering principieel goedgekeurd op 31 maart 2005, mee te geven: de 

inhaalbeweging voor schoolinfrastructuur zal gerealiseerd worden door een private 

vennootschap, op basis van de wetgeving overheidsopdrachten te selecteren uit financiële 

partners zoals banken en/of verzekeringsmaatschappijen. Deze vennootschap heeft als 

kerntaak de (versnelde) uitvoering van de investeringslijst aan (nieuwbouw en/of 

renovatie)projecten, opgesteld door een ad hoc selectiecommissie. De projecten worden op 

basis van een individueel DBFM-contract met de inrichtende machten gerealiseerd en 

(gedurende 30 jaar) terbeschikking gesteld, in ruil voor een prestatiegebonden 

beschikbaarheidsvergoeding. De inrichtende machten ontvangen hiervoor een DBFM-toelage 

via het agentschap AGIOn. 

De budgettaire weerslag van de inhaalbeweging zal opgevangen worden binnen de bijkomend 

beschikbare kredieten in de meerjarenbegroting (voor reguliere én alternatieve financiering): 

jaarlijks 50 miljoen euro in 2006 en 2007, en 75 miljoen vanaf 2008. 

Het nagestreefde investeringvolume via de DBFM-formule is 1 miljard euro. De jaarlijkse 

budgettaire weerslag van de inhaaloperatie zal 'op kruissnelheid' maximaal 75 miljoen euro 

bedragen; en fungeert derhalve als plafond voor het subsidieaandeel in de 

beschikbaarheidsvergoedingen. 

2. Zoals gezegd zal voor de selectie van de private partner de 'markt' spelen. Het is derhalve niet 

opportuun om financiële parameters en modellen mee te delen, laat staan om gedetailleerde 

ramingen te bezorgen. Potentiële inschrijvers zouden op die manier immers publiek inzage 

krijgen in het (exacte) verwachtingspatroon van de Vlaamse overheid, waardoor een finale 

kostprijs zou kunnen ontstaan zowel voor de overheid als voor de inrichtende machten, die 

niet het gevolg is van een optimale marktwerking. 

4. Voor een goed begrip is het de inrichtende macht die (in beide circuits) haar behoeften 

bepaald en deze hetzij zelf realiseert (als bouwheer, mits een investeringssubsidie, in het 

reguliere systeem), hetzij hiervoor een beroep doet op realisatie door de private vennootschap 

(mits advies van de Vlaamse bouwmeester en periodieke huursubsidies, in het alternatieve 

systeem). Waarbij het altijd een zoeken is naar een compromis (evenwicht) tussen wensen, 

financiële mogelijkheden en kwaliteit, functionaliteit, ecologie en duurzaamheid. 

Bij de selectie van de DBFM-projecten door de ad hoc commissie zal minstens rekening 

worden gehouden met volgende criteria: het streven naar aflijnbare projecten inzake 

nieuwbouw en of renovatie van voldoende omvang, het waarborgen van de continuïteit van 

het onderwijs (wegens tekort aan kwaliteitsvolle oppervlakte), de duurzaamheid en het streven 

naar maatschappelijk meerwaarde en vernieuwing.






EN VORMING 

Vraag nr. 138 


van JOHAN DECKMYN 

VDAB-opleiding Internationale Handel - Deelnemingsvoorwaarden 

In de Vacaturekrant (blz. 54) van 28 januari 2006 kan men een advertentie terugvinden met betrekking 

tot een opleiding die men aanbiedt voor “Internationale Handel”. Deze advertentie gaat uit van de 

VDAB en van de VZW Cevora. 

Bij de voorwaarden om in aanmerking te komen voor deze opleiding valt er te lezen: “Voor wie? (…) 

Autochtonen beschikken over een goede kennis van Engels en Frans, allochtonen over een goede 

kennis van Engels of Frans. (…)”. 

Er worden dus verschillende criteria gehanteerd voor autochtonen enerzijds en voor allochtonen 

anderzijds. Autochtonen worden in deze advertentie duidelijk gediscrimineerd ten opzichte van 

allochtonen. 

1. Is de minister op de hoogte van deze voorwaarden? 

2. Is deze advertentie van de VDAB niet discriminerend? 

3. Heeft de minister het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding reeds 

ingeschakeld?




EN VORMING 

ANTWOORD 



In februari 2006 heeft het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding dezelfde 

vraag gesteld aan de VDAB. 

Via onze ombudsdienst werd in overleg met Cevora volgend antwoord aan het Centrum gegeven: 

Het gaat hier om een recruteringsadvertentie voor een opleiding waarbij elke potentiële deelnemer 

3 talen in zijn/haar competentieportfolio moet hebben: 

- autochtonen worden verondersteld het Nederlands te kennen en worden getest op Engels én Frans; 

- allochtonen die niet het Nederlands als moedertaal hebben, worden verondersteld hun moedertaal 

te kennen én worden zeker getest op Nederlands en daarnaast op Frans of Engels. 

Iedereen moet slagen in de selectietesten om toegelaten te worden. De taaleisen zijn absoluut niet 

minder streng, ze zijn enkel anders gemoduleerd. 

Hierop kreeg de VDAB volgend antwoord van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor 

Racismebestrijding : 

“Hieruit blijkt dat er dezelfde taaleisen gesteld worden aan allochtonen en autochtonen (nl. om naast 

hun moedertaal nog 2 talen te spreken). Aangezien er geen sprake is van een verschil in behandeling 

of een achterstelling van autochtonen, moet ook niet nagegaan worden of de taaleisen kaderen binnen 

een positieve actie. De advertentie had misschien anders geformuleerd kunnen worden zodat 

duidelijker bleek dat autochtonen niet achtergesteld worden, maar wat ons betreft is er geen inbreuk op 

de antiracisme- of antidiscriminatiewetgeving. We hebben dit ook zo laten weten aan de klager. 

Behoudens tegenbericht, beschouwen we deze zaak dan ook als afgesloten”. 

Ik deel de visie van het Centrum van Gelijkheid van Kansen voor Racismebestrijding, nl. dat de 

advertentie preciezer geformuleerd had kunnen worden. Men had als algemene voorwaarde kunnen 

stellen dat de deelnemers drie talen dienen te beheersen waarvan zeker het Nederlands en Frans of 

Engels. Ik heb de VDAB gevraagd om nog meer dan vandaag aandacht te hebben voor een goede 

formulering bij de publicatie van vacatures of opleidingen.






EN VORMING 

Vraag nr. 139 



























EN VORMING 

ANTWOORD 










EN VORMING 

Vraag nr. 143 






















Aan CVS lijden ook steeds meer jongeren, vooral adolescenten. Deze jongeren zijn niet in staat het 

onderwijs op een normale manier, op fulltime basis, te volgen. Het is voor hen veel te vermoeiend. 

Vaak komen hier nog psychische problemen bij. Doordat medeleerlingen en leerkrachten zich geen 

rekenschap geven van de impact van deze ziekte, worden ze vaak beschouwd als lui, niet 

geconcentreerd of niet gemotiveerd. Er zijn tientallen dossiers van jongeren die geen diploma halen 

ondanks hun begaafdheid. Deze kinderen bissen twee of drie maal, wat leidt tot pesterij van andere 

leerlingen. Dit zorgt op zijn beurt voor een enorm negatief zelfbeeld en depressie, wat zelfs kan leiden 

tot familiale drama’s en zelfmoord. 


ondersteuning beperkt. 

Graag had ik van de minister vernomen welke initiatieven hij nam in het kader van de Werelddag ME- 

Fibromyalgie voor zijn beleidsdomein.






VLAAMS MINISTER VAN WERK, ONDERWIJS EN VORMING 

ANTWOORD 



Onderwijs: 

Voor de werelddag ME- Fibromyalgie heb ik geen aparte specifieke beleidsinitiatieven genomen. Ik 

ben er van overtuigd dat de gezondheid van leerlingen en van mensen in het algemeen, een structurele 

en continue benadering vraagt. De problematiek van leerlingen met ME-Fibromyalgie en uiteraard ook 

deze van andere chronische ziekten is een blijvende zorg, die ik in mijn beleid heb vertaald naar 

aandacht voor twee pijlers: de wettelijke bepalingen en de inhoudelijke component. 

Ik zal beide aspecten kort toelichten. 

1. Basisonderwijs 

Wat de wettelijke bepalingen betreft, gaf artikel 34 van het decreet basisonderwijs aan 

leerplichtige zieke kinderen het recht op tijdelijk onderwijs aan huis. Dit betekent dat bij 

langdurige afwezigheid van een leerplichtige, de directie van de school waar betrokkene is 

ingeschreven verplicht is, op vraag van de ouders, tijdelijk onderwijs aan huis te organiseren. 

Die verplichting vervalt uiteraard voor de periode dat de betrokken leerling in een 

preventorium of in een ziekenhuis verblijft waar onderwijs van type 5 gefinancierd of 

gesubsidieerd wordt. De regering legt de voorwaarden vast om in aanmerking te komen voor 

tijdelijk onderwijs aan huis, bepaalt wat onder langdurige afwezigheid moet begrepen worden, 

hoe het onderwijs aan huis georganiseerd wordt en welke vorm van hulp de school krijgt om 

het onderwijs aan huis te organiseren. 

Een afwezigheid van minder dan éénentwintig kalenderdagen is geen langdurige afwezigheid 

voor de toepassing van dit artikel. Deze laatste bepaling vormde een probleem voor chronisch 

zieken. Daarom werd in decreet XV van 15 juli 2005 aan dit artikel volgende toevoeging 

gedaan: “tenzij het gaat om een afwezigheid vanwege een chronische ziekte”. 

2. Secundair onderwijs 

OD XV bepaalt voor het secundair onderwijs, naar analogie met het basisonderwijs het 

volgende: 

- Onderwijs aan huis voor zieke jongeren: 

Leerlingen voor wie het door ziekte of ongeval tijdelijk onmogelijk is om secundair 

onderwijs te volgen in hun school hebben recht op tijdelijk onderwijs aan huis voor zieke 

jongeren. Bij langdurige afwezigheid van een leerling is de directie van de school waar 

deze leerling is ingeschreven, verplicht op vraag van de betrokken personen, tijdelijk 

onderwijs aan huis voor zieke jongeren te organiseren. Die verplichting vervalt voor de 

periode dat de leerling in een preventorium of in een ziekenhuis verblijft waar onderwijs 

van type 5 gefinancierd of gesubsidieerd wordt of in een Dienst met onderwijsbehoeften. 

De Vlaamse Regering legt de voorwaarden vast om in aanmerking te komen voor tijdelijk 

onderwijs aan huis voor zieke jongeren, bepaalt hoe het onderwijs aan huis georganiseerd 

wordt en welke vorm van hulp de school krijgt om het onderwijs aan huis te organiseren.


De Vlaamse Regering bepaalt ook wat onder langdurige afwezigheid moet worden 

begrepen, met dien verstande dat een afwezigheid van minder dan 21 kalenderdagen geen 

langdurige afwezigheid is voor de toepassing van dit artikel, tenzij het gaat om een 

afwezigheid vanwege een chronische ziekte. 

Leerlingen die voldoen aan de toelatingsvoorwaarden, maar voor wie het omwille van een 

handicap permanent onmogelijk is secundair onderwijs te volgen op school, hebben na 

gunstig advies van de CABO, recht op permanent onderwijs aan huis. 

- Onderwijs op school voor zieke jongeren: 

Voor leerlingen van het secundair onderwijs die wegens ziekte of ongeval het geheel van 

de vorming van een bepaald leerjaar niet binnen een schooljaar kunnen volgen, kan de 

klassenraad een spreiding van het lessenprogramma van een leerjaar over twee schooljaren 

toestaan. 

Voor leerlingen van het secundair onderwijs die wegens ziekte of ongeval bepaalde 

vakken niet kunnen volgen, kan de klassenraad vrijstellingen toestaan op voorwaarde dat 

de leerlingen vervangende activiteiten volgen. 

Dit zijn de voornaamste wettelijke bepalingen ten gunste van leerlingen met een 

chronische ziekte. 

Even belangrijk in onderwijs zijn de inhoudelijke elementen. 

De eindtermen die minimum doelstellingen vastleggen die elke leerling moet bereiken of 

nastreven bevatten ook elementen die te maken hebben met de houding tegenover zieke 

mensen. 

Doorheen de onderwijsniveaus en in alle onderwijsvormen vinden we eindtermen die als 

aanknopingspunt fungeren om op regelmatige tijden leerlingen te leren omgaan met hun eigen 

ziekten of met zieke medeleerlingen. 

Enkele voorbeelden: 

- De kleuters: 

� kunnen bij zichzelf en bij anderen het verschil tussen ziek, gezond en gewond zijn 

herkennen 

� kunnen in concrete situaties gedragingen herkennen die bevorderlijk of schadelijk zijn 

voor hun gezondheid. 

� herkennen vormen van afwijzend of waarderend reageren op het anders-zijn van 

mensen. 

- De leerlingen: 

� kunnen gezonde levensgewoonten in verband brengen met wat ze weten over het 

functioneren van het eigen lichaam en ze weten dat bepaalde ziekteverschijnselen of 

handicaps niet altijd kunnen worden vermeden. 

� kunnen voorbeelden geven van mogelijkheden die in onze samenleving bestaan voor 

de zorg en opvang van bejaarden en mensen met een handicap. 

� weten dat ze in het contact met mensen met een handicap attent moeten zijn voor de 

noden en verwachtingen van deze mensen. 

� kunnen zorg opbrengen voor iets of iemand anders. 

� kunnen hulp vragen en zich laten helpen. 

� verwerven inzicht in de structuren en het beleid die de gezondheids- en welzijnszorg 

ondersteunen. 

� participeren aan het gezondheids- en veiligheidsbeleid op school en in hun omgeving.


Werk: 

Zo ver kan ik als minister van onderwijs en vorming gaan. Het is nu aan de scholen om dit 

alles in praktijk te brengen. Ik weet dat scholen vaak een werelddag als 12 mei gebruiken om 

extra aandacht aan deze eindtermen te besteden. 

Binnen het Vlaamse werkgelegenheidsbeleid worden geen specifieke acties opgezet naar aanleiding 

van de Werelddag ME-Fibromyalgie. Wel is het zo dat personen met een arbeidshandicap een van de 

prioritaire kansengroepen zijn binnen het beleid van evenredige arbeidsdeelname en diversiteit. 

Personen met een arbeidshandicap worden binnen dit beleid als volgt gedefinieerd: mensen met een 

aantasting van hun mentale, psychische, lichamelijke of zintuiglijke mogelijkheden, voor wie het 

uitzicht op het verwerven en behouden van een arbeidsplaats en op vooruitgang op die plaats, 

langdurig en in belangrijke mate beperkt is of bedreigd wordt. Mensen met een chronische aandoening 

als CVS vallen dan ook onder deze definitie. 

In de praktijk betekent dit vooral dat in de helft van alle diversiteitsplannen (in 2005 waren dat er in 

totaal 440, in 2006 mikken we op minstens 530 diversiteitsplannen) specifieke aandacht besteed wordt 

aan mensen met een arbeidshandicap, waaronder veel mensen met chronische aandoeningen. De acties 

zijn er op gericht hen te laten instromen in de organisatie, en/of hen te laten doorstromen, en/of te laten 

deelnemen aan aangepaste opleidingen, en/of te verhinderen dat ze voortijdig uit de organisatie 

uitstromen. Dit laatste aandachtspunt (retentie) speelt ook in het bijzonder in de diversiteitsplannen die 

focussen op mensen met een chronische aandoening. Dat uit zich in acties zoals aanpassing van de 

werkpost, aanpassing van de werktijden, taaksplitsing of jobrotatie, taakherschikking, mogelijkheden 

tot deeltijdwerk en dergelijke. 

Of deze acties in het verleden ook mensen met het chronisch vermoeidheidssyndroom bereikt hebben 

weten we niet. In het aanvraagformulier van het diversiteitsplan geeft de organisatie streefcijfers aan 

betreffende de instroom, doorstroom en/of opleiding van kansengroepen, opgesplitst per kansengroep. 

In de eindrapportage wordt dan aangegeven, ook weer per kansengroep, in welke mate de streefcijfers 

gerealiseerd werden. We hebben echter geen gegevens over de samenstelling van de categorie 

personen met een arbeidshandicap. We weten uit de verhalen van de projectontwikkelaars – de 

consulenten die als een van hun centrale opdrachten de begeleiding van diversiteitsplannen in 

ondernemingen hebben – dat in vele plannen mensen met chronische aandoeningen betrokken zijn; 

maar kwantificeren kunnen we niet. We weten al helemaal niet of er zich bij de mensen met 

chronische aandoeningen ook CVS-patiënten bevinden. Volgende cijfers dienen dan ook louter als 

achtergrond. In 2002 ging het in alle diversiteitsplannen samen om volgende streefcijfers voor 

personen met een arbeidshandicap: 100 instroom, 25 doorstroom, 446 opleidingen. Deze streefcijfers 

werden allemaal overtroffen: 138 instroom, 37 doorstroom, 630 opleidingen. De resultaten voor de 

volgende jaren kunnen we nog niet geven: vele plannen lopen nog en van de plannen 2003 (die 

ondertussen allemaal zijn afgerond) zijn nog een aantal eindrapporten niet toegestuurd of verwerkt. 

We kunnen dan ook alleen maar de streefcijfers geven: in 2003 ging het om 225 instroom, 150 

doorstroom en 900 opleidingen; in 2004 om 212 instroom, 126 doorstroom, 1152 opleidingen; in 2005 

om 464 instroom, 72 doorstroom en 514 opleidingen.






EN VORMING 

Vraag nr. 149 


van ANDRÉ VAN NIEUWKERKE 

Leerlingenvervoer - Opvangcentra BuO 

Het Gemeenschapsonderwijs beschikt over vier opvangcentra waar leerlingen uit het buitengewoon 

onderwijs die tijdens de weekends niet naar huis kunnen, worden opgevangen. 

Voor de centra in Leopoldsburg en Neder-Over-Heembeek staat De Lijn in voor het leerlingenvervoer. 

De centra in De Haan en Koksijde brengen met eigen vervoer, en dus op eigen kosten, de leerlingen 

van en naar de scholen in Oost- en West-Vlaanderen. Financieel is dit echter niet langer haalbaar. 

Het standpunt van De Lijn is, na een vergadering met de opvangcentra van 21 februari 2006, dat het 

hier gaat om vervoer van internaat naar internaat. Om die reden weigert De Lijn dit vervoer te 

organiseren. 

De omzendbrief leerlingenvervoer stelt nergens dat de verblijfplaats geen internaat mag zijn. Een 

leerling die door allerlei omstandigheden (sociaal-familiaal; maatregel jeugdrechter of Bijzondere 

Jeugdbijstand,..) in het weekend, in een verlof- en vakantieperiode in een opvangcentrum verblijft, 

heeft daar zijn verblijfplaats! Deze logica volgt De Lijn dus niet. 

De vraag dat De Lijn het vervoer van en naar alle bedoelde opvangcentra op zich neemt, strookt dus 

zowel naar de letter en de geest met de onderwijsregelgeving terzake. 

Het lijkt aangewezen dat deze patstelling door beide bevoegde ministers doorbroken wordt. 

Kan de minister het resultaat hieromtrent meedelen? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Vandenbroucke (vraag nr. 149) en Van Brempt (nr. 

145)




EN VORMING 

ANTWOORD 


van ANDRE VAN NIEUWKERKE 

Minister Van Brempt zal zorgen voor een gecoördineerd antwoord op deze vraag.






EN VORMING 

Vraag nr. 150 


van DOMINIQUE GUNS 

Basisonderwijs - Leermethode “piramide” 

In artikel 44 van het "decreet basisonderwijs" (25/02/1997) bepaalt de regering op éénsluidend advies 

van de Vlaamse Onderwijsraad onder meer de eindtermen voor het gewoon lager onderwijs. 

Eindtermen zijn minimumdoelen op het vlak van kennis, inzicht, vaardigheden en attitudes die de 

onderwijsoverheid als noodzakelijk en bereikbaar acht voor een bepaalde leerlingenpopulatie. Voor 

het lager onderwijs zijn er enkel eindtermen voor het einde van de basisschool. Elke school heeft haar 

eigen identiteit en legt eigen accenten. Alle scholen kunnen de eindtermen op een aantal manieren 

“gebruiken”, maar toch hebben alle scholen de eindtermen als gemeenschappelijk referentiepunt. 

De eindtermen voor het lager onderwijs omvatten acht uitgangspunten: Frans, lichamelijke opvoeding, 

muzische vorming, Nederlands, wereldoriëntatie, wiskunde, leren leren en sociale vaardigheden. Ik 

licht hieruit het uitgangspunt "wereldoriëntatie", dat opgedeeld wordt in zeven domeinen: natuur, 

technologie, mens, maatschappij, tijd, ruimte en brongebruik. 

In bepaalde basisscholen wordt voor de educatie van het leergebied "wereldoriëntatie" een nieuwe, 

integrale methode gebruikt, "piramide" genaamd. 

Deze methode beoogt een geïntegreerde aanpak (geen aparte vakken) van de zeven verschillende 

leerdomeinen waarbij het accent ligt op thematisch werken. De thema’s zijn brede gehelen van 

betekenisvolle elementen waardoor kinderen een kijk op de wereld krijgen vanuit verschillende 

invalshoeken en de samenhang tussen de verschillende dimensies ontdekken. 

Concreet betekent dit dat leerlingen per leerjaar, gedurende een zestal lesuren "wereldoriëntatie" per 

week, rond negen à twaalf thema’s werken. Binnen ieder thema komen dan iedere keer de domeinen 

natuur, technologie, mens, maatschappij, tijd, ruimte en brongebruik in meer of mindere mate aan bod. 

De traditionele vakken natuurkennis, geschiedenis en aardrijkskunde zoals wij ze vroeger kenden, 

bestaan niet meer! 

Een uitgeverij wil leerlingen van het basisonderwijs met deze ongetwijfeld interessante, nieuwe 

leermethode “piramide” en het bijbehorende educatief materiaal, de garantie bieden dat met de 

geleverde inspanningen de gevraagde doelstellingen bereikt worden. 

1. Wanneer werd de methode “piramide” voor het eerst in het basisonderwijs ingevoerd? 

2. In hoeveel scholen, van de verschillende netten, wordt "piramide" gebruikt? En hoe verhoudt zich 

deze methode ten opzichte van andere leermethodes?


3. Werd deze leermethode reeds getest en geëvalueerd door de onderwijsinspectie en zo ja, wat 

waren de resultaten? 

4. Hoe verloopt de overgang naar het secundair onderwijs voor de leerlingen die in het 

basisonderwijs de methode “piramide” volgden? 

5. Hoe verloopt de overgang naar een school waar een andere leermethode gehanteerd wordt voor 

deze kinderen?




EN VORMING 

ANTWOORD 


van DOMINIQUE GUNS 

Door uitgeverijen wordt voor het basisonderwijs educatief materiaal ontwikkeld dat vorm geeft aan 

een geïntegreerde aanpak. Eén van die methoden voor het leergebied Wereldoriëntatie is de methode 

‘Piramide’. 

Scholen zijn vrij in hun keuze van leermethodes. Het behoort niet tot de bevoegdheid van de overheid 

of de inspectie om over deze methodes evaluatieve uitspraken te doen. 

Met de invoering van de methode werd gestart in het schooljaar 2000-2001. Er werd begonnen met 

materiaal voor het vijfde en zesde leerjaar. Gaandeweg werd de methode aangevuld voor de lagere 

jaren zodat op dit ogenblik het pakket volledig beschikbaar is voor de hele lagere school. 

Als onderwijsoverheid hebben wij wel kennis van de verschillende leermethodes die bestaan maar is 

er geen systematische screening van de verspreiding en het gebruik ervan in de scholen. Volgens de 

uitgeverij zelf gebruikt één op vier basisscholen de methode ‘piramide’. Over het relatieve aandeel 

van andere methodes beschik ik over geen informatie. 

De onderwijsinspectie evalueert geen leermethodes. 

De overheid, i.c. de onderwijsinspectie, verzamelt geen informatie over de (effecten van) leermethodes 

bij de overgang naar het secundair onderwijs. 

De overheid, i.c. de onderwijsinspectie, verzamelt geen informatie over de moeilijkheden die kunnen 

ontstaan bij schoolveranderingen en verandering van leermethode.






EN VORMING 

Vraag nr. 151 


van AN MICHIELS 

B- en C-attesten secundair onderwijs - Beroepen 

Op het einde van elk schooljaar, na het toekennen van de A, B of C-attesten, wordt in verschillende 

scholen beroep aangetekend tegen een, volgens de ouders, onterechte toekenning van een B of Cattest. 

De school is dan verplicht een interne procedure te volgen, waarbij geoordeeld wordt over het 

attest, Indien de ouders, na deze procedure, nog niet overtuigd zijn, kunnen zij naar de rechtbank 

stappen. 

1. Beschikt de minister over cijfers van aangespannen beroepsprocedures tegen het toekennen van B- 

of C-attesten tijdens de schooljaren 2000-2001, 2001-2002, 2002-2003, 2003-2004, 2004-2005? 

Kunnen die cijfers opgesplitst worden voor Gemeenschapsonderwijs, vrij onderwijs, provinciaal 

en gemeentelijk onderwijs? 

2. In hoeveel gevallen wendden de ouders zich uiteindelijk tot de rechtbank? 

3. In hoeveel gevallen kregen de ouders gelijk van de rechtbank?




EN VORMING 

ANTWOORD 



De onderwijsoverheid beschikt niet over cijfermateriaal met betrekking tot het aantal administratieve 

beroepsprocedures die binnen de secundaire onderwijsinstellingen werden ingesteld tegen omstreden 

beslissingen van delibererende klassenraden (i.c. toekenning van oriënteringsattesten B en C). 

Ipso facto beschikt de overheid evenmin over gegevens rond het aantal dergelijke dossiers waarrond 

uiteindelijk een gerechtelijke procedure werd ingeleid. De onderwijsverstrekkers worden hierover 

noch systematisch noch occasioneel bevraagd. Uitsluitend de afzonderlijke inrichtende machten van 

de diverse onderwijsnetten kunnen deze informatie verstrekken.






EN VORMING 

Vraag nr. 152 


van ANNICK DE RIDDER 

Sociale inspectie - Aanwervingen - Vastgestelde inbreuken 

Via een kranteninterview heeft de minister de verdubbeling van de sociale inspectiediensten 

aangekondigd. Het aantal controleurs neemt met name toe van 15 tot 31. De maatregel past in de 

problematiek van de werknemers uit acht nieuwe EU-lidstaten die naar Vlaanderen komen om te 

werken. 

1. Op welke concrete termijn wenst de minister de bijkomende aanwervingen op te starten, 

repectievelijk te finaliseren? 

2. Welk budget wordt uitgetrokken voor deze maatregel? 

3. Welke kwalificatievereisten zullen gelden voor de aanwerving van de inspecteurs? 

4. Hoeveel inbreuken heeft de inspectie in de periode 2003-2005 jaarlijks vastgesteld? 

5. Welke nationaliteit hadden de werknemers bij wie onregelmatigheden werden vastgesteld?




EN VORMING 

ANTWOORD 



1. Het dossier werd op de Vlaamse regering van 5 mei jl. goedgekeurd. Het is de bedoeling om 

onmiddellijk met het werven van de nieuwe personeelsleden voor de entiteit Inspectie Werk 

en Sociale Economie te starten. Indachtig de doorlooptijd van de wervingsprocedure zullen de 

nieuwe inspectieambtenaren in dienst treden vanaf het laatste kwartaal van dit jaar. 

2. Het budget nodig voor de geplande uitbreiding van de entiteit Inspectie is geraamd op 

recurrent 684.351 euro per jaar. Deze kosten worden volledig gedragen door de middelen 

voorzien voor het Meerbanenplan dat de Vlaamse regering goedkeurde op 10 februari 2006. 

Uitgaande van de hogervermelde periode van de indiensttredingen betekent dit dat voor 2006 

een budget van 171.087 euro wordt voorzien. 

3. De nieuwe sociaalrechtelijke inspecteurs van de entiteit Inspectie Werk en Sociale Economie 

zullen een universitair of gelijkgesteld diploma dienen te bezitten, bij voorkeur met een 

sociale, economische of juridische opleiding. Naast de formele diplomavereisten zal bij de 

selectie ook aandacht besteed worden aan de kwalitatieve eisen gesteld in de van toepassing 

zijnde functiebeschrijving voor sociaalrechtelijk inspecteur zoals onder meer objectiviteit, 

klantgerichtheid en zelfstandig werken. 

4. Voor wat betreft de tewerkstelling van vreemde werknemers werden er in de periode 2003 – 

2005 in totaal 164 inbreuken vastgesteld. Het gaat hierbij enkel om de inbreuken die door de 

entiteit Inspectie Werk en Sociale Economie werden geverbaliseerd. In het kader van een 

gecoördineerde actie met verschillende inspectiediensten wordt, in het belang van het 

onderzoek, de verbalisering in de meeste gevallen door een andere inspectiedienst (federaal) 

op zich genomen, vermits er diverse inbreuken worden vastgesteld waarvoor de federale 

inspectiediensten bevoegd zijn. Voor wat betreft de controles op het decreet van 13 april 1999 

betreffende de private arbeidsbemiddeling in het Vlaamse Gewest, werden door de 

sociaalrechtelijke inspecteurs in de periode 2003 – 2005 in totaal 427 inbreuken vastgesteld. 

Naast deze twee grote bevoegdheidsdomeinen van de sociaalrechtelijke inspecteurs van de 

entiteit Inspectie Werk en Sociale Economie bestaan er ook nog een groot aantal controles van 

eerder administratieve en financiële aard met betrekking tot verschillende Vlaamse 

subsidiedossiers, alsook dossiers in het kader van de bijstand uit het Europees Sociaal Fonds. 

In deze materie worden inbreuken vastgesteld, die aanleiding kunnen geven tot het doorvoeren 

van een financiële korting. 

5. Vooralsnog wordt er binnen de Inspectie Werk en Sociale Economie geen gedetailleerde en 

systematische registratie van de nationaliteit van de werknemers bij wie onregelmatigheden 

werden vastgesteld, bijgehouden. Er kunnen dan ook voorlopig geen globale cijfers omtrent de 

nationaliteit van de betrokken buitenlandse werknemers gegeven worden.






EN VORMING 

Vraag nr. 153 



Dienstencheques - Fiscale aftrekbaarheid 

In een kranteninterview stelt de minister de fiscale aftrek van dienstencheques in vraag met het oog op 

het beheersen van de totale kostprijs van het dienstenchequesysteem. Evenwel gaat het om een 

federale materie, die bovendien gekoppeld is aan een vergelijkbare fiscale aftrekbaarheid van de 

PWA-cheques, die in tegenstelling tot de dienstencheques geen reguliere banen creëren maar 

werkloosheid bestendigen. 

1. Is de minister dan van plan om deze denkpiste over de beperking van de fiscale aftrek van de 

dienstencheques voor te leggen aan zijn federale collega van Werk en die van Financiën? 

2. Is de minister van oordeel dat dan ook de fiscale aftrekbaarheid van PWA-cheques in vraag moet 

worden gesteld? 

3. Geldt de fiscale aftrekbaarheid ook voor de Vlaamse dienstencheques die in het kader van de 

flexibele kinderopvang operationeel zullen worden?




EN VORMING 

ANTWOORD 



1. Het systeem van de dienstencheques is onder mijn voormalige bevoegdheid als federaal minister 

van werk tot stand gekomen. Er werd toen geopteerd voor de fiscale aftrekbaarheid van de 

dienstencheques omdat we, zoals ik aangaf in het interview, met die goedkope dienstencheques 

een nieuwe markt wilden creëren en de zwarte markt kapot wilden beconcurreren. Bij een 

dergelijk grootschalig experiment maakt men vooraf een inschatting van het aantal gebruikers, 

de budgettaire impact en/of de richtprijs. Van bij de start van de dienstencheques heb ik 

benadrukt dat het logisch is dat men na verloop van tijd deze parameters moet bijstellen, scherp 

stellen. 

Nu het systeem van de dienstencheques zijn nut bewezen heeft is de tijd aangebroken om na te 

gaan hoe de leefbaarheid van dit systeem kan worden verzekerd. 

Het herbekijken van de fiscale aftrekbaarheid van de dienstencheques is daartoe één van de 

opties, naast vele andere. Het is aan de federale overheid om hieromtrent de nodige keuzes te 

maken. 

2. Zoals door de federale minister van Werk aangekondigd nog deze week zal men tijdens de 

begrotingscontrole een aantal keuzes moeten maken om de leefbaarheid van de dienstencheques 

te garanderen. Ditzelfde vraagstuk stelt zich voor zover ik weet niet voor het PWA systeem waar 

bovendien geen nieuwe poetswerkzaamheden bij nieuwe gebruikers kunnen worden opgestart. 

3. Er wordt onderzocht of de fiscale aftrekbaarheid ook van toepassing is op de dienstencheques 

voor kinderopvang.






EN VORMING 

Vraag nr. 154 


van MARK DEMESMAEKER 

Vlaamse Rand - Hippodroom van Sterrebeek 

De eigenaar, immogroep Probel, heeft een masterplan ingediend bij de gemeente Zaventem en de cel 

MER voor de voormalige Hippodroom Sterrebeek. Het gebied is gelegen op het grondgebied van de 

gemeente Zaventem, zo’n 42 hectare groot. De huidige site bestaat uit een hippodroom voor 

galopsport en de paardensport in het algemeen. Door de terugval van de galopsport is de volledige 

infrastructuur in onbruik geraakt. Het terrein ligt in - voorlopig - landelijk gebied tussen weilanden en 

akkers. Het is een belangrijk groen, toeristisch-recreatief punt dat ook deel uitmaakt van een 

ecologisch netwerk van de Woluwevallei tot het Zoniënwoud. Op het gewestplan is het ingekleurd als 

recreatiezone. De site is dicht bij de grenzen van de gemeente Tervuren en die van de 

faciliteitengemeente Wezembeek-Oppem gesitueerd. 

Het masterplan omvat onder andere een golfproject, met een golfschool en golfclub. Naast de functie 

“golf” worden nog een aantal andere recreatieve functies beoogd. Zo zou de paardensport worden 

gecontinueerd, maar dan wel op een kleinere schaal, met een paardencentrum/manège met binnen- en 

buitenpistes. Verder wordt het plan opgevat om een wellness- en aquacenter op te richten, met 

restaurant en evenementenhal, en een nieuwbouw-hotel met 150 kamers. Tot slot wordt een 

herbestemming gevraagd voor de bouw van een 60-tal wooneenheden met “residentieel karakter”. 

Gezien de strategische ligging, midden een landelijk gebied, maar in de nabijheid van Brussel en de 

grotendeels verstedelijkte kern van de faciliteitengemeente Wezembeek-Oppem, heeft de Vlaamse 

Gemeenschap na het faillissement van de renbaan hier wellicht een kans laten liggen. Door deze site 

zelf te verwerven, hadden een aantal beleidsdoelstellingen in deze regio gerealiseerd kunnen worden. 

Ik denk aan sociale huisvesting met mogelijke participatie van Vlabinvest, aan mogelijkheden voor het 

Bruegelproject, aan accommodatie voor Bloso, aan het uitbreiden van de Groene Gordel. 

De vraag is nu wat de gevolgen zullen zijn indien de voorliggende plannen gerealiseerd worden. 

Iedereen die met deze regio vertrouwd is, weet dat elk project van deze omvang meteen gevolgen heeft 

voor de samenhang van het sociaal weefsel, en dat het de verfransingsdruk nog zal doen toenemen. Uit 

cijfers van Kind en Gezin blijkt dat Zaventem nu al 37,3 % van de jonge gezinnen het Frans als 

thuistaal heeft! Eén van de doelstellingen van de Vlaamse Regering is het behoud van het 

Nederlandstalig karakter van de Vlaamse rand rond Brussel. De verfransingsdruk en sociale 

verdringing worden in de praktijk echter met de dag groter! 

In de aanvullende regeerverklaring van 18 mei van de Vlaamse Regering lezen we dan weer: “Wij 

zullen er over waken dat in het ruimtelijk ordeningsbeleid een halt wordt toegeroepen aan het 

onverantwoord aansnijden van open ruimte en de sluipende uitbreiding van Brussel.”


Men kan de vraag stellen hoe het “Masterplan Hippodroom Sterrebeek” ooit te rijmen valt met die 

mooie doelstellingen. 

1. De Beleidsnota 2004-2009 “Samenwerken voor een goed Vlaams bestuur in de Vlaamse Rand” 

vermeldt dat de trend in de Vlaamse Rand, in vergelijking met de rest van Vlaanderen, van de 

stijging van de aankoopprijzen voor grond, huur- en koopwoningen, het meest uitgesproken is. 

De prijzen voor bouwgrond bijvoorbeeld in de Vlaamse Rand zijn gemiddeld 55,5 % (2003 t.o.v. 

1999) gestegen, waardoor de gemiddelde prijs 46,6 % hoger ligt dan in de rest van Vlaanderen. 

Uitschieters zijn Zaventem (232,88 €/m²), Wezembeek-Oppem (189,87 €/m²) en Kraainem (175,9 

€/m²). De grootste stijging heeft zich voorgedaan in Zaventem, nl. +135,9 %. 

Gelet op de hallucinante cijfers en gezien de uitzonderlijke mogelijkheid die zich aandient op een 

deel van de renbaan, had ik graag van de minister vernomen waarom het Vlaams Gewest hier in de 

Rand geen daadwerkelijk initiatief neemt om “sociale bouwgronden” ter beschikking te stellen van 

de Vlamingen in plaats van residentiële woningen op maat van de eurocraten en Franstalige 

bourgeoisie. 

2. Gezien de cruciale ligging en de uitzonderlijke mogelijkheid om minstens 100 betaalbare 

bouwgronden ter beschikking te stellen van de Vlaamse autochtone bevolking lijken effectieve 

maatregelen terzake aangewezen. 

Welke maatregelen zal de minister concreet treffen? 

Wanneer en op welke wijze zal dit ingevuld worden, gelet op de verklaring van de Vlaamse 

Regering van 18 mei 2005 waarbij aan Vlabinvest 25 miljoen euro wordt toegekend om, onder 

andere, haar voorkooprecht uit te oefenen? 

N.B. Vragen over dit onderwerp werden gesteld aan de ministers Vandenbroucke (vraag nr.154), Van 

Mechelen (nr. 134) en Anciaux (nr. 71).




EN VORMING 

ANTWOORD 



De hippodroom van Sterrebeek, die ooit bestempeld werd als de grootste en mooiste renbaan in Europa, 

werd de laatste 20 jaar verwaarloosd en geraakte in verval. Na verschillende eigenaarwissels en evenveel 

plannen werden de terreinen met bijhorende gebouwen en stallingen van de hand gedaan tijdens een 

openbare verkoop op 31 maart 2004. In mei 2005 ging de hippodroom dan definitief dicht. Er moest dus 

iets met deze site gebeuren. Het hele domein is 42 ha groot en ligt in een zone bestemd voor dagrecreatie. 

Het was en is de bedoeling dit recreatiegebied maximaal te herwaarderen. 

Een aankoop door de Vlaamse Gemeenschap was geen optie daar de site in zijn geheel te koop werd 

aangeboden, dus met inbegrip van de gebouwen. Er bestonden echter geen concrete plannen om een 

bestemming te geven aan deze gebouwen en er was geen financiële ruimte om deze gebouwen te kopen. 

Ook Bloso had niet onmiddellijk een bestemming voor de gebouwen. Bovendien waren zij met een 

saneringsoperatie bezig waarbij ze zich op de voor hen meest cruciale terreinen toelegden. Er was daar 

dus ook geen ruimte voor extra uitgaven. 

In de plannen die nu voorliggen, zal het overgrote deel van het terrein, op een paar hectare na, volledig 

worden ingenomen door een golfterrein met achttien holes. Op de rest van de site zouden een hotel met 

150 kamers, een paardencentrum/manege voor 70 paarden, een golfschool met bijhorend oefenterrein, een 

wellness-centrum, een restaurant en een klein congrescentrum komen. Ook zouden er op een deel van het 

terrein een aantal woningen gebouwd worden mits hiervoor een herbestemming wordt toegestaan. Er zou 

in voldoende parkeergelegenheid voorzien worden om mogelijke overlast voor de buurt te vermijden. Op 

termijn zouden een honderdtal mensen tewerkgesteld worden op de site. 

Als ik deze plannen overzie dan lijkt het mij niet zo dat het groene karakter van deze site volledig zou 

verdwijnen en dat de plannen zouden ingaan tegen de geest van het Bruegelproject. Het overgrote deel 

van de oppervlakte blijft immers open en groen, alleen wordt deze ruimte nu gebruikt voor de golfsport in 

plaats van voor de paardensport. Ik ben wel van mening dat het nieuwe golfterrein in overstemming dient 

te zijn met het Vlaamse Golfmemorandum en dat het “multifunctioneel medegebruik voor nietlawaaierige 

buitensporten” dient gegarandeerd te worden. Concreet betekent dit dat op het terrein ook 

wandelen, fietsen, joggen, enz. mogelijk moet worden. 

Ik kan ook niet om de vaststelling heen dat de buurtbewoners tevreden leken te zijn met de 

vooropgestelde plannen tijdens een informatievergadering met alle betrokken partijen, georganiseerd door 

Sterrebeek 2000, een vzw die zich inzet voor een Vlaamse, groene, mooie en leefbare gemeente. Ook naar 

aanleiding van de dag van de aarde op 23 april 2006 werden de plannen van de eigenaar om de 

hippodroom om te vormen tot een hedendaagse recreatieve site voorgesteld als een duurzame en 

economisch haalbare invulling met grote aandacht voor mens en milieu. Bovendien dient vastgesteld dat 

de gemeenteraad van Zaventem de plannen unaniem goedkeurde. 

Om het deel van het project te realiseren dat een hotel en woningen behelst, is echter een 

bestemmingswijziging nodig voor een aantal terreinen. Ik verwijs hiervoor echter naar mijn collega 

bevoegd voor Ruimtelijke Ordening.


Ik neem alleszins nota van uw bezorgdheid met betrekking tot dit dossier en zal de heer Van Mechelen, 

Vlaams minister van minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening vragen mij op de 

hoogte te houden van de verdere ontwikkeling van dit dossier.






EN VORMING 

Vraag nr. 158 



Zelfredzame werkzoekenden - Criteria en uitstroomnormen 

Met betrekking tot de als zelfredzaam gecatalogeerde werkzoekenden kreeg ik graag een antwoord op 

de volgende vragen. 

1. Hoeveel werkzoekenden werden in 2004 en 2005 als “zelfredzaam” gecatalogeerd, en dit zowel in 

absolute cijfers als in relatieve cijfers (procentueel ten aanzien van de ganse groep werkzoekenden 

die door de VDAB worden begeleid)? 

2. Hoe verhoudt zich de uitstroom van zelfredzamen ten aanzien van de uitstroom van de andere 

werkzoekenden? 

3. Aan welke concrete criteria moeten werkzoekenden beantwoorden om als zelfredzaam 

gecatalogeerd te worden? 

4. Welke normen gelden ten aanzien van zelfredzamen met betrekking tot het vinden van een job? 

5. Hoe verhoudt de uitstroom van zelfredzamen zich ten aanzien van de vooropgestelde norm? 

6. Indien de uitstroom lager ligt dan de vooropgestelde norm, welke zijn daarvan de oorzaken? 

7. Welke acties onderneemt de VDAB om de vooropgestelde norm wel te halen? 

8. Zal het systeem in de nabije toekomst worden geëvalueerd en eventueel bijgestuurd?




EN VORMING 

ANTWOORD 



1. De mogelijkheid om werkzoekenden als zelfredzaam te registreren binnen de preventieve 

werking bestaat pas sinds einde 2004. 

In 2005 werden 9.218 werkzoekenden na een intake als zelfredzaam beschouwd door een 

VDAB-consulent. In het totaal werden 87.198 kwalificerende intakes afgenomen. 

2. Zes maanden na de registratie van de zelfredzaamheid wordt het traject afgesloten en de 

uitstroom gemeten. Einde 2005 bedroeg de uitstroom van alle tot op dat moment afgesloten 

zelfredzame trajecten 49,9%. De algemene uitstroom uit de trajectwerking bedroeg 61,1% in 

2005. 

3. De werkzoekende wordt als zelfredzaam beschouwd in het kader van de preventieve 

trajectwerking als de consulent er van overtuigd is dat de werkzoekende binnen de zes 

maanden na de kwalificerende intake zelf werk vindt zonder verdere begeleiding. 

Concreet betekent dit dat de werkzoekende: 

- geen zwakke punten heeft (zowel op het gebied van de competenties als de andere 

velden van de intakeleidraad zoals de randvoorwaarden en het sollicitatiegedrag); 

- voldoende zelf solliciteert; 

- geen hulp nodig heeft bij het solliciteren (gebruikt de juiste kanalen, CV en 

sollicitatiebrief zijn OK, kan zichzelf voldoende “verkopen”); 

- een job zoekt die bij zijn profiel past en waarvoor veel vacatures beschikbaar zijn. 

De werkzoekende krijgt verder wel automatisch passende vacatures toegestuurd en kan een 

beroep doen op de VDAB zelfredzaamheidstools. 

4. Dezelfde normen die gelden voor alle werkzoekenden. De zelfredzame werkzoekenden 

moeten aan kunnen aantonen ten opzichte van de RVA dat zij werk zoeken en zij mogen geen 

passende dienstbetrekking weigeren. 

5. Er werd geen norm vooropgesteld in de beheersovereenkomst. In het jaaractieplan 2006-2007 

werd door de dienst de norm van 70% vooropgesteld. 

6. De dienst heeft een onderzoek ingesteld naar het profiel van de zelfredzame werkzoekenden 

enerzijds en de motivatie voor het gebruik van de code bij zelfredzame werkzoekenden die 

niet als uitgestroomd werden geteld op het meetmoment anderzijds. 

Uit dit onderzoek blijkt dat: 

- Het gebruik van de code “zelfredzaam” relatief stabiel is doorheen de tijd (ong. 10% 

van alle intakes) 

- De kansengroepen ondervertegenwoordigd zijn in de groep zelfredzamen ten opzichte 

van hun aandeel in de totale groep.


- Werkzoekenden met een diploma HOBU of Universitair onderwijs 

oververtegenwoordigd zijn in de populatie zelfredzamen. 

- De registratie als zelfredzaam inhoudelijk niet steeds correct gebeurde. 

- Een groot deel van de niet-uitgestroomden (65% van een onderzochte steekproef van 

niet uitgestroomde correct gebruikte ZR’s) op het moment van de evaluatie 

werkzoekend was, maar tussen het moment van screening door de VDAB consulent en 

het meetmoment (zes maanden later) veelvuldig aan het werk is geweest. 

- Trajectbegeleiders zich bij de motivatie van de zelfredzaamheid teveel laten leiden 

door de wens van de klant om al dan niet begeleid te worden. 

7. De onderrichting voor consulenten werd meer gespecificeerd en toegelicht. Daarnaast kregen 

de verantwoordelijken geïntegreerde dienstverlening de opdracht om voor hun dienst alle 

dossiers van de werkzoekenden die op “ZR” gezet worden na te kijken in maart en april 2006. 

Bovendien kan de consulent sinds de integratie van de DIMONA gegevens verifiëren of de 

werkzoekende vóór het moment van intake al dan niet werkervaring heeft. 

Daarenboven zullen de door de VDAB-consulent zelfredzaam beschouwde werkzoekenden 

een document moeten ondertekenen samen met de consulent waarin hij of zij verklaart zelf 

werk te zoeken en indien hij of zij er niet in slaagt binnen de 6 maanden opnieuw contact op te 

nemen met de consulent. 

8. Aangezien de uitstroom wordt gemeten zes maanden na het plaatsen van het 

zelfredzaamheidslabel is een nieuwe evaluatie voorzien einde 2006. Afhankelijk van het 

resultaat zal dan al dan niet worden bijgestuurd.






EN VORMING 

Vraag nr. 163 


van ANNE MARIE HOEBEKE 

Tewerkstellingssteun gehandicapten - Evaluatie 

Om eventueel rendementsverlies te wijten aan een handicap van werknemers te compenseren, voorziet 

de overheid in twee steunmaatregelen: de Vlaamse Inschakelingspremie (VIP) en CAO nr. 26 of 

loonsubsidie. 

1. Hoeveel VIP’s werden aan werkgevers jaarlijks toegekend in de periode 2003-2005 voor de 

tewerkstelling van mannelijke, respectievelijk vrouwelijke werknemers? 

2. Hoeveel loonsubsidies op basis van CAO nr. 26 werden aan werkgevers jaarlijks toegekend in de 

periode 2003-2005 voor de tewerkstelling van mannelijke, respectievelijk vrouwelijke 

werknemers? 

3. Wat is de evolutie van de jaarlijkse totale kostprijs van beide maatregelen? 

4. Werd reeds via een evaluatie nagegaan in welke mate de VIP, respectievelijk CAO nr. 26 

doelmatige beleidsinstrumenten zijn? 

5. Welke zijn de belangrijkste probleempunten voor beide beleidsinstrumenten? 

6. Winnen de VIP en CAO nr. 26 relatief aan belang in vergelijking met andere maatregelen in de 

sociale economie, inzonderheid de beschutte en sociale werkplaatsen?




EN VORMING 

ANTWOORD 



1. Op 31/12 van de respectievelijke jaren waren de volgende aantallen personen met een 

handicap aan het werk met een CAO-26 of een VIP. 

Tabel 1 : aantal personen aan het werk met een loonkostensubsidie voor personen met 

een handicap op 31-12 

2003 2004 2005 

CAO-26 3047 3125 3259 

VIP 1771 2276 2738 

Totaal 4818 5401 5997 

Zoals blijkt uit tabel 2, die betrekking heeft op iedereen die in de loop van 2005 met een 

loonsubsidie heeft gewerkt, zijn de meerderheid van de werknemers mannen, maar bij de VIP zijn 

er iets meer vrouwen. 

Tabel 2 : Werknemers met een CAO 26 of VIP naar geslacht (2005) 

CAO-26 VIP Totaal 

man 71.1% 67.9% 70% 

vrouw 28.9% 32.1% 30% 

totaal 100% 100% 100% 

2. en 3. Tabel 3 : Uitgaven voor CAO-26 en VIP in de jaren 2003-2005 (Eur) 

CAO-26 VIP Totaal 

2003 23 200 184,93 7 750 045,08 30 950 230,01 

2004 25 259 692,81 10 906 296,46 36 165 989,27 

2005 26 556 137,19 12 737 101,13 39 293 238,32 

Ten opzichte van 2003 zijn de uitgaven in 2005 toegenomen met 27% (niet gecorrigeerd 

voor inflatie). Deze stijging doet zich vooral voor bij de VIP (+ 64%) en veel minder bij de 

CAO-26 (+9%). 

De uitgaven opgesplitst voor mannen of vrouwen zijn niet beschikbaar, maar men mag 

aannemen dat ze grosso modo de verdeling zoals in tabel 2 weerspiegelen. 

4. Het Vlaams Fonds voor Sociale Integratie voor Personen met een Handicap heeft een 

onderzoeksopdracht verleend aan het Hoger Instituut voor de Arbeid van de KU-Leuven


teneinde verschillende aspecten van deze regelingen, waaronder de doelmatigheid, te 

bestuderen. Het rapport werd in 2005 gepubliceerd (Vos, S & J. Bollens, 

Loonkostensubsidies voor personen met een handicap. Een onderzoek naar de CAO-26 en 

de Vlaamse inschakelingpremie.) en een uitgebreide samenvatting is voorlopig nog te 

vinden op de website van het Vlaams Fonds. 

5. Het belangrijkste probleempunt bij de CAO-26 is het gebrek aan standaardisering bij het 

bepalen van het 'rendementsverlies', waardoor er geen garantie is dat het juiste niveau aan 

loonsubsidie bij de start wordt toegekend of later aangepast wordt. Bij een eventuele 

herziening van de maatregel lijkt het ook aangewezen om een andere instantie dan de 

Sociale Inspectie de eindverantwoordelijkheid te geven voor het toekennen van de 

percentages rendementsverlies. Het belangrijkste probleem bij de Vlaamse 

Inschakelingpremie is de onbeperkte duur ervan, hetgeen trouwens in tegenspraak is met de 

idee van 'Inschakeling'. In een vernieuwd stelsel waarin beide maatregelen gezamenlijk 

worden bekeken, kan men de duur van de VIP beperken en een andere regeling die 

gebaseerd is op rendementsverlies én ondersteuning erop laten aansluiten. Dergelijke 

aanpassingen van de regelgeving omtrent loonsubsidies op zich zouden de doelmatigheid 

van de instrumenten kunnen verhogen, maar dit dient tevens te worden gekaderd in een 

globaal ondersteuningsaanbod aan werkgevers die mensen met een handicap tewerk stellen. 

Op 12 april 2006 keurde de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen (SERV) een 

aanbeveling goed uit over deze en andere knelpunten. 

6. We vergelijken enerzijds het aantal personen die van de VIP en CAO-26 gebruik maken en 

anderzijds de uitgaven. Wat personen betreft berekenen we de ratio personen met een 

loonsubsidie CAO-26 + VIP (op 31/12) ten opzichte van de gehandicapte werknemers in 

een beschutte werkplaats (zij die effectief gewerkt hebben in het eerste kwartaal van een 

specifiek jaar, die niet behoren tot het kaderpersoneel en voor wie het Vlaams Fonds een 

tussenkomst heeft betaald in het loon). 

CAO-26/VIP (1) BW (2) Ratio (1)/(2) 

Aantal personen 

31/12/2000 3712 12278 0,30 

31/12/2004 

Uitgaven (mio euro) 

5401 13499 0,40 

2001 27,6 165,7 16,6 

2005 39,9 184,7 21,6 

De ratio voor 31/12/2000 en het eerste kwartaal van 2001 bedraagt 3712 / 12 278 = 0.30. De 

ratio voor 31/12/2004 en het eerste kwartaal 2005 bedraagt 5401 / 13 499 = 0.40. De stijging 

met 10% van de ratio wijst erop dat het aantal personen die regulier werken met een 

loonsubsidie aan belang wint t.o.v. het aantal personen in een beschutte werkplaats. 

Wat de uitgaven betreft is de ratio uitgaven loonsubsidies / beschutte werkplaats in 2001 

gelijk aan 16.6% en hij loopt op tot 21.6% in 2005. Ook dit wijst dus op een stijgend relatief 

belang van de reguliere loonsubsidies.


INGE VERVOTTE, 

VLAAMS MINISTER VAN WELZIJN, 

VOLKSGEZONDHEID EN GEZIN




INGE VERVOTTE 

VLAAMS MINISTER VAN WELZIJN, VOLKSGEZONDHEID EN GEZIN 

Vraag nr. 123 


van JOHAN VERSTREKEN 

Ziekenhuizen zonder mortuarium - Regelgeving 

De Vlarem-wetgeving bepaalt dat de overledene in een ziekenhuis dat geen vergund mortuarium heeft, 

binnen de twaalf uur moet weggevoerd worden. De wetgeving zegt echter niets over de minimumtijd, 

die families de kans geeft om op een menselijke manier verdere zaken met betrekking tot de 

overbrenging van het stoffelijk overschot naar een privé-funerarium te regelen. 

Een aantal ziekenhuizen dat niet over een eigen mortuarium beschikt, maakt gebruik van deze leemte 

in de wetgeving om de overledene zo snel mogelijk over te plaatsen naar het privé-funerarium 

waarmee het ziekenhuis een overeenkomst heeft. Dit gebeurt vaak zonder medeweten van de familie 

van de overledene. De familie is dan vaak niet meer bereid om het stoffelijk overschot over te brengen 

naar de begrafenisonderneming van haar keuze, uit respect voor de overledene, en om de bijkomende 

kosten van deze tweede overbrenging te vermijden. 

Deze manier van werken zorgt voor onmenselijke taferelen bij de families van de nabestaanden die, 

nadat ze het overlijden hebben vernomen, onmiddellijk onder tijdsdruk komen te staan om de hele 

familie bij elkaar te krijgen en een begrafenisondernemer aan te stellen. 

Naast de lucratieve deal die het ziekenhuis heeft met de begrafenisonderneming, is het vaak ook zo dat 

het ziekenhuis het stoffelijk overschot zo snel mogelijk weg wil, omdat het ziekenhuis niet beschikt 

over een behoorlijke wachtruimte of opbaringsruimte. 

1. Aan welke wettelijke normen moet de wachtruimte of opbaringsruimte van het ziekenhuis 

voldoen? 

Op welke wijze wordt daarop toezicht uitgeoefend? 

2. Welke bezoekregeling is er voor familie in deze wachtruimte zolang de overbrenging van het 

stoffelijk overschot nog niet is gebeurd? Kan het bijvoorbeeld dat het ziekenhuis in afwachting 

van de overbrenging bezoek van familie weigert? 

3. Welke regels gelden er inzake overbrenging van een stoffelijk overschot door een ziekenhuis naar 

een begrafenisonderneming? 

Kan het bijvoorbeeld dat een ziekenhuis zonder medeweten van familie het stoffelijk overschot 

overbrengt naar een begrafenisonderneming? 

4. Welke minimum- en maximumtijden gelden er voor familieleden van de overledene om het 

stoffelijk overschot van een ziekenhuis zonder mortuarium naar een privé-rouwcentrum te 

brengen?


5. Waarom worden ziekenhuizen niet verplicht om een eigen mortuarium te behouden, aangezien in 

de ligdagprijs die de patiënten betalen ook de mortuariumdienst is inbegrepen? 

De begrafenisondernemer stuurt immers aan de familie nog eens een rekening voor overbrenging 

en verblijf in het privé-rouwcentrum, hoewel de opdrachtgever hier het ziekenhuis zelf is. 

6. Een overeenkomst tussen een ziekenhuis en één begrafenisonderneming lijkt niet alleen strijdig 

met het vrijemarktpricipe, maar ook met de keuzevrijheid van de familie. 

Welke maatregelen worden er genomen tegen deze praktijken? 

7. Bestaan er richtlijnen die een neutrale houding garanderen voor politie en parket i.v.m. de keuze 

van de begrafenisonderneming als zij bij een plots overlijden moeten tussenkomen en moeten 

bepalen waar het stoffelijk overschot zal verblijven in afwachting van een eventuele autopsie of 

vrijgave van het lichaam?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. Het toezicht op Vlaamse ziekenhuizen gebeurt door een systeem van audits. Tijdens deze 

audits worden de aspecten van de lijkbezorging bekeken door de Vlaamse 

gezondheidsinspectie. Zij kijken na of er in het ziekenhuis procedures bestaan in verband met 

de manipulatie van stoffelijke overschotten. Wanneer dit niet het geval is, wordt dit in het 

auditverslag opgenomen als een tekortkoming en wordt het ziekenhuis aangespoord dit 

probleem op te lossen. 

De Vlaamse gezondheidsinspectie heeft in het kader van de herziening van de Vlaremwetgeving 

voorstellen gedaan tot aanpassing van de sectorale milieuvoorwaarden voor 

ziekenhuizen. In deze voorstellen is aandacht gegeven aan de problematiek van de 

lijkverzorging. Zo is er voorzien in een snelle overbrenging van de overledene naar een 

rouwkamer of, zo deze niet beschikbaar is, naar een afzonderlijk, hiervoor geschikt lokaal. 

Grond voor deze vraag is de ziekenhuishygiëne. Ten laatste drie uur na het overlijden moet het 

lichaam de ziekenkamer hebben verlaten. 

2. Binnen de vigerende ziekenhuisnormering zijn er geen regels opgelegd in verband met de 

bezoekregeling voor de familie van een overledene in het ziekenhuis. 

In de context van het kwaliteitsdecreet kan een ziekenhuis opteren voor de uitwerking van een 

procedure die de processen in verband met het overlijden van een patiënt in kaart brengt. Bij 

de audit van het ziekenhuis, die om de 5 jaar plaatsvindt in het kader van de 

erkenningsprocedure, kan deze procedure opgevraagd worden. Bij het nazicht van deze 

procedure(s) wordt aandacht besteed aan de bestaande afspraken met privé funeraria en de 

afspraken rond bewaring van het stoffelijk overschot. Hierbij wordt gestreefd naar een goed 

evenwicht tussen menselijke en religieuze aspecten enerzijds en aspecten van openbare 

hygiëne anderzijds. 

3. Tijdens de overbrenging van het ziekenhuis naar een privé-funerarium moeten de algemeen 

geldende regels van het lijktransport worden gevolgd. 

4. Gevraagd wordt de overledene zo snel mogelijk en ten laatste binnen de drie uur van de 

ziekenkamer over te brengen naar hetzij een rouwkamer, hetzij een ander geschikt lokaal. 

Wanneer een stoffelijk overschot langer dan 12 uur in het ziekenhuis blijft, moet dit 

beschikken over een vergunde rouwkamer. 

5. Binnen de ziekenhuisnormen wordt nergens uitdrukkelijk gesteld dat een ziekenhuis moet 

beschikken over een mortuarium. Uit de algemene ziekenhuisnormen (KB 23 oktober 1964) 

dient evenwel afgeleid dat de wetgever het mortuarium beschouwt als een “algemene dienst” 

waarover het ziekenhuis in principe beschikt. 

Voor de “algemene dienst mortuarium” zijn evenmin specifieke normen vastgesteld. 

De federale overheid is van oordeel dat het budget van financiële middelen, dat de 

werkingskosten van het ziekenhuis dekt, een verblijf van slechts één dag mortuarium dekt. De


dienst vertrekt hierbij van het standpunt dat een mortuarium van het ziekenhuis in principe 

dient voor de eerste opbaring van de patiënt. Alles wat daarna komt, wordt gezien als een 

bijzondere eis of past met andere woorden niet binnen het functioneren waarvoor het 

mortuarium in het ziekenhuis wordt opgericht. Het dient door de patiënt of diens familie te 

worden betaald. 

Mortuaria zijn wel, zoals u ook opmerkt, onderworpen aan vrij veeleisende VLAREMnormen, 

en betekenen zeker voor kleinere ziekenhuizen een zware investering. Bovendien 

wordt door de nabestaanden vaak een privé funerarium verkozen boven het 

ziekenhuismortuarium, omwille van het breder gamma van dienstverlening. 

Bijgevolg kan het voor sommige ziekenhuizen een evenwaardige optie zijn om samen te 

werken met een privé funerarium in de omgeving. Uiteraard dienen hierbij de nodige 

overeenkomsten afgesloten te worden die moeten verzekeren dat de overledene aan dezelfde 

condities kan opgebaard worden, als wanneer dit in het ziekenhuis zou gebeuren. 

6. Een ziekenhuis kan contracten afsluiten met een privé funerarium van zijn keuze. In het kader 

van de keuzevrijheid kan de familie ook zelf een ander privé funerarium aanduiden. 

7. Toezicht op politie en parket valt buiten mijn bevoegdheden en is een federale 

aangelegenheid.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 124 


van STEVEN VANACKERE 

Welzijns- en gezondheidsvoorzieningen - RIZIV-toelagen 

Bepaalde welzijns- en gezondheidsvoorzieningen die door de Vlaamse Gemeenschap worden erkend 

(en eventueel gesubsidieerd), worden ook vanuit het Riziv betoelaagd. Dit is een belangrijk element 

bij het sturen van het eigen beleid. 

1. Welke voorzieningen die door de Vlaamse Gemeenschap worden erkend, worden ook door het 

Riziv betoelaagd, al dan niet op basis van een overeenkomst met het Riziv? 

2. Wat is voor de voorzieningen erkend door de Vlaamse Gemeenschap de hoogte van de Riziv- 

betoelaging? 

Indien de Vlaamse Gemeenschap niet over deze informatie beschikt, welke stappen acht de 

minister aangewezen met het oog op de kenbaarheid ervan?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van STEVEN VANACKERE 

1. Binnen het beleidsdomein Welzijn, Volksgezondheid en Gezin zijn er in de gehandicaptensector, 

de gezondheidssector en de sector voor de ouderenzorg voorzieningen die door de Vlaamse 

gemeenschap worden erkend en vanuit het RIZIV betoelaagd. In andere subsectoren is deze 

situatie niet aanwezig. 

Binnen de sector van de gezondheidszorg, worden volgende voorzieningen door de Vlaamse 

Gemeenschap erkend en tevens betoelaagd door het RIZIV: 

- De door de Vlaamse overheid erkende geïntegreerde diensten voor thuisverzorging (GDT) 

ontvangen een forfaitaire tegemoetkoming voor registratie in het kader van multidisciplinair 

patiëntenoverleg. De GDT(waaronder alle zorgaanbieders, die een overeenkomst hebben met 

de GDT en die niet als zorgverstrekker opgenomen zijn binnen het RIZIV) worden door het 

RIZIV in het kader van het multidisciplinair overleg als zorgverstrekker aanzien. 

- De multidisciplinaire begeleidingsequipe (MBE) van de door de Vlaamse overheid erkende 

samenwerkingsverbanden inzake palliatieve zorg ontvangen een tegemoetkoming in het kader 

van de begeleiding van palliatieve patiënten. 

- Algemene ziekenhuizen 

- Psychiatrische ziekenhuizen 

- Initiatieven voor beschut wonen 

- Psychiatrische verzorgingstehuizen 

- Centra voor geestelijke gezondheidszorg 

- Rust- en verzorgingstehuizen 

De welzijnszorgvoorzieningen die door de Vlaamse Gemeenschap erkend zijn en die een toelage 

van het RIZIV ontvangen, zijn enerzijds de rusthuizen (rustoorden voor bejaarden) binnen de 

ouderenzorgvoorzieningen en anderzijds de centra voor kortverblijf en de dagverzorgingscentra 

binnen de thuiszorgvoorzieningen. De dagverzorgingscentra moeten hiervoor wel een bijzondere 

erkenning als centrum voor dagverzorging hebben, zoals bedoeld in het besluit van de Vlaamse 

Regering van 23 juni 2000. De centra voor kortverblijf vormen met de gebouwen van het rusthuis 

functioneel en bouwkundig één geheel en krijgen dus, zoals de rusthuizen, een zogenaamd ROBforfait. 

De centra voor dagverzorging krijgen een F-forfait voor de afhankelijkheidscategorieën B 

en C. 

Voor de gehandicaptensector worden 137 centra en diensten als revalidatiecentrum erkend. 

Hiervan zijn er 76 “intramuraal” (zowel naar infrastruktuur als naar werking geïntegreerd in een 

ziekenhuis) en 61 “extramuraal” (autonome werking, niet gebonden aan een ziekenhuis). De 

intramurale centra worden volledig vergoed door het RIZIV, via meerdere systemen: 

overeenkomst (‘type’ of ‘specifiek’), speciale revalidatie-nomenklatuur, ligdagprijs. De 

extramurale centra krijgen een gemengde subsidie: de prestaties zelf worden gefinancierd door het 

RIZIV via een forfaitair systeem vastgelegd in een overeenkomst, de Vlaamse Gemeenschap (i.e. 

het Fonds/Agentschap) vult aan met zgn. ‘trimestriële onderhoudstoelagen’. De extramurale centra 

kunnen ook investeringssubsidies ontvangen van het Fonds/Agentschap, volgens de VIPA-regels. 

Een aantal revalidatiecentra zijn bovendien door het Fonds/Agentschap erkend als 

“multidisciplinair team” (MDT), dat multidisciplinaire inschrijvingsverslagen mag opstellen voor


het Fonds/Agentschap, en ontvangen een vergoeding per opgesteld verslag. 43 erkende 

intramurale centra en 19 erkende extramurale centra zijn als MDT erkend. 5 niet door de Vlaamse 

Gemeenschap als revalidatiecentrum erkende diensten, die via een revalidatie-overeenkomst 

volledig door RIZIV gefinancierd worden, zijn wel als MDT erkend: 4 referentiecentra en 1 

kinderrevalidatiecentrum. 

2. Voor de subsectoren in de welzijns- en gezondheidssector dient elke subsector jaarlijks een 

nieuwe nationale overeenkomst te sluiten met de verzekeringsinstelling. Deze overeenkomst stelt 

de modaliteiten vast voor de toekenning van de tegemoetkomingen. (cfr 

www.riziv.fgov.be/care/nl) 

De aard van de tegemoetkoming is afhankelijk van de voorziening. Het is echter moeilijk om voor 

al deze voorzieningen en deelbehandelingen een globaal overzicht te geven. Ik verwijs hiervoor 

naar de overeenkomsten. 

Samenvatting: 

a) geïntegreerde diensten voor thuisverzorging : een bedrag van 12,50 euro per patiënt per jaar 

voor de registratie. 

GDT: een bedrag van 30 euro indien het GDT als zorgverstrekker deelneemt aan het multidisciplinair 

overleg over de patiënt buitenshuis en 40 euro indien het GDT als zorgverstrekker deelneemt 

aan het multidisciplinair overleg bij de patiënt thuis 

b) multidisciplinair begeleidingsequipe: een bedrag van gemiddeld ca. 1.600 euro per begeleide 

patiënt . 

c) Algemene ziekenhuizen: budget is conform de ziekenhuiswetgeving. 

Gezien de complexiteit van de wetgeving verwijs ik voor meer info naar de nationale 

overeenkomst. 

d) Psychiatrische ziekenhuizen: budget is conform de ziekenhuiswetgeving. Ook hier verwijs ik 

voor meer info naar de nationale overeenkomst. 

- Bij psychiatrische gezinsverpleging wordt -zoals bepaald in het koninklijk besluit van 

10 april 1991, artikel 1, §1- een prijs per parameter van activiteit -zoals bedoeld in art. 

104ter van de wet op de ziekenhuizen, gecoördineerd op 7 augustus 1987- 

verschuldigd die vastgesteld wordt door de bevoegde Minister. 

- Voor nabehandeling is een vast dagbedrag voorzien van 27€. 

De overeenkomstencommissie stelt dat er bijkomend nog financiële middelen zullen voorzien 

worden voor de multidisciplinaire liaisonequipes en de module nabehandeling. 

e) Initiatieven voor beschut wonen: 

Het betreft hier een prijs per verblijfdag voor personen gehuisvest in initiatieven van beschut 

wonen. Deze prijs wordt vastgesteld door de federale minister die de volksgezondheid onder zijn 

bevoegdheid heeft, overeenkomstig de regels bepaald in het koninklijk besluit dd. 18 juli 2001 

houdende vaststelling van de regels volgens dewelke het budget van financiële middelen, het 

quotum van verblijfdagen en de prijs per verblijfdag voor initiatieven van beschut wonen worden 

bepaald. Deze tegemoetkoming dekt op forfaitaire wijze kosten zoals voorzien in artikel 1 van het 

koninklijk besluit van 18 juli 2001. 

f) Psychiatrische verzorgingstehuizen (pvt): 

§1: de federale minister die de volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft, stelt de 

opnemingsprijs vast voor personen die zijn opgenomen in psychiatrische 

verzorgingstehuizen, in overeenstemming met de bepalingen van het koninklijk besluit van


10 december 1990 houdende vaststelling van de regels voor het bepalen van de 

opnemingsprijs voor personen die worden opgenomen in de pvt 

§2: de federale minister die de volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft, bepaalt de 

tegemoetkoming van de federale overheid in de opnemingsprijs van de pvt in 

overeenstemming met de bepalingen van het koninklijk besluit van 17 december 2002 

houdende vaststelling van de regels volgens dewelke een gedeelte van de opnemingsprijs in 

de pvt ten laste van de federale overheid wordt gelegd. 

§3: de federale minister die de sociale voorzorg onder zijn bevoegdheid heeft, stelt de 

tegemoetkoming van de verplichte ziekte- en invaliditeitsuitkering vast voor de 

verstrekkingen in de pvt zoals beschreven in artikel 34, 11° van de wet betreffende de 

verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 

juli 1994. 

Het ministerieel besluit van 10 juli 1990 tot de vaststelling van de tegemoetkoming bedoeld in 

artikel 37, §12 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging 

en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, in de psychiatrische verzorgingstehuizen geeft de 

grootte van tegemoetkoming aan. Dit bedrag is per dag vanaf 1 januari 2002 algemeen vastgesteld 

op 52,58€ voor personen met een langdurige en gestabiliseerde psychische stoornis en op 57,41 € 

voor mensen met een mentale handicap. Hierbij inbegrepen zit een bedrag van 1,51€ voor de kost 

van de supervisie door een geneesheer-specialist in de neuropsychiatrie of in de psychiatrie. Dit 

bedrag kan nog verminderd worden indien de instelling reeds een uitkering krijgt voor een 

revalidatienabehandeling. De bedragen zijn gekoppeld aan de spilindex. 

De tegemoetkoming van de verplichte ziekte- en invaliditeitsuitkering dekt: 

- de verzorging, verleend door verpleegkundigen 

- de kinesitherapieverstrekkingen en de logopedieverstrekkingen verleend door de 

daartoe bevoegde verzorgingsverstrekkers 

- de bijstand in de handelingen van het dagelijkse leven en elke handeling tot 

reactivatie, psychiatrische revalidatie en sociale reïntegratie, inclusief de ergotherapie 

- de geneeskundige verstrekkingen verleend door de psychiaters en neuropsychiaters in 

psychiatrische verzorgingstehuizen. 

g) Centra voor geestelijke gezondheidszorg: enkel de honoraria van de psychiaters worden 

betaald met een toelage/terugbetaling van het RIZIV. 

h) Rust- en verzorgingstehuizen: 

Voor de rustoorden voor bejaarden (ROB) en de rust- en verzorgingstehuizen (RVT) is er 

sinds 1 januari 2004 een nieuw financieringssysteem ingevoerd in het kader van de verplichte 

verzekering voor geneeskundige verzorging. Het nieuwe financieringssysteem werd uitgewerkt in 

twee besluiten: 

- een koninklijk besluit tot uitvoering van artikel 69, § 4, tweede lid, van de wet betreffende de 

verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 

juli 1994, waarin een quotum aan dagen wordt voorzien 

- alsook een ministerieel besluit tot vaststelling van het bedrag en de voorwaarden voor de 

toekenning van de tegemoetkoming, bedoeld in artikel 37, § 12, van de wet betreffende de 

verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 

juli 1994, in de rust- en verzorgingstehuizen en in de rustoorden voor bejaarden. 

De hoogte van de RIZIV-betoelaging voor de rusthuizen wordt voor elke instelling afzonderlijk 

bepaald op basis van een uitgebreid aantal gegevens en parameters. 

Aan de bestaande financieringsregeling voor de centra voor dagverzorging werd voorlopig niets 

gewijzigd. Voor de centra voor dagverzorging wordt in artikel 1 van het ministerieel besluit van 

22 juni 2000 tot vaststelling van de tegemoetkoming bedoeld in artikel 37, § 12 van de wet


betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, 

gecoördineerd op 14 juli 1994, wordt de tegemoetkoming op 21,82 euro per dag en per 

rechthebbende vastgelegd. Dit bedrag wordt verhoogd met 1,75 euro als de inrichting voldoet aan 

de in artikel 2, § 4 gestelde voorwaarden. Deze bedragen worden gekoppeld aan het spilindexcijfer 

103,14 in de basis 1996 = 100 en worden aangepast overeenkomstig de bepalingen van de wet van 

1 maart 1977. 

Aangezien het RIZIV een federale overheidsdienst is, verwijs ik de Vlaamse 

volksvertegenwoordiger naar de goed uitgebouwde webstek van het RIZIV waar alle mogelijke 

informatie over de RIZIV-toelagen voor welzijns- en gezondheidsvoorzieningen in het algemeen 

en voor rustoorden voor bejaarden, centra voor kortverblijf en centra voor dagverzorging in het 

bijzonder, beschikbaar is: http://riziv.fgov.be, rubriek ‘Zorgverleners’, subrubriek ‘Rustoorden’. 

In het kader van het interkabinettenoverleg tussen de federale en de regionale overheden werd een 

werkgroep opgericht die onderzoekt op welke wijze en in welke mate de relevante gegevens over 

welzijns- en gezondheidsvoorzieningen elektronisch kunnen uitgewisseld worden, onder meer ook 

die over de RIZIV-toelagen. 

Voor wat betreft de gehandicaptensector bedraagt de aanvulling met onderhoudstoelagen voor de 

extramurale centra, afgezien van de (sporadische) investeringssubsidies, gemiddeld een goede 3 % van 

de inkomsten van de centra m.a.w. 97 % komt van het RIZIV. In 2004 werd door het Vlaams Fonds € 

2.649.606,39 aan onderhoudstoelagen uitbetaald, € 811.745,87 aan investeringssubsidies. 

Als bijlage vindt u een volledig overzicht van revalidatie-overeenkomsten van het RIZIV, in relatie 

gebracht met de erkenningen door het Fonds/Agentschap als revalidatiecentrum en/of multidisciplinair 

team. 

Het Vlaams Fonds / Agentschap doet geen systematische analyse van de boekhouding gevoerd door de 

Reva-centra. Tot nog toe was er ook geen boekhoudplan en kon de RIZIV subsidie niet éénduidig in 

kaart gebracht worden. De te voeren boekhouding in het kader van de nieuwe VZW wetgeving zal 

hierin verandering brengen. 

BIJLAGEN 

1. Infonota omtrent de revalidatiesector bij het RIZIV en bij de Vlaamse Gemeenschap. 

Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/VERVOTTE/124/antw.124.bijl.001.doc




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 125 


van KATHLEEN HELSEN 

Buitenschoolse kinderopvang - Stand van zaken 

In het Vlaams regeerakkoord 2004-2009 engageert de Vlaamse Regering zich te zorgen voor een 

gevoelige uitbreiding van het aanbod in de buitenschoolse opvang. 

1. Bestaat er een overzicht van het aanbod aan buitenschoolse kinderopvang in elke gemeente van 

het Vlaams Gewest (incl. opdeling per type van aanbieder, bv. initiatief voor buitenschoolse 

kinderopvang)? Zo ja, kan de minister de nodige verwijzingen meedelen, of het overzicht 

bezorgen? 

2. Hoeveel bijkomende middelen uit de uitgavenbegrotingen 2004 en 2005 werden geïnvesteerd in 

de buitenschoolse kinderopvang? 

Tot welke begrotingsprogramma’s en basisallocaties zijn deze bijkomende middelen terug te 

voeren? 

3. Hoeveel bijkomende plaatsen in de buitenschoolse kinderopvang werden effectief gerealiseerd in 

2004 en 2005? 

4. Op welke wijze monitort Kind en Gezin het aanbod aan buitenschoolse kinderopvang?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. Een overzicht met per gemeente het aantal plaatsen voor: 

1. 

Initiatief voor buitenschoolse opvang (IBO) 

Gemeente Erkende Capaciteit 

AALTER 307 

AARSCHOT 302 

ALKEN 125 

ALVERINGEM 14 

ANTWERPEN 127 

ANZEGEM 118 

ARDOOIE 32 

AS 106 

ASSENEDE 91 

BAARLE-HERTOG 13 

BALEN 164 

BEERNEM 176 

BEERSE 37 

BEERSEL 265 

BEGIJNENDIJK 68 

BEKKEVOORT 52 

BERINGEN 261 

BERLAAR 86 

BERLARE 138 

BEVER 50 

BEVEREN 189 

BIERBEEK 38 

BILZEN 133 

BOCHOLT 76 

BOECHOUT 103 

BOOM 108 

BOORTMEERBEEK 63 

BORGLOON 63 

BORNEM 167 

BORSBEEK 79 

BOUTERSEM 51 

BRAKEL 36 

BRASSCHAAT 207 

BRECHT 50


BREDENE 61 

BRUGGE 251 

BRUSSEL 125 

BUGGENHOUT 112 

DAMME 113 

DE HAAN 55 

DENDERLEEUW 173 

DENDERMONDE 381 

DENTERGEM 58 

DE PANNE 67 

DESSEL 66 

DIEPENBEEK 215 

DIEST 159 

DILSEN-STOKKEM 73 

DUFFEL 168 

EDEGEM 92 

EEKLO 171 

ERPE-MERE 40 

GEEL 37 

GEETBETS 27 

GENK 73 

GENT 57 

GERAARDSBERGEN 62 

GISTEL 41 

GLABBEEK 30 

GROBBENDONK 86 

HAACHT 104 

HAALTERT 72 

HALEN 113 

HALLE 198 

HAM 42 

HAMONT-ACHEL 74 

HASSELT 489 

HECHTEL-EKSEL 74 

HEERS 28 

HEIST-OP-DEN-BERG 210 

HERENT 42 

HERENTHOUT 72 

HERK-DE-STAD 151 

HERSELT 77 

HERZELE 141 

HEUSDEN-ZOLDER 205 

HOEGAARDEN 81 

HOOGLEDE 122 

HOOGSTRATEN 205 

HOREBEKE 15 

HOUTHULST 98 

HOVE 84 

HULDENBERG 38 

HULSHOUT 45 

ICHTEGEM 143


IEPER 98 

IZEGEM 50 

JABBEKE 191 

JETTE 12 

KALMTHOUT 88 

KAPELLEN 90 

KAPELLE-OP-DEN-BOS 84 

KAPRIJKE 56 

KASTERLEE 125 

KEERBERGEN 107 

KINROOI 129 

KNESSELARE 113 

KOEKELARE 100 

KOKSIJDE 107 

KONTICH 92 

KORTEMARK 30 

KORTENAKEN 107 

KORTENBERG 50 

KORTRIJK 244 

KRUIBEKE 164 

KUURNE 28 

LAAKDAL 113 

LAARNE 97 

LANAKEN 42 

LANDEN 118 

LANGEMARK-POELKAPELLE 68 

LEDE 86 

LENNIK 46 

LEOPOLDSBURG 88 

LEUVEN 307 

LICHTERVELDE 42 

LIER 160 

LILLE 105 

LINT 45 

LINTER 53 

LOCHRISTI 116 

LOKEREN 236 

LOMMEL 62 

LONDERZEEL 25 

LO-RENINGE 46 

LOVENDEGEM 98 

LUBBEEK 70 

LUMMEN 181 

MAASEIK 186 

MAASMECHELEN 97 

MALDEGEM 36 

MALLE 68 

MECHELEN 37 

MEERHOUT 56 

MEEUWEN-GRUITRODE 55 

MERELBEKE 133


MERKSPLAS 62 

MEULEBEKE 68 

MIDDELKERKE 65 

MOL 243 

NAZARETH 102 

NEERPELT 146 

NEVELE 125 

NIEL 23 

NIEUWERKERKEN 63 

NIJLEN 137 

NINOVE 60 

OLEN 113 

OOSTENDE 205 

OOSTKAMP 227 

OOSTROZEBEKE 76 

OPGLABBEEK 117 

OPWIJK 65 

OUDENBURG 35 

OUD-HEVERLEE 42 

OVERPELT 151 

PEER 162 

PEPINGEN 30 

PITTEM 30 

POPERINGE 74 

PUTTE 132 

PUURS 164 

RAVELS 28 

RIJKEVORSEL 93 

ROESELARE 147 

ROTSELAAR 205 

RUMST 44 

SCHELLE 71 

SCHERPENHEUVEL-ZICHEM 103 

SINT-AMANDS 85 

SINT-GILLIS-WAAS 176 

SINT-JANS-MOLENBEEK 79 

SINT-KATELIJNE-WAVER 157 

SINT-NIKLAAS 595 

SINT-TRUIDEN 84 

STABROEK 102 

STADEN 102 

TEMSE 252 

TERNAT 297 

TESSENDERLO 157 

TIELT 114 

TIELT-WINGE 119 

TONGEREN 174 

TORHOUT 212 

TREMELO 126 

TURNHOUT 159 

VEURNE 107


VILVOORDE 40 

VLETEREN 29 

VOEREN 21 

VORSELAAR 37 

VOSSELAAR 121 

WAARSCHOOT 101 

WACHTEBEKE 60 

WELLEN 25 

WERVIK 89 

WESTERLO 232 

WETTEREN 88 

WEVELGEM 65 

WIJNEGEM 37 

WILLEBROEK 86 

WINGENE 80 

WOMMELGEM 59 

WORTEGEM-PETEGEM 41 

WUUSTWEZEL 66 

ZANDHOVEN 75 

ZEDELGEM 26 

ZELE 73 

ZELZATE 102 

ZOERSEL 32 

ZOMERGEM 151 

ZONHOVEN 219 

ZONNEBEKE 141 

ZOUTLEEUW 114 

ZULTE 127 

ZUTENDAAL 76 

ZWIJNDRECHT 101 

Som: 23567 

2. 

Buitenschoolse opvang verbonden aan een 

kinderdagverblijf (BOKDV) 

Gemeente Vestigingsplaats Erkende Capaciteit 

BRECHT 37,00 

BRUGGE 68,00 

DEERLIJK 15,00 

DE PINTE 32,00 

DIKSMUIDE 35,00 

GENK 64,00 

GENT 185,00 

HASSELT 149,00 

HOUTHALEN-HELCHTEREN 30,00 

IZEGEM 40,00 

KAPELLEN 16,00 

KNOKKE-HEIST 57,00 

KORTENBERG 32,00 

LEBBEKE 14,00


3. 

LEUVEN 45,00 

LONDERZEEL 32,00 

MENEN 30,00 

TIENEN 37,00 

TONGEREN 40,00 

VEURNE 32,00 

WETTEREN 19,00 

Som: 1.009,00 

4. Kinderdagverblijven, mini-crèches en zelfstandige kinderdagverblijven, onthaalouders en 

zelfstandige onthaalouders kunnen kinderen opvangen van 0 - 3j of van 0 - 6j of van 0-12j. Dit is 

op vrijwillige basis, zodat we voor deze types van voorzieningen geen afzonderlijke cijfers voor 

buitenschoolse kinderopvang kunnen aangegeven. 

2. De middelen van het Vlaams Werkgelegenheidsakkoord voor 2003-2004 voor de uitbreiding van 

de buitenschoolse opvang bedragen 3.090.000 EUR (van PR 24.60 BA 00.18 naar PR 41.4 BA 

41.01). 

Bij de initiële begroting 2005 is er nog een bijkrediet ontvangen voor de IBO's. in achtergestelde 

gebieden . Het ging hierbij om 150 000 euro voor de financiering van de verhoogde IBO-subsidie 

in het kader van de regelgeving met betrekking tot achtergestelde gebieden. In het ministerieel 

besluit van 9 juli 2001 houdende de voorwaarden inzake subsidiëring van initiatieven voor 

buitenschoolse opvang staat dat de in het besluit vermelde subsidiebedragen verhoogd worden voor 

die vestigingsplaatsen waarbij minstens 50% van de ingeschreven kinderen uit een achtergesteld 

gebied in Vlaanderen of Brussel komt. 

3.


5. 

6. 

De effectief bijkomend gerealiseerde plaatsen in de buitenschoolse kinderopvang voor 2004 en 

2005, meer bepaald in de IBO’s en BOKDV’s: 

Totaal aantal plaatsen: 

2003 2004 2005 

BOKDV 1009 1009 1009 

IBO 21042 22824 23573 

Gerealiseerde plaatsen: 

2004 2005 

BOKDV 0 0 

IBO 1782 749 

Voor de overige voorzieningstypes: zie punt 1. 

4. Kind en Gezin registreert van dag tot dag het bestaande aanbod in de hele kinderopvang op basis 

van de erkenningen of afgeleverde attesten van toezicht.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 126 


van HILDE CREVITS 

Ouderenvoorzieningen en kinderopvang - Intergeneratieprojecten 

Zowel de kinderopvang als de opvang van ouderen staan voor grote uitdagingen. Aan beide vormen 

van opvang is er duidelijk nood. Zowel een rust- en verzorgingstehuis, een dagverzorgingscentrum als 

een kinderdagverblijf hebben hun waarde omdat ze beantwoorden aan een sociale nood. 

Door de twee projecten, een kinderdagverblijf en een dagverzorgingscentrum of een rust- en 

verzorgingstehuis voor ouderen, elk met hun eigen infrastructuur en omkadering samen te brengen in 

hetzelfde gebouw kan men bovendien op vrij eenvoudige wijze gestructureerde intergenerationele 

contacten tot stand brengen. 

Zo beantwoordt men niet alleen aan een sociale nood of lost men het probleem inzake kinderopvang 

voor het personeel op, maar creëert men ook een sociale meerwaarde. 

Aan de ene kant heb je kinderen die op een goede en menselijke manier moeten opgevangen worden. 

Kinderen voor wie menselijke aandacht en warmte belangrijk zijn. Kinderen die op veel ouderen een 

activerend effect hebben. Aan de andere kant heb je ouderen die sociaal geïsoleerd geraken en die 

goed dienen opgevangen te worden. Ouderen die beschikken over veel vrije tijd en aan wie een 

zinvolle dagbesteding dient aangereikt te worden. Ouderen die meestal zelf hebben ingestaan voor de 

opvoeding van kinderen en vaak ook kleinkinderen. Ouderen die heel goed weten hoe ze het best met 

kinderen kunnen omgaan en die nog steeds geboeid geraken door de persoon van het kind. 

Een intergenerationeel project, zoals het situeren van een kinderopvang binnen dezelfde infrastructuur 

als een rust- of verzorgingstehuis of een dagverzorgingscentrum voor ouderen, kan een duurzame 

verbinding betekenen tussen twee generaties die in de huidige samenleving steeds meer van elkaar 

gescheiden zijn. Uit een Europees onderzoek blijkt namelijk dat ruim 59% van de ouderen in België 

weinig of geen contact heeft met jongeren, met inbegrip van de eigen kleinkinderen. De snelheid 

waarmee de maatschappij verandert, vergroot de kans op een kloof tussen jong en oud. Ook het 

toenemend individualisme, de toegenomen kansen op autonomie en specialisatie heeft de wereld van 

jongeren en ouderen uit elkaar gedreven. 

1. Is de minister bekend met intergenerationele projecten waarbij kinderdagverblijven worden 

gevestigd binnen dezelfde infrastructuur als rust- of verzorgingstehuizen voor ouderen? 

2. Vindt de minister dergelijke intergenerationele projecten waardevol? Worden reeds maatregelen 

genomen om deze projecten te ondersteunen? Zo ja, welke? 

Indien nog geen maatregelen genomen worden om deze projecten te ondersteunen, waarom niet? 

Overweegt de minister om in de toekomst initiatieven te nemen om deze vernieuwende projecten 

te steunen? Zo ja, welke? Welk budget wordt hiervoor voorzien?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. In Vlaanderen zijn er weinig intergenerationele projecten waarbij kinderdagverblijven 

gevestigd zijn binnen dezelfde infrastructuur als rust- en verzorgingstehuizen voor ouderen. 

Er is mij 1 dergelijk werkend project bekend dat, binnen het uitbreidingsbeleid in de 

kinderopvang, een erkenning heeft verkregen. Een ander project heeft een principieel akkoord 

en is in realisatie. Een ander project heeft een aanvraag gedaan voor een principieel akkoord. 

Het project dat reeds gerealiseerd is, is een samenwerkingsproject van het Woon- en 

zorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw van Troost in Zandhoven , de vzw Landelijke Kinderopvang 

en de gemeente Zandhoven. Het woon- en zorgcentrum verhuurt twee huizen aan de vzw 

Landelijke Kinderopvang en de gemeente zal financieel bijspringen als het project 

verlieslatend is. Het project startte vanuit een nood van het personeel aan flexibele 

kinderopvang. Door de flexibele inzetbaarheid van de onthaalouders kan men ruime 

openingsuren garanderen. De bijdrage die ouders betalen is afhankelijk van het inkomen, 

zodat de dienstverlening voor iedereen toegankelijk is. Het idee voor de combinatie van 

kinderen ouderenzorg is ontstaan vanuit een gemeenschappelijke nood en zorgattitude. De 

bewoners worden betrokken bij de activiteiten in het kinderdagverblijf en er is ook een grotere 

wisselwerking met de dorpsgemeenschap. Ouderen voelen zich ook jonger door de 

aanwezigheid van de kinderen. De wisselwerking heeft wel degelijk een meerwaarde voor de 

bewoners en de kinderen. 

Verder zijn er in Vlaanderen nog enkele projecten waarbij een kinderdagverblijf gevestigd is 

op de campus of in de nabijheid van een woon- en zorgcentrum, maar de werking staat er los 

van elkaar. 

2. Dergelijke projecten zijn waardevol en verdienen navolging. Ze kaderen in een belangrijke 

beleidsdoelstelling om te komen tot een meer kwaliteitsvolle en inclusieve kinderopvang. 

Wanneer lokale initiatieven komen tot dergelijke win-win-situaties zoals het voorbeeld van 

Zandhoven is dit zeker toe te juichen. 

De ervaring met één project is evenwel onvoldoende om algemene conclusies te kunnen 

trekken over de meerwaarde. Het gebruik maken van hetzelfde management, infrastructuur en 

andere ondersteunende diensten kan door de schaalgrootte voordelen opleveren. Het contact 

tussen de generaties kan zeker ook voor beide voordelen hebben. Er kunnen evenwel ook 

vragen worden gesteld, die momenteel onvoldoende beantwoord zijn. Brengt het organiseren 

van de onderlinge contacten een bijkomende belasting en werkdruk mee voor de directie en 

begeleiding? Welke zijn de risico's of de bijkomende inspanningen verbonden aan het 

samenbrengen in één infrastructuur van zowel ouderen als kinderen, inzake hygiëne, 

infectieziekten, ...? Uiteraard moet er ook over gewaakt worden dat de rust van de 

rusthuisbewoners kan gegarandeerd worden, zeker van de meest zorgbehoevenden. Vooraleer 

dergelijke zorgvorm op grotere schaal aan te bieden, is ook ruimere ervaring en 

wetenschappelijk onderzoek nodig. 

Dergelijke projecten verdienen echter, zoals andere, ongetwijfeld aandacht en worden 

behandeld in het geheel van de aanvragen voor uitbreidingen van kinderopvang. Alle 

aanvragen krijgen evenwaardig een kans en worden onder meer gescreend op hun


economische, pedagogische en sociale doelstellingen. Dergelijke intergenerationele projecten 

realiseren zeker belangrijke sociale doelstellingen. Binnen de huidige tekorten aan 

kinderopvang die worden vastgesteld, is het echter niet mogelijk aan één projectvorm een 

voorkeur te geven en aparte budgetten te reserveren. Ook andere vormen van projecten zijn 

waardevol, zoals bv een betere samenwerking tussen kinderopvang en kleuteronderwijs of het 

realiseren van ontmoetingsplaatsen voor ouders met kinderen. Indien de projecten echter een 

duidelijke meerwaarde hebben en ook voldoende nieuwe kinderopvangplaatsen creëren in 

regio’s waar er het meeste nood is, zullen de aanvragen binnen de budgettaire mogelijkheden 

positief gehonoreerd worden.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 127 


van VEERLE HEEREN 

Nieuwe woon- en zorgvormen - Expertisebundeling 

De meerderheidsmotie bij de Beleidsnota 2004-2009 Welzijn, Volksgezondheid en Gezin vraagt aan 

de Vlaamse Regering om “de expertise rond het ontwikkelen, organiseren en financieren van nieuwe 

woon- en zorgvormen op korte termijn te bundelen, en in de rapportage aan het Vlaams Parlement de 

mogelijke scenario’s te analyseren” (Stuk 93 (2004-2005) - Nr. 3). 

1. Werd deze expertise reeds gebundeld? 

2. Is er reeds een rapport (te onderscheiden van de VIPA-expertenrapporten), zoals gevraagd in de 

meerderheidsmotie, beschikbaar? 

3. Welke woon- en zorgvormen worden in het beleid van de minister als vernieuwend beschouwd? 

Op welke wijze worden deze gestimuleerd? 

Welke pistes voor financiering acht de minister haalbaar?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. De expertise zoals bedoeld in de meerderheidsmotie werd tot op heden nog niet gebundeld. Wel 

is het zo dat in het kader van het Beter Bestuurlijk Beleid, “het bevorderen van kennis en 

expertise op conceptueel, financieel en bouwtechnisch vlak” behoort tot de nieuwe opdracht van 

het VIPA, als IVA met rechtspersoonlijkheid. Het ontwerpdecreet voor de oprichting van het 

intern verzelfstandigd agentschap VIPA ligt momenteel ter goedkeuring bij het Vlaams 

Parlement. Bij de verdere uitbouw van het IVA VIPA zal het nieuwe agentschap expertise (of 

best practices) verzamelen over de verschillende aspecten van bouwen in de welzijns- en 

gezondheidssector. 

2. Het rapport waarvan sprake is tot op heden nog niet opgesteld. 

3. - De Vlaamse overheid streeft in haar beleid naar een meer gedifferentieerd aanbod waarbij 

oplossingen zoveel mogelijk worden gezocht in een inclusief kader. Deze oplossingen dienen 

zoveel mogelijk aan te sluiten bij het normale wonen en leven van mensen, los van hun 

specifieke zorgvraag en dienen bij voorkeur toe te laten dat mensen zo lang mogelijk thuis 

kunnen blijven wonen en leven. 

Binnen de residentiële voorzieningen van welzijn en gezondheid, merken we dat de 

woonvraag in de verschillende sectoren gemeenschappelijk is. Desalniettemin vult elke sector 

het woonaspect voor zijn sector specifiek in. De zorgvraag is voor elke sector specifiek. 

Een symbiose tussen wonen en welzijn zou kunnen leiden tot projecten waarbij meer de 

aandacht gaat naar de levensloopbestendigheid van woningen en een mogelijkheid van 

samenwerking tussen de woon- en de welzijnssector. 

Het is vanuit deze optiek dat ik in het begin van deze legislatuur, samen met minister Keulen, 

de Denktank Wonen Welzijn nieuw leven heb ingeblazen. Deze Denktank is samengesteld uit 

de VHM, het VIPA, de administratie Welzijn, het Vlaams Fonds voor Personen met een 

Handicap en vertegenwoordigers van verschillende sectoren. Zij heeft als opdracht mogelijke 

samenwerkingspistes tussen huisvesting en welzijn in kaart te brengen. 

Eind 2004 heeft deze Denktank een eerste rapport afgewerkt, waarbij verschillende 

samenwerkingsscenario’s staan opgelijst. De Denktank is momenteel bezig deze nota verder 

te verfijnen. 

- Er zijn geen specifieke financieringskanalen vanuit Welzijn of Gezondheid die dergelijke 

projecten ondersteunen. Wel is er een financieringsbudget in het kader van projectwerking 

voorzien dat dit jaar gericht was op het inschakelen van technologische hulpmiddelen. 

- In het rapport van de Denktank Wonen Welzijn zijn er scenario’s geschetst die verscheidene 

vormen van samenwerking tussen wonen en welzijn kunnen faciliteren. Zoals eerder gezegd 

wordt deze nota nu verder verfijnd.


In het ontwerpdecreet voor de oprichting van het intern verzelfstandigd agentschap is het 

zoeken naar andere formules van financiering van bouwprojecten, ook een nieuwe opdracht 

van het VIPA. Het is momenteel niet mogelijk hierover reeds enige uitspraak te doen, 

vooraleer er meer studie rond is verricht.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 128 


van VERA JANS 

Vlaams Fonds - Adviescommissie 

Artikel 41, § 6 van het decreet van 27 juni 1990 houdende oprichting van een Vlaams Fonds voor de 

Sociale Integratie van Personen met een Handicap ( BS 8 augustus 1990, BS err. 27 juni 2000) bepaalt 

dat dit Vlaams Fonds jaarlijks een verslag van de werking van de adviescommissie moet opmaken. 

Hierbij moet specifieke aandacht gaan naar die adviezen van de adviescommissie welke verschillen 

van de beoordelingen van de provinciale evaluatiecommissies. 

1. Hoeveel rapporten werden met toepassing van artikel 41, § 3, derde lid, van het decreet van 27 

juni 1990 reeds opgemaakt? Op welke wijze kunnen deze jaarverslagen worden geconsulteerd? 

2. Welke inzichten leverde het meest recente rapport op? 

3. Hoeveel dossiers worden jaarlijks voorgelegd aan de adviescommissie? 

Wat is de aard van de dossiers voorgelegd aan de adviescommissie (periode 2000 – 2005)? 

4. In hoeveel gevallen wordt een negatief voornemen tot tenlasteneming door het Vlaams Fonds 

gevolgd door een positief advies van de adviescommissie (periode 2000 – 2005)? 

5. In hoeveel gevallen wijkt het Vlaams Fonds af van een positief advies van de adviescommissie 

(periode 2000 – 2005)? 

6. In hoeveel gevallen deelde de adviescommissie zijn advies laattijdig (d.w.z. niet in de zin van 

artikel 41, § 5, eerste lid van het decreet van 27 juni 1990) mee aan het Vlaams Fonds (periode 

2000 – 2005)? 

7. Wat is de draagwijdte van artikel 21 van het besluit van de Vlaamse Regering van 15 december 

2000 houdende vaststelling van de voorwaarden van toekenning van een persoonlijk 

assistentiebudget aan personen met een handicap (“De door de deskundigencommissie genomen 

beslissingen, bedoeld in artikel 2, § 2 en 8, maken niet het voorwerp uit van een voornemen 

omtrent de tenlasteneming bedoeld in artikel 41, § 2, van het decreet”)? Kunnen PAB-dossiers 

voor de adviescommissie komen? 

8. Welke plaats neemt de adviescommissie in na de volledige implementatie van de bestuurlijke 

reorganisatie (Beter Bestuurlijk Beleid) van het Vlaams Fonds?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van VERA JANS 

1. De administratie van het Vlaams Fonds maakt elk jaar een rapport over de werking van de 

adviescommissie. De adviescommissie startte haar werkzaamheden in december 1997. Sindsdien 

zijn er 8 jaarrapporten opgemaakt (1998 – 2005). De administratie van het Vlaams Fonds legt een 

rapport telkens voor aan de Raad van Bestuur. Deze jaarrapporten kunnen in het kader van 

openbaarheid van bestuur opgevraagd worden bij het Vlaams Fonds. 

2. Het meest recente rapport, dit van 2005, leert ons dat: 

− in 2005 986 heroverwegingsvragen behandeld werden 

− 44% van de uitgebrachte adviezen gunstig waren waarvan: 

i. 48% gunstige adviezen voor hulpmiddelen 

ii. 58% gunstige adviezen voor opname in een zorgvoorziening 

iii. 24% gunstige adviezen voor bijstand bij opleiding en tewerkstelling 

− men bij het indienen van een verzoek tot heroverweging vaak zeer gericht bijkomende 

motivatie kan verschaffen over deze elementen die de provinciale evaluatiecommissie of 

de administratie niet aanvaard heeft. 

3. Sinds 2000 worden er per jaar gemiddeld 689 dossiers voorgelegd aan de adviescommissie: 

Jaartal Aantal dossiers 

2000 613 

2001 578 

2002 572 

2003 656 

2004 726 

2005 986 

Totaal 4131 

Vooral voor hulpmiddelen werd over de jaren heen heroverweging gevraagd. Dit is ook logisch gezien 

het Vlaams Fonds meer vragen voor hulpmiddelen behandelt, dan vragen voor opname in een 

zorgvoorziening of vragen voor bijstand bij opleiding en tewerkstelling. Hieronder vindt u een 

detaillering per jaar en per zorgdomein.


Jaartal Hulpmiddelen Zorgvoorziening Tewerkstelling PAB Totaal 

2000 223 204 186 0 613 

2001 220 158 199 1 578 

2002 266 137 167 2 572 

2003 372 122 162 0 656 

2004 423 131 171 1 726 

2005 634 126 226 0 986 

Totaal 2138 878 1111 4 4131 

4. In de periode 2000-2005 heeft de adviescommissie gemiddeld 40% gunstige adviezen uitgebracht. 

Jaartal Aantal dossiers Aantal gunstige % aantal gunstige 

adviezen 

adviezen 

2000 613 225 37% 

2001 578 189 33% 

2002 572 228 40% 

2003 656 286 44% 

2004 726 294 40% 

2005 986 429 44% 

Totaal 4131 1651 40% 

5. In de periode 2000-2005 heeft de administratie in gemiddeld minder dan 4% van de dossiers een 

gunstig advies niet gevolgd. Vooral in 2000 is het aantal niet gevolgde adviezen hoger dan tijdens 

de jaren erna. Het aantal afwijkende beslissingen is over de jaren heen geleidelijk afgenomen als 

gevolg van overleg tussen de voorzitter/secretaris van de adviescommissie en de administratie van 

het Vlaams Fonds. Ingevolge dit overleg werden adviezen en beslissingen beter op elkaar 

afgestemd. Sinds 2002 heeft de administratie, alvorens af te wijken van een advies van de 

adviescommissie, steeds informeel advies gevraagd aan de bureauvergadering van het Vlaams 

Fonds. 

Jaartal Aantal afwijkende beslissingen 

2000 48 

2001 10 

2002 4 

2003 1 

2004 1 

2005 0 

Totaal 64 

6. Het Vlaams Fonds heeft dit gegeven niet systematisch geregistreerd. Steekproeven wijzen uit dat 

er zich geen problemen stellen van laattijdigheid. Als een advies buiten termijn wordt 

overgemaakt, dan is dit vaak omdat de persoon zelf uitstel heeft gevraagd in het kader van het 

opsturen van bijkomende informatie of omdat de adviescommissie, in het belang van de cliënt, 

zelf bijkomende informatie heeft opgevraagd. 

7. PAB-dossiers kunnen soms voor de adviescommissie komen, nl in de situatie waarbij de 

provinciale evaluatiecommissie nog moest oordelen over het al dan niet hebben van een handicap 

en het in aanmerking komen voor bijstand tot sociale integratie (Artikel 2 van het Besluit van de 

Vlaamse Regering van 15 december 2000 houdende vaststelling van de voorwaarden van 

toekenning van een persoonlijke-assistentiebudget aan personen met een handicap). Als de 

provinciale evaluatiecommissie naar aanleiding van een PAB-vraag beslist dat iemand geen


handicap heeft, dan kan het dossier wél beoordeeld worden door de adviescommissie. De 

adviescommissie buigt zich dan enkel over het handicapcriterium. 

De inschaling van een PAB (bepalen van de budgethoogte e.d.) gebeurt door de 

deskundigencommissie. Deze commissie oordeelt enkel over PAB-dossiers. Zij doet dit op basis 

van specifieke documenten (o.a. het PAB inschalingsverslag), andere dan bijvoorbeeld het basis 

multidisciplinair verslag waarmee de provinciale evaluatiecommissie en de adviescommissie 

werken. De werkwijze van inschaling is zeer materiespecifiek. Bij de toekenning van budgetten 

moet ook rekening gehouden worden met de vooropgestelde programmatie Men heeft er daarom 

voor gekozen om de inschaling niet toe te vertrouwen aan de provinciale 

evaluatiecommissiecommissie, maar aan een centraal speciaal daartoe opgerichte 

deskundigencommissie. Om dezelfde reden heeft men de beoordeling van een beroep onmiddellijk 

toevertrouwd aan de arbeidsrechtbank en niet aan de adviescommissie. 

8. In het decreet van 7 mei 2004 tot oprichting van het intern verzelfstandigd agentschap met 

rechtspersoonlijkheid Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap is de werking van de 

provinciale evaluatiecommissie en de adviescommissie niet opgenomen. Het Besluit van de 

Vlaamse Regering van 31 maart 2006 betreffende het departement Welzijn, Volksgezondheid en 

Gezin, betreffende de inwerkingtreding van regelgeving tot oprichting van agentschappen in het 

beleidsdomein welzijn, volksgezondheid en gezin en betreffende de wijziging van regelgeving met 

betrekking tot dat beleidsdomein bepaalt onder meer dat de artikelen van het decreet van 27 juni 

1990 houdende oprichting van een Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Personen met een 

Handicap die handelen over de werking van de provinciale evaluatiecommissie en 

adviescommissie van kracht blijven tot 31 december 2006. De werking van de provinciale 

evaluatiecommissie en de adviescommissie zal daarom, voor het einde van dit jaar, ingebed 

worden in uitvoeringsbesluiten. De plaats die de adviescommissie inneemt binnen het Vlaams 

Agentschap zal dus niet onmiddellijk wijzigen.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 129 


van ELSE DE WACHTER 

Verbod op geweld in de opvoeding - Betrokkenheid 

Op basis van een rapport van de Raad van Europa is gebleken dat de bestaande Belgische wetgeving 

het verbod op geweld binnen de opvoeding tegen kinderen onvoldoende duidelijk maakt. 

De Raad van Europa heeft hier immers ook een aanbeveling uitgevaardigd waarbij het verbod op 

geweld tegen kinderen nog eens duidelijk onderstreept werd. Ook andere officiële internationale 

instanties waaronder de Verenigde Naties hebben dit verbod benadrukt. Ook in het Internationaal 

Verdrag voor de Rechten van het Kind wordt in meerdere artikelen het verbod op geweld tegenover 

kinderen verwoord. 

België werd ondertussen aangemaand om er concreet werk van te maken om het verbod op geweld 

tegen kinderen in de opvoeding uitdrukkelijk op te nemen in de wetgeving. 

Ofschoon dit gedeeltelijk een federale materie is, lijkt het evident dat ook de gemeenschappen in dit 

debat hun stem laten horen. 

1. Heeft de minister met betrekking tot deze problematiek reeds overleg gepleegd met haar federaal 

bevoegde collega? Zo ja, wat waren de concrete resultaten van dit overleg? 

2. Welke initiatieven neemt de minister om dit thema op het niveau van de gemeenschappen in de 

toekomst beter op de agenda te plaatsen? De Vlaamse overheid heeft hier immers een niet 

onbelangrijke rol. 

3. Werden er in het verleden met betrekking tot dit thema reeds sensibiliseringscampagnes opgestart?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van ELSE DE WACHTER 

1. Ik heb met betrekking tot het opnemen van het verbod op geweld tegen kinderen in de wetgeving 

nog geen overleg gepleegd met mijn federaal bevoegde collega. 

2. Om dit thema op het niveau van de gemeenschappen op de agenda te plaatsen neem ik ondermeer 

volgende initiatieven: 

Momenteel werk ik aan een plan met betrekking tot de aanpak van intrafamiliaal geweld. Op 

basis van een inventaris van het bestaande aanbod rond intrafamiliaal geweld en een analyse van 

de knelpunten, zal ik acties ondernemen om te komen tot een versterkte aanpak van het 

intrafamiliaal geweld. Uitgangspunt hierbij is ondermeer dat geweld tegen kinderen zo maximaal 

mogelijk moet vermeden worden. 

Eén van de krachtlijnen van het actieplan is dat de justitiële en welzijnspartners hun werking beter 

op elkaar afstemmen. In dit kader werk ik actief mee aan de zogenaamde ‘werkgroep Maes’ die 

op initiatief van minister Onkelinx, overleg organiseert tussen partners uit de welzijnssector en 

partners vanuit politie en justitie. Bedoeling van het overleg is om te komen tot een gezamenlijk 

plan van aanpak inzake kindermishandeling. Er wordt gewerkt rond afspraken met betrekking tot 

hulpverleningstrajecten en procedures. 

Ook in het Globaal Plan Jeugdzorg is ‘Veiligheid’ als een centraal werkprincipe opgenomen. 

Hierbij wordt gesteld dat ‘de hulpverlener de fysieke en emotionele veiligheid, evenals de 

integriteit van de gezinsleden, van bij het begin van de begeleiding mee in rekening moet nemen 

en dus voortdurend een risicoscreening moet uitvoeren.’ Bij de implementatie van het Globaal 

Plan zal dit verder geconcretiseerd worden naar de betrokken hulpverleners. 

3. In het verleden werden met betrekking tot dit thema reeds volgende initiatieven genomen : 

Binnen de Vlaamse Gemeenschap hanteren we duidelijk het standpunt dat geen enkele vorm van 

geweld tegen kinderen kan. Zo vertaalt bvb. Kind en Gezin dit standpunt binnen haar preventieve 

en ondersteunende opdracht via de boodschap van positief ouderschap. Kind en Gezin benadrukt 

het belang van een opvoeding die gekenmerkt is door steunen, stimuleringskansen bieden en 

grenzen stellen. Dit standpunt is ook overal aanwezig in de informatiedragers die worden 

aangereikt aan ouders en er werd rond deze boodschap een dvd ‘Samen lukt het’ voor ouders 

ontwikkeld. 

In juni 2005 lanceerde Kind en Gezin met andere partners ook een week van de opvoeding waar 

via diverse kanalen de boodschap van positief ouderschap werd gebracht. 

Kind en Gezin is zich ook reeds jaren bewust van het belang van vroegtijdig onderkennen van 

problematische opvoedingssituaties en risico’s op kindermishandeling. Medewerkers werden 

geschoold in het gebruik van de schaal voor problematische opvoedingssituaties ter preventie van 

kindermishandeling. Kind en Gezin biedt ook een gediversifieerd ondersteuningsaanbod voor 

gezinnen die opvoedingsspanning ervaren, waarbij de boodschap van positief ouderschap centraal 

staat.


Ten slotte werd in januari 2005 de bekendmakingcampagne van de vertrouwenscentra 

kindermishandeling gelanceerd. Die had als doel het bestaan en de werking van de zes 

vertrouwenscentra kindermishandeling in Vlaanderen beter bekend te maken. 

In het kader van sensibilisatie omtrent kindermishandeling is het belangrijk om mensen aan te 

zetten hun ongerustheid/vermoeden te delen.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 130 


van VERA JANS 

Vaccinatiegraad - Stand van zaken 

In Vlaanderen zitten in het basisvaccinatieschema 2006 de vaccins tegen de volgende ziektes: polio, 

difterie, tetanus, pertussis, haemophilus influenzae type B, hepatitis B, mazelen, bof en rubella, 

pneumokokken en meningokokken van serogroep C. 

Behalve het vaccin tegen pneumokokken worden de vaccins tegen deze ziektes gratis ter beschikking 

gesteld. 

1. Welke middelen werden er in de laatste vijf begrotingsjaren vrijgemaakt voor de respectieve gratis 

beschikbaar gestelde vaccins in Vlaanderen? 

2. Wat is de vaccinatiegraad voor de respectieve gratis beschikbaar gestelde vaccins: 

a) op Vlaams niveau; 

b) op provinciaal niveau? 

3. Vanaf begin 2006 wordt de online-databank Vaccinnet in Vlaanderen ingevoerd. 

a) Wat is de stand van zaken betreffende de invoering van de online-databank? 

b) Het gebruik van Vaccinnet werd niet opgelegd aan de artsen. In welke mate maken artsen op 

dit ogenblik reeds gebruik van het systeem? 

c) Hoe wordt de werking van Vaccinnet na de opstartperiode beoordeeld?


INGE VERVOTTE 

VLAAMS MINITER VAN WELZIJN, VOLKSGEZONDHEID EN GEZIN 

ANTWOORD 


van VERA JANS 

1. De laatste jaren werden extra middelen vrijgemaakt voor de aankoop van vaccins. Enerzijds 

gaat het om vaccins binnen het basisvaccinatieschema, zoals het hexavalente vaccin en 

daarnaast ook om de vaccins tegen meningokokken van serogroep C voor een aanvullende 

vaccinatiecampagne die begon eind 2001 en liep tot en met 2004. Naar de toekomst toe 

houden we er rekening mee dat er meer middelen zullen nodig zijn voor vaccins. Voorlopig is 

het vaccin tegen pneumokokken voor jonge kinderen nog niet gratis ter beschikking gesteld, 

maar er kan verwacht worden dat dit in de toekomst wel zo zal zijn, afhankelijk van de 

bereidheid van de federale overheid om dit vaccin mee te financieren, in overeenstemming 

met het protocolakkoord van 20 maart 2003. 

Ik kan geen concrete cijfers geven voor de respectievelijke vaccins omdat er veel 

veranderingen hebben plaatsgehad de laatste jaren, zowel in de vaccins zelf met een 

uitbreiding van het aanbevolen schema en van de combinatievaccins, als in de 

financieringswijze. De aparte vaccins tegen hepatitis B en tegen Haemophilus influenzae type 

b en polio werden vroeger volledig door de federale overheid betaald, terwijl de andere 

vaccins volledig door de Vlaamse overheid betaald werden. Vanaf de vaccinatiecampagne 

tegen meningokokken was er voor dat vaccin een gemeenschappelijke financiering. Sedert het 

protocolakkoord van 20 maart 2003 is er voor alle vaccins van het basisvaccinatieschema een 

gedeelde financiering tussen de Vlaamse Gemeenschap en de federale overheid via het RIZIV. 

Dit geldt enkel voor de vaccins voor zover ze in de vaccinatiekalender voor kinderen zijn 

opgenomen, zoals die opgesteld is door de Hoge Gezondheidsraad. 

Begrotingscijfers voor levering van vaccins in Vlaanderen van de laatste 5 jaren: 

jaar begroot (euro) 

2001 4.033.228 

2002 6.251.000 1 

2003 6.120.000 1 

2004 6.052.000 1 

2005 4.346.000 

1 

Extra middelen in kader van versneld vaccinatieprogramma tegen meningokokken van 

serogroep C. 

2. In 2005 werd een studie naar de vaccinatiegraad bij kinderen en jongeren in Vlaanderen 

uitgevoerd. In afwachting van het definitieve rapport, kan ik u alvast de recentste cijfers 

geven voor Vlaanderen. Ik beperk me hier tot de studie bij jonge kinderen tussen 18 en 24 

maand. 

a. De resultaten voor Vlaanderen worden weergegeven in de tabel, zowel volledige 

vaccinatie als per dosis van elk van de vaccins. Volgende afkortingen worden 

gebruikt: 

− DTP: vaccin tegen difterie, tetanus en pertussis (kinkhoest); 

− Hib: vaccin tegen Haemophilus influenzae type b;


− HBV: vaccin tegen het hepatitis B virus; 

− MBR: vaccin tegen mazelen, bof en rubella (rode hond); 

− Men C: vaccin tegen meningokokken van serogroep C. 

volledig 

gevaccineerd 

dosis 1 dosis 2 dosis 3 dosis 4 

Polio 93.1 99.0 98.6 98.2 93.1 

DTP 92.9 98.7 98.2 97.9 92.9 

Hib 92.6 98.1 97.6 97.2 92.6 

HBV 92.2 96.9 96.1 92.2 (10.1) 2 

MBR 94.0 94.0 

Men C 94.1 94.1 

2 Het lage cijfer van de vierde dosis voor het vaccin tegen hepatitis B is een gevolg van de 

wijziging van het vaccinatieschema begin 2004, waarbij werd overgegaan naar een 

hexavalent vaccin (polio, DTP, Hib en HBV) voor de 4 dosissen, telkens in één enkel spuitje. 

Het grootste deel van de kinderen kreeg nog het vorige (ook volwaardige) vaccinatieschema 

met drie dosissen HBV. 

Dit is een zeer goed resultaat. Opvallend is bijvoorbeeld de sterke vooruitgang van de 

vaccinatiegraad tegen mazelen, bof en rubella vergeleken met de studie van 1999. In 1999 

werd maar een vaccinatiegraad van 83% bereikt en in de recente studie is dit toegenomen tot 

94%. 

b. Tussen de verschillende provincies zijn er niet echt grote verschillen waar te nemen. 

Overal ligt de vaccinatiegraad bij jonge kinderen hoger dan 90%. In volgende tabel 

wordt de vaccinatiegraad voor volledige vaccinatie (laatste dosis of derde dosis voor 

hepatitis B) opgelijst voor de verschillende provincies. 

Antwerpen Limburg Oost- Vlaams- West- 

Vlaanderen Brabant Vlaanderen 

Polio 93.2 96.0 91.8 95.1 90.7 

DTP 92.7 96.5 91.2 95.1 90.7 

Hib 92.7 96.5 90.2 94.7 90.7 

HBV 93.5 94.0 91.8 91.6 90.0 

MBR 94.0 94.8 91.8 95.3 94.9 

Men C 94.0 94.4 93.1 94.7 94.5 

3. Vaccinnet is meer dan een online databank, het is ook een web-based bestelsysteem voor alle 

vaccins die door de Vlaamse overheid ter beschikking gesteld worden van de vaccinatoren. 

a. Momenteel kunnen alle geïnteresseerde huisartsen en kinderartsen gebruik maken van 

Vaccinnet. Eind december 2005 en begin 2006 werd, in samenwerking met de 

Wetenschappelijke Vereniging van Vlaamse Huisartsen, een groep huisartsen 

opgeleid om zelf demonstraties en uitleg te kunnen geven voor collega’s van 

huisartsenkringen of Lok-groepen. Naarmate meer artsen deze informatie krijgen, 

komen er ook meer aanvragen binnen voor gebruik van Vaccinnet. Ook voor pediaters 

werden reeds enkele infosessies georganiseerd. Momenteel maken daarnaast ook de 

Centra voor Leerlingenbegeleiding (CLB’s) en alle consultatiebureau’s van Kind en 

Gezin gebruik van de bestelmogelijkheden binnen Vaccinnet.


b. Naast de consultatiebureau’s en de centra voor leerlingenbegeleiding, zijn er sinds 

begin dit jaar reeds meer dan 300 extra artsenpraktijken (met 1 of meerdere artsen) die 

toegang tot Vaccinnet gevraagd hebben. Op middellange termijn zullen alle, door de 

Vlaamse Gemeenschap ter beschikking gestelde, vaccins elektronisch moeten besteld 

worden via deze efficiënte bestel- en registratieprocedure. 

c. Vorig jaar gebeurde een bevraging van de testgebruikers van Vaccinnet. In de mate 

van het technisch mogelijke werd met de opmerkingen van de testers rekening 

gehouden. Het is de bedoeling om een tweede evaluatie te houden, eenmaal een aantal 

artsen ook een tijdlang van de groepspraktijkmodule gebruik gemaakt hebben. Dit 

wordt ingepland einde 2006, begin 2007. Regelmatig geven artsen ook feedback en 

desiderata ter verbetering van een aantal functionaliteiten.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 131 



Opvoedingsondersteuning - Evaluatie 

In 2005 maakte de minister een evaluatie van de effecten van het decreet van 19 januari 2001 

houdende inrichting van activiteiten inzake opvoedingsondersteuning. 

Deze activiteiten moeten tot doel hebben via voorlichtings-, opleidings-, vormings- of 

trainingsactiviteiten onder deskundige begeleiding gezinnen en families en iedereen die met de 

opvoeding van kinderen begaan is, in staat te stellen kennis, inzichten en vaardigheden te verwerven of 

verder te ontwikkelen met betrekking tot de opvoeding en ontwikkeling van kinderen en jongeren. 

Binnen de perken van de begrotingskredieten moet de Vlaamse Regering een forfaitaire 

tegemoetkoming toekennen aan wie een voorlichtings-, opleidings-, vormings- of trainingsactiviteit 

inzake opvoedingsondersteuning organiseert. 

1. Welke zijn de resultaten van de evaluatie van de effecten van het decreet van 19 januari 2001? 

2. In het Vlaams regeerakkoord 2004-2009 engageert de Vlaamse Regering zich om het sociaalcultureel 

werk te erkennen als een belangrijke aanbieder van opvoedings- en gezinsondersteuning 

(p. 25). 

In welke mate stuurt de minister dit als minister van Gezin aan ? 

Heeft zij hierover reeds overleg gehad met haar collega Anciaux en wat leverde dit op?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. Uit de resultaten van de evaluatie van het decreet houdende de inrichting van activiteiten inzake 

opvoedingsondersteuning blijken volgende elementen: 

a. De activiteiten worden hoofdzakelijk georganiseerd voor ouders en de ruimere familie. 

Ruim ¼ van de activiteiten wordt georganiseerd voor een bijzondere doelgroep 

b. Binnen het aanbod is er een grote verscheidenheid van thema’s, die allen beantwoorden 

aan de ruime definitie van activiteiten inzake opvoedingsondersteuning uit het decreet. De 

belangrijkste thema’s zijn sociale relaties/familie (48,0%) en geestelijk welzijn (12,4%). 

c. Vanaf de start in juli 2001 lieten er zich 4219 initiatiefnemers registreren. De belangrijkste 

initiatiefnemers zijn de KVLV (27,9%), de KAV (24,4%) en de Gezinsbond (25,6%). 

d. Bij 61% van de initiatieven wordt gewerkt vanuit een visie inzake empowerment (het 

uitgaan van de deskundigheid van ouders). 

e. Bij 63,3% van de activiteiten ging het om opvoedingsvoorlichting of adviesverlening. 

Belangrijk met betrekking tot de evaluatie van dit decreet is wel dat dit decreet uitgaat van 

opvoedingsondersteuning als voorlichtings-, opleidings-, vormings- of trainingsactiviteiten 

onder de vorm van een reeks van samenkomsten die tot doel hebben vaardigheden te ontwikkelen 

om het gezin en zijn leden te ondersteunen bij de opvoeding van minderjarige kinderen. Andere 

vormen van opvoedingsondersteuning die eveneens zeer waardevol zijn worden niet gevat door dit 

decreet zoals het ondersteunen van individuele ouders via informatie en pedagogisch advies, het 

organiseren van praktische ondersteuning of het organiseren van bijeenkomsten waar 

ervaringsuitwisseling tussen ouders centraal staat. Verder stellen we vast dat het decreet geen 

kader biedt voor het samenwerken tussen verschillende initiatiefnemers inzake 

opvoedingsondersteuning. Binnen het versnipperde landschap inzake opvoedingsondersteuing is 

het immers meer dan noodzakelijk dat er wordt samengewerkt. 

2. Momenteel werk ik aan een nieuw decreet inzake opvoedingsondersteuning. Dit decreet zal vooral 

aandacht hebben voor de organisatie van opvoedingsondersteuning in Vlaanderen, waarbij ook het 

sociaal-cultureel werk zijn plaats zal hebben als aanbieder van opvoedings- en 

gezinsondersteuning. 

Er is hierover nog geen overleg geweest met minister Anciaux.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 132 


van TOM DEHAENE 

Ziekenhuisbacterie - Resistente materialen 

In een vraag om uitleg van 31 januari 2006 had ik het over nieuwe materialen (laminaten voor deuren, 

kasten, meubilair) die vandaag beschikbaar zijn en die de verdere verspreiding van de MRSA-bacterie 

tegengaan en de bacterie zelf vernietigen (proefproject in UZ Antwerpen). 

Ik vroeg de minister of het opportuun was om het gebruik van dergelijke materialen te promoten via 

het VIPA. De minister antwoordde dat er momenteel in de bouw van ziekenhuizen reeds gebruik 

gemaakt wordt van hoogwaardige materialen die gemakkelijk gereinigd kunnen worden. Hygiënische 

aspecten spelen steeds een belangrijke rol in de keuze van dergelijke materialen. Tevens werkt de 

minister aan de uitbouw binnen VIPA van een kenniscentrum hierrond. 

In dat verband wilde ik de minister nog vragen of er reeds een instantie is die dergelijke MRSAresistente 

materialen certificeert of adviseert, zodat RVT’s en ziekenhuizen sneller overtuigd raken 

van het nut ervan. 

Op welke manier gebeurt de erkenning of goedkeuring van MRSA-resistente materialen?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



In uw vraag om uitleg van 31 januari 2006 vroeg u of het opportuun was om het gebruik van 

materialen (laminaten voor deuren, kasten, meubilair) die vandaag beschikbaar zijn en die de verdere 

verspreiding van de MRSA-bacterie tegengaan en de bacterie zelf zouden vernietigen, te promoten. U 

verwees hierbij naar een proefproject in het Universitair Ziekenhuis Antwerpen. 

In mijn antwoord stelde ik reeds dat in de ziekenhuisbouw steeds gebruik wordt gemaakt van 

hoogwaardige materialen waarbij hygiënische aspecten, zoals een gemakkelijk onderhoud en 

reiniging, een belangrijke rol spelen. 

Het UZ Antwerpen heeft bij de recente verbouwing van hun keuken gebruik gemaakt van laminaat en 

staalplaten met een anti-bacteriële werking. De producent promoot dit product als anti-bacteriologisch 

op basis van een certificering door het in Bischofhoven (Oostenrijk) gesitueerde privaat 

proeflaboratorium “Centrum für Hygiene und medizinische ProduktSicherheit”. Er zijn momenteel 

geen officiële Europese instanties of nationale instanties die dergelijke MRSA-resistente materialen 

reeds officieel certificeerden of het gebruik ervan adviseerden in het kader van MRSA aanpak. Voor 

België is de certificatie van producten met chemische / toxicologische eigenschappen een bevoegdheid 

die valt onder de Federale minister bevoegd voor Volksgezondheid. Certificering van fysische 

eigenschappen valt onder de bevoegdheid van de Federale minister bevoegd voor Economie. 

Het UZ Antwerpen opteerde voor dit materiaal in de eerste plaats voor de algemeen goede kwaliteit 

van het product. De gepromote anti-bacteriologische eigenschappen vormden niet het doorslaggevend 

argument. Het gebruik van dit materiaal in het UZAntwerpen is momenteel niet gelinkt aan een 

wetenschappelijk onderbouwd proefproject. 

In de literatuur zijn er inderdaad studies zoals deze van Shigeharu Oie, (Biol. Pharm. Bull. 2005), die 

aangeven dat bepaalde materialen zeker dienen gemeden te worden in het kader van de MRSA 

problematiek, omwille van het feit dat ze slecht te desinfecteren zijn. Voorts zijn er ook enkele studies 

die aantonen dat gebruik van bepaalde materialen de bacteriegroei sterk kunnen verminderen. Er zijn 

momenteel echter geen wetenschappelijke aanbevelingen rond het gebruik van deze materialen in de 

aanpak van de MRSA problematiek. Zo is het oppervlak van materialen geen primaire 

besmettingsbron van MRSA, wel besmette handen en bestaat bij het permanent gebruik en op grote 

schaal van desinfectantia een potentieel gevaar op selectie van weer andere resistente kiemen. Ik 

wacht dan ook op eenduidige wetenschappelijke aanbevelingen die deze materialen effectief mee 

opnemen als essentieel onderdeel van MRSA preventie, alvorens deze materialen daadwerkelijk te 

promoten. Actueel bestaan de maatregelen voor MRSA preventie nog steeds uit 3 belangrijke 

aspecten: rationeel antibioticagebruik, (hand)hygiëne, en passende isolatiemaatregelen.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 133 


van VERA JANS 

Zorguitbreiding gehandicapten - Initiatieven 

In de meerderheidsmotie bij de Beleidsnota 2004-2009 wordt aan de Vlaamse Regering gevraagd de 

ontwikkeling van kwalitatieve zorg voor personen met een langdurige ernstige verminderde 

zelfredzaamheid verder te stimuleren en te ondersteunen (Stuk 93 (2004-2005) - Nr.3). Dit onder meer 

door het wegwerken van de wachtlijsten voor personen met een handicap met zorgbehoeften of 

ondersteuningsbehoeften, waarbij mensen met een zwaar fysiek of mentaal zorgprofiel een prioritaire 

doelgroep van het uitbreidingsbeleid dienen te zijn. 

1. Op welke wijze werd hieraan gevolg gegeven in 2005? 

Welke elementen uit het uitbreidingsbeleid 2005 beantwoorden hieraan? 

2. Hoeveel personen met een handicap die beantwoorden aan dit profiel verkregen in 2005 effectief 

toegang tot de zorg waarvoor zij geïndiceerd waren?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van VERA JANS 

1. Bij de aanpassing van de begroting 2005 werd voor het Vlaams Agentschap voor Personen 

met een handicap een verhoging van de dotatie met € 7,5 mio voorzien voor het 

uitbreidingsbeleid vanaf september 2005. Met dit bijkomend budget, dat op jaarbasis € 22,5 

mio bedraagt, worden de inspanningen met betrekking tot het wegwerken van de wachtlijsten 

voortgezet. 

Dit budget werd in eerste instantie verdeeld als volgt : 

Uitbreiding persoonlijk assistentiebudget : € 1.875.000 €5.625.000 op jaarbasis 

Uitbreiding capaciteit zorg € 5.625.000 €16.875.000 op jaarbasis 

Bij de verdeling voor de zorgsector is er rekening gehouden met de bevolkingsaantallen en de 

structurele tekorten op basis van de zorgvraagregistratie. 

Bij het invullen van de gecreëerde bijkomende plaatsen dienden de voorzieningen aan te tonen 

dat de personen die ze zouden opnemen geregistreerd stonden binnen de Centrale Registratie 

van Zorgvragen (CRZ) met een urgentiecode 1 of 2. 

Op basis van de ingediende zorgplannen van Regionale Overlegorganen werden volgende 

uitbreidingen in de zorgsector toegestaan : 

Internaat 12 plaatsen 

semi-internaat 20 plaatsen 

Obc 11 plaatsen 

tehuis niet werkenden 106 plaatsen 

Nursing 79 plaatsen 

tehuis werkenden 1 plaats 

Kortverblijf 1 plaats 

Pleeggezin 6 plaatsen 

WOP 

Dagcentrum 64 plaatsen 

thuisbegeleiding 176 plaatsen 

begeleid wonen 133 plaatsen 

beschermd wonen 238 plaatsen 

zelfstandig wonen 15 plaatsen 

Er werd tevens een bijzondere inspanning verwacht met betrekking tot de invulling van de 

programmatie voor beschermd wonen waarbij een minimale doorschuif diende gerealiseerd te 

worden vanuit de tehuizen werkenden en niet-werkenden voor die populatie die daarvoor in 

aanmerking komt. Hierdoor komt er plaats vrij voor een zwaardere zorgvorm in deze tehuizen. 

2. Op basis van de recentste registratie van cliënten binnen de voorzieningen konden volgende 

gegevens worden verkregen:


uitstroom periode instroom periode Verschil uitstroom- 

1/7/05 - 31/12/05 1/7/05 - 31/12/05 instroom 

Internaat 605 732 127 

semi-internaat 593 627 34 

Obc 117 138 21 

tehuis niet werkenden 95 151 56 

Nursing 51 94 43 

tehuis werkenden 66 40 -26 

Kortverblijf 0 

Pleeggezin 49 52 3 

WOP 0 

Dagcentrum 193 277 84 

thuisbegeleiding 805 824 19 

begeleid wonen 109 233 124 

beschermd wonen 25 201 176 

zelfstandig wonen 7 7 0 

Deze gegevens zijn echter nog zeer rudimentair. Er dient nog een grondiger studie te gebeuren om 

duidelijk te kunnen stellen dat deze netto instroom cliënten betreft van de wachtlijst dan wel van 

doorschuif vanuit andere afdelingen of voorzieningen. Tevens kon evenmin reeds worden nagegaan 

of de geboden zorg deze is waarvoor de opgenomen cliënten geïndiceerd waren. Daarvoor dienen 

de gegevens gekoppeld te worden aan de gegevens van de CRZ.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 134 



Samenwerkende onthaalouders - Wettelijk kader 

Verschillende kinderopvanginitiatieven werken steeds meer met deeltijds- én samenwerkende 

onthaalouders. In Damme bijvoorbeeld is die trend erg opvallend. Van de 21 draagmoeders, goed voor 

de opvang van 230 kinderen, werken er acht in duo-verband. In heel West-Vlaanderen kozen elf duo’s 

van onthaalmoeders er alvast voor om samen te werken. Zij vangen de kinderen samen op onder 

éénzelfde dak. Door die samenwerking zijn er meer mogelijkheden naar tijds- en taakverdeling. 

Dat is uitzonderlijk, maar de evolutie blijkt zich ook elders in Vlaanderen voor te doen. De vraag is 

groot en ook de verzuchtingen van de vaak voltijds werkende ouders worden er niet minder op. Dat 

vraagt een groeiende flexibiliteit van de kinderopvang. De laatste jaren blijkt dat tegelijkertijd steeds 

meer van de onthaalouders zelf vragen om deeltijds te kunnen werken. 

Het systeem heeft zeker bepaalde voordelen. Door halftijds te werken, zijn onthaalmoeders vaak 

bereid om vroeger ’s morgens kinderen op te vangen, en later ’s avonds. 

Toch rijzen nog enkele vragen. 

1. Is het wettelijk kader voor deze vorm van samenwerking volledig geregeld? 

2. Welke afspraken of voorwaarden worden er vanuit het toezichthoudend orgaan Kind en Gezin 

opgelegd voor deze samenwerkingsvorm?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. Het systeem van samenwerkende onthaalouders is een experiment dat Kind en Gezin, op basis 

van de bevoegdheid ter zake in haar oprichtingsdecreet als Vlaamse Openbare Instelling, heeft 

opgestart op 24 april 2002. Kind en Gezin heeft op 22 juni 2005 het experiment geëvalueerd en 

bevestigd tot 31 december 2007. Ten laatste op die datum moet er een besluit van de Vlaamse 

regering zijn, zoniet wordt het experiment beëindigd. 

2. De samenwerkingen volgen qua toezicht de regeling die geldt voor het geheel van de diensten 

voor opvanggezinnen. De diensten hebben de opdracht de onthaalouders te begeleiden en om toe 

te zien op de mogelijke samenwerkingen. Het zijn ook de diensten die de samenwerkingen 

toelaten en toezien of die beantwoorden aan de door Kind en Gezin gestelde voorwaarden. 

Daarnaast is er de controle van Kind en Gezin via de administratie die de dossiers beheert en via 

de inspectie die toezicht uitoefent op de diensten voor opvanggezinnen. 

Voor wat de voorwaarden en afspraken betreft, citeer ik hierna uit de nota aan de Raad van 

Bestuur van Kind en Gezin. Op basis van deze nota besliste de Raad van Bestuur tot beperkte 

verderzetting van het experiment. 

Uitgangspunten van het (experimenteel) kader: 

Gezien de voordelen van de samenwerkingsvorm opwegen tegen de nadelen en de 

samenwerkingsvorm een meerwaarde betekent in het kinderopvanglandschap, wordt een 

structurele inbedding in de regelgeving voorgesteld tegen eind 2007. 

Cruciaal uitgangspunt is de responsabilisering van onthaalouders en van diensten voor 

opvanggezinnen en bijgevolg deregulering. 

Er kan samengewerkt worden tussen twee onthaalouders die zijn aangesloten bij eenzelfde dienst. 

Een onthaalouder kan niet verplicht worden tot samenwerking: elke persoon die start als 

onthaalouder, al dan niet samenwerkend, doet dit uit vrije wil. De dienst heeft hierbij een 

informerende en begeleidende rol. 

Een dienst staat open voor samenwerking tussen twee onthaalouders. 

De nadruk ligt op kwaliteitsgarantie binnen een samenwerking. 

De opvolging van een samenwerking is een zaak van de onthaalouders en van de dienst. Dit wordt 

een aandachtspunt voor Inspectie. 

De algemene bepalingen voor diensten en voor individueel werkende onthaalouders zijn in 

principe van toepassing op samenwerkende onthaalouders, zoals vastgelegd in het besluit van de 

Vlaamse regering houdende voorwaarden inzake erkenning en subsidiëring van 

kinderdagverblijven en diensten voor opvanggezinnen, het ministerieel besluit houdende de 

voorwaarden waaraan opvanggezinnen moeten voldoen om aanvaard te worden door een dienst


voor opvanggezinnen, het ministerieel besluit houdende de nadere bepalingen betreffende de 

kostenvergoeding voor aangesloten opvanggezinnen, het besluit van de Vlaamse regering 

betreffende de vergoeding van installatiekosten aan opvanggezinnen en de aanbevelingen inzake 

brandveiligheid voor onthaalouders. 

(EXPERIMENTEEL) KADER VERDER VERFIJND 

De opvang vindt plaats onder eenzelfde dak op eenzelfde moment: dit impliceert dat er een 

duidelijke en vaste regeling moet zijn van de locatie, doch sluit niet uit dat op vaste dagen in de 

ene woning aan opvang wordt gedaan en op andere vaste dagen in een andere woning. Het behoort 

tot de responsabilisering van onthaalouders en dienst om dit concreet in te vullen en toe te passen. 

Wat opvang betreft in een andere woning dan de woning van één van beide onthaalouders, moet 

het gaan om ruimtes die vergelijkbaar zijn met deze van een gezinswoning: het moet gaan om een 

locatie met een huiselijke sfeer waar een normaal gezin zou kunnen in wonen. Ook hier behoort 

het tot de responsabilisering van onthaalouders en dienst om dit concreet in te vullen en toe te 

passen. 

De maximale gemiddelde bezetting per kwartaal is 8, dit is maximaal 4 kindjes per onthaalouder. 

De maximale bezetting op eenzelfde moment is 14, op voorwaarde dat de onthaalouders dan met 

twee aanwezig zijn; wanneer slechts één onthaalouder aanwezig is gelden de normale regels. 

Er is administratieve gescheidenheid. Dit impliceert dat aan elk van de onthaalouders een eigen 

capaciteit wordt toegekend. Wel kunnen kinderen op eenzelfde opvangdag door beide 

onthaalouders worden opgevangen. Maar wanneer tijdens eenzelfde opvangdag de onthaalouders 

allebei werken, kan per opvangkind de opvangprestatie op hetzelfde moment slechts bij één van de 

onthaalouders ingeschreven staan. Het opvangplan van beide onthaalouders moet op voorhand 

opgemaakt worden. 

Alhoewel de normale regels in verband met het sociaal statuut van toepassing zijn (zie hiervoor), 

wordt bij een samenwerkingsverband in het bijzonder aanbevolen om een goed opvangplan op te 

stellen waarbij duidelijk is welk kind aan welke onthaalouder is toegewezen, en welke 

onthaalouder desgevallend recht heeft op de opvanguitkering. 

De suggestie wordt gedaan om de opvangplannen van beide onthaalouders samen te tellen en te 

delen door het aandeel dat per onthaalouder effectief gewerkt is geweest en dit met het oog op de 

toekenning van een eventuele opvanguitkering. Dit is een praktische toepassing van 

administratieve gescheidenheid in functie van het sociaal statuut, die ook door de RVA wordt 

gesuggereerd. 

Op het aangiftedossier zal een vakje bijgeplaatst worden en ingeval van samenwerking zal dit 

moeten aangevinkt worden. 

In principe wordt een kind meegeteld bij het eigen aantal mogelijk op te vangen kinderen, net 

zoals bij individueel werkende onthaalouders. Dit geldt evenwel niet wanneer de ouder van het 

kind op een bepaalde dag niet werkt in het samenwerkingsverband. 

Wat samenwerkingen betreft die voor een beperkte tijd voorzien zijn, moet uitgemaakt worden of 

het de moeite loont om een dossier op te starten (administratief, DIMONA, basisopleiding enz). 

Er wordt geen financiële verdeelsleutel opgelegd rond voeding, verwarming, elektriciteit enz. Net 

zoals voor individueel werkende onthaalouders behoort dit tot de responsabilisering.


Wat brandveiligheid betreft wordt aanbevolen om - bij bepaalde vormen van samenwerking - 

minimale voorzorgsmaatregelen te nemen, zoals vrijlaten inkom, branddeken, branddetectoren. 

Het is aan de dienstverantwoordelijke, in samenspraak met de onthaalouders, om uit te maken wat 

de draagkracht is van elke onthaalouder naar draagkracht en kwaliteit toe. De sector wordt 

aanbevolen tot extra waakzaamheid voor schijnsamenwerking gezien de verhoogde kans tot 

schijnopvang in een samenwerkingsverband. 

Het samenwerkingsverband wordt expliciet gedefinieerd en uitgewerkt in het kwaliteitsbeleid van 

de dienst, met minimum volgende aandachtspunten: voldoende voorziene ruimte (locatie) voor 

opvang, en de veiligheid ervan, ook brandveiligheidsvoorschriften, tijdelijke opvang in andere 

woning, oplossing voor de opgevangen kinderen bij afwezigheden en bij beëindiging van de 

samenwerking, afspraken betreffende de beëindiging van de samenwerking, draagkracht van de 

onthaalouders en van het gezin (inwonende gezinsleden) waarin de opvang plaatsvindt, 

inschattingsvermogen van de onthaalouders omtrent samenwerking, relatie tussen de twee 

onthaalouders (onder andere mogelijke machtsverhoudingen), ouderparticipatie (onder andere alle 

ouders laten kennismaken met beide onthaalouders), communicatie, vergadermomenten, 

opvolging van de samenwerking en huisbezoeken (en frequentie), financiële afspraken, 

verzekeringen (inzicht in wat wel en niet verzekerd is en de gevolgen ervan overzien), 

begeleidings- en ondersteuningstaak dienst, met in het bijzonder aandacht voor de specifieke 

afspraken tussen de onthaalouders onderling, vorming. 

Het samenwerkingsverband wordt vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst tussen de 

onthaalouders onderling, met minimum volgende afspraken: plaats van de samenwerking, de 

beschikbare ruimte voor opvang, capaciteit per onthaalouder, werkverdeling, praktische afspraken 

(opruimen, aankopen voor de opvang, …), organisatie in geval van verwachte en onverwachte 

afwezigheden (vb ziekte, vakantie), wederzijdse rechten en plichten, ook inzake aansprakelijkheid, 

de wijze van verdeling van de feitelijke onkosten ten opzichte van de kostenvergoeding.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 135 


van VERA VAN DER BORGHT 

Openbare rusthuizen - Gegevensregistratie 

Uit de studie “Onderzoek naar de structurele kostprijselementen van openbare rusthuizen in 

Vlaanderen” in opdracht van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) en OCMW’s 

van de centrumsteden blijkt dat één van de belangrijkste oorzaken van de structurele meerkosten van 

OCMW-rustoorden tegenover VZW-rustoorden de personeelskosten zijn. 

De studie stelt vast dat een belangrijk deel van de deelnemende openbare rusthuizen weinig traditie 

heeft in het bijhouden van personeelsgegevens. Zo kon één op de drie rusthuizen geen of betwijfelbare 

prestatiegegevens bijhouden. Sommige rusthuizen houden geen afwezigheden van personeel bij. 

Andere doen dit wel, maar ieder volgens een eigen systeem. Eén derde van de deelnemers aan de 

studie kon geen correct beeld geven van de gepresteerde uren per personeelslid. 

De afwezigheid van kerngegevens is nochtans niet onbelangrijk als men weet dat de personeelskosten 

70 % van de werkingskosten uitmaken. Deze kerngegevens zouden toelaten dat OCMW-rustoorden 

zich geregeld zouden kunnen positioneren ten opzichte van het sectorgemiddelde. De kennis van deze 

positionering op detailniveau laat toe na te gaan of de individuele factoren waarop men minder scoort 

een structureel element betreffen dat al dan niet beïnvloed kan worden. 

1. Heeft de minister kennis van deze studie? 

2. Ontvingen rustoorden, en in het bijzonder OCMW-rustoorden, richtlijnen met het oog op een 

uniforme registratie van gegevens, waaronder personeelsgegevens, teneinde te komen tot een 

grotere transparantie in de kostprijs van een plaats in een rustoord?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van VERA VAN DER BORGHT 

1. In 2000 besloot de toenmalige minister voor Welzijn dat het Vlaams Infrastructuurfonds voor 

Persoonsgebonden Aangelegenheden (VIPA) samen met de Vereniging van Vlaamse Steden en 

Gemeenten (VVSG) en meer bepaald de werkgroep “OCMW’s van de centrumsteden”, een 

vergelijkend onderzoek zou uitvoeren naar de structurele kostprijselementen van openbare 

rusthuizen in Vlaanderen. 

Het VIPA stuurde aan op dergelijk onderzoek omdat het financieel profiel van de aanvrager een 

belangrijk evaluatie-element is in de procedure tot het verkrijgen van subsidies voor de realisatie 

van infrastructuur voor o.m. ouderenvoorzieningen. Het VIPA had immers vastgesteld dat de 

exploitatiekost van de openbare initiatieven systematisch hoger lag dan bij de private vzwouderenvoorzieningen. 

Volgens de VVSG werd de hogere kost veroorzaakt door het personeelsstatuut van de openbare 

sector. 

Het genoemde onderzoek werd afgerond in mei 2002. De onderzoekers stelden onder meer vast 

dat de variatie tussen de openbare rusthuizen groot is en dat er geen objectieve criteria zijn die 

een structurele meerkost zouden veroorzaken in de werking van openbare initiatieven. Het werd 

duidelijk dat een aantal rusthuizen op sommige punten minder goed scoren omwille van een 

minder goed beheer. 

2. Sinds 1999 zijn de OCMW’s begonnen met het invoeren van een nieuwe OCMW-boekhouding. 

Deze vernieuwing van de registratie die geleidelijk via pilootprojecten werd ingevoerd en nu 

algemeen wordt toegepast, heeft ook een aanzienlijke invloed op het behoorlijk beheer en 

bestuur van het OCMW. Mijn collega van binnenlandse aangelegenheden heeft de opvolging 

van de implementatie van deze nieuwe regelgeving overgenomen. Tot op heden wordt verder 

gesleuteld aan het correct registreren van de inkomsten en uitgaven. 

De aangehaalde registratie van personeelsgegevens is inderdaad een belangrijk gegeven, en het 

zou bepaalde voordelen kunnen hebben indien alle initiatiefnemers op dezelfde wijze hun 

handelingen registreren. Evenwel behoort het bijhouden (van de kostprijs) van personeelsgegevens 

tot het human resources beleid van de voorziening als onderdeel van een globaal 

beheersinstrument. Het is geen taak van de centrale overheid om op algemene wijze aan de 

geresponsabiliseerde besturen dergelijke bijkomende dwingende maatregelen op te leggen




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 138 


van VERA JANS 

Kinderopvang - Extra plaatsen 2006-2007 

In oktober 2005 kondigde de minister aan dat er 6,6 miljoen euro zal worden vrijgemaakt om in de 

periode 2006 – 2007 een uitbreiding van de kinderopvang te realiseren. 

1. Welke opvangvoorzieningen zullen in de periode 2006 – 2007 op een uitbreiding kunnen 

rekenen? 

2. In hoeveel extra plaatsen wordt er voorzien per opvangvoorziening? 

3. Wanneer worden deze extra opvangplaatsen in de respectieve opvangvoorzieningen gerealiseerd? 

4. De verdeling van de beschikbare middelen over de verschillende provincies zal in 2006 gebeuren. 

Dit op basis van een planningsoefening van Kind en Gezin. 

a) Voor welke opvangvoorzieningen werd deze planning inmiddels voltooid? 

b) Wat zijn de resultaten van de reeds voltooide planningsoefeningen?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van VERA JANS 

1. Het agentschap Kind en Gezin is momenteel bezig met de behandeling van de aanvragen en de 

afweging ervan aan de hand van het stappenplan en de criteria voor de toewijzing. Het stappenplan 

en de criteria zijn door de Raad van Bestuur van Kind en Gezin beslist. Belangrijke criteria zijn 

snelle realiseerbaarheid van de uitbreiding, realisatie van nieuwe opvangplaatsen en 

engagementen met betrekking tot het realiseren van de drie functies inzake kinderopvang 

(economisch, pedagogisch, sociaal). Na screening op de criteria wordt ook bekeken of het initiatief 

in een gemeente ligt waar volgens de wittevlekkenlijst een relatief hogere nood aan 

opvangplaatsen bestaat. De beslissing van toewijzing wordt verwacht tegen einde mei. 

2. Het aantal plaatsen per voorziening kan pas meegedeeld worden na de beslissing voor de 

toewijzing. Er is geen vast aantal plaatsen voorzien per voorziening. 

3. De realisatie van de uitbreiding hangt af van de individuele voorzieningen. De voorzieningen 

geven in hun aanvraag een planning aan met betrekking tot de realisatie. De spoedige realisatie is 

in elk geval een keuzecriterium voor de toewijzing. 

4. De toewijzing van de plaatsen gebeurt op basis van de planningsoefening van Kind en Gezin, die 

berekend werd op provinciaal niveau. De planningsoefening is gebaseerd op relevante parameters, 

die nauw verband houden met de mogelijke behoefte aan kinderopvang en de evolutie hiervan, 

zoals de evolutie van het geboortecijfer en de stijging van de tewerkstelling van alleenstaande 

vrouwen en grootouders. De verdeling van de plaatsen zal dan ook gebaseerd zijn op volgende 

percentages : 

Kinderdagverblijven 472 plaatsen 

Brussel 

Antwerpen 

Gent 

10% 

10% 

10% 

47 

47 

47 

Diensten voor Opvanggezinnen 187 plaatsen 

Brussel 

Antwerpen 

Gent 

10% 

10% 

10% 

18 

18 

18 

provincie Antwerpen 

Limburg 

Oost-Vlaanderen 

Vlaams-Brabant 

West-Vlaanderen 

Totaal 


Limburg 




Totaal 

29,5% 

18,6% 

24,2% 

18,9% 

8,8% 

100%(*) 

29,5% 

18,6% 

24,2% 

18,9% 

8,8% 

100%(*) 

98 

62 

80 

62 

29 

331 

39 

25 

32 

25 

12 

133


Initiatieven voor Buitenschoolse Opvang 400 plaatsen 

Brussel 

Antwerpen 

Gent 

10% 

10% 

10% 

40 

40 

40 


Limburg 




Totaal 

51,16% 

0% 

38,63% 

6,81% 

3,43% 

100%(*) 

(*) De 100% is het saldo van het aantal te verdelen plaatsen dat overblijft na de voorafnames van 30% 

voor Gent, Antwerpen en Brussel 

143 

0 

108 

19 

10 

280




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 139 


van VERA JANS 

Thuiszorg voor dementerenden - Domoticaprojecten 

Het is van belang dat personen met beginnende dementie zo lang mogelijk in hun thuisomgeving 

kunnen blijven. Bepaalde technologieën kunnen dementerenden hiertoe mee in staat stellen. 

In 2005 lanceerde de minister een oproep aan initiatieven, organisaties en instellingen uit de thuiszorg, 

aan OCMW’s, sociale diensten en mantelorganisaties allerhande om projecten met betrekking tot 

technologie die dementerenden thuis helpt, in te dienen. 

Alle projecten die kunnen bijdragen tot het welzijn van de dementerenden en de instanties die hen 

begeleiden, kwamen in aanmerking. Dit met als doel, op experimentele basis, het innovatieve karakter 

en de in de sector aanwezige creativiteit zo veel mogelijk te stimuleren. Er werd voor deze projecten 

een maximaal bedrag van 600.000 euro ter beschikking gesteld. 

1. Welke projecten werden geselecteerd? 

a) Welke middelen werden toegekend aan de afzonderlijke projecten? 

b) Wat is de projectinhoud? 

2. Op basis van welke criteria werden deze projecten geselecteerd? 

3. Op basis van welke criteria zullen deze projecten eind 2006 worden geëvalueerd?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van VERA JANS 

1. a) Volgende projecten werden geselecteerd: 

Initiatief Project Subsidie 

Solidariteit voor het Gezin Technologische hulpmiddelen in de thuiszorg 

voor de dementerende oudere: haalbaar en 

efficiënt? 

Wit-Gele Kruis Oost- 

Vlaanderen 

vzw Christelijk Algemeen 

Ziekenhuis Midden-Limburg 

- Sint Fransiscusziekenhuis 

Zorgdomotica voor dementerenden - 

behoeftenanalyse als leidraad voor een 

technologisch antwoord op de hulpvraag van 

senioren en hun mantelzorgers 

Kan het introduceren van een tablet-pc 

tegemoet komen aan de individuele noden van 

de demente bejaarde, hun levenskwaliteit 

verhogen en een compensatie bieden voor hun 

cognitieve beperkingen? 

57.172 euro 

54.271 euro 

59.540 euro 

vzw In-HAM Ondersteunende technologie in de 19.015 euro 

vzw Tandem - 

thuisomgeving van personen met geheugenstoornissen: 

een onderzoek naar de matching 

tussen de noden en het aanbod 

E-Tandem 61.143 euro 

Expertisecentrum 

Dementie 

voor 

vzw WZC Heilig Hart - 

ExpertiseCentrum voor 

Dementie Sophia 

Lokaliseren van dementerende personen met 

wegloopgedrag 

vzw Thuishulp Ondersteuning van de mantelzorg bij 

personen met dementie in de thuiszorg d.m.v. 

mobiele technologie 

58.000 euro 

61.435 euro 

Totaal 370.576 

b) De beknopte inhoudelijke beschrijving van deze projecten vindt u als bijlage 1. 

2. In de oproepbrief aan de koepelorganisaties werden een aantal criteria vermeld waaraan de 

projecten moeten voldoen. De projecten gaan in eerste instantie na in hoeverre het gebruik van 

technologische hulpmiddelen een middel kan zijn om personen met, al dan niet beginnende, 

dementie, langer in de thuissituatie te laten verblijven.


Algemeen gesteld werd van het project verwacht dat het: 

- vertrekt vanuit de specifieke zorgnoden van personen in de verschillende stadia van 

dementie. 

- uitsluitend focust op de ondersteuning van niet-medische zorgnoden; 

- een of meer technologische hulpmiddelen introduceert in thuiszorgsituaties van personen met 

dementie; 

- vertrekkend vanuit de zorgnoden, de meerwaarde evalueert die de technologie biedt aan de 

gebruiker, de mantelzorger, de vrijwilliger of de professionele thuiszorgvoorziening; 

- de positieve en negatieve criteria analyseert om een bepaald technologisch hulpmiddel al dan 

niet te adviseren in een thuiszorgsituatie. Deze criteria kunnen betrekking hebben op 

clientkenmerken, situatiekenmerken, de zorgverleningscontext, de kostprijs, enz… 

De projectaanvraag zelf diende op duidelijke wijze informatie te geven over o.a. de omvang en 

de kenmerken van de in het project beoogde doelgroep, de technologische hulpmiddelen die 

men zal aanwenden als antwoord op de zorgnoden, de opvolgings- en evaluatiemethode, de 

concrete wijze waarop men aan de doelstellingen en resultaatsverbintenis van het project wenst 

te voldoen. 

3. Naast de algemene doelstellingen heeft elk project ook een eigen individuele aanpak en 

methodologie. Om de opvolging van het project te ondersteunen heeft elke initiatiefnemer een 

stuurgroep opgericht bij het project. Daarnaast zijn de initiatiefnemers gehouden een eindverslag 

in te dienen bij de administratie. Hieruit moet blijken in hoeverre de technologische 

hulpmiddelen effectief een meerwaarde genereren om personen met dementie te handhaven in 

hun thuissituatie en welke de randvoorwaarden zijn. 

Op 10 november 2006 zullen de resultaten van de projecten in een symposium of projectendag, 

waaraan tevens de Expertisecentra voor Dementie in Vlaanderen hun medewerking verlenen, 

aan de sector worden voorgesteld. 

BIJLAGE 

Projecten – technologie in de thuiszorg 

Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/VERVOTTE/139/antw.139.bijl.001.doc




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 140 



Spoeddiensten - Opvang nabestaanden overleden kinderen 

Bij 73 verpleegkundigen werkzaam op 5 spoedgevallendiensten in West-Vlaamse ziekenhuizen werd 

door middel van een enquête onderzoek gedaan naar de wijze waarop verpleegkundigen vandaag 

omgaan met nabestaanden van een overleden kind, wat hun kennis is en hoe ze zichzelf evalueren. 

De enquête geeft de volgende cijfers weer: 80,4 % van de ondervraagden werd al geconfronteerd met 

overleden kinderen op een spoedgevallendienst, waarvan 17,8 % 5 tot 10 keer, en 19,2 % meer dan 10 

keer. 

Het onverwacht overlijden van een kind op de spoedgevallendienst is voor 86,3 % van de 

ondervraagden de meest schokkende gebeurtenis, en scoort veel hoger dan wiegendood of de dood van 

jonge ouders. Desondanks kreeg 72,6 % van de ondervraagde verpleegkundigen geen enkele vorming 

over de manier waarop men nabestaanden moet begeleiden na een onverwacht overlijden van een 

kind. Voor de nabestaanden vormen de verpleegkundigen binnen het onderzoek duidelijk het 

belangrijkste aanspreekpunt. Maar 69,9 % van de verpleegkundigen heeft weinig tijd voor begeleiding 

van de nabestaanden, en 24,7 % verklaarde helemaal geen tijd te hebben voor de psychosociale 

begeleiding. Als oorzaken geven de verpleegkundigen op: tekort aan personeel, te hoge werkdruk, 

onvoldoende opleiding, moeilijk om mee om te gaan. 

45,2 % van alle ondervraagde verpleegkundigen voelt zich onvoldoende voorbereid om de begeleiding 

van nabestaanden te verzorgen. 42,5 % voelt zich weinig voorbereid en slechts 1,4 % voelt zich goed 

voorbereid. 

Uit de enquête kunnen we het volgende besluiten : 

- de verpleegkundige is de spilfiguur bij de opvang van nabestaanden bij het overlijden van een 

kind; 

- er is echter te weinig specifieke vorming; 

- het overlijden van een kind is voor een verpleegkundige op de spoedgevallendienst het meest 

schokkend; 

- er is zo goed als geen follow-up voorzien; 

- er is weinig aandacht voor de inrichting van de gespreksruimte; 

- de kwaliteit van de opvang is laag. 

1. Zijn verpleegkundigen wel voldoende opgeleid om in te staan voor de opvang van nabestaanden 

van een overleden kind? 

2. Zijn er vanuit de overheid al initiatieven georganiseerd specifiek gericht op de acute opvang van 

nabestaanden van een overleden kind? Indien ja, welke?


3. Werd er in de erkenningsnormen voldoende aandacht besteed aan de psychosociale opvang, en 

meer bepaald de inrichting van een gespreksruimte voor de opvang van nabestaanden van een 

overleden kind? 

4. Een groot deel van de overleden kinderen zijn verkeersslachtoffers. 

Wordt dit probleem besproken in één van de werkgroepen van de Staten-Generaal voor 

verkeersslachtoffers?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



De opvang van nabestaanden bij een plots overlijden is steeds een zware en moeilijke taak. Dit 

beperkt zich niet tot de opvang van nabestaanden bij het overlijden van jonge kinderen, maar indien 

het om kinderen gaat is het effectief des te aangrijpender voor vele hulpverleners en daarom ook zo 

moeilijk. 

De verpleegkundige staat voor deze opvang normaal niet alleen; naast de rol van de arts is er ook een 

belangrijke rol weggelegd voor bijvoorbeeld de sociaal werker en pastoraal medewerker. 

1. Het departement Onderwijs staat in voor de opleiding van verpleegkundigen. 

Een aantal ziekenhuizen heeft specifiek aandacht voor deze problematiek en werkt aan 

procedures voor een verbetering van de opvang. Zo kunnen er verschillende procedures en 

vormingstrajecten uitgewerkt worden om zo goed mogelijk te kunnen reageren op deze 

moeilijke situaties. Gesprekstechnische vaardigheden, inzicht in rouwverwerking, en hoe men 

zelf als hulpverlener omgaat met zijn gevoelens zijn echter belangrijke –deels individueel 

bepaalde- factoren en kunnen niet zomaar in een procedure worden gegoten. 

2. Neen. Deze problematiek zal besproken worden in de Staten-Generaal Verkeersslachtoffers. 

3. Ziekenhuizen zijn volgens de erkenningsnormen verplicht om een gespreksruimte in te 

richten. Er wordt in de normen echter niet gespecificeerd hoe deze ruimte dient ingericht te 

worden. Er is in de normen geen specifieke aandacht voor de psychosociale opvang. Hierbij 

dient opgemerkt te worden dat de federale overheid tot op vandaag verantwoordelijk is voor 

het opstellen van de erkenningsnormen. Vlaanderen is bevoegd om de correcte naleving van 

de normen te bewaken. 

4. Dit probleem zal besproken worden in de werkgroepen "psychosociale bijstand" en "medische 

hulpverlening" van de Staten-Generaal Verkeersslachtoffers.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 143 























ondersteuning beperkt. 

Graag had ik van de minister vernomen welke initiatieven ze nam in het kader van de Werelddag ME- 

Fibromyalgie voor haar beleidsdomein. 




INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



Personen met het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) kunnen op vlak van sociale ondersteuning 

een beroep doen op het reguliere aanbod. Er wordt daarbij geen onderscheid gemaakt op basis van de 

oorzaak van chronisch ziek zijn. De zorgnoden en de zorgzwaarte worden hierbij als niet medisch 

uitgangspunt gehanteerd. Dit betekent dat we voor alle chronische zieken een gepast aanbod nastreven 

ongeacht de oorzaak van hun zorgnood. 

Voor wat het ondersteunen van patiëntennoden betreft, subsidieer ik het Vlaams Patiëntenplatform. Ik 

koos niet voor een categoriale aanpak, omdat dit leidt tot een opsplitsing van middelen en diensten en 

vaak ten koste gaat van de personen met minder frequent voorkomende aandoeningen. 

Voor wat de medische ondersteuning betreft moet ik u meedelen dat deze tot de bevoegdheden van de 

federale overheid behoren. Zo werden er op federaal niveau een vijftal referentiecentra voor CVS in 

het leven geroepen, gespreid over gans België. 

In het kader van de Werelddag ME-Fibromyalgie op 12 mei plan ik binnen mijn beleidsdomein geen 

specifieke bijkomende initiatieven. Dit neemt niet weg dat ik de organisatie van deze Werelddag 

volledig ondersteun. Dergelijk initiatief draagt er immers toe bij dat de bekendheid van CVS wordt 

bevorderd en het taboe rond CVS wordt doorbroken en dat de omgeving van personen met CVS en de 

brede maatschappij meer begrip gaat opbrengen voor de moeilijkheden van personen met CVS.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 144 



Lokaal sociaal beleidsplan - Stand van zaken 

Uiterlijk tegen 31 december 2005 diende een eerste lokaal sociaal beleidsplan opgemaakt te worden. 

In haar omzendbrief van oktober 2004 deelde de minister de minimale vereisten mee voor dat eerste 

lokaal sociaal beleidsplan: het tijdpad en de werkwijze om de lokale actoren, het middenveld en de 

doelgroep in het proces te betrekken, de concrete samenwerkingsafspraken tussen het OCMW- en het 

gemeentebestuur en een beschrijving van het stappenplan moesten in het eerste plan opgenomen 

worden. In de Beleidsbrief 2005-2006 voegde de minister daaraan toe dat het eerste lokaal sociaal 

beleidsplan wordt beschouwd als de start van de werkzaamheden en dat ze kwaliteitsvolle plannen 

verwacht. De uitvoeringsbesluiten voor het decreet lokaal sociaal beleid werden op 9 december 2005 

goedgekeurd. Ook in deze uitvoeringsbesluiten koos de minister ervoor om geen detaillistisch model 

van het lokaal sociaal beleidsplan op te leggen en om het planningsproces vrij te laten. 

De minister gaf ook te kennen dat er geen sancties zouden worden genomen tegenover lokale besturen 

die het eerste lokaal sociaal beleidsplan niet zouden indienen, maar dat er een herinnering zou worden 

verstuurd, vergezeld van een uitnodiging om in te gaan op een ondersteuningsaanbod. 

Terzelfdertijd stimuleerde de minister gemeente- en OCMW-besturen om sneller en uitgebreider 

uitvoering te geven aan de bepalingen van het decreet en hoopte ze dat er op lokaal vlak een nieuwe 

dynamiek teweeggebracht zou worden tussen de verschillende lokale actoren. 

1. Hebben alle lokale besturen na reeds een eerste lokaal sociaal beleidsplan ingediend? Indien niet, 

werden er al herinneringen verstuurd naar de lokale besturen die geen plan indienden? Zo ja, wat 

leverde dat op? 

2. Gingen de lokale besturen die geen plan indienden in op het ondersteuningsaanbod? 

Waaruit bestaat dit ondersteuningsaanbod precies? 

3. Op welke manier worden de plannen geëvalueerd? Werden hiervoor vooraf kwaliteitscriteria 

vastgelegd? Zo ja, welke? 

Hoe worden de plannen verder opgevolgd? 

4. De cel lokaal sociaal beleid schuift het CAW (Centrum voor Algemeen Welzijnswerk) als 

preferentiële partner naar voren in het sociaal beleid van lokale besturen. Tot op heden ontbreekt 

een juridisch kader waarin zowel lokale besturen als het CAW kunnen samenwerken. 

Komt er een juridisch kader? Zo ja, wanneer? 

Hoe zal dat juridisch kader er dan inhoudelijk uitzien?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



De gegevens die u aanhaalt in uw inleiding, zijn correct. 

1. 284 lokale besturen hebben momenteel een beleidsplan ingediend. Via de regionale 

organisaties die een overeenkomst hebben met de Vlaamse overheid in het kader van het 

ondersteuningstraject (zie ook punt 2) wordt momenteel nagegaan wat de reden is waarom de 

ontbrekende besturen nog geen plan hebben opgemaakt. Lokale besturen die nog geen stappen 

hebben gezet, zullen hiertoe binnenkort per brief worden aangespoord. 

2. Aan elk lokaal bestuur heb ik volgend aanbod gedaan: verspreid over de jaren 2006-2007 

krijgt ieder lokaal bestuur (OCMW én gemeente samen) de mogelijkheid om in te schrijven op 

een rechtstreekse en op maat gesneden procesbegeleiding met het oog op de realisatie van een 

gedragen lokaal sociaal beleidsplan 2008-2013. De procesbegeleiding omvat 50 uur 

begeleiding. 

Om alle 308 Vlaamse besturen deze mogelijkheid te geven, koos ik voor samenwerking met 

regionale organisaties en de VVSG. De overeenkomsten met de diverse regionale organisaties 

en de VVSG zijn afgesloten en momenteel zijn ze bezig om de overeenkomsten op maat van 

ieder lokaal bestuur af te sluiten. Er is nog geen definitieve lijst ter beschikking. 

Omdat het een aanbod op maat is, zullen de precieze inhouden van bestuur tot bestuur 

verschillen. 

3. Er werd een analyse gemaakt van de elementen die in de eerste lokaal sociaal beleidsplannen 

zijn opgenomen. Deze analyse gebeurde op basis van de drie elementen die minimaal in het 

beleidsplan dienden opgenomen te worden: 

� een beschrijving van het stappenplan dat de lokale besturen zullen doorlopen om tot een 

lokaal gedragen beleidsplan te komen; 

� het tijdspad en de werkwijze om de lokale actoren, het middenveld en de doelgroepen te 

betrekken; 

� de concrete samenwerkingsafspraken tussen het OCMW- en het gemeentebestuur inzake 

het opstellen, het uitvoeren van het lokaal sociaal beleid en de organisatie van een 

toereikende sociale dienstverlening. 

Deze analyse wordt meegenomen bij het ondersteuningstraject om zo nog beter in te spelen op 

de noden en behoeften van de lokale besturen. 

4. Ik beschouw het lokaal sociaal beleidsplan voor het lokale bestuur niet als een opgave, maar 

als een kans om een coherent lokaal sociaal beleid te bewerkstelligen in de gemeente, in relatie 

met alle relevante derde partners en actoren. Dus niet alleen met het Algemeen Welzijnswerk 

Hoe die samenwerking met derde partners eruit ziet, is een lokale keuze. Het creëren van een 

juridisch kader is dan ook niet aan de orde.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 145 



Residentiële psychiatrie - Wachtlijst 

Rechters en advocaten die geregeld geconfronteerd worden met collocaties, stellen vast dat het 

bijzonder moeilijk is om voor de patiënt een plaats te vinden in een psychiatrisch ziekenhuis of een 

psychiatrishe afdeling van een algemeen ziekenhuis. 

1. Wordt er een soort van wachtlijst bijgehouden teneinde een zicht te krijgen op de vraag naar 

opname? 

Zo ja, hoe groot is die wachtlijst ? 

Zo neen, wordt er niet overwogen om een dergelijke wachtlijst aan te leggen, teneinde een zicht te 

krijgen op de vraag? 

2. Heeft de minister terzake reeds overleg gepleegd met de betrokken federale minister?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. Er worden vandaag geen officiële wachtlijsten bijgehouden om een zicht te krijgen op de 

vraag naar opnames. Deze gegevens worden niet geregistreerd in de minimale psychiatrische 

gegevens. 

Het gaat hier over een federale bevoegdheid. Het zou een aanbeveling kunnen zijn deze 

informatie te registreren in de minimale psychiatrische gegevens die de residentiële psychiatrie 

moet bezorgen. 

Wat de gedwongen opnames betreft, moeten de gemachtigde ziekenhuizen al het mogelijke 

doen. Verder is het ook mogelijk om tussen de ziekenhuizen onderling wachtdiensten uit te 

bouwen. Die wachtdiensten kunnen garanderen dat er zich geen problemen voordoen bij de 

plaatsing van gecolloceerden in ziekenhuizen. Ik verwijs naar de initiatieven in de Gentse 

regio. De samenwerking tussen vijf ziekenhuizen garandeert een vlotte plaatsing en voorkomt 

het ontstaan van wachtlijsten. 

Vlaanderen probeert de ziekenhuizen aan te sporen om onderlinge afspraken te maken zodat 

de opname van gecolloceerden op een kwaliteitsvolle manier kan verlopen. 

2. Ik heb hierover nog geen overleg gepleegd met mijn Federale collega.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 146 



KB financiering huisartsenwachtposten - Dra agwijdte 

In februari van dit jaar verscheen het koninklijk besluit in verband met de financiering van de 

huisartsenwachtposten. Het KB is van toepassing op “posten gesitueerd in het Brussels Hoofdstedelijk 

Gewest en in de gemeenten met meer dan 150.000 inwoners in het Vlaamse en het Waalse Gewest”. 

Dat betekent dat in Vlaanderen alleen Antwerpen en Gent in aanmerking komen. Naast de kwaliteit 

van de interventie vormt het “beschikken van een meertalig onthaal” een subsidiecriterium. Over de 

taaltoegankelijkheid van de zorg zelf wordt met geen woord gerept. 

Een aantal Vlaamse huisartsen stelt dat het KB helemaal niet op de Vlaamse realiteit is afgestemd, 

maar veeleer op de Brusselse taalsituatie en dan niet zozeer de volgens de taalwetgeving verplichte 

tweetaligheid, maar de meertaligheid. Het KB impliceert immers dat een wachtpost waar enkel het 

onthaal in bijvoorbeeld het Frans, Engels en Arabisch kan gebeuren, aan de financieringscriteria zou 

beantwoorden. 

Minister Anciaux, bevoegd voor Brussel, stelt dat dit zijn bevoegdheidsdomein overstijgt en dat de 

wettelijkheid, de opportuniteit, draagwijdte en impact van dit koninklijk besluit moet worden 

ingeschat door de Vlaamse minister bevoegd voor Volksgezondheid. 

1. Is de minister op de hoogte van dit koninklijk besluit en de bezwaren die ertegen kunnen worden 

geopperd? 

2. Heeft zij al demarches gedaan in dat verband?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. Het koninklijk besluit van 13 januari 2006 ’tot vaststelling van de voorwaarden waaronder 

een tussenkomst van de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en 

uitkeringen mag worden verleend aan de huisartsenwachtposten bedoeld in het artikel 56, §4 

van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en 

uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994’ bepaalt inderdaad in artikel 4, §2, 3° dat 

‘tussenkomstaanvragen ingediend door de tussenkomende partijen moeten beschikken over 

een meertalig onthaal’. 

Met de tussenkomende partijen worden de huisartsenkring of -kringen, de lokale overheid of 

overheden en één of meerdere ziekenhuizen bedoeld die een huisartsenwachtpost 

organiseren. 

De tussenkomstaanvragen hebben betrekking op de financiering van de huisartsenwachtpost 

door de ziekteverzekering. 

Wat deze voorwaarde om te beschikken over een meertalig onthaal betreft, wordt in de 

regelgeving inderdaad noch het Nederlands, noch het Frans expliciet vermeld. 

Betreffende de toepassing van deze federale regelgeving in het tweetalig gebied Brussel- 

Hoofdstad is de taalwetgeving van toepassing op de ziekenhuizen met een openbaar karakter 

en uiteraard op de lokale besturen. 

Uit navraag door het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid bij het RIZIV blijkt dat het 

alleszins de intentie is van de federale minister om enkel de huisartsenwachtposten in het 

tweetalig gebied Brussel-Hoofdstad die minstens een Nederlands- en Franstalig onthaal 

hebben, te beschouwen als beantwoordend aan de voorwaarde van meertalig onthaal. 

2. Alhoewel ik geen bevoegdheid heb in deze materie, heb ik het Vlaams Agentschap Zorg en 

Gezondheid toch gevraagd de zaak te onderzoeken, zodat ik mijn bezorgdheid in verband 

met dit onderwerp kan kenbaar maken op het eerstvolgend interministerieel overleg.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 147 


van VERA JANS 

Gehandicaptenvoorzieningen - Financiering naar zorggradatie 

In de aangenomen met redenen omklede motie bij de Beleidsnota Welzijn, Volksgezondheid en Gezin 

2004-2009 werd aan de Vlaamse Regering gevraagd om voor de erkende voorzieningen voor personen 

met een handicap een financiering naar zorggradatie te implementeren. (Stuk 93 (2004-2005) – Nr. 3) 

De Beleidsbrief 2005-2006 Welzijn, Volksgezondheid en Gezin stelde dat de erkende voorzieningen 

in het najaar van 2005 de 17.000 volwassenen cliënten inschalen volgens de nieuw ontwikkelde 

typemodules. Deze inschaling is luidens de beleidsbrief noodzakelijk om de verdeling van alle cliënten 

te kennen opdat er, binnen een gesloten budget, nieuwe personeelsnormen becijferd zouden kunnen 

worden. 

1. Wat is de stand van zaken in de voorbereiding van een financiering op basis van zorggradatie? 

2. Welke praktische problemen worden terzake eventueel ervaren? 

3. Wat is de verdere timing?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van VERA JANS 

1. Eind februari 2006 moesten alle voorzieningen hun cliënten ingeschaald hebben. Vanaf maart is 

de studiecel van het Vlaams Fonds met de kwaliteitscontrole van de gegevens begonnen. In eerste 

instantie werd nagegaan of elke cliënt die moest ingeschaald worden wel degelijk werd 

ingeschaald, en of alle noodzakelijke gegevens aan het Vlaams Fonds werden bezorgd. 

De respons op deze bevraging was zeer goed (meer dan 90%), maar toch zijn er nog aanvullingen 

en correcties nodig die nu worden opgevraagd aan de voorzieningen. 

Na deze kwantitatieve kwaliteitscontrole zal de studiecel beginnen aan de kwalitatieve controle, 

om er zeker van te zijn dat de inschaling correct is verlopen. Ik verwacht dat het Vlaams Fonds 

tegen eind mei ’06 zal beschikken over alle correcte cliëntgegevens zodat die kunnen gekoppeld 

worden aan de personeelsgegevens. Op die manier kunnen nieuwe personeelsnormen ontwikkeld 

worden die dan natuurlijk nog via simulaties zullen uitgetest worden. 

Tezelfdertijd zijn er ook drie werkgroepen actief die de mogelijke problemen in kaart brengen van 

wijzigingen aan het financieringssysteem en hiervoor mogelijke oplossingen zullen aanreiken. 

2. De medewerking van de sector aan dit project verloopt zeer vlot. Er is natuurlijk nog wat tijd 

nodig om de noodzakelijke analyses te maken. 

3. Zoals uit het antwoord op uw eerste vraag blijkt is er nog heel wat analysewerk noodzakelijk. Ik 

heb aan de sector, die via de stuurgroep aan het project participeert, beloofd om in de nabije 

toekomst een aantal beleidskeuzes te maken die het project meer richting zullen geven waarna we 

een operationeel plan kunnen opstellen met een tijdstabel.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 148 


van VERA JANS 

Geestelijke gezondheidszorg - Zorgcircuits en netwerken 

In het kader van de Interministeriële Conferentie werd een Taskforce Geestelijke Gezondheidszorg 

opgericht om een geïntegreerde visie uit te werken met betrekking tot zorgcircuits en netwerken. 

In antwoord op mijn schriftelijke vraag nr. 64 van 22 december 2005 deelde de minister mee dat dit 

concreet betekent dat er voor 2006 middelen vrijgemaakt worden voor het opstarten van 

therapeutische en transversale projecten. Deze projecten zullen een exploratief karakter hebben en zijn 

beperkt in de tijd (vooropgestelde looptijd 3 jaar). 

Omtrent deze projecten werd een begeleidingscomité samengesteld. Dit begeleidingscomité poogt 

tegen eind februari 2006 een consensustekst te bereiken. 

De minister gaf tevens aan in Vlaanderen in eerste instantie voor de doelgroep van de volwassenen 

met GGZ-stoornissen, de zorgfunctie “activering” vorm te willen geven en te willen erkennen als 

onderdeel van een later nog verder uit te bouwen zorgprogramma. 

Naar aanleiding hiervan had ik graag volgende vragen gesteld. 

1. Wat is de stand van zaken van de werkzaamheden van het begeleidingscomité? 

Werd er inmiddels een consensustekst met betrekking tot de projecten met een exploratief karakter 

opgesteld? Zo ja, wat is de inhoud? 

2. Wat is de stand van zaken met betrekking tot de uitwerking op Vlaams niveau van 

erkenningsnormen voor de zorgfunctie “activering”? 

3. Is het de bedoeling dat er in de toekomst financiële middelen worden gekoppeld aan een erkenning 

voor de zorgfunctie “activering”?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van VERA JANS 

1. De Interministeriële Conferentie Volksgezondheid heeft in mei 2004 de basisprincipes 

goedgekeurd voor het werken in de geestelijke gezondheidszorg met zorgcircuits en - 

netwerken. 

Een eerste stap daarbij is het uitbouwen van een overlegfunctie tussen de zorgaanbieders op 

niveau van een patiënt. Hiertoe worden onder de vorm van een experiment, “therapeutische 

projecten” gecreëerd. Daarnaast moet een overlegfunctie worden uitgebouwd op het niveau 

van het netwerk. Hiertoe wordt het “transversaal overleg” gecreëerd. 

Het Comité voor Geneeskundige Verzorging van het RIZIV keurde in zijn zitting van 27 

maart 2006 het voorstel van de overeenkomstencommissie goed: “Experimenteren van het 

werken in zorgcircuits en netwerken – De therapeutische projecten” - Basisnota. 

Deze basisnota bevat oa: 

a) Definiëring van het algemeen kader: doelgroep - doelstellingen - te verwachten 

resultaten mogelijke partners - mogelijke samenwerking tussen de partners - wijze van 

financiering. 

b) Oproep tot projecten: formele vereisten 

Kandidaturen voor een erkenning als therapeutisch project, dienen bij het 

Verzekeringscomité van het RIZIV ingediend te worden met een 

standaardaanvraagformulier, dat momenteel nog niet beschikbaar is. De kandidaturen 

moeten aan het Riziv worden overgemaakt, ten laatste 1 maand na de publicatie in het 

Staatsblad van het koninklijk besluit dat de therapeutische projecten regelt. Dit besluit 

is nog niet gepubliceerd. 

c) Principes en criteria m.b.t. de selectie van de projecten. 

De selectiecriteria zijn: 

- naleven van formele voorwaarden 

- evenwicht in de verdeling van de projecten: geografische spreiding - verdeling 

over de leeftijdsgroepen en, indien relevant, over de verschillende 

psychiatrische problematieken - verdeling m.b.t. het type partners die 

samenwerken. 

- beoordeling op inhoudelijk vlak van de projecten: essentiële - belangrijke - 

bijkomende - aanvullende criteria. 

Voor elke categorie van criteria wordt een score berekend. Om geselecteerd te 

worden moet een project globaal een resultaat behalen van minstens 60/100. 

Bovendien moet een project minstens 24/60 (60%) scoren voor de essentiële 

criteria en minstens 18/30 (60%) voor de belangrijke criteria. 

- uitsluiting van dubbele erkenning en dus van dubbele financiering. 

Het Verzekeringscomité zal, na advies van het Begeleidingscomité, de lijst 

goedkeuren van de projecten waarvoor een overeenkomst zal worden afgesloten. 

d) Follow-up en wetenschappelijke ondersteuning. 

De taken van het begeleidingscomité liggen momenteel stil en er is geen nieuwe vergadering 

gepland.


Al deze informatie is sinds 12 april 2006 terug te vinden op de website van het RIZIV. 

2. Op 20 maart 2006 verscheen in het Belgisch Staatsblad het Koninklijk Besluit van 13 maart 

tot wijziging van het koninklijk besluit van 18 juli 2001 houdende vaststelling van de regelen 

volgens dewelke het budget van financiële middelen, het quotum van verblijfdagen en de prijs 

per verblijfdag voor initiatieven van beschut wonen worden bepaald. Hierin werd het budget 

voor 'activering' voor de initiatieven beschut wonen (IBW) vastgelegd. 

Nadat dit KB was gepubliceerd, werd er in begin meil 2006 een omzendbrief naar alle 

Vlaamse IBW gestuurd. In deze nieuwe omzendbrief wordt de zorgfunctie ‘activering’ verder 

verduidelijkt en geoperationaliseerd. Deze omzendbrief bevat een aantal richtlijnen waaraan - 

in de context van de erkenning van het IBW in zijn geheel – gevolg dient te worden gegeven: 

- het aantal VTE per IBW 

- de inhoud van de functie 'activering' 

- het aangaan van samenwerkingsverbanden 

- de focus op de inbedding van 'activering' in een samenwerkingsverband BW 

- de doelgroep 

- de personeelsomkadering 

- het activiteitenverslag 

- inwerkingtreding. 

3 De financiering van de zorgfunctie ‘activering’ staat niet los van de erkenning. 

Om na te kunnen gaan op welke wijze de IBW omgaan met de extra middelen voor de 

zorgfunctie ‘activering’ dient er een activiteitenverslag gemaakt te worden. 

Het is de bedoeling dat in dit activiteitenverslag op een zo transparant mogelijke wijze 

aangegeven wordt hoe de zorgfunctie ‘activering’ ingepland is in het individuele IBW en hoe 

het mogelijke samenwerkingsverband werkt. Daarnaast kan het voor het eigen IBW een nuttig 

zelfevaluatie-instrument zijn. Over de concrete inhoud van het activiteitenverslag zal in de 

nabije toekomst een werkgroep met de sector opgericht worden waarin de inhoud verder 

geoperationaliseerd wordt. 

Ook bij het erkenningsbezoek van het IBW door de inspectie zal de zorgfunctie ‘activering’ 

meegenomen worden in de bevraging.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 149 


van VERA JANS 

Mobiliteitshulpmiddelen - Eénloketfunctie 

Vanaf 1 oktober 2005 is een nieuwe en drastisch vereenvoudigde reglementering rond de terugbetaling 

van rolstoelen en andere mobiliteitshulpmiddelen van kracht geworden. 

Mensen moesten voor de terugbetaling van mobiliteitshulpmiddelen vroeger bij het Riziv aankloppen, 

maar soms ook (gedeeltelijk) bij het Vlaams Fonds. 

Nu is er sprake van één dossier en één loket. Wie voortaan mobiliteitshulpmiddelen (rolstoel, 

loophulpmiddel, orthopedische driewieler, …) nodig heeft, hoeft hiervoor nog slechts één aanvraag in 

te dienen via één toegangspoort: het loket van het ziekenfonds. Het is de adviserend geneesheer die 

voor de meeste aanvragen beslissingsbevoegdheid heeft. Afhankelijk van het gevraagde type van 

rolstoel en de eventueel benodigde aanpassingen en hulpstukken, zullen het Riziv of het Vlaams Fonds 

(een deel) van de kosten dragen. Een eventuele doorverwijzing van Riziv naar Vlaams Fonds gebeurt 

intern. 

Het Vlaams Fonds blijft bevoegd voor de aanvraag van een tweede rolstoel, het onderhoud en de 

herstelling van rolstoelen en de omgevingsbediening. 

1. Het Riziv wees in het verleden een rolstoel hoofdzakelijk toe op basis van medische criteria. Het 

Vlaams Fonds hanteerde een meer multidisciplinaire benadering en bracht ook functionele criteria 

(aard van de woning, leefomstandigheden) in rekening. 

Op basis van welke criteria worden in het nieuwe systeem mobiliteitsmiddelen toegewezen? 

2. Zijn de procedures en regelgeving van het Riziv en het Vlaams Fonds inmiddels op elkaar 

afgestemd? Wat is de stand van zaken? 

3. Het éénheidsdossier heeft niet enkel tot doel de administratieve rompslomp te beperken, doch ook 

de wachttijd voor het verkrijgen van mobiliteitshulpmiddelen te beperken. 

a) Werden er in het kader van de wachttijden (behandelingstermijn van een dossier) afspraken 

gemaakt met het Riziv? 

b) Is reeds na te gaan of de invoering van een éénheidsdossier voor mobiliteitshulpmiddelen een 

impact heeft op de wachttijd voor het verkrijgen van deze hulpmiddelen?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van VERA JANS 

1. De criteria waarop in het nieuwe systeem mobiliteitshulpmiddelen worden toegewezen vinden 

hun oorsprong in de ICF (International Classification of Functioning, Disability and Health). 

Voor eenvoudiger (en vaak mindere dure) hulpmiddelen volstaat een geneeskundig attest, 

voor de andere hulpmiddelen is er nu ook voor het RIZIV een uitgebreide motivering en/of 

een multifunctioneel rapport noodzakelijk. 

Er is éénvormigheid in benadering door zowel RIZIV als Vlaams Fonds. 

2. De regelgeving van het Vlaams Fonds zal in de loop van 2006 worden aangepast. Actueel is 

er desbetreffend overleg met de diverse actoren. 

3. a en b 

Er zijn nog geen specifieke afspraken gemaakt met het RIZIV. 

Dit sluit echter niet uit dat het Vlaams Fonds als doelstelling heeft om tegen het najaar van 

2006 voor reeds gekende klanten een beslissing te nemen binnen een periode van 30 

kalenderdagen na het vervolledigen van de aanvraag.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 150 



Geestelijke gezondheidszorg - Senioren 

Een kleine 5 % van het huidige cliënteel van de centra voor geestelijke gezondheidszorg bestaat uit 

senioren. 

De centra voor geestelijke gezondheidszorg erkennen dat senioren een bijzondere doelgroep vormen 

die aandacht vragen, maar stellen ook dat het bijzonder moeilijk is deze doelgroep de nodige aandacht 

te geven. Ten eerste is daarvoor een specifieke deskundigheid nodig in de vorm van het aantrekken 

van deskundigen (geriaters, gerontopsychologen) of het bijscholen van de in dienst zijnde therapeuten. 

Bewust een bijzondere doelgroep aanboren is bovendien moeilijk, gelet op de wachtlijsten die reeds 

vandaag bestaan bij de centra voor geestelijke gezondheidszorg. En er zijn ook andere doelgroepen die 

aandacht verdienen zoals kinderen, sociaal zwakkeren. Ten slotte ontbreken ook de middelen om de 

nodige zorgnetwerken uit te bouwen. 

1. Wordt er nagedacht over extra middelen voor de centra voor geestelijke gezondheidszorg met 

betrekking tot de doelgroep ouderen? 

2. Worden extra middelen uitgetrokken voor het werken met netwerken? 

3. Wordt bij de subsidiëring van de centra voor geestelijke gezondheidszorg rekening gehouden met 

de nieuwe nood aan mensen met een deskundigheid inzake geestelijke gezondheidszorg voor 

senioren?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. De centra voor geestelijke gezondheidszorg worden gesubsidieerd via een 

enveloppenfinanciering. Dit betekent dat de centra zelf kunnen beslissen, rekening houdend 

met de lokale noden, welke doelgroepen zij prioritair aanspreken. In het decreet staat 

duidelijk dat er bijzondere aandacht moet besteed worden aan kinderen, ouderen en sociaal en 

financieel zwakkere personen. Gezien de reeds bestaande druk op de centra (wachtlijsten en 

netwerkopdrachten) en gezien er momenteel geen extra middelen voorhanden zijn, is het zo 

dat de ouderen behandeld en begeleid worden binnen de volwassenequipes. Enkel de grotere 

centra kunnen investeren in een aparte ouderenwerking. 

2. Ook hier geldt dat de centra voor geestelijke gezondheidszorg gesubsidieerd worden via een 

enveloppenfinanciering en dat zij, tot op zekere hoogte, zelf kunnen beslissen aan welke 

netwerken zij participeren. 

Het is evenwel zo dat de centra voor geestelijke gezondheidszorg vaak in decreten en federale 

wetten aangeduid worden als partner in een bepaald netwerk. Ik verneem van de centra dat 

deze druk hoog is. Ik zal in overleg treden met de sector . 

Voor de netwerkopdrachten komen er soms federale middelen. 

3. Een aanpassing in de subsidiëring werd hiervoor niet voorzien, maar tijdens de audits in de 

centra voor geestelijke gezondheidszorg wordt voor de concrete invulling van de 

ouderenwerking gestreefd naar een aanvaardbare oplossing. Ik verwacht dat in ieder centrum 

minimaal één therapeut zich voldoende kan bijscholen in specifieke problematieken bij 

ouderen en dat de verworven kennis overgedragen wordt naar de andere therapeuten in de 

volwassenteams.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 151 


van MIEKE VOGELS 

Commissie niet-dringend ziekenvervoer - Vertegenwoordiging 

Met het besluit van de Vlaamse Regering van 17.03.2006 richt de Vlaamse Regering een 

onafhankelijke commissie op die wordt belast met de bepaling, actualisering en voortgangsbewaking 

van de minimumkwaliteitseisen voor het niet-dringend liggend ziekenvervoer. 

Dit besluit werd samen met de sector voorbereid. 

In een vergadering van de ziekenvervoerders op 07.03.2005 onder de leiding van de administratie 

Gezondheidszorg werd eensgezind vanuit de sector voorgesteld om in de commissie een 

vertegenwoordiger op te nemen van elke dienst voor niet-dringend liggend ziekenvervoer die minstens 

25.000 ritten per jaar uitvoert, waarbij vervoerders met minder ritten hun dispositief zouden kunnen 

samenvoegen om de norm te behalen. 

De minister is de consensus van de sector blijkbaar niet gevolgd en voorziet in de vertegenwoordiging 

van elke dienst die minimum 50.000 ritten uitvoert. Het is nochtans erg belangrijk dat bij de 

uitwerking van minimumkwaliteitseisen ook wordt rekening gehouden met kleinere diensten. 

Waarom heeft de minister in het besluit van 17.03.2006 dat een onafhankelijke commissie opricht die 

wordt belast met de bepaling, actualisering en voortgangsbewaking van de minimumkwaliteitseisen 

voor het niet-dringend liggen ziekenvervoer, geen rekening gehouden met het consensusvoorstel van 

de sector? 

Waarom wordt maar een vertegenwoordiger voorzien voor elke dienst die 50.000 ritten per jaar 

verzorgt in plaats van de door de sector voorgestelde 25.000? 

Is de minister van plan om het besluit alsnog aan te passen, zodat rekening wordt gehouden met de 

mening van het middenveld?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van MIEKE VOGELS 

De beslissing om van 25.000 ritten per jaar over te stappen naar 50.000 ritten per jaar werd genomen 

op basis van praktische argumenten. Een vlotte werking van de onafhankelijke commissie is nodig om 

de doelstelling van het decreet inzake het niet-dringend liggend ziekenvervoer te kunnen realiseren. 

De ervaring leert dat een te grote omvang van een commissie de werking niet ten goede komt. 

Indien alle ambulancediensten met 25.000 ritten per jaar een vertegenwoordiger zouden aanduiden, 

zou de Commissie vermoedelijk uit 40 leden bestaan. Dit leek niet gewenst; daarom werd deze norm 

opgetrokken tot 50.000 ritten. 

Om rekening te houden met de kleinere diensten, is de mogelijkheid gecreëerd dat verschillende 

diensten zich groeperen met het oog op de aanduiding van een vertegenwoordiger, voor zover ze 

samen de drempel van 50.000 ritten halen. Ik ben van oordeel dat dit een evenwichtige regeling is.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 153 


van JOS STASSEN 

Pneumokokkenvaccinatie - Financiële drempel 

Op 28 februari ll. maakten de Christelijke Mutualiteiten de cijfers bekend van het aantal 

pneumokokkenvaccinaties waarin de mutualiteit tussenkwam. 

Van de 6000 kinderen geboren in mei en juni 2005 zijn er ondertussen 3700 of 63 % ingeënt. Kind en 

Gezin heeft de vaccinatie opgenomen in haar programma, maar de ouders moeten het dure vaccin van 

66,15 euro per dosis wel zelf betalen. 

Het is duidelijk dat er een financiële barrière is. Uit de analyse per regio blijkt dat de vaccinatiegraad 

het laagst is in de regio’s Antwerpen en Brussel, waar de kansarmoede het grootst is. 

Anderhalf jaar na het op de markt brengen is dit pneumokokkenvaccin het voorbeeld van 

Matheuseffect in de preventieve gezondheidszorg. 

Als minister van Volksgezondheid heeft de minister de volle verantwoordelijkheid inzake preventieve 

gezondheidszorg. Verschuilen achter de federale overheid kan dus niet. 

1. Wat onderneemt de minister om ervoor te zorgen dat de financiële drempel voor dit 

pneumokokkenvaccin van jonge kinderen wordt weggewerkt? 

2. Komen er initiatieven om in afwachting van een akkoord over terugbetaling door het Riziv zelf de 

veralgemeende vaccinatie in te voeren?


INGE VERVOTTE 

VLAAMS MINITER VAN WELZIJN, VOLKSGEZONDHEID EN GEZIN 

ANTWOORD 


van JOS STASSEN 

Mieke Vogels stelde op 7 maart 2006 een gelijkaardige vraag om uitleg (nr. 809) over dit thema. 

Aangezien er ondertussen geen nieuwe elementen zijn wat de pneumokokkenvaccinatie betreft, zal ik 

ook in dezelfde zin antwoorden. 

De Christelijke Mutualiteit heeft inderdaad recent cijfers bekendgemaakt over 

pneumokokkenvaccinaties bij jonge kinderen. De meeste mutualiteiten voorzien momenteel een 

gedeeltelijke financiering van dit vaccin in hun aanvullende ziekteverzekering. 

1. Het is niet eenvoudig om de financiële drempel voor het pneumokokkenvaccin voor jonge 

kinderen weg te nemen, tenzij door het vaccin gratis ter beschikking te stellen van de 

vaccinatoren. 

Zowel de Hoge Gezondheidsraad als de Vlaamse Vaccinatiekoepel raden aan het vaccin op te 

nemen in het basisvaccinatieschema. Dit jaar heb ik dan ook deze vaccinatie laten opnemen in 

het aanbevolen vaccinatieschema voor Vlaanderen. 

Het vaccin is momenteel nog niet gratis ter beschikking. Indien de federale overheid bereid is 

om ook voor het pneumokokkenvaccin het protocolakkoord van 20 maart 2003 toe te passen 

(dit regelt een 1/3 tussenkomst van de gemeenschappen en een 2/3 tussenkomst van het RIZIV 

voor vaccins opgenomen in het basisvaccinatieschema van de Hoge Gezondheidsraad), dan 

ben ik bereid de nodige extra middelen te vragen aan de Vlaamse Regering om dit vaccin 

gratis ter beschikking te kunnen stellen. Concreet betekent dit dat het vaccinatiebudget voor 

Vlaanderen op jaarbasis verdubbeld moet worden om een volledige vaccinatie met dit vaccin 

te voorzien voor alle zuigelingen, mits het protocolakkoord wordt toegepast. 

2. De federale overheid heeft volgens mij niet de bedoeling een terugbetaling van dit vaccin te 

voorzien bij aankoop van het vaccin op voorschrift. Wel is het de bedoeling dat de federale 

overheid het vaccin zou meefinancieren wanneer in de interministeriële conferentie 

volksgezondheid afgesproken wordt het op te nemen in het basisvaccinatieschema voor 

België. Minister Demotte heeft hiervoor eerst een kosten-effectiviteitsstudie laten uitvoeren 

via het Federaal Kenniscentrum voor Gezondheidszorg. 

Wanneer de financiële last voor deze vaccins volledig op het Vlaamse budget moet komen, 

betekent dit dat het vaccinatiebudget drie tot vier maal groter zou moeten zijn op jaarbasis. U 

begrijpt wellicht dat dit niet evident is. In tegenstelling tot de situatie van de 

meningokokkeninfecties in 2001, is ditmaal niet 1 dosis vereist voor een volledige vaccinatie, 

maar vier dosissen. Het vaccin is bovendien fors duurder per stuk dan het 

meningokokkenvaccin. Indien de federale overheid bereid is om twee derden van de kostprijs 

op zich te nemen, zoals voorzien in het protocolakkoord van 20 maart 2003, dan ben ik bereid 

de nodige middelen te vragen aan de Vlaamse Regering.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 154 


van BART MARTENS 

Stuivenbergziekenhuis Antwerpen - Bestemming 

In Gazet van Antwerpen maakte federaal minister Onkelinx op 9 februari 2006 bekend dat zij de 

beslissing genomen heeft om twee gespecialiseerde centra op te richten voor psychiatrisch 

gedetineerden, in Gent en in Antwerpen. 

Gent heeft hiervoor een locatie gekozen in Wondelgem, aan het eindpunt van De Lijn. Dit betekent dat 

het Gentse stadsbestuur De Lijn overtuigd heeft om een deel van hun mogelijk uitbreidingsgebied – in 

het Ruimtelijk Structuurplan Gent voorzien als parkzone – aan het stadsbestuur te verkopen. Op deze 

gronden kan dan een nieuw gebouw opgericht worden om 250 psychiatrisch gedetineerden onder te 

brengen. Aansluitend kan een parkgebied (verder) ontwikkeld worden, waardoor twee woongebieden 

op een aangename manier verbonden kunnen worden. Het ruimtelijk uitvoeringsplan voor deze 

omgeving moet nog opgemaakt worden, maar het is duidelijk dat de gekozen site niet in een druk 

bebouwde woonzone ligt, veeleer aan de rand van de stad, maar wel met de mogelijkheid om het 

stadscentrum vlot te bereiken. 

Antwerpen heeft een pleidooi gehouden om het bestaande acute ziekenhuis in de woonwijk 

Stuivenberg (postnummer 2060) om te bouwen voor de opvang van deze psychiatrisch gedetineerden. 

Antwerpen wil daarvoor twee acute ziekenhuizen, met name Stuivenberg en Erasmus vervangen door 

een groot nieuw ziekenhuis in het noorden van Antwerpen. Twee voorwaarden moeten evenwel nog 

vervuld worden, aldus een persbericht van ZNA (Ziekenhuisnetwerk Antwerpen) van 8 februari 2006: 

- de goedkeuring door de federale minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Rudi Demotte 

voor de werkingsmiddelen voor de zorg aan deze patiënten. Deze beslissing wordt (aldus het 

persbericht) eerstdaags verwacht; 

- de beslissing door de Vlaamse minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin omtrent het 

Zorgstrategisch Plan van ZNA Stuivenberg/Sint-Erasmus. Dat plan voorziet in een integratie van 

de ZNA-ziekenhuizen Stuivenberg en Sint-Erasmus op een nog niet nader genoemde plaats. Een 

positieve beslissing van de minister hieromtrent zal de fysieke ruimte voor de installatie van de 

120 extra bedden mogelijk maken. De beslissing omtrent dit dossier wordt ook binnenkort 

verwacht. 

Pas na de vervulling van deze voorwaarden zal de raad van bestuur van Ziekenhuisnetwerk Antwerpen 

(ZNA) een finale beslissing (kunnen) nemen. 

Verder vermeldt de tekst: “Het management van ZNA zou van deze gelegenheid gebruik willen maken 

om de psychiatrische infrastructuur op de site ZN Stuivenberg volledig te moderniseren en daarnaast 

ruimte te geven aan culturele initiatieven die ook de wijk ten goede zouden komen.


Deze wijk of beter wijken horen bij de dichtst bebouwde wijken van heel Vlaanderen. Daarnaast is het 

belangrijk te weten dat deze wijken (zowel Stuivenberg als Oud-Borgerhout) van oudsher een groot 

aantal kwetsbare groepen (allochtonen, nieuwkomers, lage inkomensgroepen…) huisvesten. Het zijn 

wijken waar weinig groen is en de groene recreatieve ruimten bevinden zich opnieuw aan de rand van 

de wijken. Buurtgroen is slechts beperkt aanwezig. 

Deze wijken verdienen initiatieven die een verdere opwaardering ervan ten goede komen. Het mag 

gezegd worden dat – vooral aan de rand van de wijk Stuivenberg – reeds een aantal positieve projecten 

werden uitgevoerd of startende zijn. 

Vraag is echter of het ombouwen van een acuut ziekenhuis tot een instelling voor gedetineerden een 

initiatief is dat een positief effect zal hebben op de wijken. Op dit ogenblik vervullen de twee 

ziekenhuizen een belangrijke sociale rol voor de wijken. 

Daarnaast heeft het ziekenhuis een grote architecturale waarde. Het Stuivenbergziekenhuis is een 

gebouw van 1884, gebouwd door architect Baeckelmans. Het was oorspronkelijk een gebouw waarbij 

een 8-tal ronde zalen onder andere om hygiënische redenen, met open gangen werden verbonden. 

Tussen de gebouwen zijn verschillende groene zones die nu niet toegankelijk zijn voor het publiek. In 

de loop van de jaren ’80 werd het gebouw grondig verknoeid door het uit te breiden met smakeloze 

nieuwbouw waarin zowel onthaal, psychiatrie als een aantal andere diensten een onderkomen vonden. 

Met de keuze om – indien het zorgstrategisch plan wordt goedgekeurd – een nieuw groot ziekenhuis 

ter vervanging van de acute ziekenhuizen Stuivenberg en Sint-Erasmus (beide deel van de ZNAziekenhuizen) 

te bouwen, kan er veel (ten goede en ten kwade) veranderen. 

1. Houdt de minister bij de beslissing m.b.t. het zorgstrategisch plan rekening met bovenvermelde 

aspecten? 

2. Wordt er, vooraleer een beslissing valt, een sociaal effectenrapport uitgevoerd, waarbij ook 

rekening wordt gehouden met het al dan niet inplanten van een afdeling voor forensische 

psychiatrie? 

Zo ja, zal de minister rekening houden met effecten uit dat sociaal effectenrapport voor de 

definitieve goedkeuring van het zorgstrategisch plan? 

3. Worden er voorwaarden gesteld om de veiligheid van de bewoners te verzekeren indien toch een 

keuze wordt gemaakt voor psychiatrisch gedetineerden? 

4. Bestaat de mogelijkheid om het aanwezige groen publiek toegankelijk te maken? 

5. Zal de nieuwe bestemming duidelijk zijn, nog voor de gebouwen worden verlaten? 

6. Is het niet de hoogste tijd dat er werk wordt gemaakt van de interactieve communicatie met de 

omwonenden?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. Bij de beoordeling van een Zorgstrategisch Plan wordt onderzocht welke de verwachte 

evolutie is van de zorgbehoeften in de regio en welke gevolgen dit heeft voor de 

ziekenhuisinfrastructuur in de komende tien jaar. 

Hierbij komen o.a. aan bod: 

Het medisch profiel van de aanvrager, 

Het bedrijfsprofiel van de voorziening 

De huidige infrastructuur 

De ligging 

De samenwerkingsverbanden 

Het aanvragende ziekenhuis beschrijft over deze punten telkens zijn huidige situatie en zijn 

toekomstvisie. 

Het moet de wenselijkheid en haalbaarheid van zijn toekomstvisie ondersteunen op basis van 

een grondige omgevingsanalyse met een projectie van zorgbehoeften en zorgaanbod, een 

afstemming op de andere zorgverstrekkers in de relevante invloedssfeer, en een diepgaande 

zelfevaluatie van de positie van de initiatiefnemer. 

Ook de voorwaarden voor de realisatie van de nagestreefde visie moeten worden verduidelijkt. 

In het onderzoek wordt dus aandacht gegeven aan o.a. de financiële toegankelijkheid en 

bereikbaarheid. Naast demografische gegevens worden ook socio-economische factoren in 

overweging genomen. 

Bouwtechnische factoren komen eerder aan bod in de volgende fase namelijk die van het 

financieel-technisch plan. In deze fase worden ook de noodzakelijke adviezen van de 

bevoegde stadsdiensten in overweging genomen. 

2. Er is geen sociaal effectenrapport uitgevoerd. Er werden door de voorziening wel gegevens 

verzameld m.b.t. de socio-economische gegevens in de betreffende zorgregio. Het Stuivenberg 

/ Sint-Erasmus ziekenhuis gaat, in functie van de aanvullingen die het nog moet maken voor 

zijn Zorgstrategisch Plan, een analyse maken van de patiëntenstroom die verwacht wordt bij 

wijziging van locatie. Dit zal in overweging genomen worden bij de beslissing terzake. 

3. Aangezien het dossier met betrekking tot forensische psychiatrie in Antwerpen nog concreet 

moet worden uitgewerkt, kan hierover geen uitspraak worden gedaan. Er kan worden 

meegedeeld dat door de federale minister een werkgroep werd opgericht om voorafgaandelijk 

een aantal punten uit te klaren zoals functionele en infrastructurele voorwaarden en de 

bepaling van de patiëntenprofielen en –programma’s. 

Dit lijkt mij noodzakelijk zowel om een efficiënte werking van betreffende ziekenhuizen te 

ondersteunen als om de veiligheid van de omwonenden te vrijwaren. 

4. Er bestaat geen goedgekeurd Zorgstrategisch Plan en ook geen goedgekeurd masterplan. Het 

Stuivenberg / Sint-Erasmus ziekenhuis dient eerst zijn Zorgstrategisch Plan nauwkeuriger te 

motiveren. 

De strategie die het ziekenhuis voorstelt spitst zich toe op de vraag of de voorziening een 

totale nieuwbouw kan realiseren in Antwerpen Noord binnen de Singel.


Pas na goedkeuring van het Zorgstrategisch Plan kan het ziekenhuis werken aan het 

masterplan of financieel-technisch plan. 

Het is dus voorbarig om nu uitspraken te doen omtrent de infrastructurele mogelijkheden van 

de Stuivenberg campus. Die zullen trouwens ook afhankelijk zijn van het advies van de 

bevoegde stadsdiensten, waarbij de architecturale waarde zeker in rekening zal worden 

genomen. 

5. Voor een efficiënt beleid is het noodzakelijk dat de bestemming van een ziekenhuiscampus 

bekend is vooraleer die verlaten wordt. Welke bestemming aan de Stuivenberg campus 

gegeven zal worden indien een nieuwe locatie wordt goedgekeurd, is momenteel niet volledig 

duidelijk. 

6. Interactieve communicatie met de omwonenden is belangrijk voor de bespreking van bvb. 

bouwvolumes en toegangswegen en wanneer specifieke doelpopulaties, zoals forensische 

psychiatrie, gepland worden. 

Voorlopig is dit niet opgenomen in het beslissingskader voor zorgstrategie. Bespreking van het 

Zorgstrategisch Plan met de andere zorgvormen uit de zorgregio is daarentegen wel 

opgenomen als criterium. Aangezien zorgstrategie vooral gaat over zorgbehoeften en het 

antwoord van het ziekenhuis hierop, moet dit vooral worden besproken met de omliggende 

zorgaanbieders, en dit in ruime zin. 

Het staat de initiatiefnemer vrij om interactieve communicatie met de omwonenden aan te 

gaan. Hierdoor kunnen eventuele verschillende scenario’s met betrekking tot bouwwerken 

getoetst worden vooraleer een dossier administratief op te starten.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 155 


van TINNE ROMBOUTS 

RVT-bedden Antwerpen - Stand van zaken 

In de Beleidsnota 2005-2009 nam de minister het engagement op om de voorzieningen die een modern 

ouderenbeleid wensen te voeren, aangepast aan de hedendaagse leef- , woon- en zorgbehoeften van de 

ouderen, te ondersteunen. 

In het voorjaar van 2005 heeft de minister de RVT-bedden die de Vlaamse overheid nog in 

portefeuille had verdeeld, zodanig dat ieder rusthuis met een RVT-erkenning minstens 25 RVTbedden 

kan aanbieden. Verder is het nog wachten op de nieuwe grote RVT-reconversie uit het 

Protocol 3. Uit de praktijk blijkt echter nog steeds een tekort aan beschikbare RVT-bedden. 

In het kader van deze problematiek had ik van de minister graag een antwoord gekregen op de 

volgende vragen. 

1. Hoeveel RVT-bedden telt de provincie Antwerpen? 

Wat is de evolutie in dit aantal over de periode 1995-2005? 

Wat is de verhouding van het aantal RVT-bedden tot het aantal ROB-bedden over de periode 

1995-2005? 

Wat is de huidige verdeling van deze RVT-bedden naar de aard van het initiatief (VZW, OCMW, 

commercieel)? 

Hoeveel rusthuisbewoners in de provincie Antwerpen voldoen aan de RVT-criteria, maar worden 

slechts met een Riziv-forfait voor een ROB-bed betoelaagd? 

2. Hoeveel RVT-bedden ressorteren er onder “Turnhout” als territoriale omschrijving (regionale 

stad) in het kader van de zorgregio-omschrijving? 



1995-2005? 


commercieel)? 

Hoeveel rusthuisbewoners in “Turnhout” als territoriale omschrijving (regionale stad) voldoen aan 

de RVT-criteria, maar worden slechts met een Riziv-forfait voor een ROB-bed betoelaagd?


3. Hoeveel RVT-bedden telt de zorgregio Hoogstraten? 



1995-2005? 


commercieel)? 

Hoeveel rusthuisbewoners in de zorgregio Hoogstraten voldoen aan de RVT-criteria, maar worden 

slechts met een Riziv-forfait voor een ROB-bed betoelaagd? 

4. Hoe verhouden respectievelijk de provincie Antwerpen, de territoriale omschrijving regionale stad 

“Turnhout” en de zorgregio Hoogstraten zich tot: 

a) het totale aantal RVT-bedden in de Vlaamse Gemeenschap; 

b) de algemene verhouding in de Vlaamse Gemeenschap tussen ROB-bedden en RVT-bedden; 

c) het totale aantal rusthuisbewoners in de Vlaamse Gemeenschap die voldoen aan de RVTcriteria, 

maar slechts met een Riziv-forfait voor een ROB-bed worden betoelaagd?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van TINNE ROMBOUTS 

1. Op 31 december 2005 waren er in de provincie Antwerpen 8.304 erkende RVT-bedden. 

Het aantal RVT-bedden en de verhouding tot het aantal erkende rusthuiswoongelegenheden 

(ROB) is in de provincie Antwerpen geëvolueerd als volgt (toestand telkens op 31 december): 

Jaartal Rusthuiswoongelegenheden Waarvan RVT- Verhouding 

(ROB) 

bedden RVT/ROB (in %) 

1995 14.607 2.760 18,90 

1996 15.500 2.804 18,09 

1997 15.724 2.920 18,57 

1998 16.096 5.087 31,60 

1999 16.384 5.052 30,84 

2000 16.591 5.913 35,64 

2001 16.844 6.772 40,20 

2002 16.727 7.682 45,93 

2003 16.918 8.266 48,86 

2004 17.101 8.258 48,29 

2005 17.376 8.304 47,79 

De RVT-bedden zijn naar de aard van de initiatiefnemer, op 31 december 2005, verdeeld als volgt: 

VZW : 4.292 bedden 

OCMW : 3.513 bedden 

NV : 268 bedden 

BVBA : 231 bedden 

Totaal : 8.304 bedden 

Uit gegevens van het RIZIV die betrekking hebben op het vierde kwartaal 2004 blijkt dat er in die 

periode in de provincie Antwerpen gemiddeld 2.514 bewoners met een RVT-profiel opgenomen 

waren in een rusthuiswoongelegenheid zonder RVT-erkenning. 

2. Op 31 december 2005 waren er in de Zorgregio Turnhout (bestaande uit 19 gemeenten), op het 

niveau van de 14 regionale steden, 1.229 erkende RVT-bedden. 

Het aantal RVT-bedden en de verhouding tot het aantal erkende rusthuiswoongelegenheden is in 

de Zorgregio Turnhout, als territoriale omschrijving regionale stad, geëvolueerd als volgt (toestand 

telkens op 31 december): 


(ROB) 


1995 1.866 350 18,76


1996 2.143 370 17,27 

1997 2.214 403 18,20 

1998 2.237 729 32,59 

1999 2.299 729 31,71 

2000 2.299 881 38,32 

2001 2.319 1.020 43,99 

2002 2.335 1.153 49,38 

2003 2.452 1.220 49,76 

2004 2.486 1.220 49,08 

2005 2.541 1.229 48,37 


VZW : 637 bedden 

OCMW : 513 bedden 

NV : 28 bedden 

BVBA : 51 bedden 

Totaal : 1.229 bedden 


periode in Turnhout, als territoriale omschrijving, gemiddeld 467 bewoners met een RVT-profiel 

opgenomen waren in een rusthuiswoongelegenheid zonder RVT-erkenning. 

3. Op 31 december 2005 waren er in de zorgregio Hoogstraten (gemeenten Hoogstraten en 

Rijkevorsel) 96 erkende RVT-bedden. 

Het aantal RVT-bedden en de verhouding tot het aantal erkende rusthuiswoongelegenheden is in 

de Zorgregio Hoogstraten (19 gemeenten) geëvolueerd als volgt (toestand telkens op 31 

december): 


(ROB) 


1995 167 15 8,98 

1996 202 15 7,43 

1997 202 15 7,43 

1998 202 34 16,83 

1999 202 34 16,83 

2000 202 53 26,24 

2001 202 66 32,68 

2002 202 79 39,11 

2003 208 93 44,71 

2004 208 93 44,71 

2005 208 96 46,15 


VZW : 25 bedden 

OCMW : 71 bedden 

Totaal : 96 bedden



periode in de Zorgregio Hoogstraten gemiddeld 32 bewoners met een RVT-profiel opgenomen 

waren in een rusthuiswoongelegenheid zonder RVT-erkenning. 

4. Op 31 december 2005 telde Vlaanderen, inclusief de erkende Vlaamse rusthuizen in Brussel, 

63.003 bestaande rusthuiswoongelegenheden (ROB), namelijk 62.266 erkende 

rusthuiswoongelegenheden én 737 rusthuiswoongelegenheden met als status ‘erkenning in 

onderzoek’, waarvan 28.008 woongelegenheden met een RVT-erkenning. 

Daarnaast waren er 425 ziekenhuis-RVT-bedden zonder rusthuiserkenning. Op een totale 

opvangcapaciteit van 63.428 woongelegenheden in de Vlaamse Gemeenschap waren er dus 

28.433 RVT-erkenningen, hetzij 44,82 % van de totale opvangcapaciteit. 

De uitsplitsing van deze cijfergegevens over de gevraagde regio’s geeft, op 31 december 2005, de 

volgende resultaten: 

Regio’s Erkende 

rusthuiswoongelegenheden 

(ROB-bedden) 

Aantal 

erkende 

RVT- 

bedden 

Verhouding 

RVT-ROB 

(in %) 

Aantal RVTgerechtigden 

in ROB 

Vlaanderen 62.266 28.433 45,66 10.835 

Provincie Antwerpen 17.376 8.304 47,79 2.514 

Regio Turnhout 

(19 gemeenten) 2.541 1.229 48,37 467 

Zorgregio Hoogstraten 

(2 gemeenten) 208 96 46,15 32




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 156 



Vacature Sensoa - Profiel 

Sensoa is het Vlaams service- en expertisecentrum voor seksuele gezondheid en HIV. 

Op de webpagina’s van Sensoa staat een vacature voor een projectcoördinator voor het project 

Shalimar, educatieve spelvorm rond relaties, seksualiteit en culturele diversiteit. Het betreft een 80 % 

(30 u/week)-tewerkstelling van bepaalde duur voor de periode van 1 mei 2006 tot en met 31 december 

2006. 

Het project Shalimar past binnen het programma kinderen, jongeren en hun ouders van Sensoa. De 

projectcoördinator zal instaan voor de begeleiding en de coördinatie van de implementatie van een 

educatieve spelvorm ter bevordering van de bespreekbaarheid van relaties en seksualiteit in 

mulitcultureel samengestelde klassen van de tweede graad. 

Naast een beschrijving van de taken en verloning staat bij het gevraagde profiel: “Zelf ‘van allochtone 

afkomst’ zijn, ouders of grootouders hebben die naar België migreerden is een pluspunt”. 

1. Is de minister op de hoogte van deze gang van zaken? 

2. Is er sprake van enige voorkeurbehandeling bij de aanwerving voor personen met het 

vooropgestelde profiel (“Zelf ‘van allochtone afkomst’ zijn, ouders of grootouders hebben die naar 

België migreerden)? 

3. Indien er reeds een aanwerving gebeurde, kan de minister meedelen of het om een kandidaat ging 

die beantwoorde aan dat profiel?


INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 



1. Ik heb als minister bevoegd voor Gezondheidsbeleid een convenant afgesloten met Sensoa 

voor een termijn van vier jaar (2002-2005). Momenteel lopen de besprekingen tussen mijn 

kabinet en Sensoa om dit convenant te verlengen. In een convenant worden de opdrachten 

die verwacht worden van een vereniging en het budget dat hier tegenover staat, 

vastgelegd. 

In dit convenant worden geen voorwaarden opgenomen naar het te voeren 

personeelsbeleid. Dat is de verantwoordelijkheid van de vereniging. Zij zijn wel verplicht 

om jaarlijks als bijlage bij het jaarverslag, hun personeelgegevens weer te geven. Deze 

jaarverslagen worden door mijn administratie jaarlijks bekeken, geëvalueerd en besproken 

met de vereniging. Zo is een eventuele en/of noodzakelijke bijsturing mogelijk. 

Deze informatie zal dus pas bij hun jaarverslag over werkingsjaar 2006 toegevoegd 

worden. 

2. Bij de aanwerving voor een projectcoördinator voor het project Shalimar is er gewerkt 

vanuit het kader ‘instapdiversiteitsplan’. Dit is een initiatief van de minister van 

Werkgelegenheid. Het departement voor Werk en Sociale Economie ontplooit heel wat 

activiteiten op het domein van evenredige arbeidsdeelname en diversiteit. 

Deze opdracht valt onder de hoede van het team Evenredige Arbeidsdeelname en 

Diversiteit (EAD) die dit beleid coördineert en ondersteunt. Verder verzekert de cel de 

inhoudelijke, administratieve en financiële voorbereiding opvolging en evaluatie van de 

VESOC-actieplannen 'Evenredige arbeidsdeelname en diversiteit'. 

Het sluitstuk van het impulsbeleid rond evenredige arbeidsdeelname en diversiteit situeert 

zich op het niveau waar daadwerkelijk nieuwe banen worden geschapen: in 

ondernemingen, organisaties en lokale besturen. Dit is het domein waar leden van de 

kansengroepen op de werkvloer aanwezig zijn of soms via de effecten van een 

stimulerend beleid geïntroduceerd worden. Daar worden onder meer verschillende vormen 

van diversiteitsplannen voor ingezet en gebruikt. Dit is ook het domein waar aan de 

integratie op de werkvloer van de kansengroepen en aan de optimalisering van het HR 

beleid in dit verband wordt gewerkt. 

Organisaties kunnen onder bepaalde voorwaarden een subsidie verkrijgen voor diverse 

soorten plannen. 

Een overzicht: 

• instapdiversiteitsplannen: subsidies van maximum ½ van de kosten van het plan, 

met een plafond van 2.500,00 euro 

• diversiteitsplannen: subsidies van maximum 2/3 van de kosten van het plan, met 

een plafond van 10.000,00 euro 

• clusterdiversiteitsplannen: subsidies van maximum 2/3 van de kosten van elke 

gesubsidieerde deelnemende organisatie, met een plafond van 3.000,00 euro 

• groeidiversiteitsplannen: subsidies van maximum ½ van de kosten van het plan, 

met een plafond van 2.500,00 euro


De prioritaire kansengroepen binnen de (instap)diversiteitsplannen zijn allochtonen, 

mensen met een arbeidshandicap en ervaren werknemers. In elk instapdiversiteitsplan 

willen we dan ook specifieke aandacht voor minstens een van deze categorieën 

terugvinden. 

In het diversiteitsplan worden allochtonen als volgt beschreven: personen die tot een van 

de twee volgende categorieën behoren: 

• Categorie a): personen met een sociaal-culturele herkomst van een ander land die 

legaal in België verblijven, die al dan niet Belg zijn geworden en die bovendien aan 

een van de volgende voorwaarden voldoen: 

1) zij of hun ouders zijn in het kader van gastarbeid en volgmigratie naar ons 

land gekomen; 

2) ze hebben de status van ontvankelijk verklaarde asielzoeker of van 

vluchteling verkregen; 

3) ze hebben door regularisatie recht op verblijf in België verworven. 

• Categorie b): personen die geen burger van de Europese Economische Ruimte zijn of 

van wie minstens een van de ouders of twee van de grootouders geen burger van de 

Europese Unie zijn. 

Om tegemoet te komen aan de voorwaarden gesteld in het instapdiversiteitsplan, is 

Sensoa wel actief op zoek gegaan naar iemand van allochtone afkomst. Dit heeft ze 

gedaan via onder andere het Jobkanaal. 

3. De kandidaat die aangeworven werd, beantwoordt aan het profiel.




INGE VERVOTTE 


Vraag nr. 161 


van JOKE SCHAUVLIEGE 

Beleidsdoelstellingen duurzame ontwikkeling - Initiatieven 

In het regeerakkoord staat dat Vlaanderen een bijdrage wil leveren inzake duurzame ontwikkeling. 

De minister-president benadrukte in de Beleidsnota Duurzame Ontwikkeling dat het hier een 

horizontale bevoegdheid betreft en dat er verwacht wordt dat de verschillende ministers op hun 

bevoegdheidsdomein en hun begroting initiatieven nemen op het vlak van duurzame ontwikkeling. 

1. Op welke wijze brengt de minister duurzame ontwikkeling tot uitvoering in zijn/haar beleid en 

binnen zijn/haar bevoegdheden? Kan de minister een opsomming geven van acties en initiatieven 

in dit kader? 

2. Welke financiële middelen zijn in de deelbegroting van de minister ingeschreven om deze acties 

en initiatieven te realiseren? 

3. Hoe verloopt het overleg aangaande deze initiatieven met de coördinerende minister en in welke 

mate past dit in een Vlaamse Strategie Duurzame Ontwikkeling? 





INGE VERVOTTE 


ANTWOORD 


van JOKE SCHAUVLIEGE 

Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door Yves Leterme, minister-president van de 

Vlaamse Regering.


DIRK VAN MECHELEN, 

VLAAMS MINISTER VAN FINANCIËN EN BEGROTING EN RUIMTELIJKE ORDENING




DIRK VAN MECHELEN 

VLAAMS MINISTER VAN FINANCIËN EN BEGROTING EN RUIMTELIJKE ORDENING 

Vraag nr. 117 


van ELOI GLORIEUX 

Berging laagradioactief afval Mol-Dessel - Vergunningen 

De gemeenteraden van Mol en Dessel hebben de eindrapporten MONA en STOLA over de berging 

van laagradioactief afval goedgekeurd. De gemeenten Fleurus en Farciennes hebben de berging van dit 

kernafval afgewezen. 

Dit betekent dat Mol en Dessel de enige opties zijn die vandaag voorliggen. 

1. Op welke wijze wordt de Vlaamse Regering betrokken bij dit dossier? 

2. Moet de Vlaamse Regering een bouwvergunning en milieuvergunning afleveren voor de bouw van 

een dergelijke kernafvalsite? Zijn hiervoor reeds aanvragen ingediend? 

3. Wat is de rol van OVAM in de hele procedure voor de aanduiding en vergunning van een 

bergingssite voor laagradioactief afval? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Peeters (vraag nr. 365) en Van Mechelen (vraag nr. 

117)







Het bergen van laagradioactief afval betreft een federale aangelegenheid, die ressorteert onder de 

inzake Energie bevoegde minister, in casu dhr. Marc Verwilghen. Om een definitieve oplossing te 

vinden voor het Belgisch laagradioactief afval, heeft de NIRAS (de Nationale Instelling voor 

Radioactief Afval en Splijtstoffen) eind jaren ’90 verschillende gemeenten gevraagd om na te gaan of 

het mogelijk zou zijn betreffend afval op hun grondgebied te bergen. 

De gemeente Dessel is in 1999 ingegaan op deze vraag. Begin 2005 keurde de Desselse gemeenteraad 

het STOLA-project unaniem goed. Ook in de gemeente Mol werd een analoog traject doorlopen: de 

vzw MONA werkte een bergingsproject uit dat goedgekeurd werd door de gemeenteraad. 

In Wallonië werd met éénzelfde doel in de gemeenten Fleurus en Farciennes de gezamenlijke 

overleggroep PaLoFF opgericht. Recent hebben de gemeenteraden van Fleurus en Farciennes zich 

uitgesproken over het bergingsproject. De gemeenteraad van Fleurus heeft tegen gestemd; de 

gemeenteraad van Farciennes heeft zich onthouden. 

De afgewezen dossiers moeten door de NIRAS worden overgemaakt aan de federale minister. In een 

afsluitend rapport voor de federale regering zal de NIRAS een globaal beeld schetsen van de evolutie 

van het dossier en de ter zake verder te nemen stappen. Ook de mogelijke financieringswijze van de 

sociaal-economische projecten zal in betreffend rapport worden toegelicht. 

Met dit rapport zal federaal minister Verwilghen beschikken over de volledige informatie om het 

gehele dossier ter bespreking en ter beslissing voor te leggen aan de (federale) regering. De federale 

regering zal naar alle waarschijnlijkheid dus geconfronteerd worden met slechts twee mogelijke 

bergingsprojecten, één van Dessel en één van Mol. De federale regering dient op basis van betreffende 

voorstellen te beslissen waar het laagradioactief afval zal worden geborgen. 

1. De Vlaamse regering is (nog) niet betrokken bij dit dossier, noch werd er over deze kwestie 

reeds overlegd gepleegd tussen federale en de Vlaamse regering. 

2. Een stedenbouwkundige vergunning en een milieuvergunning zijn vereist voor werken en 

handelingen die onder betreffende vergunningsplicht vallen. Thans is, bij afwezigheid van een 

concreet dossier, niet duidelijk wat die werken of handelingen zullen of kunnen omvatten. 

Anderzijds bestaat op grondgebied van de gemeenten Dessel en Mol een op het gewestplan 

aangeduid gebied voor kernenergiebedrijven alwaar een bergingszone voor laagradioactief 

afval in principe vergunbaar is. In het gebied zijn overigens reeds analoge vergunningen 

afgeleverd, namelijk op 9 maart 2001 voor een opslaggebouw voor laagradioactief niet 

geconditioneerd afval (NIRAS) en op 18 april 2002 voor het verbouwen van een hal voor de 

verwerking van radioactief niet geconditioneerd afval (NV BELGOPROCESS). Indien de 

huidige zone op het gewestplan niet zou volstaan voor de (bijkomende) berging van 

laagradioactief afval, is er ter zake desgevallend uiteraard een planningsinitiatief vereist. 

3. De OVAM werd door de NIRAS betrokken bij de voorstudie van de voorstellen voor 

oppervlakteberging van nucleair afval te Mol en te Dessel, o.m. met het oog op het opstarten


van een milieueffectenrapport. De OVAM heeft de voorstellen inzake de berging van nucleair 

afval van categorie A getoetst aan de regelgeving inzake stortplaatsen voor niet nucleair afval. 

Tevens werd er vanuit het oogpunt afvalbeleid een evaluatie doorgevoerd. De conclusies zijn 

vervat in een advies dat op 2 februari 2004 aan de NIRAS werd bezorgd. 

De rol van de OVAM in de procedure blijft evenwel beperkt tot een adviserende rol in het 

kader van eventuele vergunningsaanvragen die aan de OVAM voor advies zouden worden 

voorgelegd. De inbreng van de OVAM beperkt zich daarbij evenwel tot de niet-nucleaire 

aspecten. Het beheer en de berging van radioactief afval behoort immers tot de bevoegdheid 

van de federale overheid en ressorteert bijgevolg niet onder het Vlaamse afvalbeleid.






Vraag nr. 120 


van ELS ROBEYNS 

Ontwikkeling woonuitbreidingsgebieden - Stand van zaken 

Overeenkomstig omzendbrief RO/2002/03 zijn gemeentebesturen gemachtigd om over de aansnijding 

van woonuitbreidingsgebieden te beslissen, vooruitlopend op het gemeentelijk ruimtelijk structuurplan 

en zonder dat daartoe een woonbehoeftestudie vereist is. 

Deze omzendbrief is momenteel reeds meer dan drie jaar van toepassing, vandaar mijn vraag naar de 

concrete resultaten ervan op het terrein. 

1. Hoeveel woonuitbreidingsgebieden werden bij wijze van voorafname op een gemeentelijk 

ruimtelijk structuurplan tot op heden reeds ontwikkeld? 

2. Hoeveel woonuitbreidingsgebieden zijn bij wijze van voorafname op een gemeentelijk ruimtelijk 

structuurplan in ontwikkeling? 

3. Om hoeveel bouwkavels in totaliteit en per provincie gaat het hierbij (zoals bedoeld onder 1 en 2)? 

4. Werd de “gezonde mix” normale kavels / sociale kavels, zoals vooropgesteld in de flankerende 

maatregelen, gerealiseerd en zo ja, hoe? 

5. Werd de “gezonde mix” sociale huur- en koopwoningen, zoals vooropgesteld in de flankerende 

maatregelen, gerealiseerd en zo ja, hoe? 

6. Wat is de kostprijs van dergelijke sociale kavels ten opzichte van de voor de betrokken regio 

geldende marktprijzen, uitgedrukt in procenten? 

7. In hoeveel gevallen gebeurt de ontwikkeling van de woonuitbreidingsgebieden door openbare 

initiatiefnemers, in hoeveel gevallen door private initiatiefnemers en in hoeveel gevallen bij wijze 

van gezamelijke initiatieven openbaar/privé? 

8. Welke maatregelen werden en worden door de gemeenten genomen teneinde grondspeculaties uit 

te sluiten?




ANTWOORD 



Wat betreft de dossiers overgemaakt in toepassing van de omzendbrief RO 2002/03 in verband met het 

aansnijden van de woonuitbreidingsgebieden met of zonder woningbehoeftestudie houdt mijn 

administratie navolgende gegevens bij: gemeente; ligging; oppervlakte en/of aantal woningen vervat 

in het project; gunstig geadviseerde projecten. Ter zake is mijn administratie bovendien in essentie 

afhankelijk van de gegevens verstrekt door de provinciebesturen aangezien het provinciale niveau in 

dergelijke dossiers de eindbeslissing neemt. 

Aangezien de in voormelde omzendbrief vervat zijnde procedure er vooral op gericht is om principiële 

uitspraken van de betrokken overheden te verkrijgen worden er door mijn administratie dus onder 

meer geen gegevens bijgehouden inzake de effectieve projectrealisatie op terrein (afgeleverde 

vergunningen of terreincontrole bouwwerken); de bouwheer/projectontwikkelaar/initiatiefnemer; de 

verkoop van percelen/grondprijzen; enz. 

Gelet op wat voorafgaat kan ik u, in antwoord op uw deelvragen, navolgende antwoorden verstrekken: 

1. Er wordt door mijn administratie geen terreinonderzoek uitgevoerd naar effectieve 

bebouwing van kwestieuze gronden. Zodoende kunnen de door u opgevraagde gegevens 

niet worden verstrekt. 

2. Er werden tot op heden aan mijn administratie 142 dossiers ter advies voorgelegd. Van de 

inmiddels afgehandelde dossiers (enkele dossiers zijn nog in behandeling) verkregen er 95 

een gunstig principieel akkoord. 

3. Voor zover dit door mijn administratie kan worden nagegaan vertegenwoordigen de 

gunstige dossiers 6.727 woningen. Opgesplitst per provincie kan navolgend benaderend 

cijfer worden verstrekt: Antwerpen: 540 woningen; Limburg: 5.468 woningen; Oost- 

Vlaanderen: 16 woningen; West-Vlaanderen: 133 woningen; Vlaams-Brabant: 570 

woningen. 

4. ,5. en 7. Er wordt inderdaad een mix nagestreefd, dewelke onder meer via differentiatie 

qua kavelgrootte en bebouwingstypologie kan worden gerealiseerd. Ter zake worden 

evenwel door mijn administratie geen gegevens bijgehouden. Dit geldt eveneens voor wat 

betreft de effectieve realisatie van de beoogde mix op het terrein. Door mijn administratie 

wordt ter zake, op basis van het dossier, evenwel systematisch de projectintentie 

beoordeeld. In die zin wordt er voorafgaand aan de mogelijke projectrealisatie door mijn 

administratie steeds de nodige aandacht besteed aan de kwaliteit van het beoogde project 

en de mate waarin de gewenste differentiatie effectief zal worden gerealiseerd. Indien 

nodig wordt, zoals voorzien in de omzendbrief, bijkomend advies gevraagd aan de 

afdeling Woonbeleid wat betreft het sociale aspect. 

6. Zoals gesteld worden er, inzake de verkoopprijzen van de desbetreffende percelen, door 

mijn administratie, geen gegevens bijgehouden.


8. Het wordt niet echt zinvol geacht om in dit stadium (aanvraag principieel akkoord) reeds 

maatregelen te nemen om grondspeculatie uit te sluiten. De aanvraag van een principieel 

akkoord gebeurt immers met het oog op een concreet project zodat speculatie in casu niet 

aan de orde is.






Vraag nr. 121 


van JOS DE MEYER 

Belasting op inverkeerstelling - Samenwonenden 

Personenauto’s, auto’s voor dubbel gebruik, minibussen en motorfietsen zijn onderworpen aan de 

belasting op de inverkeerstelling. De belasting is verschuldigd op grond van het vermogen van de 

motor uitgedrukt hetzij in fiscale paardenkracht, hetzij in kilowatt. 

In het Vlaamse gewest en het Brusselse Hoofdstedelijke gewest is de belasting op de inverkeerstelling 

niet verschuldigd bij overdracht tussen echtgenoten of overdracht tussen uit de echt gescheiden 

personen ingevolge de echtscheiding, op voorwaarde dat de overdrager voor hetzelfde voertuig reeds 

de belasting heeft betaald. 

In het Waalse gewest is de belasting op de inverkeerstelling niet verschuldigd bij een overdracht 

tussen echtgenoten of wettelijk samenwonenden of overdracht tussen uit de echt gescheiden personen 

ingevolge de echtscheiding of de beëindiging van wettelijke samenwoning, op voorwaarde dat de 

overdrager voor hetzelfde voertuig reeds de belasting heeft betaald. 

Blijkbaar is er een anomalie in de teksten van het decreet van 24 mei 2002 m.b.t. de samenwonenden 

in Vlaanderen. 

Wordt deze anomalie rechtgezet?




ANTWOORD 



Artikel 5 van het Vlaams decreet van 24 mei 2002 tot wijziging van de artikelen 98 en 100 van het 

Wetboek van de met inkomstenbelastingen gelijkgestelde belastingen (WIGB) (B.S. 9 juli 2002) heeft 

aan artikel 100 WIGB een tweede paragraaf toegevoegd waardoor de Belasting op Inverkeerstelling 

(BIV) niet verschuldigd is als zij het gevolg is van een overdracht tussen echtgenoten of een 

overdracht tussen uit de echt gescheiden personen ingevolge de echtscheiding, op voorwaarde dat de 

overdrager voor ditzelfde voertuig, luchtvaartuig of boot reeds de belasting heeft betaald. 

De memorie van toelichting bij het ontwerp van decreet geeft hiervoor de ratio legis. Volgens de 

(toenmalige) vigerende wetgeving was de BIV verschuldigd door de natuurlijke of rechtspersoon die 

vermeld is op de voornoemde documenten op het ogenblik van de eerste inverkeerstelling op de 

openbare weg van het wegvoertuig of van het eerste gebruik van het luchtvaartuig of de boot door 

deze natuurlijke of rechtspersoon. Bij een overdracht tussen echtgenoten al dan niet in het kader van 

een overlijden of echtscheiding stelt zich dus een probleem van “dubbele heffing”, vermits de BIV 

voor hetzelfde vervoermiddel, op grond van de (toenmalige) vigerende wetgeving betaald moest 

worden door de overnemende echtgenoot. Aldus wordt een voertuig binnen het kader van een 

huwelijksgemeenschap tweemaal belast. Deze “dubbele heffing” wordt door het ontworpen artikel 

ongedaan gemaakt. 

De Waalse Regering heeft in 2002 een gelijkaardige tekst bij ontwerp van decreet voorgelegd aan het 

Waals Parlement. Tijdens de bespreking van het ontwerp van decreet in het Waals Parlement werd een 

amendement ingediend waardoor de uitschakeling van de dubbele belasting tussen echtgenoten werd 

uitgebreid tot wettelijk samenwonenden (Parl. St., Waals Parl., 2001-2002, stuk 356/3). 

Onder wettelijk samenwonende, in de zin van het decreet van het Waals Gewest, wordt begrepen de 

persoon die op de dag van de nieuwe inschrijving met de houder van de vroegere inschrijving 

samenwoonde en die met hem een verklaring van wettelijke samenwoning afgelegd had 

overeenkomstig de bepalingen van boek III, titel Vbis van het Burgerlijk Wetboek, met uitzondering 

van twee personen die in hierboven bedoelde zin samenwonen, die vader en zoon of dochter, moeder 

en zoon of dochter, broers en/of zusters, oom en neef of nicht, en tante, neef of nicht zijn, voor zover 

de verklaring van wettelijke samenwoning ontvangen werd meer dan een jaar vóór de datum van de 

nieuwe inschrijving. Onder “beëindiging van de wettelijke samenwoning“ wordt begrepen het einde 

van de toestand van wettelijk samenwonenden na een verklaring van beëindiging van de wettelijke 

samenwoning, die afgelegd is overeenkomstig artikel 1476, § 2, van het Burgerlijk Wetboek. 

In de verantwoording bij dit amendement wordt verwezen naar het Waals decreet van 14 november 

2001 betreffende de successierechten tussen wettelijk samenwonenden. De omschrijving van 

samenwonenden waarvoor in Wallonië het voordelige tarief successierechten geldt - dat ook van 

toepassing is voor verkrijgingen in rechte lijn of tussen echtgenoten - stemt inderdaad overeen met de 

definitie van samenwonenden opgenomen in artikel 100 van het WIGB. 

In uw vraag stelt u dat er een anomalie bestaat in de teksten die van toepassing zijn in het Vlaams 

Gewest. Ik zou u hierbij toch het volgende willen meegeven ter overweging.


In Vlaanderen is de categorie van samenwonenden die inzake successierechten met echtgenoten 

worden gelijkgeschakeld veel ruimer dan in Wallonië. Niet alleen de wettelijk samenwonenden in de 

zin van het Burgerlijk Wetboek - en dit zonder uitzonderingen inzake eventuele verwantschap en 

zonder termijn waarbinnen het samenwoningscontract moet zijn afgesloten - maar ook feitelijk 

samenwonenden - die gedurende tenminste één jaar ononderbroken met de erflater samenwonen en er 

een gemeenschappelijke huishouding mee vormen - komen voor de gelijkschakeling in aanmerking. 

Zoals de Vlaamse volksvertegenwoordiger merkt zijn Vlaamse samenwoners aan een véél gunstiger 

regeling inzake successierechten onderworpen. 

Indien het Vlaams Gewest de overdrachten tussen wettelijk samenwonenden zou vrijstellen van BIV, 

moeten we ons afvragen of dit - naar analogie met de successierechten - ook dient voorzien te worden 

voor de feitelijk samenwonenden. 

Indien deze vraag bevestigend wordt beantwoord kan dan weer de vraag gesteld worden naar de 

technische uitvoerbaarheid van dit principe. De verklaring van wettelijke samenwoning wordt 

geregistreerd in het rijksregister, de administratie kan dit dus perfect nagaan en al dan niet de 

vrijstelling toekennen. Maar voor feitelijk samenwonenden bestaat deze registratie niet. Met de 

federale administratie zou dus moeten bekeken worden hoe de feitelijke samenwoning –en de 

beëindiging daarvan- aan de administratie ter kennis kan worden gebracht. 

De huidige vrijstelling bestaat in Vlaanderen in geval van een overdracht tussen uit de echt gescheiden 

personen ingevolge de echtscheiding. In Wallonië bestaat de vrijstelling ook in geval van de 

beëindiging van een wettelijke samenwoning na een verklaring van beëindiging van de wettelijke 

samenwoning, die afgelegd is overeenkomstig artikel 1476, § 2, van het Burgerlijk Wetboek. Dit 

principe kan je maar heel moeilijk toepassen op feitelijk samenwonenden. Hoe kunnen feitelijk 

samenwonenden aantonen dat het hun bedoeling is om aan hun samenwoningsrelatie effectief een 

einde te maken ? Kan de inschrijving in het bevolkingsregister op een ander adres volstaan om een 

vrijstelling van BIV toe te kennen ? 

Ik wens toch ook nog op te merken dat er vandaag (nog) geen wettelijk erfrecht bestaat voor 

samenwonenden. Het eigendomsrecht over het voertuig wordt dus bij overlijden van één der partners 

niet van rechtswege overgedragen aan de andere partner. Ik weet ook niet of het zo evident is dat bij 

het einde van een samenwoningsrelatie – anders dan bij overlijden - het voertuig van de ene op de 

andere partner wordt overgedragen. 

Uiteraard ben ik als minister van Financiën bekommerd om de budgettaire gevolgen van eventuele 

voorstellen terzake. Voor een overdracht tussen wettelijk samenwonenden komt het mij voor dat het 

mogelijk moet zijn een budgettaire inschatting te maken van de gesuggereerde gelijkschakeling met 

gehuwden. Maar deze budgettaire inschatting lijkt mij zeer moeilijk te maken wanneer het over 

feitelijk samenwonenden gaat, omdat er uiteraard geen gegevens beschikbaar zijn over het het aantal 

van deze relaties dat een einde neemt, gepaard gaand met een overdracht van een motorvoertuig. 

Als conclusie wil ik dan ook stellen dat het mij momenteel niet opportuun lijkt de vrijstelling van BIV 

die vandaag geldt voor overdrachten tussen echtgenoten uit te breiden tot overdrachten tussen 

samenwonenden. Al zal ik mij uiteraard schikken naar de wijsheid van het Vlaams Parlement.






Vraag nr. 123 



Bouw- en verkavelingsvergunningen - Watertoets 

Bepaalde regelgevingen van andere beleidsdomeinen zoals Leefmilieu hebben een belangrijke impact 

op de geldende regelgeving Ruimtelijke Ordening. Het duinendecreet is hiervan een expliciet 

voorbeeld. Recentelijk is er het decreet integraal waterbeleid, met de watertoets. In uiterste gevallen 

kan een bouw- of verkavelingsvergunning in woongebied of woonuitbreidingsgebied worden 

geweigerd. 

In het licht van bovenvermelde problematiek en de interactie tussen de ruimtelijke ordening en 

sectoriële regelgeving, wil ik graag aan de minister volgende vragen stellen. 

1. Hoeveel aanvragen van verkavelingsvergunningen werden tot dusver geweigerd op grond van de 

watertoets? 

2. Hoeveel hectaren bouwgebied (woonzone) of woonuitbreidingsgebied ligt in van nature 

overstroomd en recentelijk overstroomd gebied, of in gemodelleerd overstromingsgebied? 

3. Hoeveel bouwvergunningen werden geweigerd op grond van het decreet integraal waterbeleid? 

4. Voor het vrijwillig verdelen van een grond in twee of meer kavels, om ten minste één van deze 

kavels te verkopen of te verhuren voor meer dan negen jaar, een erfpacht of opstalrecht te 

vestigen, is ook een verkavelingsvergunning vereist. 

Worden de bouwaanvragen die op een verkavelingsakkoord teruggaan, evenzeer door vermelde 

regelingen en decretale bepalingen gevat?




ANTWOORD 



1. Betreffend gegeven wordt door mijn administratie niet statistisch bijgehouden. Zodoende kan op 

betreffende deelvraag geen eenduidig antwoord worden verstrekt. Teneinde u alsnog van 

antwoord te kunnen dienen werd ter zake via de afdeling Stedenbouwkundige Vergunningen van 

mijn administratie een rondvraag georganiseerd bij de cellen Ruimtelijke Ordening van de 

provinciale afdelingen ROHM. Naar verluidt zou er slechts één geval, waarbij een 

verkavelingsvergunning op die basis werd geweigerd, bekend zijn. 

2. Het aantal hectaren met gewestplanbestemming woongebied en woonuitbreidingsgebied betreft 

227.460 ha. Hiervan is 6.094 ha (2,68 %) en 393 ha (0,17 %) respectievelijk gesitueerd in 

recent overstroomd gebied en gemodelleerd overstromingsgebied. 

3. Betreffende informatie wordt evenmin door mijn administratie statistisch bijgehouden. Noteer 

ter zake bovendien dat mijn administratie de rechtstreeks door de gemeenten geweigerde 

dossiers niet nakijkt. Voormelde rondvraag leert dat het per provinciale ROHM-afdeling over 

maximaal een vijftal geweigerde dossiers gaat. Veelal worden in casu achteraf nieuwe 

bouwaanvragen ingediend dewelke voorzien in aangepaste plannen ingediend en die naar 

verluidt, op basis van de aangepaste plannen, veelal wél worden vergund. 

4. Het decreet integraal waterbeleid maakt, bij de toepassing van de watertoets, geen onderscheid 

tussen gronden gesitueerd in of buiten verkavelingen.






Vraag nr. 124 


van RUDI DAEMS 

Regionale woonbehoeftestudies - Stand van zaken 

De omzendbrief RO/2002/03 van 25 oktober 2002 bepaalt de criteria waaronder 

woonuitbreidingsgebieden al dan niet met woonbehoeftestudie kunnen worden ontwikkeld. 

Deze omzendbrief werd opgesteld in de nasleep van het zogenaamde “Zomerakkoord” van de 

Vlaamse Regering (2002). Daarin werd het ontwikkelen van woonuitbreidingsgebieden zonder 

woonbehoeftestudie vlotter mogelijk gemaakt, weliswaar onder bepaalde voorwaarden. De eerste 

reeks voorwaarden is opgenomen in de omzendbrief zelf, en betreft flankerende voorwaarden naar 

inbreiding, mobiliteit, watergevoeligheid van het gebied enzovoort. Een tweede voorwaarde, 

opgenomen in het zomerakkoord, betrof het opmaken van zogenaamde regionale 

woonbehoeftestudies, op niveau van bijvoorbeeld een gerechtelijk arrondissement of een 

intercommunaal werkingsgebied. 

1. Hoeveel woonuitbreidingsgebieden (uitgedrukt in aantal projecten en hectare) zijn sinds de 

omzendbrief gerealiseerd zonder woonbehoeftestudie? Wie waren hier de (categorieën van) 

ontwikkelaars, en in welke verhouding? 

2. Hoeveel regionale woonbehoeftestudies werden sinds 2002 gerealiseerd? 

Door wie en voor welke regio’s? 

Onderneemt de minister nog beleidsstappen voor die regio’s waar geen regionale woonbehoefteinschatting 

bestaat?




ANTWOORD 



1. Er werden tot op heden aan mijn administratie 142 dossiers ter advies voorgelegd. Van de 

inmiddels afgehandelde dossiers (enkele dossiers zijn nog in behandeling) verkregen er 95 een 

gunstig principieel akkoord. Voor zover dit door mijn administratie kan worden nagegaan 

vertegenwoordigen de gunstige dossiers 6.727 woningen. 

Aangezien de in voormelde omzendbrief vervat zijnde procedure er vooral op gericht is om 

principiële uitspraken van de betrokken overheden te verkrijgen worden er door mijn administratie 

onder meer geen gegevens bijgehouden inzake de bouwheer/projectontwikkelaar/initiatiefnemer. 

2. Het opstellen van een regionale woonbehoefte is enkel voorzien in het zogenaamde ‘luik één’ van 

betreffende omzendbrief. Uit de dossiers blijkt dat er tot op heden slechts een tweetal gemeenten 

dit spoor hebben gevolgd. Het gros kiest voor de verkorte procedure van het principieel akkoord 

(het zogenaamde ‘luik twee’ van betreffende omzendbrief). 

Een woonbehoeftenonderzoek moet overigens sowieso opgesteld worden in het kader van de 

opmaak van het gemeentelijk ruimtelijke structuurplan. In het gemeentelijk ruimtelijk 

structuurplan worden de lokale woonbehoeften afgetoetst met de provinciale ‘taakstellingen’ of de 

provinciale woonbehoeften en met de doelstellingen van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen. 

Dat Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen bevat prognoses voor Vlaanderen, de provincie en de 

arrondissementen. U vindt ze terug in het informatief deel van het Ruimtelijk Structuurplan 

Vlaanderen. 

Momenteel wordt in het kader van de evaluatie en de herziening van het Ruimtelijk Structuurplan 

Vlaanderen een nieuw woonbehoeftenonderzoek uitgevoerd. Daarbij zullen eveneens resultaten 

tot op arrondissementeel niveau beschikbaar zijn. Betreffende resultaten worden evenwel pas eind 

2006 verwacht, wanneer het lopende onderzoek, uitgevoerd door het Kenniscentrum Duurzaam 

Woonbeleid, is afgerond.






Vraag nr. 126 










vastgesteld? 




vastgesteld? 


hieromtrent? 










VLAAMS MINISTER VAN FINANCIEN EN BEGROTING EN RUIMTELIJKE ORDENING 

ANTWOORD 










Vraag nr. 127 



Onbebouwde percelen in woongebieden - Stand van zaken 

Het decreet RO bepaalt in artikel 193 dat gemeenten aan vijf voorwaarden moeten voldoen om 

volledig autonome beslissingsbevoegdheid te krijgen inzake bouwvergunningen: het beschikken over 

een goedgekeurd ruimtelijk structuurplan, een stedenbouwkundig ambtenaar, een conform verklaard 

plannenregister, een vastgesteld vergunningenregister en een inventaris van de niet-bebouwde 

percelen. Deze voorwaarden moeten tegen 1 mei 2007 ingevuld zijn. 

Voor het einde van het vijfde jaar na inwerkingtreding van het decreet dient de Vlaamse Regering vast 

te stellen welke gemeenten nog niet voldoen aan deze vijf voorwaarden. 

Op www.vlaanderen.be/ruimtelijkeordening staat de lijst met gemeenten die al dan niet aan de vijf 

voorwaarden beantwoorden. Zo beschikken 146 op 308 gemeenten over een inventaris van 

onbebouwde percelen (stand van zaken 21/02/2006). De eventuele toegankelijkheid van het register 

voor het publiek blijkt evenwel niet uit deze lijst. 

1. Is de lijst van de gemeenten die niet voldoen aan de vijf voornoemde voorwaarden officieel door 

de Vlaamse Regering vastgesteld? Zo ja, wanneer en welke gemeenten zijn officieel opgenomen 

in deze lijst? 

2. Wat het register van onbebouwde percelen betreft: kan de minister op basis van de beschikbare 

inventaris (146 gemeenten) een overzicht geven van het aantal percelen dat nog niet bebouwd is 

binnen bestaande woongebieden? 

3. Bij hoeveel en welke gemeenten is het register van niet-bebouwde percelen ook toegankelijk voor 

de inwoners van de gemeente?



VLAAM MINISTER VAN FINANCIEN EN BEGROTING EN RUIMTELIJKE ORDENING 

ANTWOORD 



1. De lijst van de gemeenten die niet voldoen aan de vijf zogenaamde ‘ontvoogdingsvoorwaarden’, 

bedoeld in artikel 193, § 3 van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de 

ruimtelijke ordening werd tot op heden niet officieel vastgesteld, omdat er intussen, m.b.t. de nietontvoogde 

gemeenten, in permanent overleg met mijn administratie, een opvolgingstraject 

(schriftelijke bevraging gemeentebesturen, vergaderingen op niveau gemeenten met en op verzoek 

van de afdelingshoofden van de provinciale afdelingen ROHM, enz.) werd uitgestippeld, dat 

regelmatig wordt bijgestuurd. Algemeen bekend is evenwel dat er heden zes gemeenten effectief 

aan de vijf ‘ontvoogdingsvoorwaarden’ voldoen, met name de gemeenten Avelgem, Denderleeuw, 

Hoogstraten, Stabroek, Zwevegem en Vilvoorde. 

2. Op 31 maart 2006 waren er 148 gemeenten die effectief beschikken over een goedgekeurd register 

onbebouwde percelen. De centrale verwerking (de opname in de masterdatabank) van de 

gemeentelijke gegevens gebeurt driemaandelijks. 

In de centrale databank van alle gemeentelijke registers werden 166.715 percelen geregistreerd 

m.b.t. 143 gemeenten (situatie op 1 januari 2006). Betreffende gegevens zijn gesitueerd in 

woongebied, woongebied met cultureel, historische en/of esthetische waarde, woongebied met 

landelijk karakter, woongebied met landelijk karakter en cultureel, historische en/of esthetische 

waarde, woonparkgebied, woonuitbreidingsgebied, woon- en industriegebied, woon- en 

parkgebied, gebied voor service-residentie, gebied voor stedelijke ontwikkeling, reservegebied 

voor woonwijken, woonreservegebied of uitbreidingsgebied voor stedelijke functies. 

Inzake voormeld cijfergegeven (166.715 percelen) dienen evenwel navolgende bedenkingen te 

worden geformuleerd: 

- er dient voorbehoud te worden gemaakt inzake de mogelijke onvolledige en inconsistente 

gegevensinvoer; de inventaris bouwt immers verder op de gegevens die door de gemeenten 

worden aangereikt; er werd dan ook geen onderzoek uitgevoerd naar de betrouwbaarheid van 

betreffende gemeentelijke gegevens; 

- de inventarisatie is gebeurd op basis van verouderde gegevens (hoofdzakelijk uit de periode 

1998-1999), dewelke niet steeds werden geactualiseerd; vermoedelijk is een deel van betreffende 

gronden intussen reeds bebouwd; dit wordt bevestigd op basis van recentere kadastrale kaarten; 

- niet alle geïnventariseerde gronden zijn effectief bebouwbaar; de oorzaken zijn legio (bouwtechnische 

redenen, praktische haalbaarheid, ligging, perceelsomvang, ontsluitbaarheid, …). 

- ingesloten percelen zijn niet noodzakelijk bruikbaar; de mate dat ingesloten percelen kunnen 

worden aangesneden (o.a. het feit dat deze percelen al dan niet ontsluitbaar zijn evenals het feit of 

het al dan niet ruimtelijk wenselijk en financieel haalbaar is om deze ingesloten percelen aan te 

snijden) betreft een vraag die op gemeentelijk niveau dient te worden onderzocht;


- er werd evenmin een afweging gemaakt, of de nog onbebouwde (delen van) 

woonuitbreidingsgebieden ook in de toekomst, vanuit het oogpunt ruimtelijk oogpunt, al dan niet 

kunnen worden bebouwd. 

3. Door mijn administratie worden er geen gegevens bijgehouden inzake gemeenten die hun register 

van de onbebouwde percelen vrij consulteerbaar maken voor de inwoners van de gemeente of 

derden.






Vraag nr. 128 



Gemeentelijke heffing niet-bebouwde percelen - Stand van zaken 

Het decreet RO bepaalt in artikel 143 dat gemeenten – behoudens enkele uitzonderingen – een heffing 

kunnen instellen op niet-bebouwde percelen in woongebieden, al dan niet gelegen in een nietvervallen 

verkaveling. 

1. Hoeveel en welke gemeenten hebben een gemeentelijk reglement waarin in een heffing wordt 

voorzien op niet-bebouwde percelen in woongebieden? 

Bij welke gemeenten gaat het om een in de tijd progressieve heffing? 

2. Hoeveel en welke gemeenten hebben een gemeentelijk reglement waarin in een heffing wordt 

voorzien op niet-bebouwde percelen in niet-vervallen verkaveling? 

Bij welke gemeenten gaat het om een in de tijd progressieve heffing?




ANTWOORD 



Uit contacten met de gemeentebesturen blijkt dat bepaalde gemeenten het gemeentelijk register van de 

onbebouwde percelen aanwenden om belastingen op niet-bebouwde percelen te heffen. 

Noch ikzelf, noch mijn administratie oefent een decretaal geregeld goedkeuringstoezicht op de 

desbetreffende gemeentelijke reglementen uit. Er geldt voor gemeenten dan ook geen verplichting om 

mijn administratie een afschrift van betreffende specifieke regelgeving te bezorgen. In die optiek is 

het mij volkomen onmogelijk uw vraag accuraat te beantwoorden. 

Dienaangaande ben ik dan ook zo vrij u te verwijzen naar de informatie dewelke ter zake d.d. 9 maart 

2006 namens de VVSG werd verstrekt in de Commissie voor Leefmilieu en Natuur, Landbouw, 

Visserij en Plattelandsbeleid en Ruimtelijke Ordening en Onroerend Erfgoed van het Vlaams 

parlement, meer specifiek naar aanleiding van de hoorzitting inzake de problematiek ‘beschikbaarheid 

van betaalbare bouwgronden’.






Vraag nr. 130 



Gemeentelijke structuurplannen en RUP’s - Stand van zaken 

Graag vernam ik een stand van zaken van de gemeentelijke structuurplannen en ruimtelijke 

uitvoeringsplannen (RUP). 

1. Hoeveel steden en gemeenten in Vlaanderen, opgesplitst per provincie, hebben op dit ogenblik 

reeds een goedgekeurd structuurplan, dit wil zeggen een structuurplan dat alle bij decreet 

opgelegde fasen doorlopen heeft? 

2. Hoeveel van die gemeenten, die een goedgekeurd structuurplan hebben, zijn er al begonnen met 

ruimtelijke uitvoeringsplannen (RUP’s)? Met andere woorden, hoeveel RUP’s zijn er in totaal in 

Vlaanderen op dit ogenblik reeds goedgekeurd, die ook de volledig bij decreet vastgelegde 

procedure doorlopen hebben? 

3. Graag zo mogelijk ook de opsplitsing van deze gemeentelijke structuurplannen en RUP’s per 

provincie, per stad/gemeente en per thema (bjvoorbeeld zonevreemd; buitengebied; stedelijk 

gebied; bedrijventerreinen; …).




ANTWOORD 



Voorafgaandelijk wens ik uw aandacht te vestigen op het feit dat het in het kader van de subsidiariteit 

aan de bestendige deputaties van de vijf Vlaamse provincies toekomt om te beslissen over zowel de 

gemeentelijke ruimtelijke structuurplannen (GRS) als de gemeentelijke ruimtelijke uitvoeringsplannen 

(GRUP). Het Vlaams gewest vervult ter zake énkel een eerder adviserende taak. Elke verdere 

kwalitatieve interpretatie of opdeling van de hierna opgegeven globale gegevens, waarover mijn 

administratie beschikt, dient dan ook in de eerste plaats door de provinciebesturen te geschieden. 

1. Van de 308 steden en gemeenten beschikken er, op 3 april 2006, 106 (34,4%) over een 

goedgekeurd gemeentelijk ruimtelijk structuurplan. Per provincie is de verdeling als volgt: 

naam provincie aantal goedgekeurde GRS relatief aantal 

Antwerpen 29 41,4 % 

Limburg 16 36,4 % 

Oost-Vlaanderen 26 40,0 % 

Vlaams-Brabant 12 18,5 % 

West-Vlaanderen 23 35,9 % 

2. en 3. Van de gemeenten die begonnen zijn met de opmaak van gemeentelijke ruimtelijke 

uitvoeringsplannen worden er door mijn administratie geen afzonderlijke statistieken 

bijgehouden, omwille van het feit dat betreffend gegeven, door mijn administratie, veelal niet 

gekend is. De gemeenten die aan een GRUP beginnen hoeven dit immers niet onmiddellijk 

aan mijn administratie te melden. Zodoende wordt mijn administratie veelal pas van betreffend 

initiatief op de hoogte gesteld naar aanleiding van de plenaire vergadering. 

Wat het thematisch aspect betreft zijn er gemeenten die verschillende GRUP’s binnen 

éénzelfde planningsinitiatief koppelen. Een opsplitsing van de GRUP’s per thema is 

bovendien niet mogelijk, omwille van het feit dat deze plannen veelal een integraal karakter 

hebben. 

In die optiek wordt door mijn administratie énkel de datum van de goedkeuring van de 

GRUP’s bijgehouden. Ook zijn er verschillende GRUP’s die slechts gedeeltelijk worden 

goedgekeurd; ook ter zake worden er door mijn administratie geen afzonderlijke gegevens 

bijgehouden. Uit de cijfergegevens van de goedgekeurde RUP’s, waarover mijn administratie 

beschikt, blijkt dat er op 3 april 2006 in het Vlaams gewest 128 GRUP’s werden goedgekeurd.






Vraag nr. 131 


van LUDO SANNEN 

Hoevekampeerterreinen - Recreatief medegebruik 

Artikel 145sexies, §2 van het decreet van 18 mei 1999 op de organisatie van de ruimtelijke ordening 

bepaalt wat recreatief medegebruik is. 

De vraag rijst of deze bepaling wel een voldoende mogelijkheid biedt aan actieve landbouwbedrijven 

om hoevekampeerterreinen in te richten. Een dergelijk kampeerterrein zou kunnen worden opgericht 

op een grond in agrarisch gebied, vlakbij en aansluitend bij het bedrijf. Een dergelijk kampeerterrein 

wordt al snel gedurende drie maanden per jaar bezet, indien al niet het hele jaar door. Er is niet in een 

exact aantal kampeerplaatsen voorzien. 

Er zijn die essentiële voorwaarden waaraan voldaan moet worden om te kunnen spreken van recreatief 

medegebruik: de afwezigheid van een weerslag op het terrein, de tijdelijkheid van de gebeurtenis en 

een beperkt ruimtebeslag. 

Biedt deze regeling een voldoende mogelijkheid om op permanente basis een hoevekampeerterrein in 

agrarisch gebied te ontwikkelen?




ANTWOORD 



Uw vraagstelling betreft kampeerterreinen waarbij de bezetting, ik citeer: “al snel gedurende drie 

maanden per jaar” plaatsvindt, (...) “indien al niet het hele jaar door”. 

De inrichting van dergelijke terreinen valt aldus in principe onder art. 99, §1, eerste lid, 5°, c), volgens 

hetwelk niemand zonder voorafgaande stedenbouwkundige vergunning een grond 'gewoonlijk mag 

gebruiken, aanleggen of inrichten' voor 'het plaatsen van één of meer verplaatsbare inrichtingen die 

voor bewoning kunnen worden gebruikt, zoals (…), kampeerwagens, (…), tenten' 

Gelet op deze principiële vergunningsplicht, moet gewezen worden op het feit dat art. 145sexies, §2, 

tweede lid, bepaalt dat voor vergunningsplichtige handelingen die verbonden zijn met occasionele of 

hoogdynamische sociaal-culturele of recreatieve activiteiten slechts een tijdelijke vergunning kan 

worden afgeleverd, of een vergunning met als voorwaarde dat de betrokken handelingen slechts 

gedurende een specifieke periode of op bepaalde momenten aanwezig kunnen zijn. Daarna moet het 

terrein uiteraard in de oorspronkelijke staat worden hersteld. 

Zodoende dient noodzakelijkerwijze te worden gesteld dat het artikel 145sexies onvoldoende 

mogelijkheid biedt tot het, op permanente basis, inrichten van een hoevekampeerterrein in agrarisch 

gebied. 

Noteer dat dit evenwel niet impliceert dat dergelijke terreinen niet kunnen worden vergund. Ik verwijs 

ter zake onder meer naar de bepalingen vervat in artikel 11 van het koninklijk besluit van 28 december 

1972 betreffende de inrichting en de toepassing van de ontwerp-gewestplannen en de gewestplannen, 

dewelke, wat het agrarisch gebied betreft, in de mogelijkheid van verblijfsgelegenheid voorzien, voor 

zover deze een integrerend deel uitmaakt van een leefbaar bedrijf. 

Bovendien en conform de planningssystematiek vervat in het (meermaals gewijzigde) decreet van 18 

mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening, bij de opmaak van de ruimtelijke 

uitvoeringsplannen, is men niet meer gebonden aan de gebiedsindelingen conform het 

gewestplannenbesluit. Bijgevolg zullen inzake hoevekampeerterreinen voortaan in (gemeentelijke) 

ruimtelijke uitvoeringsplannen aangepaste gebiedsgerichte regelingen ‘op maat’ van de desbetreffende 

locatie kunnen worden uitgewerkt waarbinnen landbouw- en kampeerbestemmingen op een ruimtelijk 

verantwoorde wijze kunnen worden gecombineerd.






Vraag nr. 132 



Hoevekampeerterreinen - Regelgeving ruimtelijke ordening 

Momenteel is in artikel 11 van het koninklijk besluit van 28 december 1972 betreffende de inrichting 

en de toepassing van de ontwerp-gewestplannen en gewestplannen het volgende bepaald: “De 

agrarische gebieden zijn bestemd voor de landbouw in de ruime zin. Behoudens bijzondere bepalingen 

mogen de agrarische gebieden enkel bevatten de voor het bedrijf noodzakelijke gebouwen, de woning 

van de exploitanten, benevens verblijfsgelegenheid voor zover deze een integrerend deel van een 

leefbaar bedrijf uitmaakt, en eveneens para-agrarische bedrijven. (…)” 

Deze “verblijfsgelegenheid” wordt verder geregeld in de omzendbrief van 8 juli 1997 betreffende de 

inrichting en de toepassing van de ontwerp-gewestplannen en gewestplannen, gewijzigd via 

omzendbrief van 25 januari 2002 en 25 oktober 2002. 

Mijn bezorgdheid gaat uit naar de mate waarin deze regelgeving voldoet om hoevekamperen mogelijk 

te maken. 

1. Kan de minister een overzicht geven van de toepassing van deze regelgeving, inzonderheid wat 

betreft: 

- het aantal stedenbouwkundige attesten dat werd uitgereikt met het oog op de inrichting van 

een hoevekampeerterrein; het aantal “positieve” en “negatieve” stedenbouwkundige attesten; 

- het aantal vergunningsaanvragen dat werd ingediend, en dit ook in verhouding tot het aantal 

uitgereikte stedenbouwkundige attesten; 

- het aantal vergunningen dat werd toegekend; 

- het aantal vergunningen dat werd geweigerd en de reden van weigering? 

2. Op welke gebieden is deze omzendbrief van toepassing: enkel agrarische gebieden in strikte zin of 

ook agrarische gebieden met ecologische waarde of agrarische gebieden met een bijzondere 

waarde? 

3. Welke moeilijkheden qua ruimtelijke ordening ondervinden landbouwbedrijven om een 

hoevekampeerterrein in te richten? 

4. Biedt deze regelgeving inzake ruimtelijke ordening, gelet op de gewenste verscheidenheid van het 

toeristisch aanbod, voldoende mogelijkheden aan landbouwbedrijven om hoevekampeerterreinen 

in te richten?




ANTWOORD 



1. Vergunningen inzake hoevekampeerterreinen worden niet afzonderlijk door mijn administratie 

geregistreerd. Bijgevolg kan op betreffende vraag geen eenduidig antwoord worden verstrekt. 

2. De omzendbrief geldt uiteraard in alle gebieden waarvoor artikel 11 van het koninklijk besluit van 

28 december 1972 (betreffende de inrichting en de toepassing van de ontwerp-gewestplannen en 

de gewestplannen) van toepassing is. Het betreft dus in ieder geval de gewestplanbestemmingen 

‘agrarisch gebied’ en ‘agrarisch gebied’ met overdruk ‘landschappelijk waardevol’. Noteer inzake 

betreffende ‘overdruk’ dat in artikel 15 van voormeldde omzendbrief expliciet wordt gesteld, ik 

citeer: “In principe zijn dus dezelfde bestemmingen en handelingen toegelaten als bepaald voor de 

grondkleur. De bedoeling van de overdruk is in de eerste plaats het bestaande landschapskarakter 

zoveel mogelijk te bewaren en bijzondere aandacht te besteden aan esthetische aspecten van 

nieuwe inplantingen of verbouwingen.” 

De gewestplanbestemming ‘agrarisch gebied met ecologische waarde’ betreft een aanvullend 

gewestplanvoorschrift dat van gewestplan tot gewestplan (licht) kan verschillen. Er dient dan ook 

telkenmale te worden nagekeken of dit aanvullend voorschrift de bepalingen van artikel 11 al dan 

niet overneemt. 

3. Bij afwezigheid van concrete gegevens inzake eventuele aanvragen kunnen ter zake uiteraard geen 

algemene conclusies worden geformuleerd. Dienaangaande kan er dan ook énkel worden gesteld 

dat de aanvragen dienen te voldoen aan een aantal evidente principes als zijnde integratie bij het 

hoevecomplex, zo weinig mogelijk indringen in de open ruimte, een verantwoorde 

landschappelijke inkleding, enz. 

4. Tot op heden beschik ik over geen enkele indicatie dat de bestaande regeling niet zou voldoen.






Vraag nr. 136 


van MARLEEN VAN DEN EYNDE 

Gecoro’s - Lidmaatschap gemeentesecretaris 

Artikel 26 van het huishoudelijk reglement van de gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening 

(gecoro) handelt over de deontologie. Dit artikel voorziet niet in onverenigbaarheden. Nochtans 

stellen we in de praktijk een aantal mistoestanden vast. Zo is bijvoorbeeld in Willebroek de secretaris 

van de gemeente eveneens gecoro-lid. Dit leidt tot toestanden waarbij een aantal leden niet openlijk 

durven praten en het bevordert niet de objectieve werking van de gecoro. 

Gelet op het feit dat door het nieuwe gemeentedecreet de functie van secretaris nog belangrijker is 

geworden en hij optreedt als directeur van de gemeente, lijkt het deontologisch niet verantwoord om 

de secretaris nog langer deel te laten uitmaken van de gecoro of andere adviesraden. 

Is de nieuwe functie-inhoud van de gemeentesecretaris ingevolge het nieuwe gemeentedecreet voor de 

minister aanleiding om een onverenigbaarheid in te stellen met het lidmaatschap van een gecoro? 

In welke mate is het feit dat de gecoro een adviesorgaan is waarvoor de gemeente een vergoeding 

uitbetaalt hierbij voor de minister een belangrijk element?




ANTWOORD 



Het artikel 26 van het huishoudelijk reglement, waarnaar u in uw vraagstelling verwijst, is mij 

onbekend. Naar alle waarschijnlijkheid betreft het een artikel dat deel uitmaakt van een specifiek 

huishoudelijk reglement, van toepassing op één welbepaalde GECORO. Zoals u weet beschikken de 

overgrote meerderheid van de Vlaamse gemeenten over een eigen GECORO, dewelke in principe 

allemaal een eigen huishoudelijk reglement hebben vastgesteld. 

De algemene regels inzake de samenstelling en de werking van de GECORO’s zijn enerzijds 

vastgesteld in artikel 9 van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke 

ordening en anderzijds in het besluit van de Vlaamse regering van 19 mei 2000 tot vaststelling van 

nadere regels voor de samenstelling, de organisatie en de werkwijze van de provinciale en 

gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening (te raadplegen op de website 

www.ruimtelijkeordening.be). 

Het decreet (cf. artikel 9, §3, derde lid) bepaalt dat de leden van de gemeenteraad of van het 

schepencollege geen lid van de adviescommissie kunnen zijn. Decretaal worden er geen andere 

onverenigbaarheden qua lidmaatschap bepaald. 

Het besluit van de Vlaamse regering van 19 mei 2000 tot vaststelling van nadere regels voor de 

samenstelling, de organisatie en de werkwijze van de provinciale en gemeentelijke commissie voor 

ruimtelijke ordening bevat evenwel een bepaling inzake belangenvermenging. Meer specifiek wordt in 

artikel 9 van betreffend besluit gestipuleerd, ik citeer: "Het lid dat een persoonlijk belang heeft bij een 

besproken onderwerp, mag noch de bespreking ervan, noch de beraadslaging over het advies van de 

commissie en de stemming erover bijwonen." Het aspect ‘persoonlijk belang’ dient hierbij in zijn 

gangbare spreekwoordelijk betekenis te worden begrepen. Een gelijkaardige regeling geldt overigens 

inzake de vergaderingen van de gemeenteraad. Ter zake verwijs ik onder meer naar mijn antwoord op 

de schriftelijke vraag van Vlaams volksvertegenwoordiger Luk Van Nieuwenhuysen (cf. Bulletin van 

Vragen en Antwoorden, Zitting 2004-2005, nr. 20, 8 juli 2005, blz. 2086-2087). 

Het spreekt voor zich dat het loutere feit dat een gemeentesecretaris in een GECORO zetelt niet 

resulteert in een belangenvermenging in bovenvermelde zin. Tevens geldt geen formele 

onverenigbaarheid tussen de functie van gemeentesecretaris en het lidmaatschap van de GECORO. 

Inzake het al dan niet bijkomend instellen van overenigbaarheden inzake het lidmaatschap van een 

GECORO verwijs ik eveneens naar mijn antwoord op de schriftelijke vraag van Vlaams 

volksvertegenwoordiger Luk Van Nieuwenhuysen (cf. Bulletin van Vragen en Antwoorden, Zitting 

2004-2005, nr. 20, 8 juli 2005, blz. 2086-2087). 

Wat betreft het aspect presentiegelden verwijs ik naar mijn antwoord op de vraag om uitleg van 

Vlaams volksvertegenwoordiger Jan Loones, verstrekt d.d. 11 januari 2001 in de Commissie voor 

Leefmilieu, Natuurbehoud en Ruimtelijke Ordening (cf. Handelingen van de Commissievergadering 

nr. 59 van 2000-2001). 

Noteer ter zake bovendien dat sinds 1 mei 2004 het provinciebestuur het toezicht inzake de 

samenstelling van de GECORO uitoefent.






Vraag nr. 137 


van VERA DUA 

Terugbetaling registratiekosten - Behandelingsduur 

Sinds 1 januari 2002 werd de bevoegdheid inzake registratierechten overgedragen naar de gewesten. 

In Vlaanderen werd hiervan onmiddellijk gebruik gemaakt om de registratierechten m.b.t. de aankoop 

van onroerende goederen te verlagen en enkele voordeelmaatregelen in te voeren: de vrijstelling 

(abattement) bij de aankoop van een eerste woning en de zogenaamde meeneembaarheid van de eerder 

betaalde registratierechten bij de aankoop van een nieuwe woning en verkoop van de oude. 

Bij aankoop van een nieuwe woning kan men de betaalde registratierechten van de vorige woning dus 

“meenemen”. Indien men eerst een nieuwe woning koopt, en pas dan de vorige woning verkoopt, moet 

men een aanvraag tot terugbetaling indienen. 

De terugbetaling van registratiekosten loopt echter zeer zware vertraging op, ten koste van de burgers. 

Eén voorbeeld: op het vijfde registratiekantoor te Antwerpen hebben de dossiers voor teruggave van 

registratierechten een waanzinnige achterstand opgelopen wegens het vertrek van de ambtenaar die 

deze dossiers behandelde. Men schat dat de terugbetaling nu ongeveer 12 à 16 maanden op zich zal 

laten wachten. Dit is natuurlijk een fikse streep door de financiële planning van burgers die in 

dergelijke situatie van aan- en verkoop zitten. 

1. Is dit probleem bij de minister bekend en is dit een algemeen probleem in Vlaanderen? 

2. Beschikt de minister over cijfers van de gemiddelde behandelingstijd en achterstand per 

registratiekantoor? 

3. Welke maatregelen heeft de minister terzake reeds genomen? 

4. Welke maatregelen zijn er nog gepland?




ANTWOORD 


van VERA DUA 

Sinds 1 januari 2002 heeft het Vlaams Gewest de bevoegdheid om de aanslagvoet, de 

heffingsgrondslag, en de vrijstellingen te bepalen van het registratierecht op verkopen van onroerende 

goederen gelegen in het Vlaams Gewest. 

Het is echter nog steeds de federale administratie, namelijk de Administratie van het Kadaster, de 

Registratie en Domeinen die instaat voor de invordering van deze rechten, en bijgevolg ook voor de 

toepassing van de regelgeving en dus onder meer ook voor de afhandeling van de teruggavedossiers. 

Naar aanleiding van uw vraag heb ik daarom bij deze Federale Administratie geïnformeerd .Er werd 

mij door deze Administratie geantwoord dat er geen gegevens kunnen bezorgd worden over de 

gemiddelde behandelingstijd en eventuele achterstand van deze teruggavedossiers . 

Gelet op dit antwoord zal ik de federale Minister van Financiën formeel verzoeken deze toestand te 

willen onderzoeken en indien nodig de passende maatregelen te willen nemen. Tevens zal ik hem 

verzoeken mij hiervan op de hoogte te willen houden.






Vraag nr. 138 



Hippodroom van Sterrebeek - Bestemmingsplannen 

Het masterplan voor de Hippodroom van Sterrebeek, dat werd opgesteld door de immobiliëngroep die 

de terreinen een tweetal jaar geleden opkocht, zou onder meer voorzien in een golfschool, een manege, 

een wellness- en aquacentrum. Daarnaast zou de herbestemming zijn aangevraagd zodat ook nog een 

zestigtal villa’s en een hotel kunnen worden ingeplant. 

Zo te zien, is het niet echt bevorderlijk voor het instandhouden van het groene en Vlaamse karakter 

van de gordel rond Brussel. 

In het antwoord dat ik in april 2004 van de vorige minister bevoegd voor de Vlaamse Rand ontving, 

beloofde die er streng over te waken dat eventuele projecten die de nieuwe eigenaar wil realiseren op 

deze gronden “in overeenstemming zijn met de bestemming zoals opgenomen in het Ruimtelijk 

Structuurplan Vlaanderen, alsook in overeenstemming zijn met de geest van het Bruegelproject”. 

Kan de minister meedelen of, wat het RSV betreft, het masterplan van de immobiliëngroep Probel 

daarmee in overeenstemming is? 

Is hij op de hoogte van een vraag tot herbestemming tot woonzone? 

Hoe staat hij daar tegenover, in het licht van het beleid dat de Vlaamse Regering voert inzake de 

Vlaamse Rand?




ANTWOORD 



Het naar aanleiding van de kennisgeving van het milieueffectrapport inzake het ‘golfproject 

Hippodroom Sterrebeek’ voorgestelde project, dat zich ruimtelijk aan de rand van het Vlaams stedelijk 

gebied rond Brussel (VSGB) situeert, voorziet in een gemengde invulling. Naast de functie ‘golf’ 

beoogt het project immers tal van andere activiteiten zoals een paardencentrum/manège, een 

welnesscentrum met sportfaciliteiten, een dienstenaccommodatie, een vergadercentrum, een 

evenementenhal voor receptie- en seminarie-infrastructuur, een hotel én een 60-tal woningen. Uit het 

voorgestelde project blijkt niet altijd even duidelijk welke dynamiek de via dit voorstel beoogde 

functies zullen genereren. Voor een aantal activiteiten is het bovendien niet duidelijk wat specifiek 

wordt bedoeld (bijvoorbeeld ‘dienstenaccommodatie’). 

Een hergebruik van de bestaande site in functie van bijvoorbeeld beperkte golfinfrastructuur, manège 

e.d. wordt in principe verenigbaar geacht met de gewestplanbestemming ‘zone voor dagrecreatie’. 

Daarentegen is het realiseren van een hotel en het bouwen van woningen niet verenigbaar met de 

vigerende gewestplanbestemming. 

Gelet op het feit dat er in casu, zoals gesteld, een eerder multifunctionele invulling wordt beoogd dient 

te worden overwogen om de site te onderzoeken in het kader van de afbakening van het VSGB. 

Bijgevolg zal, in betreffend geval, conform het subsidiariteitsprincipe, het gewestelijk niveau optreden 

indien een planningsinitiatief aangewezen en noodzakelijk zou zijn. Een eventueel planningsinitiatief 

zal in elk geval ter dege rekening dienen te houden met de opties geformuleerd in het kader van het 

afbakeningsproces ‘Vlaams stedelijk gebied rond Brussel’. 

In opvolging van de eerste fase van betreffend afbakeningsproces, die inmiddels werd afgerond, werd 

het rapport focusbepaling opgemaakt dat een hypothese van de gewenste ruimtelijke structuur 

weergeeft. Ter zake wordt er meer specifiek gefocust op een aantal beleidsvragen waarover de 

Vlaamse regering zich momenteel beraadt en die tot doel hebben de derde fase van het overlegproces 

inhoudelijk te oriënteren. Noteer dienaangaande dat in het rapport focusbepaling (bij de 

planningscontext) er enkele strategische stedelijke projecten in de rand rond Brussel worden 

opgesomd die onderzocht kunnen worden. Het betreft onder meer een ‘recreatief project Hippodroom 

Sterrebeek’. 

Vanuit oogpunt ruimtelijke ordening zijn onder meer de mobiliteitseffecten, inherent aan een dergelijk 

project, cruciaal. Naar aanleiding van de kennisgeving van de project-MER voor het golfproject 

Hippodroom Sterrebeek, werd door mijn administratie dan ook gevraagd om, bij het onderzoek naar 

de te verwachten effecten ten gevolge van het hergebruik van de site, ter dege rekening te houden met 

het totaal beoogde concept en het onderzoek niet te beperken tot het onderzoeken van de effecten 

inherent aan het ‘golfproject’. Tevens kan reeds worden gesteld dat de territoriale uitbreiding buiten de 

gebiedsbestemming ‘recreatiegebied’ teneinde de beoogde 18 holesbaan te kunnen realiseren een 

planningsinitiatief vergt en een afweging ten opzichte van de agrarische structuur en de natuurlijke 

structuur (regio Zenne-Dijle). 

Verder onderzoek zal dan ook dienen uit te wijzen of het al dan niet aangewezen wordt geacht de 

heden beoogde projectrealisatie, al dan niet in een gewijzigde vorm, beleidsmatig te faciliteren. Het 

feit dat het oprichten van het beoogde hotel en de woningen al dan niet verenigbaar is met de opties 

vervat in het RSV zal overigens eveneens op basis van verder onderzoek moeten blijken.


Specifiek inzake de geplande woningen wordt door de initiatiefnemer voorgesteld om de bestaande 

(zonevreemde) woningen (circa. 35) te renoveren evenals circa 25 nieuwe woningen te bouwen. Een 

ruimtelijke motivering inzake de realisatie van de nieuwbouwwoningen ontbreekt momenteel nog. Bij 

de eventuele verdere ontwikkeling/uitwerking van een betreffend project zal dan ook moeten blijken 

of betreffende woningen verenigbaar zijn met de inzake betreffende site gewenste 

ontwikkelingsperspectieven. 

Wat betreft het beleid inzake de Vlaamse Rand, dien ik u te melden dat betreffende aangelegenheid 

ressorteert onder de bevoegdheid van collega Vandenbroucke.






Vraag nr. 139 


van JOHAN SAUWENS 

Alden Biesen - Aankoop Rentmeestershuis 

Gedurende een aantal jaren zijn er onderhandelingen bezig tussen de Vlaamse Gemeenschap en de 

eigenaars van het Rentmeestershuis palend aan de Landcommanderij Alden Biesen te Rijkhoven 

Bilzen. 

Gezien het imposante karakter van het historische pand en gezien de vrij uitgestrekte terreinen die 

erbij horen (52ha) is het aangewezen dat de Vlaamse Gemeenschap ook deze terreinen verwerft. 

Op deze wijze zou er trouwens ruimte kunnen vrijgemaakt worden voor een eventuele 

hotelaccommodatie in de buurt van het Cultureel Centrum Alden Biesen. 

Ook zouden de ruimte van het Rentmeestershuis of de aanpalende terreinen kunnen gebruikt worden 

voor de bijkomende bergingsruimte die men nodig heeft, zoals blijkt uit het Masterplan Alden Biesen. 

Ik ondervroeg hierover reeds de ministers, ongeveer een jaar geleden. Zij antwoordden toen positief op 

mijn vraag om de Rentmeesterswoning aan te kopen (schriftelijke vragen van 16 maart 2005, nr. 111 

aan minister Bourgeois, nr. 112 aan minister Van Mechelen en nr. 52 aan minister Anciaux, Bulletin 

nr. 20 van 8 juli 2005, resp. blz. 2110, 2244 en 2262). 

1. Is er intussen een akkoord totstandgekomen met de eigenaars over de verkoop van het 

Rentmeestershuis met bijbehorende gronden? 

2. Welke stappen zijn er het afgelopen jaar gezet om te komen tot een akkoord? 

3. Welke invulling zal er na de aankoop gegeven worden aan het Rentmeestershuis? 

4. Waar zijn de middelen voor deze aankoop voorzien? 

5. Welke partners, zowel privé als overheid, werden aangezocht om het project mee te 

realiseren? 

6. Welke concrete afspraken werden er reeds met deze partners gemaakt? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Bourgeois (vraag nr.90), Van Mechelen (nr. 139) en 

Anciaux (nr.73).



VLAAMS MINISTER VAN FINANCIEN EN BEGROTING EN RUIMTELIJKE ORDENING 

ANTWOORD 






BERT ANCIAUX, 

VLAAMS MINISTER VAN CULTUUR, 

JEUGD, SPORT EN BRUSSEL




BERT ANCIAUX 

VLAAMS MINISTER VAN CULTUUR, JEUGD, SPORT EN BRUSSEL 

Vraag nr. 60 


van JAN VERFAILLIE 

Erfgoedconvenant Pittem-Ruiselede-Tielt - Stand van zaken 

De gemeenten Pittem en Ruiselede en de stad Tielt hebben op 23 december 2005 de projectvereniging 

“Intergemeentelijk Erfgoedproject Pittem – Ruiselede – Tielt” opgericht en willen zo hun krachten 

bundelen rond een regionaal erfgoedbeleid. 

Om dit erfgoedbeleid te kunnen realiseren, heeft de projectvereniging in het kader van het decreet van 

7 mei 2004 houdende de organisatie en subsidiëring van een cultureel-erfgoedbeleid op 24 januari 

2006 bij de Vlaamse Gemeenschap een aanvraag ingediend tot het afsluiten van een erfgoedconvenant 

2007-2008. 

1. Hoelang duurt de behandeling van een dergelijk aanvraagdossier? 

2. Wat is de stand van zaken in dit dossier?


BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



De gemeenten Pittem en Ruiselede en de stad Tielt hebben op 23 december 2005 de projectvereniging 

“Intergemeentelijk Erfgoedproject Pittem – Ruiselede – Tielt” opgericht en willen zo hun krachten 

bundelen rond een regionaal erfgoedbeleid. 

Om dit erfgoedbeleid te kunnen realiseren, heeft de projectvereniging in het kader van het decreet van 

7 mei 2004 houdende de organisatie en subsidiëring van een cultureel-erfgoedbeleid op 24 januari 

2006 bij de Vlaamse Gemeenschap een aanvraag ingediend tot het afsluiten van een erfgoedconvenant 

2007-2008. 

1. De behandeling van een aanvraag tot het sluiten van een erfgoedconvenant gebeurt in drie 

stappen. Een eerste stap is het kenbaar maken van een gemeente of een 

samenwerkingsverband van omliggende gemeenten dat ze een erfgoedconvenant met de 

Vlaamse Gemeenschap wil sluiten. De aanvraag voor een eerste erfgoedconvenant bevat een 

intentienota met een omgevingsanalyse, de visie op en doelstellingen van het 

cultureel-erfgoedbeleid, de situering en planning van de erfgoedcel en de beoogde effecten. 

Deze intentienota dient uiterlijk op 1 februari te worden ingediend. 

Een tweede stap bestaat uit de beoordeling van en de beslissing over een aanvraag tot het 

sluiten van een erfgoedconvenant. Alle aanvragen die uiterlijk op 1 februari bij de 

administratie worden ingediend, worden aan de beoordelingscommissie Erfgoedconvenants en 

Projecten Cultureel Erfgoed voorgelegd. Zowel de administratie als de beoordelingscommissie 

geeft advies over het dossier. Alle aanvragen die positief worden beoordeeld, worden in een 

rangorde opgenomen. 

De aanvragen worden getoetst aan de volgende criteria: 

� het belang van het aanwezige cultureel erfgoed en de erfgoedactoren in de gemeente of het 

samenwerkingsverband van omliggende gemeenten; 

� de visie op en de doelstellingen van een geïntegreerd cultureel-erfgoedbeleid; 

� de regionale spreiding van de erfgoedconvenants over Vlaanderen; 

� de inbreng van middelen door de gemeente of het samenwerkingsverband van omliggende 

gemeenten. 

Uiterlijk op 1 juni stelt de administratie, rekening houdend met het gemotiveerde advies met 

rangorde van de beoordelingscommissie, een ontwerp van beslissing op over alle aspecten van 

de aanvraag en bezorgt dit ontwerp van beslissing aan de Vlaamse Regering. De Vlaamse 

Regering beslist over de intentie tot het sluiten van een erfgoedconvenant of ze formuleert een 

weigering. De Vlaamse Regering kan het aantal erfgoedconvenants jaarlijks vermeerderen met 

drie. Zij kan dan ook een aanvraag positief beoordelen zonder over te gaan tot het sluiten van 

een erfgoedconvenant. Als dit gebeurt, blijft de aanvraag drie jaar geldig en wordt ze de 

volgende drie jaren meegenomen in de rangorde van dat moment. 

De derde stap omvat de onderhandelingen over de inhoud van het erfgoedconvenant. De 

Vlaamse Gemeenschap vertrekt voor de onderhandelingen van de beleidsnota Cultuur van de 

minister en de doelstellingen die daarin beschreven staan, de effecten die men wil bereiken en 

de instrumenten die men wil inzetten. De intentienota of het ontwerp van beleidsplan van de 

gemeente of het intergemeentelijk samenwerkingsverband is de basis van waaruit de gemeente


of het samenwerkingsverband onderhandelt. Tijdens een formeel overlegmoment wordt het 

ontwerp van erfgoedconvenant besproken tussen de minister en de gemeente of het 

intergemeentelijk samenwerkingsverband. De ondertekening van het erfgoedconvenant door 

de minister en de gemeente of het intergemeentelijk samenwerkingsverband gebeurt uiterlijk 

op 31 december. De beleidsperiode waarop het erfgoedconvenant van toepassing is, start op 1 

januari van het daaropvolgende jaar. 

De ganse procedure loopt bijgevolg van 1 februari, bij het indienen van de intentienota, tot 

uiterlijk 31 december. 

2. Wat is de stand van zaken in dit dossier? 

Op 26 januari 2006 werd door het intergemeentelijk samenwerkingsverband Pittem - 

Ruiselede – Tielt een aanvraag voor het sluiten van een erfgoedconvenant ingediend in de 

vorm van een intentienota. Op 15 februari 2006 werd deze aanvraag door de administratie 

ontvankelijk verklaard. Op dinsdag 14 maart 2006 ging een plaatsbezoek door te Tielt. De 

beoordelingscommissie Erfgoedconvenants en Projecten Cultureel Erfgoed komt op 29 maart 

2006 samen om over de ingediende intentienota’s een advies te formuleren. Zoals door het 

Erfgoeddecreet voorgeschreven stelt de administratie uiterlijk op 1 juni een ontwerp van 

beslissing op over alle aspecten van de aanvraag en wordt dit ontwerp van beslissing aan de 

Vlaamse Regering bezorgd.




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 61 



Samenwerkingsakkoord Vrijstraat (Zuid-Afrika) - Subsidiebetaling 

In 2001 werd het samenwerkingsprogramma met de provincie Vrijstaat-Zuid-Afrika ondertekend. 

Het programma heeft jarenlang goed gefunctioneerd en beide partijen zijn steeds tevreden geweest 

over de wisselwerking. Heel wat Vlaamse topatleten konden dankzij het programma een stage in Zuid- 

Afrika doorbrengen. 

In de meest recente beleidsnota van de minister besteed hij de nodige aandacht aan dit project en stelt 

hij het zelfs als een hoofddoelstelling voor het Vlaams sportbeleid. Ik citeer: “Vlaanderen ontwikkelt 

autonoom en geeft mee uitvoering aan culturele- en andere samenwerkingsakkoorden. Ook voor sport 

worden er eigen internationale samenwerkingsakkoorden getekend. Eén van de prioriteiten van het 

Vlaams buitenlands beleid is de ontwikkeling en de uitbouw van de relaties met Zuid-Afrika. Voor 

sport is de samenwerking met Zuid-Afrika eveneens een van de hoofddoelstellingen.” 

(…) 

Volgende operationele doelstelling wordt vooropgesteld: 

- Uitvoering geven aan de samenwerking met Zuid-Afrika door de invulling van een aantal 

projecten in het kader van: 

het cultureel akkoord, 

het samenwerkingsakkoord getekend tussen de ministers bevoegd voor sport in Vlaanderen en de 

provincie Vrijstaat in Zuid-Afrika. 

- … 

Recentelijk vernam ik echter dat er een betalingsachterstand zou zijn van de afgesproken financiering 

voor 2005 aan Zuid-Afrika. Concreet betekent dit dat de stage van een aantal Vlaamse atleten in 2006 

in het gedrang komt. Er gaan zelfs geruchten dat Zuid-Afrika zou overwegen om de 

samenwerkingsovereenkomst op te zeggen. 

1. Welke subsidies zijn sinds het begin van de samenwerkingsovereenkomst met Zuid-Afrika 

uitbetaald? 

2. Welke achterstand bestaat er momenteel in het uitbetalen van de afgesproken subsidies? 

3. Hoe en wanneer zal deze achterstand ingehaald worden? 

4. Welke stappen onderneemt de minister om de relaties met Zuid-Afrika opnieuw op goede voet te 

brengen?


BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



1. Sinds het begin van de samenwerkingsovereenkomst werd er in totaal 132.147 euro uitbetaald 

in het kader van het samenwerkingsverband Vlaanderen - Zuid-Afrika. De goede ontvangst 

van dit bedrag werd bevestigd door de Zuid-Afrikaanse projectcoördinator Anna Gutter op 

6 februari 2006. 

2. Onmiddellijk nadat alle vereiste documenten voor het opstarten van het dossier 2005-2006 

door de Zuid-Afrikaanse partner in orde waren gebracht, heeft de administratie gezorgd voor 

de verdere afhandeling en uitbetaling van de eerste schijf van € 75.000. Op 9 maart 2006 

vertrok de ordonnancering en op 17 maart 2006 zat het dossier bij het Rekenhof. Op 31 maart 

2006 werd het bedrag uitbetaald. 

3. Aangezien de uitbetaling op 31 maart 2006 verricht werd is er geen sprake van achterstal. 

4. Aangezien na het verschijnen van de persartikels de Zuid-Afrikaanse projectcoördinator, 

mevrouw Anna Gutter, telefonisch contact heeft opgenomen met de administratie om te 

melden dat er nooit een probleem is geweest en dat de Vlaamse delegaties altijd “met open 

armen” zullen ontvangen worden moeten er geen stappen ondernomen worden om de relatie 

op goede voet te brengen.




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 62 



Nederlandstalige Brusselaars - Stadsvlucht 

De jongste jaren horen we vanuit de Brusselse politiek enkel positieve geluiden over de stadsvlucht. 

Die zou namelijk bedwongen zijn. 

Nochtans werd dit onlangs weerlegd door Brussels minister-president Charles Piqué in het Brussels 

Parlement. Daar bleek immers in antwoord op een vraag dat sinds 2000 meer en meer Brusselaars het 

gewest verlaten om in Vlaams- en Waals-Brabant te gaan wonen. In 2000 verloor het Brusselse gewest 

aan de rest van het land (Vlaanderen en Wallonië) 5.861 inwoners. In 2002 waren dat er 8.089 en nog 

een jaar later 10.135. 

Het zou interessant zijn cijfers te hebben over het aantal Nederlandstaligen dat de stad verlaat, maar 

ook over het aantal dat inwijkt. De Vlaamse Regering ontvangt cijfers van het Nationaal Instituut voor 

de Statistiek. De Vlaamse Gemeenschap heeft toegang tot het Rijksregister en gebruikt de gegevens 

om een welkomstpakket naar de nieuwkomers in Brussel te zenden. 

De stadsvlucht van Nederlandstaligen uit de hoofdstad is niet alleen nefast voor de economie van de 

hoofdstad, maar ook en vooral voor de Vlaamse aanwezigheid in Brussel. 

1. Heeft de minister gegevens over het aantal Nederlandstaligen dat de stad verlaat? 

2. Welke concrete initiatieven nam de minister reeds om de stadsvlucht tegen te gaan?


BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



De stadsvlucht-tendens die u beschrijft, kan inderdaad worden bevestigd. Uw cijfermateriaal kan 

worden aangevuld met het cijfer van het jaar 2004, toen er een negatief intern migratiesaldo was van 

12.038 eenheden, d.w.z. dat dat jaar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 12.038 inwoners verloor aan 

het Vlaamse en het Waalse Gewest. Anderzijds is er voor datzelfde jaar 2004 een positief extern 

migratiesaldo (buitenlandse inwijking) van 10.786 eenheden. In totaal verloor het Brussels 

Hoofdstedelijk Gewest in het jaar 2004 dus 1252 inwoners. Zoals ik u reeds antwoordde op uw vraag 

van uitleg van 9 maart jl. (commissie Brussel en de Vlaamse Rand, 23/3/2006) i.v.m. hetzelfde thema 

onderzoekt BRIO (Brussels Informatie- en Onderzoekscentrum) de verhuisbewegingen (o.a. de 

motieven) van de Nederlandstalige bevolkingsgroep in en uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Dat 

wetenschappelijk onderzoek zal in juli 2006 worden afgerond. 

Anderzijds klopt uw stelling dat de Vlaamse Gemeenschap “de gegevens van het Rijksregister 

gebruikt om een welkomstpakket naar de nieuwkomers in Brussel te zenden” niet. U verwart met de 

Vlaamse Gemeenschapscommissie. 

Wat uw concrete vragen betreft, wens ik het volgende te antwoorden: 

1. In ons land worden sinds 1947 geen talentellingen meer gehouden en in Brussel bestaat geen 

subnationaliteit. Bijgevolg is het dan ook niet mogelijk te berekenen hoeveel 

Nederlandstaligen jaarlijks uit Brussel verhuizen. Het is wél mogelijk de verhuisbewegingen 

tussen het Vlaamse en het Brusselse Gewest te geven: in de periode 1999-2003 verhuisden 

77.156 personen van het Brusselse naar het Vlaamse Gewest; omgekeerd verhuisden in die 

periode 54.193 personen van het Vlaamse naar het Brusselse Gewest. 

2. Zoals u weet beschik ik slechts over bevoegdheden i.v.m. gemeenschapsmateries in het 

tweetalig gebied Brussel-Hoofdstad. Het ligt bijgevolg niet in mijn macht om typisch 

grootstedelijke problemen als veiligheid, mobiliteit, huisvesting, verpaupering etc. het hoofd te 

bieden. Anderzijds vindt u in mijn beleidsbrief Brussel-2006 tientallen initiatieven die erop 

zijn gericht Brussel op cultureel, welzijns- en onderwijsvlak tot een bruisende hoofdstad uit te 

bouwen. Verder probeer ik via diverse acties en campagnes het imago van Brussel in de rest 

van Vlaanderen te verbeteren.




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 63 


van HERMAN LAUWERS 

Adviesrecht jeugdraad - Beslissing provinciegouverneur 

Op 22 september nam de gemeenteraad van Essen een besluit omtrent de toekomst van de 

gemeentelijke VZW Jeugdwerking Essen. Deze VZW vervult verschillende functies, waaronder het 

uitbaten van het gemeentelijk jeugdverblijfscentrum “Paviljoen” en het organiseren van de 

speelpleinwerking in de gemeente Essen. Verder stelt ze ook een personeelslid tewerk dat 

gedetacheerd werd naar de jeugddienst. Dit personeelslid is mede verantwoordelijk voor het uitvoeren 

van het gemeentelijke jeugdwerkbeleidsplan. Door de beslissing, die de opzegging van de 

overeenkomst tussen het gemeentebestuur en de VZW inhoudt, wordt de werking van de VZW de 

facto beëindigd. Bovendien is de gemeentelijke jeugdraad rechtstreeks vertegenwoordigd in de 

beleidsorganen van de VZW Jeugdwerking Essen, wat na de opzegging wegvalt en waarbij de 

inspraakmogelijkheden vanuit de jeugdraad dus worden verminderd. Aan de gemeentelijke jeugdraad 

werd in dit verband nochtans enkel een advies gevraagd m.b.t. de uitbating van het 

jeugdverblijfscentrum, niet over de andere activiteiten van de VZW. De opzegging van de 

overeenkomst heeft evenwel belangrijke gevolgen voor het gehele Essense jeugdwerkbeleid. 

De jeugdraad was dan ook van mening dat de beslissing diende te worden geschorst, en vroeg dit bij 

brief van 30 september 2005 aan de Antwerpse provinciegouverneur. 

Bij brief van 6 december 2005 antwoordde de gouverneur onder meer : “Wat het bij de jeugdraad 

ingewonnen advies betreft – het enige dat wettelijk vereist was opdat de gemeenteraad een 

rechtsgeldige beslissing kon nemen -, heb ik vastgesteld dat het bestuur aan de jeugdraad inderdaad 

alleen zijn visie heeft gevraagd over de toekomstige uitbating van het jeugdverblijfscentrum. Over het 

volledig opzeggen van de overeenkomst met de VZW Jeugdwerking Essen en over de gevolgen die dit 

mogelijk zal hebben voor de andere activiteiten die door de VZW worden uitgeoefend, werd geen 

advies ingewonnen. Het gemeentebestuur is evenwel van oordeel dat het niet vragen van de mening 

van de jeugdraad over voornoemde aspecten, een correcte besluitvorming niet in de weg heeft gestaan. 

Ik ben het daar mee eens.” 

1. De gouverneur stelt dat het loutere feit dat een gemeentebestuur van mening is dat het niet vragen 

van een advies “een correcte besluitvorming niet in de weg heeft gestaan”, meebrengt dat het 

inderdaad niet nodig is om een advies te vragen, ondanks de wettelijke vereiste. 

Ondergraaft dit besluit van de Antwerpse gouverneur daarmee niet elke wettelijke of zelf 

opgelegde verplichting van gemeentebesturen om een advies te vragen aan de gemeentelijke 

jeugdraad, aangezien een gemeentebestuur steeds kan oordelen dat de eigen besluitvorming 

ondanks het niet-naleven van de verplichting toch correct is verlopen? 

2. Is de minister het met dit besluit eens en zo neen, hoe zal hij dan alsnog optreden tegen het 

betrokken gemeentebestuur en hoe zal hij in het algemeen soortgelijke beslissingen in de toekomst 

vermijden?


N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Keulen (vraag nr. 111) en Anciaux (nr. 63).


BERT ANCIAUX 





Minister Bert Anciaux 

1. Het besluit dat door de provinciegouverneur werd genomen valt onder het toezicht op de 

gemeentebesturen. Voor het antwoord op de eerste vraag moet ik dan ook verwijzen naar het 

antwoord van de minister bevoegd voor het Binnenlands Bestuur. 

2. In het kader van mijn bevoegdheid met betrekking tot het decreet van 14 februari 2003 

houdende de ondersteuning en de stimulering van het gemeentelijk, het intergemeentelijk en 

het provinciaal jeugd- en jeugdwerkbeleid, gewijzigd bij decreet van 23 december 2005, dien 

ik er uiteraard op toe te zien dat een gemeentebestuur voldoet aan de voorwaarden voor 

subsidiëring. 

In het jeugdwerkbeleidsplan van de gemeente Essen werd een aantal problemen i.v.m. de vzw 

Jeugdwerking Essen geschetst. Bovendien werd aangekondigd dat één en ander in de loop van 

de beleidsplanperiode zou worden onderzocht. In die zin vormt een wijziging aan de positie 

van de vzw Jeugdwerking Essen geen inbreuk op de beloften die het gemeentebestuur heeft 

gedaan. Uit de verantwoordingsnota zal moeten blijken dat de werking die nu wordt 

opgenomen door de vzw Jeugdwerking Essen en waarvan het jeugdwerkbeleidsplan de 

continuering in het vooruitzicht stelt, ook effectief zal worden voortgezet. 

Minister Marino Keulen 

1. Op 22 september 2005 werd de overeenkomst tussen de gemeente Essen en de VZW 

Jeugdwerking opgezegd en werd beslist onderhandelingen aan te gaan met de VVV Essen 

voor de mogelijke overname van het Jeugdverblijfscentrum Paviljoen. Luidens artikel 13, §1 

van het decreet van 

14 februari 2003 houdende de ondersteuning van het gemeentelijk,het intergemeentelijk en het 

provinciaal jeugd-en jeugdwerkbeleid moet het college advies vragen aan de gemeentelijke 

jeugdraad over aangelegenheden inzake jeugdbeleid zoals bedoeld in artikel 4, 7° 

(jeugdbeleid) van de bijzondere wet van 8 augustus 1980. 

Vermits in de overeenkomst de VZW Jeugdwerking Essen naast het beheren van het 

jeugdverblijfscentrum nog andere taken heeft zoals het organiseren van een speelpleinwerking 

en andere initiatieven die kaderen in het gemeentelijk jeugdbeleid, moest het besluit van 22 

september 2005 inderdaad opnieuw voorgelegd worden aan de jeugdraad voor advies. Aan de 

Jeugdraad werd inderdaad alleen de overdracht van het jeugdverblijfscentrum Paviljoen voor 

advies voorgelegd. 

De jeugdraad van Essen vroeg omtrent deze aangelegenheid advies aan de gouverneur van de 

provincie Antwerpen die onder meer het volgende antwoordde: 

” Wat het bij de jeugdraad ingewonnen advies betreft- het enige dat wettelijk vereist was opdat 

de gemeenteraad een rechtsgeldige beslissing kon nemen-, heb ik vastgesteld dat het bestuur 

aan de jeugdraad inderdaad alleen zijn visie heeft gevraagd over de toekomstige uitbating van 

het jeugdverblijfscentrum. Over het volledig opzeggen van de overeenkomst met de VZW 

Jeugdwerking en over de gevolgen die dit mogelijk zal hebben voor de andere activiteiten met


de VZW Jeugdwerking Essen en over de gevolgen die dit mogelijk zal hebben voor andere 

activiteiten die door de VZW worden uitgeoefend, werd geen advies ingewonnen. Het 

gemeentebestuur is evenwel van oordeel dat het niet vragen van de mening van de jeugdraad 

over voornoemde aspecten, een correcte besluitvorming niet in de weg heeft gestaan. Ik ben 

het daar mee eens.” 

2. Ik ben pas in kennis gesteld van dit dossier naar aanleiding van uw vraag. Ik stel vast dat de 

gouverneur gemeend heeft niet tot schorsing te moeten overgaan. Ik kan in dit dossier niet 

meer optreden, daar de termijn waarover ik beschik om eventueel een toezichtmaatregel te 

nemen intussen verstreken is. Het decreet van 28 april 1993 houdende regeling, voor het 

Vlaamse gewest, van het administratief toezicht op de gemeenten bepaalt immers dat de 

termijn om tegen een beslissing van de gemeenteraad op te treden verstrijkt dertig dagen na 

het versturen van de overzichtslijst met de getroffen gemeenteraadsbeslissingen aan de 

provinciegouverneur.




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 64 

















BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal verstrekt worden door minister Bourgeois, Vlaams minister van 

Bestuurszaken, Buitenlands beleid, Media en Toerisme.




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 67 










vastgesteld? 




vastgesteld? 


hieromtrent? 









BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal verstrekt worden door minister Bourgeois, Vlaams minister van 

Bestuurszaken, Buitenlands beleid, Media en Toerisme.




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 68 



Dopingcontroles - Stand van zaken 

In opvolging van mijn schriftelijke vraag nr. 33 van 11 september 2003 (Bulletin van Vragen en 

Antwoorden nr. 3 van 14 november 2003, blz. 777) had ik de minister graag de volgende vragen 

gesteld. 

De Vlaamse Gemeenschap kan dopingonderzoek en -controles uitvoeren. 

1. Wat is het aantal op doping gecontroleerde sportwedstrijden, opgesplitst per sporttak, voor 2003, 

2004 en totnogtoe in 2005? 

2. Hoeveel atleten werden gedurende deze periode en per sporttak bij controle betrapt op 

dopinggebruik? 

Om welke dopingproducten ging het telkens? 

3. Wat is de evolutie van de laatste jaren? 

Zijn er sporttakken waar de toestand alarmerend is of die een stijgende trend vertonen? 

4. Welke preventie-initiatieven worden momenteel genomen en worden er bijkomende initiatieven 

gepland? 

Hoeveel kosten die maatregelen voor de Vlaamse overheid?


BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



1. Per sportwedstrijd worden er zes sporters op doping getest, dit geeft ons een totaal van 1112 

wedstrijden. 

De gevraagde opsplitsing per sporttak en per jaar gaat als bijlage. 

2. Voor alle in Vlaanderen uitgevoerde dopingcontroles is een lijst van verboden substanties en 

middelen van toepassing. Deze lijst werd nauwkeurig omschreven in artikel 59 van het besluit 

van de Vlaamse Regering van 16 december 2005 houdende uitvoering van het decreet van 27 

maart 1991 inzake medisch verantwoorde sportbeoefening. 

Deze lijst wordt door mijn administratie jaarlijks ambtshalve aangepast aan de internationaal 

erkende lijst. 

In de praktijk wordt de lijst van het Wereldantidopingagentschap (WADA) volledig 

overgenomen. 

De overtredingen kunnen in zes grote groepen opgesplitst worden: 

1. de stimulantia: worden gebruikt om de maximale pijngrens te verleggen (bijvoorbeeld 

amfetamines). 

2. cannabis: verruimt de geest en vermindert het angstgevoel en de stress. 

3. de anabole steroïden: werken spierversterkend en verbeteren het recuperatievermogen. 

4. de corticosteroïden: worden voornamelijk gebruikt voor het euforisch effect dat ze 

teweeg brengen. 

5. de hormonen, waaronder EPO en HCG. 

6. de weigeraars: willen geen dopingtest afleggen en worden dus per definitie 

gelijkgesteld met een positieve test. 

Als bijlage gaat een overzicht van het aantal atleten, per sporttak, die gedurende deze periode 

bij controle betrapt werden op dopinggebruik. 

3. Voor het jaar 2005 kunnen enkele opvallende vaststellingen worden gedaan: 

- mannelijke sporters testen ongeveer drie keer vaker positief dan vrouwelijke sporters. Dat 

bevestigt de vaststelling van 2004. 

- in het wielrennen worden er voor 2005 (4,7%) duidelijk minder overtredingen vastgesteld 

dan in 2003 (11,9%) en 2004 (6,8%). Er is geen significant verschil tussen het percentage 

overtreders die aangesloten zijn bij Wielerbond Vlaanderen - KBWB en die bij de 

zogenaamde nevenbonden. 

- indien de teruggevonden substanties worden vergeleken tussen 2004 en 2005 wordt 

vastgesteld dat de daling van een aantal positieve tests voornamelijk te wijten is aan een daling 

van de overtreders op cannabis, corticosteroïden en hormonen. Wat de corticosteroïden betreft 

is de daling meer dan waarschijnlijk te wijten aan de nieuwe richtlijnen die het WADA aan de 

controlelaboratoria opgelegd heeft. Hierbij wordt pas van een overtreding gesproken als een 

bepaalde concentratie aan corticosteroïden in de urine wordt overschreden. In het verleden was 

die limiet duidelijk lager.


Voor de hormonen is de daling te wijten aan het feit dat er minder sporters op EPO werden 

betrapt. Het verrassingseffect van 2004 - toen nog niet algemeen bekend was dat er in 

Vlaanderen op EPO werd gecontroleerd - is blijkbaar verdwenen. 

Blijkbaar weten de sporters nu ook beter dat cannabis op de verboden lijst staat, wat tot een 

halvering van het aantal positieve tests op cannabis leidt. 

Op de website www.dopinglijn.be worden de cijfers en statistieken elk 

trimester gepubliceerd. Ook de laatste versie van de lijst van 

toegelaten en verboden geneesmiddelen kan steeds op deze site 

geraadpleegd worden. 

4. In 2006 wordt het preventiebeleid inzake doping onverminderd verdergezet. Hierbij wordt vooral 

gefocust op de recente veranderingen aangebracht in het dopingbeleid in Vlaanderen. Zo werd 

het decreet medisch verantwoord sporten van 1991 herzien in 2004. Dopingcontroles kunnen 

nu op elk ogenblik (afschrikeffect) en onaangekondigd uitgevoerd worden door de erkende 

controleartsen medisch verantwoord sporten. Deze maatregel werd genomen omdat een niet 

onaanzienlijk aantal producten geruime tijd vóór de competitie gebruikt wordt, en dat die niet 

meer op te sporen zijn op het ogenblik van deelname aan sportmanifestaties. Door aldus deze 

vorm van dopinggebruik te bestrijden wordt aangesloten bij de internationale vraag om meer 

buiten wedstrijdverband controles uit te voeren. 

BIJLAGEN 

Op 1 januari 2006 werd bijkomend een nieuw uitvoeringsbesluit over medisch verantwoord 

sporten van kracht. Met dit besluit van de Vlaamse Regering wordt de internationale 

harmonisering van het dopingbeleid verder gefaseerd uitgevoerd in de Vlaamse interne 

regelgeving. 

Deze regelgeving voorziet bijvoorbeeld een groep van elitesporters. Die elitesporters hebben 

twee belangrijke verplichtingen: 

- om dopingcontroles buiten wedstrijdverband mogelijk te maken, moeten zij een 

lokalisatieformulier invullen; 

- als zij om medische redenen een bepaalde stof moeten nemen die op de dopinglijst 

voorkomt, moeten zij samen met hun arts een aanvraag tot toestemming wegens 

therapeutische noodzaak opsturen naar een onafhankelijke commissie van artsen. Die 

commissie zal dan beslissen of de toestemming al dan niet verleend wordt. 

Op 8 maart 2006 werd hierover een communicatiedag georganiseerd. Alle Vlaamse 

sportfederaties werden uitgenodigd. 

Vanaf april - mei 2006 zullen alle andere actoren in het sportveld gericht geïnformeerd worden 

aangaande de procedure ‘toestemming wegens therapeutische noodzaak’. In het bijzonder 

worden dan de betrokken sportbeoefenaars, alle dokters en apothekers maximaal geïnformeerd 

en geresponsabiliseerd in het kader van het medisch verantwoord sporten. 

Dit zal gebeuren aan de hand van affiches en folders en door de publicatie van alle informatie 

aangaande het dopingbeleid op de hogergenoemde website www.dopinglijn.be. 

De uitgaven 2006 in verband met de communicatieinitiatieven inzake sportbeleid werden 

begroot op 119.000 euro. 

1. Cijfers dopingcontroles 2003 

2. Cijfers dopingcontroles 2004


3. Cijfers dopingcontroles 2005 

4. Overzicht 1993 - 2005 

Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/ANCIAUX/68/antw.068.bijl.003.xls 



http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/ANCIAUX/68/antw.068.bijl.002.xls




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 69 


van CHRISTIAN VAN EYKEN 

Samenwerkingsakkoord Franse Gemeenschap - Stand van zaken 

Momenteel voert de minister naar verluidt besprekingen met zijn collega van de Franse 

Gemeenschapsregering, mevrouw Laanan, over de afronding van het samenwerkingsakkoord tussen 

deVlaamse en de Franse Gemeenschap betreffende cultuur. 

1. Wat is de stand van zaken van deze besprekingen? 

2. Wat zijn de basisbeginselen waarover wordt onderhandeld?


BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



1. In het begin van deze ambtsperiode heb ik, in het kader van mijn internationaal cultuurbeleid, 

de uitdrukkelijke hoop uitgesproken om zeker met onze meest nabije buur meer intensieve en 

vooral constructieve contacten op te bouwen. Ik heb binnen dit perspectief het streven naar een 

formeel “samenwerkingsakkoord” behouden, zonder dit bij voorbaat te verheffen tot een fetisj 

of een absoluut criterium van succes. 

Mijn visie op de samenwerking met de Franse Gemeenschap is duidelijk en onveranderd 

gebleven. Ik vat ze even samen: 

• Er bestaat nu reeds een boeiende en bloeiende praktijk van samenwerken. 

Gelukkig laten kunstenaars, theatermakers, dansers, zangers, muzikanten en zeker 

ook pop- en rockgroepen enz. zich niet louter bepalen door de mate van 

overheidsbeleid; 

• Ik wil vooral streven naar het behoud, de verdieping en uitbreiding van deze 

praktijk. Daarbij staat voor mij op dit moment niet zozeer het “formele” akkoord 

maar wel de opbouw van meer succesvolle praxis voorop. Ik wil deze stimuleren 

op en binnen mijn verschillende bevoegdheden: kunsten, erfgoed, sociaal-cultureel 

werk, amateurkunsten, lokaal cultuurbeleid, sporten jeugdbeleid; 

• Daarom werk ik nauw en in een uiterst positieve sfeer samen met mijn Franstalige 

collega, mevr. Fadila Lanaan. Voor onze internationale standpunten plegen we 

regelmatig overleg, maar ook streven we ernaar om regelmatig gezamenlijk naar 

buiten te treden. Waar mogelijk getuigen we dan van een streven naar 

gemeenschappelijke en succesvolle projecten; 

• Binnen mijn internationaal cultuurbeleid heb ik in 2006 specifieke kredieten 

voorzien voor deze samenwerking: 

Samenwerking Franse Gemeenschap 2006 - Voorstellen 100.000 

1. Deelname boekenbeurs Namen 30.000 

2. Samenwerkingsproject Podiumkunsten 

Palais des Beaux-Arts – Charleroi 

Le Focus Flamand 

30.000 

3. Deelname tentoonstelling Honoré d’O in Charleroi 25.000 

Nog beschikbaar 15.000 

2. In overleg met minister Lanaan hebben we duidelijk gekozen om momenteel geen tijd te 

investeren in het formeel en quasi juridisch onderhandelen over een akkoord, maar efficiënt en 

concreet te investeren in samenwerkingsprojecten. Het is onze uitgesproken hoop dat door een 

groeiende succesvolle praktijk we zullen evolueren naar optimale omstandigheden om ook 

mee formeel een samenwerkingsakkoord te sluiten. 

Ik houd u hierover zeker op de hoogte.




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 70 


van STEFAN SINTOBIN 

Labadoux-festival Ingelmunster - Subsidiëring 

Van 5 tot en met 7 mei heeft in Ingelmunster het achttiende Labadoux-festival plaats. Labadoux is een 

hoogstaand festival, waarin men terugkeert naar de roots. Folk-en bluesmuziek draagt men er hoog in 

het vaandel. De organisatoren werken echter al jaren met een bescheiden budget qua programma, wat 

het vastleggen van grote namen er natuurlijk niet gemakkelijker op maakt. 

Om het budget te verhogen, werd bij de minister een aanvraag voor subsidie ingediend. Het project 

werd wel door de muziekcommmissie goedgekeurd, maar de minister van Cultuur zette er geen 

handtekening onder, dit in tegenstelling tot andere jaren. “Ondertussen kreeg Kate Ryan wel 60.000 

euro om haar muziek te promoten”, klinkt het bij de organisatoren. 

1. Waarom kreeg het Labadoux-festival dit jaar geen subsidies? Op basis waarvan werd deze 

beslissing genomen? 

Wordt op deze beslissing alsnog teruggekomen? 

2. Welke criteria worden gehanteerd om dergelijke festivals al dan niet financieel te ondersteunen?


BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 


van STEFAAN SINTOBIN 

1. Mijn beslissing om het Labadoux-festival in Ingelmunster geen projectsubsidies toe te kennen 

binnen het Kunstendecreet steunt op het negatieve pre-advies vanuit de 

Beoordelingscommissie (BO) Muziek aan de Beoordelingscommissie Festivals. Daarin stelt 

de BO Muziek dat “Labadoux-festival Ingelmunster een duidelijke visie heeft op de plaats die 

het wil innemen binnen het grote festivalaanbod. Het wil de mensen warm maken voor de 

Angelsaksische folkkunst. In die zin is het festival een lovenswaardig initiatief. Daartegenover 

staat dat deze artistieke visie toch nog duidelijker zou mogen worden uitgewerkt in de 

programmering”. 

Daarnaast gaven alle adviezen duidelijk aan dat het hier om een weliswaar lovenswaardig 

initiatief gaat maar niet echt van bovenlokaal belang; de herbronning die wordt aangekondigd 

kan op termijn een breder platform realiseren waardoor projectsubsidie binnen het KD 

opnieuw bekeken en geëvalueerd kan worden. 

Vanuit zakelijk oogpunt wil ik u ook wijzen op de conclusie vanuit de BO Festivals die zich 

weliswaar positief uitspreekt over het festival maar stipuleert dat “het festival (er) normaal 

gezien in (moet) kunnen slagen om voldoende inkomsten te genereren om de werking te 

dragen”. 

Bovendien geeft mijn administratie aan dat de begroting een tekort van € 10.410 vertoont die 

niet gemotiveerd wordt. 

Gegeven de 1ste vaststelling dat de doelgroep van de festivals met een totale subsidievraag 

van meer dan € 2.000.000 bijna tweederde van de beschikbare projectmiddelen vroeg (!); 

2° naast deze budgettaire vaststelling ik vooral wil waken over het bovenlokale karakter van 

de initiatieven en 3° de twijfels bij de diverse adviezen aantoonbaar aanwezig waren, heb ik 

beslist om voor de editie 2006 van het Labadoux-festival geen projectsubsidies toe te kennen. 

2. Het decreet stipuleert een vijftal beoordelingscriteria van waaruit een artistieke en zakelijke 

weging vertrekt: 

- Kwaliteit van inhoudelijk en concrete uitwerking 

- bovenlokale dimensie 

- samenwerking en netwerking met artistieke en niet-artistieke actoren in binnen- en/of in het 

buitenland; 

- haalbaarheid; 

- gedegen zakelijk beheer en financiële onderbouw.




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 72 



Zwembaden - Aanbod en toegangsprijs 

“De leerlingen voelen zich veilig in het water en kunnen zwemmen” is één van de eindtermen van het 

basisonderwijs. Om de leerlingen deze eindterm te doen halen, zijn er echter beperkte mogelijkheden 

in tijd. 

De vraag om meer tijd te besteden aan zwemmen via de uren lichamelijke opvoeding is wellicht al 

dikwijls gesteld, maar de laatste jaren worden scholen meer en meer met andere moeilijkheden 

geconfronteerd: er is geen plaats genoeg in de zwembaden en bij gebrek aan personeel zijn deze 

zwembaden in bepaalde steden en gemeenten blijkbaar ook niet altijd open. In bepaalde steden en 

gemeenten worden er ook serieuze prijsstijgingen gesignaleerd wat het inkomgeld betreft. 

1. Welk beleid wordt er in Vlaanderen gevoerd ter ondersteuning van het zwembadbezoek van 

basisscholen? 

2. Is er in Vlaanderen een structureel tekort aan zwembaden? Is er hieromtrent in het verleden al 

onderzoek gebeurd? 

3. Worden er specifieke maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat het zwembadbezoek voor 

leerlingen tegen democratische basisprijzen kan gebeuren?


BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



1. Zweminitiatie behoort tot de eindtermen van het basisonderwijs. Dit betreft bijgevolg een 

vraag die in eerste instantie moet gesteld worden aan de bevoegde Vlaamse minister van 

onderwijs. Ik wil uitvoering geven aan mijn beleidsnota als Vlaams minister van Sport. Daarin 

wordt een verhoging en bijgevolg, binnen het lessenpakket een maximalisering van het aantal 

uren LO op school, als doelstelling geformuleerd. Bijgevolg zal dit ook een afstraling moeten 

krijgen op het zwembadbezoek, vermits zwemmen deel uitmaakt van de eindtermen. 

2. Het Instituut voor Sportbeheer heeft hieromtrent een behoeftenstudie verricht. Daaruit blijkt 

dat er in 27 Vlaamse en Brusselse regio’s een tekort is aan overdekt overheidszwemwater, 

volgens een arbitraire norm van 200 m² / 20.000 inwoners. Dat tekort blijft beperkt tot een 

verschil van minder dan 100 vierkante meter tegenover de gehanteerde norm. Bij het 

beschikbaar zwembadwater werden enkel de overheidszwembaden in rekening genomen (en 

geen schoolzwembaden en publiek toegankelijke private zwembaden). De gegevens hebben 

betrekking op 1.12.2003. 

3. De prijsbepaling voor het zwembadbezoek van leerlingen in schoolverband wordt op lokaal 

niveau geregeld tussen de eigenaars/uitbaters van de zwembadinfrastructuur (doorgaans de 

lokale overheid) en de scholen. Hierover worden doorgaans afspraken gemaakt binnen de 

lokale sportraad. Het ISB (Vlaams Instituut voor Sportbeheer en Recreatiebeleid) heeft wel 

een protocol opgesteld, dat als handleiding kan gehanteerd worden. Dit protocol, dat uiteraard 

alleen richtinggevend is, kan u, indien gewenst, ter beschikking worden gesteld. De prijzen 

voor het zwembadbezoek voor leerlingen worden ook niet alleen bepaald door de 

toegangsprijs van het zwembad, maar meestal ook door de verrekening van het vervoer naar 

en van het zwembad. Dit laatste behoort dan uiteraard weer tot de verantwoordelijkheid van 

de scholengemeenschappen en kan eventueel worden aangestuurd door de inrichtende 

machten.


GEERT BOURGEOIS, 

VLAAMS MINISTER VAN BESTUURSZAKEN, 

BUITENLANDS BELEID, MEDIA EN TOERISME




GEERT BOURGEOIS 

VLAAMS MINISTER VAN BESTUURSZAKEN, BUITENLANDS BELEID, MEDIA EN TOERISME 

Vraag nr. 72 


van ERIC VAN ROMPUY 

Telenet - Taalgebruik 

Telenet voert via de kabel eentalig Franstalige publiciteit in Vlaams-Brabant, dat behoort tot het 

Nederlandse taalgebied. 

Dit is ontoelaatbaar en staat in schril contrast met de inspanningen die de Vlaamse overheid wil doen 

om het Vlaamse karakter van de rand rond Brussel te versterken. 

1. Welke zijn de wettelijke mogelijkheden voor de Vlaamse overheid om deze verspreiding van 

Franstalige reclame via de kabel in het Nederlands taalgebied te verbieden? 

2. Welke stappen zal de minister concreet zetten om de verspreiding van deze ééntalig Franstalige 

reclame op de Vlaams-Brabantse kabel te stoppen?




ANTWOORD 


van ERIC VAN ROMPUY 

De voorbije maanden werden mij vanuit de regio Halle-Vilvoorde herhaaldelijk problemen met de 

publicitaire boodschappen van Telenet gesignaleerd. Omdat Halle-Vilvoorde integraal tot het 

Nederlandstalige grondgebied behoort, schiet de tweetalige communicatie (of zelfs ééntalig Franstalig) 

heel wat van de Telenet-klanten in het verkeerde keelgat. 

Ik onderschrijf de oprechte bekommernis van tal van Vlamingen in Halle-Vilvoorde en heb daarom - 

eerder dan onmiddellijk te beslissen tot een langdurige juridische strijd - contact opgenomen met 

Telenet. Deze besprekingen hebben geleid tot de volgende afspraak, die mij schriftelijk werd bevestigd 

door dhr. Etienne Blomme, secretaris-generaal van Telenet: 

- Afgezien van de zes faciliteitengemeenten, zal Telenet de huis-aan-huis-brochures in geheel Halle- 

Vilvoorde nog louter eentalig Nederlands verspreiden. In de faciliteitengemeenten zal Telenet de huisaan-huis-brochures 

in het Nederlands en het Frans verspreiden. 

- Wat de boodschappen op het mozaïekkanaal betreft wenst Telenet dezelfde aanpak te hanteren. In 

heel Halle-Vilvoorde zal het mozaïekkanaal eentalig Nederlands zijn. Indien voor de 

faciliteitengemeenten technisch geen aparte tweetalige versie mogelijk is - wat waarschijnlijk is - zal 

ook daar het mozaïekbeeld enkel in het Nederlands uitgezonden worden. 

Ik ben tevreden met de inspanningen die Telenet hier wil leveren. Te meer daar deze inspanningen 

toch ook een zekere budgettaire impact kunnen hebben voor het bedrijf. Alleszins respecteert Telenet 

voortaan dus het Nederlandstalig karakter van Halle-Vilvoorde.






Vraag nr. 73 



“Lighthouses of Croatia” - Engelstalige uitnodigingen 

Ik ontving een eentalig Engelse uitnodiging voor de tentoonstelling “Lighthouses of Croatia”. De 

uitnodiging gaat uit van de directeur-generaal van de administratie Buitenlands Beleid van het 

Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en van de ambassadeur van de Republiek van Kroatië. De 

tentoonstelling vindt plaats in de gebouwen van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap op de 

Boudewijnlaan. 

1. Kan de minister meedelen wie de eigenlijke initiatiefnemer en organisator is van deze 

tentoonstelling? 

2. Wat is het doelpubliek van deze tentoonstelling? 

3. Houdt het versturen van eentalig Engelse uitnodigingen naar Vlamingen geen overtreding in van 

de taalwetgeving? 

4. Welke stappen heeft de minister in voorkomend geval ondernomen om een herhaling te 

vermijden?




ANTWOORD 



Naar aanleiding van de opening van de tentoonstelling “Lighthouses of Croatia” in het 

Boudewijngebouw van de Vlaamse overheid werden inderdaad eentalig Engelse uitnodigingen 

verstuurd. 

De initiatiefnemer voor deze tentoonstelling was de ambassade van de Republiek Kroatië. De 

tentoonstelling was gericht op een breed publiek en de uitnodigingen werden voor het grootste deel 

door de ambassade verstuurd aan het diplomatiek korps en aan contactpersonen van de ambassade. 

Slechts een beperkt aantal uitnodigingen werd door de administratie verstuurd. 

De tentoonstelling had in de weken voor de opening gelopen in de gebouwen van de Europese 

Commissie. De administratie Buitenlands Beleid werd laat gevraagd door de ambassade om de 

tentoonstelling ook een paar weken in het Boudewijngebouw te huisvesten. Mijn kabinet was zelf niet 

betrokken bij de organisatie van de tentoonstelling. 

Al het drukwerk werd integraal verzorgd door de ambassade, dus ook de uitnodigingen. Pas op het 

moment dat deze klaar waren, werd vastgesteld dat ze eentalig Engels waren. Op dat moment was het 

niet meer mogelijk om ze opnieuw te laten maken, rekening houdende met het feit dat de administratie 

Buitenlands Beleid niet de opdrachtgever, noch de betaler ervan was. Het ging dus zeker niet om een 

bewuste keuze om eentalig Engelse uitnodiging te versturen, maar om een samenloop van 

omstandigheden en vooral omwille van de tijdsdruk. Ik hoop dat u hiervoor begrip kunt opbrengen. 

Bij de opening van de tentoonstelling werd dit schoonheidsfoutje trouwens door de Kroatische 

ambassadeur rechtgezet. Bij haar openingstoespraak sprak ze een gedeelte van de tekst uit in het 

Nederlands. U zult dit initiatief van haar zeker naar waarde kunnen schatten want het is u zeker 

bekend dat het gebruik van het Nederlands door vertegenwoordigers van landen uit Centraal- en Oost- 

Europa een zeldzaamheid is. 

Ik kan u verder wel verzekeren dat ikzelf waak over het gebruik van het Nederlands bij al onze 

contacten met buitenlandse ambassades en vertegenwoordigingen.






Vraag nr. 74 



VRT Sporza - Sponsoring 

De openbare omroep VRT sponsort met Sporza het Belcar-raceteam GLPK. De auto van het team 

staat volledig in de kleuren en het logo van Sporza. 

1. Hoeveel betaalde Sporza voor deze sponsoring? 

2. Hoe verklaart de minister deze situatie? 

Hoe kan worden verantwoord dat een openbare omroep sponsor wordt van een individuele 

sporter/team? 

3. Is het deontologisch verantwoord dat de openbare omroep een team sponsort waarover verslag zal 

worden uitgebracht in de reportages over de Belcar? 

Komt de objectiviteit hierdoor niet in het gedrang?




ANTWOORD 



Ik vroeg voor dit antwoord gegevens op bij de VRT. Ik ontving het volgende antwoord: 

“De VRT sponsort met Sporza het Belcar-raceteam GLPK. De auto van het team draagt de kleuren en 

het logo van Sporza. 

1. De VRT sponsort één auto met een team van twee Vlaamse piloten. Het team neemt deel aan 

Belcar, het Belgische kampioenschap. In de kostprijs van deze sponsoring zijn de kosten voor het 

bekleden van de wagen inbegrepen. 

Het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement nam in zijn vergadering van 10 september 2001 

het standpunt in dat aangelegenheden die buiten de bevoegdheid van de regering vallen, 

ontsnappen aan de parlementaire controle. Het operationeel beleid van de VRT behoort tot de 

uitsluitende bevoegdheid van de gedelegeerd bestuurder en zijn directiecomité. Het 

sponsoringsbeleid door de VRT behoort tot de operationele bevoegdheid van de gedelegeerd 

bestuurder. 

In de brief van de Voorzitter van het Vlaams Parlement aan de Voorzitter van het Rekenhof (10 

september 2001) betreffende het ‘inzage- en informatierecht van parlementsleden’ staat vermeld 

dat ‘de bevoegdheid van de regering zich in essentie beperkt tot het vastleggen van de 

beheersovereenkomst van de VRT’ en het uitoefenen van controle op de behoorlijke uitvoering 

daarvan. Tevens wordt in aangehaalde brief vermeld dat ‘de regering niet bevoegd is om de 

opportuniteit van concrete beslissingen van de organen van de VRT te beoordelen’. Aangezien de 

regering geen toezicht kan uitoefenen over de operationele beslissing omtrent sponsoring door de 

VRT, kan een Vlaams parlementslid hierover evenmin toezicht uitoefenen. 

De VRT betaalt het sponsoringsbedrag voor GLPK niet cash uit. Met het raceteam zijn 

mediaruilovereenkomsten afgesloten. Hierdoor krijgt Sporza visibiliteit in ruil voor een volume 

aan radioreclame op VRT-radio. 

2. Belcar is populair. Bij elke race komt er veel volk kijken. Vier races worden in Vlaanderen 

gereden. Het team dat de VRT sponsort bestaat uit toprijders die ook in het WK rijden. De wagen 

is topklasse. Deze sponsoring is voor de VRT een geschikt middel om zijn sportnet bekend te 

maken en te promoten. 

Sporza maakt promotie voor zijn aanbod onder andere via sponsoring van: 

• sporten zoals voetbal, basket, volley, handbal; 

• evenementen zoals De Ronde van Vlaanderen en De Ronde van België; 

• een club zoals (momenteel) Lierse, Genk en Anderlecht in het voetbal. 

De VRT streeft zoveel mogelijk visibiliteit en diversiteit na bij de promotie van zijn merken. De 

VRT evalueert zijn sponsoring permanent. Regelmatig zijn er dus verschuivingen van de 

sponsoringsmiddelen. 

3. De sponsoring is volledig gescheiden van de journalistieke verslaggeving. De journalistieke 

verslaggeving is beschermd door het redactiestatuut. Vanuit de marketingdienst is er geen enkele


druk of vraag aan de sportredacties mogelijk. De sporten nieuwsredacties zijn volledig 

onafhankelijk in het bepalen van hun onderwerpen en de manier waarop ze verslag uitbrengen.”






Vraag nr. 75 






















Op basis van de mij door de verschillende Vlaamse ministers verstrekte gegevens kan ik u het 

volgende antwoord geven: 

1. Richtlijnen die nog moeten worden omgezet 

Wat de richtlijnen betreft die nog moeten worden omgezet dient een onderscheid gemaakt te 

worden tussen enerzijds richtlijnen waarvan de omzettingstermijn nog loopt en anderzijds 

richtlijnen waarvan de omzettingstermijn verstreken is. 

De volgende richtlijnen zijn richtlijnen waarvan de omzettingstermijn nog loopt maar waar een 

opvolging noodzakelijk is omdat de termijn binnenkort verstrijkt: 

• Richtlijn 2004/38 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de 

lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden. Vlaanderen is in orde omdat de 

bestaande regelgeving tegemoet komt aan de bepalingen van deze richtlijn. Notificatie is 

gedeeltelik gebeurd voor het luik werkgelegenheid. (Omzettingsdatum 29 april 2006). 

• Richtlijn 2004/54 inzake minimumveiligheidseisen voor tunnels in het trans-Europese wegennet. 

Het is een gemengde bevoegdheid. Vlaanderen bereidt een ontwerpdecreet voor. 

(Omzettingsdatum 29 april 2006). 

• Richtlijn 2005/77 betreffende de beschermende maatregelen tegen het binnenbrengen en de 

verspreiding in de Gemeenschap van voor planten en voor plantaardige producten schadelijke 

organismen. (Omzettingsdatum 30 april 2006). 

De volgende richtlijnen zijn richtlijnen waarvan de omzettingstermijn nog loopt: 

• Richtlijn 2004/81 betreffende de verblijfstitel die in ruil voor samenwerking met de bevoegde 

autoriteiten wordt afgegeven aan onderdanen van derde landen die het slachtoffer zijn van 

mensenhandel of hulp hebben gekregen bij illegale immigratie. De aspecten voor werkgelegenheid 

zijn voor Vlaanderen in orde. Deze informatie werd ook overgemaakt aan de Commissie. Andere 

departementen onderzoeken of er aanpassingen nodig zijn voor hun domein. (Omzettingsdatum 5 

augustus 2006). 

• Richtlijn 2004/83 inzake minimumnormen voor de erkenning van onderdanen van derde landen 

en staatlozen als vluchteling of als persoon die anderszins internationale bescherming behoeft, en 

de inhoud van de verleende bescherming. De aspecten voor werkgelegenheid zijn voor Vlaanderen 

in orde. Deze informatie werd ook overgemaakt aan de Commissie. Andere departementen 

onderzoeken of er aanpassingen nodig zijn voor hun domein. (Omzettingsdatum 10 oktober 

2006).


• Richtlijn 2004/114 betreffende de voorwaarden voor de toelating van onderdanen van derde 

landen met het oog op studie, scholierenuitwisseling, onbezoldigde opleiding of vrijwilligerswerk. 

De aspecten voor werkgelegenheid zijn voor Vlaanderen in orde. Deze informatie werd ook 

overgemaakt aan de Commissie. Andere departementen onderzoeken of er aanpassingen nodig 

zijn voor hun domein. (Omzettingsdatum 12 januari 2007). 

• Richtlijn 2004/107 betreffende arseen, cadmium, kwik, nikkel en 

polycyclische aromatische koolwaterstoffen in de lucht. De 

administratie Leefmilieu Natuur en Energie werkt aan een 

voorontwerp. (Omzettingsdatum 15 februari 2007). 

• Richtlijn 2005/24 tot wijziging van Richtlijn 87/328/EEG voor wat 

betreft de spermacentra en het gebruik van eicellen en embryo’s 

afkomstig van raszuivere fokrunderen. Administratie Land- en 

Tuinbouw onderzoekt of er aanpassingen noodzakelijk zijn in de 

interne regelgeving. (Omzettingsdatum 24 maart 2007). 

• Richtlijn 2004/35 betreffende milieuaansprakelijkheid met 

betrekking tot het herstellen van milieuschade. Momenteel is een 

impactstudie lopende. (Omzettingsdatum 30 april 2007). 

• Richtlijn 2005/71 betreffende een specifieke procedure voor de toelating van onderdanen van 

derde landen met het oog op wetenschappelijk onderzoek. De Vlaamse administraties onderzoeken 

of er aanpassingen nodig zijn voor hun domein en nemen deel aan de lopende DGE vergaderingen 

hieromtrent om de Vlaamse standpunten over te brengen. (Omzettingsdatum:12 oktober 2007). 

• Richtlijn 2005/36 betreffende de erkenning van beroepskwalificaties. Departement Onderwijs en 

Vorming bereidt de aanpassingen voor. (Omzettingsdatum 20 oktober 2007). 

• Richtlijn 2005/44 betreffende geharmoniseerde River Information Services (RIS) op de 

binnenwateren in de Gemeenschap. De Vlaamse administraties onderzoeken of er aanpassingen 

nodig zijn. (Omzettingsdatum 20 oktober 2007). 

• Richtlijn 2005/85 betreffende minimumnormen voor de procedures in de lidstaten voor de 

toekenning of intrekking van de vluchtelingenstatus. De Vlaamse administraties onderzoeken of er 

aanpassingen nodig zijn. (Omzettingsdatum 1 december 2007). 

• Richtlijn 2004/113 houdende toepassing van het beginsel van gelijke behandeling van mannen en 

vrouwen bij de toegang tot en het aanbod van goederen en diensten. Momenteel worden op 

politiek niveau –op initiatief van de Vlaams minister bevoegd voor Gelijke kansen- de 

opportuniteit en de mogelijkheden nagegaan om de verdere omzetting van deze richtlijn samen 

met richtlijn 2000/43 te bundelen binnen een algemeen kaderdecreet op antidiscriminatie (dat het 

volledige toepassingsveld en de verscheidene discriminatiegronden behelst) dan wel om de 

verdere vertaling via verschillende aparte aanpassingsdecreten te verwezenlijken. 

(Omzettingsdatum 21 december 2007). 

• Richtlijn 2006/7 betreffende het beheer van de zwemwaterkwaliteit 

en tot intrekking van richtlijn 76/160. De Vlaamse administraties 

onderzoeken of er aanpassingen nodig zijn. (Omzettingsdatum 24 

maart 2008). 

De volgende richtlijnen zijn richtlijnen waarvan de omzettingstermijn verstreken is:


• Richtlijn 91/477 inzake de controle op de verwerving en het voorhanden hebben van wapens. De 

richtlijn 91/477 werd nog niet omgezet in de Belgische wetgeving. Op het ogenblik dat deze 

richtlijn tot stand kwam, ging het nog om een federale bevoegdheid. De federale overheid 

oordeelde dat de bestaande wetgeving strenger was dan de vermelde richtlijn en dat er aldus geen 

omzetting nodig was. Momenteel is er door de Europese Commissie een voorstel ingediend om de 

richtlijn 91/477 te wijzigen. Het is dan ook aangewezen om de uitkomst van dit voorstel tot 

wijziging af te wachten en de nodige omzettingen nadien door te voeren in het kader van de 

huidige voorbereiding van een eigen Vlaams decreet inzake wapenhandel. (Omzettingsdatum 1 

januari 1993). 

• Richtlijn 93/15 betreffende de harmonisatie van de bepalingen 

inzake het in de handel brengen van en de controle op explosieven 

voor civiel gebruik. Deze richtlijn werd tot op heden nog niet 

omgezet. Het gaat hier om een gemengde richtlijn waar ook de 

federale overheid voor bepaalde onderdelen bevoegd is. De 

omzetting zal op een gecoördineerde wijze moeten gebeuren. Tot op 

heden hebben we geen reactie van de Commissie ontvangen. 

(Omzettingsdatum 30 september 1993 en 30 juni 1994). 

• Richtlijn 2001/96 tot vaststelling van geharmoniseerde voorschriften en procedures voor 

veilig laden en lossen van bulkschepen. Het decreet van richtlijn 2001/96 veilig laden en lossen 

van bulkschepen werd op 8 maart 2006 door het Vlaams parlement goedgekeurd. Op 17 maart 

2006 werd het decreet bekrachtigd door de Vlaamse regering. Enkel de publicatie en de notificatie 

zijn nog aan de orde. (Omzettingsdatum 5 augustus 2003). 

• Richtlijn 2002/59 betreffende de invoering van een communautair monitoring en 

informatiesysteem voor de zeescheepvaart en tot intrekking van Richtlijn 93/75/EEG van de Raad. 

In dit dossier moesten we enerzijds advies geven aan de federale overheid inzake hun ontwerp van 

KB. en anderzijds zelf een stuk van de richtlijn omzetten. De Vlaamse regering heeft op 8 april 

2005 zijn instemming gegeven met het ontwerp-KB. De Vlaamse omzetting is nog lopende. Het 

ontwerp van decreet betreffende de begeleiding van de scheepvaart op de maritieme 

toegangswegen naar de Vlaamse havens werd definitief goedgekeurd op 10 februari 2006 en 

vervolgens naar het Vlaams Parlement verstuurd. Na goedkeuring zal de publicatie in het B.S en 

de notificatie aan de Commissie volgen. (Omzettingsdatum 5 februari 2004). 

• Richtlijn 2001/42 inzake de milieueffectenbeoordeling voor plannen en programma's. België 

werd hiervoor gedagvaard bij verzoekschrift dd. 2 februari 2006. Zoals in het verzoekschrift 

vermeld staat heeft de Belgische overheid bij brief dd.7 maart 2003 het decreet van 18 december 

2002 tot aanvulling van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake 

milieubeleid met een titel houdende milieueffecten veiligheidsrapportage genotificeerd als 

omzetting van de richtlijn. Na een evaluatie van voormelde decretale regeling is gebleken dat deze 

op een aantal punten afwijkt van wat strikt door de richtlijn is vereist. Het is noodzakelijk de 

decretale bepalingen aan te passen zodat op zijn minst een precieze en ondubbelzinnige omzetting 

van de richtlijn wordt tot stand gebracht. Om de omzetting zo snel mogelijk te verwezenlijken 

heeft de Vlaamse regering een voorontwerp voorbereid, genaamd voorontwerp van het decreet 

houdende wijziging van titel IV- milieueffecten veiligheidsrapportage van het decreet van 5 april 

1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid en van artikel 36ter van het decreet van 

23 oktober 1997 betreffende het natuurbehoud. (Omzettingsdatum 21 juli 2004). 

• Richtlijn 2003/30 ter bevordering van het gebruik van biobrandstoffen of andere hernieuwbare 

brandstoffen in het vervoer. De Vlaamse regering heeft op 25 februari 2005 beslist het indicatieve 

streefcijfer wat het Vlaams Gewest betreft, op 31 december 2005 vast te stellen op 2% 

biobrandstof. Dit streefcijfer zal enkel kunnen worden gerealiseerd indien de Federale Regering op


korte termijn de nodige maatregelen neemt inzake productnormering en accijnsvrijstelling. De 

Vlaamse overheid gaat aan de federale overheid voorstellen om een gecoördineerd beleid te 

voeren omtrent de gezamenlijke implementatie van deze richtlijn. (Omzettingsdatum 31 

december 2004). 

• Richtlijn 2003/105 betreffende de beheersing van de gevaren van zware ongevallen waarbĳ 

gevaarlĳke stoffen zĳn betrokken. Deze richtlijn is een wijziging van de zgn. SEVESO II-richtlijn. 

De omzetting van de richtlijn gebeurde via een samenwerkingsakkoord. Dit akkoord dient dan ook 

te worden geamendeerd. Een ambtelijke werkgroep heeft een voorontwerp van wijziging 

afgewerkt. De Vlaamse Regering heeft n.a.v. de opmerkingen van de SERV en Minaraad het 

ontwerp van samenwerkingsakkoord aangepast en besliste op 3 februari 2006 tot definitieve 

goedkeuring en ondertekening van een samenwerkingsakkoord tussen de federale staat en de 

Gewesten dat het vorige samenwerkingsakkoord wijzigt. Het samenwerkingskoord zal bij het 

Vlaams Parlement worden ingediend. De Vlaamse Regering keurde ook principieel het 

voorontwerp van decreet goed dat instemt met dit samenwerkingsakkoord. Het voorontwerp van 

instemmingsdecreet wordt voor advies voorgelegd aan de Raad van State. (Omzettingsdatum 30 

mei 2005). 

• Richtlijn 2003/35 tot voorziening in inspraak van het publiek in de opstelling van bepaalde 

plannen en programma's betreffende het milieu en, met betrekking tot inspraak van het publiek en 

toegang tot de rechter. De richtlijnbepalingen betreffende wijziging van de MER- en de IPPCrichtlijn 

werden omgezet in Vlarem I. Wat de richtlijnbepalingen inzake inspraak voor bepaalde 

plannen en programma’s betreft is de richtlijn nagenoeg volledig omgezet. De bestaande 

bepalingen inzake inspraak voor afvalbeleidsplannen en deze inzake de actieprogramma’s in het 

kader van de richtlijn 91/676/EEG houdende de bescherming van water tegen verontreiniging door 

nitraten uit agrarische bronnen worden als richtlijnconform beschouwd. Inzake de plannen en 

maatregelen ter verbetering van de luchtkwaliteit is een wijziging van het besluit van 1 juni 1995 

houdende algemene en sectorale bepalingen inzake milieuhygiëne (Vlarem II) bijna voltooid. 

Definitieve afronding wordt voorzien tegen eind april 2006. (Omzettingsdatum 25 juni 2005). 

• Richtlĳn 2003/98 inzake het hergebruik van overheidsinformatie. Voor de omzetting van de 

richtlijn nr.2003/98 heeft voor wat de Vlaamse bevoegdheden betreft, de Vlaamse Regering reeds 

twee beslissingen genomen, namelijk de beslissing van 12 november 2004 

(VR/2004/12.11/DOC.1144) en de beslissing van 8 juli 2005 (VR/2005/0807/DOC.0553). Met de 

eerste beslissing legde de regering de aanpak en de taakverdeling vast voor het omzettingsproces. 

De tweede beslissing resulteerde in een keuze van de algemene principes voor de omzetting. 

Conform deze keuze worden nu een voorontwerp van decreet, een uitvoeringsbesluit en een lijst 

van domeinen en sectoren opgemaakt waarvoor nu al hergebruik bestaat en dus ook meteen zal 

toegestaan worden. Tevens worden modellicenties voorbereid. Bedoeling is om het decreet nog 

voor de zomer in het Vlaams Parlement te krijgen. Er is nog geen goedgekeurde wet op federaal 

niveau of decreet bij de andere gemeenschappen en gewesten. (Omzettingsdatum 7 juli 2005). 

• Richtlijn 2004/12 betreffende de verpakkingen en 

verpakkingsafval. Besprekingen tussen de gewesten aangaande de 

wijziging van het bestaande samenwerkingsakkoord inzake 

verpakkingsafval zijn lopende. (Omzettingsdatum 18 augustus 

2005). 

• Richtlijn 2003/86 inzake het recht op gezinshereniging. De 

aspecten voor werkgelegenheid zijn voor Vlaanderen in orde. Deze 

informatie werd ook overgemaakt aan de Commissie. Andere 

departementen onderzoeken of er aanpassingen nodig zijn voor hun 

domein. (Omzettingsdatum 3 oktober 2005).


• Richtlijn 2002/73 betreffende de tenuitvoerlegging van het 

beginsel van gelĳke behandeling van mannen en vrouwen ten aanzien 

van de toegang tot het arbeidsproces, de beroepsopleiding en de 

promotiekansen, en ten aanzien van de arbeidsvoorwaarden. De 

aspecten voor werkgelegenheid zijn voor Vlaanderen in orde. Deze 

informatie werd ook overgemaakt aan de Commissie. Andere 

departementen onderzoeken of er aanpassingen nodig zijn voor hun 

domein. (Omzettingsdatum 5 oktober 2005). 

• Richtlijn 2004/42 inzake de beperking van emissies van vluchtige organische stoffen ten gevolge 

van het gebruik van organische oplosmiddelen in bepaalde verven en vernissen en producten voor 

het overspuiten van voertuigen, en tot wijziging van Richtlijn 1999/13/EG. De richtlijn betreft 

hoofdzakelijk productnormering en behoort dus tot de exclusieve federale bevoegdheid. Wat de 

wijziging van richtlijn 1999/13 betreft werd een bepaling geschrapt. Lidstaten konden de 

bestaande omzettingsbepalingen wel handhaven. De Vlaamse regering heeft uiteindelijk ervoor 

geopteerd om de corresponderende bepaling in Vlarem II ook te schrappen. Het definitieve 

goedkeuring wijzigingsbesluit ter zake is zo goed als rond. (Omzettingsdatum 30 oktober 2005). 

• Richtlijn 2004/101 tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten 

binnen de Gemeenschap, met betrekking tot de projectgebonden mechanismen van het Protocol 

van Kyoto. Een samenwerkingsakkoord dient te worden afgesloten. Het ontwerpakkoord is het 

voorwerp van discussie tussen de verschillende bevoegde overheden. Het voorontwerp van 

ontwerpbesluit van de Vlaamse regering (dat de in Vlaanderen toepasselijk procedure zal bepalen) 

wordt door overleg tussen het departement en het kabinet van Leefmilieu, Natuur en Energie op 

korte termijn afgerond. (Omzettingsdatum 13 november 2005). 

• Richtlĳn 2003/109 betreffende de status van langdurig ingezeten onderdanen van derde landen. 

De aspecten voor werkgelegenheid zijn voor Vlaanderen in orde. Deze informatie werd ook 

overgemaakt aan de Commissie. Andere departementen onderzoeken of er aanpassingen nodig 

zijn voor hun domein. (Omzettingsdatum 23 januari 2006). 

• Richtlijn 2004/8 inzake de bevordering van warmtekrachtkoppeling op basis van de vraag naar 

nuttige warmte binnen de interne energiemarkt. Een decretale basis voor de omzetting van deze 

richtlijn zal tot stand komen via een decreet houdende diverse bepalingen inzake milieu en 

energie. Een ontwerpdecreet werd naar het parlement gestuurd zodat dit decreet vermoedelijk 

tegen de zomer zal tot stand komen. In een besluit van de Vlaamse Regering ter bevordering van 

warmtekrachtkoppeling zal verdere invulling gegeven worden aan de omzetting van de richtlijn. 

Een ontwerp werd al door de Vlaamse Regering principieel goedgekeurd op 18 november 2005. 

Adviezen van SERV, MINA en VREG werden bekomen zodat het besluit terug naar de Vlaamse 

Regering kan voor advies van de Raad van State. Een definitieve goedkeuring moet echter 

wachten op de totstandkoming van de decretale basis. Hiernaast moeten we ook op de 

goedkeuring van Europese referentierendementen door de EU- comitologie wachten. Zonder deze 

laatste kunnen de lidstaten de richtlijn niet correct omzetten, wat ook door de Commissie werd 

bevestigd. (Omzettingsdatum 21 februari 2006). 

Richtlijn 2005/91 met betrekking tot de kenmerken waartoe het onderzoek van bepaalde rassen 

van landbouwgewassen zich ten minste moet uitstrekken, en de minimumeisen voor dat 

onderzoek. Het ministerieel besluit ter omzetting van 2005/91 is door de administratie naar het 

kabinet doorgestuurd ter ondertekening van de minister. (Omzettingsdatum 31 maart 2006). 

2. Betwistingen 

Op 20 april 2006 werd Vlaanderen gevat in 36 inbreukdossiers.


Stadium in de inbreukprocedure 13.02.0 15.03.0 20.04.0 

6 6 6 

1. Ingebrekestellingen (1 e administratieve stap) 11 12 17 

2. Bijkomende ingebrekestellingen 

3. Met redenen omklede adviezen (2 e 1 1 2 

administratieve stap) 9 9 9 

4. Bijkomende met redenen omklede adviezen 

0 0 0 

5. Dagvaardingen 

3 3 3 

6. Eerste veroordelingen door het Hof van Justitie 4 4 3 

7. Vraag om inlichtingen na een eerste veroordeling 1 1 0 

8. Ingebrekestellingen na een eerste veroordeling 0 0 2 

9. Met redenen omklede adviezen na een eerste veroordeling 0 0 0 

10. Dagvaardingen na een eerste veroordeling 0 0 0 

11. Tweede veroordelingen door het Hof van Justitie 0 0 0 

Totaal aantal inbreukdossiers 29 30 36 

De inbreukdossiers worden hieronder gerangschikt volgens de mate waarin de inbreukprocedure is 

gevorderd. Er wordt ook een onderscheid gemaakt tussen de niet correcte omzettingen en laattijdige 

omzettingen. 

A) Niet correcte omzettingen 

Ingebrekestellingen 

1. Zaaknummer: 2004/4619 PEETERS 

• Dossiernaam: haven Gent havenontvangstvoorzieningen voor scheepsafval en ladingresiduen 

• Onderwerp van het dossier: niet correcte toepassing van de richtlijn 2000/59 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling dd 18 /10/04 en dd 4/08/05 

• Te ondernemen stappen tot klassering: Commissie bestudeert het antwoord. 

2. Zaaknummer: 2003/2081 MP LETERME 

• Dossiernaam: toezicht op de staat van instandhouding van beschermde walvisachtige in 

mariene gebieden 

• Onderwerp van het dossier: de Commissie heeft België in gebreke gesteld wegens de 

schending van de habitatrichtlijn. Vispraktijken leiden tot onaanvaardbaar hoge vangsten van 

beschermde walvisachtige waarbij het bestaande toezichtsysteem niet volstaat 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling dd 19/12/05 

• Te ondernemen stappen tot klassering: Vlaamse administratie onderzoekt de Vlaamse 

betrokkenheid. 

3. Zaaknummer: 2005/2283 VAN MECHELEN 

• Dossiernaam: registratierechten in Vlaanderen 

• Onderwerp van het dossier: niet correcte toepassing van de bepalingen van het vrije verkeer 


• Te ondernemen stappen tot klassering: Vlaanderen heeft op 22 maart 2006 een antwoord 

geformuleerd op deze ingebrekestelling. 

4. Zaaknummer: 98/4669 en 98/5005 PEETERS 

• Dossiernaam: MER-, habitat- en vogelrichtlijn bij Verrebroekdok en Deurganckdok 

• Onderwerp van het dossier: de afgeleverde vergunningen zouden in strijd zijn met voormelde 

richtlijnen 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling dd. 18/01/ 01


• Te ondernemen stappen tot klassering: in de brieven van 4 december 2001, 1 februari 2002, 10 

juni 2002, 26 juli 2002, 1 juli 2002 en 27 februari 2004 van de Permanente 

Vertegenwoordiging aan de Commissie werden de verschillende stappen in het dossier 

medegedeeld. Het formele standpunt van de Commissie is niet gekend. Per brief van 2 juli 

2004 werd de derde en vierde reeks validatievergunningen medegedeeld. De Vlaamse 

Regering heeft op 10 november 2004 het licht op groen gezet voor een nieuw gewestelijk 

ruimtelijk uitvoeringsplan RUP Waaslandhavenfase 1 en omgeving. Tegelijk keurde de 

regering ook de concrete werken rond Deurganckdok goed. De goedkeuring van een RUP 

Waaslandhaven is cruciaal voor de verdere uitbouw van de Waaslandhaven vooral dan rond 

het Deurganckdok. Diverse malen en laatst op 15 maart 2005 heeft Vlaanderen een overzicht 

gepresenteerd van de reeksen van afgeleverde “gevalideerde vergunningsbeslissingen”, alsook 

van de stand van zaken inzake alle natuurcompensaties. Een nieuwe stand van zaken van de 

uitvoering van de natuurcompensatie op Linkeroever zal gepresenteerd worden in de loop van 

het eerste helft van 2006. Daarbij zal ook het gewestelijk R.U.P. “Waaslandhaven fase 1 en 

omgeving”, dat definitief werd vastgesteld op 16 december 2005, worden medegedeeld aan de 

Commissie. 

5. Zaaknummer: 2002/2159 (zie ook 2002/2181) VERVOTTE 

• Dossiernaam: decreet zorgverzekering 

• Onderwerp van het dossier: Europese Verordening 1408/71, vrije verkeer van personen en 

diensten 


• Te ondernemen stappen tot klassering: conform de afspraken gemaakt tijdens informele 

overlegmomenten met het Directoraat-generaal Werkgelegenheid en Sociale Zaken van de 

Europese Commissie, werd het decreet zorgverzekering gewijzigd bij de decreten van 30 april 

2004 en 25 november 2005. Er werden door de Europese Commissie geen verdere stappen in 

de inbreukprocedure gezet. 


• Dossiernaam: informatie visserij 

• Onderwerp van het dossier controleregeling gemeenschappelijk visserijbeleid 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling 

• Te ondernemen stappen tot klassering: het antwoord van Vlaanderen werd reeds overgemaakt 

op 25 januari 2002. Tot op het heden heeft de Commissie nog niet gereageerd. 


• Dossiernaam: visquota 2001 Verordening 2848/2000 

• Onderwerp van het dossier: de vangstmogelijkheden die gelden voor bepaalde visbestanden en 

het niet in acht nemen van de voorschriften 


• Te ondernemen stappen tot klassering: het antwoord van Vlaanderen werd op 12 december 

2003 overgemaakt aan de Commissie. Tot op het heden heeft de Commissie nog niet 

gereageerd. 

8. Zaaknummer: 1998/2302 BOURGEOIS 

• Dossiernaam: anciënniteit in overheidsdienst 

• Onderwerp van het dossier: de administratieve anciënniteit in overheidsdiensten van 

ambtenaren uit de EU dient ook te worden gerespecteerd 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling 

• Te ondernemen stappen tot klassering: de Vlaamse regering heeft op 24 oktober 2003 twee 

ontwerpbesluiten principieel goedgekeurd.; één tot wijziging van het Vlaams personeelsstatuut


(VPS) en één tot wijziging van het personeelsstatuut van de Vlaamse wetenschappelijke 

instellingen (PSWI). De Europese Commissie heeft echter in dit dossier bezwaar gemaakt 

tegen de datum van 1 maart 2002 (datum van inwerkingtreding van de nieuwe definities 

inzake anciënniteit) Minister van Ambtenarenzaken heeft hierop gereageerd. De Commissie 

besliste tot aanhangigmaking op 16/12/03. Het antwoord van Vlaanderen werd op 10/02/04 

overgemaakt aan de Commissie. Op 18 maart 2004 heeft de permanente vertegenwoordiging 

een brief gekregen met concrete vraag over de situatie van specifieke personen. Het antwoord 

op deze vraag werd op 24/3/04 gegeven. Op 03/05/2004 werd het besluit van de Vlaamse 

regering (besluit van 20.02.2004 tot wijziging v/h personeelsstatuut van de Vlaamse 

Wetenschappelijke instellingen van 28.01.1997) wat betreft de uitvoering van het 

Lambermontakkoord en andere bepalingen overgemaakt aan de Commissie. Commissie heeft 

op 06/09/05 brief met de vraag om bijkomende informatie opgestuurd. Dit dossier zou 

binnenkort geklasseerd kunnen worden door de Commissie. 

9. Zaaknummer : 2004/5122 PEETERS 

• Dossiernaam : handel in vogels (klacht) 

• Onderwerp van het dossier: de Commissie is, ingevolge het onderzoek van een klacht van een 

vogelhandelaar, van oordeel dat de bestaande regelgeving op Federaal en Vlaams niveau 

inzake handel in vogels niet conform is met de artikelen 28 en 30 van het EG-verdrag 


• Te ondernemen stappen tot klassering: Vlaanderen heeft een uitvoerige verdedigingnota aan 

de Commissie bezorgd. Daarin wordt betoogd dat de strengere Vlaamse bepalingen inzake het 

merken van in gevangenschap gekweekte vogels conform het gemeenschaprecht kunnen 

gehandhaafd worden. 


• Dossiernaam: autowrakken 

• Onderwerp van het dossier: verschillende artikelen werden niet correct omgezet of 

roepen vragen op 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling dd.13/3/05 

• Te ondernemen stappen tot klassering: in het antwoord aan de Commissie werd deels de 

bezwaren weerleg en toelichting bij huidige omzetting (waarbij de meest actuele omzetting 

werd genotificeerd), deels gemeld dat Vlarea zal aangepast worden. 

Bijkomende ingebrekestellingen 


• Dossiernaam: Vlaamse Milieuholding 

• Onderwerp van het dossier: naleving richtlijnen inzake overheidsopdrachten en/of 

verdragsregels inzake vrij verkeer van diensten en recht van vestiging 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling dd.22/10/02, aanvullende ingebrekestelling dd. 

19/12/03 

• Te ondernemen stappen tot klassering: oorspronkelijk betrof het vier dossiers waar de VMH of 

haar dochterondernemingen in betrokken waren. Het Vlaams gewest heeft gevraagd om het 

dossier te splitsen in een luik “overeenkomst Aquafin” en een luik “overige zaken”. Inzake het 

eerste luik stemde de Commissie in met een onderhandelde oplossing, die erin zou bestaan de 

inbreuk te herstellen door in een mededinging inzake toewijzing van Aquafin-taken te 

voorzien. Er moet een zeker tijdspad voor uitwerking van deze oplossing aangegeven worden 

zoniet wordt de inbreukprocedure verder gezet. Voorlopig werden enkele opties gepresenteerd 

aan de Commissie. Op 17 september 2004 heeft de Vlaamse regering hieromtrent enkele 

principiële beslissingen genomen en diverse werkgroepen opgericht. In oktober en december 

2004 en februari 2005 werden nieuwe gesprekken met de Commissie gevoerd. De beslissingen 

van de Vlaamse regering en de nieuwe decretale organisatie van de Vlaamse watersector


werden toegelicht. Op 4 mei 05 werd een bijkomende verdedigingsnota aan de Commissie 

bezorgd. Inzake het tweede luik zet de Commissie de procedure verder voor twee dossiers met 

name de deelname van VMH in het project OVMB en de oprichting en statuten van de 

intercommunale Hooge Maey. Hiervoor heeft de Commissie een aanvullende 

ingebrekestelling gezonden. Deze is intussen beantwoord en wordt door de Commissie 

bestudeerd. 

12. Zaaknummer: 2002/2167 KEULEN 

• Dossiernaam: overheidsopdrachten lokaal bestuur 

• Onderwerp van het dossier: Art. 43 en 49 EG verdrag, vrijheid van vestiging en diensten 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling dd18/10/02, aanvullende ingebrekestelling dd 

19/12/03 

• Te ondernemen stappen tot klassering: een gezamenlijk antwoord werd in samenwerking met 

de federale overheid voorbereid en op 29 oktober 2003 overgemaakt aan de Commissie. Dit 

dossier is een discussiepunt tussen de lidstaten en de Commissie. Het aanvullende antwoord 

van Vlaanderen op de ingebrekestelling werd op 16 januari 2004 doorgestuurd naar de 

Commissie. Zij heeft hier nog niet op geantwoord. 

Met redenen omkleed advies 


• Dossiernaam : bescherming van hamsters (klacht) 

• Onderwerp van het dossier: de Habitatrichtlijn wordt volgens de Commissie niet juist 

toegepast. De beschermingsmaatregelen zijn onvoldoende om de gunstige staat van 

instandhouding van de hamster te behouden en er is onvoldoende toezicht op de 

instandhouding 

• Stand van de procedure: met redenen omkleed advies 

• Te ondernemen stappen tot klassering: Vlaanderen heeft nog een nieuw bescherming- en 

instandhoudingplan voor de hamster vastgesteld. Dit wordt nu volop uitgevoerd. Een eerste 

rapportering over de stand van zaken van uitvoering van de geplande maatregelen zal 

kortelings gebeuren. 

14. Zaaknummer: 99/4291 en volgende BOURGEOIS 

• Dossiernaam: televisieuitzendingen 

• Onderwerp van het dossier: de must-carry regeling en het recht op vrije nieuwsgaring zouden 

strijdig zijn met het gemeenschapsrecht 

• Stand van de procedure: met redenen omkleed advies dd 19 januari 2005 

• Te ondernemen stappen tot klassering: de Commissie stelde Vlaanderen in 1999 in gebreke 

omdat het recht op vrije nieuwsgaring zoals het binnen de Vlaamse Gemeenschap bestond 

strijdig werd bevonden met het gemeenschapsrecht. Nadat het lange tijd stil bleef, heeft 

Vlaanderen op 19 januari 2005 een met redenen omkleed advies ontvangen. Op 29 april 2005 

heeft de Vlaamse regering na advies van Raad van State een ontwerpdecreet definitief 

goedgekeurd dat tegemoet komt aan de eisen van de Europese Commissie. Het is de bedoeling 

om naast deze tegemoetkoming een gesprek met de Commissie te organiseren en het probleem 

van de delocalisatie dat zich hiermee stelt, aan te kaarten. De Commissie werd op 12/05/05 

hiervan op de hoogte gebracht. 

15. Zaaknummer:2004/2024 PEETERS 

• Dossiernaam: ozonlaagafbrekende stoffen. 

• Onderwerp van het dossier: nalatig optreden tov artikelen 16, lid 5 en 17, lid 1 van de 

Verordening Nr. 2037/2000 (opleidingsvereisten voor personeel) 

• Stand van de procedure: met redenen omkleed advies dd 14/12/04


• Te ondernemen stappen tot klassering: een antwoord met stand van zaken werd ingediend . De 

ontbrekende besluiten inzake opleidingsvereisten voor koeltechnici werden reeds principieel 

goedgekeurd op 14.5.2004. De Commissie werd hiervan op de hoogte gebracht op 31.7.2004. 

Na advies van de adviesraden is de administratie overgegaan tot een grondige aanpassing van 

het voorontwerp. Intussen blijken in dit verband bevoegdheidsproblemen op te duiken. Wat 

opleidingsvereisten in andere stationaire toepassingen betreft zullen de noodzakelijke 

bepalingen opgenomen worden (oa. bij de Vlarea-herziening). 

16. Zaaknummer:2002/2181 (zie ook 2002/2159) VERVOTTE 

• Dossiernaam: Vlaamse zorgverzekering 

• Onderwerp van het dossier: Europese Verordening 1408/71 

• Stand van de procedure: met redenen omkleed advies dd 22/12/04 

• Te ondernemen stappen tot klassering: conform de afspraken gemaakt tijdens een informeel 

overlegmoment met het Directoraat-generaal Interne Markt van de Europese Commissie, werd 

het besluit van de Vlaamse Regering van 28 september 2001 houdende de erkenning, de 

registratie en de machtiging, en houdende de aansluiting, de aanvraag en de ten lastenneming 

in het kader van de zorgverzekering gewijzigd bij het besluit van de Vlaamse Regering van 15 

april 2005. 


• Dossiernaam: havenontvangstfaciliteiten scheepsafval 

• Onderwerp van het dossier: de wijze waarop richtlijn 2000/59/EG werd omgezet in Vlarem 

bijdragensysteem waarborgt niet dat alle schepen substantieel bijdragen aan de kosten van 

installaties en dat aan alle kosten van de installatie wordt bijgedragen 

• Stand van de procedure: met redenen omkleed advies dd 05/0705 

• Te ondernemen stappen tot klassering: dit is een dossier waarin zowel de federale overheid als 

Vlaanderen gevat worden. Het Vlaams gewest betwist de conclusie als zou de richtlijn niet 

correct zijn omgezet aangezien het Vlaams systeem eveneens de doelstelling van de richtlijn 

dient. Niettemin zal de wetgeving aangepast worden. Dit zal gebeuren in de loop van 2006. 


• Dossiernaam: Antwerpse Leien. 

• Onderwerp van het dossier: België wordt in gebreke gesteld voor het feit dat niet goed 

verantwoord werd waarom geen milieueffectenrapport voor de aanleg van de Leien, eerste 

fase, werd opgesteld 

• Stand van de procedure: met redenen omkleed advies 09/07/04 

• Te ondernemen stappen tot klassering: eind september 2004 werd een reactie ingediend; het 

Vlaams gewest blijft bij haar standpunt; een actuele milieueffectennota zal aantonen dat er 

geen aanzienlijk negatieve milieueffecten zichtbaar zijn. Het antwoord van Vlaanderen werd 

naar de commissie doorgestuurd op 29 september 2004. Intussen is door een studiebureau een 

“Evaluatienota milieueffecten” voltooid. Op 31 mei 2005 werd deze aanvullende informatie 

aan de Commissie bezorgd. De Commissie houdt haar standpunt in beraad. 

19. Zaaknummer: 2003/2144 BOURGEOIS 

• Dossiernaam: televisiereclame 

• Onderwerp van het dossier: onvoldoende controle door de Belgische autoriteiten op de 

televisiereclame bij de televisieomroepen die onder de Belgische wet vallen. 


• Te ondernemen stappen tot klassering: het Vlaams antwoord werd op 8 oktober 2004 naar de 

Commissie opgestuurd. Op 10 februari 2006 heeft de Vlaamse Regering beslist het decreet 

van 16 december 2005 houdende de oprichting van het publiekrechtelijk vormgegeven extern 

verzelfstandigd agentschap Vlaamse Regulator voor de Media en houdende wijziging van 

sommige bepalingen van de decreten betreffende de radio-omroep en de televisie,


gecoördineerd op 4 maart 2005, in werking te stellen met ingang van 10 februari 2006. Hierin 

worden de tot op heden naast elkaar bestaande toezichtorganen samengevoegd in een nieuw 

orgaan dat een verzelfstandigd agentschap wordt van de Vlaamse gemeenschap afgekort 

VRM. Dit orgaan zal tevens fungeren als centraal meldpunt voor alle klachten en aanvragen. 

De hoofddoelstelling is het toezicht op de media zo transparant mogelijk te maken. De 

Commissie werd op 28 februari 2006 hiervan op de hoogte gebracht. 

20. Zaaknummer: 2001/4881 VAN MECHELEN 

• Dossiernaam: verlaagde registratie en successierechten 

• Onderwerp van het dossier: verlaagde rechten enkel op Belgische instellingen van toepassing 

(strijdig met verdragsartikels 12, 39, 43, 48) 


• Te ondernemen stappen tot klassering: op 28/02/03 werd door de Vlaamse regering een 

onderzoek opgestart. Een ontwerp van Programmadecreet schenkingen en successierechten is 

door de Vlaamse regering goedgekeurd op 17 oktober 2003 en doorgestuurd naar het Vlaams 

Parlement. Ondertussen is het programmadecreet goedgekeurd. De notificatie aan de 

Commissie is ondertussen ook gebeurd op 24 juni 2004. 

Dagvaarding 


• Dossiernaam: natuurgebied Zwartebeek, Leopoldsburg (Vogelrichtlijn) 

• Onderwerp van het dossier: aantasting van het vogelrichtlijngebied Zwartebeek 

• Stand van de procedure: dagvaarding dd. 21/12/ 00 

• Te ondernemen stappen tot klassering: de dagvaarding is gedurende 5 jaren niet uitgevoerd. 

Recent werd een nieuwe klacht ingediend. DG Milieu stelde hierover vragen. De 

beantwoording ervan is gecompliceerd wegens de lopende besluitvorming omtrent de 

milieuvergunning voor het Remo-stort. 

Arrest 

22. Zaaknummer: 1998/2255 (C- 149/03) MP LETERME 

• Dossiernaam: Verordening vangstquota 

• Onderwerp van het dossier: vangstquota voor bepaalde visbestanden 1991-1996 

• Stand van de procedure: arrest dd 21/07/05 

• Te ondernemen stappen tot klassering: Het hof heeft zich op 21 juli 2005 uitgesproken en 

België veroordeeld. 

23. Zaaknummer: 94/2239 en 97/4750 (beide werden gebundeld) C-221/03 PEETERS 

• Dossiernaam: nitraatrichtlijn( richtlijn 91/676) 

• Onderwerp van het dossier: niet volledige omzetting en toepassing van artikel 3 van het 

verdrag, meer bepaald leden 1, 2, 4, 5 en 10 

• Stand van de procedure: arrest dd 22/09/2005 

• Te ondernemen stappen tot klassering: België werd veroordeeld op 22/09/2005. De Vlaamse 

regering stemt in met de aanduiding van Vlaanderen als één kwetsbaar gebied. Intussen wordt 

intensief overlegd met DG Milieu omtrent een nieuwe actieprogramma voor Vlaanderen voor 

de periode 2007-2011. Dit zal resulteren in een nieuw mestdecreet, dat zou ingaan vanaf 1 

januari 2007. 

Ingebrekestelling na arrest



• Dossiernaam: stedelijk afvalwater ( richtlijn 91/271) 

• Onderwerp van het dossier: de Europese Commissie stelt een aanzienlijke achterstand vast bij 

de opvang en zuivering van stedelijk afvalwater 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling na arrest dd 04/04/06 

• Te ondernemen stappen tot klassering: voor de agglomeraties van meer dan 100.000 inwoners 

is er in Vlaanderen niet overal een opvangcapaciteit en een voldoende zuivering van het 

afvalwater aangelegd op de voorziene datum, zijnde 31 december 1998. Het Vlaams 

stappenplan (inclusief investeringsprogramma's) en het besluit van 3 maart 2000 van de 

Vlaamse regering werden aan de Europese Commissie medegedeeld. Na het 

veroordelingsarrest van het Hof dd. 8 juli 2004 heeft de Commissie op 19 augustus 2005 

toelichting over de uitvoering van het arrest gevraagd. Het antwoord van Vlaanderen werd op 

19 november 2005 opgestuurd, de vooruitzichten voor de investeringsplannen voor de 

komende jaren werden meegedeeld. In de ingebrekestelling verzoekt de Commissie 

gedetailleerd informatie inzake investeringen en effectieve capaciteit mede te delen en deze 

regelmatig up te daten. 

B) Laattijdige dossiers 

Ingebrekestelling 


• Dossiernaam: de beperking van emissies van vluchtige organische stoffen in 

bepaalde verven en vernissen 

• Onderwerp van het dossier: niet tijdige omzetting van de richtlijn 2004/42 

• Stand van de procedure: ingebrekestelling dd. 27/03/06 

• Te ondernemen stappen tot klassering: de omzettingsdatum voor deze richtlijn was 30/10/05. 

De federale overheid en Wallonië hebben een integrale notificatie ingegeven. Vlaanderen 

moet op de ingebrekestelling antwoorden voor 27/05/06. De stand van zaken werd hierboven 

reeds besproken. 

26. Zaaknummer: 2005/0892 VANDENBROUCKE 

• Dossiernaam: gelijke behandeling van mannen en vrouwen t.a.v. de toegang tot het 

arbeidsproces, de beroepsopleiding en de promotiekansen, en ten aanzien van de 

arbeidsvoorwaarden 

• Onderwerp van het dossier: laattijdige omzetting van de richtlijn 2002/73 


• Te ondernemen stappen tot klassering: de stand van zaken in Vlaanderen werd hierboven 


27. Zaaknummer: 2006/0192 KEULEN/VANDENBROUCKE 

• Dossiernaam: status van langdurig ingezeten onderdanen van derde landen 




reeds besproken. De antwoordtermijn van de ingebrekestelling loopt tot 27 mei 2006. 

28. Zaaknummer : 2005/0266 KEULEN/VANDENBROUCKE 

• Dossiernaam: minimumnormen voor de opvang van asielzoekers in de lidstaten 


• Stand van de procedure: ingebrekestelling dd 30/03/05


• Te ondernemen stappen tot klassering: Vlaanderen is in orde met de omzetting omdat de 

bestaande regelgeving reeds voldoet aan de vereisten van deze richtlijn. Deze werd ook 

meegedeeld aan de Commissie. 

29. Zaaknummer: 2005/2353 BOURGEOIS/VAN BREMPT/VANDENBROUCKE 

• Dossiernaam: gelijke behandeling van personen ongeacht ras of etnische 

afstamming 



• Te ondernemen stappen tot klassering: een gecoördineerd Vlaams antwoord op de 

ingebrekestelling werd op 30 maart 2006 aan de Commissie overgemaakt. 


• Dossiernaam: beheersing van zware ongevallen waarbij gevaarlijke stoffen betrokken 

zijn 





31. Zaaknummer: 2005/0735 M.P. LETERME EN BOURGEOIS 

• Dossiernaam: het hergebruik van overheidsinformatie 



• Te ondernemen stappen tot klassering: voor de omzetting van de richtlijn nr.2003/98 heeft voor 

wat de Vlaamse bevoegdheden betreft, de Vlaamse Regering reeds twee beslissingen 

genomen, namelijk de beslissing van 12 november 2004 (VR/2004/12.11/DOC.1144) en de 

beslissing van 8 juli 2005 (VR/2005/0807/DOC.0553). Met de eerste beslissing legde de 

regering de aanpak en de taakverdeling vast voor het omzettingsproces. De tweede beslissing 

resulteerde in een keuze van de algemene principes voor de omzetting. Conform deze keuze 

worden nu een voorontwerp van decreet, een uitvoeringsbesluit en een lijst van domeinen en 

sectoren opgemaakt waarvoor nu al hergebruik bestaat en dus ook meteen zal toegestaan 

worden. Tevens worden modellicenties voorbereid. Bedoeling is om het nog voor de zomer in 

het Vlaams Parlement te krijgen. Er is nog geen goedgekeurde wet op federaal niveau of 

decreet bij de andere gemeenschappen en gewesten. De Commissie heeft wel in zijn B1lijst 

van 4 april 2006 laten weten dat ze van plan is om België een met redenen omkleed advies toe 

te sturen. 

Met redenen omkleed advies 


• Dossiernaam: inspraak van het publiek in de opstelling van bepaalde plannen en 

programma’s 




reeds besproken.


Dagvaarding 

33. Zaaknummer: 2003/0042 C- 459/05 VANDENBROCUKE 

• Dossiernaam: SLIM richtlijn 

• Onderwerp van het dossier: laattijdige omzetting van de richtlijn 2001/19 

• Stand van de procedure: dagvaarding dd 30/12/05 

• Te ondernemen stappen tot klassering: de Vlaamse regering heeft het ontwerp van besluit ter 

uitvoering van de Europese Richtlijn 2001/19 en tot wijziging van het besluit van 15 april 

1997 definitief goedgekeurd op 24 februari 2006. De publicatie in het BS vond plaats op 17 

maart 2003 en werd op dezelfde dag ook genotificeerd aan de Commissie. Vlaanderen is 

volledig in orde met de omzetting. 


• Dossiernaam : milieueffectenbeoordeling voor plannen en programma's 


• Stand van de procedure: dagvaarding dd.02/02/06 



Arrest 

35. Zaaknummer :2004/0166 C-144/05 PEETERS 

• Dossiernaam: maritieme verkeersveiligheid 

• Onderwerp van het dossier: niet tijdige omzetting van de richtlijn 2002/59 EG, 

• Stand van de procedure : arrest dd 15/12/05 

• Te ondernemen stappen tot klassering: het Hof van Justitie heeft België op 15.12.2005 België 

veroordeeld voor de niet tijdige omzetting van Richtlijn nr.2002/59. Het ontwerp van decreet 

betreffende de begeleiding van de scheepvaart op de maritieme toegangswegen naar de 

Vlaamse havens werd definitief goedgekeurd op 10.02.2006 en vervolgens naar het Vlaams 

Parlement verstuurd. Na goedkeuring zal de publicatie in het B.S. en de notificatie aan de 

Commissie volgen. 

Ingebrekestelling na arrest 

36. Zaaknummer :C-429/04 PEETERS 

• Dossiernaam: laden en lossen van bulkschepen 

• Onderwerp van het dossier niet tijdige omzetting van de richtlijn 2001/96 EG 

• Stand van de procedure : ingebrekestelling na arrest dd 20/04/06 

• Te ondernemen stappen tot klassering: het ontwerp van decreet dat de omzetting regelt werd 

op 17/03/06 door de Vlaamse regering bekrachtigd. Enkel de publicatie en de notificatie van 

deze richtlijn is aan de orde. Om te voorkomen dat Vlaanderen veroordeeld wordt tot het 

betalen van dwangsommen moet Vlaanderen proberen om voor 2 juni 2006 deze richtlijn te 

notificeren. Vlaanderen moet voor 2 juni 06 een antwoord formuleren op deze vraag. 

3. Genomen maatregelen teneinde deze betwistingen en/ of laattijdige omzettingen tegen te gaan. 

• 

Binnen de Vlaamse overheid ondervinden we nog steeds een aantal moeilijkheden om de EU- 

besluiten tijdig en juist te implementeren. De knelpunten inzake de tijdige omzetting van Europese 

regelgeving doen zich voor zowel in de beleidsvoorbereidende fase als bij de omzetting en fase van 

beleidscorrectie. Het is voor Vlaanderen belangrijk dat we ons niet alleen organiseren om de


richtlijnen tijdig en correct om te zetten maar ook om door te wegen op de besluitvorming bij de 

voorbereiding van deze richtlijnen. Hierdoor zullen we de besluitvorming niet alleen bijsturen maar 

ook deels kunnen bepalen. 

De Vlaamse Regering heeft in zowel het Vlaamse Regeerakkoord, het Zomerakkoord van de Vlaamse 

Regering als de meest recente Beleidsbrief Buitenlands Beleid de vastberadenheid uitgedrukt om de 

Vlaamse overheid in een zo vroeg mogelijk stadium te doen inspelen op het Europese 

besluitvormingsproces, en de dossiers doorheen hun verdere traject zo adequaat mogelijk te laten 

behartigen. Vlaanderen probeert de transparantie, efficiënte informatiedoorstroming en coördinatie 

aanwezig binnen de Vlaamse overheid te vergroten. Vooral de Europese dossiers waarvan de impact 

zich over vele verschillende Vlaamse beleidsdomeinen uitstrekt en die dus een horizontaal karakter 

hebben genieten bijzondere aandacht. 

• 

Naast de ondernomen of te ondernemen acties die bij elk van bovenstaande dossiers zijn vermeld, 

worden ook initiatieven met een meer structureel karakter ondernomen. 

Een eerste initiatief terzake is het periodiek opstellen van een lijst met EU initiatieven en dossiers die, 

na een eerste onderzoek, voor Vlaanderen belangrijk zijn. Deze lijst, ‘Vlaamse Vinger aan de 

Europese Pols’ tabel, wordt om de zes maanden en bij het begin van elk nieuw EU Voorzitterschap in 

een geactualiseerde versie rondgestuurd binnen de Vlaamse administratie tezamen met de uitnodiging 

om hierover van gedachten te wisselen op een Vlaams Inter-Departementaal Europa Overleg 

(VIDEO) georganiseerd door het Departement Internationaal Vlaanderen. De lijst die bedoeld is om 

de ganse Vlaamse administratie een duidelijke overzicht te bieden, komt tot stand op basis van een 

analyse van het wetgevend programma van de Commissie en van het werkprogramma van het 

inkomende en uitgaande voorzitterschap. Deze lijst wordt gezamenlijk door de Vlaamse 

vertegenwoordiging bij de EU en het Departement Internationaal Vlaanderen. Op deze manier wordt 

een kader geschapen waarbinnen de Vlaamse overheid nog vóór de EU regelgeving tot stand komt, en 

dus pro-actief, een gecoördineerd standpunt kan innemen met het oog op de behartiging van haar 

belangen op intra-Belgische en Europese fora. 

Hiernaast wordt in overeenstemming met het regeerakkoord, elke maand een mededeling op de agenda 

van de Vlaamse Regering geagendeerd met daarin een stand van zaken over de meest actuele 

EU-dossiers. Deze mededeling bevat een overzicht van de omzetting en toepassing van de Europese 

regelgeving, een agenda en overzicht van de verschillende bijeenkomsten van de Raad van Ministers 

met hierbij aansluitend een stand van zaken betreffende actuele dossiers, alsook de opvolging van het 

institutioneel kader en bijzondere regionale aandachtspunten. 

Zowel de maandelijkse agendering als de ‘Vlaamse Vinger aan de Europese Pols’ tabel, zijn terug 

te vinden op de website van www.vlaanderen.be/eu onder actuele dossiers waardoor de transparantie naar 

alle belanghebbenden en de burgers gewaarborgd wordt. 

Door de interdepartementale ad hoc vergaderingen, verschillende bijeenkomsten van het 

Overlegcomité en verschillende IKW’s over de problematiek van de richtlijnen wordt de stand van 

zaken inzake de Europese richtlijnen van zeer dichtbij gevolgd. In het kader van interne markt 

richtlijnen worden na elke overlegcomité de betrokken Vlaamse ministers schriftelijk aangesproken 

om de laattijdige interne marktrichtlijnen zo snel mogelijk om te zetten. Er werd dit jaar ook een 

nauwe samenwerking met het Vlaams Parlement gestart om de laattijdige omzetting van richtlijnen 

tegen te gaan. 

Op verzoek van Vlaamse regering en in overleg met de verschillende departementen werden naast de 

vertegenwoordiger van de Vlaamse regering, sectorale vertegenwoordigers gehuisvest bij de 

permanente vertegenwoordiging bij de Europese unie. Het is de bedoeling dat elk van de sectorale 

attachés van de Vlaamse vertegenwoordiging zich concentreert op welbepaalde 

bevoegdheidsdomeinen zodat nog meer expertise kan worden ontwikkeld en zij nog sneller en


nauwkeuriger de ontwikkelingen op hun domein(en) kunnen detecteren en doorspelen naar de 

administratie. In de periode 2005-2006 werd de Vlaamse PV versterkt door de toevoeging van een 

economisch-, cultuur- , extern beleid en ontwikkelingsamenwerking, huisvesting en ruimtelijke 

ordenings- attaché. 

Om de betrokkenheid en de Europese reflex bij de Vlaamse ambtenaren te vergroten, wordt binnen de 

Vlaamse Gemeenschap vormingen georganiseerd rond Europese structuren en Europese regelgeving. 

De Vlaamse ambtenaren met Europese ervaring die als lesgevers optreden geven hun kennis door aan 

hun collega’s. 

Gelet op het feit dat hiernaast gezocht moest worden naar een ruimere oplossing die een alomvattend 

en structureel antwoord biedt aan de veelzijdige problematiek terzake, werd een ‘Draaiboek voor de 

implementatie van Europese Regelgeving in Vlaanderen’ uitgewerkt voor een pro-actieve en 

efficiënte omzetting van Europese regelgeving. Met dit draaiboek, dat het procesverloop van een 

richtlijn systematisch beschrijft, reiken we aan de departementen en kabinetten hulpmiddelen aan die 

kunnen bijdragen tot een meer proactief beleid. Dit draaiboek is een algemene beschrijving van het 

proces met concrete aanbevelingen voor de departementen en kabinetten. Het is een leidraad voor de 

betrokkenen om de fase te identificeren waarin Vlaanderen zich bevindt zodat de geëigende 

maatregelen genomen kunnen worden om laattijdige en niet-correcte omzettingen te voorkomen. Door 

een beter begrip van het proces zullen de betrokkenen in staat zijn om proactief de beleidsvorming te 

beïnvloeden zodat ze later minder problemen ondervinden bij de omzetting van de richtlijnen in de 

interne regelgeving. Dit draaiboek werd naar alle diensten van de Vlaamse Regering verspreid. Dit 

draaiboek kan ook terug gevonden worden op de website van www.vlaanderen.be/eu, onder omzetting van 

EU richtlijnen. 

Wanneer elk van ons zijn verantwoordelijkheid opneemt, zal Vlaanderen zwaarder kunnen doorwegen 

op het Europees forum en succesvoller zijn op het terrein van de omzetting van Europese regelgeving 

naar Vlaams recht. Deze inspanningen moeten leiden tot een nauwer betrokken raken van Vlaanderen 

bij het Europese beleid in de diverse beleidsdomeinen. 

4. Evolutie van de laatste jaren inzake de omzetting en toepassing van Europese regelgeving 

De opvolging van de omzetting en toepassing van Europese regelgeving is een continu proces. Niet 

alleen stijgt het aantal richtlijnen per beleidsdomein, maar ook bepaalt het Europese niveau in steeds 

grotere mate de agenda van de Vlaamse beleidsontwikkeling. Zo komen er steeds nieuwe Richtlijnen 

waaraan een omzettingsdatum verbonden is. Deze Richtlijnen kunnen aanleiding geven tot 

betwistingen door de Commissie wegens laattijdige omzetting, gebrekkige, niet-correcte of 

onvolledige omzetting. 

Anderzijds blijven er ook de "lopende dossiers" waarvan de behandelingstermijn zich over meerdere 

jaren kan uitstrekken en dus in de statistieken meegerekend blijven. 

Betwistingen zijn in vele gevallen niet te vermijden omdat het implementeren van Europese 

regelgeving een omzettingsproces veronderstelt waarbij interpretatieverschillen rond hoe de omzetting 

moet gebeuren niet altijd zijn uit te sluiten. Er moet ook rekening worden gehouden met het feit dat de 

complexe en tijdrovende omzettingsprocedures een tijdige omzetting vaak zeer moeilijk maken. 

Door hierboven opgesomde redenen moet men de cijfergegevens voorzichtig interpreteren wat betreft 

een al dan niet positieve balans en moet voor elk dossier de impact of de vooruitzichten op een 

positieve afloop in rekening gebracht worden. Op die manier kan vastgesteld worden dat heel wat 

dossiers in een eindfase verkeren in die zin dat de nodige regelgeving werd afgewerkt of in de pijplijn 

zitten. De Commissie houdt vooral in klachtzaken, de behandeling erg lang in beraad en is niet altijd 

communicatief naar onze diensten toe. De termijn tussen de notificaties aan de Commissie inzake een


bepaald richtlijn en de definitieve klassering ervan kan zeer lang duren waardoor het moeilijk is om 

het aantal dossiers te laten dalen. 

Er moet worden vastgesteld dat momenteel 3 inbreukdossiers aanleiding hebben gegeven tot een 

dagvaarding voor het Hof. Dit is een betere situatie dan april 2005 (6 dossiers). In het dossier 

2003/0042, waarin we gedagvaard zijn is Vlaanderen erin geslaagd om de richtlijn 2001/19 om te 

zetten zodat dit dossier binnenkort geklasseerd kan worden. Bij de ingebrekestellingen valt een lichte 

daling ten aanzien van 2005 te noteren. Op 25 april 2005 was het aantal ingebrekestellingen 20, op 20 

april 2005 is dit gedaald tot 19. Bij de met redenen omkleed adviezen is er een lichte stijging 

waarneembaar (van 8 dossiers in april 2005 naar 9 dossiers in april 2006). 

Echter is bijzonder waakzaamheid noodzakelijk naar aanleiding van het arrest van het Hof van Justitie 

waarin Frankrijk werd veroordeeld tot het betalen van hoge boetes en een dwangsom wegens de nietcorrecte 

toepassing van de Europese regels en naar aanleiding van de nieuwe mededeling van de 

Commissie m.b.t. de aanpassingen aan de berekeningswijze van de dwangsommen. Vooral in de 

dossiers die zich in het stadium van met redenen omkleed advies, dagvaarding, arrest en 

ingebrekestelling bevinden moet geprobeerd worden om deze dossiers zo snel mogelijk tot een goed 

eind te brengen. Een uitvoerige nota over de laatste ontwikkelingen m.b.t. de dwangsommen werd aan 

de Vlaamse Regering voorgelegd. Ook de laattijdige interne markt richtlijnen moeten zo snel mogelijk 

omgezet worden. 

Dit verhoogt het belang voor Vlaanderen om verder te gaan met de proactieve aanpak inzake Europese 

besluitvormingsprocedure. Het is noodzakelijk dat we allemaal bijdragen tot een meer proactief beleid 

door ons intern sterker te organiseren en reeds bij de totstandkoming van de besluitvormingsprocedure 

deze in een voor Vlaanderen gunstige wijze proberen te beïnvloeden. 

Het fenomeen van de laattijdige omzetting blijft een pijnpunt en het verdient de nodige aandacht om 

het zoveel mogelijk te voorkomen. De Vlaamse regering stelt ook alles in het werk om de erfenis uit 

het verleden nagenoeg volledig weg te werken.






Vraag nr. 76 



Reguleringsimpactanalyse - Evaluatie 

Onlangs werd er in het kader van het debat “decreetgevingsbeleid in Vlaanderen” bekendgemaakt dat, 

ruim genomen, voor 75 % van de regelgevingsdossiers een reguleringsimpactanalyse (RIA) wordt 

aangevraagd, maar daarom nog niet noodzakelijk een advies wordt verstrekt. 

De RIA werd in het leven geroepen met oog op het onderzoek naar de effecten van regelgeving. Zowel 

de impact van de bestaande als van de nieuwe en voorgenomen regels moet vastgesteld en 

geanalyseerd worden. 

Bij reguleringsimpactanalyse wordt systematisch nagegaan welke rechtstreekse en onrechtstreekse 

effecten of gevolgen de toepassing van een welbepaalde bestaande of voorgenomen regel heeft of zal 

hebben voor zowel de klant (burger, bedrijven, andere overheidsinstellingen, de natuur, …) als de 

instanties die de regels moeten toepassen, uitvoeren en handhaven. Het betreft dus in de eerste plaats 

een effectenonderzoek en niet zozeer een kwaliteitsanalyse. 

De RIA-maatregel toont aan dat er inspanningen worden geleverd om tot betere decreetgeving te 

komen, maar ze volstaan vooralsnog niet. Bijkomende initiatieven om tot een betere analyse te komen, 

lijken hier op hun plaats. 

1. Wordt de 75 % RIA-aanvragen wel degelijk uitgevoerd? 

Wat is hiervan de “outcome” en het percentage adviezen? 

Welke tendensen kunnen worden vastgesteld? 

2. Welke maatregelen worden genomen om het percentage uitgevoerde aanvragen te verhogen? 

3. Zullen voortaan voor alle regelgevingsdossiers aanvragen worden ingediend, zodat we op termijn 

tot de behandeling van de volle 100 % komen? 

4. Aan welke criteria/voorwaarden worden de regelgevingsdossiers onderworpen als ze een RIA 

ondergaan? 

5. Gaat de minister ervan uit dat het Vlaams Parlement een belangrijke controlerol kan spelen? 

Worden daartoe in samenwerking met het parlement maatregelen genomen? 

6. Kunnen de parlementsleden inzage krijgen in de diverse uitgevoerde RIA-onderzoeken?




ANTWOORD 



Uw vragen berusten op een misverstand. Ik kan daarom niet puntsgewijze op uw vragen antwoorden. 

De 75 % waarover U heeft, slaat niet op het aantal dossiers waarover een reguleringsimpactanalyse is 

gebeurd, maar wel op het aantal dossiers dat kwalitatief in orde is. 

Een reguleringsimpactanalyse (RIA) is verplicht voor –grosso modo- alle regelgevende dossiers met 

verordenend karakter, met uitzondering van de regelgeving die betrekking heeft op de overheid zelf. 

De Kenniscel Wetsmatiging controleert elke week of er effectief een RIA werd opgemaakt voor alle 

dossiers die ‘RIA-plichtig’ zijn, en kent een score van 1 tot 5 toe voor het RIA-document. Deze 

basiscontrole concentreert zich op vier basisvragen: 1. Is het doel en de aanleiding omschreven ?, 2. 

Zijn er verschillende opties beschreven ?, 3. Worden de effecten opgesomd en 4. Zijn de bijkomende 

administratieve lasten gemeten ? Een RIA die onvoldoende scoort voor 3 of meer aspecten van de 

marginale kwaliteitscontrole, krijgt de beoordeling ongunstig. Als uit de controle blijkt dat geen RIA 

werd opgemaakt daar waar dat verplicht is, dan volgt de quotering ‘ongunstig’. Op die manier wordt 

vermeden dat er geen RIA-document wordt opgemaakt in dossiers die wel ‘RIA-plichtig’ zijn. Dit 

systeem is waterdicht. 

De eindbeoordeling ‘ongunstig of gunstig’ wordt opgenomen in de RIA-beoordeling en in de 

notulering van de Vlaamse regering. 

Naast de RIA-controle wordt cijfermateriaal bijgehouden over de kwaliteit van de regelgeving. Een 

regelgevingsdossier is kwalitatief in orde als het legistiek en taaladvies werd gevraagd en als de RIA 

aan de minimale standaard voldoet (dwz. gunstig scoort op de RIA-beoordeling). De 75 % die in de 

vraag geciteerd wordt, is het cijfer voor het derde kwartaal 2005. In het vierde kwartaal 2005 steeg de 

kwaliteit van de regelgeving nog naar 85,7 %. De cijfers voor het eerste kwartaal van 2006 worden in 

de loop van april 2006 bekend gemaakt. De evolutie wordt gepubliceerd op www.wetsmatiging.be. 

De Kenniscel Wetsmatiging organiseert opleidingen in de RIA-methodiek. Naast basisopleidingen, 

kunnen de beleidsdomeinen interactieve follow-up opleidingen op maat van het beleidsdomein volgen. 

Door deze vorming van de RIA-opstellers, kan de RIA kwaliteit verder verhoogd worden. 

Daarnaast besteedt de Kenniscel aandacht aan de kwaliteitszorg en de kwaliteitscontrole van de 

beoordelingscriteria van de RIA-controle. 

Het RIA-document en de RIA-beoordeling maken deel uit van het regelgevingsdossier, en worden dus 

aan het parlement bezorgd. Op die manier kunnen de parlementsleden inzage hebben in de diverse 

RIA-onderzoeken. 

Bovendien zal ik het voortgangsrapport over het actieplan 2005 aan het parlement bezorgen. Hierin 

zal uiteraard aandacht gegeven worden aan de RIA toepassing en de RIA kwaliteitszorg. 

Het inzage- en controlerecht van de parlementsleden is dus zonder meer gevrijwaard.






Vraag nr. 77 






























Minister-president Leterme 

Landbouw 

1. Begin april 2006 zijn er 968 personeelsleden tewerkgesteld bij het Vlaams Ministerie van 

Landbouw en Visserij. 

2. Drie personen dragen niet de Belgische nationaliteit en zijn allen onderdaan van een lidstaat van 

de Europese Unie. De nationaliteit van voorgaande personen zijn Nederlander, Spanjaard, 

Engelsman. 

3. Twee van de onder antwoord twee vermelde personeelsleden zijn tewerkgesteld als contractueel, 

de andere als statutair. 

4. Artikel 10 van de Belgische Grondwet bepaalt dat alleen Belgen “benoembaar zijn tot de 

burgerlijke en militaire bedieningen”. 

Dit artikel moet echter gelezen worden samen met het artikel 48 van het EEG-verdrag, dat het 

vrije verkeer van werknemers die onderdaan zijn van een EU-lidstaat, als algemene regel heeft 

vastgelegd. 

Dat betekent dat EU-onderdanen ook toegang hebben tot de functies bij de overheden, ongeacht of 

die van statutaire of van contractuele aard zijn. Discriminaties terzake zijn strijdig met de wet. 

Er wordt in artikel 48, lid 4 van het EEG-verdrag alleen een uitzondering gemaakt op dit algemene 

principe voor de betrekkingen die typisch worden geacht voor de overheid. Daaronder moeten de 

betrekkingen begrepen worden “... die verband houden met de uitoefening van het openbaar gezag 

en de bescherming van de algemene belangen van de staat. 

Zulke betrekkingen zijn uitsluitend toegankelijk voor Belgen. 

Uit de functiebeschrijving waarin de taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden die inherent 

zijn aan de functie worden weergegeven, moet blijken of het gaat om een functie die aan de 

bovengeschetste voorwaarden voldoet. 

Contractuele functies vallen slechts hoogst uitzonderlijk onder de bovenstaande categorie. Hier 

geldt geen enkele nationaliteitsvereiste. Dat betekent dat vreemdelingen die tot het verblijf en de 

vestiging in België zijn toegelaten, ongeacht hun nationaliteit, eveneens toegang hebben tot 

betrekkingen bij de lokale en regionale overheden. 

Coördinatie 

1. In het departement DAR: 184 personeelsleden. Bij de Studiedienst van de Vlaamse Regering: 46 

personeelsleden. Bij de Interne Audit van de Vlaamse administratie: 26 personeelsleden. 

2. Eén van de 184 personeelsleden uit het departement DAR heeft een niet-Belgische nationaliteit. Dit 

personeelslid is afkomstig uit de Europese Unie. 

3. Het hogergenoemde personeelslid is contractueel tewerkgesteld.


4. Door een samenlezing van artikel 10 van de Grondwet met de Europese bepalingen inzake het vrij 

verkeer van werknemers, wordt bepaald dat statutaire functies enkel open staan voor mensen met een 

nationaliteit van een land van de Europese Unie. Contractuele functies staan open voor alle 

nationaliteiten, zowel van binnen als buiten de Europese Unie. Zowel voor statutaire als contractuele 

functies geldt dat betrekkingen die een rechtstreekse of onrechtstreekse deelneming aan de uitoefening 

van openbaar gezag inhouden of die werkzaamheden omvatten strekkende tot bescherming van de 

algemene belangen van de staat, voorbehouden zijn aan Belgen. 

Minister Moerman 

Buitenlandse Handel 

1. Bij het Vlaams Agentschap voor Internationaal Ondernemen werken in totaal 380 personeelsleden, 

waarvan 182 in België en 198 in de kantoren van het agentschap in het buitenland. 

2. Alle 182 personeelsleden die in België zijn tewerkgesteld, beschikken over de Belgische 

nationaliteit. 

Van de 198 personeelsleden die in het buitenland zijn tewerkgesteld, beschikken er 104 over de 

Belgische nationaliteit. Van de 94 niet-Belgen hebben er 34 de nationaliteit van een lidstaat van de 

E.U. en 60 de nationaliteit van een staat die niet tot de E.U. behoort. 

3. De personeelsleden van niet-Belgische nationaliteit zijn allen contractueel aangeworven. 

4. Het op algemene wijze toegankelijk maken tot het vast openbaar ambt voor niet-onderdanen van 

een EU-lidstaat is in strijd met de Grondwet, behoudens de uitzonderingen bij decreet bepaald. 

Het effectief openstellen van statutaire betrekkingen voor niet-EER-onderdanen moet derhalve 

wachten op de aanpassing van art. 10, tweede lid GW. In tegenstelling tot de statutaire functies 

kunnen de contractuele functies worden ingenomen door zowel EER-onderdanen als niet EERonderdanen 

(zie Memorie van Toelichting bij artikel III 2. §4 bij het Besluit van 13 januari 2006 

van de Vlaamse Regering houdende vaststelling van de rechtspositie van het personeel van de 

diensten van de Vlaamse overheid (Raamstatuut). De contractuelen in het buitenland werden in 

dienst genomen op basis van artikel 2D14, 3° ('bijkomende of specifieke opdrachten') van het 

Besluit van 30 juni 2000 van de Vlaamse Regering houdende de regeling van de rechtspositie van 

het personeel van sommige Vlaamse openbare instellingen (Stambesluit VOI), van artikel I.4 §2 

3°, c, ('bijkomende of specifieke opdrachten') van het Besluit van 13 januari 2006 van de Vlaamse 

Regering houdende vaststelling van de rechtspositie van het personeel van de diensten van de 

Vlaamse overheid (Raamstatuut )en op basis van het protocol nr. 210.673 dat in het sectorcomité 

XVIII werd gesloten (= protocol betreffende zowel het raamstatuut als de lijst van bijkomende of 

specifieke opdrachten). Zowel voor wat betreft de handelssecretarissen als voor het ondersteunend 

personeel tewerkgesteld in het buitenland wordt de selectieprocedure opengesteld voor Belgen en 

niet-Belgen die een arbeidsovereenkomst aangeboden krijgen tegen lokale arbeidsvoorwaarden 

naar lokaal recht, indien geselecteerd. Resultaat hiervan is dat er hoofdzakelijk voor wat betreft 

deze functies niet-Belgen worden tewerkgesteld daar er geen geschikte kandidaten (kennis lokale 

taal, lokale handelsgebruiken,...) met Belgische nationaliteit gevonden worden om tegen lokale 

arbeidsvoorwaarden ter plaatse tewerkgesteld te worden. 

De functie van VLEV wordt uitsluitend opengesteld voor Belgen die contractueel tewerkgesteld 

worden onder een expat-statuut. 

Wetenschap en Innovatie 

Administratie Wetenschap en Innovatie 

1. Op de administratie Wetenschap en Innovatie zijn momenteel 45 personeelsleden tewerkgesteld:


2-3. Twee personeelsleden beschikken niet over de Belgische nationaliteit en zijn beide afkomstig uit 

een lidstaat van de Europese Unie: 1 is contractueel (Nederlandse nationaliteit), 1 is vastbenoemd 

( Oostenrijkse nationaliteit). 

4. Het Vlaams Personeelsstatuut (ook het raamstatuut) bepaalt dat "de ambten waarvoor in de 

functiebeschrijving en het profiel bepaald wordt dat zij een rechtstreekse of onrechtstreekse 

deelneming aan de uitoefening van het openbaar gezag inhouden of die werkzaamheden omvatten 

strekkende tot bescherming van de algemene belangen van de Vlaamse Gemeenschap worden 

voorbehouden voor Belgen". De functies bij de administratie Wetenschap en Innovatie vallen niet 

onder deze beschrijving en staan dus open voor niet Belgen, met volgende inachtnemingen : 

- Het vast ambt is dus in regel toegankelijk voor de onderdanen van de EER (Europese 

Economische Ruimte) maar niet voor niet-EER-onderdanen. Contractuele functies kunnen wel 

door zowel EER- als niet EER-onderdanen worden ingenomen. 

- De openstelling van vaste benoemingen voor EU onderdanen is gebaseerd op de interpretatie en 

rechtspraak inzake de Europese verdragen, maar wordt uitgebreid naar Noorwegen, Liechtenstein 

en IJsland (EER) ingevolge het verdrag van 2 mei 1992 en naar Zwitserland, dat het EER-verdrag 

niet ratificeerde, maar later een afzonderlijke overeenkomst sloot. 

Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek 

1. De VITO heeft op dit ogenblik 478 personeelsleden, exclusief doctoraatsstudenten, gastonderzoekers, 

post-docs, enz… 

2. Van deze 478 personeelsleden zijn er 12 afkomstig uit de EU en 2 van buiten de EU. 

3. Alle werknemers van VITO werken met een arbeidsovereenkomst hetzij van bepaalde hetzij van 

onbepaalde duur. De werknemers van VITO ressorteren niet onder het Vlaams personeelstatuut 

(of raamstatuut). 

4. Alle betrekkingen bij VITO staan open voor zowel Belgen als niet-Belgen. 

Instituut voor de aanmoediging van Innovatie door Wetenschap en Technologie 

1. Het IWT telt 127 werknemers. 

2. Onder de werknemers van het IWT bezitten er 2 een niet-Belgische nationaliteit : één persoon 

heeft de Duitse en één de Nederlandse nationaliteit. 

3. Het personeelslid van Duitse nationaliteit is ambtenaar, het personeelslid van Nederlandse 

nationaliteit is bediende (contractueel). 

4. Zoals in de memorie van toelichting van ontwerp van decreet tot verruiming van de 

nationaliteitsvoorwaarde voor de toegang tot vaste betrekkingen in sommige Vlaamse openbare 

diensten ( Stuk 2055 [2003-2004] - Nr. 1) wordt uiteengezet, is het voorrecht van de Belgen, in 

zoverre het geldt voor alle soorten overheidsbetrekkingen, strijdig met het beginsel van het vrij 

verkeer van werknemers, gehuldigd in artikel 39 van het EG-Verdrag. De uitzondering die in lid 4 

van dat artikel gemaakt wordt voor “betrekkingen in overheidsdienst”, moet volgens de 

rechtspraak van het Hof van Justitie immers beperkend geïnterpreteerd worden. Uit die 

rechtspraak volgt meer bepaald dat onderdanen van een lidstaat van de Europese Economische 

Ruimte zonder meer toegang moeten hebben tot (statutaire) betrekkingen die geen rechtstreekse of


onrechtstreekse deelneming aan de uitoefening van het openbaar gezag inhouden, en die geen 

werkzaamheden omvatten ter bescherming van de algemene belangen van de staat of van andere 

openbare lichamen. De betrekking van IWT-adviseur kan niet als een dergelijke betrekking 

worden beschouwd. 

Afdeling Economie 

1. Door het departement AZF zal een antwoord aan minister Bourgeois worden bezorgd voor wat 

betreft de personeelsleden van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. De personeelsleden 

van de administratie Economie vallen hieronder. 

Het aantal personeelsleden: 

− GOM Vlaams-Brabant: 25 personeelsleden; 

− GOM Oost-Vlaanderen: 43 personeelsleden; 

− GOM Antwerpen: 27 personeelsleden; 

− GOM Limburg: 29 personeelsleden; 

− GOM West-Vlaanderen: 47 personeelsleden; 

− SERV: 77 personeelsleden; 

− Vlaams Agentschap voor Ondernemersvorming – Syntra Vlaanderen: 143 personeelsleden. 

2. Personen die niet over de Belgische nationaliteit beschikken: 

− GOM Vlaams-Brabant: 0; 

− GOM Oost-Vlaanderen: 0; 

− GOM Antwerpen: 0; 

− GOM Limburg: 0; 

− GOM West-Vlaanderen: 1 personeelslid beschikt over de nationaliteit van een lidstaat die deel 

uitmaakt van de Europese Unie; 

− SERV: 0; 

− Vlaams Agentschap voor Ondernemersvorming – Syntra Vlaanderen: 2 personeelsleden 

waarvan één onderdaan van een lidstaat van buiten de Europese Unie. 

3. De betrokkenen beschikken over volgend statuut: 

− GOM West-Vlaanderen: statutair; 

− Vlaams Agentschap voor Ondernemersvorming – Syntra Vlaanderen: beide personeelsleden 

hebben een contractueel statuut, één als bediende en één als arbeider. 

4. De personeelsleden werden op volgende basis in dienst genomen: 

− GOM West-Vlaanderen: Op 13 december 1994 werd beslist om deze persoon per 1 januari 

1995 op proef te benoemen. Er was hiertegen geen bezwaar vanwege de 

regeringscommissaris. Wellicht speelde ook volgende overweging, die als commentaar bij het 

Vlaams Personeelsstatuut staat vermeldt, mee: 

“Krachtens artikel 10, tweede lid, van de Grondwet kunnen enkel Belgen worden benoemd tot 

ambtenaar. 

Ingevolge de Europese bepalingen inzake het vrij verkeer van werknemers dient dit artikel uit 

de Grondwet zo te worden gelezen dat ook onderdanen van één van de andere lidstaten van de 

Europese Unie kunnen worden benoemd tot ambtenaar. Alhoewel het EG-verdrag stelt dat het 

vrij verkeer van werknemers niet van toepassing is op de betrekkingen in overheidsdienst, is 

het gevestigde rechtspraak van het Europees Hof van Justitie dat deze uitzondering op het vrij 

verkeer van werknemers enkel geldt voor de betrekkingen die een rechtstreekse of 

onrechtstreekse deelname aan de uitoefening van het openbaar gezag inhouden en 

werkzaamheden omvatten ter bescherming van de algemene belangen van openbare lichamen.


Overeenkomstig het advies van de Raad van State bij het VPS van 24 november 1993 kan de 

eigen nationaliteit - conform de voorrang van het Europees gemeenschapsrecht boven het 

nationaal recht - enkel als voorwaarde opgelegd wordt voor gezagsfuncties of functies 

strekkende tot bescherming van de algemene belangen van een openbaar lichaam.” 

− Vlaams Agentschap voor Ondernemersvorming – Syntra Vlaanderen: De betrokken 

personeelsleden werden aangeworven overeenkomstig de regelgeving bepaald in het besluit 

van de Vlaamse Regering van 30 juni 2000 houdende de regeling van de rechtspositie van het 

personeel van sommige Vlaamse openbare instellingen (artikel XIV 6 – 

toelatingsvoorwaarden). In artikel XIV 6, 6° wordt bepaald dat men Belg moet zijn voor 

betrekkingen die een rechtstreekse deelname aan de uitoefening van het openbaar gezag 

inhouden of die werkzaamheden omvatten strekkende tot bescherming van de algemene 

belangen van de Vlaamse gemeenschap of andere openbare lichamen. Eén personeelslid is 

administratief ondersteunend en één personeelslid is poetsvrouw, bijgevolg behoren ze niet tot 

de contractuele betrekkingen bepaald in artikel XIV 6, 6° en vervalt de verplichting tot Belg 

zijn. 

Minister Vandenbroucke 

Onderwijs: 

I. DIGO 

1. Het Agentschap voor Infrastructuur in het Onderwijs telt momenteel 79 

personeelsleden. 

2. Van de 79 personeelsleden hebben en 3 een niet-Belgische nationaliteit (los van het 

feit dat sommigen de dubbele nationaliteit hebben en de Belgische verworven door 

huwelijk). 2 personeelsleden zijn onderdaan van een lidstaat van de Europese Unie, de 

derde niet. 

3. De 3 betrokken personeelsleden zijn contractueel. 

4. De 3 betrokken personeelsleden zijn in dienst genomen op basis van het besluit van de 

Vlaamse regering van 30 juni 2000 houdende de regeling van de rechtspositie van het 

personeel van sommige Vlaamse openbare instelllingen (het Stambesluit). 

II. DEPARTEMENT ONDERWIJS 

Werk: 

I. VDAB 

1. Er zijn 1326 personeelsleden tewerkgesteld bij het departement Onderwijs. 

2. In het departement Onderwijs werkt één contractueel personeelslid dat niet over de 

Belgische nationaliteit beschikt. Betrokkene heeft de Nederlandse nationaliteit. 

3. Betrokkene heeft een arbeidsovereenkomst van onbepaalde duur. 

4. Deze vraag is in casu niet aan de orde vermits het een contractuele betrekking betreft 

(artikel 10, tweede lid, van de Grondwet heeft enkel betrekking op statutaire functies). 

1. Bij VDAB werken 4751 personeelsleden.


2. 75 personeelsleden beschikken niet over de Belgische nationaliteit, hiervan zijn 39 

onderdaan van een lidstaat van de Europese Unie en 36 zijn geen onderdaan van de 

Europese Unie. 

3. Wat de niet Belgen betreft: 

4 vast benoemden zijn onderdaan van een lidstaat van de Europese Unie. 

35 contractuelen zijn onderdaan van een lidstaat van de Europese Unie. 

36 contractuelen zijn geen onderdaan van een lidstaat van de Europese Unie. 

4. Bij wervingen dienen de personeelsleden te voldoen aan de aanwervingvoorwaarden zoals 

deze bepaald zijn in het personeelsstatuut. 

II. SYNTRA 

1. Bij het Vlaams Agentschap voor Ondernemersvorming – SYNTRA Vlaanderen werken 

143 personeelsleden. 

2. 1 personeelslid heeft de Nederlandse nationaliteit (lidstaat van de Europese Unie). 

1 personeelslid heeft de Columbiaanse nationaliteit (lidstaat buiten de Europese Unie). 

3. Beide personeelsleden onder vraag 2 hebben een contractueel statuut, één als bediende en 

één als arbeider. 

4. Deze personeelsleden werden aangeworven overeenkomstig de regelgeving bepaald in het 

besluit van de Vlaamse Regering van 30 juni 2000 houdende de regeling van de 

rechtspositie van het personeel van sommige Vlaamse Openbare Instellingen (artikel XIV 

6 – toelatingsvoorwaarden). 

In artikel XIV 6, 6° wordt bepaald dat men Belg moet zijn voor contractuele betrekkingen 

die een rechtstreekse deelname aan de uitoefening van het openbaar gezag inhouden of die 

werkzaamheden omvatten strekkende tot bescherming van de algemene belangen van de 

Vlaamse Gemeenschap of andere openbare lichamen. 

Eén personeelslid is administratief ondersteunend en één personeelslid is poetsvrouw, 

bijgevolg behoren ze niet de contractuele betrekkingen bepaald in artikel XIV 6, 6° en 

vervalt de verplichting tot Belg zijn. 

Minister Vervotte 

Voor de overheidsdiensten die onder de bevoegdheid vallen van minister Vervotte, zijn de gegevens 

van volgende diensten hierna weergegeven : 

- Departement WVC – onderdeel Welzijn en Volksgezondheid 

- Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Personen met een Handicap 

- Kind en Gezin 

- Openbaar Psychiatrisch Ziekenhuis Geel 

- Openbaar Psychiatrisch Ziekenhuis Rekem 

1. 

- Het aantal personeelsleden momenteel ressorterend onder het departement Welzijn, 

Volksgezondheid en Cultuur (inclusief wetenschappelijke instelling) en die in het kader van Beter 

Bestuurlijk Beleid zullen migreren naar het beleidsdomein Welzijn, Volksgezondheid en Gezin 

bedraagt 1.593. 

- Bij het Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Personen met een Handicap werkten er 366 

personeelsleden.


- Bij Kind en Gezin zijn er 1385 personeelsleden tewerk gesteld. 

- Bij het Openbaar Psychiatrisch Ziekenhuis Geel zijn er 586 personeelsleden in dienst. 

- Het OPZ Rekem telt 537 personeelsleden.. 

2 + 3. 

aantal personeelsleden niet belgische nationaliteit EU-onderdaan niet-EU-onderdaan statutair contractueel 

departement WVC - deel W&V 1593 6 5 1 1 5 

VLAFO 366 0 

Kind en Gezin 1385 16 3 13 16 

OPZ Geel 586 2 2 2 

OPZ Rekem 537 3 3 3 

4. 

- De contractuele functies binnen het departement WVC staan open voor alle nationaliteiten, zowel 

van binnen als buiten de Europese Unie. Statutaire functies staan enkel open voor mensen met een 

nationaliteit van een land van de Europese Unie. Dit wordt bepaald door artikel 10 van de 

Grondwet, in samenlezing met de Europese bepalingen inzake het vrij verkeer van werknemers. 

Zowel voor statutaire als contractuele functies geldt dat betrekkingen die een rechtstreekse of 

onrechtstreekse deelneming aan de uitoefening van openbaar gezag inhouden of die 

werkzaamheden omvatten strekkende tot bescherming van de algemene belangen van de staat, 

voorbehouden zijn aan Belgen. 

- In het Stambesluit VOI wordt geen nationaliteitsvereiste gesteld. 

In de Grondwet wordt weliswaar wél een nationaliteitsvereiste gesteld, doch dit nationaal recht 

wordt overruled door het Europees gemeenschapsrecht: artikel 48 van het EEG-verdrag (artikel 39 

in de gecoördineerde versie) schrijft het vrij verkeer van werknemers binnen de EU voor. 

Conform artikel 48 4° van het EEG-verdrag geldt dit vrij verkeer niet voor betrekkingen in 

overheidsdienst. Het Hof van Justitie heeft evenwel herhaaldelijk gesteld in haar rechtspraak dat 

deze beperking op het vrij verkeer van werknemers enkel geldt voor die functies die een 

gezagsfunctie uitmaken, of functies strekkende tot de bescherming van de algemene belangen van 

-in casu- de Vlaamse Gemeenschap of het Vlaamse Gewest. 

Op basis van de rechtspraak van het Hof van Justitie, de vigerende rechtsleer en het standpunt dat 

de EEG-Commissie op 18.3.1988 heeft ingenomen, kan gesteld worden dat de uitzonderingen op 

het vrije verkeer van werknemers zeer beperkt moeten worden gehouden, en er dus geen te ruime 

draagwijdte mag worden gegeven aan artikel 48 4° van het EEG-verdrag. 

Meer bepaald betrekkingen in de (openbare) gezondheidssector kunnen slechts bij hoge 

uitzondering onder de afwijking van het vrije verkeer van werknemers vallen, nu deze activiteiten 

ook in de privé-sector voorkomen. 

Het wordt bovendien aan de appreciatiebevoegdheid van de benoemende overheid overgelaten om 

te beoordelen of een welbepaalde functie binnen haar instelling al dan niet een gezagsfunctie 

uitmaakt, dan wel of het algemeen belang van de Vlaamse Gemeenschap of het Vlaamse Gewest 

in het geding is. 

De aanwerving van EU-burgers (contractueel of statutair) in de VOI’s is dan ook op geen enkel 

ogenblik in strijd met de vigerende regelgeving daaromtrent. 

Contractuele tewerkstelling binnen de instelling staat open zowel voor Belgen als niet-Belgen, 

EU-onderdanen én niet-EU-onderdanen. Statutaire tewerkstelling is mogelijk zowel voor Belgen


als niet-Belgen, EU-onderdanen. Deze regels worden door de VOI’s in hun aanwervingsbeleid 

gerespecteerd. 

- De volgende reglementaire bepalingen zijn van toepassing: 

- Voor de aanwervingen bij het departement WVC geldt artikel V.1 van het Vlaams 

Personeelsstatuut dat het volgende bepaalt: 

§ 1. Voor de toegang tot een ambt in het ministerie gelden de volgende algemene 

toelatingsvoorwaarden: 

1° een gedrag hebben dat in overeenstemming is met de eisen van de beoogde betrekking; 

2° de burgerlijke en politieke rechten genieten; 

3° aan de dienstplichtwetten voldoen; 

4° de lichamelijke geschiktheid bezitten die vereist is voor het uit te oefenen ambt. 

§ 2. De ambten waarvoor in de functiebeschrijving en het profiel bepaald wordt dat zij een 

rechtstreekse of onrechtstreekse deelneming aan de uitoefening van het openbaar gezag 

inhouden of die werkzaamheden omvatten strekkende tot bescherming van de algemene 

belangen van de Vlaamse Gemeenschap worden voorbehouden voor Belgen. 

- Bij de Vlaamse openbare instellingen is artikel VI.1 van toepassing dat luidt als volgt: 

§ 1. Voor de toegang tot een ambt in de instelling gelden de volgende algemene 

toelatingsvoorwaarden: 

1° een gedrag hebben dat in overeenstemming is met de eisen van de beoogde betrekking; 

2° de burgerlijke en politieke rechten genieten; 

3° aan de dienstplichtwetten voldoen; 

4° de lichamelijke geschiktheid bezitten die vereist is voor het uit te oefenen ambt. 

De preventieadviseur-arbeidsgeneesheer van de Externe Dienst voor Preventie en 

Bescherming op het Werk controleert de vereiste lichamelijke geschiktheid overeenkomstig de 

federale bepalingen. 

§ 2. Voor ambten waarvoor de functiebeschrijving en het profiel bepalen dat zij een 

rechtstreekse of onrechtstreekse deelneming aan de uitoefening van het openbaar gezag 

inhouden en voor ambten die werkzaamheden omvatten ter bescherming van de algemene 

belangen van de Vlaamse Gemeenschap komen alleen Belgen in aanmerking. 

Minister Van Mechelen 

Ruimtelijke ordening 

1. AROHM telt momenteel 765 personeelsleden; het VIOE telt 139 personeelsleden. 

2. en 3. In contractueel verband zijn er twee personeelsleden tewerkgesteld die de Nederlandse 

nationaliteit bezitten en één personeelslid die de Poolse nationaliteit bezit. In statutair verband 

zijn er twee personeelsleden met een Nederlandse nationaliteit tewerkgesteld. Alle 

personeelsleden behoren bijgevolg tot de Europese Unie.


4. Door het samenlezen van artikel 10 van de Grondwet en de Europese bepalingen inzake het vrij 

verkeer van werknemers, wordt bepaald dat statutaire functies enkel open staan voor personen 

met een nationaliteit van een land van de Europese Unie. Zowel voor statutaire als contractuele 

functies geldt dat betrekkingen die een rechtstreekse of onrechtstreekse deelneming aan de 

uitoefening van openbaar gezag inhouden of die werkzaamheden omvatten strekkende tot 

bescherming van de algemene belangen van de staat, voorbehouden zijn aan Belgen. 

Financiën en begroting 

1. Bij mijn administratie Budgettering, Accounting en Financieel Management zijn er heden 254 

personeelsleden tewerkgesteld. 

2. Er werkt geen enkele Niet-Belg bij mijn administratie Budgettering, Accounting en Financieel 

Management. 

3. Niet van toepassing. 

4. Niet van toepassing. 

Minister Anciaux 

Cultuur 

1. Het aantal van de personeelsleden momenteel ressorterend onder het departement Welzijn, 

Volksgezondheid en Cultuur (inclusief wetenschappelijke instelling) en die in het kader van 

Beter Bestuurlijk Beleid zullen migreren naar het beleidsdomein Cultuur, Jeugd, Sport en 

Media bedraagt 482 (situatie op 28/2/2006). 

2. Van dit personeelsaantal zijn er 3 personeelsleden met een niet-Belgische nationaliteit. Twee 

onder hen zijn onderdaan van een lidstaat van de Europese Unie, één personeelslid is dit niet. 

3. Er worden momenteel 2 personeelsleden met een niet-Belgische maar wel EU-nationaliteit 

tewerkgesteld binnen CJSM. Slechts 1 van deze personeelsleden is statutair tewerkgesteld, de 

andere is een contractueel personeelslid. 

Het personeelslid dat geen onderdaan is van de Europese Unie is eveneens contractueel 

tewerkgesteld. 

4. De contractuele functies staan open voor alle nationaliteiten, zowel van binnen als buiten de 

Europese Unie. Statutaire functies staan enkel open voor mensen met een nationaliteit van een 

land van de Europese Unie. Dit wordt bepaald door artikel 10 van de Grondwet, in 

samenlezing met de Europese bepalingen inzake het vrij verkeer van werknemers. Zowel voor 

statutaire als contractuele functies geldt dat betrekkingen die een rechtstreekse of 




Sport/Brussel 

1. Het aantal van de personeelsleden momenteel ressorterend onder het departement Welzijn, 

Volksgezondheid en Cultuur (inclusief wetenschappelijke instelling) en die in het kader van 

Beter Bestuurlijk Beleid zullen migreren naar het beleidsdomein Cultuur, Jeugd, Sport en 

Media bedraagt 482 (situatie op 28/2/2006). 

Bloso stelt momenteel 534 VTE’s te werk.


2. 3 personeelsleden beschikken niet over de Belgische nationaliteit: 2 ervan zijn onderdaan van 

een lidstaat van de Europese Unie, 1 personeelslid is geen onderdaan van een lidstaat van de 

Europese Unie. 

3. Er worden momenteel 2 personeelsleden met een niet-Belgische maar wel EU-nationaliteit 

tewerkgesteld binnen CJSM. Slechts 1 van deze personeelsleden is statutair tewerkgesteld, de 

andere is een contractueel personeelslid. 

Het personeelslid dat geen onderdaan is van de Europese Unie is eveneens contractueel 


4. De contractuele functies staan open voor alle nationaliteiten, zowel van binnen als buiten de 

Europese Unie. Statutaire functies staan enkel open voor mensen met een nationaliteit van een 

land van de Europese Unie. Dit wordt bepaald door artikel 10 van de Grondwet, in 

samenlezing met de Europese bepalingen inzake het vrij verkeer van werknemers. Zowel voor 

statutaire als contractuele functies geldt dat betrekkingen die een rechtstreekse of 




Ingevolge toepassing voor het Bloso van het Vlaams Personeelsstatuut voor de diensten van de 

Vlaamse overheid van 13/01/2006 wordt bij aanwerving geen nationaliteitsvoorwaarde meer 

gesteld 

Brussel 

Binnen het beleidsveld “Hoofdstedelijke Aangelegenheden” zijn er 5 personeelsleden tewerkgesteld. 

Al die personen beschikken over de Belgische nationaliteit. Het antwoord is bijgevolg nihil. 

Minister Bourgeois 

1. In de diensten/administraties, ressorterend onder het departement AZF, die wat het individueel 

personeelsbeheer betreft, onder de bevoegdheid van Vlaams minister Bourgeois vallen, werkten op 

31/03/2006 in het totaal 1055 personeelsleden. 

Voor het Departement Internationaal Vlaanderen werken 92 personeelsleden. 

De VOI’s, die onder de bestuurs- of toezichtsbevoegdheid van Vlaams minister Bourgeois vallen, 

telden op 31/03/2006 de volgende aantallen personeelsleden: 

o VRT: 3.005 personeelsleden 

o Vlaamse Regulator voor de Media: 9 personeelsleden 

o Toerisme Vlaanderen: 148 personeelsleden in België en 56 personeelsleden in de 

buitenlandkantoren 

o Agentschap Internationale Samenwerking: 20 personeelsleden 

2. Binnen AZF werken 17 personeelsleden met niet-Belgische nationaliteit. Daarvan zijn er 2 

onderdaan van de Europese Unie en 15 onderdaan van een land dat geen lidstaat is van de Europese 

Unie. 

Binnen het Departement Internationaal Vlaanderen werken 2 personeelsleden die elk onderdaan 

zijn van een lidstaat van de Europese Unie. 

Bij de VRT werken 30 personeelsleden met niet-Belgische nationaliteit. Daarvan zijn er 28 onderdaan 

van de Europese Unie en 2 onderdaan van een land dat geen lidstaat is van de Europese Unie. 

Bij de Vlaamse Regulator voor de Media werken geen personeelsleden met andere dan de Belgische 

nationaliteit.


Bij Toerisme Vlaanderen heeft 1 personeelslid van de 148 personeelsleden in België de nationaliteit 

van een land buiten de Europese Unie. Van de 56 personeelsleden in de buitenlandkantoren zijn er 17 

Belgen, 7 met nationaliteit buiten de Europese Unie en 32 met nationaliteit Europese Unie. 

Bij het Agentschap Internationale Samenwerking is 1 personeelslid onderdaan van Zuid-Afrika. 

3. Binnen AZF zijn alle onder vraag 2 bedoelde betrokken personeelsleden contractueel 


Binnen het Departement Internationaal Vlaanderen zijn beide onder antwoord 2 vermelde 

personeelsleden contractueel en lokaal geworven ter ondersteuning van de Vertegenwoordigers van de 

Vlaamse Regering in respectievelijk Den Haag en Wenen. 

Bij de VRT is 1 van de onder vraag 2 bedoelde personeelsleden (afkomstig uit een land binnen de 

Europese Unie) statutair tewerkgesteld. De overige 29 personeelsleden met niet-Belgische nationaliteit 

zijn contractueel tewerkgesteld. 

Bij Toerisme Vlaanderen is het onder vraag 2 bedoelde personeelslid contractueel tewerkgesteld. 

Bij het Agentschap Internationale Samenwerking is het onder antwoord 2 vermelde personeelslid 

contractueel en lokaal geworven vóór 1 april 2006 ter ondersteuning van de Vertegenwoordiger van de 

Vlaamse Regering in pretoria; vanaf 1 april 2006 ter ondersteuning van de Expert van het Agentschap 

voor Zuidelijk Afrika. 


verkeer van werknemers, wordt bepaald dat statutaire functies enkel open staan voor mensen met een 

nationaliteit van een land van de Europese Unie. Contractuele functies staan open voor alle 

nationaliteiten, zowel van binnen als buiten de Europese Unie. Zowel voor statutaire als contractuele 

functies geldt dat betrekkingen die een rechtstreekse of onrechtstreekse deelneming aan de uitoefening 

van openbaar gezag inhouden of die werkzaamheden omvatten strekkende tot bescherming van de 

algemene belangen van de staat, voorbehouden zijn aan Belgen. 

Minister Peeters 

Voor wat betreft de bevoegdheden van minister Peeters zal een aanvullend antwoord gegeven worden. 

Minister Keulen 

Wat betreft de bevoegdheden van minister Keulen zal er een aanvullend antwoord gegeven worden. 

Minister Van Brempt 

Voor wat de gegevens voor de Werkholding betreft zijn deze vragen hier niet van toepassing zijn. 

Wat De Lijn betreft bedroeg het personeelsbestand op 17 maart 2006 7.387 eenheden. Alle 

personeelsleden zijn contractuelen met uitzondering van de twee leidende ambtenaren. 

Er zijn 60 personeelsleden die niet beschikken over de Belgische nationaliteit waarvan 12 

personeelsleden een nationaliteit hebben van een land dat niet tot de Europese Unie behoort. Deze 

personeelsleden zijn eveneens contractuelen. 

Tijdens de bijeenkomst van het paritair subcomité voor het stads- en streekvervoer van het Vlaamse 

gewest op 4 december 1997, bereikte de directie en de sociale partners van De Lijn een principieel 

akkoord over het weglaten van de nationaliteitsvereiste als toegangsvoorwaarde voor een functie bij 

De Lijn. De raad van bestuur van de Vlaamse Vervoermaatschappij keurde dit akkoord goed op 17 

december 1997. 

BIJLAGE


Aantal niet-Belgen in het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Wetenschappelijke 

Instellingen (31/03/2006) – minister Bourgeois




AANVULLEND GECOÖRDINEERD ANTWOORD 




* Voor wat de bevoegdheid “Inburgering” betreft, kan ik u het volgende meedelen: 

1. Voor de Vlaamse overheidsdienst die onder inburgering vallen, werken er in totaal 13 


2. Alle personeelsleden die onder inburgering vallen, bezitten de Belgische nationaliteit. 

3. Deze vraag is niet van toepassing. 


* Voor wat de bevoegdheid “Stedenbeleid” betreft, kan ik u het volgende meedelen: 

1. Voor de Vlaamse overheidsdienst die onder stedenbeleid vallen, werken er in totaal 5 


2. Alle personeelsleden die onder mijn bevoegdheid inburgering vallen, bezitten de Belgische 

nationaliteit. 



* Voor wat de bevoegdheid “Wonen” betreft kan ik u het volgende meedelen: 

1. AROHM telt momenteel 765 personeelsleden en het VIOE 139 personeelsleden. Bij VHM zijn 

283 personeelsleden tewerkgesteld. 

2. en 3. Voor wat AROHM betreft, zijn er in contractueel verband 2 personeelsleden met 

Nederlandse en 1 personeelslid met de Poolse nationaliteit. In statutair verband zijn er 2 

personeelsleden met de Nederlandse nationaliteit tewerkgesteld. Allen dus lid van de EU. Bij 

VHM is er één personeelslid die de nationaliteit van een land buiten de Europese Unie bezit. 

Betrokkene is contractueel. 

4. Door het samenlezen van artikel 10 van de Grondwet en de Europese bepalingen inzake het vrij 

verkeer van werknemers, wordt bepaald dat statutaire functies enkel open staan voor mensen 

met een nationaliteit van een land van de Europese Unie. Zowel voor statutaire als contractuele 

functies geldt dat betrekkingen die een rechtstreekse of onrechtstreekse deelneming aan de 

uitoefening van openbaar gezag inhouden of die werkzaamheden omvatten strekkende tot 

bescherming van de algemene belangen van de staat, voorbehouden zijn aan Belgen. 

Het personeelslid van VHM die de nationaliteit van een land buiten de Europese Unie bezit, 

werd aangeworven in toepassing van het besluit van de Vlaamse regering van 30 juni 2000


houdende de regeling van de rechtspositie van het personeel van sommige Vlaamse Openbare 

instellingen. In art. XIV 6. van dit besluit worden de toelatingsvoorwaarden vastgesteld voor een 

tewerkstelling bij arbeidsovereenkomst. Betrokkene oefent een gewone uitvoerende 

administratieve functie uit. 

* Voor wat de bevoegdheid Binnenlands bestuur betreft kan ik u het volgende meedelen: 

Dit gedeelte van het antwoord spitst zich toe op de lokale besturen, die onder mijn toezicht vallen. Het 

betreft de gemeenten, OCMW’s, verenigingen van OCMW’s, provincies, interlokale 

samenwerkingsverbanden, autonome gemeentebedrijven, autonome provinciebedrijven. 

1. Hieronder vindt u een overzicht van het aantal personeelsleden die in de lokale sector werken. 

De cijfers zijn uitgedrukt in koppen, hebben betrekking op het tweede kwartaal van het jaar 

2004 en werden aangeleverd door de Rijksdienst voor sociale zekerheid van de provinciale en 

plaatselijke overheidsdiensten (RSZPPO). 

Gemeente 68915 

OCMW's 52854 

Verenigingen van OCMW's 13317 

Interlokale samenwerkingsverbanden 8339 

Provincies 6398 

Autonome gemeentebedrijven 2068 

Autonome provinciebedrijven 215 

Totale tewerkstelling bij de lokale besturen 152106 

2. en 3. Ik moet u helaas het antwoord op uw vragen 2 en 3 schuldig blijven. Deze gegevens 

worden niet systematisch bijgehouden door de IVA Binnenlands Bestuur en konden ook niet 

worden aangeleverd door de RSZPPO of door de afdeling Planning en statistiek. 

4. Op de vraag krachtens welk decreet kan worden afgeweken van de algemene regel vervat in 

artikel 10 van de grondwet kan ik het volgende antwoorden: 

Artikel 10 van de Belgische Grondwet bepaalt dat alleen Belgen "benoembaar zijn tot de 

burgerlijke en militaire bedieningen". Dit artikel moet echter samen gelezen worden met het 

huidig artikel 39 (vroeger artikel 48) van het EEG-verdrag, dat het vrije verkeer van werknemers 

die onderdaan zijn van een EU-Iidstaat. als algemene regel heeft vastgelegd. Dat betekent dat EUonderdanen 

ook toegang hebben tot de functies bij de overheden, ongeacht of die van statutaire of 

van contractuele aard zijn. Discriminaties terzake zijn strijdig met de wet. Er wordt in artikel 39, 

lid 4 van het EEG-verdrag alleen een uitzondering gemaakt op dit algemene principe voor de 

betrekkingen die typisch worden geacht voor de overheid. Daaronder moeten de betrekkingen 

begrepen worden "... die verband houden met de uitoefening van het openbaar gezag en de 

bescherming van de algemene belangen van de staat, waarmee de belangen van gemeente- en 

OCMW-besturen worden gelijkgesteld". Zulke betrekkingen zijn uitsluitend toegankelijk voor 

Belgen. Uit de functiebeschrijving waarin de taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden die 

inherent zijn aan de functie, worden weergegeven, moet blijken of het gaat om een functie die aan 

de bovengeschetste voorwaarden voldoet. 

Deze Europese regelgeving is bij uitbreiding van toepassing op de inwoners van de Europese 

Economische Ruimte (EER: IJsland Liechtenstein en Noorwegen). 

Een specifiek decreet dat de toegang tot het openbaar ambt voor niet-Belgen en dus voor niet 

inwoners van de EU en de EER regelt bestaat momenteel nog niet.


Voor contractuele functies die geen verband houden met de uitoefening van het openbaar gezag 

en de bescherming van de algemene belangen van de staat, geldt geen enkele 

nationaliteitsvereiste. Dat betekent dat vreemdelingen die tot het verblijf en de vestiging in België 

zijn toegelaten ongeacht hun nationaliteit, eveneens toegang hebben tot contractuele betrekkingen 

bij de lokale en regionale overheden. Artikel 55, 2 van de OCMW-wetgeving biedt de OCMW's 

expliciet deze mogelijkheid tot indienstneming onder arbeidsovereenkomst van personen van 

vreemde nationaliteit voor niet leidinggevende betrekkingen. 

Zowel voor statutaire als voor contractuele functies geldt altijd dat de werknemer moet voldoen 

aan de gecoördineerde wetten op het gebruik der talen in bestuurszaken. Voor 

bibliotheekbetrekkingen geldt dat de werknemers de vereiste beroepsdiploma's of getuigschriften 

in het Nederlands moeten hebben behaald.




AANVULLEND GECOÖRDINEERD ANTWOORD 



1. Totaal aantal personeelsleden (zie bijlage) 

Beleidsdomein Mobiliteit en Openbare Werken: 3.893 

Beleidsdomein Leefmilieu, Energie en Natuur: 1.944 

2. Aantal niet-Belgen – onderdaan EU vs geen onderdaan EU (zie bijlage). 

Omdat personen uit de nieuwe lidstaten hier nog niet vrij mogen komen werken, wordt de 

Europese Unie beperkt tot de 15 ‘oude’ lidstaten (bijlage 2). 

Dit levert het volgende resultaat op. 

BELEIDSDOMEIN TOTAAL AANTAL AANTAL EU AANTAL BUITEN 

NIET-BELGEN 

EU 

MOW 26 22 4 

LNE 15 12 3 

TOTAAL 41 34 7 

3. Wanneer een opsplitsing per statuut wordt gemaakt, levert dit het volgend resultaat op: 

BELEIDSDOMEIN AANTAL STATUTAIR AANTAL CONTRACTUEEL 

MOW 16 10 

LNE 2 13 

TOTAAL 18 23 


verkeer van werknemers, wordt bepaald dat statutaire functies enkel open staan voor mensen met 

een nationaliteit van een land van de Europese Unie. 

Contractuele functies staan open voor alle nationaliteiten, zowel van binnen als buiten de Europese 

Unie. 

Zowel voor statutaire als contractuele functies geldt dat betrekkingen die een rechtstreekse of 




Het gaat dus niet om een decreet, want dat is er nooit doorgekomen, maar wel om het feit dat men 

de Europese richtlijnen toepast die zeggen dat er geen nationaliteitsvereiste meer mag zijn; 

hierdoor kunnen contractuelen wel een niet-EU nationaliteit hebben. 

BIJLAGEN 

1. totaal aantal personeelsleden en aantal niet-Belgen – onderdaan EU vs geen onderdaan 

Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/BOURGEOIS/77/antw.077.bijl.001.xls


http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/BOURGEOIS/77/antw.077.aanv.bijl.001.xls






Vraag nr. 84 


van STEFAN SINTOBIN 

EU-webstek toeristische bestemmingen - Betrokkenheid 

De Europese Commissie lanceert een webstek waar potentiële bezoekers informatie vinden over de 

mogelijke bestemmingen in Europa. 

De webstek is een initiatief om meer toeristen naar Europa te lokken. Europa blijkt inderdaad het 

meest bezochte continent te zijn, maar het aantal bezoekers groeit hier minder snel dan in de andere 

werelddelen. 

Kent de minister dit initiatief? 

In welke mate zijn de regio’s (i.c. Vlaanderen) hierbij betrokken?




ANTWOORD 



De portaalsite visiteurope.com is een initiatief van de Europese Commissie. Na oplevering van het 

project wordt de ‘European Travel Commission’ of ‘ETC’ eigenaar van de portaalsite. De ETC is een 

onafhankelijke organisatie die er voor ijvert om meer toeristen naar Europa te lokken en zich 

uitdrukkelijk richt op toeristen die van buiten Europa komen. De meeste Europese toeristische 

organisaties zijn als nationale organisatie lid van ETC. Toerisme Vlaanderen vertegenwoordigt 

Vlaanderen binnen ETC; ook de Waalse tegenhanger OPT is lid van ETC. 

Tijdens de ontwikkeling van de portaalsite fungeerde de New Media Group van ETC als stuurgroep 

voor het project. Het agentschap Toerisme Vlaanderen heeft actief geparticipeerd aan de 

voorbereiding en realisatie van deze site. Daardoor is Vlaanderen ook goed vertegenwoordigd: naast 

een algemene pagina met info over ons land, worden de zes Vlaamse kunststeden in de kijker 

geplaatst, telkens met hun markantste troeven. Ook inzake ‘useful information’ en ‘how to travel’ 

komen we goed aan onze trekken. Verder bevat de site heel wat Vlaamse evenementen. 

Op dit moment is de site gericht op de Noord- en Zuidamerikaanse markt. In een later stadium komen 

de Japanse, Chinese en Russische markt aan bod.






Vraag nr. 85 



Erkenning toeristische centra - Betrokkenheid 

Minister van Werk Peter Vanvelthoven heeft het centrum van Scherpenheuvel erkend als toeristisch 

centrum. Dat kan in de toekomst extra jobs opleveren. En voortaan mogen kleinhandelszaken – 

waaronder de kraampjes rond de basiliek – tijdens het bedevaartseizoen hun werknemers ook op 

zondag een hele dag laten werken. Naast bakkerijen, beenhouwerijen, tabakswinkels, 

voedingszaken,… zouden àlle zaken de hele dag mogen openblijven. 

Enkele voorwaarden voor erkenning zouden blijkbaar zijn: 

- het hebben van een toeristisch infokantoor; 

- het toerisme moet van essentieel belang zijn voor de plaatselijke economie; 

- de toeristen moeten de activiteit van de kleinhandelszaken in belangrijke mate beïnvloeden. 

Aangezien Toerisme tot de bevoegdheden van Vlaanderen behoort, had ik graag volgende vragen 

gesteld. 

1. Kan de minister de criteria meedelen om erkend te worden als toeristisch centrum? Wat impliceert 

de erkenning als toeristisch centrum allemaal? 

2. In welke mate is het Vlaams niveau betrokken bij de erkenning van toeristische centra? 

Met andere woorden: wordt hierover overleg gepleegd? 

3. Kan de minister een oplijsting geven van dergelijke erkende toeristische centra?




ANTWOORD 



De erkenning van plaatsen als toeristisch centrum gebeurt door de federale ministers van Middenstand 

en Werk, nl. mevrouw Sabine Laruelle en de heer Peter Vanvelthoven. 

De minister van Middenstand hanteert voor een erkenning als “toeristisch centrum” het Koninklijk 

Besluit van 11 augustus 1960 tot uitvoering van de wet van 22 juni 1960 tot invoering van een 

wekelijkse rustdag in nering en ambacht. 

De minister van Werk hanteert voor een erkenning als “toeristisch centrum” twee Koninklijke 

Besluiten nl. 

- het K.B. van 7 november 1966 betreffende de tewerkstelling op zondag in kleinhandelszaken 

en kapperssalons gevestigd in badplaatsen, luchtkuuroorden en toeristische centra. 

- Het K.B. van 23 mei 1972 betreffende de tewerkstelling van jeugdige werknemers op zon- en 

feestdagen. 

Ik wijs de Vlaamse volksvertegenwoordiger erop dat het hier een federale beleidsuitvoering betreft. 

Op de vragen kan ik het volgende antwoorden. 

1. De wettelijke criteria inzake de erkenning van toeristische centra zijn: 

- het K.B. van 7 november 1966 en het K.B. van 23 mei 1972: 

“De plaatsen waar een toeristisch onthaal wordt verzekerd door middel van instellingen welke 

door het Commissariaat-generaal voor het toerisme worden erkend en voor wiens economie 

het toerisme van essentieel belang is ingevolge de toevloed van toeristen die er verblijven of er 

voorbij komen wegens het bestaan van bezienswaardigheden, natuurschoon, ondernemingen 

voor sportieve of culturele ontspanning, bedevaartoorden, logies of restauratiegelegenheden.” 

- het K.B. van 11 augustus 1960: 

“De gemeenten of gedeelten van gemeenten waar het toeristisch onthaal wordt verzekerd door 

instellingen die erkend zijn door de inzake het toerisme bevoegde overheid en voor wier 

economie het toerisme van essentieel belang is in gevolge de toevloed van toeristen die er 

verblijven of er voorbij komen wegens het bestaan van bezienswaardigheden, natuurschoon, 

ondernemingen voor sportieve of culturele ontspanning, kuuroorden, bedevaartsoorden, logies 

of restauratiegelegenheden.” 

2. Het Vlaams niveau is niet betrokken bij de erkenning van een toeristisch centrum door de federale 

ministers van Werk en Middenstand. 

3. Een lijst van plaatsen die als toeristisch centrum erkend zijn door de federale minister van Werk is 

terug te vinden op de website van de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg 

(meta.fgov.be). Deze lijst is bijgehouden tot 30 juni 2005. 

Wel kan ik vermelden dat in de K.B.’s werd opgenomen dat alleszins als toeristische gemeente 

worden beschouwd: de badplaatsen t.t.z. de plaatsen die niet verder dan vijf kilometer van de kust 

zijn gelegen.






Vraag nr. 86 



Hoevekampeerterreinen - Vergunningen 

In het besluit van de Vlaamse Regering van 23 februari 1995 betreffende de exploitatie van de 

terreinen voor openluchtrecreatieve verblijven zijn verschillende exploitatievoorwaarden bepaald voor 

diverse categorieën van openluchtrecreatieve verblijven, zoals kampeerterreinen. Men kan er 

logischerwijze van uitgaan dat de meeste van de aanvragen betrekking hebben op terreinen die, wat de 

regelgeving op de ruimtelijke ordening betreft, in recreatiegebied gelegen zijn, zodat er qua ruimtelijke 

ordening in beginsel geen bezwaren zijn. Het volstaat voor de aanvrager om aan de voorwaarden van 

het voornoemde besluit te voldoen. 

De vraag rijst in hoeverre actieve landbouwers bij hun bedrijven een kampeerterrein kunnen inrichten, 

enerzijds conform de voorwaarden zoals bepaald in het voornoemde besluit, en anderzijds conform de 

regelgeving inzake ruimtelijke ordening. 

Ik meen dat het toeristische productaanbod versterkt kan worden door de ontwikkeling en promotie 

van dergelijke hoevekampeerterreinen. 

In een nota van Toerisme Vlaanderen, overgemaakt aan de Commissie voor Leefmilieu en Natuur, 

Landbouw, Visserij en Plattelandsbeleid en Ruimtelijke Ordening en Onroerend Erfgoed van het 

Vlaams Parlement, wordt gesteld: “Totnogtoe ontving Toerisme Vlaanderen een 10-tal vragen om 

informatie betreffende de inrichtingsvoorwaarden voor een hoevecamping. Volgens onze gegevens 

liepen een aantal van deze initiatieven strop bij het aanvragen van het (in het kader van de aanvraag tot 

exploitatievergunning) noodzakelijke stedenbouwkundige attest waaruit blijkt dat het terrein gelegen 

is in een gebied waarvan de planologische bestemming, de exploitatie en het gebruik van een terrein 

voor openluchtrecreatieve verblijven toelaat.” 

1. Kan de minister een overzicht geven van: 

− het aantal aanvragen dat werd gedaan voor zogenaamde hoevekampeerterreinen; 

− het aantal goedkeuringen, het aantal weigeringen, het aantal ingetrokken en stopgezette 

aanvragen; 

− de reden van de weigeringen, intrekkingen en stopzettingen. 

In hoeverre hebben de weigeringen, intrekkingen en stopzettingen betrekking op de regelgeving 

inzake ruimtelijke ordening? 

2. Werkt de huidige regelgeving inzake ruimtelijke ordening belemmerend m.b.t. de ontwikkeling 

van hoevekampeerterreinen, wat tot de taak van Toerisme Vlaanderen behoort?


Gaat de minister er vanuit dat een wijziging van de reglementering van de ruimtelijke ordening 

aangewezen is om het hoevekamperen beter mogelijk te maken?




ANTWOORD 



1. Ik kan de Vlaamse volksvertegenwoordiger meedelen dat, tot op heden, bij de administrateurgeneraal 

van Toerisme Vlaanderen, nog geen vergunning werd aangevraagd voor de exploitatie 

van een hoevekampeerterrein. 

Toerisme Vlaanderen ontving wel een 10-tal mondelinge vragen om toelichting betreffende het 

inrichten van een hoevekampeerterrein. 

Door de betrokken dienst werden de initiatiefnemers aanvankelijk geadviseerd om een attest aan te 

vragen waaruit blijkt dat het betreffende hoevekampeerterrein gelegen is in een gebied waarvan de 

planologische bestemming, de exploitatie en het gebruik van een terrein voor openluchtrecreatieve 

verblijven toelaat. 

Bij ontstentenis van een dergelijk noodzakelijk attest, zijn, uit de informatie waarover Toerisme 

Vlaanderen beschikt, een aantal van de geplande initiatieven niet kunnen doorgaan. Dit ondanks 

de toelichting hierover in de omzendbrief van 8 juli 1997 betreffende de inrichting en de 

toepassing van de ontwerp-gewestplannen en gewestplannen. 

2. Het te sterk terughoudend karakter van het Ruimtelijke Ordeningsbeleid vormt vandaag een rem 

op de ontwikkeling van, met name, de logiesbedrijven op het platteland. 

Komt daarbij dat de ruimtelijke regelgeving vaak heel uiteenlopend wordt geïnterpreteerd en dus 

ook geadviseerd. Een grotere eenvormigheid, met geïntegreerd karakter van de bepalingen, is 

volgens mij noodzakelijk. 

Samen met mijn collega bevoegd voor Landbouw voerde ik gesprekken met Toerisme Vlaanderen 

en met de vzw Plattelandstoerisme in Vlaanderen. Dit leidde eind juni 2005 tot de agendering van 

een het thema 'Logiesbedrijven op het platteland' op het Interbestuurlijk Plattelandsoverleg (IPO), 

een beleidsdomeinen bestuursniveau overschrijdend overleg dat ondersteuning geeft aan een 

geïntegreerd Vlaams plattelandsbeleid. 

De voorbije maanden werd het thema 'plattelandstoerisme', waaronder ook het onderwerp 

hoevecampings resulteert, herhaaldelijk besproken in de werkgroep ‘werkruimte’ van het IPO. 

De conclusies van het IPO-overleg zal ik, voor wat het ruimtelijke aspect betreft, aankaarten bij 

mijn collega bevoegd voor Ruimtelijke Ordening opdat ze kunnen meegenomen worden bij de 

aangekondigde wijziging van het decreet op de ruimtelijke ordening. 

Met betrekking tot deze problematiek, wil ik de Vlaamse volksvertegenwoordiger ook verwijzen 

naar punt 4.4.6. ‘Plattelandstoerisme ruimtelijk ontknellen’ van mijn Beleidsbrief Toerisme 2005- 

2006.


KRIS PEETERS, 

VLAAMS MINISTER VAN OPENBARE WERKEN, 

ENERGIE, LEEFMILIEU EN NATUUR




KRIS PEETERS 

VLAAMS MINISTER VAN OPENBARE WERKEN, ENERGIE, LEEFMILIEU EN NATUUR 

Vraag nr. 359 


van JACKY MAES 

Weegbrug N38 Vlamertinge - Stand van zaken 

Ter hoogte van de afrit Vlamertinge op de N38 tussen Ieper en Poperinge werd een weeginstallatie 

gebouwd om efficiënte controles te kunnen uitvoeren op de maximale belasting van de vrachtwagens. 

In 2002 stelde ik hierover al een schriftelijke parlementaire vraag, omdat de installatie niet in gebruik 

werd genomen door het ontbreken van de nodige bouwvergunningen (vraag nr. 12 van 4 oktober 2002, 

Bulletin van Vragen en Antwoorden nr. 5 van 2 december 2002, blz. 940). Toenmalig minister 

Stevaert antwoordde dat op 11 september 2002 een bouwvergunning werd afgeleverd voor het 

oprichten van een bedieningsgebouw. De locatie was toen volledig vergund, waardoor het (prefab) 

gebouw nog hetzelfde jaar zou worden opgericht. Daarna moest nog de elektromechanische uitrusting 

worden geïnstalleerd. De ingebruikname van deze site werd verwacht begin 2003. 

Nu drie jaar later verneem ik dat op deze site nog steeds geen weging of beweging is vast te stellen. 

1. Is de weeginstallatie al in gebruik genomen? 

Zo ja, sedert wanneer en hoeveel wegingen gemiddeld per dag worden er uitgevoerd? 

Zo niet, wat zijn de oorzaken van het niet in gebruik nemen van de weeginstallatie? 

2. Welke maatregelen neemt de minister om deze installatie zo vlug mogelijk te laten functioneren 

op haar volledige capaciteit?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Sinds begin maart vorig jaar werd er door de Vlaamse wegeninspectie 22 keer voor een periode van 1 

dag controle uitgevoerd op de N38 te Ieper (Vlamertinge). Er werden in totaal 166 controles 

uitgevoerd. 

Daarnaast hebben de lokale en de federale politie toegang tot de asweeginstallatie, zodat zij eveneens 

controles kunnen uitvoeren. 

Deze weegbrug ligt niet op een hoofdverkeersas, waardoor het gebruik minder intensief is dan de 

weegbruggen gelegen langs de autosnelwegen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 360 



Kustduinen - Vertuining 

Vijftien jaar geleden werd het duinendecreet goedgekeurd. Dit belangrijke decreet kwam net op tijd 

om de laatste duinpercelen van de bebouwing te redden. 

Recentelijk duikt echter een nieuwe bedreiging op. Steeds meer private eigenaars brengen 

duingebieden op de markt. Ditmaal is het de grondspeculanten blijkbaar niet te doen om nieuwe 

appartementsblokken of villa’s, maar wel “om aanpalende privé-eigenaars de kans te geven hun tuin te 

vergroten”. De grondprijzen die daarbij gevraagd worden, overstijgen vele malen het budget dat ter 

beschikking staat voor de aankoop van natuurgebieden. 

Dat deze verkoop bijzonder nefast is voor de natuurwaarden van het gebied behoeft weinig uitleg. 

Daarnaast onttrekt deze sluipende “vertuining” waardevolle duinpercelen aan de openbaarheid, 

waardoor de recreatiedruk op de resterende duingebieden alleen maar toeneemt. 

Deze nieuwste strategie vanwege de grondspeculanten dreigt dus te leiden tot een desastreuze en 

onomkeerbare aantasting van de duingebieden, van hun specifieke fauna en flora, én van hun 

toeristisch-recreatief potentieel. 

De Vlaamse overheid beschikt naar mijn mening over voldoende mogelijkheden om deze 

achterpoortjes in de duinenbescherming te sluiten. 

1. Wat is de strategie van de minister om de “vertuining” van de kustduinen tegen te gaan en welke 

instrumenten worden hiervoor ingezet en/of welke bestaande wetgeving verfijnd? 

2. Zijn er wetenschappelijke gegevens beschikbaar over de evolutie in de “vertuining” van de 

duinen? Zo ja, wat zijn de conclusies daarvan? 

Zo neen, wordt aan de betrokken onderzoeksinstelling hiertoe de opdracht gegeven? 

3. Is er rond deze problematiek overleg gepland met de betrokken overheden en de milieubeweging?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Krachtens het artikel 7 van het Besluit van de Vlaamse regering van 23 juli 1998 tot vaststelling 

van nadere regels ter uitvoering van het decreet van 21 oktober 1997 betreffende het natuurbehoud 

en het natuurlijk milieu is het verboden duinvegetaties te wijzigen. De natuurwachters van de cel 

Kustzonebeheer van het Agentschap Natuur en Bos kregen de opdracht van alle percelen 

beschermde duingrond die recent verworven werden of in de toekomst nog verworven zullen 

worden door particulieren of door vastgoedvennootschappen, met het oog op de uitbreiding van 

tuinen, de toestand bij verwerving vast te stellen door middel van foto’s en een beschrijving te 

maken van de vegetatie. Deze vaststelling van de toestand bij verwerving moet toelaten van 

eventuele latere illegale wijzigingen van de duinvegetaties pro justitia processen verbaal op te 

maken die dan voor verder gevolg zullen overgezonden worden naar het bevoegde parket. 

Voor het plaatsen van omheiningen in ruimtelijk kwetsbare gebieden, zoals door de gewestplannen 

vastgelegde groengebieden, in uitvoering van het duinendecreet aangeduide beschermde 

duingebieden en in uitvoering van de Europese Vogel- en Habitatrichtlijnen aangewezen speciale 

beschermingszones, is een stedenbouwkundige vergunning vereist. Vermits het voor individuele 

doeleinden afsluiten van delen van het beschermde duinenareaal strijdig is met zowel het recreatief 

medegebruik door het publiek als een op de instandhouding van de natuurwaarden gericht beheer 

van het resterend duinenareaal, wordt door de cel Kustzonebeheer van het Agentschap Natuur en 

Bos steevast ongunstig advies verleend voor het in de duinen plaatsen van omheiningen die niet 

nodig zijn voor doelstellingen van algemeen belang, zoals de zeewering en het natuurbehoud. 

Uiteraard wordt ook voor eventuele aanvragen van ontheffing van het verbod op 

vegetatiewijzigingen die niet het natuurbehoud of de zeewering als doelstelling zouden hebben 

ongunstig advies verleend. 

2. Er zijn nog geen wetenschappelijke gegevens beschikbaar. 

Ik zal aan de Agentschap Natuur en Bos de opdracht geven de wenselijkheid en mogelijkheid te 

onderzoeken om aan een wetenschappelijke onderzoeksinstelling of adviesbureau een 

studieopdracht te geven om een inventaris en monitoring uit te voeren van de evolutie van de door 

particulieren en vastgoedvennootschappen aangekochte duingrondpercelen. 

3. Bij mijn weten werd aan mijn kabinet door de milieubeweging of de gemeentebesturen totnogtoe 

geen overleg omtrent deze problematiek gevraagd. Nochtans hebben de gemeentebesturen als 

vergunningverlenende overheid een belangrijke rol te vervullen in de problematiek van de 

vertuining van de duinen. Daarom acht ik een sensibilisatie van de gemeentebesturen van het door 

de vertuining inkrimpen van het duinenareaal wenselijk en ik zal hiertoe de nodige stappen zetten.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 361 



Natuurherstel militaire domeinen - Stand van zaken 

Naar aanleiding van een vraag om uitleg (2005-2006) betreffende het LIFE-project DANAH (Defensie 

en Aminal Natuurherstel) stelde ik de minister de vraag op welke manier een selectie werd gemaakt 

van de militaire domeinen die aan het LIFE- project worden onderworpen. 

Kan de minister hierover inmiddels meer duidelijkheid geven? 

Werden er inmiddels nog bijkomende beheersovereenkomsten afgesloten?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



In de eerste plaats moet ingegaan worden op de figuur van de “beheersovereenkomsten”. In 1999 werd 

een Beheersovereenkomst getekend tussen het Vlaamse Ministerie van Leefmilieu en het Federale 

Ministerie van Defensie, met het oog op het beheer van de natuurwaarden die aanwezig zijn in die 

militaire domeinen. Op korte termijn zal een hernieuwde beheersovereenkomst ondertekend worden 

om dit natuurbeheer nog beter te sturen en richtlijnen uit te werken. Deze reeks 

beheersovereenkomsten bepaalt dus de krachtlijnen waarbinnen het reguliere natuurbeheer van de 

militaire domeinen dient te gebeuren. 

Deze beheersovereenkomsten inzake het regulier natuurbeheer volstaan evenwel niet. De grote 

oppervlaktes van de militaire domeinen brengen immers met zich mee dat er, ondanks de reeds 

verrichte grote logistieke inspanningen, toch een achterstand in het natuurbeheer moet ingehaald 

worden – dit gebeurt door natuurherstel. 

Dit natuurherstel wordt met name geconcentreerd in de Speciale Beschermingszones (SBZ) binnen het 

Europese NATURA2000-netwerk, waarvan de Militaire Domeinen liefst 11% van de Vlaamse 

oppervlakte uitmaken. De verantwoordelijkheid naar gepast beheer van deze rijkdom is dan ook zeer 

groot. Voor twaalf van de militaire domeinen loopt daarom sinds 2003 het LIFE-project “DANAH”, 

dat tot 2008 Europese subsidies aanwendt over 9400 ha voor een grootschalig natuurherstel. De 

projectgebieden van het LIFE-project “DANAH” zijn dan ook geselecteerd als doorsnede tussen 

enerzijds de Militaire domeinen die in het Protocol van 1999 opgenomen zijn en anderzijds de 

NATURA2000-gebieden. 

Zowel de beheersovereenkomsten (sinds 1999) als de verhoogde financiële inbreng dank zij het LIFEproject 

DANAH, maken samen dat het Vlaamse Ministerie van Leefmilieu een zekere inspraak heeft 

in het natuurbeheer van de militaire domeinen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 362 



Verkeersdrempels en fijn stof - Cd-rom 

In het kader van de problematiek van de verspreiding van fijn stof bij het afremmen en optrekken aan 

verkeersdrempels deelde de minister mee dat een cd-rom zou worden overhandigd aan de 

gemeentebesturen. Deze cd-rom zou de probleempunten in de gemeente aanduiden. 

1. Is deze cd-rom inmiddels al voorhanden? 

2. Wanneer wordt deze verspreid naar de gemeenten? 

3. Wordt er een beleidsoptie voorgesteld bij het verspreiden van de cd-rom, of is deze louter ter 

informatie en wordt het initiatief terzake volledig bij de gemeenten gelegd?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



De Vlaams volksvertegenwoordiger doelt waarschijnlijk op het software pakket dat in opdracht van 

het departement LNE ontwikkeld wordt en wat aan gemeenten en steden toelaat om simulaties van de 

luchtkwaliteit te maken. 

Dit pakket wordt normaal in de loop van de maand mei opgeleverd aan het departement LNE. Na 

evaluatie zal het dan wellicht nog vóór de zomervakantie ter beschikking gesteld kunnen worden van 

steden en gemeenten. 

Beleidsopties worden niet genomen met de verspreiding van de software. Het is immers slechts een 

hulpmiddel om gemeentebesturen toe te laten om onderbouwde beslissingen te nemen inzake 

mobiliteit en de gevolgen ervan op de luchtkwaliteit.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 365 



Berging laagradioactief afval Mol-Dessel - Vergunningen 

De gemeenteraden van Mol en Dessel hebben de eindrapporten MONA en STOLA over de berging 

van laagradioactief afval goedgekeurd. De gemeenten Fleurus en Farciennes hebben de berging van dit 

kernafval afgewezen. 

Dit betekent dat Mol en Dessel de enige opties zijn die vandaag voorliggen. 

1. Op welke wijze wordt de Vlaamse Regering betrokken bij dit dossier? 

2. Moet de Vlaamse Regering een bouwvergunning en milieuvergunning afleveren voor de bouw van 

een dergelijke kernafvalsite? Zijn hiervoor reeds aanvragen ingediend? 

3. Wat is de rol van OVAM in de hele procedure voor de aanduiding en vergunning van een 

bergingssite voor laagradioactief afval? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Peeters (vraag nr. 365) en Van Mechelen (vraag nr. 

117)


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door de heer Dirk Van Mechelen, Vlaams minister 

van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 372 



Schelde Gentbrugge - Waterpeil 

Het peil van de Schelde tussen de bloksluis in Gentbrugge (aan de Vlaamse Kaai) tot aan de ringvaart 

in Melle veroorzaakt de laatste tijd heel wat zorgen bij omwonenden. 

Enerzijds is er reeds heel wat deining geweest omtrent de slibproblematiek ter plaatse, waarover ik 

reeds een schriftelijke vraag heb gesteld. Anderzijds is er ten gevolge van deze problematiek ook de 

schrik van de omwonenden voor een stijgend waterpeil. 

De omwonenden stellen immers vast dat het waterpeil van de Schelde, bijvoorbeeld aan de 

Heusdenbrug, gevoelig is gestegen ten opzichte van vroeger. Er is sprake van een verhoging van circa 

een halve meter ter hoogte van de dijk. 

De omwonenden hebben bijgevolg schrik voor overstromingen ten gevolge van deze situatie. 

1. Welke maatregelen zijn er reeds genomen met betrekking tot het monitoren van het waterpeil op 

dit stuk van de Schelde? 

2. Werd er hieromtrent reeds gecommuniceerd naar de bewoners?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Tijdens de werkzaamheden aan de nieuwe dijk - die op het peil 8,00 m TAW landinwaarts wordt 

gebouwd - leek het erop dat het waterpeil gestegen was. Dit komt door het feit dat de oude dijk lager 

lag en een gedeelte van de oude dijk werd gebruikt om de nieuwe dijk aan te leggen. 

1. In het meest opwaartse gedeelte van de Zeeschelde gebeurt permanente monitoring van de 

waterstanden in zowel Gentbrugge als Melle. Zoals elders in het Zeescheldebekken, is er een 

langzame trend van verhogen van de hoogwaterstanden. Om zich daartegen te wapenen, heeft 

de Vlaamse regering op 22 juli 2005 een nieuw (geactualiseerd) Sigmaplan goedgekeurd. Zo 

worden er stroomafwaarts Melle bijkomende overstromingsgebieden aangelegd, die deze 

waterstanden tussen Melle en Gentbrugge gunstig zullen beïnvloeden. 

2. Informatie over zowel actuele- als voorspelde waterstanden is on-line beschikbaar via het 

internet - site van het Waterbouwkundig Laboratorium en Hydrologisch Onderzoek – 

http://watlab.lin.vlaanderen.be. Jaarlijks worden ook de getijtafels gepubliceerd die ook 

kunnen verkregen worden bij voornoemde administratie - Berchemlei 115 te 2140 Antwerpen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 383 


van AGNES BRUYNINCKX 

Wildschade regio Brugge - Stand van zaken 

Sinds vorig jaar wordt in het bosrijke gebied op de grens van Brugge, Zedelgem en Jabbeke een 

populatie everzwijnen en edelherten waargenomen die het voorbije half jaar aanzienlijk is 

toegenomen. 

De dieren veroorzaken onmiskenbaar schade aan de landbouwgewassen van landbouwbedrijven in de 

regio. De schade werd vorig jaar geraamd op 40.000 euro. De landbouwers dienen de schade te laten 

vaststellen door de gemeentelijke schattingscommissies met het oog op de belastingaangifte en een 

eventuele schadevergoeding. De landbouwers krijgen ook te horen dat ze op eigen kosten een 

landbouwdeskundige kunnen aanstellen om de schade vast te stellen. Bovendien is er het gevaar van 

varkenspest en zelfs mogelijke kans op ongevallen. 

Sinds de zomer van 2005 zijn bijzondere maatregelen van kracht om de dieren te vangen of te doden. 

Er werd onder meer gekozen voor de methode van hoogzitters, waarbij verschillende jagers wekenlang 

tevergeefs probeerden om alle everzwijnen af te schieten. Er werden totnogtoe slechts twee 

everzwijnen geschoten. 

De voorbije maanden vonden over de problematiek verschillende vergaderingen plaats met de 

betrokken burgemeesters, de bevoegde diensten van de gouverneur, de Wildbeheerseenheid Houtland 

en vertegenwoordigers van de afdeling Bos en Groen. Enkele weken geleden hoopte de afdeling Bos 

en Groen van de Vlaamse Gemeenschap de dieren te kunnen doden via een grote drijfjacht waaraan 20 

drijvers en 25 jagers van de Wildbeheerseenheid Houtland participeerden. Men vond weliswaar sporen 

van everzwijnen, maar geen van hen liet zich zien. 

De jagers van de Wildbeheerseenheid Houtland stellen nu dat na de drijfjacht van begin februari geen 

verder overleg plaatsgreep en stellen voor kleine klopjachten te houden in kleine groepen. De minister 

zou volgens dezelfde Wildbeheerseenheid echter ingegaan zijn op een schrijven van de actiegroep 

Gaia om het bejagen van everzwijnen in de Brugse regio te verbieden. Gaia vindt de drijfjacht 

onaanvaardbaar en stelt een diervriendelijke oplossing voor zoals het vangen van de dieren en het 

overbrengen naar hun natuurlijke biotoop. Volgens Gaia liet de overheid totnogtoe ook na om een 

beroep te doen op specialisten zoals het Limburgs Natuurhulpcentrum Opglabbeek. 

1. Klopt het dat de minister en de afdeling bos en Groen niet bereid zouden zijn om in te gaan op 

verdere voorstellen tot bejaging vanwege de Wildbeheerseenheid Houtland? 

2. Kan de minister toelichting geven bij de stand van zaken? 

3. Kan de minister toelichting geven wij de procedure rond deze vorm van wildschade?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 


van AGNES BRUYNINCKX 

1. Vooreerst wil ik aangeven wat de impact is van de aanwezigheid van een populatie everzwijnen en 

edelherten in het betrokken gebied. Enerzijds zorgt de populatie voor een probleem op het gebied 

van veiligheid (verkeersveiligheid, onveiligheid bij ongecontroleerde stroperij, …), anderzijds is 

de verwachting dat ze op korte en vooral op lange termijn voor schade zal zorgen, waarbij ook de 

mogelijke rol bij het overbrengen (of zelfs inbrengen, gezien de onbekende herkomst van de 

dieren) van ziekten (varkenspest) in een dichtbevolkte en landbouwintensieve omgeving moet 

vermeld worden. 

In de eerste plaats is er mijn directe verantwoordelijkheid als minister bevoegd voor leefmilieu en 

natuur. Wat dit betreft verwijs ik naar de jachtwetgeving, die duidelijkheid verschaft over een 

aantal voorwaarden waaronder op grof wild mag worden gejaagd, en die bovendien in een 

regeling voorziet ten aanzien van wildschade. In essentie wordt de jachtrechthouder aansprakelijk 

gesteld voor dergelijke wildschade. Dit betekent dat elke jachtrechthouder zijn 

verantwoordelijkheid dient te nemen inzake bejaging of bestrijding van de populatie waarvan 

sprake. Dit geldt zowel voor openbare instanties als private personen. De aansprakelijkheid van 

het Vlaamse Gewest komt dan ook in beeld in die mate dat er terreinen betrokken zijn, in 

eigendom van het Vlaamse Gewest, waar die populatie ook daadwerkelijk zou verblijven. 

De bevoegdheid op het gebied van veiligheid hoort toe aan de gouverneur en de respectieve 

burgemeesters. Ik wens niet in de plaats te treden van deze ter zake bevoegde overheidspersonen. 

Het is aan deze instanties om de nodige maatregelen te treffen ten einde de veiligheid te 

garanderen. Uiteraard ben ik bereid de nodige medewerking te verlenen, wanneer bij de 

voorgestelde maatregelen mijn bevoegdheid in het geding is. 

Aangezien de nu al toegepaste maatregelen de mogelijkheden die de jachtwetgeving voorziet te 

boven gaan (bv. na zonsondergang kunnen optreden), worden de nodige vergunningen gegeven 

door de burgemeesters in het kader van art. 135§2 van de gemeentewet (maatregelen i.v.m. 

zindelijkheid, gezondheid, veiligheid, rust, …). De gouverneur en de burgemeesters hebben een 

overleg met mijn kabinet gevraagd. Ik zal luisteren naar de voorstellen, onder meer deze van de 

WBE Houtland. Daar waar mijn bevoegdheid in het geding is, zal ik de gepaste beslissing nemen 

om de bestrijding te ondersteunen. Daarnaast kunnen de gouverneur of de burgemeesters, zoals 

gezegd, in het kader van veiligheidsoverwegingen steeds verdergaande maatregelen treffen. 

2. Tot hiertoe zijn de middelen die ingezet worden om deze populaties te verwijderen, overlegd 

geweest in een werkgroep bestaande uit de (vertegenwoordigers van) de gouverneur, de betrokken 

burgemeesters, diverse politiediensten en ambtenaren van het Agentschap Natuur en Bos (ANB). 

Verschillende mogelijkheden van aanpak zijn besproken en geëvalueerd op hun efficiëntie, 

veiligheid, diervriendelijkheid, realiseerbaarheid, mogelijke conflicten … Hierbij werd advies 

ingewonnen van derden, zoals het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO), het Limburgs 

Natuurhulpcentrum Opglabbeek, de Wildbeheereenheid Houtland, …. De resultaten worden 

regelmatig geëvalueerd en de aanpak wordt eventueel aangepast. 

De werkgroep is van oordeel het wegvangen door netten of door verdoving weinig effectief of 

efficiënt zal zijn.


• Vangen met netten is een omslachtige organisatie met honderden meters netten ( die 

bovendien het mikpunt van sabotageacties kunnen zijn), veel medewerkers en minder 

kans op slagen. Tevens moeten de dieren opgejaagd worden, wat veiligheidsproblemen 

meebrengt voor drijvers en verkeer, maar ook stress voor de dieren zelf. Een dergelijke 

operatie kan ook niet uitgevoerd worden zonder de vrijwillige medewerking van de 

eigenaars en jachtrechthouders (tenzij de burgemeester dit op basis van art. 135§2 ‘manu 

militari’ verplicht). 

• Ook verdoven is niet vanzelfsprekend. Het dier moet veel dichter benaderd worden (30 

meter i.p.v. 200 meter), de dosis mag niet te zwaar (dood van het dier) of te licht (geen 

resultaat, mogelijk verdrinking in het water na de vlucht) zijn en deze dosis kan niet 

aangepast worden in de korte tijd dat een schot mogelijk is. 

Daarom zijn er tot nog toe volgende methodes aan de orde geweest: het vangen met vangkooien, 

het schieten met de kogel vanop hoogzit en een bestrijding onder de vorm van een drukjacht. 

• De vangkooien zijn gemaakt naar een model gebruikt in Duitsland en Frankrijk. Als 

lokmiddel worden aardappelen, maïs, chocolade, enz. gebruikt. 

• Het schieten met de kogel vanop hoogzit staat garant voor een zuiver (geen nodeloos 

gekwetste dieren) en veilig (de kogel boort in de grond i.p.v. kilometers ver gevaarlijk te 

zijn) schot. Gezien de evers vooral ’s nachts de dekking verlaten werd de mogelijkheid 

geboden om ook bij nacht te bestrijden. 

• Bij een drukjacht worden de dieren niet opgejaagd (zonder honden, enkel speurhonden om 

eventueel gekwetste dieren op te sporen) maar op een zachte wijze gestimuleerd om uit de 

dekking te gaan. 

De situatie op het terrein is als volgt. Feitelijk wordt de populatie geschat op een twintigtal evers 

en vijf edelherten. Over het algemeen wordt het vinden van de dieren als de grootste 

probleemfactor beschouwd. Door middel van vangkooien zijn er zodoende nog geen dieren 

gevangen, ook al omdat de evers zeer wantrouwig zijn en overigens voldoende eten vinden. Wat 

de jacht vanuit hoogzit betreft is er tot nog toe één officiële registratie van afschot van een ever. 

Tot slot vond er één drukjacht plaats begin februari, met logistieke ondersteuning van de politie. 

Door de aanwezigheid van een infrarood-camera had men de dieren doelgericht moeten kunnen 

lokaliseren, doch door weersomstandigheden kon de helikopter niet opstijgen. Enkel de edelherten 

werden gezien, maar zij keerden zich tussen de drijvers en schutters, waardoor een veilig schot 

onmogelijk was. 

Aangestipt moet worden dat er ook aan één zwaargewond dier het genadeschot werd gegeven. Dit 

dier bleek eerder getroffen te zijn door schroothagel (wat verboden is – dit wijst op stroperij) en 

leek betrokken te zijn geweest bij een verkeersongeluk. Hoewel er alles bij elkaar officieel slechts 

twee evers geschoten werden is er aldus een zeer sterk vermoeden dat meerdere evers gestroopt 

zijn. Noch voor de dieren (gebrek aan zorg voor gekwetste dieren), noch voor de veiligheid 

(schieten vanop de grond met de kogel, onvoldoende terreinkennis, …) is dit een gewenste 

situatie. 

Ook dient een kanttekening gemaakt te worden voor de edelherten. Ook met deze dieren is al een 

verkeersongeval gebeurd en is al schade vastgesteld aan jonge bosaanplantingen. Algemeen wordt 

aanvaard dat deze dieren gemakkelijker te benaderen zijn. Toch zijn er ook hier, ondanks herhaald 

aandringen, geen resultaten (schieten of afvangen) geboekt. 

3. De vergoeding van wildschade veroorzaakt door jaagbaar wild wordt vastgesteld volgens de 

gewone rechtsregels. Het moet gaan om belangrijke wildschade. Dit is een feitenkwestie die 

desnoods door de rechtbank moet worden opgelost. De jachtrechthouder is in principe 

aansprakelijk voor de schade veroorzaakt door jaagbaar wild afkomstig van zijn gronden, althans 

voorzover een fout kan worden aangetoond volgens het principe van artikel 1382 van het 

Burgerlijk Wetboek. Een arrest van het Hof van Cassatie van 20 september 2004 heeft immers 

duidelijk gesteld dat het loutere feit van het bestaan van belangrijke wildschade niet volstaat om 

de jachtrechthouder aansprakelijk te stellen; de schadelijder moet ook bewijzen dat die wildschade


veroorzaakt is door de overpopulatie van wild op het jachtgebied. De vrederechter is bevoegd om 

uitspraak te doen over geschillen inzake wildschade, op grond van art. 591 van het Gerechtelijk 

Wetboek.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 386 



Brusselse Ring West - Streefbeeldstudie 

In antwoord op een vraag over de aanpassingen aan de Brusselse Ring en de sluiting ervan in het 

zuiden in de Commissie Infrastructuur van het Brussels Parlement op 26 oktober 2005, stelt minister 

Smet dat de dialoog tussen Brussels en Vlaams Gewest hieromtrent bezig is. Hij zegt hierover 

regelmatig contact te hebben met minister Van Brempt, maar ook met de minister zouden er afspraken 

zijn gemaakt en ontmoetingen gepland. 

Verder zegt minister Smet: “Het Vlaams Gewest en het Brussels Gewest plannen in 2006 een 

gezamenlijke streefbeeldstudie voor het westelijk deel van de Ring (Groot Bijgaarden-Anderlecht- 

Halle) en voeren momenteel ook samen een studie uit met het oog op een uitgebreid Mobirisverkeersgeleidingssysteem.” 

1. Wanneer verwacht de minister het afronden van deze studie? Is er een timing vooropgesteld? 

2. Wanneer worden de resultaten hiervan bekendgemaakt?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Tussen de betrokken administraties is een eerste overleg geweest om een samenwerkingsovereenkomst 

op te stellen en om de inhoudelijke aspecten van deze streefbeeldstudie te 

bespreken. In mei worden deze documenten verder opgesteld en uitgewerkt om daarna aan de 

betrokken ministers voor te leggen. Er is nog geen concrete timing vooropgesteld. Het is de 

bedoeling deze studie in het najaar aan te besteden zodat ze in 2007 en 2008 kan uitgevoerd 

worden. 

2. Gezien de complexiteit en uitgebreidheid van deze studie moet een totale looptijd, inclusief 

overleg- en beslissingsmomenten, van 2 jaar vooropgesteld worden.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 391 


van ERIK MATTHIJS 

Sleufloze plaatsing van riolering - Stand van zaken 

Aan de universiteit van Hasselt onderzocht men een nieuwe techniek voor het plaatsen van 

rioleringsbuizen zonder bovengrondse sleuven. Aan het begin en einde van een straat wordt een 

schacht gegraven waar rioleringsbuizen dan worden doorgeperst. 

Deze werkwijze is 20 à 30 % duurder dan de traditionele werkwijze, maar veroorzaakt nauwelijks 

hinder voor doorgaand verkeer en handelaars. 

1. De overheid voorziet in 100 % subsidies voor de aanleg van rioleringswerken, met uitsluiting van 

de wegwerkzaamheden. 

Deze techniek kost meer geld. Worden deze projecten ook voor 100 % betoelaagd? 

2. Werd al nagegaan hoe veilig deze methode is voor de aanleg van rioleringen, rekening houdende 

met andere nutsleidingen onder het wegdek? 

3. Kan de techniek ook gebruikt worden voor de aanleg van andere nutsleidingen? 

4. Is deze techniek nagenoeg overal in Vlaanderen toepasbaar, of welke eisen worden gesteld aan de 

omgeving (ondergrond, stabiliteit, …)?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Het subsidiebesluit van 1 februari 2002 voorziet enkel voor volledig gescheiden riolering 

(zogenaamde 2DWA-riolering) waarbij het hemelwater wordt afgevoerd langs hetzelfde traject 

door middel van een geherwaardeerd grachtenstelsel of door middel van een gelijkwaardige 

oplossing in de mogelijkheid van een 100 % betoelaging. Voor gedeeltelijk gescheiden stelsels of 

gemengde rioleringen bedraagt de mogelijke subsidie respectievelijk 75% en 50 % (beperkt tot het 

rioleringsgedeelte). 

Er wordt hierbij geen onderscheid gemaakt tussen een plaatsing met open sleuf of een sleufloze 

plaatsing. 

Voor de volledigheid: de aanleg van gemeentelijke inzamelingsrioleringen in sleufloze uitvoering 

is niet evident gezien ter hoogte van elk perceel een aansluiting dient gemaakt te worden op de 

riolering, waarbij dan toch tot opbraak van de weg dient te worden overgegaan. Bij een dubbel 

stelsel van leidingen dienen dan telkens twee aansluitingen te worden gemaakt (één voor 

afvalwater en één voor hemelwater). Er zou in deze gevallen toch hinder door opbraak en 

herstelling zijn naast een duurdere uitvoering. 

Een sleufloze plaatsing van rioleringen, wat overigens geen nieuwe techniek is, is dus eerder een 

mogelijk alternatief voor de aanleg van transportleidingen waarop geen veelvuldige aansluitingen 

moeten worden gerealiseerd. Sleufloze uitvoering, onder de vorm van horizontale doorpersingen, 

wordt doorgaans toegepast voor belangrijke transportleidingen wanneer aanleg in open sleuf zeer 

moeilijk realiseerbaar is (v.b. aanleg op grote diepte, aanleg dicht bij zettingsgevoelige 

constructies), wanneer de aanleg in open sleuf uitgesloten is (v.b. bij kruisen van autosnelweg, 

kruisen van kanaal of belangrijke waterloop, kruising met spoorweg) of wanneer de hinder 

ontoelaatbaar is (v.b. aanleg in belangrijke verkeersaders). 

Sleufloze aanleg kan ook van toepassing zijn voor kleinere leidingen met name in het geval van 

persleidingen (leidingen waarin water onder druk wordt getransporteerd) en waarop uiteraard geen 

huisaansluitingen mogelijk zijn. Voor persleidingen wordt de techniek (meestal onder de vorm van 

“directional drilling” of gestuurde persing) vaak toegepast bij kruisingen met hindernissen zoals 

kanalen, snelwegen, waterlopen, drukke verkeerswegen. 

2. Uiteraard is bij een sleufloze uitvoering de kennis m.b.t. de ligging van andere reeds aanwezige 

nutsleidingen van groot belang, en moeten bepaalde afstandsregels en een uitvoering volgens de 

regels van de kunst in acht genomen worden. Gezien het meestal om de aanleg van 

transportleidingen op grotere diepte gaat, vormt de aanwezigheid van klassieke nutsleidingen, die 

eerder ondiep liggen, in de regel geen probleem. Wel kunnen onvoorzienbare hindernissen 

optreden zoals (oude niet gekende) ondergrondse funderingsmassieven, paalfunderingen e.d.m. 

3. De klassieke horizontale doorpersing wordt eerder gebruikt voor grotere constructies zoals 

tunnels, collectoren e.d.m. 

“Directional drilling” is toepasbaar voor allerlei nutsleidingen met kleinere diameters zoals 

gasleidingen, waterleidingen, kabels.


4. De techniek is nagenoeg overal in Vlaanderen toepasbaar wanneer de ondergrond voldoende 

homogeen is qua hardheid. Tegenindicaties kunnen zijn de aanwezigheid van zwerfstenen, 

rotsmassieven e.d.m. 

Alleszins is een kwalitatief voorafgaand grondonderzoek, en een inventarisatie van mogelijke 

hindernissen (nutsleidingen, damplanken, funderingsmassieven, paalfunderingen, …) 

onontbeerlijk maar niet steeds evident.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 394 



Ontbossing en compensatie - Definities 

Bij een evaluatie van het Bosdecreet kan niet worden voorbijgegaan aan het belang van de gehanteerde 

definities en van een eenduidige toepassing ervan, met name met betrekking tot de problematiek van 

ontbossing en compensatie. 

Een paar voorbeelden. 

a) Hoogstam wordt herleid tot hakhout, dat nog maximaal opgroeit tot "houtachtige 

struikvegetaties", en de vraag rijst of dit "bos" blijft, dan wel of er sprake is van 

"ontbossing". 

Dit heeft met name zijn belang in het licht van de compensatieregeling: als er hier 

sprake is van "ontbossing" is er compensatieplicht en als dit "bos" blijft, is er geen 

compensatieplicht en hoeft er ook geen stedenbouwkundige vergunning te worden 

aangevraagd voor "ontbossing". 

Andersom is het niet evident vanaf wanneer er sprake is van "herbebossing" en met 

name of aanplantingen met dergelijke laagblijvende houtachtige struikvegetaties 

daartoe volstaan. 

b) Een ander voorbeeld is de definitie c.q. de toepassing in de praktijk van het begrip 

"bestendig bosvrije oppervlakte binnen het bos" (Bosdecreet, art. 3, § 2). 

Is "binnen" het bos voldoende gedefinieerd? Is hier bijvoorbeeld geen aantasting 

mogelijk van bosgebied vanaf de randpercelen, die kunnen ontbost worden tot 

"bosvrije oppervlakte binnen het bos", waardoor er dan noch een stedenbouwkundige 

vergunning voor ontbossing zou nodig zijn, noch een compensatieplicht? 

1. Werd de ontbossing-compensatieregeling reeds geëvalueerd op het vlak van sluitende 

definiëring en/of eenduidige toepassing van de gehanteerde begrippen? 

Welke bijsturingen blijken nodig? 

2. Rijzen er inderdaad toepassingsproblemen m.b.t. bovenvermelde voorbeelden? Zo ja, welke en 

hoe worden die opgelost? Zo neen, waarom niet? 

3. In welke mate rijzen er problemen op het vlak van informatie en/of afstemming van de 

concrete toepassingen?


4 Staan er initiatieven op stapel met het oog op een striktere definiëring of een meer eenduidige 

toepassing m.b.t. de definities en begrippen in het kader van ontbossing, herbebossing en 

compenstatie?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Vooreerst wijs ik er op dat de decreetgever er bewust voor geopteerd heeft om bos via een 

algemene beschrijving te definiëren, met aanvulling van een aantal specifieke 

verduidelijkingen (art. 3 Bosdecreet). Dit om het toepassingsgebied van het Bosdecreet zo 

breed mogelijk te maken. De decreetgever heeft zich steeds gehouden aan dit standpunt. Het is 

zo dat de invoering van het compensatieprincipe bij ontbossing de druk op art. 3 heeft 

verhoogd, teneinde tot een meer transparante en rigoureuze omschrijving te komen, gezien de 

mogelijke financiële impact ervan. 

Het blijkt in de praktijk inderdaad niet altijd eenvoudig om te bepalen of een bepaald perceel 

onder de toepassing van het Bosdecreet valt. De problemen stelden zich onder meer m.b.t. 

afstand tussen de aanwezige bomen, kerstboomaanplantingen, smalle begroeiingen met 

bomen, struwelen, weilanden met bomen, jonge aanplantingen, open plekken binnen het bos, 

tuinen, parken. 

Voorstellen tot aanpassing van art.3 van het Bosdecreet zijn opgenomen in het ‘ontwerpdecreet 

houdende diverse bepalingen inzake leefmilieu en energie’ dat momenteel ter 

behandeling voorligt in het Vlaams Parlement. Het betreft een verduidelijking van het 

onderscheid tussen kerstboomaanplantingen en bosbestanden met naaldbomen en ook een 

voorstel om korte-omloophoutteelt en wissenteelt duidelijk uit te sluiten van het 

toepassingsgebied van het Bosdecreet. Daarnaast werden ook interpretaties geuniformiseerd 

onder de vorm van een interne dienstnota, die ervoor moet zorgen dat binnen het Agentschap 

voor Natuur en Bos (ANB) art.3 van het Bosdecreet op een uniforme wijze geïnterpreteerd 

wordt. De tekst werd opgesteld na grondige studie van de wetgeving, voorbereidende stukken 

en rechtspraak, en na uitgebreid intern overleg. 

2. M.b.t. de vermelde voorbeelden: 

a. Hakhout is zonder twijfel een bosbedrijfsvorm (naast hooghout en middelhout) 

waarop het Bosdecreet van toepassing is. Het gaat hier in feite niet om 

struikvegetaties, maar om bomen, bestaande uit stobben waarop meerdere stammen 

gegroeid zijn na het tot op de grond afzetten van de aanvankelijke enige stam. 

Omzetten van hooghout naar hakhout is dus geen ontbossing, maar een 

bosbeheersmaatregel, die door het ANB beoordeeld wordt via het bosbeheerplan of 

een kapmachtiging. 

Struwelen daarentegen bestaan wel hoofdzakelijk uit ‘houtachtige struikvegetaties’, 

zonder bomen, maar ook hier is volgens de dienstnota het bosdecreet van toepassing. 

Omzetting van hooghout naar struweel is dus evenmin ontbossing en wordt door het 

ANB beoordeeld via het bosbeheerplan of een kapmachtiging. 

b. Wat betreft de toepassing in de praktijk van het begrip ‘bestendig bosvrije oppervlakte 

binnen het bos” is er inderdaad heel veel discussie geweest. Precies om ongewenste 

ontbossing en mogelijke ontwijking van de compensatieplicht tegen te gaan heeft het 

ANB dit begrip tot nu toe altijd heel eng geïnterpreteerd (max. 0,5 ha). Dit was echter 

in tegenspraak tot de eigen beheervisie voor openbare bossen waar, vanuit het idee 

van een duurzaam en meer natuurgericht bosbeheer, gestreefd wordt naar een 

voldoende groot percentage open plekken binnen het bos.


Een van de belangrijkste resultaten van de nieuwe dienstnota is dan ook dat er nu een 

werkbare interpretatie van ‘bosvrije oppervlakte binnen het bos’ beschikbaar is, 

waardoor het mogelijk is een duidelijk onderscheid te maken tussen ‘ontbossing’ en 

‘creëren van open plekken binnen het bos ten behoeve van natuurbehoud’. Het creëren 

van open plekken voor natuurbehoud kan voortaan toegestaan worden in het kader van 

een uitgebreid bosbeheerplan, na toetsing aan een uitgebreid beoordelingskader. Het 

strikt hanteren van dit beoordelingskader biedt volgens het ANB voldoende garanties 

dat het creëren van open plekken niet zal leiden tot verdoken ontbossing. 

3. Wat betreft mogelijke problemen op het vlak van informatie en/of afstemming van de concrete 

toepassingen: 

Binnen het Agentschap natuur en Bos (ANB) worden interne vormingssessies ten behoeve van 

natuur- en boswachters en van dossierbehandelaars gepland m.b.t. de nieuwe dienstnota. Over 

externe communicatie m.b.t. de interpretatie van art.3 van het Bosdecreet zijn de plannen nog 

niet concreet uitgewerkt. 

4. Initiatieven: naast het lanceren van de vermelde dienstnota is het ANB ook bezig met een 

globale evaluatie van de ontbossingsregeling en het uitwerken van mogelijke aanpassingen 

aan de regeling, om te komen tot meer efficiëntie en transparantie.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 396 



Afvaltransport naar de derde wereld - Controles (2) 

In antwoord op mijn eerdere schriftelijke vraag nr. 236 van 20 januari 2006 antwoordde de minister 

dat de haven van Antwerpen inderdaad een belangrijke draaischijf is voor de verscheping van afval 

naar het Verre Oosten en Afrika (Websitebulletin, publicatiedatum 28/02/06). Ook zijn sporadisch 

controle-acties ondernomen in de havens van Zeebrugge en Oostende. 

De minister antwoordde eveneens dat drie personen zich bezighouden met de controle op de uitvoer 

van afval via zeecontainers, maar dat dit niet hun volledige dagtaak is. Met de invoering van Beter 

Bestuurlijk Beleid zal het toezicht op afvaltransporten overgedragen worden naar de toekomstige 

entiteit Handhaving binnen het departement Leefmilieu. 

1. Wat is de rol van de verschillende zeehavens in het verschepen van afval naar de 

derdewereldlanden? 

Wat is het relatief aandeel van respectievelijk de havens van Antwerpen, Gent, Oostende en 

Zeebrugge? 

Zijn de controles op deze havens van eenzelfde intensiteit? Zo neen, waarom niet? 

2. Zijn er bepaalde patronen te herkennen tussen de verschillende Vlaamse zeehavens wat de 

verscheping van het type afval betreft? 

3. Wat is het (relatieve) aandeel van de verscheping van afval uit Vlaamse zeehavens naar de derde 

wereld, vergeleken met de andere West-Europese zeehavens? 

4. Wanneer wordt het toezicht op afvaltransporten vanuit zeehavens overgeheveld naar de nieuwe 

entiteit Handhaving? 

Hoeveel personen zullen voor deze opdracht vrijgesteld worden? 

5. Worden de havendiensten op de één of andere manier betrokken bij het toezicht op 

afvaltransporten? Zo ja, op welke manier? Zo neen, waarom niet? 

6. Oefenen de havenautoriteiten ook autonoom toezicht uit op afvaltransporten? Zo ja, wat zijn hun 

bevindingen?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De rol van de Belgische zeehavens in het verschepen van afval naar derdewereldlanden wordt 

in de eerste plaats bepaald door het aanbod aan scheepslijnen naar deze bestemmingen. 

Antwerpen en Zeebrugge hebben een gelijkaardige rol: beide havens hebben rechtstreekse 

scheepslijnen naar het Verre Oosten, waardoor zij in staat zijn om containers uit zowel België 

als de omliggende landen, te behandelen. In Zeebrugge wordt het meeste afval aangeleverd via 

het spoor, en in mindere mate via de weg uit de onmiddellijke omgeving (West-Vlaanderen, 

Noord-Frankrijk). In Antwerpen worden containers met afval aangevoerd via de weg, het 

spoor en in belangrijke mate met kleinere feederschepen uit andere Belgische en West- 

Europese havens. 

Oostende en Gent zijn minder belangrijke uitvoerhavens. Zij fungeren vooral als 

overslagstations voor transporten die vervolgens de Unie verlaten via Antwerpen, Zeebrugge 

of Rotterdam. 

OVAM beschikt niet over totaalcijfers met betrekking tot de uitvoer van afval via de 

verschillende Belgische zeehavens, en in het bijzonder Antwerpen en Zeebrugge. De keuze 

tussen Antwerpen en Zeebrugge zal vooral worden bepaald door de laadschema's van de 

schepen die deze havens aandoen. Door de snelle verbinding tussen de twee havens is het dus 

zeer goed mogelijk dat containers met afval die eerst in Antwerpen werden aangeboden, de 

Unie uiteindelijk via Zeebrugge verlaten zonder dat de expediteur hiervan op de hoogte is. 

OVAM heeft geen aanwijzingen dat afvaltraders een afweging maken tussen Belgische 

havens, teneinde inspecties te ontlopen. Op basis van de beschikbare informatie neemt OVAM 

aan dat het aantal uitvoertransporten van afval naar derdewereldlanden via Zeebrugge en 

Antwerpen, evenredig is met de totale containermassa die via deze havens wordt uitgevoerd. 

De controles op de havens hebben niet dezelfde intensiteit. OVAM concentreert zich minder 

op transithavens zoals Gent en Oostende, aangezien end-of-the-pipe handhaving in de havens 

van uitgang (Antwerpen en Zeebrugge) meer resultaat oplevert en vooral omdat in deze laatste 

havens de afvaltransporten "zichtbaar" worden dankzij de douaneaangiftes. De intensiteit van 

de controles wordt verder vooral bepaald door de beschikbare capaciteit bij OVAM en de 

Scheepvaartpolitie: 

• Antwerpen: 1 à 2 uitvoercontroles per maand (sinds de start van het Seaport Project in 

2003) 

• Zeebrugge: 1 uitvoercontrole per maand (sinds de Scheepvaartpolitie in Zeebrugge hier in 

2005 ook een prioriteit van heeft gemaakt) 

• Oostende en Gent: ad hoc controles 

2. Uit de bij OVAM aangemelde transporten blijkt dat er in 2005 in totaal 46.742 ton Vlaams 

afval werd uitgevoerd via Antwerpen naar China, India en Bangladesh, tegenover 1.800 ton 

via Zeebrugge. Dit zijn echter afvalstromen die volgens een kennisgevingsprocedure moeten 

gebeuren, overeenkomstig Verordening 259/93. Hier tegenover staan afvalstoffen die zonder 

kennisgeving mogen worden uitgevoerd, overeenkomstig de Europese wetgeving, en die niet 

in deze cijfers kunnen worden opgenomen.


Een meer accuraat beeld kan worden verkregen op basis van volgende gegevens: 

• administratieve controles door de Scheepvaartpolitie, die via het systeem van ECOformulieren 

worden doorgegeven aan de dienst Leefmilieu van de Federale Politie en aan 

OVAM, met als doel een globale beeldvorming van afvalstromen te verkrijgen; 

• inspectieresultaten van OVAM, politie en douane. 

OVAM kan hieruit opmaken dat de afvalstromen die via Antwerpen en Zeebrugge verlopen, 

vrij gelijkaardig zijn: 

• dezelfde traders verschepen via beide havens; 

• in beide havens worden gelijkaardige stromen vastgesteld, met de nadruk op kunststof- en 

metaalafvallen. Indien er zich nieuwe afvalstromen ontwikkelen (bijvoorbeeld, 

kunststofafval afkomstig van gemengd bedrijfsafval), dan duiken deze stromen gelijktijdig 

op in beide havens; 

• Antwerpen heeft een belangrijk aanbod aan scheepslijnen naar Afrika, waardoor de 

uitvoer naar Afrika bij voorkeur via Antwerpen verloopt. 

3. OVAM beschikt niet over volledig cijfermateriaal betreffende de uitvoer van afval via 

Vlaamse en andere Europese havens. Om deze informatie te bekomen zou elke Europese 

haven over een gedigitaliseerd douane-aangiftesysteem moeten beschikken, én zouden hier 

jaarlijkse analyses op moeten gebeuren. 

4. Het toezicht op afvaltransporten door de afdeling Milieu-inspectie kan van start gaan van 

zodra de hiertoe voorziene ambtenaren van OVAM zijn overgeheveld. Volgens de huidige 

planning zou dit op 1 mei 2006 moeten gebeuren. In 2006 zijn voor het project “Controle op 

de uitvoer van afvalstoffen via zeehavens” 75 mandagen voorzien. 

5. De havendiensten, en dan met name de scheepsagenten en havenbedrijven, zijn op een 

passieve manier betrokken bij het toezicht op afvaltransporten. De selectie van te controleren 

containers gebeurt door de Scheepvaartpolitie en de milieuadministraties op basis van de 

informatie die zij bij de scheepsagenten opvragen, en die hen probleemloos wordt 

aangeleverd. Het blokkeren en vrijzetten van containers voor inspectie gebeurt door het 

kaaimanagement, eveneens op vraag van de Scheepvaartpolitie. Samenwerking met de 

havendiensten is met andere woorden onontbeerlijk tijdens deze inspecties. Er wordt zoveel 

mogelijk rekening gehouden met de laadschema's van de schepen, teneinde de inspecties zo 

snel mogelijk te laten plaatsvinden met een minimale verstoring van de werking van de 

kaaien. 

6. De havenautoriteiten, met name de Scheepvaartpolitie en de Douanediensten, oefenen 

eveneens autonoom toezicht uit op afvaltransporten. 

De Scheepvaartpolitie van de 4 havens voert regelmatig transportcontroles uit in het 

havengebied. Deze hebben vooral betrekking op binnenlandse afvaltransporten. De 

Scheepvaartpolitie voert ook administratieve controles uit op de uitvoer van afval, op basis 

van uitvoerdocumenten. Door het capaciteitsgebrek is het onmogelijk om al deze transporten 

visueel te controleren, maar al deze informatie wordt via het systeem van ECO-formulieren 

doorgegeven aan de dienst Leefmilieu van de Federale Politie en aan OVAM, in het kader van 

beeldvorming. 

Binnen de Antwerpse Douanediensten is de dienst TUVV verantwoordelijk voor de controle 

op de uitvoer van afval. Indien zij een mogelijk illegale uitvoer vaststellen, verwittigen zij 

OVAM of de Federale Leefmilieu Inspectie voor verdere opvolging van het dossier. De 

meeste meldingen die OVAM van hen krijgt, betreffen de uitvoer van afgedankte 

elektronische apparatuur naar Afrika. OVAM beschikt echter niet over totaalcijfers met 

betrekking tot het aantal door de douane uitgevoerde controles.


De samenwerking met de Administratie der Douane en Accijnzen werd in september 2004 

besproken tijdens een overleg tussen de Douane, de Scheepvaartpolitie, OVAM en de Federale 

Leefmilieu Inspectie. Er werd afgesproken dat de douane haar controles op de uitvoer van 

afval zou opdrijven. Een volledige responsabilisering van de douanediensten naar Nederlands 

model, waarbij de douane altijd als eerstelijnscontroledienst zou optreden en de 

leefmilieuadministraties alleen zouden tussenkomen in dossiers die meer technische inbreng 

vereisen, is er op dit moment nog niet. De douanediensten behoren echter tot de federale 

bevoegdheid.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 398 



Onteigeningen Evergem - Timing 

De onteigeningsperikelen van de wijk het Zandeken in Evergem zijn nog niet opgelost, terwijl daar 

bewoners en bedrijven tegen eind dit jaar weg moeten, en er kondigt zich al een nieuw 

onteigeningsdossier aan in Evergem: de Belzeelse wijk Overdam zal verdwijnen omwille van de 

uitbreiding van Seveso-bedrijf EOC. 

De buurtbewoners - twaalf gezinnen – weten dat zij uiterlijk in 2015 moeten verdwijnen. In de wijk 

zijn ook vier zelfstandigen gevestigd, goed voor twintig lokale jobs. Zij hebben nog ruim de tijd om te 

verhuizen, maar voor sommigen onder hen is het beter nu reeds de wijk te verlaten en ergens anders 

hun leven op te bouwen. In Overdam hebben ze immers geen toekomst. Zij wensen ook financiële 

zekerheid. 

1. Wanneer wordt er langs de gewone officiële weg – via het onteigeningsbesluit en het comité van 

aankoop – een eerste bedrag ingeschreven? 

2. Kan er via Provag al overgegaan worden tot vrijwillige onteigening, zonder dat het 

onteigeningsbesluit moet worden afgewacht?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De sociaal bemiddelaar voor de Vlaamse zeehavens heeft opdracht gekregen om een nota aan de 

Vlaamse regering voor te bereiden die moet toelaten planmatig en in overleg met de betrokkenen 

een uitdoofscenario tegen 2015 voor de wijk Overdam te realiseren. In het kader van de 

begrotingscontrole 2006 zal de Vlaamse regering de eerste inschrijving van kredieten voorstellen 

zodat een officiële opdracht kan gegeven worden aan het Aankoopcomité. 

2. Er wordt inderdaad voorzien om over te gaan tot een soort vrijwillige onteigening ten behoeve van 

mensen die niet tot 2015 willen wachten en nu reeds de wijk Overdam wensen te verlaten. Dit 

wordt niet uitgewerkt door Provag maar door de sociaal bemiddelaar samen met de VLM.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 400 



CO2-emissiehandel - Windfall profits 

Deze vraag betreft de zogenaamde windfall profits die de elektriciteitsproducenten opstrijken door het 

geheel of deels aanrekenen van de “gratis” verstrekte emissierechten in de stroomprijs, of een 

bijkomende winst voor de producenten zonder tegenprestatie. 

Halfweg februari werd in de Commissie voor Energie reeds een vraag om uitleg gesteld over het 

doorrekenen van emissierechten in de stroomprijzen van de elektriciteitsproducenten. De minister 

stelde toen dat er geen aanwijzingen waren dat op de Belgische markt terzake significante windfall 

profits zouden worden gemaakt. Dat ze er nu niet zijn, betekent niet dat er geen zullen zijn. De 

windfall profits kunnen inderdaad in 2005 beperkt gebleven zijn, maar dit komt ongetwijfeld mede 

doordat de CO2-prijs in 2004 nog vrij laag was. De CO2-prijs is intussen gestegen en verwacht wordt 

dat dit zich uiteindelijk ook zal vertalen in stijgende windfall profits. 

In Nederland heeft men hier reeds uitvoerig onderzoek naar gedaan. Uit een rapport van september 

2005 van het Nederlandse ECN blijkt tevens dat onder andere 40 % tot 70 % van de gratis verstrekte 

emissierechten in België, Frankrijk, Duitsland en Nederland heeft geleid tot een verhoging van de 

stroomprijs. En ook het rapport van maart 2006 van de Directie Toezicht Energie van de Nederlandse 

mededingingsautoriteit bevestigt dit. 

De minister stelde tevens in de commissie dat hij in deze kwestie een zeer beperkte bevoegdheid heeft, 

namelijk beperkt tot allocatie van het Vlaamse gedeelte. Deze beperkte bevoegdheid kan cruciaal zijn 

in de problematiek van de windfall profit bij de toekenning van de emissierechten voor de volgende 

allocatieperiode van 2008-2012. Want hier kunnen een aantal maatregelen tegen windfall profits 

genomen worden. Afhankelijk van het productiepark kan elk land gepast reageren door bijvoorbeeld 

minder gratis te alloceren of door het geheel of gedeeltelijk veilen van de rechten van de producenten. 

Bovendien moeten we er immers rekening mee houden dat het gratis toekennen van emissierechten 

aan de bestaande producenten een toegangsdrempel betekent voor nieuwe investeerders, want zij 

krijgen die gratis emissierechten niet. 

1. Heeft de minister reeds een eenduidig beeld over deze windfall profits? 

Zo ja, wat is de grootorde van de windfall profits? 

Welke maatregelen neemt de minister binnen zijn bevoegdheid tegen deze vorm van windfall 

profits? 

Hoe zal hij windfall profits in de volgende allocatieperiode van 2008-2012 uitsluiten?


Zo neen, wordt het niet dringend tijd om hier een uitsluitend onderzoek naar te doen? 

2. Gratis emissierechten toekennen aan bestaande spelers betekent een toegangsdrempel voor 

potentiële investeerders. 

Hoe zal de minister hiertegen optreden?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Zoals al vermeld in de Commissie als antwoord op de vraag om uitleg 662 van de heer Glorieux, 

verwijs ik naar de studie van de CREG om een beeld te krijgen van de windfall profits. Van 

belang in deze materie is het uitgangspunt dat het productiepark op Belgische schaal 

gestructureerd en opgebouwd is. 

Wat betreft het beleid terzake verwijs ik naar het voorstel van Vlaams Toewijzingsplan CO2emissierechten 

2008-2012 dat de Vlaamse regering intussen op 31 maart 2006 heeft goedgekeurd. 

Essentieel element hierbij is het niveau van toewijzing aan de betrokken installaties. Aangezien er 

een geliberaliseerde markt bestaat kan het aspect prijsvorming op zich geen onderwerp van 

overheidsinterventie zijn. 

2. In verband met de stelling dat nieuwkomers in de energieproductiesector geen gratis 

emissierechten zouden ontvangen, verwijs ik naar het voorstel van Vlaams Toewijzingsplan CO2emissierechten 

2008-2012. Daarin is opgenomen: “Aan nieuwkomers in de energieproductie 

worden emissierechten toegewezen op basis van dezelfde rekenregels voor bestaande installaties.” 

In die zin is er dan ook sprake van het creëren van een drempel voor nieuwe investeringen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 401 



Bodemsanering Kapelle-op-den-Bos - Stand van zaken 

In verband met de bodemsanering in de ruime omgeving van de Eternitfabriek in Kapelle-op-den-Bos, 

blijkt uit het conform verklaarde beschrijvend onderzoek dat op 483 percelen asbestcementdraailingen 

werden aangetroffen. Daarvan moeten er 407 gesaneerd worden. 

1. Kan de minister meedelen waarom de 66 andere blijkbaar geen sanering behoeven? 

2. Kan hij verduidelijken hoeveel percelen er in de verschillende betrokken gemeenten (Kapelle-opden-Bos, 

Willebroek, Londerzeel, Meise, Mechelen, Puurs en Grimbergen) uiteindelijk gesaneerd 

zullen worden?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De bepaling van de omvang van de verontreiniging met asbestcementdraailingen en de risicoevaluatie 

teneinde het effect van de verontreiniging met asbestcementdraailingen op omgeving 

en mens te kunnen bepalen, gebeurde aan de hand van een door het VITO opgesteld protocol, 

getiteld "Protocol verificatie onderzoek voor terreinen met asbestcementdraailingen". 

In de verschillende deelrapporten van het beschrijvend bodemonderzoek werd door de erkende 

bodemsaneringsdeskundige een uitspraak gedaan per kadastraal perceel. Elk kadastraal perceel 

werd ingedeeld in een saneringsklasse. Deze werd bepaald via voornoemd VITO-protocol. 

Volgende klassen werden onderscheiden: 

Risico Saneringscode/ 

klasse 

Betekenis van de saneringscode 

Geen locatie specifieke risico's A Geen verontreiniging met asbest- 

Laag risico 

B1 

cementdraailingen vastgesteld 

Asbestveilig, afgedekt met asfalt, beton of 

klinkers 

B2 Asbestverontreiniging met laag risico 

Matig risico C Op termijn saneren 

Zeer hoog risico D1 Zeer urgent saneren 

Hoog risico D2 Urgent saneren 

De terreinen waarbij de asbestcementdraailingen veilig afgedekt liggen (B1) of slechts een laag 

risico vormen (B2) dienen, conform het door het VITO opgestelde protocol en zoals aangegeven 

in het beschrijvend bodemonderzoek, niet gesaneerd te worden. 

Gelet op de aard, hoeveelheid, concentratie en oorsprong van de verontreinigende stoffen of 

organismen, de mogelijkheid op verspreiding ervan en het gevaar op blootstelling eraan van 

mensen, planten en dieren en van het gronden oppervlaktewater, evenals de prognose van de 

spontane evolutie van de verontreinigde bodem naar de toekomst toe is de OVAM eveneens van 

mening dat de verontreiniging met asbestcementdraailingen op deze terreinen geen ernstige 

bedreiging vormt. 

De percelen met een matig (C), zeer hoog (D1) of hoog (D2) risico dienen, conform het door het 

VITO opgestelde protocol en zoals aangegeven in het beschrijvend bodemonderzoek, wél 

gesaneerd te worden. 

Gelet op de aard, hoeveelheid, concentratie en oorsprong van de verontreinigende stoffen of 

organismen, de mogelijkheid op verspreiding ervan en het gevaar op blootstelling eraan van 

mensen, planten en dieren en van het gronden oppervlaktewater, evenals de prognose van de 

spontane evolutie van de verontreinigde bodem naar de toekomst toe is de OVAM eveneens van 

mening dat de verontreiniging met asbestcementdraailingen op deze terreinen een ernstige 

bedreiging vormt.


Het aantal percelen waarbij asbestcementdraailingen zijn aangetroffen doch geen sanering 

behoeven heeft betrekking op de klasse B1 en B2. Dit aantal bedraagt 76 percelen. 

2. Hierna wordt een overzicht gegeven van het aantal te saneren percelen in de door u aangehaalde 

gemeentes: 

• Kapelle-op-den-Bos: 186 percelen 

• Willebroek: 46 percelen 

• Londerzeel: 83 percelen 

• Meise: 8 percelen 

• Mechelen: 51 percelen 

• Puurs: 30 percelen 

• Grimbergen: 2 percelen




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 402 



E313 Ranst - Geluidsscherm 

Tijdens de gedachtewisseling over de mobiliteitsconvenants heb ik aan de minister de vraag gesteld of 

er in Ranst een geluidsscherm kan worden aangelegd zonder een conform verklaard mobiliteitsplan. 

De minister heeft dit bevestigd, en stelde dat daartoe op het reserve-investeringsprogramma van 2006 

een bedrag van 700.000 euro ingeschreven is. 

1. Kan de minister meedelen of er al enig voorbereidend onderzoekswerk is gepleegd voor de aanleg 

van een geluidsscherm in Ranst? 

2. Op welke manier zal het bedrag op het reserve-investeringsprogramma kunnen worden 

aangewend? 

3. Binnen welke termijn kan er nu een geluidsscherm in Ranst worden aangelegd?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Er werden reeds een aantal voorbereidende onderzoeken verricht in de voorbereiding voor de 

bouw van geluidsschermen langs de E313 te Ranst. Zo werd de bestaande toestand reeds opgemeten 

en werden er grondsonderingen en een bodemonderzoek uitgevoerd. Enkel nog de 

stabiliteitsstudie van de draagprofielen en de opmaak van de bestekteksten dienen te gebeuren. 

2. Het bedrag op het reserve-investeringsprogramma kan worden aangewend voor de aanbesteding 

van de geluidsschermen te Ranst op het einde van 2006, indien nog een overschot van budget is op 

het gewone investeringsprogramma 73.11. Aangezien het project op het reserveprogramma 20006 

werd opgenomen, betekent dit dat het project, indien niet aanbesteed en vastgelegd in 2006, op het 

effectieve jaarprogramma 2007 zal worden voorzien. 

3. Er wordt naar gestreefd om eind 2006 aan te besteden, zodat de uitvoering van het project 

vermoedelijk in de loop van 2007 kan plaatsvinden.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 406 


van JAN PENRIS 

Bezoekersparking natuurpark De Zoom Kalmthout - Oversteekplaats 

De bezoekersparking van de Kalmthoutse Heide - natuurpark De Zoom aan de gewestweg 

Putsesteenweg in Kalmthout komt geregeld in het nieuws en baart de omwonenden zorgen. 

Het probleem is dat de parking en de toegang tot het park gescheiden worden door voormelde 

gewestweg. De oversteekplaats aan deze gewestweg is zeer onveilig. Er zijn geen verkeerslichten, 

louter en alleen een wegverschuiving op een verkeersplateau met een zebrapad. Chauffeurs houden 

zich niet aan de maximumsnelheid van 50 km/u en geregeld gebeuren er zware ongevallen. 

1. Is de minister op de hoogte van de gevaarlijke verkeerssituatie voor voetgangers en bezoekers van 

de Kalmthoutse Heide - natuurpark De Zoom ter hoogte van de parking aan de gewestweg 

Putsesteenweg in Kalmthout? 

2. Welke maatregelen heeft de minister al getroffen om aan deze gevaarlijke situatie een einde te 

maken? 

3. Werden de opties van verkeerslichten of van een voetgangerstunnel (zie bv. Dierenpark 

Planckendael) reeds onderzocht of in overweging genomen? 

4. Worden er in de nabije toekomst nog maatregelen genomen teneinde een veilige oversteekplaats 

voor voetgangers en bezoekers van de Kalmthoutse Heide - natuurpark De Zoom te garanderen?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De oversteekplaats voor voetgangers en fietsers is na de recente investeringswerken niet meer 

gekend als een gevaarlijke verkeerssituatie bij het agentschap Infrastructuur. 

2. Recent werden de volgende maatregelen genomen om de veiligheid ter hoogte van de ingang van 

de Kalmthoutse Heide - natuurpark De Zoom te verbeteren : er werd een snelheidsbeperking tot 

50 km/u ingevoerd en er werden een verkeersplateau en een asverschuiving aangelegd om deze 

snelheid af te dwingen. Bovendien is het door de aanleg van een middengeleider mogelijk om de 

gewestweg in twee keer veilig over te steken. 

3. De bovenvernoemde maatregelen zijn het gevolg van een beslissing van de Provinciale Commissie 

voor Verkeersveiligheid om de veiligheid aan de ingang van de Kalmthoutse Heide te verbeteren. 

Deze Commissie heeft toen beslist om geen verkeerslichten te plaatsen. De aanleg van een 

voetgangerstunnel werd niet besproken. 

4. Gezien de hogervernoemde recente investeringen, zijn er in de nabije toekomst geen nieuwe 

ingrepen gepland op dit kruispunt.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 407 



Beleidsplan waterrecreatie en -toerisme - Overlegplatform 

Op 25 februari 2004 werd door de toenmalige Vlaamse minister van Openbare Werken het 

Beleidsplan Waterrecreatie en -toerisme van de waterwegen en de kust in Vlaanderen officieel 

bekendgemaakt. 

Met dit beleidsplan streeft de Vlaamse overheid naar een modus vivendi tussen alle vormen van 

waterrecreatie en -toerisme in, op en langs de Vlaamse waterwegen en aan de kust. Dit beleidsplan 

werd vertaald in een twaalfpuntenplan. Eén van die punten betrof het opzetten van een permanent 

overlegorgaan. 

In haar vergadering van 22 juli 2005 besliste de Vlaamse Regering haar goedkeuring te hechten aan de 

oprichting van een Overlegorgaan voor waterrecreatie, -sport, en -toerisme en de minister bevoegd 

voor Openbare Werken te gelasten met de installatie ervan. Het was de bedoeling door periodiek 

contact via dit formeel overlegorgaan mogelijkheden en knelpunten op een vlotte en adequate manier 

aan te pakken. Dit overlegforum moest de continuïteit van het Beleidsplan Waterrecreatie en -toerisme 

garanderen. 

1. Hoeveel bijeenkomsten van het overlegorgaan waren er sinds de oprichting ervan en welke 

knelpunten en mogelijkheden werden tijdens deze bijeenkomsten besproken? 

2. Welke oplossingen worden voor de mogelijke knelpunten gesuggereerd en wat is de stand van 

zaken in de remediëring?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Het overlegplatform bestaat uit een kernteam dat is samengesteld uit vertegenwoordigers van de 

Vlaamse overheid, de watergebonden recreatieve sportsector, de watergebonden toeristische sector en 

de watergebonden socio-economische sector. Dit kernteam, dat minstens twee maal per jaar zal 

vergaderen, werkt in overleg met de administraties mee aan de beleidsinvulling i.v.m. overkoepelende 

aspecten. Het kernteam omvat 2 subteams: het subteam Kustjachthavens en het subteam 

Binnenvaartwegen. Deze subteams behandelen hun specifieke domeinen. Om de verschillende 

sectoren nauwer te betrekken bij het overleg met de beleidsadministraties en om mee te werken aan de 

beleidsinvulling is daarnaast ook een Algemene Vergadering opgericht waarin de sector zo ruim 

mogelijk is vertegenwoordigd. 

1. Op 17 februari 2006 heeft in mijn aanwezigheid op de Belgian Boat Show een eerste Algemene 

Vergadering plaatsgehad. Dit was ook de formele opstart van het Overlegplatform. Het kernteam 

werd op 21 maart 2006 formeel opgestart te Brussel. Het subteam Kustjachthavens heeft een 

eerste maal vergaderd op 26 april 2006. Het subteam Binnenvaartwegen zal samenkomen op 9 mei 

2006. 

Tijdens de Algemene Vergadering was de sector reeds goed vertegenwoordigd. Het is de 

bedoeling dat in de toekomst de sector hierin zo volledig mogelijk wordt vertegenwoordigd. Deze 

eerste AV was eerder verkennend. Na toespraken van de minister, de voorzitter van de AV en 

vertegenwoordigers van BLOSO, Toerisme Vlaanderen, NV De Scheepvaart en AWZ (afdeling 

Kust), volgde een sectorgesprek op basis van het twaalfpuntenplan van het beleidsplan 

waterrecreatie en –toerisme. Voornoemde twaalf actiepunten werden gebundeld in drie grote 

thema’s en per thema werd het woord gegeven aan de sector. Deze thema’s betroffen de spanning 

tussen de verschillende functies en gebruikers van de waterwegen en de kust, alsook de 

infrastructuur en regelgeving, en het watertoerisme. Concluderend kan worden gesteld dat het 

merendeel van de opmerkingen te maken had met de vertegenwoordiging van de sector in de 

organen van het overlegplatform, in het bijzonder in het kernteam en de subteams. De 

vertegenwoordiging zal tijdens de vergaderingen van het kernteam en de subteams aan bod komen 

en daar zal worden nagegaan welke aanpassingen aan de samenstelling van deze teams nuttig en 

mogelijk worden geacht. 

Ondertussen zijn ook twee vergaderingen doorgegaan van het kernteam, met name een eerste op 

30 januari 2006 als voorbereiding op de AV en een tweede op 21 maart 2006. 

Gedurende de eerste vergadering van 30 januari 2006 pleitten de leden van het kernteam ervoor 

dat de AV zo breed mogelijk wordt opgevat. Daarom werd het belangrijk geacht dat voor de eerste 

AV zo veel mogelijk organisaties werden aangeschreven. Overeengekomen werd dat maximaal 

drie personen per organisatie worden uitgenodigd en dat er geen standpunten worden ingenomen 

over de samenstelling van het overlegplatform. De AV heeft tot doel de sector voor te lichten over 

het doel van het overlegplatform, namelijk de uitvoering van het beleidsplan. 

Informatieverstrekking, maar ook inspraak, dat is de bedoeling. Ook moet duidelijk worden dat de 

sector zich moet organiseren om dit te realiseren.


Op de tweede vergadering van het kernteam d.d. 21 maart 2006 worden onder meer 

aandachtspunten vanuit de Algemene Vergadering d.d. 17 februari 2006 geformuleerd. Eén van de 

aandachtspunten betreft de mogelijke bijsturing van de subteams, eventueel van het kernteam. 

De voorzitter van het subteam kustjachthavens zal ook zetelen in het kernteam. Verder blijft de 

samenstelling van het kernteam ongewijzigd. Voor wat betreft de vertegenwoordiging van de 

provinciale toeristische federaties en de kunststeden in de subteams worden de VVP en de VVSG 

aangeschreven met de vraag om één (of maximum twee) afgevaardigde aan te duiden tegen de 

eerste vergadering van de beide subteams. De subteams formuleren een voorstel van 

aanpassing/uitbreiding van hun team aan het kernteam na de eerste vergadering van de 

respectievelijke subteams Kustjachthavens en Binnenvaartwegen met een eerste 

vertegenwoordiging reeds van de VVP en de VVSG. De formalisering kan later gebeuren via een 

mededeling aan de Vlaamse Regering. 

Zoals reeds vermeld, gaat de eerste vergadering van het subteam Kustjachthavens door te 

Oostende op 26 april 2006 en de eerste vergadering van het subteam Binnenvaartwegen op 9 mei 

2006 te Antwerpen. 

2. Op deze vergaderingen zullen gebeurlijke knelpunten worden aangebracht. 

De mogelijke knelpunten situeerden zich tot hiertoe in hoofdzaak op het vlak van de 

vertegenwoordiging van de sector in de verschillende organen van het overlegplatform (zie hoger 

– punt 1). Hieraan werd dus reeds gewerkt door het kernteam, dat ook enkele suggesties deed 

inzake mogelijke aanpassing van de samenstelling van de subteams. Eventuele 

aanpassingsvoorstellen zullen op de vergaderingen van de subteams aan bod komen. Andere meer 

inhoudelijke knelpunten of knelpunten die zich situeren op het terrein, zullen pas in een volgende 

fase na de opstart van de subteams kunnen worden aangepakt. 

Op de eerste vergadering van de subteams zullen vooral eventuele bijstellingen aan de 

samenstelling van de subteams en ook de thema’s die in de volgende periode zullen worden 

aangepakt, aan bod komen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 408 



N38 Ieper-Poperinge - Verkeerslichtenregeling 

Op de N38 (verbinding Ieper-Poperinge) moet er veel worden gestopt aan de verkeerslichten zonder 

dat er verkeer komt uit de kruisende richting. 

Het lijkt dan ook beter dat de lichten worden geprogrammeerd zodat ze niet onnodig op rood springen. 

Een synchronisatie van de lichten zou de verkeerssituatie nog verbeteren. Aan km 8 en km 11 staan er 

dergelijke verkeerslichten. Ook wanneer er uit de kleinere zijwegen geen verkeer komt, springen de 

lichten er op rood. Dit zorgt ervoor dat een hele sliert wagens moet stoppen en daarna weer optrekken, 

zonder dat er kruisend verkeer is. Ook ’s morgens vroeg en ’s nachts wanneer er zeer weinig verkeer 

is, slaan de verkeerslichten op rood. De verkeerslichten zouden via de bekende camera’s op de lichten 

geregeld kunnen worden. 

1. Is de minister op de hoogte van bovenvermelde verkeerssituatie langs de N38 Ieper–Poperinge? 

2. Bestaan er redenen voor het feit dat de verkeerslichten er niet zijn geprogrammeerd? Zo ja, welke? 

3. Indien niet, welke maatregelen neemt de minister om het verkeer langs de N38 vlotter te laten 

verlopen?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De kruispunten die worden bedoeld, zijn deze van de N38 met de Rodenbachstraat en de Grote 

Branderstraat te Vlamertinge (Ieper). Deze kruispunten werden in 2003, in combinatie met deze 

met de Bellestraat (rotonde), heringericht teneinde de verkeersveiligheid op dit wegvak te 

verbeteren. Er werden tot nu toe geen problemen gesignaleerd met de bestaande 

verkeerslichtenregeling. 

2. De lichtenregeling op beide kruispunten werd op gelijkaardige wijze georganiseerd, zoals het 

kruispunt van de N38 met de Pilkemseweg teneinde een gelijkvormig wegbeeld voor de 

weggebruiker te creëren. Het betreft een conflictvrije regeling, waarbij afwisselend groen voor alle 

rijrichtingen wordt gegeven. In het geval van de Rodenbachstraat en Grote Branderstraat is er een 

minimale vaste groenfase van 12 seconden voor het verkeer komende uit de zijstraten, met ingeval 

van detectie van verkeer in de zijstraten, een verlenging tot 25 seconden. In geval er een aanvraag 

is van voetgangers om de hoofdweg N38 te dwarsen, is er een afzonderlijke verlenging van de 

groenfase van 20 seconden, teneinde het oversteken mogelijk te maken. 

3. Ondertussen werd reeds initiatief genomen om de lichtenregeling op de kruispunten van de 

Rodenbachstraat en Grote Branderstraat te herbekijken en de mogelijkheid te onderzoeken de 

groenfase op de hoofdweg N38, geselecteerd als primaire weg II in het RSV, slechts te 

onderbreken bij aanvraag uit de zijstraten (via bestaande lussen en camera’s) of bij aanvraag van 

dwarsende voetgangers.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 409 



Jaagpaden Kanne-Vroenhoven - Heropening 

Ik stel vast dat de jaagpaden langs het Albertkanaal tussen Kanne en Vroenhoven (gemeente Riemst) 

zijn afgesloten omwille van de werken aan het bruggencomplex in Kanne en omwille van het feit dat 

er afvallende stenen zouden zijn. 

Dit is bijzonder jammer omdat de diensten van de minister er de voorbije jaren voor gezorgd hebben 

dat er een vlotte en continue fietsverbinding is ontstaan op de jaagpaden langs het Albertkanaal. 

Precies dit stuk tussen Kanne en Vroenhoven doorkruist de mergelheuvel Sint-Pietersberg en biedt 

voor de niet-getrainde wielertoeristen of de talrijke groepen senioren een mogelijkheid om op de fiets 

een verbinding te maken met het mooie dorpje Kanne of verderop met Visé en de Voerstreek. 

1. Welke stappen heeft de minister reeds gezet om deze fietsverbinding opnieuw open te verklaren? 

2. Hoelang zal het duren vooraleer deze fietsverbinding met het oog op het nieuwe toeristische 

seizoen kan worden opengesteld?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Op de rechteroever van het Albertkanaal te Kanne heeft zich een instabiele zone gemanifesteerd in het 

krijttalud langs het jaagpad, waar soms krijtbrokken afbrokkelen en op het jaagpad terechtkomen met 

alle risico’s van dien voor wandelaars en fietsers. Omwille van de veiligheid van de fietsers en 

voetgangers werd het jaagpad op de rechteroever dan ook afgesloten tussen Kanne en Vroenhoven. 

Naar aanleiding van de vragen van de gemeente Riemst is nv De Scheepvaart overgegaan tot het 

zoeken naar een duurzame oplossing om te vermijden dat in de toekomst nog brokstukken van de 

krijtwanden op het jaagpad zouden terecht komen. 

Deze oplossing bestaat in het aanpassen van de taludhelling en het voorzien van een berm om de 

afrollende stukken tegen te houden. Hiertoe werden de nodige voorbereidende studies uitgevoerd en 

werd een aanbestedingsdossier voorbereid. 

Gezien de probleemzone volledig gelegen is in habitat- en natuurgebied, werd het ontwerp opgemaakt 

in nauw overleg met de afdeling Natuur van AMINAL. Het gevraagde gecoördineerd advies voor de 

passende beoordeling (op te maken volgens de geldende regelgeving aangaande habitatgebieden) werd 

pas afgeleverd op 25 januari 2006. Het advies is onontbeerlijk voor de opmaak van de 

aanbestedingsdocumenten en de bouwaanvraag. 

De aanbesteding van de werken vindt plaats in de loop van de maand mei 2006. Het (dwingend) 

advies van de afdeling Natuur bepaalt echter dat de werken enkel mogen plaatsvinden tussen 1 juli en 

15 september. Op zich volstaat deze termijn voor de uit te voeren werken. 

Bij een normaal verloop van de procedures voor aanbesteding (o.a. geen abnormale prijszetting) en 

stedenbouwkundige vergunning kunnen en zullen de werken dit jaar worden uitgevoerd, binnen de 

opgegeven periode. 

Deze werken zullen dan samenvallen met de werken aan de nieuwe oeververdediging ter hoogte van 

brug van Kanne. Voor deze laatste werken aan de brug van Kanne is het onderbreken van het jaagpad 

noodzakelijk voor de aanleg van de nieuwe oeververdediging. Op basis van de voorliggende planning 

kan ik stellen dat deze laatste werken beëindigd zullen zijn tegen het bouwverlof, zodat fietsverkeer op 

de linkeroever dan opnieuw mogelijk wordt.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 412 



E17-viaduct Gentbrugge - Staat 

Omwonenden van de E17-viaduct in Gentbrugge worden niet enkel geconfronteerd met 

geluidsoverlast naar aanleiding van het vernieuwde wegdek op de viaduct. Ook de onderkant van de 

viaduct zou voor problemen zorgen. 

Op verschillende plaatsen zou er namelijk slijtage gesignaleerd worden. Er zouden ook reeds stukken 

beton omlaag gevallen zijn. 

1. Zijn de diensten van de minister op de hoogte van problemen met de staat van de onderkant van de 

E17-viaduct in Gentbrugge? 

2. Werden er hieromtrent reeds klachten gesignaleerd? 

3. Werden er in het verleden reeds onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd en zijn er voor de nabije 

toekomst gepland?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Alle kunstwerken, waarbij ook het viaduct van Gentbrugge worden om de 2 jaar geïnspecteerd. De 

laatste bruginspectie werd in 2005 gehouden. 

2. Er zijn in mijn dienst in Oost-Vlaanderen tot op heden 2 klachten voor vallende betonstukken 

binnengekomen. De klachten kwamen van “De Lijn” die onder het viaduct een stelplaats voor 

bussen heeft ingericht. 

3. Er werden op regelmatige basis onderhoudswerken uitgevoerd. De laatste grote werken dateren 

van 2005 en hielden de vervanging van een deel van het waterafvoersysteem in. Momenteel zijn er 

betonherstellingswerken in voorbereiding. De uitvoering daarvan is voorzien voor het laatste 

kwartaal van 2006.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 414 



Werken E40 Oudenburg - Timing 

Ter hoogte van de E40 in Oudenburg zijn sinds geruime tijd werken aan de gang aan de brug over de 

Westkerkestraat. De verkeershinder duurt al verschillende maanden. 

1. Wanneer zijn de werken precies gestart? 

2. Waarom werd de uitvoeringstermijn met vier maanden (voltooiing december 2005 naar april 

2006) verlengd? 

3. Waarom liggen de werken momenteel al wekenlang stil? 

4. Zal de vooropgestelde datum van het einde van de werken (april 2006) nog gehaald worden? Zo 

neen, wanneer zullen de werken gefinaliseerd zijn?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De werken van de tweede fase (richting Jabbeke) zijn gestart 22 augustus 2005. 

2. De uitvoeringstermijn is uitgedrukt in werkdagen en door de weersomstandigheden was het in 

december onmogelijk om nog te asfalteren. We kunnen hierbij dus niet echt spreken van een 

termijnverlenging. 

3. Aangezien de weersomstandigheden dit niet toelaten, konden overeenkomstig de bepalingen van 

het standaardbestek, de asfaltwerken nog niet worden afgewerkt. 

4. De proefbelasting is op 2 mei 2006 succesvol uitgevoerd. De brug werd reeds vrijgegeven voor 

alle verkeer.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 415 



GSM-masten - Locatiecriteria 

De omwonenden en het oudercomité van de Heulse basisschool trekken aan de bel omdat er een 

stedenbouwkundige vergunning wordt gevraagd voor het plaatsen van een 25 meter hoge zendmast op 

het terrein van deze school. Men is bovendien blijkbaar van plan om deze zendmast te plaatsen midden 

in het kleine natuurgebied van deze school, dat als didactisch materiaal wordt gebruikt voor de lessen 

inzake milieu en natuur. Nochtans zijn er in de buurt alternatieven, aangezien zich nog geen 500 meter 

verder onder meer een industrieterrein en de R8 bevinden. 

Dit individuele geval doet vragen rijzen over de gehanteerde criteria voor locatie van zendmasten. 

1. Op basis van welke criteria wordt een locatie voor een GSM-zendmast geselecteerd? 

In welke mate wordt rekening gehouden met de lokale situatie als een school of een omgeving waar 

veel mensen vertoeven of waar het een natuurgebied betreft? 

2. Wie is eigenaar van deze GSM-zendmasten? Wat zijn de opbrengsten ervan voor de overheid? 

N.B. Vragen over dit onderwerp werden gesteld aan de ministers Peeters (vraag nr. 415) en 

Vandenbroucke (nr.156).


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Het antwoord op deze vraag behoort tot de bevoegdheid van de heer Dirk Van Mechelen, Vlaams 

minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 427 



Toewijzing CO2-emissierechten - Emissies 2005 

Vanaf 1 januari 2008 gaat de tweede fase van het Europese systeem van verhandelbare broeikasgas- 

emissierechten van start. Op vrijdag 31 maart 2006 keurde de Vlaamse Regering daartoe het voorstel 

van Vlaams Toewijzingsplan CO2-emissierechten 2008-2012 principieel goed. Dit toewijzingsplan 

bepaalt de totale hoeveelheid emissierechten die tijdens de handelsperiode 2008-2012 verdeeld zullen 

worden en de wijze waarop dat zal gebeuren. Over dit plan wordt vanaf 3 april tot en met 2 mei 2006 

een publieksconsultatie gehouden. 

Voor de huidige handelsperiode 2005-2007 dienden de Vlaamse bedrijven uiterlijk eind februari hun 

CO2-emissies van het jaar 2005 te bezorgen aan het Vlaams Verificatiebureau. Het Verificatiebureau 

heeft de emissierapporten in de loop van de maand maart bezorgd aan de Vlaamse 

Leefmilieuadministratie, die op volledigheid en correctheid heeft nagekeken. 

1. Hoeveel bedraagt de totale CO2-uitstoot van de Vlaamse installaties die onder het 

toepassingsgebied van de VER-richtlijn vallen voor het jaar 2005? 

2. Op welke wijze heeft de minister rekening gehouden met deze resultaten om het voorstel van 

nationaal toewijzingsplan op te stellen voor de periode 2008-2012?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De Europese Commissie heeft op 1 mei op dwingende wijze de lidstaten verzocht geen verdere 

informatie over de geverifieerde cijfers 2005 publiek te maken voor 15 mei, de dag dat alle data 

van de ca. 12.000 installaties binnen de EU gezamenlijk worden bekend gemaakt. Conform de 

geest van de Europese richtlijnen terzake (in het bijzonder de Europese Verordening 2216/2004 

van 21 december 2004) acht ik het dan ook wijselijk dat het Vlaamse gewest dit opvolgt gezien 

het destabiliserend effect op de emissierechtenmarkt, als gevolg van het verspreiden van 

fragmentaire informatie door een aantal entiteiten, dat we recent konden vaststellen. De federale 

registeradministrateur opteert trouwens ook voor deze consequente benadering. 

2. Zoals uit de lezing van het voorstel van Vlaams Toewijzingsplan CO2-emissierechten (wat één 

van de deelplannen is van het nationaal toewijzingsplan 2008-2012) blijkt dat op 31 maart 2006 

principieel is goedgekeurd door de Vlaamse regering, is de situatie qua geverifieerde emissies in 

2005 een element van belang bij het bepalen van de individuele allocatie en daaruit voortvloeiend 

de totale cap van emissierechten. Bij de verdere voorbereiding van het betreffende toewijzingsplan 

wordt dan ook de nodige aandacht hieraan besteed tot op individueel bedrijfsniveau.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 440 

van 5 mei 2006 

van MARC VAN DEN ABEELEN 

EU-richtlijn milieuaansprakelijkheid - Omzetting 

Op 21 april 2004 werd de Europese richtlijn over de milieuaansprakelijkheid aangenomen door het 

Europees Parlement (Richtlijn 2004/35, L134/56, 30 april 2004). Tegen uiterlijk 30 april 2007 moet 

deze richtlijn door de lidstaten worden omgezet in nationale wetgeving. Deze richtlijn heeft tot doel 

het principe “de vervuiler betaalt” juridisch te implementeren. Een exploitant die ernstige 

milieuschade veroorzaakt, zal in de toekomst de lasten van de noodzakelijke voorkomings- of 

herstelmaatregelen moeten dragen. 

Het is zeer belangrijk dat deze Europese richtlijn met de nodige omzichtigheid wordt omgezet, om te 

voorkomen dat de concurrentiepositie van onze bedrijven in het gedrang komt. De omzetting van deze 

richtlijn moet dan ook voorspelbaar zijn voor onze bedrijven, zodat ze de nodige maatregelen kunnen 

nemen om zich in regel te stellen. Rechtsonzekerheid bij de vertaling van deze richtlijn in Vlaamse 

decreetgeving is dan ook niet wenselijk. 

1. Overlegt de minister met de andere gewesten om te komen tot een uniforme omzetting van deze 

richtlijn? 

2. Wordt er gebruikgemaakt van de mogelijkheid voorzien in de richtlijn (art. 7, punt4, a) om 

bedrijven die aan alle vergunnings- en exploitatievoorwaarden voldoen, uit te sluiten van een 

mogelijke aansprakelijkheidsvordering op basis van deze richtlijn? 

3. Worden er naar aanleiding van de omzetting van deze richtlijn in nationaal recht strengere 

bepalingen opgelegd dan die welke zijn opgenomen in de richtlijn?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 

op vraag nr. 440 van 5 mei 2006 

van MARC VAN DEN ABEELEN 

1. Ja. De Interministeriële Conferentie Leefmilieu uitgebreid met Justitie en Binnenlandse Zaken 

vormt het forum voor overleg met de andere Gewesten en de federale overheid. Op de 

Interministeriële Conferentie Leefmilieu van 04 juli 2005 is afgesproken om te streven naar een 

tijdige, correcte en coherente omzetting en in het bijzonder de informatie uit te wisselen over de 

punten waar de richtlijn de lidstaten veel beleidsruimte laat. Een ambtelijke coördinatiegroep, de 

‘Belgocoor Milieuschade’, komt minstens om de drie maanden bijeen om o.a. intern-Belgisch 

uitvoering te geven aan artikel 15 van de Richtlijn Milieuschade (samenwerking tussen lidstaten). 

Ook met andere lidstaten en de Europese Commissie wordt op regelmatige tijdstippen overleg 

gepleegd. 

2. Ja. We zijn van plan gebruik te maken van de mogelijkheden voorzien in artikel 8, lid 4 van de 

milieuschaderichtlijn. Wanneer een exploitant kan bewijzen dat hij “(1) niet in gebreke of nalatig 

is geweest en (2) de milieuschade is veroorzaakt door een emissie of een gebeurtenis die 

uitdrukkelijk was toegestaan en geheel in overeenstemming is met de voorwaarden van zijn 

vergunning”, dan behoeft deze exploitant niet de kosten van de herstelmaatregelen te dragen en 

kan de bevoegde instantie eventueel zelf de nodige maatregelen nemen. 

3. Neen. We beperken ons tot een tijdige en correcte omzetting van de richtlijn milieuschade. Bij de 

implementatie worden geen nieuwe strengere bepalingen ingevoerd. Om de rechtszekerheid te 

waarborgen, wordt in beginsel geen afbreuk gedaan aan de bestaande bepalingen van het 

Bodemsaneringsdecreet.


MARINO KEULEN, 

VLAAMS MINISTER VAN BINNENLANDS BESTUUR, 

STEDENBELEID, WONEN EN INBURGERING




MARINO KEULEN 

VLAAMS MINISTER VAN BINNENLANDS BESTUUR, STEDENBELEID, WONEN EN INBURGERING 

Vraag nr. 107 


van HUGO PHILTJENS 

Renovatie sociale woningen - EPB-regelgeving 

Heel wat sociale woningen die nu 25 à 30 jaar oud zijn, zijn aan renovatie toe. De woningen zijn 

destijds gebouwd volgens de toen geldende standaarden. 

De renovaties die nu gedaan worden, zullen in overeenstemming moeten zijn met de nieuwe EPB- 

regelgeving (energieprestatie bestaande bouw), waardoor men jaarlijks zal besparen door een lagere 

energiefactuur, men een gezondere woning zal creëren en bijdragen tot een beter leefmilieu. 

Wanneer er renovatiewerken worden uitgevoerd aan de woningen wordt de basishuurprijs 

herberekend, en dikwijls is het zo dat het verschil tussen de basishuurprijs en de minprijs aan 

stookolieverbruik negatief uitvalt, en er dus niet wordt overgegaan tot renovatie. Terwijl de 

doelstelling van deze nieuwe regelgeving is dat men bijdraagt tot een beter leefmilieu. 

1. Hoeveel sociale woningen voldoen nog niet aan de nieuwe EPB-regelgeving? 

2. Op basis van welke criteria zal de renovatie conform deze nieuwe regelgeving gebeuren? 

3. Hoeveel dossiers tot renovatie zijn er momenteel lopende? 

4. Zal de basishuurprijs bij deze renovaties ook herberekend worden? Gaat men, wanneer het 

verschil tussen de basishuurprijs en de minprijs aan stookoliekosten negatief uitvalt toch 

herstellen?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 


van HUGO PHILTJENS 

1. Vooreerst moet worden onderstreept dat de nieuwe regelgeving EPB (Energieprestatie en 

binnenklimaat) enkel minimumeisen oplegt voor de energieprestaties van nieuwe gebouwen, 

uitgebreid met de vergunningsplichtige renovatiewerkzaamheden. Aan bestaande woningen 

worden voorlopig geen eisen gesteld. Precies nagaan hoeveel woningen in hun actuele 

toestand niet aan de nieuwe regelgeving zouden kunnen voldoen, lijkt weinig relevant. Enkel 

in geval van grondige en vergunningsplichtige renovatiewerken moeten deze worden 

uitgevoerd conform de EPB-regelgeving. 

2. De EPB-eisen zijn enkel van toepassing op nieuwbouwwerken of renovatiewerken waarvoor 

een stedenbouwkundige vergunning met tussenkomst van een architect vereist wordt. In de 

praktijk impliceert dit dat vooral de volledige en ingrijpende renovaties met plan- of 

volumewijziging, bestemmingswijziging, of de grootschalige gevelrenovaties van 

appartementsgebouwen onderworpen worden aan de nieuwe regelgeving. Renovatiedossiers 

die geen tussenkomst van een architect vereisen, maar waarin bijvoorbeeld zowel de 

vernieuwing van de dakbedekking, vervanging van het schrijnwerk, als de 

verwarmingsinstallatie zijn opgenomen, worden conform het decreet vrijgesteld van enige eis. 

In eerste instantie zullen alle nieuw ingediende renovatiedossiers, binnen de krijtlijnen van het 

wettelijke kader, moeten voldoen aan de gestelde EPB-eisen. Ook voor de beperkte 

renovatiewerken, die alsnog buiten de EPB-regelgeving vallen, blijven de VHM-eisen en 

ontwerpaanbevelingen gericht op een systematische verbetering van het isolatiepeil, de 

energieprestaties en kwaliteit van het binnenklimaat. Het lijkt evident dat geplande 

renovatiewerkzaamheid moeten aangegrepen worden om waar mogelijk ook de 

energieprestaties van een gebouw te verbeteren 

3. Onderstaand een selectie van de lopende dossiers en het aantal betrokken woningen (actuele 

stand van zaken databank projecten VHM). Enkel de renovaties met een kostprijs groter dan 

20.000 euro/woning werden weerhouden. Voor renovaties met een kostprijs vanaf 40.000 euro 

mag worden aangenomen dat het vergunningsplichtige renovatiewerkzaamheden kan 

betreffen, die zullen worden onderworpen aan de nieuwe EPB-eisen. 

AANTAL LOPENDE DOSSIERS 

Renovatiekost per woning ⁄ 20-40.000 40-60.000 > 60.000 Totaal 

Intentie / ontwerp ingediend 1 8 18 27 

Voorontwerp goedgekeurd 17 27 89 133 

Werken in uitvoering 16 27 56 99 

34 62 163 259 

AANTAL BETROKKEN WONINGEN 

Renovatiekost per woning ⁄ 20-40.000 40-60.000 > 60.000 Totaal 

Intentie / ontwerp ingediend 66 236 250 552 

Voorontwerp goedgekeurd 985 625 1.473 3.083


Werken in uitvoering 894 1.050 1.247 3.191 

1.945 1.911 2.970 6.826 

4. Naar aanleiding van de investering die bij een renovatie wordt gedaan, wordt de 

geactualiseerde kostprijs van de woning aangepast. De basishuur wordt binnen een bepaalde 

vork berekend op basis van deze kostprijs en zal dus in de meeste gevallen wijzigen na een 

renovatie. Dit heeft uiteraard ook zijn implicaties voor de reële huurprijs. Het is van belang 

hierbij op te merken dat de feitelijke berekening van de huurprijs (ondermeer de beperking tot 

1/60 ste van het inkomen van de huurder) tot gevolg heeft dat de stijging in de basishuur zich 

niet noodzakelijk vertaald in een effectieve, evenredige verhoging van de reële inkomsten 

voor de sociale huisvestingsmaatschappij. 

Echter gaat men nooit van de veronderstelling uit om niet te renoveren wanneer het verschil 

tussen de basishuurprijs en de minprijs aan stookoliekosten negatief is. Heel vaak past een 

globale renovatie in een ruimer kader. Altijd speelt de kosten/baten problematiek. Er kan dus 

worden verwacht dat de sociale huisvestingsmaatschappijen over het algemeen gewoon zullen 

blijven renoveren wanneer de toestand van de woning dit vereist, ongeacht overwegingen 

betreffende stookoliekosten versus investering.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 108 



Vlaams Woningfonds - Overname bestaande sociale leningen (2) 

Het besluit van de Vlaamse Regering van 11 mei 1999 betreffende het Vlaams Woningfonds (VWF), 

bepaalt in artikel 2: “Onverminderd het eerste lid, 1°, is het toestaan van hypothecaire leningen met het 

oog op de terugbetaling van een vroeger aangegane bijzondere sociale lening uitgesloten”. Luidens het 

antwoord van de minister op mijn schriftelijke vraag nr. 81 is de motivatie achter deze beperking het 

behoud van het financieel evenwicht van zowel VHM (Vlaamse Huisvestingsmaatschappij) als VWF. 

In een tijd van dalende rentevoeten zouden veel sociale leners bij de VHM gebruik kunnen maken van 

de mogelijkheid tot het overnemen van hun bestaande bijzondere sociale lening door het VWF. 

Allicht is het opportuun om loutere “herfinancieringen” van leningen wegens daling van de rentevoet 

via deze weg tegen te houden. Er zijn echter ook mensen die naar aanleiding van een echtscheiding of 

een feitelijke scheiding hun huis willen behouden en aldus gedwongen worden hun krediet terug te 

betalen en hun gewezen partner uit te kopen via een nieuwe lening. Deze situatie is op zich reeds 

financieel en emotioneel zeer belastend. Een verbod van terugbetaling van een oude sociale lening 

door een nieuwe – en dus een feitelijke verplichting om naar de private leningmarkt te trekken – lijkt 

in deze situatie onbillijk. 

Waarom werd het verbod op herfinanciering van een sociale lening niet beperkt tot gevallen waarin 

het een louter herfinanciering betreft wegens de gedaalde intrestvoet, zodat mensen die wegens 

familiale omstandigheden gedwongen worden een nieuwe sociale lening aan te gaan om de oude terug 

te betalen, dit wel kunnen doen? Kunnen er op dit vlak initiatieven worden verwacht?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



Niemand wordt in het kader van een echtscheiding gedwongen om bij behoud van de woning de 

bestaande lening in één keer terug te betalen. Bij de overname van de gezinswoning kan er een 

onderscheid gemaakt worden tussen twee belangrijke financiële aspecten: 

1. het voor zich nemen van de verdere aflossing van de bestaande lening; 

2. (eventueel) het betalen van een oplegsom. 

Niets weerhoudt de persoon die samen met zijn of haar ex destijds een bijzondere sociale lening 

bekwam voor de aankoop van de gezinswoning, en die de gezinswoning thans overneemt, ervan om 

enkel een nieuwe lening af te sluiten ter betaling van de eventuele oplegsom. Dit is redelijk, vooral als 

de nieuwe lening eveneens een bijzondere sociale lening kan zijn. 

Ik vestig in dat verband uw aandacht op het vernieuwde leningenbesluit van het Vlaams Woningfonds 

(BVR 09/12/2005). Artikel 9, eerste lid, van dit leningenbesluit bepaalt dat de hypotheek in eerste rang 

moet zijn in geval van aankoop of nieuwbouw, tenzij het Vlaams Woningfonds hierop een afwijking 

toestaat. 

Zelfs al werd de gezinswoning destijds dus aangekocht met een eersterangslening bij het Vlaams 

Woningfonds, en beschouwt het Vlaams Woningfonds thans het betalen van de oplegsom als een 

aankoopverrichting, dan nog is het Vlaams Woningfonds gemachtigd om bij wijze van afwijking een 

nieuwe lening in tweede rang toe te staan ter betaling van de verschuldigde opleg. Het komt de raad 

van bestuur van het Vlaams Woningfonds dus zelf toe om na te gaan of de familiale omstandigheden 

afdoende zijn om een bijkomende lening toe te staan. Op die manier wordt tegemoet gekomen aan het 

gezin, terwijl men op datzelfde moment toch het financieel evenwicht van zowel het Vlaams 

Woningfonds als de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij behoudt.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 109 


van MARGRIET HERMANS 

Gewestelijke ontvangers - Knelpunten 

Welzijnszorg Kempen is een vereniging van OCMW’s volgens hoofdstuk XII van de organieke wet op 

de OCMW’s. Alle 27 OCMW’s van het arrondissement Turnhout zijn lid van deze vereniging. 15 van 

deze OCMW’s werken met een gewestelijke ontvanger. In principe werken alle OCMW’s met minder 

dan 20.000 inwoners met een gewestelijke ontvanger. 

Blijkbaar zijn er al jaren knelpunten in verband met deze gewestelijke ontvangerij bij een aantal van 

deze OCMW’s. Ten eerste zijn er op korte termijn te veel vervangingen bij de gewestelijke 

ontvangers, waardoor de continuïteit van de dienstverlening in het gedrang komt. Er zijn blijkbaar 

geen éénduidige afspraken rond de overdrachten, waardoor er OCMW’s zijn waarvan de rekeningen 

niet afgerond worden. 

Bovendien blijken er problemen te bestaan met de betaling van de gewestelijke ontvanger. Deze 

betaling werkt op basis van een puntensysteem (per inwoner), de kostprijs van de ontvanger zou veel 

te hoog zijn in vergelijking met de kwaliteit van de dienstverlening en de afrekeningen komen met 

vertraging binnen. 

Blijkbaar bestaat er ook geen duidelijke taakomschrijving van de gewestelijke ontvanger, waardoor de 

OCMW’s hen niet kunnen wijzen op hun taken. 

De gewestelijke ontvangers vallen daarenboven onder de bevoegdheid van de 

arrondissementscommissaris en niet onder de bevoegdheid van het OCMW. 

1. Is de minister vertrouwd met deze problematiek? 

Zo ja, heeft hij hierover al een onderhoud gehad met Welzijnszorg Kempen en wat heeft dit 

onderhoud opgeleverd? 

Zo neen, zijn er plannen voor een dergelijk onderhoud? 

2. Is het mogelijk dat twee OCMW’s elk een ontvanger deeltijds in dienst nemen? Bestaat het 

wetgevend kader hiervoor reeds? 

Kan een gemeente een ontvanger in dienst nemen die gelijktijdig én voor de gemeente werkt én 

voor het OCMW? 

3. Komt er in de nabije toekomst een duidelijke taakomschrijving van de gewestelijke ontvangers? 

Zo ja, kan de minister dit toelichten?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 


van MARGRIET HERMANS 

1. Vanaf 1 januari 2002 werd de Vlaamse overheid bevoegd voor de gewestelijke ontvangers ten 

gevolge van de Lambermontakkoorden. Een groot deel van de regelgeving is nog steeds de 

federale regelgeving, destijds opgesteld door Binnenlandse Zaken: het puntensysteem, waarmee de 

werklast verdeeld wordt over de gewestelijke ontvangers en de regeling waarmee de kosten 

teruggevorderd worden van de bediende besturen. 

De problematiek in verband met de inzet van gewestelijke ontvangers in de kleine gemeenten en 

OCMW’s en de kritiek daarop is mij bekend. Ten eerste wat de vervangingen betreft: soms kan de 

provinciegouverneur niet anders dan de werkkringen van zijn gewestelijke ontvangers 

herschikken: er zijn gewestelijke ontvangers die uit dienst treden, sommige besturen gaan over op 

een plaatselijke ontvanger, … Het is onvermijdelijk dat sommige besturen om deze reden een 

andere gewestelijke ontvanger toegewezen kunnen krijgen. 

Ten tweede, wat de betaling betreft: het is zo dat alle kosten die de Vlaamse overheid maakt voor 

de gewestelijke ontvangers verdeeld worden over de bediende besturen op basis van een aantal 

parameters, zoals het aantal inwoners, eventuele klassenverheffing en voor de OCMW’s het al dan 

niet hebben van een belangrijke instelling. Dit is niet meer dan billijk. Onlangs verstuurde de 

administratie de facturen voor de inzet van een gewestelijke ontvanger voor de jaren 2002 en 

2003. De volgende jaren zal getracht worden de achterstand weg te werken, zodat vanaf 2009 

jaarlijks de facturen voor het vorige kalenderjaar verstuurd kunnen worden. 

De problematiek in de Kempen werd me in aanwezigheid van Welzijnszorg Kempen toegelicht. 

Naar aanleiding van dat onderhoud werd aan de onderscheiden arrondissementscommissarissen 

gevraagd in de mate van het mogelijke rekening te houden met de situaties in de lokale besturen. 

Er werd onder meer gevraagd beter te communiceren naar de door een gewestelijk ontvanger 

bediende besturen. 

2. Het Gemeentedecreet heeft in artikel 80 de deeltijdse uitoefening van de functies van 

gemeentesecretaris en financieel beheerder (of ontvanger) mogelijk gemaakt. Dat principe zal 

worden doorgetrokken voor de OCMW’s. Het is ook de bedoeling dat lokale overheden de 

mogelijkheid krijgen om hun financieel beheer (ontvanger) in te zetten in het openbaar centrum 

dat door de gemeente wordt bediend. Artikel 80 van het Gemeentedecreet is nog niet uitvoerbaar, 

omdat de Vlaamse Regering bij besluit de voorwaarden voor deze deeltijdse uitoefening van 

functies nog moet vastleggen. Wanneer dit artikel in werking kan treden is in onderzoek. 

Momenteel kunnen de gemeenten en de OCMW’s nog steeds een beroep doen op artikel 52, §2 

van de Nieuwe Gemeentewet, dat bepaalt dat de plaatselijke ontvanger van een gemeente die van 

5.001 tot 10.000 inwoners telt, benoemd kan worden tot ontvanger van het plaatselijke OCMW. 

3. In het statuut van de gewestelijke ontvangers dat de Vlaamse Regering op 11 juni 2004 vastgesteld 

heeft, staat dat de gewestelijke ontvangers geëvalueerd worden door de 

arrondissementscommissaris op basis van een planning die de gewestelijke ontvanger met de 

arrondissementscommissaris afgesproken heeft. Aangezien de gewestelijke ontvangers meer 

besturen bedienen, is het niet mogelijk hen rechtstreeks onder het gezag van één bestuur te


plaatsen en wordt dit gezag uitgeoefend door de arrondissementscommissaris die de 

provinciegouverneur aanduidt. Er wordt momenteel gewerkt aan een duidelijke 

functiebeschrijving (of taakomschrijving) voor de gewestelijke ontvangers. De definitieve versie 

zal nog dit jaar beschikbaar zijn.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 113 



Sociale huurders - Korting energiefactuur 

Na maanden van stijgende elektriciteits- en aardgasprijzen buigen verschillende instanties zich over 

maatregelen om de energiefactuur voor de gezinnen te doen dalen. De gestegen prijzen komen vooral 

hard aan bij de laagste inkomens. 

In opdracht van de minister en bijgestaan door de Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- 

en Gasmarkt (VREG), sloot de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij (VHM) een akkoord af met 

Electrabel en later ook met Luminus. Ik refereer aan een eerder gestelde vraag om uitleg (Handelingen 

C 93 van 15 december 2005, blz. 6-13) over de korting op de energiefactuur voor sociale huurders. 

Hoezeer ook iedereen achter het idee van een gunsttarief voor sociale huurders staat, er komen toch 

heel wat bedenkingen en vragen naar boven, zowel wat de inhoud van het initiatief betreft, als de wijze 

van communicatie naar de sociale huurders. 

1. Wanneer wordt het initiatief waarbij korting op de energiefactuur voor sociale huurders werd 

bedongen, geëvalueerd? 

2. Hoeveel sociale huurders hebben een prijsvergelijking aangevraagd? 

3. Hoeveel sociale huurders zijn ingegaan op het aanbod om over te gaan naar het voorgestelde 

gunsttarief? 

4. Overweegt de minister om in de toekomst soortgelijke initiatieven te nemen? Zo ja, op welke 

wijze zal de communicatie verlopen?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



1. In het akkoord dat de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij afgesloten heeft met zowel 

Electrabel als Luminus werd contractueel overeengekomen om binnen een termijn van 18 

maanden na afsluiten van de overeenkomsten besprekingen te voeren over het verdere verloop 

van de overeenkomst. Op dat moment zal de volledige procedure geëvalueerd en eventuele 

problemen bijgestuurd worden. 

2. Ongeveer 3.100 sociale huurders hebben een prijsvergelijking aangevraagd. 

3. Gunsttarief Luminus: 4.300 personen hebben ingetekend op een twee-jaar contract Actief voor 

sociale huurders, waarbij 228 personen van bij een andere leverancier naar Luminus gekomen 

zijn. 

Gunsttarief Electrabel: 10.745 personen hebben ingetekend op het voorstel van Electrabel, 

momenteel zijn de diensten van Electrabel wel nog druk bezig met het uitfilteren van allerlei 

onvolledige en/of onjuiste gegevens, zodat het aantal klanten dat werkelijk zal genieten van de 

voordelige voorwaarden, iets lager komt te liggen. 

4. Recent werd ik gecontacteerd door de firma Essent om een soortgelijk aanbod te doen. De 

Vlaamse Huisvestingsmaatschappij heeft in het verleden alle energieleveranciers die gas en 

elektriciteit leveren over het volledige Vlaamse grondgebied tweemaal aangeschreven met de 

vraag om een gunstig tariefvoorstel te doen voor de sociale huisvestingsector. Na 

onderhandelingen met diverse leveranciers, waaronder Essent, bleek zoals gekend in eerste 

instantie enkel Electrabel, en later ook Luminus bereid om een concreet voorstel te doen voor 

de sociale huurders. Essent werd dan ook recent aangeschreven met de melding dat een 

mogelijk voorstel op identieke wijze zal behandeld worden als de voorstellen van Electrabel 

en Luminus. Het voorstel zal derhalve in samenspraak met de VREG beoordeeld worden op 

neutraliteit en de Vlaamse infolijn zal eveneens moeten ingeschakeld worden voor de 

communicatie naar de sociale huurder om een prijsvergelijking te kunnen opvragen. De 

brieven aan de sociale huurders waarin het voorstel wordt toegelicht zullen mogelijks wel 

eenvoudiger moeten zijn gezien de ervaring van het verleden leert dat de brieven bij het 

Electrabel en Luminus-voorstel te complex werden opgesteld voor de specifieke doelgroep. 

Het opstellen van deze brieven is immers een delicaat evenwicht tussen enerzijds commerciële 

overwegingen van de betrokken leverancier en anderzijds de neutraliteit tegenover derdeleveranciers 

waarover de VREG waakt. Verschillende verenigingen (waaronder PRISO), die 

rechtstreeks met de doelgroep in contact staan, hebben reeds hun diensten aangeboden om de 

Vlaamse Huisvestingsmaatschappij hierin bij te staan in de toekomst.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 115 


van LINDA VISSERS 

Lokale mandatarissen - Kwaliteitsbevorderende maatregelen 

Een aantal kwaliteitsbevorderende maatregelen met betrekking tot het statuut van de lokale en 

provinciale mandataris werden tijdens de voorbije periode in aanbeveling gebracht. 

In de uitoefening van zijn of haar functie kan de mandataris voorzien worden van een uitgebreide 

ondersteuning zoals het ter beschikking stellen van de nodige infrastructuur, zoals een lokaal met 

telefoonaansluiting, faxen kopieerfaciliteiten. In het verlengde van dergelijke ondersteuning voorzag 

men ook in de mogelijkheid tot het afsluiten van een gemeenschappelijke ongevallenverzekering en 

een verzekering wegens beroepsaansprakelijkheid. De ondersteuning van de gemeente- en OCMWraadsfracties 

kon tevens gebeuren via de toekenning van een subsidie ten laste van de 

gemeentebegroting. Daarnaast wordt de gezinsvriendelijke werking verzekerd via terugbetaling van 

bijkomende kosten zoals kinderopvang. 

Naast bovenvermelde ondersteuning wordt voor de raadsleden de informatietoegang door de bevoegde 

administratie uitgebreid en versoepeld. De raadsleden hebben inzagerecht en hebben de mogelijkheid 

om afschriften van bestuursdocumenten op te vragen. 

De lokale mandataris kan zijn of haar functie ook slechts efficiënt uitoefenen indien hem of haar de 

mogelijkheid wordt geboden een specifieke deskundigheid uit te bouwen. Bijgevolg werd er voorzien 

in permanente vormingscycli ten behoeve van de lokale mandatarissen. 

1. In welke mate gaven de lokale en regionale besturen gevolg aan de voorstellen die opgesomd 

worden in deze omzendbrief? 

2. Kan de minister een overzicht geven van de initiatieven die door de gemeente- en 

provinciebesturen werden genomen? Graag opsplitsing: 

a) per provincie, 

b) voor provincieraden, gemeenteraden en OCMW-raden. 

3. Welke stappen worden ondernomen tegen de besturen die weigeren deze faciliteiten voor 

raadsleden ter beschikking te stellen?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



Om een overzicht te geven in welke mate de lokale en provinciale besturen gevolg geven aan de 

voorstellen die opgesomd worden in de omzendbrief BA-98/01 van 17 maart 1998 betreffende het 

statuut van de lokale en provinciale mandataris en om een overzicht te geven van de initiatieven die 

door de gemeente- en provinciebesturen werden genomen voor provincieraden, gemeenteraden en 

OCMW-raden, heb ik een onderzoek aan de provinciegouverneurs gevraagd. 

Zodra ik over de informatie beschik, zal ik ze aan de Vlaamse volksvertegenwoordiger in een 

aanvullend antwoord meedelen.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 117 



Nieuw sociaal huurbesluit - Onderzoeksopdracht 

In uitvoering van het regeerakkoord wordt gewerkt aan een nieuw sociaal huurbesluit. Met zo’n 

aangepast huurbesluit zullen de gemeenten in de toekomst dan onder meer een lokaal 

toewijzingsbeleid voor sociale huurwoningen kunnen hanteren. 

1. Welke onderzoeksopdrachten “sociaal huurbesluit” werden uitgeschreven om dit punt van het 

regeerakkoord uit te voeren? 

2. Welke zijn de resultaten van deze studieopdrachten of wanneer worden ze ter beschikking gesteld?


MARINO KEULEN 

VLAAMS MINISTER VAN BINNELANDS BESTUUR, STEDENBELEID, WONEN EN INBURGERING 

ANTWOORD 



Wat betreft het nieuw sociaal huurbesluit - onderzoeksopdracht: 

1 en 2. Begin 2004 werd op initiatief van de Vlaams Minister voor Wonen het Kenniscentrum voor 

Duurzaam Woonbeleid opgericht. Dit multidisciplinair expertisecentrum heeft als hoofdopdracht 

het verzamelen van basisinformatie en uitvoeren van onderzoek over wonen en woonbeleid in 

Vlaanderen, waaronder een grondige analyse van het woningbestand en de woonconsument, de 

constructie van indicatoren en de raming van de woonbehoeften. Naast deze basisopdracht bevat 

de onderzoeksopdracht ook kortlopende en meer specifieke studies. Deze studies hebben een hoge 

beleidsrelevantie en worden uitgevoerd binnen een beperkte tijd. 

Een van deze zgn. ad-hoc opdrachten kadert in de voorbereiding van een nieuw sociaal 

huurbesluit. Het Kenniscentrum voert sinds januari 2005 een onderzoek uit naar de mogelijke 

toekomstoriëntatie voor de Vlaamse sociale huisvesting, waarbij beleidsopties geëvalueerd worden 

vanuit een theoretische en internationale context. Het onderzoek 'Verhuring en financiering van 

sociale huurwoningen' heeft meer bepaald tot doel aanbevelingen te formuleren voor de verhuring 

en financiering van sociale huurwoningen, in het bijzonder wat betreft: 

- de afbakening van de doelgroep van de sociale huisvesting 

- de berekening van de huurprijs 

- het systeem van toewijzing van sociale huurwoningen 

- de financiering van projecten 

- de leefbaarheid van sociale woonwijken 

De onderzoeksactiviteiten worden maximaal afgestemd op de werkzaamheden in het kader van het 

nieuwe sociaal huurbesluit en worden opgevolgd vanuit de kerngroep die het geheel aan 

voorbereidende activiteiten coördineert, met vertegenwoordigers van het kabinet Keulen, de 

afdeling woonbeleid en de VHM. 

Een eerste reeks van onderzoeksvragen houdt verband met de doelstelling en de doelgroep van de 

sociale huisvesting. Er wordt nagegaan welke (nieuwe) functies de sociale huisvesting kan 

opnemen en wat mogelijke afbakeningen zijn van de doelgroep. In het bijzonder stelt zich de 

vraag of de toegang tot de sociale huisvesting enkel voorbehouden moet blijven voor gezinnen met 

lage inkomens, dan wel of de doelgroep moet uitgebreid naar hogere inkomens, of naar ouderen en 

personen met een bijzondere sociale of fysieke behoefte. 

Hiermee verwant is de vraag hoe sociale woningen moeten worden toegewezen. In het onderzoek 

worden mogelijke alternatieve toewijzingssystemen verkend en de implicaties daarvan 

verduidelijkt. 

Een tweede reeks onderzoeksvragen betreft de financiering en de organisatie van de sociale 

huisvesting. De onderzoekers gaan na wat een redelijke bijdrage is van de sociale huurder in de 

kostprijs van een sociale huurwoning, rekening houdend met criteria als de betaalbaarheid voor de 

huurder en de armoedeval. Vervolgens wordt nagegaan op welke manier de financiële rekeningen 

van de sociale huisvestingsmaatschappijen kunnen worden sluitend gemaakt. Dit alles wordt 

onderzocht in nauwe samenhang met de bestuurlijke organisatie van de sociale huisvesting, in het 

bijzonder de verdeling van bevoegdheid en taken tussen de actoren van de sociale huisvesting, de 

mogelijke coördinatiemechanismen, de interbestuurlijke samenwerking.


Deze onderzoeksvragen worden behandeld zowel vanuit een theoretisch referentiekader als van 

een verkenning van buitenlandse huisvestingssystemen en van de resultaten van bestaande 

evaluatiestudies. Op het einde van het onderzoek worden de bevindingen gebundeld in een viertal 

mogelijke toekomstscenario's voor de Vlaamse sociale huisvesting. 

Een derde reeks onderzoeksvragen betreft de leefbaarheid van sociale woonwijken. Mogelijke 

beleidsinstrumenten voor het aanpakken van leefbaarheidsproblemen worden bekeken en in het 

bijzonder wordt nagegaan welke bijdrage daartoe kan worden verwacht van meer lokale 

autonomie inzake toewijzing van sociale woningen. Bij gebrek aan Vlaams onderzoek baseerden 

de onderzoekers zich in eerste instantie noodgedwongen vooral op buitenlandse literatuur. Om 

beter inzicht te krijgen in de Vlaamse situatie, werd het onderzoek uitgebreid met een diepgaander 

onderzoek over de leefbaarheid in de sociale huisvesting, waarbij werd geopteerd voor een casestudie 

aanpak in 3 sociale woonwijken waar leefbaarheidsproblemen worden vastgesteld. Deze 

kwalitatieve analyse moet toelaten een beter inzicht te krijgen in de achtergrond van 

leefbaarheidsproblemen en in de oplossingen die men kan verwachten van verschillende 

beleidsinstrumenten, waaronder het toewijzingsbeleid. Tegelijkertijd wordt gezocht naar meetbare 

indicatoren die toelaten de leefbaarheidsproblemen te objectiveren. 

Dit onderzoek zal midden 2006 afgerond worden, waarna de resultaten van het volledige 

onderzoek bekendgemaakt zullen worden.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 127 



Sociale huisvesting - Vreemdelingen 

De laatste jaren nam het aandeel van vreemdelingen en allochtonen in de toewijzingen van sociale 

woningen enorm toe. 

In aansluiting op mijn vorige vragen dienaangaande, dan ook graag een stand van zaken. 

1. Kan de minister cijfers verstrekken van de toewijzingen van sociale woningen in 2005, 

onderverdeeld naar Belgen, EU- en niet-EU-vreemdelingen en dit per maatschappij en per 

arrondissement? 

2. Kan de minister cijfers verstrekken betreffende het aantal sociale woningen dat in 2005 werd 

toegewezen aan asielzoekers en geregulariseerde illegalen en dit per maatschappij? 

3. Kan de minister cijfers verstrekken betreffende de actuele huurderspopulatie van de sociale 

woningen, onderverdeeld naar Belgen, EU- en niet-EU-vreemdelingen? 

4. Beschikt de minister over gegevens betreffende de etnische afkomst van de (kandidaat-)huurders 

van sociale woningen of wordt in de toekomst aan de maatschappijen de richtlijn gegeven deze 

gegevens te registreren, teneinde ermee rekening te kunnen houden om zo een gezonde “sociale 

mix” te kunnen realiseren?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



1. De gevraagde cijfers over het aantal toewijzingen in 2005, opgedeeld naar Belgen, EU- en niet- 

EU-vreemdelingen per sociale huisvestingsmaatschappij (SHM) en per arrondissement zijn 

momenteel nog niet beschikbaar. Van zodra ze beschikbaar zijn, kan ik ze voorleggen. 

2. De gevraagde cijfers met betrekking tot het aantal sociale woningen dat in 2005 werd toegewezen 

aan asielzoekers en geregulariseerde illegalen per SHM zijn niet beschikbaar. Deze gegevens 

worden niet jaarlijks opgevraagd bij de sociale huisvestingsmaatschappijen, zodat ik ze ook niet 

in de nabije toekomst zal kunnen bezorgen. 

3. I.v.m. de huidige huurderspopulatie van de sociale woningen is er geen informatie beschikbaar 

betreffende de nationaliteit van de huurders, onderverdeeld naar Belgen, EU- en niet-EUvreemdelingen. 

4. Ik beschik niet over informatie betreffende de etnische afkomst van de (kandidaat-)huurders van 

sociale woningen. Er worden ook geen richtlijnen gegeven om deze gegevens te registreren.


KATHLEEN VAN BREMPT, 

VLAAMS MINISTER VAN MOBILITEIT, 

SOCIALE ECONOMIE EN GELIJKE KANSEN




KATHLEEN VAN BREMPT 

VLAAMS MINISTER VAN MOBILITEIT, SOCIALE ECONOMIE EN GELIJKE KANSEN 

Vraag nr. 128 


van WIM VAN DIJCK 

De Lijn - Facturatie foutparkeerders 

Op 17 januari stonden vier voertuigen fout geparkeerd op het terrein van het AZ Sint-Jan in Brugge. 

Omdat een bus van De Lijn daardoor niet kon passeren, liep ze een vertraging op van 70 minuten. De 

Lijn factureert de kosten van die vertraging aan de vier eigenaars. 

1. Wat is de wettelijke basis waarop De Lijn zich beroept om vertragingen aan foutparkeerders te 

factureren? 

2. Hoe gaat de identificatie van de eigenaars van foutgeparkeerde voertuigen praktisch in zijn werk? 

(Wie doet bijvoorbeeld de officiële vaststelling?) 

3. Aan hoeveel eigenaars van foutgeparkeerde wagens werd in 2004 en 2005 een factuur 

gepresenteerd? 

4. Wat was het bedrag aan geïnde facturen in 2004 en 2005? 

5. Resulteren onbetaalde facturen in gerechtelijke procedures? Zo ja, hoeveel werden er 

aangespannen in 2004 en 2005? 

6. In het concrete geval in Brugge stonden de wagens klaarblijkelijk op privé-terrein (nl. de parking 

van het AZ). Kan ook in zulke gevallen De Lijn factureren? 

7. In het concrete geval had de bus volgens getuigen het koersbord op “Geen Dienst” gezet. 

Kan De Lijn ook in zo’n geval vertragingen factureren, of mag dat alleen tijdens het verzekeren 

van de dienst? 

8. Heeft De Lijn in de nodige procedures voorzien om dergelijke facturen zo nodig te betwisten? Zo 

ja, welke?




ANTWOORD 


van WIM VAN DIJCK 

1. De regels betreffende de burgerlijke aansprakelijkheid (art.1382 en volgende van het Burgerlijk 

Wetboek) vormen de wettelijke basis om vertragingen aan foutparkeerders te factureren. De 

rechtbanken beschouwen dienstonderbrekingen als ongevallen in de ruime zin van het woord. De 

gehanteerde tarieven zijn gebaseerd op de overeenkomst tussen De Lijn en de B.V.V.O. 

2. Naargelang de omstandigheden gebeurt de vaststelling door de politie of door het personeel van 

De Lijn. 

3. Aantallen dossiers in 2004 is 1624 en in 2005 zijn er 1757. 

4. Bedrag aan geïnde facturen in 2004 is 86.847,6 en in 2005 is dit 162.277,08. 

5. In het geval van niet betaalde facturen kan De Lijn een burgerlijke procedure inleiden. 

Aantallen procedures in 2004 is 41 en in 2005 zijn er 31. 

6. Om de halte te bereiken wordt sinds jaren in samenspraak met de directie van het AZ St. Jan het 

parkeerterrein gebruikt. Het geciteerde geval is nog in behandeling bij De Lijn - West- 

Vlaanderen, naar aanleiding van de reactie van één van de vier foutparkeerders. 

7. De betrokken gelede bus voerde een lijnrit uit op lijn 31 Brugge - De Haan, richting De Haan. De 

bus droeg deze bestemmingsaanduiding. Een tweede voertuig werd naar de plaats van het 

gebeuren gezonden, omdat de vertraging hoog opliep en om de eerste bus te begeleiden bij 

achteruitrijdmanoeuvres. Deze tweede bus vermeldde op de bestemmingsaanduiding “Geen 

dienst”. 

Vertragingen worden enkel aangerekend vanaf het ogenblik dat ze de lijndienst verstoren. 

8. In het geval van betwisting van een factuur voor dienstonderbreking dient de betrokkene te 

handelen zoals bij de betwisting van elke andere factuur.






Vraag nr. 129 



Publicaties De Lijn - Digitalisering 

De Vlaamse Vervoermaatschappij (VVM) De Lijn maakt in haar communicatie naar werknemers, 

openbare besturen en instellingen, en burgers vaak gebruik van gedrukte infobladen. Deze publicaties 

kosten de belastingbetaler jaarlijks talrijke euro’s. 

Zo onder meer geeft de VVM naast de personeelskrant “Tussen de lijnen” ook een tweemaandelijks 

magazine “Op 1 Lijn” uit, dat voor tien jaargangen (van 1996 tot 2005) 499.927 euro kostte. De 

oplage van dit laatste blad bedraagt per editie 19.600 exemplaren, waarvan slechts 250 bij gewone 

burgers terechtkomen. Dit is nog geen 1,28 procent van de totaliteit. 

Omdat het overgrote deel van gedrukte publicaties terechtkomt bij personen die zelf werken voor de 

VVM De Lijn, of bij openbare besturen en instellingen, rijst de vraag of de kostprijs nog wel te 

verantwoorden valt. Zeker in het digitale tijdperk waarin we vandaag leven: iedereen heeft wel een emailadres 

om een digitale nieuwsbrief te ontvangen. 

Initiatieven ter vermindering van de papierberg zijn niet enkel goed voor het milieu, maar ook 

kostenbesparend. Dat kunnen we als overheid, VVM De Lijn incluis, enkel toejuichen. 

Neemt de minister initiatieven om de papierberg bij de VVM De Lijn te verminderen en met name de 

gedrukte versies van alle publicaties van de VVM De Lijn te digitaliseren?




ANTWOORD 



De Lijn streeft er naar om de papierberg te verminderen en startte daarvoor ondermeer een project 

Electronic Document Management System (EDMS) op. 

Een document management systeem maakt het mogelijk om documenten en informatie via een portaal 

ter beschiking te stellen aan de personeelsleden. 

Het EDMS - project zal inspanningen rond elektronische archivering, content management, 

classificatie en identificatie van documenten, scannen van documenten, enz. in goede banen leiden. 

Alle documenten zoals brieven, faxen, berichten, … zullen elektronisch ter beschikking zijn. Dit 

project wordt gefaseerd aangepakt waarbij wordt gestart met het faxverkeer. 

Beleidsinformatie, die snel dient te worden gecommuniceerd, wordt via een intern berichtenblad 'de 

Snellijn' op electronische wijze, via mail, naar alle personeelsleden verzonden. 

Voor de chauffeurs wordt het bericht in de stelplaats opgehangen. 

Om haar 7.313 personeelsleden te informeren, waarvan meer dan 5.000 chauffeurs, wordt 

uitgebreidere informatie via de personeelskrant "Tussen de Lijnen" in papieren versie op het 

thuisadres bezorgd. Reden hiervoor is dat chauffeurs op hun werkplek niet over een computer 

beschikken en een meer persoonlijke benadering krijgen. 

De Op 1 Lijn-krant onder de vorm van een e-abonnement kan zeker een aanvulling betekenen van de 

gedrukte versie. De Lijn heeft de intentie om een enquête te houden bij de lokale besturen betreffende 

de wensen en noden rond een aantal aspecten rond de Op 1 Lijn-krant. De behoefte om een eabonnement 

voor de Op 1 Lijn-krant maakt onderdeel uit van deze enquête.






Vraag nr. 130 



Doortrekking tramlijn 5 Antwerpen - Planning 

De eerste fase van de verlenging van traject van de vroegere tramlijn 12, nu tram 5, start vermoedelijk 

eind 2006. De bouwaanvraag zou inmiddels op 6 maart 2006 voorgelegd zijn aan de raad van bestuur 

van de BAM, en vervolgens ingediend worden bij Arohm. 

Kan de minister de verschillende etappes meedelen in de doortrekking van dit traject, met telkens de 

vermoedelijke startdatum?




ANTWOORD 



Volgens de informatie waarover De Lijn op dit ogenblik beschikt, is de bouwaanvraag inderdaad in 

maart door de Raad van Bestuur van de BAM behandeld. 

De Lijn gaat ervan uit dat de werken eind 2006 kunnen starten. 

De Lijn mikt op het in gebruik nemen van de nieuwe stelplaats, die op dit verlengde tracé wordt 

voorzien, zo snel mogelijk na het bouwverlof 2008.






Vraag nr. 132 



Buslijn 19 Geel-Diest - Haltes 

Als geregeld gebruiker van buslijn 19 tussen Geel en Diest heb ik enkele vragen. 

Alhoewel de wijzigingen aan lijn 19 zorgen voor een snellere verbinding tussen Diest en Geel (en 

omgekeerd), is de afschaffing van enkele haltes niet echt gebruiksvriendelijk te noemen. 

Waar vroeger een halte was ter hoogte van de kruising Langeberg en Turnhoutsebaan in Molenstede, 

moet men nu +/- 1 km gaan tot de dichtstbijzijnde halte. Dit zorgt voor een aanzienlijke achteruitgang 

inzake mobiliteit, in het bijzonder omdat in die omgeving veel nieuwe huizen gebouwd werden en 

worden. Een halte op de Turnhoutsebaan tussen de Kruisstraat en de Broekstraat zou logisch zijn, 

zeker nu zich hier een heel nieuwe woonwijk heeft ontwikkeld. 

Een tweede knelpunt betreft de overstapmogelijkheden van de reizigers van lijn 19 aan het NMBSstation 

van Diest. Wegens het ontbreken van een halte op de Fort Leopoldlaan – Schoonaerde ter 

hoogte van de voetgangersbrug, verliezen de reizigers kostbare tijd (en geregeld hun aansluiting op de 

trein naar Hasselt of Leuven), doordat ze lang moeten aanschuiven aan de brug over de spoorweg. Een 

halte ter hoogte van de voetgangersbrug zou dit probleem kunnen oplossen. De huidige halte op de 

Ford Leopoldlaan toont trouwens aan dat deze baan er geschikt voor is. 

1. Komt er een bushalte op de Turnhoutsebaan ter hoogte van de Kruisstraat en de Broekstraat? 

2. Komt er een halte aan de Ford Leopoldlaan ter hoogte van de voetgangersbrug naar het NMBSstation 

van Diest?




ANTWOORD 



1. De Lijn is het voorstel voor een bijkomende bushalte op de Turnhoutsebaan ter hoogte van de 

Kruisstraat en de Broekstraat positief genegen. Om op deze plek een veilige bushalte uit te 

bouwen zijn echter uitvoerige infrastructuurwerken noodzakelijk. Gezien het bochtig wegverloop 

en de niveaurijke wegbermen (grachten, taluds) is een aanpassing van de wegbermen en de aanleg 

van een voetpad tussen de zijstraten van de wijk en de bushalte noodzakelijk. Dit dient besproken 

te worden met AWV en de stad Diest. 

2. De Lijn staat eveneens positief t.o.v. het voorstel om een bijkomende bushalte te voorzien op de 

Ford Leopoldlaan ter hoogte van de voetgangersbrug naar het NMBS-station van Diest. Dit 

voorstel is iets eenvoudiger te realiseren. 

Om hier op een veilige manier te kunnen halteren dienen er echter uitwijkplaatsen voorzien te 

worden en dit telkens in de rijrichting voorbij het bestaande zebrapad. De uitwijkplaatsen kunnen 

op eenvoudige wijze voorzien worden door deze te markeren op de huidige pechstrook. De Lijn 

neemt hiervoor contact op met AWV. De nieuwe halte zal geplaatst worden zodra AWV de 

uitwijkplaats heeft ingericht. Deze nieuwe halte eerder inplanten zou een potentieel gevaarlijke 

situatie creëren. 

Gezien de hoge parkeerdruk op deze plek (langparkeren pendelaars) vormt handhaving van het 

parkeervrij houden van de bushalte een blijvend aandachtspunt. De Lijn brengt de Stad Diest 

hiervan op de hoogte.






Vraag nr. 134 



















ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door Geert Bourgeois, Vlaams minister van 







Vraag nr. 135 



























ANTWOORD 










Vraag nr. 136 



Autodelen - Stand van zaken 

Autodelen is een systeem waarbij een aantal auto’s op verschillende plaatsen in een stad of in 

meerdere steden ter beschikking staan van mensen die op het systeem zijn aangesloten. 

Sinds 2004 kunnen regionaalstedelijke gebieden in Vlaanderen het project “autodelen” invoeren. De 

Lijn is partner in het project van Cambio, samen met Taxipost. Optimobil Vlaanderen NV is 

uitvoerder en beheerder. 

1. Waar werd het project autodelen reeds ingevoerd? 

In welke steden worden dergelijke projecten gepland en wanneer zullen die effectief operationeel 

zijn? 

2. Hoe worden de projecten totnogtoe geëvalueerd? 

3. Wat is de kostprijs hiervan voor de Vlaamse overheid?




ANTWOORD 



1. Optimobil Vlaanderen lanceerde een eerste Cambio-autodeelproject in Vlaanderen in Gent op 21 

september 2004. Nadien volgden Brugge (14 oktober 2004), Leuven (20 juni 2005) en Antwerpen 

(7 februari 2006). Momenteel loopt een informatieve webenquête in de steden Hasselt, Kortrijk en 

Mechelen. Afhankelijk van de resultaten hiervan wordt in mei beslist waar het eerstvolgende 

deelproject wordt opgestart. 

2. Het aantal Cambio-leden blijft sinds de start in september 2004 gestaag groeien. 

Leden en wagenpark eind maart 2006 

Totaal Gent Brugge Leuven Antwerpen Andere 

Leden 654 355 62 100 130 7 

Wagens 32 15 3 5 9 

Leden/wagen 20.4 23.7 20.7 20 14.4 

Op dit ogenblik worden de resultaten van een tevredenheidsonderzoek bij de Vlaamse Cambioklanten 

verwerkt. Deze resultaten worden binnenkort bekendgemaakt. De evaluatie door de 

klanten is in elk geval erg positief. 

3. Het Vlaamse Gewest heeft in zijn begroting een eenmalig bedrag van € 300 000 ingeschreven met 

het oog op het starten, in 2004, van het autodeelproject in Vlaanderen.






Vraag nr. 137 










vastgesteld? 




vastgesteld? 


hieromtrent? 











ANTWOORD 










Vraag nr. 138 



Basismobiliteit Limburg - Evaluaties 

Gelet op de dotatie die de Vlaamse Vervoermaatschappij (VMM) De Lijn ontvangt, mag een 

kwaliteitsvolle dienstverlening verwacht worden. Om dit te bewerkstelligen, dient VVM De Lijn op de 

hoogte te blijven van de accuraatheid van de werking. Dit wordt mee bepaald door het voeren van een 

aantal onderzoeken om lijnen te evalueren. Hieruit kan dan gedistilleerd worden of er een over- dan 

wel onderaanbod is. 

Ik stelde reeds meerdere vragen naar de efficiëntie bij de implementatie van de basismobiliteit en had 

daarom graag van de minister vernomen welke evaluatieonderzoeken VVM De Lijn doet in verband 

met het dienstenaanbod. Meer specifiek wil ik vernemen welke evaluatieonderzoeken VVM De Lijn 

recentelijk (periode 2005-2006) heeft uitgevoerd in de provincie Limburg, en dit: 

a) op basis van de beheersovereenkomst; 

b) op basis van vragen en opmerking door “derden” rechtstreeks aan VVM De Lijn gesteld; 

c) op basis van algemene en specifieke opdrachten die de minister gegeven heeft aan VVM De Lijn, 

al dan niet op vraag van “derden”. 

Graag verneem ik tevens voor welke lijnen in de provincie Limburg deze evaluaties resulteerden in het 

bijsturen van de basismobiliteit.




ANTWOORD 



Jaarlijks evalueert de De Lijn alle projecten basismobiliteit en convenant (sinds 1996). Alle vragen en 

opmerkingen, o.a. van rechtstreeks betrokken partners, die De Lijn ontvangt, worden in deze evaluatie 

verwerkt. 

Bij de evaluaties is overigens niet alleen De Lijn zelf betrokken, maar ook de provinciale Openbaar 

Vervoercommissie. 

Specifiek in het kader van basismobiliteit evalueerde De Lijn Limburg in 2005 volgende projecten : 

Hasselt, Genk, Balen, St.Truiden, Zutendaal, Voeren, Maasmechelen, Kinrooi, Hoeselt, 

Nieuwerkerken, Lummen, Wellen, Tongeren-Herstappe, Heers, Herk-de-Stad, Overpelt, Neerpelt, 

Hamont-Achel, Meeuwen-Gruitrode, Bree, bocholt, Gingelom, Leopoldsburg, Beringen, Diepenbeek, 

Alken, Heusden-Zolder, Halen, Landen, Kortessem, Borgloon en Meerhout. 

Laakdal zal voor de eerste maal geëvalueerd worden in 2006 (startdatum december 2004). 

In 2005 stuurde De Lijn Limburg volgende lijnen bij na evaluatie : 

Belbussen 746-747-748 : 1 gebied op zondag 

Lijn 17b : opgeheven 

Belbussen 722-723-725 : op zondag van 3 gebieden naar 2 

Belbussen 700 en 705 : OV-auto op zaterdag en zondag 

Belbussen 708 en 710 : OV-auto op zondag 

Belbussen 730 en 731 : van 2 naar 1 gebied op zondag 

Lijn 347 : opgeheven 

Lijn 453 : schrapping aantal ritten (sinds 9/1/06) 

Belbus 734 : opgenomen in stadsnet St.Truiden op zondag 

Belbus 726 : OV-auto op zaterdag 

Eveneens in 2005 (1/7/05) schrapte De Lijn Limburg een aantal ritten met zeer lage bezetting. Globaal 

voor 2005 ging dit om 299.547 minder gereden kilometers. Op jaarbasis betekent dit 601.171 minder 

gereden kilometers. 

De bijsturingen kaderen in de opdracht die de minister vorig jaar aan De Lijn gaf om op het volledige 

net optimalisaties door te voeren.






Vraag nr. 139 



Sluiting Brusselse Ring - Overleg met Brussels Gewest 


zuiden in de Commissie Infrastructuur van het Brussels Parlement op 26 oktober 2005 stelt minister 


regelmatig contact te hebben met de minister, maar ook met minister Peeters zouden er afspraken zijn 

gemaakt en ontmoetingen gepland. 

Verder zegt minister Smet: “Daarnaast is er ook het coördinatiecomité van het Principieel Akkoord, 

waarin zowel het Vlaams Gewest, de provincie Vlaams-Brabant als het Brussels Hoofdstedelijk 

Gewest op elk niveau, kabinetten en administraties, vertegenwoordigd zijn. Verder zijn er ook 

onderlinge contacten tussen de administraties en tussen de bevoegde kabinetten van gewesten en 

provincie. Ook voor het overleg over een mogelijke sluiting van de Ring is dit het aangewezen 

forum.” 

Er bestaat dus een forum voor het overleg over de mogelijke sluiting van de Ring volgens de Brusselse 

minister. De Vlaamse minister van Mobiliteit zit dus wel degelijk in een overlegmodel. De visie dat er 

een oplossing moet worden gezocht, wordt dus door beide gewesten gedeeld. De gezamenlijke 

bedoeling is, nog steeds volgens minister Smet, om de doorstroming op de Ring mogelijk te maken. 

1. Kan de minister bevestigen dat zij inderdaad gesprekken heeft met de bevoegde Brusselse 

minister? 

2. Wat zijn de resultaten van deze gesprekken? 

3. Zijn deze gesprekken voltooid? Indien niet, welke timing is daarvoor vooropgesteld? 

4. Wanneer zal de minister overgaan tot een beslissing in het dossier van de mogelijke sluiting van 

de Ring in het zuiden van Brussel? 

5. Wanneer zal de minister overgaan tot de uitvoering van de beslissing in het dossier van de 

mogelijke sluiting van de Ring in het zuiden van Brussel? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Peeters (vraag nr. 388) en Van Brempt (nr. 139).




ANTWOORD 



1. Op het recente coördinatiecomité van het Principieel Akkoord (17/03/2006) is naar aanleiding van 

een mogelijke sluiting van de Duboislaan door de heer gouverneur van de Provincie Vlaams- 

Brabant gevraagd om in de nog op te starten “Streefbeeldstudie Ring West” als apart punt te 

kijken naar de mogelijkheden tot het maken van een verbinding ten zuiden van Brussel. 

2. Tussen de betrokken administraties is een eerste overleg geweest om een 

samenwerkingsovereenkomst op te stellen en om de inhoudelijke aspecten van deze 

streefbeeldstudie te bespreken. In mei worden deze documenten verder opgesteld en uitgewerkt 

om daarna aan de betrokken ministers voor te leggen. 

3. Er is nog geen concrete timing vooropgesteld. Het is de bedoeling deze studie in het najaar aan te 

besteden zodat ze in 2007 en 2008 kan uitgevoerd worden. 

4+5 Gezien de complexiteit en uitgebreidheid van deze studie moet een totale looptijd, inclusief 

overleg- en (politieke) beslissingsmomenten, van 2 jaar vooropgesteld worden. Tussentijdse 

rapporten en besluiten zullen ook gecommuniceerd worden.






Vraag nr. 140 



De Lijn - Reclame-overeenkomsten 

Via de NV Streep worden reclameovereenkomsten afgesloten m.b.t. de voertuigen van De Lijn. 

Uiteraard gelden hier een aantal modaliteiten. Zo mag reclame op zij- en achterruiten het zicht van de 

reizigers niet belemmeren. 

1. Kan de minister meedelen welke overeenkomsten sinds 2004 werden afgesloten en welke hiervan 

nog lopende zijn? 

2. Kan de minister ook meedelen om welke bedragen het ging? 

3. Worden de vooropgestelde modaliteiten steeds strikt nageleefd?




ANTWOORD 



Artikel 91 van het Besluit van de Vlaamse regering van 14 mei 2004 betreffende de exploitatie en de 

tarieven van de VVM voorziet een uitzondering op artikel 38 dat het aanbrengen van reclame op de 

ruiten van trams en bussen verbiedt. Het artikel 91 treedt voor de lopende overeenkomsten betreffende 

het aanbrengen van reclame of berichten op de voertuigen van de VVM pas in werking bij het 

verlengen of vernieuwen van deze overeenkomsten. 

1. De Vlaamse Vervoermaatschappij heeft ter zake slechts één enkele overeenkomst, nl. deze van 4 

september 1992 met de N.V. STREEP, die een einde neemt op 31 augustus 2006. Dit contract is 

op dit moment nog steeds lopende. 

2. De bedragen zijn niet opsplitsbaar per soort reclame, De Lijn krijgt van de NV Streep een 

forfaitaire + een variabele vergoeding in functie van de bekleefde oppervlakte. 

Voor de laatste 5 jaar geeft dit volgend resultaat qua inkomsten (in euro) : 

2000 2001 2002 2003 2004 

Variabele 

vergoeding 

143.386,82 149.346,52 150.571,54 165.388,14 187.629,38 

Forfaitaire 

vergoeding 

615.502,02 630.842,80 644.601,61 653.422,57 664.784,36 

Ruilcontracten 

met derden 

505.142,92 495.000,23 716.661,45 877.632,25 1.203.854,20 

Eigen reclame 161.824,30 351.023,67 371.379,00 303.350,00 485.330,00 

Totaal 1.425.856,06 1.626.213,22 1.883.213,60 1.999.792,96 2.541.597,94 

3. Aangezien ruitreclame volgens het lopende contract nog mag, zijn er geen contracten afgesloten 

die in strijd zijn met het besluit van 14 mei 2004. De modaliteiten zoals die gelden in de huidige 

overeenkomst met de N.V. STREEP worden steeds strikt nageleefd.






Vraag nr. 141 



Flitspalen - Stand van zaken 

Er bestaan momenteel twee types van flitspalen, namelijk flitspalen aan verkeerslichten en 

snelheidsmeters. Graag had ik van de minister een stand van zaken vernomen. 

1. Kan de minister een overzicht geven van de flitspalen opgesplitst per type en per provincie? 

Waar wordt een plaatsing van flitspalen gepland en van welk type? 

2. Welke criteria worden gehanteerd voor het al dan niet plaatsen van flitspalen? 

3. Kan de minister een overzicht geven van het aantal geregistreerde overtredingen per provincie en 

per gemeente? 

4. Wordt de plaatsing van flitspalen onderworpen aan een evaluatie? Zo ja, hoe gebeurt dit? Wat zijn 

de resultaten? 

Worden flitspalen na evaluatie soms verplaatst? Zo ja, waar was dit reeds het geval? En wat was 

de reden daartoe? 





ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door Kris Peeters, Vlaams minister van Openbare 

Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur.






Vraag nr. 142 


van KATLEEN HELSEN 

Basismobiliteit - De Lusthoven Arendonk 

Het woon- en zorgcentrum De Hoge Heide is gelegen langs De Lusthoven, de verbindingsweg tussen 

Arendonk en Ravels-Eel in de Noorderkempen. Op deze tien kilometer lange baan is er vandaag geen 

openbaar vervoer. Mensen die dit traject willen overbruggen, moeten bijgevolg over eigen vervoer 

beschikken. 

De nood aan een belbus langs De Lusthoven is groot. Eens te meer omwille van de aanwezigheid van 

het woon- en zorgcentrum, maar ook voor bezoekers, stagiairs en personeelsleden die niet over een 

eigen wagen beschikken. Ook voor de bewoners van deze lange baan en scholieren uit Ravels die in 

Arendonk school lopen, zou een belbus een absolute meerwaarde betekenen. 

1. Zijn er plannen, in het kader van het project basismobiliteit, voor de invoering van een belbus 

langs De Lusthoven? 

2. Onderneemt de minister stappen om dit mobiliteitsprobleem op te lossen? Zo ja, welke?




ANTWOORD 



1. De Lijn erkent dat er op de verbindingsweg tussen Arendonk en Ravels-Eel nood is aan openbaar 

vervoer. Daarom heeft zij een voorstel uitgewerkt om de reguliere buslijn 391 die rijdt tussen Mol 

en Arendonk te vervangen door een belbus. Die belbus zou dan tegelijk de verbindingsweg tussen 

Arendonk en Ravels-Eel (De Lusthoven) kunnen bedienen. Zo zouden zowel de bewoners en 

personeelsleden van het woon- en zorgcentrum De Hoge Heide, alsook schoolkinderen zich vlot 

met het openbaar vervoer kunnen verplaatsen. 

Het voorstel wordt in de loop van de maand april 2006 met de betrokken gemeenten (Mol, Dessel, 

Retie, Arendonk) besproken op een gemeentelijke begeleidingscommissie (GBC). Als zij het 

voorstel genegen zijn, wordt het voor definitieve goedkeuring op de openbaarvervoercommissie 

(OVC) gebracht. 

2. Zie antwoord op vraag 1.






Vraag nr. 143 



Busverbinding Tielt-Roeselare - Stand van zaken 

Reeds enige jaren werd aan de gemeente Pittem door De Lijn een rechtstreekse busverbinding beloofd 

tussen Tielt en Roeselare (via Pittem-centrum). De startdatum van deze lijn werd steeds verder 

opgeschoven om budgettaire redenen. 

Voor de streek van Pittem is dit een heel bijzondere verbinding, aangezien er geen enkele 

rechtstreekse busverbinding is van Tielt naar Roeselare. Ook Tielt is vragende partij. 

1. Wat is de stand van zaken van deze beloofde verbinding? 

2. Zal die verbinding er nog komen? En zo ja, wat is de geplande timing? 

3. Er zou ook een prioriteitenlijst bestaan van geplande verbindingen. Is deze lijn terug te vinden op 

deze lijst? 

Welke verbindingen staan verder nog op deze lijst?




ANTWOORD 



1. Deze verbinding maakt deel uit van de verbindingen die onderzocht worden in het kader van het 

potentieelonderzoek vervoersgebied Roeselare. Dit potentieelonderzoek is een pilootproject 

binnen De Lijn in het kader van netmanagement. De verbinding Roeselare-Tielt (via Pittem) is 

één van de verbindingen die op hun potentieel getoetst worden. De definitieve resultaten van dit 

potentieelonderzoek zijn nog niet gekend. 

2. De realisatie van de verbinding Roeselare-Tielt hangt af van verschillende factoren. Eerst en 

vooral moet het potentieelonderzoek aantonen dat er op die verbinding voldoende gebruik mag 

worden verwacht. Verder moeten er budgettaire middelen voorhanden zijn om het project op te 

nemen in het programma netmanagement. Tenslotte moet er ook bereidheid zijn van de 

gemeenten om het project te ondersteunen door een gepast flankerend beleid. 

3. Er wordt jaarlijks een programma voor nieuwe exploitatieprojecten opgesteld. Er is nog geen 

programma voor 2007 beschikbaar.






Vraag nr. 144 


van MIET SMET 

EU-richtlijn gelijke behandeling m/v - Omzetting 

Op 23 september 2002 werd op Europees niveau “de richtlijn 2002/73/EG tot wijziging van de 

richtlijn 76/207/EEG van de Raad betreffende de tenuitvoerlegging van het beginsel van gelijke 

behandeling van mannen en vrouwen ten aanzien van de toegang tot het arbeidsproces, de 

beroepsopleiding en de promotiekansen, en ten aanzien van de arbeidsvoorwaarden” goedgekeurd. 

De lidstaten moesten volgens deze richtlijn uiterlijk op 5 oktober 2005 de nodige wettelijke en 

bestuursrechtelijke bepalingen in werking laten treden om aan deze richtlijn te voldoen of er voor te 

zorgen dat uiterlijk op die datum de sociale partners bij overeenkomst de vereiste bepalingen 

invoerden. 

Volgens de informatie waarover ik beschik, zou de omzetting van deze richtlijn in Vlaanderen een 

wijziging van de verschillende van kracht zijnde decreten, onder andere op het vlak van opleiding en 

beroepskeuzevoorlichting, impliceren. 

Uit informatie beschikbaar op EUR-Lex, de website over het recht van de Europese Unie, blijkt dat 

voor België nog in geen enkele nationale omzettingsmaatregel voorzien is. 

1. Moet Vlaanderen als gevolg van deze richtlijnen decreetwijzigingen of wijzigingen aan 

uitvoeringsbesluiten doorvoeren? 

Indien ja, welke? 

2. Zijn deze wijzigingen gebeurd? Indien niet, tegen wanneer plant de Vlaamse Regering dit te doen 

en is zij reeds gestart met de voorbereiding van deze wijzigingen? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Vandenbroucke (vraag nr. 147) en Van Brempt 

(nr. 144).




ANTWOORD 


van MIET SMET 

Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door Frank Vandenbroucke, Vice-minister-president 

van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Werk, Onderwijs en Vorming.






Vraag nr. 146 



Mobiliteitsconvenants - Motorrijders 

In 1996 riep de Vlaamse overheid de mobiliteitsconvenants in het leven. Dit instrument heeft als doel 

een coherent mobiliteitsbeleid dat de verkeersveiligheid, verkeersleefbaarheid en de vervoersvraag 

moet optimaliseren en slaat op gewestwegen en hun aanpalende (lokale) wegen. Een convenant houdt 

dus rekening met de verbetering van de multi-modaliteit en wordt vrijwillig afgesloten tussen de 

betrokken partners voornamelijk, doch niet exclusief, openbare besturen. 

Het systeem voorziet in een moederconvenant dat de algemene krijtlijnen tussen de partners uiteenzet. 

Deze algemene afspraken worden nadien concreet ingevuld met één of meerdere van de negentien 

specifieke modules waarin de Vlaamse overheid voorziet. De lokale overheden kunnen aan de hand 

hiervan kiezen hoe zij hun beleid juist invulling willen geven. Onder deze modules vinden we onder 

meer volgende mogelijkheden: 

− herinrichting van doortochten; 

− verkeersveilige herinrichting van schoolomgevingen; 

− verbinding van fietspaden; 

− wegverlichting langs een gewestweg; 

− etc. 

Verkeersveiligheid is hierbij telkens een belangrijk element. Dat werd in het verleden wat de 

motorrijders betreft te vaak over het hoofd gezien. Dit mag blijken uit de publicatie “Aandacht voor 

motorrijders in de weginfrastructuur” die het BIVV (Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid) in 

april 2005 uitbracht. Een van de bekende problemen daarbij is de vele schampblokken, piramiden en 

biggenruggen die bij ongevallen tot bijkomende letselvorming kunnen leiden bij de motorrijder. De 

Vlaamse overheid alsook vele gemeenten drukten reeds hun intentie uit om de infrastructuur aan te 

passen zodat deze motorfietsvriendelijker wordt. 

Zo’n actie of project zou kunnen passen binnen het systeem van de mobiliteitsconvenants door te 

voorzien in een nieuwe module 20, “subsidiering met oog op ingrepen om te komen tot een 

motorvriendelijke weginfrastructuur”. 

1. Werd er bij de opmaak van het mobiliteitsbeleid in het verleden niet te weinig aandacht besteed 

aan de motorfiets en zijn gebruiker? 

2. Gaat de minister ervan uit dat de motorfiets een bijdrage kan leveren in het kader van de 

“duurzame mobiliteit”? 

3. Zijn er plannen om te voorzien in een nieuwe module 20 gericht op de motorfiets en de 

weginfrastructuur in het kader van de mobiliteitsconvenants? Zo ja, wordt hiertoe het nodige


overleg met de betrokken overheden alsook het middenveld, de motorverenigingen en clubs, 

gevoerd?




ANTWOORD 



1. Sinds geruime tijd wordt er in het mobiliteitsbeleid rekening gehouden met de kwetsbare positie 

van motorrijders in het verkeer. Zo werden in het ontwerp mobiliteitsplan Vlaanderen, dat in 2001 

aan het Vlaams Parlement werd voorgelegd, reeds maatregelen opgenomen die de kwetsbare 

positie van motorrijders dienen te verbeteren. In 2002 organiseerde het Vlaams Gewest in 

samenwerking met de MAG screenings voor motorrijders om na te gaan op welke punten er een 

gebrek aan rijvaardigheid kon worden vastgesteld. Deze screenings gaan op dit moment nog steeds 

door met steun van het Vlaams Gewest. Aanvullend werd nagegaan hoe via gerichte maar een 

beperkte opleiding aan deze probleempunten kon tegemoet gekomen worden. Tevens werd 

nagegaan welke problemen zich voordeden met motorrijders in normale verkeersomstandigheden. 

Ook hier werden een aantal tekorten inzake rijvaardigheid vastgesteld. Tezamen met de 

belangenorganisaties werden ook tips uitgewerkt naar zowel motorrijders als automobilisten om te 

komen tot een verhoogde veiligheid. Ook de recente campagne in samnewerking met het BIVV 

kadert hierbinnen. Daarnaast werd een vademecum uitgewerkt om bij aanleg van infrastructuur 

rekening te houden met motorrijders. In samenwerking met Mercator wordt momenteel onderzoek 

verricht naar de omstandigheden waaronder ongevallen met motorrijders zich voordoen. We 

hopen ook hieruit nieuwe elementen voor het beleid te kunnen vinden. De motorfiets en zijn 

gebruiker krijgen dus wel degelijk aandacht binnen het mobiliteitsbeleid. 

2. Over de rol van de motorrijder in het kader van een duurzame mobiliteit is tweeledig. Een 

verhoogd motorgebruik levert in het woonwerk verkeer een bijdrage in de aanpak van het 

congestieprobleem, wat een belangrijk duurzaam aspect is. Anderzijds is het verbeteren van de 

verkeersveiligheid ook een facet dat in het kader van een duurzaam mobiliteitsprobleem niet over 

het hoofd mag gezien worden. Uit de statistieken blijkt dat er in 2003 133 doden vielen bij de 

motorrijders ten opzichte van 667 bij automobilisten, terwijl het aantal afgelegde 

voertuigkilometers van moto’s 1,05 miljard bedroeg in 2003 ten opzichte van 78,31 miljard bij 

personenwagens. Vandaar dat het verminderen van het aantal motorongevallen een belangrijk 

aandachtspunt is om het motorgebruiik als duurzaam alternatief voor de auto te versterken. 

3. Uw voorstel om via het convenantbeleid de veiligheid van motorrijders te gaan stimuleren is niet 

aangewezen. Het is wel belangrijk dat de veiligheid voor motorrijders bij de herinrichting van 

wegen als aandachtspunt meegenomen wordt. In de aanzet van uw vraag verwijst u terecht naar de 

bekende problemen die zich soms op het terrein voordoen, met name de schampblokken, 

piramiden en biggenruggen. Dit zijn kleine infrastructurele ingrepen die via de Provinciale 

commissie verkeersveiligheid geregeld kunnen worden. Alle verkeersveiligheidsprojecten met een 

financiële impact kleiner dan 200.000€ worden in deze commissie besproken.






Vraag nr. 147 



Uitvoering Pendelplan - Stand van zaken 

Het Pendelplan vormt het kader waarbinnen het woon-werkverkeer kan gedijen. Daartoe worden een 

aantal maatregelen en instrumenten ontwikkeld. Eén ervan is het provinciaal mobiliteitspunt (of 

mobidesk), een ander het zogenaamde Pendelfonds. 

Volgens de timing, voorzien in het Pendelplan, wordt er in het najaar van 2005: 

- een convenant opgesteld tussen de Vlaamse overheid, De Lijn en de provincies; 

- een gewestelijke stuurgroep opgericht ter ondersteuning van de realisatie van de vooropgestelde 

doelstelling. Hierin zit een vertegenwoordiger van elk van de vijf provinciale mobiliteitspunten. 

In het voorjaar 2006 is voorzien: 

- het afsluiten van een convenant tussen de Vlaamse overheid, De Lijn en de provincies en het 

openen van het eerste provinciale coördinatiecentrum; 

- de oprichting in iedere provincie van een provinciale stuurgroep ter coördinatie van de provinciale 

werking. 

- In 2007 zouden dan de vier andere provinciale mobiliteitspunten opengesteld worden. 

Wat de timing in verband met het Pendelfonds betreft voor het opzetten van concrete projecten op 

maat, wordt in het najaar 2005 een beheerstructuur uitgewerkt voor het fonds, een 

samenwerkingsakkoord tussen de betrokken partners opgesteld en een eerste project op maat 

opgestart. In het voorjaar 2006 komt de eerste selectie van proefprojecten; vanaf 2007 de volgende 

selecties. 

Uit de gedachtewisseling in de Commissie voor Openbare Werken, Mobiliteit en Energie van 24 

januari 2006 is gebleken dat de provincie Oost-Vlaanderen hierin het verst staat met de realisatie van 

het Skaldenpark in Gent. 

Wat de provincie Oost-Vlaanderen betreft, kan men dus stellen dat het Pendelplan binnen de 

vooropgezette timing zit. Maar hoe zit het met de andere provincies? Hun provinciale 

mobiliteitspunten of mobidesks dienen maar opengesteld te worden in 2007, maar er is wel nood aan 

voorbereiding hiervan in 2005 en voorjaar 2006. 

1. Wat is de stand van zaken in verband met de voorbereidingen van de mobidesks in de 

verschillende Vlaamse provincies? 

2. Is de timing op schema, m.a.w. kunnen proefprojecten ingediend worden zonder dat de provincie 

beschikt over een opengestelde mobidesk? 

3. Of is het mogelijk om buiten een provinciale mobidesk experimenten voor woon-werkverkeer in 

te dienen? 

4. Kan de minister de lijst met ingediende projecten meedelen?




ANTWOORD 



1. Vooreerst dient er in functie van mogelijke naamsverwarring gesteld worden dat er een wezenlijk 

verschil bestaat tussen de begrippen “mobidesk” en “mobiliteitspunt”. 

In navolging van, en geïnspireerd op een gelijknamig initiatief dat reeds in de provincie Limburg 

bestond, werden in de vier andere provincies de provinciale mobidesks opgericht. Dit zijn 

informatie – en coördinatiepunten waarbinnen de problematiek van het bedrijfsvervoer op een 

gecoördineerde wijze wordt aangepakt. De vijf provincies engageerden zich hiervoor in een 

overeenkomst met het Vlaams Gewest, onder de noemer "Coördinatieopdracht inzake 

bedrijfsmobiliteitsmanagement". Deze overeenkomst, waarvoor voormalig minister Bossuyt 

financiële middelen ter beschikking stelde van de provincies, past in de uitvoering van de 

beslissingen van het “Werkgelegenheidsakkoord 2003 - 2004”. 

De provinciale mobiliteitspunten worden in kader van het pendelplan geoperationaliseerd. In het 

pendelplan wordt dan ook voorgesteld om – onder het dak van de provinciale mobiliteitspunten – 

de provinciale mobidesks en de mobiliteitsconsulenten van De Lijn te laten samenwerken op het 

terrein aan een geïntegreerde aanpak van het woon-werkverkeer. De opzet is om vraaggericht de 

knelpunten inzake woon-werkverkeer aan te pakken, en de gestelde problemen op te lossen via het 

bestaande aanbod of via nieuw te creëren diensten. Daarbij zullen de bestaande kennis en de 

middelen van zowel de provinciebesturen als De Lijn worden gebundeld. 

Wat de stand van zaken m.b.t. de voorbereidingen van de mobiliteitspunten betreft, kan ik u 

melden dat er een algemene ontwerp-overeenkomst werd opgesteld, waarin de globale 

engagementen en taken van de verschillende partners m.b.t. de inwerkingstelling van de 

mobiliteitspunten zijn opgenomen. Deze ontwerptekst werd besproken met de provinciebesturen 

en De Lijn, en zal in een definitieve versie worden gegoten. De ondertekening van deze algemene 

overeenkomst zal in de loop van juni plaats vinden. 

In functie van de dagdagelijkse werking van de mobiliteitspunten zal er aanvullend op de 

algemene overeenkomst een specifieke overeenkomst per provincie worden afgesloten, die 

rekening houdt met de specificiteit van de betrokken provincie inzake logistieke en 

personeelsinbreng. In deze specifieke overeenkomst worden algemene afspraken en wederzijdse 

engagementen in functie van het desbetreffende mobiliteitspunt op gedetailleerde wijze vastgelegd 

Deze specifieke overeenkomst zal als addendum gelden bij de algemene overeenkomst. 

De oprichting van de provinciale mobiliteitspunten zal op een gefaseerde manier gebeuren, zowel 

wat de algemene inwerkingstelling als de operationalisering per provincie betreft. De bestaande 

mobidesks zullen daarbij worden geïntegreerd. 

Conform de opgemaakte timing, is de opening van het eerste provinciale mobiliteitspunt voorzien 

in 2006, en zullen de andere vier mobiliteitspunten in 2007 worden opengesteld. Om de 

inwerkingstelling van deze vier mobiliteitspunten op een gefaseerde manier te laten verlopen, zal – 

aanvullend op de bestaande mobidesks – per provincie één centraal infopunt wordt gerealiseerd in 

functie van dienstverlening en informatieverschaffing naar het grote publiek (loketfunctie). Voor 

het infopunt en de mobidesk samen zal één telefoonnummer en één website worden voorzien, 

zodat per provincie alsnog één centraal aanspreekpunt inzake woon-werkverkeer ontstaat. In een 

volgende fase worden de fysieke mobiliteitspunten opgericht, die de infopunten en bestaande 

mobidesks integreren.


2. Projecten inzake woon-werkverkeer zullen ingediend kunnen worden vanaf de officiële 

ondertekening van de algemene overeenkomst tussen de verschillende partners die betrokken zijn 

bij de inwerkingstelling van de provinciale mobiliteitspunten. Het indienen van projecten moet op 

termijn m.a.w. gebeuren via het provinciale mobiliteitspunt. In de provincies waar – rekening 

houdend met de gefaseerde inwerkingstelling en operationalisering (zie antwoord vraag 1) – de 

mobiliteitspunten nog niet fysiek werden uitgebouwd, zullen de centrale aanspreekpunten 

(mobidesks en infopunten samen) de projectaanvragen behandelen. 

Projecten die concrete maatregelen bevatten met het oog op de bevordering van de duurzame 

mobiliteit op het vlak van woon-werkverkeer, maar die buiten het domein van het geregeld 

vervoer vallen en niet gekaderd kunnen worden in de mobiliteitsconvenant, kunnen ingediend 

worden in kader van het pendelfonds. Het pendelfonds werd decretaal verankerd i.k.v. het 

programmadecreet. Het indienen van projecten in kader van het pendelfonds kan vanaf de 

inwerkingtreding van het fonds, m.a.w. vanaf de zomer 2006. 

3. Het uitgangspunt is dat het provinciale mobiliteitspunt binnen de betrokken provincie als centraal 

aanspreekpunt fungeert m.b.t. woon-werkverkeer. Dit betekent dat alle projecten in kader van 

woon-werkverkeer via de provinciale mobiliteitspunten worden geïnitieerd, gefaciliteerd, begeleid 

en ondersteund waar nodig. Dit geldt zowel voor de projecten binnen het kader van 

Netmanagement De Lijn en de convenantenprocedure, als binnen het kader van het pendelfonds. 

Op die manier wordt de huidige problematiek, waarbij dikwijls verspreide inspanningen worden 

geleverd door diverse instanties op het vlak van woon-werkverkeer, met een suboptimale 

onderlinge afstemming en een gevaar voor overlapping als gevolg, ondervangen. Bovendien zal er 

met de provinciale mobiliteitspunten één centraal aanspreekpunt worden gerealiseerd, hetgeen 

veel duidelijker is naar de bedrijven toe. 

4. Het project in de Gentse kanaalzone (Max Mobiel) was het pilootproject voor het Pendelfonds, en 

ging officieel van start in januari 2006. In navolging van dit project werd reeds interesse getoond 

voor een project in Geel – Westerlo, een project in Temse – Sint-Niklaas, een project in Lokeren 

en een project in Meise-Westrode. Ook vanuit de Antwerpse haven is er een concrete vraag 

binnengekomen over de mogelijkheden van een project i.k.v. het Pendelfonds. Ook deze vraag 

wordt verder onderzocht.

Vlaams Parlement – 1011 Brussel – Tel. 02/552 11 11 – Fax 02/552 11 22

Nr. 8 

Zitting 2005-2006 

Mei 2006 

BULLETIN VAN VRAGEN EN ANTWOORDEN 

DEEL II


B. Vragen waarop werd geantwoord na het verstrijken van de reglementaire termijn


FRANK VANDENBROUCKE, 


VLAAMS MINISTER VAN WERK, ONDERWIJS EN VORMING






EN VORMING 

Vraag nr. 88 

van 20 januari 2006 

van BART SOMERS 

Beoordeling van werkzoekenden - VDAB en RVA 

Uit contacten met de VDAB blijkt dat men daar ervaart dat de RVA-facilitatoren minder streng zijn 

dan de VDAB-consulenten ten aanzien van het activeren van werkzoekenden. Het leidt tot genante 

situaties: de VDAB stuurt mensen door naar de RVA, waar ze teruggestuurd worden naar de VDAB. 

Eén van de problemen die worden aangestipt als bron van de verschillende benadering is de definitie 

van het begrip “passende dienstbetrekking”. Zo kunnen vanuit de huidige maatschappelijke context 

vragen worden gesteld bij het afstandscriterium van 25 km. Dat dateert uit 1963 toen mobiliteit nog 

een heel ander begrip was dan vandaag. 

1. Erkent de minister dat er een verschillende graad van gestrengheid bestaat inzake de beoordeling 

van werkzoekenden in hoofde van de RVA-facilitatoren en de VDAB-consulenten? 

2. Welke zijn de oorzaken van deze verschillende interpretaties die ondanks een 

samenwerkingsakkoord terzake blijven bestaan? 

3. Is de minister van plan om dit probleem op korte termijn aan te kaarten bij zijn federale collega? 

4. Heeft hij een oplossing voor dit probleem? 

Zal hij aan zijn federale collega vragen de concrete inhoud van het begrip “passende 

dienstbetrekking” te evalueren en aan te passen aan de actuele omstandigheden en 

maatschappelijke evoluties die zich sinds 1963 hebben voltrokken?




EN VORMING 

ANTWOORD 

op vraag nr. 88 van 20 januari 2006 

van BART SOMERS 

De opdracht van de RVA facilitatoren en VDAB consulenten is toch wel enigszins verschillend. 

Vanuit die optiek is het moeilijk om de strengheid af te wegen. 

Er is wel een betere communicatie tussen beiden nodig. Na recent overleg met mijn federale collega 

zullen RVA en VDAB hier trouwens de eerstkomende maanden rond werken. De RVA zal in de 

nabije toekomst de VDAB-consulenten informeren over welk gevolg waarom aan een transmissie 

gegeven wordt. Deze feedback laat trouwens beide toe om efficiënter te kunnen werken. 

Daarnaast is het zo dat voor werkzoekenden die door de RVA worden opgeroepen in het kader van het 

samenwerkingsakkoord, de eventuele transmissies die door de VDAB werden doorgestuurd, soms 

worden opgespaard tot bij het gesprek met de facilitator. Het gevolg hiervan is dat de werkzoekende 

pas een hele tijd na de transmissie van de VDAB-consulent een eventuele sanctie of verwittiging 

krijgt. In het overleg met mijn federale collega is afgesproken dat om een efficiënte en effectieve 

begeleiding door de VDAB-consulent te kunnen waarmaken, een transmissie, of die binnen of buiten 

dispo gebeurt, steeds onmiddellijk door de RVA wordt onderzocht. 

In tegenstelling tot wat u aanstipt, vormt het begrip “passende dienstbetrekking” geen hinderpaal voor 

de VDAB of de RVA. Het is correct dat de omschrijving van het begrip “passend jobaanbod” qua 

omschrijving fundamenteel teruggaat tot de jaren zestig maar deze omschrijving werd geactualiseerd 

in het ministeriële besluit van 26 november 1991 en ook in de daaropvolgende jaren meermaals 

aangepast aan de steeds evoluerende arbeidsmarkt. 

De kerncriteria op basis waarvan een jobaanbod al dan niet als passend wordt omschreven, zijn 

bijgevolg nog steeds actueel: 

• In de eerste zes maanden is een betrekking niet passend indien ze niet aansluit bij het 

aangeleerde beroep, het gewone beroep of een aanverwant beroep. Na deze periode is de 

werkzoekende verplicht een betrekking in een ander beroep te aanvaarden. 

• Een betrekking is niet passend indien ze niet in overeenstemming is met de essentiële zaken 

uit de arbeids- en sociale wetgeving (bvb. minimaal verloning volgens CAO of (voor jobs in 

België uitgeoefend) een minstens gedeeltelijke onderwerping aan sociale zekerheid). 

• Een betrekking is niet passend indien men gewoonlijk meer dan 12 uur van huis is of indien 

de verplaatsingstijd meer dan 4 uur bedraagt. Voor zover de job minder dan 25 kilometer van 

de woonplaats is, wordt met het criterium tijd geen rekening gehouden en kan de 

werkzoekende op basis hiervan geen jobaanbod weigeren. Kortom in tegenstelling tot wat u in 

uw vraag aangeeft, kan een jobaanbod in Oostende voor bvb. een werkzoekende uit Mechelen 

wel perfect als een passend jobaanbod worden omschreven. 

• Een betrekking is niet passend indien de nettobezoldiging min de reiskosten ten laste van de 

werknemer lager is dan de werkloosheidsuitkering rekening houdende met gezinsbijslag. 

• Een betrekking is niet passend indien het gaat om nachtarbeid voor zover de werkzoekende 

vanuit zijn studiekeuze of beroepsverleden geen beroepsvoorkeur heeft die nachtwerk 

veronderstelt.


• Het passend karakter van een jobaanbod wordt niet beïnvloed door overwegingen van 

familiale aard (bvb. kinderlast) of het feit dat de werkzoekende hoopt eerstdaags het werk in 

een andere betrekking te kunnen aanvatten. 

Daarnaast is het zo dat in het besluit een aantal nuanceringen werden opgenomen. Deze 

interpretatiemarge voor de VDAB-consulenten is echter terecht. Iedere vacature en werkzoekende is 

immers verschillend en het is uiteindelijk de werkgever die uit een liefst zo beperkt mogelijk aantal 

goed gescreende kandidaten een werknemer uitkiest. Het is bijgevolg onmogelijk om een sluitende 

wetgeving zonder enige interpretatiemarge voor een passend jobaanbod uit te schrijven. Het is echter 

van essentieel belang dat deze interpretatie steeds opnieuw kan gebeuren vanuit de hedendaagse 

arbeidsmarktrealiteit en dat daarbij binnen de VDAB een eenduidige visie tussen de verschillende 

regio’s bestaat. Ik heb de VDAB gevraagd om hierop uitdrukkelijk toe te zien. Mijn federale collega 

deelt trouwens eenzelfde visie voor wat de RVA betreft.






EN VORMING 

Vraag nr. 140 



Opleidingen Stedenbouw - Rationalisatie 

Blijkbaar is er in Vlaanderen een versnippering van het aanbod van masteropleidingen in de 

Stedenbouw. 

1. Klopt het dat de associatie KU Leuven-St.-Lucas Gent/Brussel op dit ogenblik drie opleidingen in 

de Stedenbouw organiseert? 

2. Welke andere opleidingen in de Stedenbouw worden er nog in het Brusselse georganiseerd en 

door wie? 

3. Welke zijn de studentenaantallen van de diverse masteropleidingen in de Stedenbouw in 

Vlaanderen? 

4. Is de huidige situatie niet in tegenspraak met de rationalisatie-aanbevelingen van de minister en 

van het departement Onderwijs?




EN VORMING 

ANTWOORD 



1 - 3. Hierbij vindt u een overzicht van de mastersopleidingen in de stedenbouw die in de Vlaamse 

Gemeenschap georganiseerd worden: 

Associatie Hogeschool Vestiging Hoofdinschrijvingen 

Master in de stedenbouw (60 studiepunten) 

Bijkomende 

inschrijvingen 

Totaal 

Associatie 

Universiteit Gent 

Hogeschool Gent Gent 11 5 16 

Master in de stedenbouw en de ruimtelijke planning (120 studiepunten) 

Universitaire 

Associatie 

Brussel 

Associatie 

Universiteit en 

Hogescholen 

Antwerpen 

Associatie 

Erasmushogeschool Brussel 80 6 86 

Hogeschool 

Antwerpen 

Antwerpen 40 40 

Hogeschool voor Brussel 6 6 

K.U.Leuven Wetenschap en Kunst Gent 41 41 

Totaal 178 11 189 

Bron cijfergegevens: Databank Tertiair Onderwijs (DTO) – academiejaar 2005-2006 

Opmerking: Deze cijfers zijn voorlopige cijfers. 

Zoals u uit de tabel kunt afleiden, wordt er binnen de Associatie Katholieke Universiteit Leuven 

strikt genomen slechts één opleiding in de stedenbouw en de ruimtelijke planning aangeboden, met 

name door de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Deze instelling biedt de opleiding wel aan in 

haar twee vestigingsplaatsen: Brussel en Gent. 

4. Het aanbod in Brussel is inderdaad niet optimaal. Deze situatie vindt haar oorsprong 

weliswaar in een zeer specifieke regeling. De integratie van bepaalde afdelingen van het hoger 

onderwijs voor sociale promotie in de hogescholen werd decretaal in 2004 mogelijk gemaakt. 

Tot die afdelingen behoorden ook de opleidingen in de stedenbouw. De betrokken afdelingen 

stedenbouw konden aldus stelselmatig omgevormd worden tot een bachelors- of een 

mastersopleiding in de schoot van een hogeschool (er volgen momenteel nog 8 studenten in 

Brussel en 4 in Antwerpen de HOSP-opleiding in afbouw). 

De afdeling Stedenbouw van het CVO Sint-Lucas in Brussel werd overgenomen door de 

Erasmushogeschool, waardoor deze instelling – na een positief advies van de 

Erkenningscommissie en na goedkeuring van het besluit betreffende de omvorming van 

sommige afdelingen van het hoger onderwijs voor sociale promotie naar de bachelor-


masterstructuur van het hoger onderwijs door de Vlaamse Regering op 17 september 2004 – 

de mastersopleiding in de stedenbouw en de ruimtelijke planning kon aanbieden. 

De Hogeschool voor Wetenschap en Kunst heeft bij deze operatie de afdeling Stedenbouw van 

het CVO Sint-Lucas in Gent overgenomen. De Erkenningscommissie heeft een positief advies 

voor de vestiging in Gent uitgebracht. De instelling heeft evenwel beslist de mastersopleiding 

in haar twee vestigingsplaatsen – Brussel en Gent – aan te bieden. Op wetgevingstechnisch 

gebied kon en kan deze beslissing niet betwist worden Overeenkomstig artikel 42 van het 

Structuurdecreet heeft de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst hiertoe de decretale 

bevoegdheid. 

Op dit ogenblik beschik ik niet over de nodige instrumenten om in de Brusselse situatie 

regelgevend op te treden. In het nieuwe financieringsmechanisme voor het hoger onderwijs 

wil ik echter voldoende stimulansen inbouwen die hetzij een meer rationele ordening belonen, 

dan wel dergelijke ondoelmatige situaties financieel benadelen. Op deze manier wil ik de 

instellingen aanzetten om ofwel dergelijke opleidingen af te bouwen, ofwel onderling nauwer 

samen te werken.






EN VORMING 

Vraag nr. 141 










vastgesteld? 




vastgesteld? 


hieromtrent? 











EN VORMING 

ANTWOORD 










EN VORMING 

Vraag nr. 142 



Scholen Oost-Vlaanderen - Anderstaligen 

Tijdens de aanvullende regeerverklaring van 18 mei verkondigde minister-president Leterme dat er 

een aantal maatregelen zouden worden genomen om het Nederlandstalig onderwijs in de Vlaamse rand 

rond Brussel te ondersteunen. 

Intussen blijkt echter dat het aandeel anderstalige leerlingen in sommige scholen in Oost-Vlaanderen 

behoorlijk hoog kan oplopen. 

1. Beschikt de minister over meer gedetailleerde cijfers terzake? 

2. Beschikt hij over het percentage anderstalige leerlingen per school (LO-SO) in Oost-Vlaanderen? 

3. Wat is de evolutie de laatste jaren?




EN VORMING 

ANTWOORD 



1. Het Departement beschikt in het kader van het geïntegreerd ondersteuningsaanbod over het 

percentage anderstalige leerlingen per school voor het basisonderwijs en voor de eerste graad 

van het secundair onderwijs. Ik merk op dat we enkel over gegevens beschikken van de 

scholen die een zending deden om extra GOK-lestijden in het basisonderwijs of GOK-uren in 

het secundair onderwijs te bekomen. Deze zendingen gebeurden in februari 2002 (eerste 

GOK-cyclus) en februari 2005 (tweede GOK-cyclus). De Vlaamse volksvertegenwoordiger 

vindt de cijfers in bijlage. 

2. De Vlaamse volksvertegenwoordiger vindt de cijfers in bijlage. 

3. Net zoals in de andere provincies is er in Oost-Vlaanderen tussen 2002 en 2005 een stijging 

van het aantal doelgroepleerlingen en van het aantal anderstaligen te bemerken en dit zowel 

voor het basisonderwijs als voor het secundair onderwijs. Daartegenover stond een stijging 

van het aantal GOK-uren en lestijden. Aangezien we werken met verklaringen op eer van de 

ouders kunnen we er niet zeker van zijn of de stijging te wijten is aan een daadwerkelijke 

stijging van het aantal anderstaligen of van een betere registratie. Het decreet gelijke 

onderwijskansen heeft sinds 2002 immers aan bekendheid gewonnen. 

BIJLAGEN 

1. Cijfergegevens basisonderwijs 

2. Cijfergegevens eerste graad Secundair Onderwijs 

Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/VANDENBROUCKE/142/antw.142.bijl.001.doc 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/VANDENBROUCKE/142/antw.142.bijl.002.doc






EN VORMING 

Vraag nr. 144 



Geweld op school - Schoolpolitie 

Het is onrustwekkend dat het aantal geregistreerde gevallen van geweld op school blijft stijgen. De 

federale minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael heeft hierover onlangs cijfers 

bekendgemaakt. Vlaanderen neemt van het totaal 35 % van de voorvallen voor zijn rekening. Wallonië 

zou verantwoordelijk zijn voor 50 % en het resterende percentage van de gewelddelicten kan aan 

Brussel toegewezen worden. 

Er zijn politiezones die initiatieven nemen om het geweld op school te bestrijden en om scholen en 

schoolomgevingen veiliger te maken. De Limburgse politiezone Beringen-Ham-Tessenderlo nam 

bijvoorbeeld het initiatief om twee schoolagenten in dienst te nemen. 

1. Heeft de minister nog weet van andere schoolgemeenschappen die gebruikmaken van 

schoolpolitie? 

2. Zijn er plannen om deze initiatieven te ondersteunen? 

3. Werden de voor- en nadelen van het inzetten van schoolpolitie reeds onderzocht en welke 

alternatieven worden door het beleid eventueel aangeboden?




EN VORMING 

ANTWOORD 



1. Ook in verschillende andere politiezones in Vlaanderen ontstonden de afgelopen jaren 

samenwerkingsinitiatieven tussen onderwijs en politie of justitie om geweld op school tegen te 

gaan en/of spijbelen effectief aan te pakken. Het gaat hierbij steeds om lokale initiatieven, 

opgestart vanuit een plaatselijke dynamiek en gebaseerd op lokale engagementen. 

Enkele voorbeelden: 

• In Leuven nam de Jeugd en Sociale Dienst van de politie het initiatief om een plan uit 

te werken om schoolverzuim tegen te gaan en delinquent gedrag aan te pakken. Naar 

aanleiding hiervan werd een werkgroep opgericht met vertegenwoordigers uit 

onderwijs, welzijn, politie en justitie. Met de verschillende betrokkenen werd een 

stappenplan uitgewerkt met een standaard meldingsfiche en een gestandaardiseerde 

procedure voor aanpak. Bovendien werden afspraken gemaakt over gerichte controles 

tijdens de schooluren op openbare plaatsen in de directe omgeving van scholen. 

• In Antwerpen is het jeugdparket (in samenwerking met de stedelijke regiecel VISIEr) 

in oktober 2002 gestart met het project ‘protocolovereenkomsten’. Deze 

protocolovereenkomsten installeren een effectieve samenwerking tussen (secundaire) 

scholen, politie en jeugdparket. Initiatieven van de partners worden op elkaar 

afgestemd en gebundeld om te komen tot een globale en geïntegreerde aanpak van 

agressie en (als misdrijf omschreven) feiten in en rond de scholen. Door middel van 

vaste contactpersonen, meldingsformulieren en feedbackformulieren betekenen deze 

protocolovereenkomsten het sluitstuk op een intensieve en gestructureerde aanpak van 

problematische leerlingen. 

Ik benadruk dat dit slechts enkele voorbeelden zijn, en dat er lokaal waarschijnlijk ook nog op 

heel wat andere plaatsen afspraken gemaakt zijn tussen scholen en politie/justitie. 

2. De aangehaalde voorbeelden tonen m.i. aan dat dergelijke samenwerkingsverbanden ontstaan 

vanuit lokale initiatieven en ook lokaal gedragen worden. Ik ben hiervan ook een voorstander: 

dergelijke initiatieven ontstaan vanuit een lokale nood, een lokale dynamiek. Ik heb 

vooralsnog dan ook geen plannen om dergelijke initiatieven centraal te ondersteunen. 

Wel stel ik in mijn actieplan rond spijbelen en schoolverzuim, dat momenteel ter bespreking 

voorligt in het Parlement, dat ik het gesprek wil aangaan met de Vereniging van Vlaamse 

Steden en Gemeenten om te komen tot een gezamenlijke visie over de rol van de lokale 

overheid bij de opvolging van leerplichtproblemen. Hierbij is de rol van de lokale politie 

natuurlijk een belangrijk aandachtspunt. 

3. Aangezien het gaat over lokale initiatieven, berust ook de evaluatie van deze projecten bij de 

lokale betrokkenen. Vooralsnog zie ik hierin geen opdracht voor het beleid.






EN VORMING 

Vraag nr. 145 



Scholen West-Vlaanderen - Anderstaligen 

Tijdens de aanvullende regeerverklaring van 18 mei verkondigde minister-president Leterme dat er 

een aantal maatregelen zouden worden genomen om het Nederlandstalig onderwijs in de Vlaamse rand 

rond Brussel te ondersteunen. 

Intussen blijkt echter dat het aantal anderstalige leerlingen in sommige scholen in West-Vlaanderen 

behoorlijk hoog kan oplopen. 

1. Beschikt de minister over meer gedetailleerde cijfers terzake? 

2. Beschikt hij over het percentage anderstalige leerlingen per school (LO-SO) in West-Vlaanderen? 

3. Wat is de evolutie de laatste jaren?




EN VORMING 

ANTWOORD 




percentage anderstalige leerlingen per school voor het basisonderwijs en voor de eerste graad van 

het secundair onderwijs. Ik merk op dat we enkel over gegevens beschikken van de scholen die 

een zending deden om extra GOK-lestijden in het basisonderwijs of GOK-uren in het secundair 

onderwijs te bekomen. Deze zendingen gebeurden in februari 2002 (eerste GOK-cyclus) en 

februari 2005 (tweede GOK-cyclus). De Vlaamse volksvertegenwoordiger vindt de cijfers in 

bijlage. 

2. De Vlaamse volksvertegenwoordiger vindt de cijfers in bijlage. 

3. Net zoals in de andere provincies is er in West-Vlaanderen tussen 2002 en 2005 een stijging van 

het aantal doelgroepleerlingen en van het aantal anderstaligen te bemerken en dit zowel voor het 

basisonderwijs als voor het secundair onderwijs. Daartegenover stond een stijging van het aantal 

GOK-uren en lestijden. Aangezien we werken met verklaringen op eer van de ouders kunnen we 

er niet zeker van zijn of de stijging te wijten is aan een daadwerkelijke stijging van het aantal 

anderstaligen of van een betere registratie. Het decreet gelijke onderwijskansen heeft sinds 2002 

immers aan bekendheid gewonnen. 

BIJLAGEN 


2. Cijfergegevens eerste graad Secundair Onderwijs 

Bijlage(n): 








EN VORMING 

Vraag nr. 146 


van KATLEEN MARTENS 

Scholen Limburg - Anderstaligen 

In de regeringsverklaring van 18 mei 2005 werd de belofte gedaan om extra ondersteuning 

taalvaardigheid aan te bieden in de Vlaamse Rand rond Brussel. 

Jammer genoeg moeten we vaststellen dat deze problematiek zich niet beperkt tot die Vlaamse Rand. 

In Limburg zijn er ook tal van gemeenten waar het aantal anderstaligen vrij hoog oploopt. 

1. Beschikt de minister over het percentage anderstalige leerlingen per school (LO-SO) in Limburg, 

en dit voor de laatste vijf schooljaren? 

2. Vanaf welk percentage anderstaligen acht de minister de draagkracht van een school 

overschreden? 

3. Welke initiatieven anders dan het inschrijvingsbeleid heeft de minister reeds genomen om dit 

belastend percentage in die scholen te beheersen? 

4. Welke initiatieven anders dan het inschrijvingsgeld zal de minister nog nemen om dit belastend 

percentage in die scholen te beheersen?




EN VORMING 

ANTWOORD 










2. Voor de basisscholen in de gemeenten die grenzen aan het Brussels Hoofdstedelijke Gewest of 

aan de rand- en taalgrensgemeenten en die sinds 9 januari 2006 extra lestijden ontvangen om 

de integratie van de anderstalige leerlingen te bevorderen is een drempel van ten minste 10 % 

leerlingen van wie de thuistaal niet het Nederlands is, ingevoerd. Er werd een drempel van 

10% ingevoerd (zoals dit ook bij de aanvullende lestijden gelijke onderwijskansen het geval 

is) omdat er mag vanuit gegaan worden dat de reguliere omkadering én het op school 

uitgebouwde zorgbeleid volstaan om een kleiner percentage van kinderen met speciale noden 

op te vangen. 

3. Het initiële GOK-decreet bepaalde dat een school, die meer dan 10% anderstaligen telde dan 

het gemiddelde in het LOP, kon doorverwijzen op basis van thuistaal. Omdat deze 

mogelijkheid in de praktijk niet werkte en erg stigmatiserend was, werd de doorverwijzing 

geschrapt. 

Het huidige decreet voorziet in de mogelijkheid om voorrang te verlenen aan GOK-leerlingen 

of desgevallend aan niet-GOK-leerlingen. Deze laatste mogelijkheid kan enkel indien de 

school meer dan 10% meer GOK-leerlingen (alle indicatoren, niet enkel thuistaal) telt dan het 

gemiddelde in het LOP of in de gemeente als de school niet is gelegen in een LOPwerkingsgebied. 

Er is dus geen centrale drempel bepaald. 

Ik geloof overigens niet in een spreidingsbeleid. We kunnen geen leerlingen omwille van hun 

thuistaal of andere kenmerken verplicht verplaatsen van de ene school naar de andere. Dit zou 

in strijd zijn met de vrije keuze van de ouders. Ik geloof in tegendeel in een betere en meer 

adequate ondersteuning van scholen met veel kansarme en taalzwakke leerlingen. Het 

geïntegreerd ondersteuningsaanbod is hier een voorbeeld van. Voorts wil ik zoals 

aangekondigd in mijn beleidsbrief door middel van taaltoetsen scholen een instrument bieden 

van diagnose en bijsturing. Tenslotte wil ik de resultaten van proeftuinen zoals het Brussels 

curriculum afwachten om deze werkmethodes eventueel uit te breiden. 

4. Ik begrijp niet wat de Vlaamse volksvertegenwoordiger bedoelt met deze vraag daar het 

vragen van inschrijvingsgeld bij wet verboden is in het gehele leerplichtonderwijs. 

BIJLAGEN 


2. Cijfergegevens eerste graad Secundair Onderwijs


Bijlage(n): 








EN VORMING 

Vraag nr. 147 


van MIET SMET 

EU-richtlijn gelijke behandeling m/v - Omzetting 

Op 23 september 2002 werd op Europees niveau “de richtlijn 2002/73/EG tot wijziging van de 

richtlijn 76/207/EEG van de Raad betreffende de tenuitvoerlegging van het beginsel van gelijke 

behandeling van mannen en vrouwen ten aanzien van de toegang tot het arbeidsproces, de 

beroepsopleiding en de promotiekansen, en ten aanzien van de arbeidsvoorwaarden” goedgekeurd. 

De lidstaten moesten volgens deze richtlijn uiterlijk op 5 oktober 2005 de nodige wettelijke en 

bestuursrechtelijke bepalingen in werking laten treden om aan deze richtlijn te voldoen of er voor te 

zorgen dat uiterlijk op die datum de sociale partners bij overeenkomst de vereiste bepalingen 

invoerden. 

Volgens de informatie waarover ik beschik, zou de omzetting van deze richtlijn in Vlaanderen een 

wijziging van de verschillende van kracht zijnde decreten, onder andere op het vlak van opleiding en 

beroepskeuzevoorlichting, impliceren. 

Uit informatie beschikbaar op EUR-Lex, de website over het recht van de Europese Unie, blijkt dat 

voor België nog in geen enkele nationale omzettingsmaatregel voorzien is. 

1. Moet Vlaanderen als gevolg van deze richtlijnen decreetwijzigingen of wijzigingen aan 

uitvoeringsbesluiten doorvoeren? 

Indien ja, welke? 

2. Zijn deze wijzigingen gebeurd? Indien niet, tegen wanneer plant de Vlaamse Regering dit te doen 

en is zij reeds gestart met de voorbereiding van deze wijzigingen? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Vandenbroucke (vraag nr. 147) en Van Brempt 

(nr. 144).




EN VORMING 



van MIET SMET 

Kabinet Frank Vandenbroucke 

Onderwijs: 

1. + 2. Voor wat het onderwijspersoneel in het leerplicht-, het deeltijds kunsten het 

volwassenenonderwijs, de centra voor leerlingenbegeleiding en de internaten betreft, moet 

rekening gehouden worden met de twee analoog opgestelde statuten, de decreten van 27 maart 

1991 betreffende de rechtspositie van bepaalde personeelsleden van het 

gemeenschapsonderwijs enerzijds en van sommige personeelsleden van het gesubsidieerd 

onderwijs en de gesubsidieerde centra voor leerlingenbegeleiding anderzijds. 

Werk: 

Beide rechtspositieregelingen bevatten geen bepalingen die een inbreuk vormen op 

voorliggende richtlijnen. Ze gaan integendeel uit van de gelijke behandeling van mannen en 

vrouwen ten aanzien van het arbeidsproces, de beroepsopleiding en de promotiekansen en ten 

aanzien van de arbeidsvoorwaarden. 

Ook de stelsels op het vlak van bekwaamheidsbewijzen, prestatiestelsels en weddenschalen 

behandelen mannen en vrouwen in het onderwijs gelijk. 

Wat het hoger onderwijs betreft bepalen de artikelen 64 tot en met 171 van het decreet van 13 

juli 1994 betreffende de hogescholen in de Vlaamse Gemeenschap de rechtspositieregeling 

van het personeel van de hogescholen. Naast een aantal algemene bepalingen zijn er aparte 

bepalingen uitgewerkt met betrekking tot het onderwijzend personeel en het administratief en 

technisch personeel. Ook deze regelgeving bevat geen bepalingen die strijdig zijn met 

voorliggende richtlijnen. 

Artikelen 63 tot en met 121 van het decreet van 12 juni 1991 betreffende de universiteiten in 

de Vlaamse Gemeenschap regelen de rechtspositie van het academisch personeel. Ook deze 

artikelen bevatten geen bepalingen strijdig met de richtlijnen. 

De jure bestaat er dus een gelijkheid van kansen en gelijke behandeling van mannelijke en 

vrouwelijke werknemers. 

Als gevolg van de voorliggende richtlijnen dienen dan ook geen decreetwijzigingen of aan 

wijzigingsbesluiten in de onderwijsreglementering doorgevoerd te worden. 

1. + 2. De artikels uit de richtlijn 2002/73/EG die betrekking hebben op de Vlaamse bevoegdheden 

op het gebied van werk zijn omgezet door het decreet van 8/5/2002 houdende de evenredige 

participatie op de arbeidsmarkt en het besluit van de Vlaamse regering van 30/01/2004 

houdende evenredige participatie op de arbeidsmarkt wat betreft de beroepskeuzevoorlichting,


beroepsopleiding, loopbaanbegeleiding en arbeidsbemiddeling. Dit is al genotificeerd bij de 

Europese Commissie (zie bijlage). Ik heb daarom mijn administratie de opdracht gegeven om 

via onze Permanente Vertegenwoordiging bij de beheerders van EUR-Lex te informeren 

waarom de Belgische omzettingsmaatregelen niet worden vermeld. [Op Eur-Lex worden er 

voor landen zoals Duitsland, Nederland, Denemarken en Zweden ook geen 

omzettingsmaatregelen vermeld, terwijl deze landen niet bekend staan als slechte uitvoerders 

van het beginsel van gelijke behandeling van mannen en vrouwen.] 

Kabinet Kathleen Van Brempt 

Gelet op het toepassingsveld van richtlijn 2002/73/EG behoort de omzetting ervan tot de bevoegdheid 

van de Vlaams minister van Onderwijs en Werk. 

De artikelen uit de richtlijn die betrekking hebben op de Vlaamse bevoegdheden op het gebied van 

werk zijn zoals hierboven gesteld omgezet door het decreet van 8 mei 2002 houdende de evenredige 

participatie op de arbeidsmarkt en het besluit van de Vlaamse Regering van 30 januari 2004. 

BIJLAGE 

Mededeling van Nationale uitvoeringsmaatregelen 

Bijlage(n): 







EN VORMING 

Vraag nr. 148 



Scholen Antwerpen - Anderstaligen 

In de regeringsverklaring van 18 mei 2005 werd de belofte gedaan om extra ondersteuning 

taalvaardigheid aan te bieden in de Vlaamse Rand rond Brussel. 

Jammer genoeg moeten we vaststellen dat deze problematiek zich niet beperkt tot die Vlaamse Rand. 

In Antwerpen zijn er ook tal van gemeenten waar het aantal anderstaligen vrij hoog oploopt. 

1. Beschikt de minister over het percentage anderstalige leerlingen per school (LO-SO) in 

Antwerpen, en dit voor de laatste vijf schooljaren? 

2. Vanaf welk percentage anderstaligen acht de minister de draagkracht van een school 

overschreden? 

3. Welke initiatieven anders dan het inschrijvingsbeleid heeft de minister reeds genomen om dit 

belastend percentage in die scholen te beheersen? 

4. Welke initiatieven anders dan het inschrijvingsgeld zal de minister nog nemen om dit belastend 

percentage in die scholen te beheersen?




EN VORMING 

ANTWOORD 










2. Voor de basisscholen in de gemeenten die grenzen aan het Brussels Hoofdstedelijke Gewest of 

aan de rand- en taalgrensgemeenten en die sinds 9 januari 2006 extra lestijden ontvangen om 

de integratie van de anderstalige leerlingen te bevorderen is een drempel van ten minste 10 % 

leerlingen van wie de thuistaal niet het Nederlands is, ingevoerd. Er werd een drempel van 

10% ingevoerd (zoals dit ook bij de aanvullende lestijden gelijke onderwijskansen het geval 

is) omdat er mag vanuit gegaan worden dat de reguliere omkadering én het op school 

uitgebouwde zorgbeleid volstaan om een kleiner percentage van kinderen met speciale noden 

op te vangen. 

3. Het initiële GOK-decreet bepaalde dat een school, die meer dan 10% anderstaligen telde dan 

het gemiddelde in het LOP, kon doorverwijzen op basis van thuistaal. Omdat deze 

mogelijkheid in de praktijk niet werkte en erg stigmatiserend was, werd de doorverwijzing 

geschrapt. 

Het huidige decreet voorziet in de mogelijkheid om voorrang te verlenen aan GOK-leerlingen 

of desgevallend aan niet-GOK-leerlingen. Deze laatste mogelijkheid kan enkel indien de 

school meer dan 10% meer GOK-leerlingen (alle indicatoren, niet enkel thuistaal) telt dan het 

gemiddelde in het LOP of in de gemeente als de school niet is gelegen in een LOPwerkingsgebied. 

Er is dus geen centrale drempel bepaald. 

Ik geloof overigens niet in een spreidingsbeleid. We kunnen geen leerlingen omwille van hun 

thuistaal of andere kenmerken verplicht verplaatsen van de ene school naar de andere. Dit zou 

in strijd zijn met de vrije keuze van de ouders. Ik geloof in tegendeel in een betere en meer 

adequate ondersteuning van scholen met veel kansarme en taalzwakke leerlingen. Het 

geïntegreerd ondersteuningsaanbod is hier een voorbeeld van. Voorts wil ik zoals 

aangekondigd in mijn beleidsbrief door middel van taaltoetsen scholen een instrument bieden 

van diagnose en bijsturing. Tenslotte wil ik de resultaten van proeftuinen zoals het Brussels 

curriculum afwachten om deze werkmethodes eventueel uit te breiden. 

4. Ik begrijp niet wat de Vlaamse volksvertegenwoordiger bedoelt met deze vraag daar het 

vragen van inschrijvingsgeld bij wet verboden is in het gehele leerplichtonderwijs. 

BIJLAGEN 


2. Cijfergegevens eerste graad Secundair Onderwijs


Bijlage(n): 




BERT ANCIAUX, 

VLAAMS MINISTER VAN CULTUUR, 

JEUGD, SPORT EN BRUSSEL




BERT ANCIAUX 


Vraag nr. 65 



Cultuursubsidies - Brussel 

Brussel is niet alleen de hoofdstad van de Vlaamse Gemeenschap, het is ook de tweetalige hoofdstad 

van België en een ontmoetingsplaats van vele talen en culturen. 

Cultuur is een gemeenschapsbevoegdheid. Elk van beide gemeenschappen in de hoofdstad neemt 

autonoom initiatieven. Daarnaast zijn er ook nog een aantal federale instellingen (De Munt,…) en 

nemen ook gemeenten initiatieven. 

Een aantal evenementen en organisaties in Brussel proberen een tweetalig publiek te bereiken en 

vragen daarvoor subsidies aan bij meerdere overheden. 

Hoeveel subsidies kregen de volgende initiatieven de voorbije jaren (via Cultuur of andere kanalen) 

van de Vlaamse Gemeenschap: 

- Kunstenfestival 

- Bruxelles Bravo 

- Biff 

- Anima 

- Zinneke 

- Ars Musica?


BERT ANCIAUX 


ANTWOORD 



Brussel 

Binnen het beleidsdomein “Hoofstedelijke Brusselse Aangelegenheden” werden sinds het jaar 2000 de 

volgende subsidies toegekend aan de als bijlage vermelde initiatieven. 

Cultuur 

Vanuit de administratie Cultuur werden in de periode 2003-2006 de volgende subsidies toegekend aan 

als bijlage vermelde initiatieven. 

De organisaties Bruxelles Bravo en Anima hebben geen subsidiehistoriek binnen de administratie 

Cultuur. 

BIJLAGEN 

1. Overzicht cultuursubsidies Brussel 

2. Overzicht cultuursubsidies administratie cultuur 

Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/ANCIAUX/65/antw.065.bijl.002.doc 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/ANCIAUX/65/antw.065.bijl.001.doc


GEERT BOURGEOIS, 

VLAAMS MINISTER VAN BESTUURSZAKEN, 

BUITENLANDS BELEID, MEDIA EN TOERISME






Vraag nr. 80 



Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap - Ziekteverzuim 



1. Hoeveel werkdagen afwezigheid van één dag wegens ziekte werden genoteerd in de administratie 

van de Vlaamse Gemeenschap (opgesplitst per departement)? Kan dit ook opgesplitst naar 

jaartallen 2004, 2005 en de stand van zaken in 2006? 


vastgesteld? 


in dezelfde perioden? 


vastgesteld? 

5. Welke conclusies of adviezen worden hieromtrent geformuleerd? 

6. Werden in deze periode attesten ingekort? 

7. Hoe en door wie werden controles uitgevoerd? 

8. Werden er nieuwe acties ondernomen om het ziekteverzuim verder te verminderen? 

9. Welke evolutie kan worden vastgesteld in vergelijking met voorgaande jaren?




ANTWOORD 



Ten gevolge van de reorganisatie van de Vlaamse overheidsadministratie (Beter Bestuurlijk Beleid) en 

de daarmee gepaard gaande personeelsmigraties, is een voorlopige stand van zaken van het 

ziekteverzuim in 2006 moeilijk weer te geven en bovendien weinig relevant (op basis van de oude 

structuur). Uit de cijfers blijkt ook dat het verzuim sterk fluctueert volgens de periode van het jaar, 

zodat partiële cijfers (bvb. m.b.t. het eerste kwartaal van 2006) niet indicatief zijn voor het jaarbeeld. 

Om die reden kunnen we geen voorlopig beeld van het verzuim in 2006 geven. 

1. 

2. 

3.


4. 

5. 

Het aantal werkdagen afwezigheid wegens ziekte is in 2005 licht gestegen ten opzichte van 2004 in 

het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, en licht gedaald in de Vlaamse Wetenschappelijke 

Instellingen. Uit de gegevens m.b.t. de afwezigheidsduur blijkt dat in het ministerie het aantal 

afwezigheden van meer dan 1 dag en minder dan 30 dagen zijn toegenomen, terwijl de 

ééndagsafwezigheden en de langdurige afwezigheden zijn gedaald. In de Wetenschappelijke 

Instellingen is het aantal langdurige afwezigheden sterk afgenomen. 

In beide organisaties is het aantal verminderde prestaties wegens ziekte in 2005 gedaald, wellicht 

mede ten gevolge van de nieuwe reglementaire bepalingen die hiervoor in 2006 zijn ingevoerd. 

In het kader van het jaarlijks beleidsrapport P&O zal het ziekteverzuim meer diepgaand geanalyseerd 

worden en zullen de nodige beleidsadviezen geformuleerd worden. 

6. 

Er werden in deze periode attesten ingekort. Wat het aantal gerecupereerde arbeidsdagen betreft 

kunnen er geen cijfers gegeven worden voor het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap als gevolg 

van de invoering van het nieuwe personeelsinformatiesysteem (VLIMPERS). 

7. 

De controles op de afwezigheid wegens ziekte worden uitgevoerd door het geneeskundig 

controleorgaan ENCARE Absenteïsme vzw (voorheen GECOLI-CCM vzw). Dit controleorgaan kan 

zelf spontane controles uitvoeren en gerichte controles op vraag van het lijnmanagement. 

8.


Er werd voor het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse wetenschappelijke 

instellingen een geïntegreerd gezondheidsbeleid uitgewerkt, dat zich richtte op de belangrijkste 

risicogroepen. Een eerste aanzet werd gegeven door de uitvoering van de acties van de 

meerjarenplannen ‘ Geïntegreerd gezondheidsbeleid 1999-2005 op basis van de gegevens van de 

geneeskundige diensten. Deze acties bestaan zowel uit preventieve maatregelen als uit repressieve 

maatregelen. 

Deze preventieve maatregelen zijn : 

- het opzetten van een stressbeleid 

- aanpak disfunctioneren om medische-sociale redenen 

- opzetten van een vaccinatiecampagne 

- organiseren van opleidingen op de werkvloer ter preventie van bot- en gewrichtsklachten 

- opzetten van gerichte cardiovasculaire opsporingscampagne 

- bevorderen van sport en fitness op het werk. 

In het kader van het verminderen van het ziekteverzuim (repressieve luik) werden er systematische 

controles uitgevoerd vanaf 2 eendagsziekte per jaar en werden de onmogelijke controles 

(controleweigeraars) strikt opgevolgd 

9. 

Zie vraag 5.






Vraag nr. 81 










vastgesteld? 




vastgesteld? 


hieromtrent? 














Minister-president Leterme 

Aangezien de minister-president geen VOI’s heeft onder zijn toezicht in het ministerie van de 

Diensten voor het Algemeen Regeringsbeleid is het antwoord op al deze vragen zonder voorwerp. 

Minister Moerman 

Afdeling Buitenlandse Handel 

Vlaamse Agentschap voor Internationaal Ondernemen 

1. 2004: 198 

2005: 129 

2006: 36,5 

2. 2004: 779,5 

2005: 774,5 

2006: 393 

3. 2004: 833 

2005: 1467,5 

2006: 325 

4. 2004: 121 

2005: 31 

2006: 0 

5. Er werden geen adviezen of conclusies mbt de aanwezigheden geformuleerd door de directieraad. 

Wel werd het ziekteverzuim opgenomen als meetindicator in de Balanced Score Card. 

6. Er werden 3 attesten ingekort in 2005. 

7. Het medische toezicht op absenteïsme wordt op vraag van het Vlaams Agentschap voor 

Internationaal Ondernemen uitgevoerd door Securex, dienst medische controle, maatschappelijke 

zetel: Genèvestraat 4, 1140 Brussel. 

8. Naast de medische controles door Securex, die vooral preventief werken, biedt het Agentschap aan 

alle personeelsleden de mogelijkheid tot een gratis anti-griepinenting aan. 

9. In vergelijking met 2004 is in 2005 de afwezigheid van één dag duidelijk afgenomen, de 

afwezigheid van minder dan 30 werkdagen bleef stabiel, en de afwezigheid wegens langdurige 

ziekte nam toe. Het aantal werkdagen verminderde prestaties wegens ziekte is in 2005 gedaald. 

Afdeling Wetenschap en Innovatie


VITO 

1. 2004: 234 dagen; gemiddeld aantal personeelsleden over het jaar: 461 

2005: 261 dagen; gemiddeld aantal personeelsleden over het jaar: 470 

2006: 90 dagen; aantal personeelsleden op dit ogenblik: 478 

2. 2004: 1173 dagen 

2005: 1510 dagen 

2006: 473 dagen 

3. 2004: 1354 dagen 

2005: 1140 dagen 

2006: 136 dagen 

4. Systeem van verminderde prestaties wegens ziekte geldt niet binnen VITO. VITO-personeelsleden 

zijn geen ambtenaren. 

5. Het % ziekteverzuim op jaarbasis ligt bij VITO lager dan het nationaal gemiddelde voor 

bedienden. Het frequentiepercentage ligt hoger ingevolge de afwezigheden voor 1 dag waarvoor 

geen doktersattest vereist is. 

6. Neen. 

7. Door een externe organisatie met wie VITO een overeenkomst afsloot, ENCARE-absenteïsme. 

VITO geeft opdracht tot controle die binnen een afgesproken termijn door ENCARE wordt 

uitgevoerd. 

8- - nagaan of reden van ziekteverzuim in de arbeidsomstandigheden gelegen is. Indien zo wordt het 

nodige gedaan ter remediëring en preventie naar de toekomst toe. 

- terugkeer na afwezigheid (vb. ingevolge operatie) faciliteren, erover waken dat medewerkers 

voldoende voeling houden met wat in hun werkomgeving gebeurt tijdens een langdurige (30 

dagen of langer) afwezigheid, drempel om terug in te stappen laag genoeg houden. 

- cultuur van open communicatie stimuleren. 

- peilen naar werknemerstevredenheid en welzijn op het werk. 

9 Er is geen speciale evolutie vast te stellen. 

IWT 

1. 2004: 86 

2005: 77 

2006 (eerste kwartaal): 29 

2. 2004: 471 

2005: 537,50 


Excl. dagen deeltijds werken en ziek zijn , de eendagsafwezigheden want vervat in antwoord 1, en 

de afwezigheden ingevolge hospitalisatie 

3. 2004: 74 

2005: 115 

2006 (eerste kwartaal): 0


Excl. dagen deeltijds werken en ziek zijn , de eendagsafwezigheden want vervat in antwoord 1, en 

de afwezigheden ingevolge hospitalisatie. 

4. 2004: 77 

2005: 51 


5. De analyse van de cijfers (die jaarlijks gebeurt) wijst erop dat het ziekteverzuim via 

eendagsafwezigheden laag is, en de stijging in het aantal meerdaagsafwezigheden te wijten is aan 

een toename van vaststellingen van aandoeningen die een operatieve ingreep vereisten, of van 

aandoeningen met een wederkerend karakter: er worden dus geen bijzondere bijkomende 

maatregelen genomen, bovenop de bestaande controlemaatregelen. 

6. In 2006: inkorting van 1 attest met 2 dagen. 

7. Medische Controle Securex, Bagattenstraat 16 te 9000 Gent. 

8. Zie antwoord onder 5. 

9. Zie antwoord onder 5. 

Afdeling Economie 

1. Aantal werkdagen afwezigheid van 1 dag wegens ziekte: 

− GOM Vlaams-Brabant: 15 in 2004, 14 in 2005 en 3 in 2006; 

− GOM Oost-Vlaanderen: 39 in 2004, 45 in 2005 en 6 in 2006; 

− GOM Antwerpen: 24 in 2004, 18 in 2005 en 5 in 2006; 

− GOM Limburg: 28 in 2004, 38 in 2005 en 6 in 2006; 

− GOM West-Vlaanderen: 30 in 2004, 26 in 2005 en 8 in 2006; 

− SERV: 50 in 2004, 71 in 2005 en 27 in 2006; 

− VIZO: 142 in 2004, 138 in 2005 en voor 2006 nog niet beschikbaar. 

2. Aantal werkdagen afwezigheid wegens ziekte minder dan 30 dagen: 





− GOM West-Vlaanderen: 115,5 in 2004, 141,5 in 2005 en 55 in 2006; 

− SERV: 276 in 2004, 334 in 2005 en 176 in 2006; 


3. Aantal dagen wegens langdurige ziekte (meer dan 30dagen): 



− GOM Antwerpen: 443,5 in 2004, 369,5 in 2005 en 104 in 2006; 


− GOM West-Vlaanderen: 0 in 2004, 106 in 2005 en 0 in 2006; 

− SERV: 360 in 2004, 564 in 2005 en 65 in 2006; 


4. Aantal werkdagen verminderde prestaties wegens ziekte:


− GOM Vlaams-Brabant: geen; 



− GOM Limburg: geen; 

− GOM West-Vlaanderen: geen; 

− SERV: 80 in 2004, 143 in 2005 en 54 in 2006; 


Minister Vandenbroucke 

1. 

2. 

3. 

4. 

(*) voor het jaar 2006 tot 31.03.2006 

(**) voor het jaar 2006 tot 15.04.2006 

5. a) Het gemeenschapsonderwijs 

De afwezigheid wegens ziekte wordt in opdracht van de directieraad strikt opgevolgd en de 

ziektecontroles worden door de hiërarchische chefs gerichter aangevraagd. Het aantal 

ééndagsziektes blijft dalen. 

Het blijft een feit dat cijfers m.b.t. afwezigheden wegens ziekte omwille van verschillende 

factoren sterk vertekend kunnen worden en met de nodige omzichtigheid geïnterpreteerd 

moeten worden. De langdurige afwezigheid wegens ziekte van een beperkt aantal 

personeelsleden heeft een grote invloed op het totaalcijfer. 

b) DIGO 

Er werden geen conclusies of adviezen door de directieraad geformuleerd. 

c) UZ Gent 

ééndagsziekten 

minder dan 30 dagen 

meer dan 30 dagen 

GEMEENSCHAPSONDERWIJS 

2004 545 2122 3526 836 

2005 517 2343 3635 694 

2006 (*) 111 623 678 114 

DIGO 

2004 92 353 556,5 Nihil 

2005 99 555 548,5 3 

2006 (*) 27 140 211 nihil 

UZ GENT (ongeveer 5000 personeelsleden) 

2004 810 21.848 27.406 1835 

2005 802 24.046 32.460 2168 

2006 (*) 232 7237 9504 559 

VLOR 

2004 26 81 73 0 

2005 35 129 54 0 

2006(**) 18 47 0 0 

VP wegens ziekte


6. 

De ziektecontrole gebeurt niet effectief genoeg. Het ziekteverzuim stijgt samen met de 

veroudering van de leeftijdspiramide. 

Bovendien zijn er weinig positieve stimulansen voor een ‘gezonder leven’. De rol van de 

werkgever wordt hierin onderschat: het UZ Gent is geen ziekenhuis maar een 

“gezondheidsinstelling”). 

d) VLOR 

Er werden geen conclusies of adviezen door de directieraad geformuleerd. 

GEMEENSCHAPSONDERWIJS 

2004 Geen 

2005 Geen 

2006 (*) Geen 

DIGO 

2004 2 

2005 3 

2006 (*) Geen 

UZ GENT 

2004 Geen 

2005 Geen 

2006 (*) Geen 

VLOR 

2004 1 

2005 2 

2006(**) 2 


(*) voor het jaar 2006 tot 31.03.2006 

(**) voor het jaar 2006 tot 15.04.2006 

De ziektecontrole verloopt via Securex en conform de statutaire bepalingen. De controles 

gebeuren op vraag van de hiërarchische chef. 

b) DIGO 

De controle gebeurt door Gekoli. De controle vindt plaats vanaf de derde dag afwezigheid 

wegens ziekte. 

Meerdere afwezigheden wegens ziekte van één tot twee dagen tijdens één dienstjaar kunnen 

eveneens aanleiding geven tot controle. 

c) UZ Gent 

De ziektecontrole verloopt via Securex. 

d) VLOR 

Ingekorte attesten 

Er werden in 2004,2005 en 2006 geen controles uitgevoerd door Encare Absentheïsme, 

Kunstlaan 20, Hasselt. 

8. a) Het gemeenschapsonderwijs


Op vraag van de directieraad worden de afwezigheden wegens ziekte nauwkeurig opgevolgd 

door de hiërarchische chefs. De aanvragen van de ziektecontroles aan Securex verlopen 

gerichter en de resultaten ervan worden geëvalueerd. 

b) DIGO 

Nihil. 

c) UZ Gent 

Drie projecten werden in 2005 opgestart: 

- herinrichten van de ziektecontrole: aanstellen van een vaste ziektecontrolegeneesheer voor 

het UZ Gent (2006) – verhogen van de effectiviteit en de efficiëntie van de controles; 

- leeftijdsbewust herplaastingsbeleid (in overleg met de vakorganisaties): oplossingsgericht 

aanpak van burnout, fysische beperking etc… en tegelijk zoeken naar structurele 

oplossingen; 

- werkgroep ‘absenteïsmebeleid’ werd omgevormd tot een werkgroep ‘gezondheidsbeleid’ 

met meer preventieve invalshoek: (naast het verhogen effectiviteit van de ziektecontrole 

en de introductie van ‘verzuimgesprekken’ door leidinggevenden) opzetten van positieve 

acties: bvb. 10.000-stappen project, het succesvolle project ‘Sport in ’t UZ’ (op kosten 

grotendeels van het UZ). 

d) VLOR 

Er werden geen specifieke acties ondernomen om het ziekteverzuim te verminderen. 


Werk: 

1. 

VDAB: 

Onverminderd de omstandigheden waar in het verleden reeds naar verwezen werd 

(omgekeerde leeftijdspiramide (44,30% = 50+), de herstructurering, de aanwezigheid van 

boventalligen in herplaatsing, de uitstapregeling) blijft het totaal aantal ziektedagen in het 

Gemeenschapsonderwijs nagenoeg stabiel. 

b) DIGO 

Nihil. 

c) UZ Gent 

De stijgende tendens die de vorige jaren werd opgetekend houdt aan voor 2006. 

d) VLOR 

Er is in 2005 een stijging bij de afwezigheden < 30 dagen omdat een aantal personeelsleden 

een heelkundige ingreep hebben ondergaan. 

De afwezigheden > 30 dagen zijn in 2005 gedaald omdat een personeelslid die langdurig 

afwezig was wegens ziekte de functie heeft stopgezet.


2004 6.368 

2005 6.232 

2006 (3 maand) 2.003 

VIZO: 

2004 142 

2005 138 

2006 nog geen cijfers beschikbaar 

2. 

VDAB: 

2004 25.866 

2005 31.654 

2006 (3 maand) 10.698 

VIZO: 

2004 681 

2005 847 


3. 

VDAB: 

2004 26.139 

2005 24.067 

2006 (3 maand) 8 

VIZO: 

2004 1107 

2005 1016 


4. 

VDAB: 

2004 5.921 

2005 6.179 

2006 (3 maand) 1.575 

VIZO: 

2004 281 

2005 172 


5. 

VDAB: 

Het globale percentage ziekteverzuim inclusief langdurige zieken bedraagt 5,9%. 

Wanneer de langdurige zieken niet worden meegeteld, bedraagt het ziekteverzuim 3,5%. 

VIZO:


De directieraad gaf opdracht om een geïntegreerde werking rond welzijn op het werk te organiseren 

binnen de instelling door een nauwe samenwerking tussen de preventieadviseur en de leden van de cel 

HRM. In het welzijnsbeleid worden zowel preventieve als curatieve maatregelen genomen. 

6. 

VDAB: 

Gemiddeld kan gesteld worden dat het aantal ziektedagen ingekort werd met 0,20 dagen per 

personeelslid. 

VIZO: 

Voor 2004 : geen ingekorte attesten 

Voor 2005 : geen ingekorte attesten 

Voor 2006 : nog geen ingekorte attesten 

7. 

VDAB: 

De controles werden uitgeoefend door het geneeskundig controleorgaan Gecoli 

(nu: Encare Absenteïsme) te Hasselt. 

VIZO: 

De spontane en door het VIZO aangevraagde controles worden uitgevoerd door Gecoli – ENCARE 

VZW – Kunstlaan 20 te 3500 HASSELT. 

8. 

VDAB: 

Het ziekteverzuim wordt regelmatig opgevolgd en besproken. De dienst voert een mensvriendelijk 

beleid. De dienst staat positief tegenover het verzoek van vele personeelsleden om deeltijds te werken 

of loopbaanonderbreking te nemen, ook wordt getracht de personeelsleden een taak te geven in 

overeenstemming met hun competenties. 

VIZO: 

- De preventieadviseur stelt jaarlijks een actieplan op met aandacht voor het luik welzijn op het 

werk 

- Jaarlijks krijgen de personeelsleden de gelegenheid om zich op het werk gratis te laten inenten 

tegen het griepvirus 

- Er worden vanuit de instelling controles aangevraagd bij het controleorgaan (Encare) 

- Bij problemen krijgt men de mogelijkheid om de arbeidsgeneesheer te consulteren, de 

problemen te bespreken en samen naar een oplossing te zoeken. 

- In overleg met het diensthoofd wordt gezocht naar aangepast werk voor personeelsleden die 

na langdurig voltijdse ziekte deeltijds terug willen werken. 

- Via diverse bevragingen en overleg met de chef krijgen personeelsleden de kans 

werkproblemen aan te kaarten. 

- Er is eveneens een nauwe samenwerking tussen de preventieadviseur en de 

arbeidsgeneeskundige dienst (IDEWE). 

- Er zijn plannen om in de nabije toekomst te werken aan een ziekteverzuimbeleid onder andere 

door te werken met een ziekteverzuimkaart die aanleiding kan geven tot een verzuimgesprek. 

9. 

VDAB: 

Het ziekteverzuim blijft quasi onveranderd.


VIZO: 

Nadat het ziekteverzuimcijfer voor 2003 en 2004 t.o.v. het voorgaande jaar een lichte stijging kende, 

merken we voor 2005 een lichte daling van het ziekteverzuimpercentage. 

Minister Vervotte 

Vragen 1 tot en met 4 

Ééndagsafwezigheid 

2004 

2005 

2006 

Werkdagen afwezig 

wegens ziekte ‹ 30d. 

2004 

2005 

2006 

Langdurige ziekte 

2004 

2005 

2006 

Verminderde 

prestaties wegens 

ziekte 

2004 

2005 

2006 

Vraag 5 

Kind en Gezin Vlaams Fonds OPZ Geel OPZ Rekem 

974 

1.051 

370 

(tot 31/03) 

5.105,4 

5.829,4 

2.671,6 

(tot 31/03) 

10.069,4 

12.637,5 

2.726,5 

(tot 31/03) 

1.496 

933,8 

246,5 

(tot 31/03) 

479 

465 

- 

1.702 

1.867 

- 

3.297,5 

3.730 

- 

454 

518 

- 

172,5 

241 

48 

(tot 31/03) 

2.200,5 

2.545,5 

800.5 

(tot 31/03) 

4.161 

5.299 

2.599,5 

(tot 31/03) 

411,5 

388,5 

41,5 

(tot 31/03) 

116 

135 

70 

(tot 31/03) 

3.446 

3.452 

1.285 

(tot 31/03) 

11.266 

15.249 

5.973 

(tot 31/03) 

1.426 

2.406 

632 

(tot 31/03) 

- Het overzicht van de afwezigheden wegens ziekte wordt bij Kind en Gezin trimestrieel opgesteld 

en besproken binnen de HRM-dienst. De aandacht richt zich vooral naar de langdurig zieken die 

door de lijnverantwoordelijken als het belangrijkste probleem inzake ziekteverzuim worden 

ervaren. 

De groep van deeltijds afwezigen wegens ziekte blijft de aandacht vergen van de 

lijnverantwoordelijken. 

- De directieraad van het Vlaams Fonds voor de Sociale Integratie van Personen met een Handicap 

stelde vast dat vooral het langdurig ziekteverzuim stijgt. De directieraad besliste meer controles op 

het eendagsverzuim aan te vragen. Tevens wordt een grotere rol aan de arbeidsgeneesheer


toebedeeld en wordt bijzondere aandacht besteed aan een doeltreffend gebruik van het verlof voor 

deeltijdse prestaties wegens ziekte. (dat onderdeel is van het langdurig ziekteverzuim) 

- De directie van het Openbaar Psychiatrisch Ziekenhuis Geel is zich bewust van de impact van het 

verzuim. Zij streeft naar een integraal personeelsbeleid waarbij het luik verzuimbeleid zijn plaats 

heeft. (acties hieromtrent cfr. punt 8) 

- De directie van het Openbaar Psychiatrisch Ziekenhuis Rekem heeft beslist meer controles op het 

ziekteverzuim aan te vragen om het ziekteverzuim te beperken. (zie ook vraag 8) 

Vraag 6 

- Het extern controleorgaan van Kind en Gezin registreert het inkorten van attesten ingevolge de 

controle op afwezigheden wegens ziekte. Het inkorten van de attesten houdt geen rekening met het 

werkplan van een deeltijds werkend personeelslid zodat in praktijk omzeggens geen vervroegde 

hervattingen gebeuren. 

- In de jaren 2004 en 2005 werden bij het Vlaams Fonds attesten ingekort. Volgens de gegevens van 

de controlegeneesheer wordt er jaarlijks tot een vijftal inkortingen besloten. 

- Het OPZ Geel houdt hierover geen gegevens bij. 

- Bij het OPZ Rekem werden in 2004 32 attesten ingekort, voor 2005 waren dat er 24 en voor 2006 

werden er 6 attesten ingekort. 

Vraag 7 

Bij alle Vlaamse Openbare instellingen worden de controles uitgevoerd door het extern controleorgaan 

Encare Absenteïsme, Kunstlaan 20 te 3500 Hasselt. 

- Bij Kind en Gezin kan het afdelingshoofd een controle aanvragen bij het extern controleorgaan. 

- Aan de hand van een computermodel bepaalt het controleorgaan voor het Vlaams Fonds de 

personeelsleden die gecontroleerd worden. 

- Dagelijks worden de afwezigheden door OPZ Geel in de voormiddag doorgegeven aan ENCARE, 

die in de namiddag de controles uitvoert. ENCARE beslist zelf welke personeelsleden worden 

gecontroleerd, volgens een at random steekproef. Het OPZ kan wel steeds expliciet vragen om een 

persoon wel of niet te controleren. De controles worden uitgevoerd op de eerste dag afwezigheid. 

- De personeelsdienst van het OPZ Rekem stuurt in de voormiddag een mail naar het controleorgaan 

met een aanvraag voor controle. Meestal volgt de controle de dag zelf, soms daags nadien bij 

ziektes van meerdere dagen. De resultaten van deze controles worden de dag na de controle 

bezorgd aan de personeelsdienst. 

Vraag 8 

- Bij Kind en Gezin is er een trimestriële rapportering. Aan het Directiecomité werd de wijziging in 

de regelgeving voor de deeltijdse prestaties wegens ziekte toegelicht, namelijk het inkorten van de 

periode van 6 naar 3 maanden. De doelgroepen langdurig en deeltijds zieken worden van zeer 

nabij opgevolgd. 

- Het Vlaams Fonds heeft de afgelopen twee jaar een hele reeks acties ondernomen, steeds 

gecoördineerd door de directieraad. Jaarlijks stelt de directieraad een overzicht van het 

ziekteverzuim op. Sinds 2005 (analyse 2004) levert de bevoegde dienst de cijfers in maart in


plaats van in september aan. Deze resultaten worden gebruikt in het preventiebeleid (bijvoorbeeld 

bij de medische check-up van 50+). Hoewel het eendagsverzuim een dalende trend vertoont, 

wordt het nog steeds als hoog en storend ervaren. Daarom sprak het Vlaams Fonds met het 

geneeskundig controleorgaan een vermeerdering van de controle bij eendagsverzuim af. In 

verband met het medisch deeltijds verlof maakte het Vlaams Fonds na overleg afspraken met 

zowel de controlegeneesheer als de arbeidsgeneesheer. In de nieuwe procedure wordt de 

arbeidsgeneesheer betrokken om de volledige reïntegratie van het personeelslid te bevorderen. 

Tenslotte blijft het Vlaams Fonds ijveren voor een sluitende procedure bij de uitputting van een 

contingent ziektedagen bij vastbenoemde personeelsleden (beslissing ligt bij MEDEX, ex-AGD). 

- Het OPZ Geel kiest voor een globale aanpak met zowel preventieve als curatieve maatregelen 

inspelend op de bedrijfs- en individuele factoren. 

♦ overwegend preventieve maatregelen 

o jaarlijkse risicoanalyse door de preventieadviseur resulterend in een beleidsplan 

o het agressiebeleid voorziet referentieverpleegkundigen, een meldpunt voor agressie, 

een interventieteam en regelmatige opleidingen 

o er zijn systematisch opleidingen in hef- en tiltechnieken 

o jaarlijkse mogelijkheid tot gratis griepvaccinatie 

o ter beschikking stellen van veiligheidsschoeisel 

o er is recent een rookbeleid opgestart 

♦ overwegend curatieve maatregelen 

o wekelijks consultatiemogelijkheid in het OPZ bij de arbeidsgeneesheer 

o maandelijks consultatiemogelijkheid in het OPZ bij de maatschappelijk assistente van 

de Sociale Dienst van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap 

o het controlesysteem i.v.m. ziekte in samenwerking met Encare Absenteïsme 

♦ algemene maatregelen passend in de bedrijfscultuur 

o ruime mogelijkheden tot het volgen van vorming en opleiding 

o activiteiten zoals het personeelsfeest stimuleren de verbondenheid van de 

medewerkers onderling en hun binding met het OPZ 

o het personeelsblad dat maandelijks verschijnt, houdt het personeel op de hoogte van 

de gebeurtenissen en veranderingen binnen het OPZ 

o het gelijke kansenbeleid en het beleid tegen ongewenst gedrag op het werk 

(vertrouwenspersoon) draagt bij tot een werkomgeving waar men respectvol met 

elkaar omgaat. 

- Het OPZ Rekem stelde een aantal acties op i.v.m. de controles rond ziekteverzuim : 

♦ Bij aangeven van een oudere werknemer dat het werken op de zorgeenheden of werken in 

de rol (vroege en late shift) te zwaar wordt, wordt uitgekeken naar mogelijke andere functies 

in een dagdienst. Hier kan men de opgebouwde ervaring blijven gebruiken in een minder 

belastend werkrooster. Een beperkend element is hier de opgelegde federale norm 

(ziekenhuiswetgeving). 

♦ Aanwerving: de functies worden ook steeds meer intern opengesteld. Op die manier kunnen 

eigen werknemers muteren naar een andere functie die minder belastend is. 

♦ Beleidsmatig(overheid): mogelijkheid tot loopbaanonderbreking en/of 

arbeidsduurvermindering 

Vraag 9 

- Bij Kind en Gezin zet de dalende trend voor de verminderde prestaties wegens ziekte zich verder. 

Het aantal ziektedagen en het ziektepercentage neemt spijtig genoeg toe. Enkele groepen met een 

hoog afwezigheidspercentage blijven het ziektecijfer relatief hoog houden.


- Bij het Vlaams Fonds daalt het eendagsverzuim daalt voor het tweede jaar op rij. De afgelopen 

twee jaar is het globale ziekteverzuim echter toegenomen. De belangrijkste factor hierin is het 

piekend langdurig ziekteverzuim. 

- Bij het OPZ Geel geven de cijfers uit de vragen 1 t.e.m. 3 een opwaartse trend weer voor de jaren 

2004 en 2005. Er dient evenwel rekening gehouden te worden met het feit dat het 

personeelsbestand in deze periode ook sterk is toegenomen. 

- Bij het OPZ Rekem is vooral het langdurig ziekteverzuim gestegen. Deze vermeerdering houdt 

rechtstreeks verband met de leeftijdspiramide. 

Minister Van Mechelen 

Financiën en begroting 

Binnen het beleidsdomein Financiën en Begroting zijn er slechts 2 VOI’s, namelijk het Vlaams Fonds 

voor de Lastendelging (VFLD) en het Fonds voor de Financiering van Eénmalige Uitgaven (FFEU). 

Het VFLD beschikt niet over eigen personeelsleden. Het FFEU beschikt over 1 personeelslid, zijnde 

de financial controller, die er werkzaam is sinds 16 december 2002. 

Minister Van Mechelen veronderstelt dat de Vlaamse volksvertegenwoordiger van hem zal aannemen, 

dat de individuele bekendmaking van het aantal ziektedagen van een personeelslid niet strookt met de 

wetgeving inzake bescherming van de persoonlijke levenssfeer, maar hij kan de Vlaamse 

volksvertegenwoordiger wel zeggen dat dit minder is dan 0,04 % van zijn aantal arbeidsdagen. 

De andere vragen zijn zonder voorwerp. 

Ruimtelijke ordening en onroerend erfgoed 

Inzake de beleidsdomeinen Ruimtelijke Ordening en Onroerend Erfgoed ressorteren er geen VOI’s 

onder de bevoegdheid van minister Van Mechelen. Bijgevolg is betreffende vraag m.b.t. de 

beleidsdomeinen Ruimtelijke Ordening en Onroerend Erfgoed zonder voorwerp. 

Minister Anciaux 

Brussel 

Het Vlaams Brusselfonds is een Vlaamse Openbare Instelling – Type A, gepositioneerd binnen de cel 

“Coördinatie Brussel” en beschikt niet over een eigen personeelskader. Het antwoord is bijgevolg 

nihil. 

Bloso 

1. werkdagen afwezigheid van 1 dag wegens ziekte 

2004 407 

2005 433 

2006 127(toestand op 31/3/2006) 

2. werkdagen afwezigheid wegens ziekte, minder dan of gelijk aan 30 dagen 

2004 3718 

2005 3618.5 

2006 1224.5 (toestand op 31/3/2006)


3. werkdagen afwezigheid door langdurige ziekte (meer dan 30 dagen) 

2004 4467 

2005 3519 

2006 995 (toestand op 31/3/2006) 

4. werkdagen deeltijdse prestaties wegens ziekte 

2004 364 

2005 312 

2006 182.5 (toestand op 31/3/2006) 

5. Conclusies of adviezen van de directieraad: 

Zelfde conclusies als met betrekking tot 2004. Korter op de bal spelen wat de ziektes voor één 

dag betreft. Via het controle-organisme de lijst van personeelsleden die op spontane controle 

dienen gezet te worden aanpassen en zonodig uitbreiden. 

6. Totaal aantal kalenderdagen dat de ziekteattesten werden ingekort, ingevolge geneeskundige 

controle: 

2004 9 

2005 0 

2006 0 (toestand op 31/3/2006) 

7. De ziektecontroles worden uitgevoerd door de geneesheren aangesloten bij het geneeskundig 

controleorgaan ESV PLUS-MC, Sneeuwbeslaan 20 te 2610 Wilrijk, op vraag van de 

gemachtigd ambtenaar (afdelingshoofd, centrumverantwoordelijke of provinciale inspecteur). 

De vraag tot geneeskundige controle gebeurt telefonisch en wordt schriftelijk bevestigd per 

fax. 

8. De resultaten inzake ziekteverzuim bij het Bloso waren de voorbije jaren vergelijkbaar met de 

privé-sector of met het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. Om het ziekteverzuim 

verder beleidsmatig onder controle te houden zullen er in de loop 2006 concrete afspraken 

worden gemaakt met enerzijds, het geneeskundig controle-orgaan, met het oog op een 

strengere uitvoering van de controles door de controlegeneesheren, en anderzijds zullen er 

nogmaals richtlijnen aan de gemachtigde ambtenaren voor de ziektecontrole worden gegeven 

teneinde meer en efficiëntere controles te laten uitvoeren (vooral voor 1 dagziektes). 

De ziektecontroles resulteren immers te gemakkelijk in een gewettigde afwezigheid. 

9. Evolutie in vergelijking met voorgaande jaren: 

Jaar Gem. aantal 

werkdagen ziekte 

per personeelslid 

1995 19 7,7% 

1996 17,5 7% 

1997 17 6,9% 

1998 10,5 4,3% 

1999 12 4,9% 

2000 10 4% 

2001 12,5 5% 

% verloren werkdagen (247 

werkdagen / jaar)


2002 10,5 4,3% 

2003 12 4,9% 

2004 11 4,5% 

2005 10 4% 

Cultuur/Vlopera 

1. Afwezigheid wegens ziekte van één dag 

2004 14 

2005 10 

2006 12 

2. Afwezigheid wegens ziekte minder dan 30 dagen 

2004 137 

2005 139 

2006 79 

3. Afwezigheid wegens ziekte meer dan 30 dagen 

2004 26 

2005 21 

2006 7 

4. Er werden er geen werkdagen verminderde prestaties wegens ziekte voor diezelfde periode 

vastgesteld. 

5. Er werden geen conclusies of adviezen door de directieraad geformuleerd.. 

6. Hierover zijn geen gegevens beschikbaar. 

7. De instelling maakt gebruik van een controle-geneesheer, er werden geen exacte cijfers 

bijgehouden over het aantal controles dat werd uitgevoerd. 

8. Er werd een controle-geneesheer ingeschakeld 

9. 

Jaartal Aantal werkdagen Ziektedagen in % 

2004 90652 4105 4.53 

2005 85951 3484 4.05 

2006 21118 978 4.63 

De langdurig zieken zijn hierbij inbegrepen. 

Minister Bourgeois 

Wat betreft de gegevens van de VRT zal er een aanvullend antwoord verstrekt worden. 

1. 

Vlaamse Regulator voor de Media


2004: 0 

2005: 0 

2006: 0 

Toerisme Vlaanderen 

2004: 129 

2005: 121 

2006: 32 

2. 

Vlaamse Regulator voor de Media 

2004: 0 

2005: 5 

2006: 3 


2004: 579 

2005: 708 

2006: 146 

3. 


2004: 0 

2005: 0 

2006: 0 


2004: 474 

2005: 113 

2006: 40 

4. 


2004: 0 

2005: 0 

2006: 0 


2004: 46 

2005: 25 

2006: 34 

5. 


- 


Blijvende verbeterde opvolging van de registratie van afwezigheden wegens ziekte (Time-web 

systeem) + aansluiting bij externe ziektecontroledienst (afwachten van algemene offerte). 

Vanaf 2005 worden de ziekteafwezigheden in een nieuwe vorm gerapporteerd. Hiervoor wordt de 

afgesproken vorm tussen de diverse instellingen gebruikt (MOVI-verzuim-werkgroep). 

6. 

Vlaamse Regulator voor de Media


Neen 


In 2004 werd één attest ingekort, in 2005 geen en voorlopig in 2006 ook geen. 

7. 


De personeelsleden hebben geen controle ontvangen. 


In 2005 werd er éénmaal een controle uitgevoerd door AGD voor een statutair personeelslid (geen 

inkorting) en éénmaal door een privé-instantie (geen inkorting). 

8. 


Er werden geen acties ondernomen omdat het ziekteverzuim bij het toenmalige Vlaams Commissariaat 

voor de Media erg laag lag. 


Conform de maatregel van 2004 wordt er ook in 2005 aan langdurig zieken een begeleiding van de 

vzw Sociale Dienst aangeboden en wordt eventueel de arbeidsgeneesheer ingeschakeld om te kijken of 

er geen interne oorzaken zijn. 

De personeelsleden worden gestimuleerd om zich te laten (gratis) vaccineren tegen de griep. 

9. 


Er was geen duidelijke evolutie te merken. 


Er is een daling in het aantal ééndagsafwezigheden, zeker als je vergelijkt met het aantal 

personeelsleden in 2005 en 2004. De eendagsafwezigheden worden nu beter opgevolgd met een goed 

opvolgbaar afwezigheidsregistratiesysteem, waarbij elke diensthoofd samen met de dienst HR in staat 

voor de opvolging ervan. De afwezigheid wegens ziekte wordt ook als ziekte zichtbaar in het systeem 

naar anderen toe, daar waar er vroeger enkel afwezig stond vermeld. 

Het aantal tussen 1 en 30 werkdagen afwezig is gestegen, enerzijds door het groter aantal 

personeelsleden en anderzijds waren er in de eindperiode van 2005 veel personeelsleden slachtoffer 

van zware griep (algemeen fenomeen). 

Het aantal meer dan 30 werkdagen afwezig wegens ziekte is dan weer enorm gedaald. Dit cijfer kon 

behaald worden door tijdige tussenkomst hulp- en adviesverlening. 

Het aantal deeltijdse werkhervattingen is ook gedaald, maar hiervoor kan niet echt een reden 

opgegeven worden. Het betreft hier ook maar één persoon die aan de basis ligt van dit cijfer. 

Minister Peeters 

1. + 2. + 3. + 4. 

OVAM 

2004 2005 tot einde maart 2006 

1 werkdag 659,5 684 236,5 

30 werkdagen 1.042 828 333,5


Werkdagen verminderde prestaties 135 140,5 33 

VMM 

2004 2005 tot einde maart 2006 

1 werkdag 567 718 211 

30 werkdagen 9.327 9.545 2.711 

werkdagen verminderde prestaties 1.644 1.224 372 

VLM 

2004 2005 2006 

1 werkdag 553 634 nog geen info 

30 werkdagen 2.036 1.770 nog geen info 

werkdagen verminderde prestaties 105 101 nog geen info 

DE SCHEEPVAART NV 

2004 2005 2006 (tot 31/3/06) 

1 werkdag 285 291 85 

30 werkdagen 6.609 6.759 1.389 

werkdagen verminderde prestaties 200 338 138 

WATERWEGEN EN ZEEKANAAL N.V 

2004 2005 2006* 

1 werkdag 133 114 

30 werkdagen 902 781 

werkdagen verminderde prestaties 104 17,5 

* Voor wat 2006 betreft zijn er nog geen exacte cijfers gekend aangezien rekening moet gehouden 

worden met de totaliteit van het personeel ingevolge de fusie van de diensten van het voormalige 

Waterwegen en Zeewezen met de afdeling Zeekanaal tot het agentschap Waterwegen en Zeekanaal 

NV. 

5. 

OVAM 

Geen. De dienst personeelsadministratie volgt aan de hand van het aanwezigheidsbeheer het 

ziekteverzuim op. Zij hebben de opdracht om eventuele patronen te signaleren aan de 

leidinggevenden. Dit is, gezien de situatie, niet nodig geweest. Het percentage ziekteverzuim is relatief 

laag en wordt bovendien negatief beïnvloed door een (beperkt) aantal personeelsleden met langdurige 

afwezigheid wegens ernstige ziekte of zware heelkundige ingrepen. 

VMM 

Geen 

VLM


De directieraad heeft zich over deze materie niet gebogen. Nadat de directieraad de uitgangpunten 

inzake het ziekteverzuimbeleid had vastgelegd in 1998 werd de verantwoordelijkheid voor de 

uitvoering en opvolging ervan gedelegeerd naar de lijnmanagers. 

DE SCHEEPVAART N.V. 

De directieraad bespreekt regelmatig de evolutie van het ziekteverzuim. 

WATERWEGEN EN ZEEKANAAL N.V. 

De Raad van Bestuur heeft tot nog toe nog geen adviezen hieromtrent geformuleerd. 

6. 

OVAM 

Geen 

VMM 

2004: 6 

2005: 5 

Tot einde maart 2006: 2 

VLM 

2004: 2 

2005: 4 

Tot einde maart 2006: 6 


2004 : 1 

2005 : 0 

Tot einde maart 2006 : 1 


In de periode 2004/2005 werden inderdaad attesten ingekort. 

7. 

OVAM 

De ziektecontroles van de personeelsleden van OVAM worden uitgevoerd door de administratieve 

gezondheidsdienst (MEDEX) van de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de 

Voedselketen en Leefmilieu. Dit gebeurt ofwel op vraag van de OVAM ofwel of initiatief van de 

controlearts. 

VMM 

De ziektecontroles van de personeelsleden van de VMM worden uitgevoerd door ENCARE (voorheen 

GECOLI). Deze ziektecontroles gebeuren steekproefsgewijs of op vraag van de hiërarchische 

meerderen. 

VLM 

De ziektecontroles van de personeelsleden van de VLM worden uitgevoerd door ENCARE (voorheen 

GECOLI). Het geneeskundig orgaan voert jaarlijks een afgesproken contingent controles uit. De 

controles worden aangevraagd door het afdelingshoofd; het resterende contingent wordt door het 

controleorgaan ingevuld. 


De controles worden in opdracht uitgevoerd door Encare absenteïsme, Kunstlaan, 20 – 3500 Hasselt. 

WATERWEGEN EN ZEEKANAAL N.V.


Op verzoek van de dienst Personeelsbeheer of door het diensthoofd van betrokkenen, werden er door 

GECOLI – Kunstlaan, 20 te 3500 Hasselt, controles uitgevoerd. 

8. 

OVAM 

Geen 

VMM 

Geen 

VLM 

Er werd een aantal acties ondernomen, o.m.: 

- door gerichte training en opleiding de belastbaarheid van de medewerkers verhogen 

(timemanagement, inhoudelijke vorming,...) 

- verbeteren van de kwaliteit van het leidinggeven (o.m. via gerichte training, aandacht voor 

leidinggevende competenties bij selectie voor deze functies,…) 

- stressonderzoek waaruit enkele stressfactoren konden worden afgeleid waaraan dan kon worden 

gewerkt 

- teambuildingsactiviteiten 

- actief omgaan met taakverrijking en taakverbreding 

- verbeteren van de arbeidsomstandigheden: IT, ergonomie,... 

- preventieve gezondheidsonderzoeken stimuleren en ondersteunen via de sociale dienst 

- aanduiding (in 1998) van een efficiënter werkend ziektecontroleorgaan (Gecoli) 

- ondersteuning van zieke personeelsleden: herstelwensen van de collega’s, de chefs, 

ziekenbezoeken,.. 

- stimuleren van aangepaste werktijdregeling om het werk te hervatten, bv. via deeltijdse prestaties 

- verbetering van de informatievoorziening aan de lijnmanagers door verzuimcijfers ter beschikking te 

stellen waarop zij kunnen inspelen 

- duidelijke afstemming tussen de verschillende actoren (chefs - controleorgaan - personeelsfunctie 

(personeelsadministratie, sociale dienst, vorming) - directieraad) 


Het ziekteverzuim bij De Scheepvaart N.V. blijft de voorbije jaren op een constant peil. 

De Scheepvaart N.V. neemt deel aan een Movi-werkgroep waarin methodes worden besproken om het 

ziekteverzuim in kaart te brengen, waarbij ook vergelijkingen kunnen worden gemaakt tussen de 

agentschappen onderling. 


Om het ziekteverzuim te verminderen werden meer controles uitgevoerd. 

9. 

OVAM 

Het totale ziekteverzuim bij OVAM voor 2005 is stabiel in vergelijking met 2004. Het eerste trimester 

2006 vertoont in verhouding een stijging die evenwel seizoensgebonden kan zijn (winterperiode) en 

zich dus kan corrigeren met het ziekteverzuim tijdens de volgende maanden van 2006. 

VMM 

Overzicht van het aantal ziektedagen per gevraagde categorie voor de periode 2000-2005 (de cijfers 

tussen haakjes geven het gemiddeld aantal dagen per personeelslid weer): 

2000 2001 2002 2003 2004 2005 

1 werkdag 238 46 118 417 567 718 

(0,346) (0,065) (0,165) (0,547) (0,736) (0,922) 


(4,075) (4,958) (5,145) (4,721) (5,525) (6,840) 

>30 werkdagen 3.565 4.583 5.770 5.250 9.327 9.545 

(5,189) (6,537) (8,081) (6,889) (12,112) (12,268) 

werkdagen 

44 204 228 1.335 1.644 1.224 

verminderde prestaties (0,064) 

wegens ziekte 

(0,291) (0,319) (1,751) (2,135) (1,573) 

Hieruit kan volgende evolutie worden vastgesteld: 

- Voor de eendagsziekten is er een ruime daling van het aantal ziektedagen in 2001 en een ruime 

stijging in de periode 2002-2005; 

- Voor de ziekteperiodes van minder dan 30 dagen is er een ruime stijging van het aantal ziektedagen 

in 2001, een beperkte stijging in 2002, een stagnatie in 2003 en een ruime stijging in 2004-2005; 

- Voor de ziekteperiodes van meer dan 30 dagen is er een ruime stijging van het aantal ziektedagen in 

2001-2002, een daling in 2003 en een ruime stijging in 2004, voortgezet in 2005; 

- Voor het aantal werkdagen deeltijdse prestaties wegens ziekte is er een ruime stijging van het aantal 

ziektedagen in 2001, een beperkte stijging in 2002, een ruime stijging in 2003-2004, gevolgd door 

een ruime daling in 2005. 

VLM 

Overzicht van het aantal ziektedagen per gevraagde categorie voor de periode 2000-2005: 

2000 2001 2002 2003 2004 2005 

1 werkdag 524 556 603 555 553 634 

30 werkdagen 2.571 2.563 2.655 2.883 2.036 1.770 

werkdagen 

verminderde prestaties 

wegens ziekte 

67 263 211,5 123 105 101 

Louter cijfermatig wordt vastgesteld dat na een scherpe daling van het ziekteverzuim in 2004 het 

ziekteverzuim in 2005 stijgt. 


1 dag ziekte : gelijk gebleven 

Minder dan dertig dagen : licht gestegen 

Meer dan dertig dagen : gelijk gebleven 

Verminderde prestaties wegens zieke : gestegen. 


Een daling werd vastgesteld in 2005 ten opzichte van de vorige jaren. 

De gegevens inzake de VREG (Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt) 

worden zullen later bezorgd worden. 


Wat betreft de bevoegdheden van minister Keulen zal een aanvullend antwoord gegeven worden. 

Minister Van Brempt 

Voor de Vlaamse Vervoermaatschappij De Lijn:


1. Voor de onderstaande jaren werd het volgend aantal werkdagen afwezigheid van 1 dag 

wegens ziekte genoteerd bij de VVM – De Lijn: 

2004 : 1385 

2005: 1660 

2006 (tot eind februari): 318 

2. Voor de onderstaande jaren werd het volgend aantal werkdagen afwezigheid wegens ziekte, minder 

dan 30 dagen, vastgesteld: 

2004 : 35187 

2005: 38084 


3. Voor de onderstaande jaren werd het volgend aantal werkdagen afwezigheid wegens 

langdurige ziekte (meer dan 30 dagen) genoteerd: 

2004 : 64061 

2005: 68806 


4. Voor de onderstaande jaren werd het volgend aantal werkdagen verminderde prestaties 

wegens ziekte vastgesteld: 

2004 : 619 

2005: 1355 


5. De Lijn bewaakt per entiteit het absenteïsmepercentage en onderneemt de nodige acties om dit 

percentage binnen de perken te houden. Deze acties kaderen binnen het verzuimbeleid dat in 

2004 werd uitgewerkt. 

6. In de voormelde jaren werden telkens attesten ingekort na medische controle. 

7. Voor de entiteiten Antwerpen, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen en de 

centrale diensten worden de controles uitgevoerd door de controle-instantie Securex te 

Brussel. 

Voor de entiteit Limburg gebeurt dit door Gekoli, gevestigd te Hasselt. 

De controles gebeuren al dan niet automatisch naargelang het betrokken personeelslid wel of niet 

arbeidsongeschikt was wegens ziekte in de voorbije periode van één jaar, of gaan door op vraag 

van de directie. 

8. Zie punt 5. 

9. De evolutie is grotendeels te verklaren door de groei van het personeelsbestand van De Lijn. Tot op 

heden blijft De Lijn de vooropgestelde principes van het verzuimbeleid volgen en uitvoeren.






Vraag nr. 82 



Buitenlandse pers over Vlaanderen - Initiatieven 

Samen met zovelen in Vlaanderen ergert “Journaal” (Nieuwsbrief van Mark Grammens – 16/03/2006- 

“Zo ziet de wereld Vlaanderen”) zich erover dat Vlaanderen en de Vlamingen in het buitenland een 

zeer slechte persaandacht krijgen, en dat dit hoegenaamd geen weerwerk krijgt in Vlaanderen. 

Dit wordt geïllustreerd door enkele voorbeelden. 

Er is de bedreiging om Vlaanderen in zijn geheel te beschouwen als een “fascistisch regime”, zeker 

onder een electoraal succes van het Vlaams Belang. 

Er is de tendentieuze, en ronduit verkeerde sfeerzetting rond de kennis van het Nederlands voor 

aanvragers van een sociale woning (zie de Sunday Times 19.02.06: “To qualify for public housing, 

applicants must be able to speak Dutch”). 

Er is de al even verkeerde berichtgeving rond het voorstel van resolutie van Johan Sauwens e.a. rond 

de schrijfwijze van de namen van de Vlaamse gemeenten. 

In de buitenlandse pers, tot en met Le Monde, wordt steevast de versie van de Belgische Franstalige 

pers (Le Soir) overgenomen. 

Zeer duidelijk is er minder doorstroming uitgaande van de Vlaamse Regering of de Vlaamse pers, om 

de tendentieuze Belgische Franstalige berichtgeving recht te zetten. 

Het internationaal tijdschrift “Flanders” schiet hier blijkbaar tekort. 

Welke initiatieven neemt de minister ter verbetering van de negatieve persaandacht die Vlaanderen 

krijgt in het buitenland? 

N.B. Deze vraag werd gesteld aan minister-president Leterme (vraag nr. 52) en minister Bourgois (nr. 

82).




ANTWOORD 



De Vlaamse Regering is zich terdege bewust van de nood aan verbetering van de negatieve 

persaandacht die Vlaanderen krijgt in het buitenland. Ingevolge het principe van de persvrijheid kan 

noch wil zij de buitenlandse pers evenwel verplichten om zich voor de berichtgeving over Vlaanderen 

uitsluitend te beperken tot Vlaamse nieuwsbronnen. Bijgevolg wordt eerder gewerkt aan een proactieve 

aanpak, waarbij Vlaanderen in het buitenland op verschillende manieren en via diverse kanalen 

op objectieve wijze wordt voorgesteld. 

In het kader van mijn bevoegdheden “Buitenlands Beleid” en “Media” zijn er reeds een aantal 

initiatieven ontwikkeld die ervoor moeten zorgen dat bepaalde doelgroepen, waaronder de 

buitenlandse pers en het diplomatieke korps, op een objectieve wijze permanent geïnformeerd blijven 

over de politieke, economische actualiteit in Vlaanderen. Teneinde te kunnen inspelen op de behoefte 

om in anderstalige media en in het buitenland objectieve informatie over Vlaanderen beter en 

efficiënter te verspreiden, is de uitgeverij Lannoo in het najaar 1998 gestart met de uitgave van een 

Vlaamse knipselkrant in het Engels, Frans en Duits. Hierin wordt wekelijks een overzicht gegeven van 

de voornaamste artikels uit de Vlaamse pers. Naar aanleiding van deze lancering heeft de Vlaamse 

Regering, in het kader van de uitbouw van een professioneel voorlichtings- en onthaalbeleid voor 

buitenlandse journalisten, het initiatief genomen om jaarlijks 1.450 abonnementen hiervan aan te 

kopen en te verspreiden aan prioritaire doelgroepen waaronder de buitenlandse journalisten en het 

diplomatieke korps. Deze publicatie wordt zowel per post als per e-mail wekelijks gratis toegestuurd. 

Door middel van twee speciale e-mail bulletins, op woensdag en vrijdag, worden de bestemmelingen 

nog sneller op de hoogte gebracht van de Vlaamse actualiteit. Sinds september 2005 is tevens een 

webarchief van deze knipselkrant toegankelijk. Via de “Press room” module op de site www.flanders.be 

kan, met een individueel paswoord, het archief van de laatste drie jaargangen worden geraadpleegd. 

Verder zijn op de website flanders.be o.a. een evenementenkalender en een rubriek ”latest news” 

beschikbaar. Bij het aanklikken van de dienst “guided tour” wordt aan de buitenlandse 

deeldoelgroepen, waaronder de pers, een op maat gemaakte gids doorheen Vlaanderen aangeboden. In 

de loop van 2006 zal ook een Franstalige en Duitstalige versie van deze website online zijn. Ik wil er 

tevens uw aandacht op vestigen dat ook de nieuwssite van de VRT een voor iedereen toegankelijke 

Engels-, Frans- en Duitstalige versie aanbiedt.Het driemaandelijks internationaal tijdschrift 

Flanders/La Flandre beoogt een beeld te brengen van het hedendaagse Vlaanderen in al zijn facetten. 

Dit medium werd niet geconcipieerd om foutieve anderstalige berichtgeving over Vlaanderen recht te 

zetten. Wel wordt onderzocht in hoeverre aan dit magazine nog meer actualiteitswaarde kan worden 

gegeven. 

Daarnaast heb ik ook een communicatiestrategie ontwikkeld met verschillende concrete initiatieven 

voor correspondenten van buitenlandse kranten en persagentschappen. Zo vond op 19 september 2005 

een persontmoeting plaats van buitenlandse, in Brussel geaccrediteerde, journalisten tijdens een 

exclusieve nocturne n.a.v. de tentoonstelling “Dames met klasse” in Mechelen. Op 13 september a.s. 

wordt deze doelgroep uitgenodigd tijdens het Festival van Vlaanderen voor een concert van het 

Vlaams Radio-orkest in het PSK in Brussel. Tijdens deze gelegenheden zet(te) ik in een toespraak de 

uitgebreide bevoegdheden en troeven van Vlaanderen uiteen. Zo bouwen we een uitgebreid netwerk 

uit van perscontacten die bovendien worden toegevoegd aan een persbestand. Aan deze 

correspondenten worden alle persberichten (voorlopig nog enkel in het Nederlands) i.v.m. buitenlands 

beleid toegestuurd.


Tot slot wens ik ook te verwijzen naar twee andere kanalen die impliciet kunnen bijdragen tot een 

verbetering van de negatieve persaandacht die Vlaanderen krijgt in het buitenland. Het netwerk van 

vertegenwoordigers, dat zowel in de ons omringende landen als in het verre buitenland operationeel is, 

moet ertoe bijdragen dat Vlaanderen daadwerkelijk een plaats op de wereldkaart krijgt. Het verzekert 

een representatieve en zichtbare Vlaamse aanwezigheid in deze standplaatsen. Eveneens draagt de 

aanwezigheidspolitiek van de Vlaamse ministers in het buitenland – net zoals de ontvangst van 

buitenlandse ministers en ambassadeurs in Vlaanderen - bij tot het uitdragen en versterken van de 

internationale uitstraling van “Vlaanderen” als regio. Tijdens hun missie staan de Vlaamse ministers 

veelal ook persoonlijk de buitenlandse pers te woord..






Vraag nr. 83 


van KRIS VAN DIJCK 

VRT - Cultuuraanbod 

Er is met het oog op een nieuwe beheersovereenkomst met de VRT veel te doen over het 

cultuuraanbod op de openbare omroep. 

De VRT spreekt zelf over een driesporenbeleid: cultuur als onderwerp in een programma, een waar 

cultuurprogramma op een open net en een apart cultuurnet. 

Naast deze nieuw te onderhandelen beheersovereenkomst zijn er natuurlijk ook de mediadecreten, 

waarbij in artikel 8 §2 reeds langer dan van vandaag gestipuleerd staat dat de VRT prioritair op de 

kijker en luisteraar gerichte informatie- en cultuurprogramma’s moet brengen. 

Cultuur en een cultuuraanbod is dus niet alleen een element voor morgen. Het moest ook reeds 

gisteren en vandaag prominent aanwezig zijn. 

1. Bestaat er onderzoek naar het cultuuraanbod op de VRT? Is er een evolutie waar te nemen in de 

ene of andere richting? 

2. Bestaat dit onderzoek naar het cultuuraanbod ook m.b.t. de andere Vlaamse zenders? Is er op dit 

vlak een verband tussen de openbare en private omroepen? 

3. Is er een verklaring voor de evolutie van het cultuuraanbod op de VRT en de andere zenders? 

4. Zijn er beleidsmaatregelen nodig om het cultuuraanbod te versterken?




ANTWOORD 


van KRIS VAN DIJCK 

1. De VRT besteedt veel aandacht aan cultuur op zijn radio- en televienetten en zijn websites. Hij 

bereikt daarmee een breed publiek. Dat blijkt uit de resultaten van verschillende metingen: 

• Bij vergelijking van het aanbod op basis van de EBU-classificatie (ESCORT genoemd) blijkt 

dat de VRT in de categorie Arts & Culture zeer behoorlijk scoort in vergelijking met andere 

(middel)grote Europese mediaspelers. 

Escort-codificatie: Europese vergelijking: Aanbod ‘Art & Culture’ in 2004 van de grote 

(G) en middelgrote (MG) Publieke Omroepen in Europa 

Zender 1 Land Markt Uren % van totaal uren 

Totaal 

France 3 F G 1612 28.9 

RAI 1 I G 1814 20.7 

ZDF D G 1571 17.9 

France 2 F G 1184 14.6 

TVE La Primera E G 1273 14.4 

RAI 2 I G 1067 12.1 

TVE La 2 E G 928 10.6 

RAI 3 I G 626 7.4 

La Deux B MG 443 6.7 

TSR 2 CH MG 362 5.3 

ARD D G 429 5.0 

TV1 B MG 190 4.4 

TSI 1 CH MG 365 4.2 

S4C UK G 88 3.9 

ORF 2 A MG 382 3.7 

ITV UK G 269 3.1 

Channel 4 UK G 265 3.0 

TSI 2 CH MG 242 2.8 

BBC2 UK G 204 2.5 

La Une B MG 128 2.1 

Canvas/Ketnet B MG 85 2.0 

TSR 1 CH MG 97 1.4 

2: 2 PT MG 65 1.3 

SF 2 CH MG 109 1.2 

BBC1 UK G 47 0.6 

ORF 1 A MG 49 0.6 

RTE 1 IE MG 38 0.4 

SF 1 CH MG 7 0.1 

RTP1 PT MG 5 0.1 

Bij de middelgrote omroepen zijn de resultaten van de Nederlandse zenders niet opgenomen ; 

‘Arts & Culture’ brengen zij onder bij ‘Informatie en Educatie’. 

• Elke week telt de VRT al zijn televisieprogramma’s die beantwoorden aan de ruime culturele 

opdracht uit de beheersovereenkomst. VRT-Televisie bereikte in 2005 wekelijks gemiddeld 

22,12% van de Vlamingen met zijn cultuurprogramma’s. (De norm ligt op 15%.) Dat betekent 

dat gemiddeld meer dan 1 op de 5 Vlamingen in de loop van de week keek naar een 

cultuurprogramma op Eén of Canvas/Ketnet. Het bereik was iets lager dan in 2003 en 2004. 

Tijdens deze jaren had de VRT een uitgebreide middagprogrammering in het kader van 50


jaar tv, met klassieke reeksen en verfilmingen van Vlaamse literaire klassiekers. Het bereik 

kwam in 2005 terug op het niveau van de jaren voordien. 

Cumulatief weekbereik van de VRT-cultuurprogramma’s (norm = 15 minuten consecutief 

kijken): 

- Norm: 15% 

- 1997: 16,8% 

- 1998: 22,7% 

- 1999: 21,7% 

- 2000: 18,8% 

- 2001: 21,3% 

- 2002: 22,0% 

- 2003: 25,2% 

- 2004: 27,3% 

- 2005: 22,1% 

De VRT investeerde in 2005 volop in het ontwikkelen van nieuwe formats rond cultuur. De 

VRT wil met zijn driesporenbeleid cultuur het bereik bij alle Vlamingen opnieuw verhogen. 

Deze meetsystemen brengen het volledige VRT-cultuuraanbod niet in beeld. De metingen zijn 

enkel op programmaniveau en meten geen programma-onderdelen of –items. Ze handelen 

bovendien enkel over het televisieaanbod. Over radio wordt niet gerapporteerd. 

De VRT zette een eigen proefmeting op die het volledige VRT-cultuuraanbod (inclusief alle 

culturele programma-onderdelen of –items) op radio en televisie van november 2004 in kaart 

bracht. De verhouding van het cultuuraanbod ten opzichte van het totale aanbod per net en per 

medium werd daarop berekend. In november 2004 besteedde de VRT in zijn radio- en 

televisieaanbod 17,3% van de zendtijd aan cultuur. (Zonder Klara meegerekend spenderen de 

VRT-radionetten 6% van hun zendtijd aan cultuur en de VRT-televisienetten 6,4% van de totale 

zendtijd.) 

Daarbij kon vastgesteld worden dat: 

- Klara zijn doelpubliek bereikt; 

- de meeste zendtijd voor cultuur op Radio 1 en Studio Brussel komt; 

- Radio 2 en Eén kortere maar meer items brengen; 

- Ketnet en Studio Brussel een aangepast aanbod naar kinderen en jongeren brengen. 

Het onderzoek was eenmalig. Er kan dan ook geen evolutie getoond worden. 

Daarnaast is de VRT een actieve promotor van cultuur door: 

- per jaar voor 300 evenementen als mediasponsor op te treden; 

- 600 culturele evenementen per jaar te registreren; 

- als co-producent op te treden voor een aantal culturele evenementen. 

Ik heb hiervoor ook informatie opgevraagd bij het Elektronisch Nieuwsarchief Vlaanderen. Dit 

codeert en archiveert alle 19-uur-nieuwsuitzendingen van één en VTM. Door hun uitgebreide 

manier van beschrijven vallen de nieuwsuitzendingen relatief eenvoudig te analyseren. Uit deze 

analyses blijkt onder meer dat het percentage cultuuritems in het VRT-journaal sinds 2003 is 

gedaald met het eerste kwartaal van 2004 als dieptepunt. Het percentage cultuuritems lag toen 

beneden 4 %. Vanaf het tweede kwartaal van 2004 is de kentering ingezet, want een jaar later is 

het percentage cultuuritems in het VRT-19u-journaal reeds gestegen naar ongeveer 7%. We 

kunnen hier toch wel spreken van een serieuze stijging. 

2. Zoals reeds vermeld betreft het onderzoek waarnaar in het antwoord op vraag 1 verwezen wordt


eigen VRT-onderzoek en vergelijkend onderzoek naar de aandacht voor cultuur van de Europese 

openbare omroepen. Het bestaan van dergelijk onderzoek m.b.t. de aandacht voor cultuur in het 

algemeen bij de particuliere omroepen kon ons niet bevestigd worden, noch door de VRT, noch 

door de particuliere omroepen zelf. 

Wat specifiek het cultuuraanbod in het 19u-nieuws van VTM betreft, kunnen we ook hier cijfers 

raadplegen van het Elektronisch Nieuwsarchief Vlaanderen. Daaruit blijkt dat het percentage 

cultuuritems in het 19u-nieuws sinds 2003 schommelt tussen 4 en 6 %. Tot het derde kwartaal van 

2004 waren er geen echt grote verschillen waarneembaar in het cultuuraanbod op het VRTjournaal 

of het VTM-nieuws. Daarna zijn die verschillen wel meer waarneembaar geworden. Zo 

lag het aandeel cultuuritems in het nieuws begin 2005 op de VRT rond de 7 %. Op het VTMnieuws 

lag dit percentage toen beneden de 5%. 

De eerste indicaties voor de laatste twee kwartalen van 2005 wijzen er echter op dat ook het aantal 

cultuur-items op het VTM-nieuws eind 2005 zijn toegenomen. VTM haalt dan bijna een even 

groot percentage cultuur-items als de VRT in het nieuws. Waar de VRT eind 2005 nog steeds rond 

de 7% zit, haalt VTM deze 7% net niet. 

3. Voor het antwoord op deze vraag kan opnieuw verwezen worden naar het antwoord dat reeds op 

vraag 1 gegeven werd. De openbare omroep ziet een belangrijke evolutie in het cultuuraanbod en 

meent dit als volgt te kunnen verklaren. 

Binnen het medialandschap worden de verschillende media steeds meer vanuit hun eigen 

dynamiek en specificiteit gemaakt en ervaren. Daardoor komt cultuur steeds vaker binnen goede 

en werkbare radio- of tv-formats terecht. Deze formats worden echter door de echte 

cultuurliefhebber minder als cultuurprogramma of cultuuritem bestempeld. De perceptie over 

cultuur in de media is met andere woorden verschillend van de resultaten uit de metingen. Terwijl 

sommige bevolkingsgroepen de perceptie hebben dat er minder aandacht zou gaan naar cultuur op 

de verschillende netten, tonen de (hierboven beschreven) metingen aan dat de VRT veel aandacht 

besteedt aan cultuur. 

De particuliere omroepen stellen dat cultuurprogramma's tot de prioritaire opdracht van de 

openbare omroep behoren (cfr. Artikel 8, §3 van de Gecoördineerde Mediadecreten) behoren. 

Deze cultuurprogramma’s moeten door de openbare omroep in een evenwichtige mix worden 

gebracht met andere programma’s. Daarbij meent men te kunnen vaststellen dat de openbare 

omroep deze prioritaire opdracht op haar algemene kanalen (en zeker op één) verwaarloost terwijl 

de openbare omroep pleit voor de oprichting van een digitaal cultuurkanaal. De particuliere 

omroepen vrezen dat dergelijk digitaal kanaal een excuus zal bieden voor de openbare omroep om 

haar prioritaire opdracht op de algemene kanalen uit te hollen in de concurrentiestrijd met de 

commerciële omroepen. 

4. De VRT presenteerde mij op 29 november 2005 zijn Haalbaarheidsstudie voor een crossmediaal 

cultuuraanbod op de VRT. Met zijn cultuurproject wil de VRT zowel de aandacht voor cultuur als 

de perceptie van de cultuurliefhebber versterken. Het betreft een driesporenbeleid waarbij alle 

VRT-platformen en -netten zullen worden ingezet. Dit zal leiden tot een kwalitatieve en een 

kwantitatieve versterking van het cultuuraanbod op de Openbare Omroep. 

De VRT formuleert in het kader van zijn driesporenbeleid cultuur de nood aan een thematisch 

aanbod. Dit specifieke cultuuraanbod wil aantrekkelijk zijn voor alle Vlamingen. Dit alles, en 

vooral het derde spoor omvat elementen die het voorwerp uitmaken van de besprekingen in het 

kader van de volgende beheersovereenkomst (in de eerste plaats een extra digitaal tv-kanaal).


BIJLAGEN 

1. Cultuur op VRT en VTM 

Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/BOURGEOIS/83/antw.083.bijl.001.xls


KRIS PEETERS, 

VLAAMS MINISTER VAN OPENBARE WERKEN, 

ENERGIE, LEEFMILIEU EN NATUUR




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 352 



Binnenvaart - Uitrusting lig- en wachtplaatsen 

De Vlaamse Regering heeft in het Vlaams regeerakkoord duidelijk gestipuleerd dat binnenvaart een 

volwaardig alternatief is voor goederenvervoer over de weg. 

Binnenvaart is een groeiende modus binnen het goederenvervoer. Recente cijfers bewijzen dat dit het 

geval is: het aantal TEU (Twenty Feet Equivalent Unit) is tussen 1998 en 2004 gestegen van 

respectievelijk 59.700 naar bijna 404.000 TEU. Dit betekent dat de binnenvaart heel wat vrachtwagens 

van de overvolle wegen houdt. 

Binnenvaart is een speciale sector omdat de meeste binnenschippers ook leven op hun 

boot/vervoermiddel. De levenskwaliteit is één van de factoren die mensen aantrekt of afstoot om voor 

tewerkstelling in de binnenvaart te kiezen. Dit betekent niet enkel het dagelijkse leven op de boot, 

maar heeft ook betrekking op de voorzieningen van de rustplaatsen die voorhanden zijn. 

Om een verdere groei van de binnenvaart te stimuleren, is het noodzakelijk dat enkele 

randvoorwaarden vervuld zijn. 

1. Hoeveel lig- en wachtplaatsen zijn er langs de Vlaamse waterwegen? 

Kan de minister cijfers geven voor de wachtplaatsen voor binnenschippers binnen de Vlaamse 

havens? 

Voldoet deze capaciteit aan de mogelijkheden en opportuniteiten voor de binnenvaart? Zo niet, 

waar zijn er plannen voor uitbreiding van het aantal ligplaatsen en op welke termijn worden die 

werken uitgevoerd? 

2. Wanneer is de laatste evaluatie gebeurd van het aantal en de kwaliteit van de lig- en wachtplaatsen 

voor binnenschippers en wat zijn de resultaten van deze evaluatie? Welke conclusie trekt de 

minister hieruit? 

3. Wat zijn de basisvoorzieningen voor een wacht- of rustplaats voor binnenscheepvaart? 

Rekent de minister hier eveneens internettoegang bij? Zo niet, op welke manier wordt het 

internetgebruik bij binnenschippers gestimuleerd? 

Kan internet een bevorderende rol spelen voor de binnenvaart en de afwikkeling van allerhande 

administratieve taken?


4. Heeft de minister al enige afspraken gemaakt met de sector van de binnenvaart en/of de 

internetproviders om van wachten ligplaatsen hotspots te maken? Zo niet, zijn er plannen in die 

zin? 

5. Gezien de snelle evolutie van onze maatschappij zijn er mogelijk nog andere basisvoorzieningen 

die de binnenschippers wensen om hun functie naar behoren te kunnen uitoefenen. 

Heeft de minister hierover al contact gehad met de binnenvaartsector? 

Zo ja, wat zijn hiervan de resultaten? Zo niet, zijn er plannen in die zin en op welke termijn?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Er kan worden gesteld dat er honderden ligplaatsen zijn langs de Vlaamse waterwegen. Een juist 

aantal kan niet bepaald worden vermits dit vanzelfsprekend afhangt van de lengte van het schip. 

Naargelang de zich aandienende noodzaak worden er jaarlijks meerdere nieuwe ligplaatsen 

gebouwd in het bijzonder in de omgeving van sluizen. Ook de in het kader van de PPS-regeling 

gebouwde kaaimuren worden of kunnen naargelang de beschikbaarheid aangewend worden voor 

een korte-duur ligplaats, zoals in weekends. 

Hierna volgt een overzicht van specifieke lig- en rustplaatsen beschikbaar langs de waterwegen. 

Zeekanaal Brussel-Schelde 

Opwaarts de sluis van Zemst - linkeroever 

Opwaarts de sluis van Wintam - linkeroever 

Kanaal Leuven - Dijle 

Opwaarts Zennegat - rechteroever 

Afwaarts Battel brug - rechteroever 

Opwaarts Battelbrug - rechteroever 

Afwaarts Plaisancebrug - rechteroever 

Opwaarts Boortmeerbeek sluis - rechteroever 

Opwaarts Schuiteniersbrug - rechteroever 

Opwaarts Wijgmaal brug - rechteroever 

Kanaal naar Charleroi 

Suikerkaai Halle - linkeroever 

Sashoek Lot - linkeroever 

Netekanaal 

Viersel - palen linkeroever afwaarts sluis 

Ranst - Vos-Kets kaai rechteroever (Emblem) 

Lier (Nazareth) - Vergrabo kaai linkeroever 

Duffel - linkeroever opwaarts sluis 

Boven-Zeeschelde 

Wetteren - loskade 

Wichelen (Schellebelle) - 5 meerpalen 

Dendermonde: Sint Onolfs - vlotsteigers I en II 

Palen Lang Rek (Killeweg) - 6 aanmeerpalen en een vlotsteiger tussen twee 

van deze palen 

Baasrode: grote vlotsteiger Drie Huizen 

Muur schutsluis dendermonding 

Temse - loskade - linkeroever (elektriciteit) 

Bornem - vaste steiger Buitenland 

Steendorp - vlotsteiger (elektriciteit)


Rupelmonde - oude vaste veersteiger + 5 aanmeerpalen met vlotsteiger van de gemeente tussen 

twee van deze palen. 

Beneden-Zeeschelde 

Antwerpen: Rechteroever - Palen aan de Royersluis 

Rechteroever - Kaaimuren, waar toegelaten 

Palen opwaarts ingang Deurganckdok, in ontwerp 

Palen afwaarts ingang Deurganckdok, in ontwerp 

Rupel 

Niel - kaai 

Boom - kaai 

- palen open afwaarts spoorbrug van Boom 

- palen samenvloeiing Nete + Dijle in de Rupel 

Binnendijle 

Mechelen - keerdok - kaaimuur dok 

Beneden-Nete 

Duffel - Schutsluis - muur afwaarts sluiskom 

Ringvaart om Gent 

Evergem ∗ (ter hoogte van de sluis) (ook zeer recente bijkomende wachtsteiger) (wachthaven is 

zeer in trek) 

Merelbeke* (ter hoogte van de sluis) (ook recente bijkomende wachtsteiger) 

Kanaal Gent-Oostende 

Evergem 

Boven-Schelde 

Asper (ter hoogte van de sluis) (ook recente bijkomende wachtsteiger) 

Kerkhove* (ter hoogte van de sluis) (ook recente bijkomende wachtsteiger) 

Spiere (recente wachtsteiger) 

Oudenaarde* (in het centrum) 

Leie 

Sint-Baafs-Vijve (ter hoogte van de sluis) (ook recente bijkomende wachtsteiger) 

Deinze 

Harelbeke 

Kanaal Roeselare-Leie 

Izegem 

Roeselare 

Ooigem ∗ (bijkomende meerplaatsen recent gebouwd aan kanaalingang) 

Kanaal Bossuit-Kortrijk 

Bossuit* (ingang van het kanaal - bijkomende meerplaatsen recent gebouwd) 

Daarnaast zijn een aantal specifieke lig- en wachtplaatsen gerealiseerd op locaties waar hieraan 

behoefte was. Dit is bijvoorbeeld het geval: 

∗ Bijkomende voorzieningen voor aan wal zetten van een wagen 

∗ Bijkomende voorzieningen voor aan wal zetten van een wagen.


� op het Albertkanaal werden waar tussen Wijnegem en Antwerpen specifieke zones 

voorbehouden zijn waar vaartuigen langdurig kunnen afmeren; 

� op het Albertkanaal in het Straatsburgdok dat met afmeerpalen specifiek is ingericht als 

wachtplaats voor vaartuigen met o.a. aangepaste afmeerinfrastructuur; 

� op het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten in St. Lenaarts (Brecht) waar een intensieve 

bevrachting gebeurt. 

Verder worden de mogelijkheden onderzocht om bijkomende specifieke wachtplaatsen te creëren 

op het Albertkanaal ter hoogte van het sluizencomplex te Wijnegem en op de Schelde- 

Rijnverbinding. 

Ook bij het ontwerp van de aanpassingswerken van het kanaalvak Wijnegem-Antwerpen vormt dit 

een bijzonder aandachtspunt. 

2. Evaluatie van de kwaliteit van de infrastructuur is een voortdurende zorg.. Een gerichte globale 

evaluatie van de lig- en rustplaatsen in functie van de vereisten is niet voorhanden. In functie van 

de lokale vaststellingen worden wel initiatieven genomen voor de bouw. Zo zijn in de laatste jaren 

reeds tal van bijkomende ligplaatsen aangelegd (zie antwoord op vraag 1). 

Dit jaar zal er een tevredenheidsonderzoek naar de schippers toe worden ingericht bij de afdeling 

Zeekanaal. 

3. De voornaamste basisvoorziening is dat de schepen over de geschikte aanmeeruitrusting kunnen 

beschikken om hun schip in functie van de scheepsgrootte en rekening houdend met mogelijke 

peilverschillen van het water te kunnen vastleggen. 

De basisvoorzieningen hiervoor zijn wrijfhouten, aanmeerbolders, veiligheidsladders. 

Het merendeel van de aanmeerplaatsen is met de oever verbonden. Het aan wal kunnen zetten van 

een wagen is op meerdere plaatsen door bijkomende voorzieningen, voor zover nodig, mogelijk 

gemaakt. 

Op sommige locaties zijn faciliteiten aan wal beschikbaar voor aansluiting op elektriciteit en 

water. Voorzieningen zoals waterbevoorrading mogen evenwel niet als rustplaats ingenomen 

worden omdat ze dan voor anderen onbereikbaar worden. 

Er moet erkend worden dat deze basisvoorzieningen niet bij alle bestaande lig- en wachtplaatsen 

beschikbaar zijn. 

Anderzijds is het zo dat de waterwegbeheerder bepaalde van deze voorzieningen aanbiedt op 

andere plaatsen langs de kanalen. 

Zo kunnen schippers hun huishoudelijk afval gratis kwijt op vele sluizen van het netwerk. 

Voor het bunkeren van drinkwater zijn een aantal specifieke bunkerplaatsen beschikbaar waar 

schippers – ook weer gratis- water kunnen innemen. 

Binnen het RIS/GWS project (River Information Services/Geautomatiseerd Waterbeheer en 

Scheepvaartsturing) werden mogelijkheden ontwikkeld om de afwikkeling van allerhande 

administratie mogelijk te maken. Dit kan de vlotte doorstroming van het scheepvaartverkeer 

bevorderen. 

Ik ben er me van bewust dat internet in de toekomst een belangrijk hulpmiddel zal zijn voor de 

binnenvaart en dat schippers toegang moeten kunnen krijgen tot het internet. In het kader van RIS 

en in samenspraak met Promotie Binnenvaart Vlaanderen wordt hier werk van gemaakt. 

De Vlaamse waterwegbeheerders zijn momenteel bezig met het uitwerken van dit RIS/GW 

project. 

Het verschaffen van internettoegang via publieke hotspots langsheen de waterwegen is daarbij één 

van de voorzieningen.


Naast een aantal door de Europese RIS-richtlijn opgelegde binnenvaartdiensten (o.a. de 

mogelijkheid tot elektronisch aanmelden, het bekomen van digitale vaarkaarten en het opvragen 

van verkeersberichten in de eigen landsstaal), zal het veel ruimere GWS-project dé één-loketfunctie 

binnen Vlaanderen voor zijn rekening nemen. Binnenschippers zullen via dit loket 

allerhande informatie m.b.t. de scheepvaart op de binnenwateren kunnen opvragen (o.a. 

bedieningstijden, waterstanden, afmetingen van kunstwerken (d.i. bruggen en sluizen), 

karakteristieken van de waterweg, wachttijden aan sluizen,…). 

4. Teneinde een beeld te kunnen vormen van de mogelijkheden die de markt biedt, zijn er inderdaad 

reeds contacten gelegd met ISP's (Internet Service Providers). In kader van bovenvermeld 

RIS/GWZ project zal in samenwerking en in overleg met de markt en de behartigers van de 

binnenvaart (o.a. Promotie Binnenvaart Vlaanderen) een WLAN-project uitgewerkt worden. 

5. Deze vragen zullen opgenomen worden in het tevredenheidsonderzoek. Wat NV De Scheepvaart 

betreft, heeft voor het project voor de aanleg van een nieuwe wachthaven in Wijnegem overleg 

met de binnenvaartsector plaatsgevonden, wat geleid heeft tot een concept dat aan de 

verwachtingen van de sector zal beantwoorden.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 354 



Carpoolparking Oudenaardsesteenweg Kortrijk - Fietsenstalling 

Er zijn plannen voor de bouw van een fietsenstalling bij de carpoolparking Oudenaardsesteenweg in 

Kortrijk. 

1. Wat is de stand van zaken van dit project? 

2. Wanneer wordt deze fietsenstalling effectief geplaatst, klaar voor ingebruikname? 

3. Wat is de kostprijs van dit project?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Er zijn 3 prijsoffertes gevraagd. De resultaten zijn nog niet in ons bezit. 

2. De effectieve plaatsing is vermoedelijk eind mei 2006. 

3. De kostprijs bedraagt ongeveer 1.000 euro.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 355 



Comités van Aankoop - Achterstand Vlaamse dossiers 

Op het fietscongres van 1 februari jongstleden heeft de minister in zijn toespraak aangegeven dat één 

van de keerpunten van de vereenvoudiging die hij in de procedures wil brengen, de 

onteigeningsproblematiek betreft. 

De minister stelt dat hij in de loop van juni 2006 de onteigeningen door het Gewest zal laten uitvoeren. 

Dit is terugkomen op een beslissing van één van zijn voorgangers die op zijn minst ongelukkig kan 

worden genoemd. Indien de onteigeningen gerechtelijk dienen te gebeuren, is het immers toch het 

Vlaams Gewest dat zelf de procedures dient in te leiden bij de vrederechter. 

De echte flessenhals voor de onteigeningsprocedure is echter het gebrek aan voldoende mankracht bij 

de onteigeningscomités en meer bepaald bij de Comités van Aankoop. Deze worden overstelpt door 

vragen voor schattingen, onderhandelingen, aankopen en verkopen door alle mogelijke openbare 

besturen: gemeenten, OCMW’s, VOI’s zoals de Vlaamse Landmaatschappij, de 

huisvestingsmaatschappijen, enzovoort. 

Uit contacten die ik steekproefgewijs heb gehad, blijkt dit toch een algemeen fenomeen te zijn 

waardoor – onafgezien de onteigenende instantie – de procedures toch altijd enorme vertragingen 

oplopen. Dit enkel door het feit dat deze diensten van het federaal Ministerie van Financiën 

overbevraagd zijn. Ik heb hierover in het verleden ook reeds de regering ondervraagd. Zie in die zin 

mijn vraag om uitleg in de Commissie voor Institutionele en Bestuurlijke Hervorming van 7 januari 

2003 en mijn schriftelijke vraag nr. 44 van 2 mei 2004 (resp.: Handelingen C86 van 7/1/2003, blz. 3-4 

en Bulletin van Vragen en Antwoorden nr. 1 van 22/7/2004, blz. 2). 

1. Heeft de minister hierover contacten gehad met de federale minister van Financiën? 

2. Hebben deze contacten enig resultaat opgeleverd? 

3. Is er enige versterking van de diensten van het Comité van Aankoop in het vooruitzicht? 

4. Waarom kan de Vlaamse Regering zelf geen comité van aankoop opstarten dat voor alle Vlaamse 

gemeenten, OCMW’s, andere openbare besturen en VOI’s de nodige schattingen kan doen met 

voldoende objectieve autoriteit?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Tot heden verlopen deze contacten op administratief niveau en uitzonderlijk op kabinetsniveau. 

2. De Comités van Aankoop houden rekening met de prioriteiten van het Vlaams Gewest. 

3. Deze vraag behoort tot de bevoegdheid van de federale overheid en kan dus niet beantwoord 

worden. 

4. Op 5 maart 1985 sloten de federale regering en de regeringen van gemeenschappen en gewesten 

een protocol betreffende de bevoegdheid van de Comités tot Aankoop van Onroerende Goederen 

en van de kantoren van de Domeinen van de Staat (B.S. 14 juni 1985). Volgende overwegingen 

lagen in het bijzonder aan de basis van dit partnerschap: 

"Aangezien de oprichting door de Gemeenschappen en Gewesten van eigen gespecialiseerde 

diensten, optredend voor hun rekening en, eventueel, voor rekening van door hen opgerichte 

organismen, talrijke en zware problemen zou scheppen, namelijk een vermenigvuldiging der 

onteigeningsdiensten, wier uiteenlopend optreden een nefaste invloed zou hebben op het 

onroerend beheer en de dito politiek van de openbare besturen; 

Aangezien het welbegrepen algemeen belang, daarenboven, een nauwe samenwerking vereist 

tussen alle machten die bevoegd zijn om te onteigenen, aangezien coherentie bij de onteigeningen 

en gelijkheid bij het behandelen der onteigenden slechts kan bereikt worden door één 

gemeenschappelijke dienst, gespecialiseerd ter zake, bevoegd te maken; 

Aangezien, dank zij hun geografische spreiding, de soepelheid van hun inrichting en de 

bekwaamheid van hun ambtenaren, de comités tot aankoop en kantoren der domeinen hun taken, 

tot ieders algemene voldoening hebben vervuld". 

De oprichting van een eigen aankoopcomité kan mogelijk marktverstorend werken, aangezien 

noch de vereiste know-how, noch de nodige vergelijkingspunten met betrekking tot een billijke en 

redelijke prijsbepaling beschikbaar zijn. Hierover zijn verder onderzoek en overleg wenselijk. 

De huidige positionering van de aankoopcomités binnen de FOD Financiën strookt evenwel niet 

meer met de sinds 1985 sterk geëvolueerde bevoegdheidsverdeling. De gemeenschappen en 

gewesten hebben immers in de loop van verschillende staatshervormingen steeds bijkomende 

bevoegdheden en financieringsmiddelen verworven. Deze gewijzigde verhoudingen 

rechtvaardigen een regionalisering van de aankoopcomités. 

In afwachting hiervan moet gestreefd worden naar de optimalisatie van de werking en de dienstverlening 

door duidelijke afspraken via service level agreements over o.m. de inzet en de 

beschikbaarheid van middelen en de uitvoeringstermijnen. 

Deze problematiek wordt besproken in het kader van het overleg binnen het forum voor 

institutionele hervormingen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 356 



Voetgangersbrug Berchem - Herstelling 

Tussen het Villegaspark en het Brilschanspark (Marcel Aubertinelaan en Uitbreidingsstraat) in 

Antwerpen ligt sinds de bouw van de Antwerpse Ring in de jaren ’60 een voetgangers- en fietserbrug 

die de twee achterliggende wijken met elkaar verbindt en die een belangrijke veilige oversteek is van 

de Ring, spoorweg en Singel in Berchem. 

In het voorjaar van 1997 klaagde een lid van de districtsraad van Berchem het lamentabele onderhoud 

van deze en andere bruggen over de Ring in Antwerpen Berchem al aan bij de toenmalige minister. 

Het onderwerp kreeg veel weerklank in de media, zeker nadat er enkele weken later een dodelijk 

ongeval veroorzaakt werd door het werpen van losliggende stenen vanop een brug in Wallonië. 

Het kabinet van de minister bevestigde toen in de media weet te hebben van de klachten in Berchem 

en beterschap werd beloofd. De betrokken dienst van de Vlaamse overheid probeert de situatie met 

geregeld onderhoud onder controle te houden. 

Geregeld onderhoud biedt echter al lang geen oplossing meer. Het is immers dweilen met de kraan 

open. De afwatering van de brug is stuk, wat voor grote plassen op het wegdek zorgt. De brug is als 

het ware een aquaduct geworden. In de winter bevriest het water onder de stenen en dit duwt steeds 

meer stenen los, die uiteindelijk verbrokkelen. 

Begin 2006 werd na een klacht van een bewoner door hetzelfde districtsraadslid telefonisch gemeld 

aan de dienstleiding van de bevoegde diensten in Antwerpen dat drie silexdals die los lagen op het 

wegdek van deze brug, door vandalen op het onderliggende fietspad (zowat vijf meter lager) gegooid 

werden. Gelukkig reden er toen geen fietsers of liepen er geen voetgangers onderdoor. De gevolgen 

zouden even vreselijk als dodelijk geweest zijn. Waar men in Berchem nu al meer dan acht jaar voor 

vreest, wordt elke dag meer en meer een mogelijke realiteit. De lokale politie, buurt- en parktoezicht 

verhoogden ondertussen wel hun controles. 

Een grondig herstel met vervanging van de gevaarlijke stenen door bijvoorbeeld asfalt werd gevraagd 

aan de diensten van de minister. De timing van deze vraag was even noodgedwongen als ideaal. De 

voorbereidingen van de tweede fase van de minder-hindermaatregelen en de werken aan de 

Antwerpse Ring waren volop aan de gang. Een beter moment om in te grijpen, leek er niet te zijn. 

Een antwoord werd beloofd door de dienstleiding, maar er kwam geen enkele respons. Meermaals 

werd vruchteloos gepoogd om opnieuw telefonisch contact te hebben met de dienstleiding in 

Antwerpen. 

In de eerste fase van de voorbereidingen van de werken aan de Antwerpse Ring werden nochtans alle 

bruggen in Berchem grondig onder handen genomen. Enkel die ene zonder autoverkeer, die dagelijks


door honderden voetgangers en fietsers gebruikt wordt, werd niet aangepakt, met uitzondering van de 

vervanging van de brugleuning. De betrokken dienst reageerde onlangs in de media dat hij veel 

bruggen te onderhouden heeft in Antwerpen en dat er prioriteiten dienen gesteld te worden. Ik stel dit 

niet in vraag, maar vind het toch merkwaardig dat enkel de brug die dient voor de zachte weggebruiker 

niet werd aangepakt en dat de betrokken dienst nu al meer dan acht jaar weet dat verbeteringswerken 

met vervanging van het wegdek op deze brug door bijvoorbeeld asfalt noodzakelijk zijn teneinde het 

gebruikerscomfort opnieuw op een aanvaardbaar peil te brengen en ernstige ongelukken in de 

toekomst te vermijden. 

1. Wat is de veiligheidssituatie van deze brug volgens de diensten van de minister? 

2. Wanneer worden de nodige herstellingswerken uitgevoerd?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De veiligheidssituatie van deze brug is uit oogpunt van de weggebruiker goed. De veiligheid 

wordt enkel in het gedrang gebracht door vandalen die, willen ze de door erosie getroffen 

silextegels naar beneden gooien, deze moeten loswrikken en over de leuning kieperen. Dit kan op 

elke brug gebeuren. 

2. Zoals reeds vroeger gemeld, zijn er werken te voorzien aan deze voetgangersbrug. Er zijn echter 

veel andere kunstwerken die in een veel slechtere staat verkeren dan deze brug, en als dusdanig 

dan ook voorrang krijgen. Het is trouwens zo dat de zachte weggebruiker ook op de andere 

bruggen de nodige aandacht moet krijgen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 357 



Heraanleg ring Lier - Planning 

In verband met de problematiek van de werkzaamheden aan de ring rond Lier zijn er tal van 

onduidelijkheden. Er worden een aantal tijdelijke maatregelen aangegeven, maar het is zeer 

onduidelijk wat nu juist de timing is van de verschillende werkzaamheden en de maatregelen die 

hiermee gepaard gaan. 

1. Kan de minister verduidelijken wat nu exact wordt gepland, welke werkzaamheden er zullen 

worden uitgevoerd en de timing die hiermee gepaard gaat? 

2. Heeft men al een idee van de datum waarop het geheel van de werkzaamheden moet zijn 

afgerond?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Volgens de inlichtingen van TV3V, de gedelegeerd bouwheer, is de planning voor de werken op de 

ring van Lier als volgt: 

Kruispunt R16 Ringlaan - N108 Aarschotsesteenweg - Hoogveldweg. 

Aanvang der werken: 13 februari 2006. 

Termijn: 150 kalenderdagen. 

Kruispunt R16 Ringlaan - N10 Antwerpsesteenweg. 

Aanvang der werken: 10 april 2006. 


Kruispunt R16 Ringlaan - Hagenbroeksesteenweg. 

Aanvang der werken: 1 augustus 2006. 


Kruispunt R16 Ringlaan - N14 Mechelsesteenweg. 

De bespreking van het ontwerp is in maart 2006 opgestart met elke 3de woensdag van de maand een 

besprekingsvergadering. 

Het aanbestedingsdossier zal klaar zijn tegen 31 januari 2007. De bouwvergunning zal rond zijn tegen 

het bouwverlof 2007 in functie van het verloop van de nodige onteigeningen. De aanvang der werken 

is voorzien in september 2007. De duur van de werken is +/- 1 jaar. 

Problemen bij het ontwerp, de bouwvergunning en de onteigeningen kunnen deze planning enkel maar 

achteruit schuiven. Over de fasering en de situatie tijdens de werken is nog niet veel gekend.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 358 



Doortrekking N171 Rumst - Modaliteiten 

De minister bereikte een akkoord met de burgemeester van Rumst aangaande het doortrekken van de 

N171. Volgens het akkoord zullen de uitgangspunten van het streefbeeld voor de N171 gevolgd 

worden. 

Er bestaat evenwel nog veel onduidelijkheid over het aantal rijstroken, alsook over de voorziene 

uitvoeringstermijn. Maar ook met betrekking tot het kruispunt aan de Eikenstraat zijn er verschillende 

opties naar voren geschoven, zodat het niet duidelijk is welke optie nu in aanmerking wordt genomen. 

1. Kan de minister meedelen hoe de verbindingsweg zal worden uitgevoerd? Eénvaksbaan of niet? 

Strookt de beslissing met de categorisering van de aansluitingswegen? 

2. Hoe wordt het kruispunt met de Eikenstraat aangelegd, en werden de mogelijke hinderpalen (grote 

verkeersdrukte) aan het kruispunt met de Keizershoek mee betrokken in de eerste fase, of wordt 

dit in een volgende fase bekeken? 

3. Waar kunnen de concrete en definitieve plannen ingezien worden? 

4. Werd er rekening gehouden met de afwateringsproblematiek rond de Booms-Nielse 

Scheidingsbeek (zoals vermeld in de studie van Infrabo)? 

5. Hoeveel particuliere eigenaars van de Kleine Landeigendom zullen onteigend moeten worden en 

wanneer zal dit uitgevoerd worden?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De verbindingsweg N171 wordt tussen de Eikenstraat en de A12 aangelegd als éénvaksbaan met 

één rijstrook voor elke richting. Deze inrichting strookt met de categorisering van de 

aansluitingswegen. 

2. Het uitgangspunt is de aanleg van een met verkeerslichten geregeld kruispunt met aparte 

opstelstroken voor de diverse richtingen. De definitieve inrichting van dit kruispunt zal worden 

afgestemd met de verkeersafwikkeling op de nabijgelegen kruispunten en met de lokale 

betrokkenen (gemeentebestuur). 

3. Er zijn nog geen definitieve ontwerpen voor de N171. De studieopdracht loopt nog. De 

verwachting is dat eind 2006 het definitieve ontwerp voor de gehele N171 klaar is. 

4. De afwateringsproblematiek Boomse en Nielse Scheidingsbeek maakt onderdeel uit van de 

studieopdracht voor de N171. 

5. Gezien het feit dat het definitieve ontwerp nog niet klaar is, zijn ook de definitieve 

onteigeningsplannen nog niet bekend. Ten vroegste eind 2006 is exact bekend welke gronden 

verworven moeten worden.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 363 


van PIETER HUYBRECHTS 

Ecoscore - Categorisering voertuigen 

In Duitsland en Nederland worden binnenkort auto’s en vrachtwagens voorzien van een zelfklever die 

duidelijk maakt hoe vervuilend ze zijn. 

Om de luchtverontreiniging in bepaalde Duitse steden en gemeenten tegen te gaan, heeft de Duitse 

regering beslist dat vervuilende wagens uit bepaalde zones geweerd mogen worden. Op de zelfklever 

staat een cijfer dat aangeeft hoe vervuilend de wagen is. Duitse steden en gemeenten kunnen voortaan 

zelf beslissen in welke zones alleen nog de meest “propere” wagens mogen rijden. Vervuilende 

wagens, meestal oudere dieselmotoren zonder roetfilter, vallen in de categorieën 0 en 1. De meest 

milieuvriendelijke auto’s krijgen categorie 5. Aan de hand van de zelfklever kan de verkeerspolitie 

dadelijk zien welke auto’s al dan niet in overtreding zijn. 

In Nederland worden de wagens ook voorzien van een dergelijk systeem, maar in tegenstelling tot 

Duitsland worden hier de milieuvriendelijke auto’s beloond door bijvoorbeeld een korting op het 

parkeerticket. 

Heeft de minister reeds initiatieven genomen om ook in Vlaanderen een onderverdeling voor 

voertuigen te maken, gebaseerd op de Europese normen voor uitlaatgassen? 

Zo ja, voor welk systeem opteert de minister? Het bestraffen van milieuonvriendelijke wagens of het 

belonen van milieuvriendelijke?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 


van PIETER HUYBRECHTS 

Het definiëren van het begrip milieuvriendelijk voertuig is noodzakelijk om een beleid rond 

milieuvriendelijke voertuigen te kunnen uitwerken. In de periode 2003-2005 werd daarom een studie 

uitgevoerd door de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (Vito), de Vrije Universiteit 

Brussel (VUB) en l’Université Libre de Bruxelles (ULB) waarbij een ecoscore voor voertuigen werd 

uitgewerkt. Het voorwerp van de opdracht was de uitbouw van een eenduidige definitie m.b.t. de 

milieuvriendelijkheid van een voertuig (personenwagens, vrachtwagens, twee- en driewielers), incl. 

alternatieve voertuigen en oudere voertuigen. 

De methodologie die werd ontwikkeld, de ecoscore, kent aan alle voertuigen een milieuscore toe, die 

hun impact op het milieu en de gezondheid weergeeft. Hierbij worden verschillende schade-effecten 

mee in rekening gebracht: broeikaseffect, luchtkwaliteit (gezondheidseffecten en effecten op 

ecosystemen) en geluidshinder. Deze milieuevaluatie laat toe deze verschillende effecten te 

combineren in één enkele indicator. 

Naast de emissies die vrijkomen tijdens het rijden, wordt eveneens rekening gehouden met de emissies 

ten gevolge van de productie en distributie van de brandstof. Dit laat toe verschillende 

brandstoftechnologieën met elkaar te vergelijken zoals LPG, CNG, hybride, batterij elektrische, 

brandstofcel, biobrandstoffen, enz. 

Elk voertuig krijgt zo een éénduidige score. Deze ecoscore is te raadplegen op de website 

www.milieuvriendelijkvoertuig.be. De website wordt momenteel verder aangevuld met 

ontbrekende ecoscores voor nieuwe voertuigen en de ecoscores voor oudere voertuigen. Het Brussels 

Gewest heeft reeds te kennen gegeven deze ecoscore eveneens te willen gebruiken. Onderhandelingen 

met het Waals Gewest en de federale overheid zijn opgestart zodat we tot één methodologie komen 

voor België. 

De Ecoscore wordt ook reeds toegepast in maatregelen. Volgende initiatieven worden door de minister 

reeds ondernomen: 

* Sensibilisatie 

- Een eerste instrument dat wordt ingezet is de website www.milieuvriendelijkvoertuig.be. Deze 

website geeft informatie rond milieuvriendelijke voertuigen en de ecoscore van de voertuigen weer. 

- Daarnaast werd binnen de studie een ontwerp van gids gemaakt. Dit ontwerp zal uitgewerkt worden 

tot een definitieve gids voor consumenten in het najaar van dit jaar om zo de bekendheid van de 

website van de ecoscore te verhogen. 

* Aanpassing van de jaarlijkse verkeersbelasting en de belastingen op de inverkeerstelling voor 

personenwagens en vrachtwagens 

De huidige verkeersbelastingen worden berekend aan de hand van de fiscale PK’s voor 

personenwagens en de massa voor het goederenvervoer. Op diverse vlakken is er echter de wens om 

de verkeersbelastingen te variabiliseren naargelang de milieukenmerken van het voertuig. 

Op dit moment wordt een voorstel uitgewerkt om de belasting op de in verkeersstelling en de jaarlijkse 

verkeersbelasting voor personenwagens te hervormen gebruik makend van de ecoscore van het 

voertuig en de jaarlijkse verkeersbelastingen voor vrachtwagens te variabiliseren volgens de Euronorm 

van de vrachtwagen. De uitwerking moet nog in detail gebeuren, maar één van de pistes is om 

eerst de milieuvriendelijke voertuigen te bevoordelen en in een latere fase de milieonvriendelijke 

voertuigen te bestraffen.


* Groene publieke vloten 

In de studie ecoscore werden eveneens maatregelen uitgewerkt m.b.t. de vergroening van publieke 

vloten. Via de samenwerkingsovereenkomst ‘milieu als opstap naar duurzame ontwikkeling’ tussen 

het Vlaams Gewest en de lokale overheden worden gemeenten nu financieel ondersteund bij de 

aankoop van milieuvriendelijke voertuigen. Zij kunnen 30% van de aankoopprijs recupereren, met een 

maximum van 4.000 euro. Een milieuvriendelijk voertuig wordt momenteel gedefinieerd als een 

voertuig met een ecoscore hoger of gelijk aan 65. Dit criterium wordt regelmatig herzien naarmate er 

nieuwe voertuigen op de markt komen. 

Ook binnen de vloot van de Vlaamse overheid wordt de ecoscore gebruikt als criterium om de 

milieuvriendelijkheid van voertuigen te bepalen. 

* Roetfilters voor vrachtwagens 

Een systeem om het gebruik van roetfilters op vrachtwagens te stimuleren wordt momenteel 

uitgewerkt in overleg met de sector. 

Milieuzonering zou op termijn een optie kunnen zijn in bepaalde zones waar de 

luchtkwaliteitdoelstellingen niet gehaald worden.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 364 



Verbinding St.-Truiden - E40 - Studie 

In het Limburgplan is in de financiering van een studie voorzien om de mogelijkheden, de kosten en 

baten voor een aansluiting van de autosnelweg E40 op Sint-Truiden te onderzoeken. 

Die snelle verbinding is van groot belang voor de economische ontwikkeling van de regio. 

1. Aan welke instantie werd de opdracht gegeven om de kosten-batenanalyse van de ontsluiting van 

Sint-Truiden te maken? 

2. Welke zijn de concrete fasen binnen deze studie en wat is de vooropgestelde timing om de studie 

te financieren? 

3. Welk budget wordt voor het onderzoek gereserveerd?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



De aansluiting van Sint-Truiden met de E40 is op de eerste plaats een planologische aangelegenheid 

en bijgevolg valt dit onder de verantwoordelijkheid van de Vlaamse minister van Ruimtelijke 

Ordening. 

Desalniettemin heb ik het initiatief genomen om hieromtrent een studie te laten uitvoeren. 

Deze studie beoogt de mogelijkheden te onderzoeken en kosten-baten af te wegen van een nieuwe 

verbinding op primair niveau tussen het stedelijk gebied Sint-Truiden en de E40. De betere ontsluiting 

wordt immers gemotiveerd vanuit huidige en toekomstige (economische) ontwikkelingen die een 

verkeersgenererend effect hebben waardoor een vlotte ontsluiting en verkeersafwikkeling naar het 

hoger wegennet noodzakelijk zou zijn. Deze motivatie en argumentatie dient echter vooraf ten gronde 

onderbouwd in een studie. 

Ik heb voor deze studie tevens een monitoringsfiche laten opmaken, die deel uitmaakt van het 

Limburgplan. 

De daadwerkelijke aanleg van een nieuwe verbinding vereist procedureel een selectie bij de 

eerstvolgende herziening van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen, hetgeen uiteraard de 

bevoegdheid is van de Vlaamse Minister van Ruimtelijke Ordening.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 366 



Kruispunt N36 Lendelede - Verkeersveiligheid 

Het kruispunt N36-Izegemsestraat is vooral op de schoolpiekmomenten bijzonder gevaarlijk. Dit geldt 

zeker voor de honderd fietsende scholieren die vanuit Lendelede de N36 willen oprijden of 

oversteken. 

1. In welke mate zijn de diensten van de minister op de hoogte van deze verkeersonveilige situatie 

tijdens de schoolpiekuren? 

2. Welke maatregelen worden in het vooruitzicht gesteld? Komen er verkeerslichten? Zo ja, 

wanneer? Wat is de kostprijs voor het plaatsen van een verkeerslicht?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Deze situatie werd me nog niet eerder gesignaleerd. 

Uit de ongevallengegevens van de periode 1999-2001 blijkt dat dit punt geen gevaarlijk punt 

is, aangezien we hier een gewogen prioriteitsfactor van 7 hebben. Er wordt gesproken van een 

gevaarlijk punt vanaf een prioriteitsfactor van 15. Specifiek ging het hier over 5 ongevallen, 

waarbij geen fietsers betrokken waren. 

2. Momenteel is er hier niets gepland. 

De gemeente Lendelede is als één van de laatste van de provincie gestart met de opmaak van 

het mobiliteitsplan en is nu bezig met de laatste stap, namelijk de opmaak van het beleidsplan. 

In dit beleidsplan is het de bedoeling om voor de verschillende kruispunten op de N36 een 

prioriteit vast te leggen en te kijken welke kruispunten uitgebouwd zullen worden en ook op 

welke manier dit zal gebeuren, afhankelijk van de functie van de weg die het mobiliteitsplan 

zal toebedeeld worden. 

Het kruispunt met de Izegemsestraat zal hierbij hoogstwaarschijnlijk voorzien worden als 

toegang tot het centrum van Lendelede van op de N36. 

Wat de realisatie van dit kruispunt betreft, kan er gesteld worden dat dit kan gebeuren via 

convenantgebonden projecten. 

Convenantgebonden projecten kunnen echter pas opgestart worden nadat de gemeente over 

een conform verklaard mobiliteitsplan beschikt. 

Nadat het mobiliteitsplan afgewerkt en conform verklaard is, kan de behoefte en de noodzaak 

om dit kruispunt her in te richten onderzocht worden en kan de mogelijkheid bekeken worden 

om al dan niet kredieten te voorzien op het driejarenprogramma. 

Of de eventuele herinrichting van het kruispunt betekent dat het kruispunt voorzien wordt van 

verkeerslichten, kan onmogelijk nu bepaald worden. 

Dit hangt af van de keuzes die zullen gemaakt worden in het mobiliteitsplan en van het 

verdere onderzoek dat noodzakelijk zal zijn voor het bepalen van een inrichtingsoplossing van 

dit kruispunt. 

De kostprijs voor het plaatsen van verkeerslichten is afhankelijk van het ontworpen 

verkeersplan en plaatselijke factoren. Het installeren van een installatie met verkeerslichten 

kan ruwweg geraamd worden tussen 100.000 en 200.000 euro.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 367 


van FRANS PEETERS 

Onbemande camera’s - Knelpunten 

De steden/gemeenten en de politiezones hebben heel wat middelen (zowel financieel als 

personeelsmatig) geïnvesteerd in het plaatsen en uitbaten van de onbemande camera’s. Zij zijn er 

trouwens van overtuigd dat het gebruik van die camera’s bijdraagt tot een grotere verkeersveiligheid 

op onze wegen. 

In de korte periode dat de onbemande camera’s in gebruik werden genomen, deden er zich echter heel 

wat ingrijpende technische wijzigingen voor aan de procedure om deze sites en camera’s in dienst te 

stellen en te houden. De steden/gemeenten en de politiezone staan daarbij aan de zijlijn en kunnen 

alleen maar passief ondergaan wat de diensten belast met de plaatsing en goedkeuring hen mededelen 

en voorbehouden. 

Deze diensten zijn : 

- de afdeling Electriciteit en Mechanica van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, bekend als 

EMA (Antwerpen, Vlaams-Brabant en Limburg) of EMG (Gent, Oost- en West-Vlaanderen) als het 

over gewestwegen gaat ; 

- de afdeling Metrologie, dienst Verkeer van de Federale Overheidsdienst Economie, KMO, 

Middenstand en Energie; 

- het NMi (Nederlands Meetinstituut) – blijkbaar Europees geaccrediteerd voor metingen en het 

afleveren van homologatieattesten ; 

- de firma Gatso en TV GTI Infra – Polis-service, de leveranciers van de installaties en camera’s. 

De volgende problemen deden zich ondertussen al voor : 

- de steden/gemeenten en de politiezones werden geconfronteerd met de afkeuring van sites voor 

snelheidscamera’s (bv. wegens mogelijke reflecties) op hun grondgebied zonder dat zij vooraf waren 

gewaarschuwd voor die mogelijkheid ; 

- begin 2005 werd (al) gesteld dat de snelheidscamera’s omgetuned moeten worden tot camera’s die 

i.p.v. één foto twee foto’s nemen en dat de sites waar de behuizingen staan aan nieuwe technische 

meetvoorwaarden en aan nieuwe infrastructurele voorwaarden (het aanbrengen van referentiestrepen) 

moeten voldoen. Het gebruik van de snelheidssites ligt daardoor op verschillende plaatsen nog altijd 

stil. 

Camera’s moeten een nieuw ijkcertifcaat krijgen en voor de sites moeten opnieuw metingen gebeuren 

om een nieuwe zogenaamde “Werklijst FIP meetlijst” ter hand te stellen van de gebruikers.Vanwege 

TV GTI Infra – Polis-Service kregen de politiezones op 23 november 2005 een brief waarin vermeld 

staat : “Half oktober 2005 werden de eerste radarcamera’s door Metrologie geijkt. 

Als bijlage aan dit ijkrapport werden door de diensten, buiten deze, nog bijkomende aanpassingen 

gevraagd, dewelke eerder overeengekomen werden met de bevoegde diensten. Onze leverancier


GATSO meter is op dit ogenblik aan het onderzoeken hoe wij praktisch kunnen beantwoorden aan 

deze opmerkingen, om vervolgens de gebruikershandleiding terug te laten goedkeuren door de 

afdeling Metrologie. Zodra wij beschikken over de goedgekeurde handleiding zullen wij u terug 

contacteren om een nieuwe afspraak te maken voor een bezoek ter plaatse, zodat wij kunnen nazien of 

de locaties van de camera’s nog conform zijn volgens de nieuwe geldende voorwaarden.” 

Uit de ijkcertificaten van de omgebouwde camera’s kan men bovendien opmaken dat niet alleen de 

gebruikershandleiding, maar ook de installatiehandleiding nog moet goedgekeurd worden. 

Sedertdien zijn de steden/gemeenten en politiezones in het ongewisse wanneer zij de installaties 

opnieuw in gebruik zullen kunnen nemen. Indien er terzake contact wordt genomen met de 

verschillende diensten krijgt men even zoveel verschillende antwoorden, gaande van “u mag ze 

gebruiken” tot “u mag ze voorlopig niet gebruiken”. Bovendien steekt de ene dienst de schuld op de 

andere en omgekeerd. 

Blijkbaar is er niet alleen een patstelling tussen Metrologie, EMA/EMG en de leveranciers, maar ook 

tussen Metrologie en het NMi. Wij horen immers van RLC-sites die door het NMi werden 

goedgekeurd en daarna door Metrologie opnieuw worden afgekeurd. Men kan daaruit alleen maar 

concluderen dat er zich hier een ernstig communicatieprobleem lijkt voor te doen tussen de diensten 

Metrologie, NMi, EMA/EMG en de TV GTI Infra-Polis-Service. Dat communicatieprobleem staat 

niet alleen het verkeersveiligheid in de weg, maar doet ook afbreuk aan de geloofwaardigheid van alle 

actoren, ook van het plaatselijk beleid en de politie. 

1. Hoeveel sites of camera’s zijn er op dit ogenblik niet in gebruik? 

Welke stappen onderneemt de minister om dit probleem zo snel mogelijk op te lossen? 

2. Op welke termijn mogen steden/gemeenten en de politiezones hier een goede oplossing 

verwachten? 

Hoe zal dit gecommuniceerd worden naar alle betrokkenen (zowel steden/gemeenten, 

politiezones, als de betrokken diensten)?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 


van FRANS PEETERS 

Er zijn een aantal algemene problemen omtrent de onbemande camera’s. Niet enkel werden tal van 

snelheidscamera’s (radars) buiten werking gesteld door de dienst Metrologie, ook de (her)homologatie 

van camera’s ter hoogte van kruispunten met verkeerslichten loopt sinds de zomer van 2004 zeer 

stroef. Bovendien laat het herijken van de bestaande toestellen op zich wachten. 

Niettegenstaande al deze strubbelingen werd door mijn administratie gedurende heel deze periode 

continu een grote hoeveelheid energie in het project ‘onbemande verkeerscamera’s gestoken, in de 

hoop een doorbraak te kunnen realiseren. Ook van de zijde van de betrokken aannemer/leverancier is 

reeds een zeer grote hoeveelheid tijd en energie in deze problematiek gestoken. 

Wat de snelheidscamera’s betreft werd pas zeer recent, vrijdag 24/03/06, door de dienst Metrologie de 

knoop doorgehakt: het is nu duidelijk aan welke voorwaarden de locaties dienen te voldoen, en ook de 

aanpassingen (markeringen op de rijbaan) zijn duidelijk omschreven. 

Een 100-tal installaties met radarsnelheidscamera’s langs gewestwegen werden in de zomer van 2005 

reeds op deze wijze, in afwachting van een formeel goedgekeurd installatiehandboek, aangepast. 

De aannemer organiseert zich momenteel om de nodige attesten voor deze installaties af te leveren, 

zodat deze opnieuw in gebruik kunnen worden genomen. In de tweede helft van april kunnen de eerste 

attesten verwacht worden. 

Tal van snelheidscameratoestellen werden reeds omgebouwd naar de dubbele-foto technologie. Samen 

met de heringebruikname van de palen worden de nog resterende toestellen opgehaald voor ombouw 

en herijk. 

Sedert juli 2004 is de metrologische dienst gestopt met het zelf uitvoeren van homologaties van 

roodlichtcamera installaties (flitspalen t.h.v. verkeerslichten). Pas in juni 2005 werd het NMI 

(Nederland Meetinstituut), op vraag van de dienst Metrologie ingeschakeld voor het uitvoeren van 

deze homologaties. Over deze resultaten ontstonden echter opnieuw discussies die duurden tot maart 

2006. 

Sedert 14 maart 2006 is de dienst Metrologie opnieuw gestart met het zelf uitvoeren van homologaties, 

en dit aan een ritme van 6 installaties per week, zodat de achterstand nu wordt weggewerkt. 

De oorzaak van het grote aantal buiten werking zijnde roodlichtcamera installaties (107 in totaal) is 

slechts deels te wijten aan de achterstand die werd opgelopen door heel deze discussie. 

Het merendeel van de installaties is momenteel buiten dienst ten gevolge van een groot aantal 

wegenwerken aan ‘zwarte punten’. Nu de homologatieproblematiek achter de rug lijkt, kan de 

heringebruikname van deze palen kort volgen op de herinrichting van deze kruispunten.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 368 



Kruispunt N36 Lendelede - Verkeersveiligheid 

Het kruispunt N36-Izegemsestraat op de grens tussen Izegem en Lendelede is vooral bij het begin en 

einde van de school bijzonder gevaarlijk. Zeker voor wie vanuit Lendelede de N36 wil oprijden of 

oversteken. 

Door de verkeerspleinen op de N36 in Izegem aan Delhaize en in Kuurne aan de Brugsesteenweg is de 

oversteekplaats ter hoogte van de Izegemsestraat er niet veiliger op geworden. Vroeger waren er 

lichten in plaats van verkeerspleinen en dan waren er soms “dode momenten” en konden fietsers en 

auto’s vanuit de Izegemsestraat de N36 veilig oversteken. 

De lokale overheid, de scholen en tal van plaatselijke verenigingen dringen reeds geruime tijd aan om 

gepaste maatregelen te nemen. 

1. Is de minister op de hoogte van deze problematiek? 

2. Is hier inderdaad sprake van een heel gevaarlijke verkeerssituatie? 

3. Welke maatregelen plant de minister om deze verkeersonveilige situatie een oplossing te bieden? 

4. Wanneer wordt dit gerealiseerd?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Deze situatie werd me nog niet eerder gesignaleerd. 

2. Uit de ongevallengegevens van de periode 1999-2001 blijkt dat dit punt geen gevaarlijk punt 

is, aangezien we hier een gewogen prioriteitsfactor van 7 hebben. Er wordt gesproken van een 

gevaarlijk punt vanaf een prioriteitsfactor van 15. Specifiek ging het hier over 5 ongevallen, 

waarbij geen fietsers betrokken waren. 

3. Momenteel is er hier niets gepland. 

De gemeente Lendelede is als één van de laatste van de provincie gestart met de opmaak van 

het mobiliteitsplan en is nu bezig met de laatste stap, namelijk de opmaak van het beleidsplan. 

In dit beleidsplan is het de bedoeling om voor de verschillende kruispunten op de N36 een 

prioriteit vast te leggen en te kijken welke kruispunten uitgebouwd zullen worden en ook op 

welke manier dit zal gebeuren, afhankelijk van de functie van de weg die in het mobiliteitsplan 

zal toebedeeld worden. 

Het kruispunt met de Izegemsestraat zal hierbij hoogstwaarschijnlijk voorzien worden als 

toegang tot het centrum van Lendelede van op de N36. 

Wat de realisatie van dit kruispunt betreft, kan er gesteld worden dat dit kan gebeuren via 

convenantgebonden projecten. 

Convenantgebonden projecten kunnen echter pas opgestart worden nadat de gemeente over 

een conform verklaard mobiliteitsplan beschikt. 

Nadat het mobiliteitsplan afgewerkt en conform verklaard is, kan de behoefte en de noodzaak 

om dit kruispunt her in te richten onderzocht worden en kan de mogelijkheid bekeken worden 

om al dan niet kredieten te voorzien op het driejarenprogramma. 

4. Omwille van de bovenvermelde redenen is momenteel niets voorzien voor het desbetreffende 

kruispunt.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 369 


van MARC CORDEEL 

Grensoverschrijdende samenwerking havenbedrijven - Gent-Terneuzen 

In de “scheepvaartkrant”, het onafhankelijk vakblad voor de Rijn-, binnen- en kustvaart van 22 

februari 2006, lezen we dat de droom van de Gentse havenschepen van een ééngemaakt havenschap 

Gent-Terneuzen niet doorgaat. 

Naar aanleiding van het samenwerkingsakkoord dat in 2003 tussen Havenbedrijf Gent en Zeeland 

Seaports werd afgesloten, werd in opdracht van de beide havenbedrijven door de Erasmus Universiteit 

Rotterdam en de Universiteit Gent een onderzoeksrapport opgesteld waaruit bleek dat er nochtans 

voldoende grond voor samenwerking is op diverse terreinen, gezien de sterke mate van economische 

samenhang en integratie tussen beide havens en industriecomplexen. Er worden echter ook een aantal 

politieke en juridische belemmeringen geconstateerd waarvan het Vlaamse havendecreet en de 

samenwerking tussen Zeeland Seaports en het Havenbedrijf Rotterdam in een recent verleden de 

belangrijkste zijn. 

De voorzitter van Zeeland Seaports erkent dat er tussen beide havengebieden nauwe contacten zijn 

gegroeid en dat er reeds heel wat grensoverschrijdende samenwerking bestaat, maar zij wil liefst eerst 

via een aantal deelakkoorden de banden met Gent nauwer aanhalen alvorens als een ééngemaakt 

havengebied internationaal in zee te gaan. Wel wordt door de beide havenbedrijven een aantal 

aanbevelingen uit het rapport overgenomen in verband met eenvoudige, grensoverschrijdende 

projecten voor de regio op het vlak van ruimtelijke ordening en het bedrijfsleven, alsook een 

daadwerkelijke afstemming op elkaar wat betreft EU-regelgeving, veiligheid, scheepvaart, prijsbeleid, 

vaarbeleid, rampen, gegevenskoppeling, enzovoort. 

Uit de Beleidsbrief Openbare Werken, beleidsprioriteiten 2005-2006, leren we dat de ondersteuning 

van het proces dat moet leiden tot een verbetering van de maritieme toegang tot de haven van Gent en 

de bouw van een tweede zeesluis een belangrijk aandachtspunt van de minister vormt. 

Naar aanleiding van het derde memorandum van overeenstemming tussen Vlaanderen en Nederland 

met betrekking tot de onderlinge samenwerking m.b.t. het Schelde-estuarium (’s-Gravenhage, 11 

maart 2005) zullen een aantal initiatieven met betrekking tot de nautische toegankelijkheid van de 

Kanaalzone Gent-Terneuzen verder ontwikkeld worden. Met name naar de aard en omvang van de 

mogelijke problematiek met betrekking tot de toegang tot het Kanaal Gent-Terneuzen loopt 

momenteel een verkennend onderzoek, er worden plannen ontwikkeld voor de aanleg van een tunnel 

bij Sluiskil met een diepteligging van 13,50 meter of zelfs 16 meter en tot slot onderzoeken 

Vlaanderen en Nederland de optimalisatie van de kielspeling op het Kanaal Gent-Terneuzen en de in- 

en uitvaart van de Westsluis in Terneuzen.


Vandaar, naar aanleiding van de recente berichtgeving in verband met de voor onbepaalde tijd 

uitgestelde fusie tussen de beide havenbedrijven en rekening houdende met bovenvermelde 

beleidsplannen in verband met de Kanaalzone Gent-Terneuzen, volgende eenvoudige vraag aan de 

minister. 

Heeft het uitstel van een fusie tussen de beide havens enige invloed op de uitvoering, timing en 

financiering van zijn beleidsplannen in deze en zo ja, welke?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Het onderzoeksrapport waarnaar u verwijst betreft in essentie de grensoverschrijdende samenwerking 

tussen havenbedrijven inzake de uitoefening van havenbestuurlijke bevoegdheden. De referentiesituatie 

voor de studie is een wereldwijd uniek Scandinavisch samenwerkingsverband. 

In Vlaanderen werden de vier havenbedrijven in de havens van Antwerpen, Gent, Oostende en 

Zeebrugge, middels het havendecreet, gelast met de gedecentraliseerde uitoefening van die havenbestuurlijke 

bevoegdheden. De elementen betreffende de maritieme toegang naar de Gentse Zeehavens 

waar u naar verwijst betreffen de bevoegdheden die de decreetgever in Vlaanderen niet 

gedecentraliseerd toegewezen heeft aan andere rechtspersonen en die in Nederland tot de bevoegdheid 

van de centrale Rijksoverheid behoren. Rekening houdende met het door de decreetgever gemaakte 

bevoegdheidsonderscheid interfereert de samenwerkingsproblematiek tussen haven-bedrijven niet in 

de problematiek van de maritieme toegang en de afspraken daarover gemaakt met Nederland in het 

Memorandum van Den Haag.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 370 

















KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door de heer Geert Bourgeois , Vlaams minister 

van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 373 



Projecten Dampoort en Handelsdokbrug Gent - Timing 

Er is in Gent reeds een hele tijd sprake om in het kader van een betere verkeersafwikkeling aan de 

Dampoort er een tunnel te bouwen die ondergronds gaat in de Kasteellaan en in de Afrikalaan weer 

naar boven komt. Het Vlaams Gewest heeft de financiering voor het bouwen van deze tunnel op de 

lange baan geschoven. 

Eén van de redenen hiervoor is het hoge kostenplaatje dat de bouw van een tunnel met zich meebrengt. 

Het Nederlandse architectenbureau Office for Metropolitan Architecture (OMA) stelde bijgevolg in 

het kader van het Gentse stadsvernieuwingsproject “Oude dokken” voor om in plaats van een tunnel 

de piste van een brug te overwegen. 

Bedoeling is om via de Handelsdokbrug (nog aan te leggen) alle verkeer af te leiden naar de 

Afrikalaan, die een deel van de stadsring wordt. Vanuit de Afrikalaan moet er een nieuwe weg komen 

vlak naast de spoorweg. Het kruispunt Dampoort wordt via een brug op dezelfde hoogte als de 

spoorwegbrug genomen. 

De oplossing via een brug is een heel stuk goedkoper, en men overweegt bij het Gentse stadsbestuur 

dit alternatief. 

1. Is de minister op de hoogte van de denkpiste van een brug over de Dampoort? 

2. Kunnen de serieuze minkosten die dit met zich meebrengt invloed hebben op de timing voor 

financiering van dit project? 

3. Wat is het voorlopige tijdpad voor het financieren van de projecten Handelsdokbrug en 

ondertunneling/overbrugging van de Dampoort?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De administratie Wegen en Verkeer is betrokken bij de studies over het stadsvernieuwingsproject 

“Oude Dokken” en is aldus op de hoogte van het voorstel van het architectenbureau Office for 

Metropolitan Architecture (OMA) om de tunnel in de te verlengen stadsring R40 onder de 

Dampoort te vervangen door een brug. Dit voorstel is technisch en financieel nog niet nader 

onderzocht. 

2. Het standpunt van het Vlaamse Gewest in het project Dampoort is steeds geweest dat een 

ondertunneling enkel kon als eerste stap van het globale project met realisatie van een openbaar 

vervoersknooppunt trein/tram/bus. Hierover is nog geen enkele beleidsbeslissing genomen omdat 

prioriteit gegeven is aan het project Gent Sint-Pieters. Als een brug technisch en 

stedenbouwkundig haalbaar is dan kan dit inderdaad een vroegere realisatie meebrengen 

3. Er is een verzoek tot nietig verklaring van het onteigeningsbesluit voor het project 

Handelsdokbrug lopende bij de Raad van State. Hierdoor is er grote onzekerheid nopens de 

timing. Voorlopig is dit project voorzien in 2010. De ondertunneling/overbrugging van de 

Dampoort is nog niet geprogrammeerd.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 374 



Kruispunt N60 - Hutsepotstraat Gent - Verkeerslichten 

Aan het kruispunt tussen de N60 en de Hutsepotstraat/Rijvisschestraat in Gent staan er heel wat 

verkeerslichten, namelijk verkeerslichten voor wagens, voor fietsers en voor voetgangers. Deze lichten 

werden op een bepaalde manier ingesteld, zodat het voor voetgangers niet altijd even duidelijk is 

wanneer ze mogen oversteken. 

Bij het gewoon functioneren van de verkeerslichten werkt de signalisatie enkel voor wagens en voor 

fietsers en blijft het altijd rood voor voetgangers. Bij het activeren (via een daartoe voorziene 

drukknop) van de verkeerslichten voor de fietsers wordt het groen voor wagens en fietsers en blijft het 

rood voor voetgangers die in dezelfde richting de weg moeten oversteken. Bij het activeren van de 

verkeerslichten voor de voetgangers (via afzonderlijke drukknop) wordt het groen voor wagens, 

fietsers en voetgangers. Dit zorgt voor gevaarlijke situaties zoals geschetst in het volgende voorbeeld: 

a) Een fietser komt uit de Rijvisschestraat en activeert het verkeerslicht voor fietsers via de daartoe 

voorziene drukknop. 

b) Er komt een wagen vanuit de Hutsepotstraat en deze wagen draait af richting Oudenaarde en ziet 

geen groen licht voor fietsers, maar wel het rode licht voor de voetgangers. De automobilist gaat er 

bijgevolg van uit dat de fietser in overtreding is (wat niet waar is, aangezien het voor deze fietser 

groen is). 

Deze situatie is vrij verwarrend, zeker bij senioren en bij jongeren (uit de Don Boscoschool in de 

buurt). Eenzelfde situatie doet zich trouwens ook voor bij verkeerslichten in de buurt van de Sterre in 

Gent en zal zich ongetwijfeld op andere plaatsen in Vlaanderen ook voordoen. 

1. Is men bij de bevoegde diensten op de hoogte van deze problematiek? 

2. Werden er hieromtrent nog geen klachten geformuleerd? Zo ja, werd hieraan gevolg gegeven? 

3. Hoe gaat men tewerk bij het instellen van een frequentieschema voor verkeerslichten?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Men is bij de bevoegde diensten op de hoogte van de gestelde problematiek. Gezien het verschil in 

uitlooptijd tussen de voetgangers en de fietsers, worden dergelijke inrichtingen overal in 

Vlaanderen op dezelfde manier geregeld. Fietsers kunnen altijd groen krijgen samen met de 

voertuigen. Dat hierbij het voetgangerslicht rood blijft, maakt niets uit, een afslaand voertuig moet 

altijd voorrang geven aan een rechtdoor gaande fietser of voetganger. Dit probleem doet zich 

trouwens ook voor bij de voetgangers : een voetganger die in de laatste seconde groen de 

oversteek aanvat, zal sowieso tijdens rood de oversteek maken. Doch is hij nog gedurende de 

uitlooptijd beschermd tegen conflicterende (dat zijn niet de afslaande voertuigen) voertuigen. 

2. De gestelde problematiek is eerder gemeld van uit de Don Boscoschool. De bovenvermelde uitleg 

werd verstrekt aan een afgevaardigde van de school. Ook voor andere kruispunten worden af en 

toe gelijkaardige klachten geformuleerd. De reden is een onvoldoende kennis van het 

verkeersreglement en de werking van een driekleurige signalisatie. Zo wordt er b.v. dikwijls een 

herhalingslicht voor fietsers gevraagd aan de overzijde van het kruispunt. 

3. Het regelschema van verkeerslichten wordt in principe berekend op basis van de 

verkeersintensiteiten en voor ieder kruispunt afzonderlijk. Daarvoor wordt gebruik gemaakt van 

de formule van Webster. Op plaatsen waar de hoofdrichting veel drukker is dan de dwarsrichting 

en waarbij de reden van de plaatsing van een driekleurige signalisatie dus in hoofdzaak de veilige 

oversteekbaarheid van de weg betreft, wordt meestal gebruik gemaakt van een rusttoestand groen 

op de hoofdrichting. De cyclus wordt dan geactiveerd door een aanvraag van de dwarsrichting, het 

weze voertuig, fietser of voetganger.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 375 

























KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door de heer Geert Bourgeois , Vlaams minister 

van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 376 



Kruispunt N31-N397 Brugge - Verkeerslichten 

Ter hoogte van het kruispunt aan de expresweg (N31) en de N397 in Brugge werden enige tijd geleden 

twee bijkomende verkeerslichten (voor het afslaand verkeer naar links) geplaatst, zowel voor het 

verkeer komende vanuit Brugge als voor het verkeer vanuit Loppem. 

De afstelling van de verkeerslichten werd recentelijk aangepast, waardoor het verkeer komende van de 

N397 (in beide richtingen), vooral tijdens de ochtend- en de avondspits, er tergend langzaam verloopt. 

Hooguit zes wagens kunnen doorrijden wanneer het licht op groen slaat. 

De verkeerssituatie (vooral voor het verkeer komende van de N397) blijkt op vandaag, na de plaatsing 

van de twee bijkomende verkeerslichten, slechter te zijn dan voor de plaatsing. 

1. Om welke redenen werd de afregeling van de verkeerslichten recentelijk gewijzigd? 

2. Beschikt de minister over cijfergegevens rond de verkeersintensiteit op dit kruispunt? 

Zo ja, hoe werden deze meetresultaten geïnterpreteerd? 

Wat zijn de concrete bevindingen? 

3. Welke maatregelen worden genomen om de situatie te verbeteren?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Het kruispunt van de gewestwegen N31 en N397 was een gevaarlijk punt. 

Op voorstel van de Tijdelijke Vereniging 3V zijn ter verhoging van de verkeersveiligheid de links 

afslaande bewegingen op de N397 conflictvrij gemaakt. 

Bij deze oplossing is in eerste instantie gekeken naar de veiligheid van het kruispunt. 

2. Vanaf de start van de nieuwe lichtenregeling ontstonden er tijdens de spitsen door het niet 

herinvoeren van de “Groene Golf” op de N31 lange files op die N31. 

Door het herinvoeren van de “Groene Golf” verdwenen deze files in belangrijke mate maar zijn er 

files ontstaan op de N397, vooral richting Loppem. 

3. Om aan deze file een oplossing te geven zal mijn administratie met wegmarkeringen op de 

parkeerstrook een extra rijstrook bijleggen. In dezelfde groenfase kan dan het dubbel aantal 

voertuigen het kruispunt oprijden.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 377 



N43 doortocht Aalbeke - Heraanleg 

De heraanleg van de doortocht N43 in Aalbeke dient door stad Kortrijk in samenwerking met het 

Vlaams Gewest te worden uitgevoerd aangezien het een gewestweg (N43) betreft. 

1. Klopt het dat er met een heraanleg van deze doortocht tot 2008 zal worden gewacht? Wat is 

hiervoor de motivering? 

2. Wat is de geraamde kostprijs voor deze heraanleg van de doortocht in Aalbeke? 

Wat is het kostenaandeel voor het Vlaams Gewest? 

3. Wanneer zal deze concreet worden gerealiseerd? 

Wat zijn de verschillende stappen tot de uiteindelijke finalisatie die nog moeten worden 

gerealiseerd?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De heraanleg van de doortocht van de N43 te Aalbeke (Kortrijk) is op het goedgekeurd 

indicatief 3-jarenprogramma 2005-2007 voorzien op het programma 2007. 

Vermits op de heraanleg van doortochten module 3 van de mobiliteitsconvenanten van 

toepassing is, dient het stadsbestuur een studiebureau opdracht te geven de studie aan te vatten. 

2. Op het indicatief programma 2005-2007 is een bedrag van 750.000 euro voorzien voor het 

aandeel van het Vlaams Gewest in de wegenis. 

Dit aandeel is nog te verhogen met de subsidie die het Vlaams Gewest aan de stad toekent voor 

de vernieuwing van de riolering. 

Een nauwkeuriger raming kan gegeven worden na de voltooiing van de studie. 

3. Vóór de aanvang der werken dienen nog volgende stappen gerealiseerd te worden: 

- de ondertekening door het stadsbestuur van de module 3 (de herinrichting van 

doortochten) en module 4 (de subsidiëring van wegverlichting langs gewestwegen); 

- de aanstelling door het stadsbestuur van een ontwerper; vooralsnog heeft mijn 

administratie geen bericht gekregen dat deze stap gezet is; 

- de opmaak van een startnota en de goedkeuring ervan in de provinciale auditcommissie; 

- de opmaak van een projectnota en de goedkeuring ervan in de provinciale 

auditcommissie; 

- de studie van de riolering en de procedure voor subsidiëring bij de Vlaamse 

Milieumaatschappij (VMM); 

- de aanbesteding; 

- de goedkeuring van de aanbesteding en de definitieve vastlegging van de kredieten. 

Indien het project op het programma 2007 kan behouden worden, is de concrete realisatie te 

verwachten in het voorjaar 2008. Het behoud van het project op het programma 2007 is 

afhankelijk van de vooruitgang van de studie, de prioriteiten in 2007 en het budget van het 

investeringsjaar 2007.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 378 



Schelde-Seine-project - Stand van zaken 

De Europese Commissie hecht heel wat belang aan het uitwerken van efficiënte transportnetwerken 

binnen de Europese Unie. Dit mondde uit in het zogenaamde “Trans-european Transport Network” 

TEN-T. Tot de prioriteitenlijst voor 2005 behoort de Schelde-Seine-binnenvaartverbinding (priority 

axis No. 30). Deze verbinding wordt uitgebouwd tot een klasse-Vb-waterweg om de Vlaamse en de 

Franse havens maximaal op elkaar te doen aansluiten. 

In de Beleidsnota Openbare Werken 2004-2009 alsook de beleidsbrief voor 2005-2006 wordt de 

realisatie van deze verbinding aangehaald. Het project kende reeds zijn aanvang door de bouw van de 

tweede sluis in Evergem (2001-07) en de verhoging van de liftdeuren van de sluis in Sint-Baafs-Vijve 

(2004). Teneinde grotere binnenschepen toe te laten, werden in 2005 tevens al twee bruggen 

verhoogd. 

De verdere afwerking van de Schelde-Seine-verbinding behoort zowel voor Vlaanderen als voor de 

Noordelijke Franse departementen tot de infrastructurele prioriteiten. Met het oog op de realisatie van 

het project dient voor het resterend gedeelte nog een deel van de studies uitgevoerd te worden. 

Daarnaast dienen nog een aantal moeilijkheden overwonnen te worden inzake de Leie-doortocht in 

Kortrijk om deze geschikt te maken voor de klasse-IV-scheepvaart (1350 ton) tegen eind 2010. 

Naar aanleiding van de verdere ontwikkeling van de Schelde-Seine-binnenvaartverbinding had ik 

graag een antwoord verkregen op volgende vragen. 

1. Werden reeds de eerste stappen gezet met oog op de “quick start” teneinde maximale 

Europese subsidiëring te verkrijgen? 

In welke mate werd hiertoe reeds overleg gepleegd met de bevoegde Franse autoriteiten? 

2. In welke mate dienen voor de Schelde-Seine-vaarweg inspanningen te worden geleverd door 

het Waals Gewest? 

Wat is hier de stand van zaken? Pleegde de minister hierover reeds overleg met zijn Waalse 

collega? Zo ja, wat is hiervan het resultaat? 

3. Welke maatregelen tot optimalisatie werden reeds voltooid? Welke dienen nog verder 

geïmplementeerd te worden? Kortom, wat is de stand van zaken m.b.t. de nodige 

infrastructuuringrepen? (rechthoekig bakprofiel Ringvaart, doortocht te Wervik, verhoging 

van bruggen, etc.) 

Vallen er nog grote hindernissen te verwachten (noodzakelijke plannen MER)?


4. Wanneer zal volgens de minister het ganse project rond zijn?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Met de "Quick start" was het de bedoeling om binnen de 30 prioritaire projecten een aantal uit te 

tekenen die op korte termijn kunnen starten en die bijzondere subsidiëringsvoorwaarden zouden 

beschikken. 

Hoewel de discussies daaromtrent nog niet gesloten zijn is het mijn bedoeling om het Seine- 

Schelde-project als bevoorrecht project te doen erkennen. Daarbij wordt geargumenteerd dat in 

Vlaanderen dit project met de bouw voor de sluis in Evergem reeds is gestart. Ook wordt er naar 

gestreefd om de verdere uitbouw, zoals het nu het voorwerp is van de voorbereidende studies, te 

laten starten in 2009. 

Er werd hierover een intentieovereenkomst gesloten met de Franse, Waalse en Nederlandse 

collega. Op ambtelijk niveau is er regelmatig overleg. 

2. Volgens de beschikking 884/2004/EG van de Europese Unie zijn er twee prioritaire secties in de 

verbinding Seine-Schelde, namelijk Compiégne-Cambrai, volledig in Frankrijk gelegen, en 

Deûlémont-Gent waarin ook een gedeelte via de Grensleie verloopt, dat enerzijds een deel 

Deûlémont op de grens Frankrijk-Wallonië omvat en anderzijds een deel Wervik-Menen op de 

grens Frankrijk-Vlaanderen. Het gedeelte Menen-Gent ligt volledig in Vlaanderen. Voor de zone 

van de Grensleie (Deûlémont-Menen) zal een overeenkomst moeten worden opgemaakt zoals 

trouwens ook het geval was bij de vorige normalisatie. 

Op ambtelijk niveau zijn er regelmatig contacten met de Waalse collega’s. 

Door mijn Waalse ambtsgenoot werd positief gereageerd op mijn vraag om tot een overeenkomst 

over de uitbouw te komen. Deze zaak wordt thans op ambtelijk niveau voorbereid. 

3. De bouw van de tweede sluis van Evergem, die eveneens kadert in de Seine-Schelde verbinding, 

is in volle uitvoering. Omwille van de dringendheid - verzadiging van de bestaande sluis - werd 

voor de tweede sluis een apart voorbereidingstraject gevolgd. 

De dringendheid speelde ook een rol bij de verhoging van de drie bruggen die een hinder vormen 

om met drie lagen de containerterminal van Wielsbeke te bereiken. 

In dezelfde lijn ligt de bouw van een nieuwe brug Ooigem-Desselgem, waardoor de zone met 

vrije hoogte van 7 meter weer kan worden uitgebreid en waardoor een bedrijf dat grote 

ondeelbare stukken produceert in Harelbeke op een veel ruimere wijze wordt ontsloten. Het 

dossier is op heden in voorbereiding. 

Ook de doortocht Wervik is reeds aangevat in het kader van het programma normalisering van 

schepen klasse IV van 1.350 ton. 

Voornoemde werken konden slechts worden aangevat of zullen kunnen worden aangevat onder 

voorbehoud van het verkrijgen van de nodige vergunningen voor deze plaatselijke ingrepen. 

Om het geheel van de werken te kunnen aanvatten zijn minstens nog een plan-MER en een 

gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan noodzakelijk. Deze plans zijn in voorbereiding.


4. De snelheid van realisatie op het terrein zal in belangrijke mate afhangen van het niveau van de 

Europese subsidies, waarvoor de regels door de Europese Unie nog niet zijn vastgelegd. 

Indien een substantiële subsidie kan worden bekomen zou het project kunnen rond zijn in 2016, 

wat ook de voorwaarde zou kunnen zijn om deze subsidie te verkrijgen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 379 


van HELGA STEVENS 

Bodemsanering St.-Amandsberg - Stand van zaken 

Recentelijk kregen we meer duidelijkheid over de ernst van de vervuiling in de Toekomststraat in 

Sint-Amandsberg en de nood aan sanering. 

In zijn antwoord op schriftelijke vraag nr. 211 van collega Dua (Websitebulletin, publicatiedatum 

03.03.2006) deelde de minister mee dat de termijn waarbinnen het bodemsaneringsproject zal moeten 

worden ingediend bij OVAM, wellicht 1 jaar zal bedragen na de conformverklaring van het 

beschrijvend bodemonderzoek. 

Dit lijkt mij een zeer lange periode voor onderzoek. Dit betekent voor de bewoners dat zij nog zeer 

lang met de gevolgen te kampen hebben. Zowel voor het wassen van kleding als de dagelijkse hygiëne 

kan geen grondwater meer gebruikt worden. Zeker wat her eerste betreft, is het niet altijd evident de 

voorzieningen aan te passen. 

Verder rijst ook de vraag naar de kosten van de sanering. Alhoewel de huidige eigenaar dezelfde zou 

zijn als de eigenaar van de voorgaande wasserij, zou deze niet aansprakelijk gesteld kunnen worden. 

Dit betekent echter dat deze lasten op de schouders van de gemeenschap en dus de belastingbetaler 

zullen terechtkomen. 

1. Wat is de stand van zaken in dit dossier? 

2. Voor inrichtingen met een ernstig risico op het veroorzaken van bodemverontreiniging bestaat 

de verplichting om periodiek een bodemonderzoek uit te voeren. Hierdoor was Flanders 

Cleaning Services vermoedelijk reeds in het verleden verplicht om een oriënterend 

bodemonderzoek uit te voeren. 

Op welke manier wordt er controle uitgeoefend op het nakomen van deze bepalingen? 

Hoeveel “risicobedrijven” voldoen er naar schatting niet aan deze verplichting? 

3. Als het actieve bedrijf op de vervuilde gronden in dezelfde handen is als het failliet gegane 

bedrijf dat de vervuiling (deels) heeft veroorzaakt, is de aansprakelijkheid van de 

verantwoordelijken van het actieve bedrijf dan steeds uitgesloten? Als achteraf blijkt dat de 

verontreiniging te wijten is aan een bedrijf dat verhuisd is of een persoon/groep personen die 

nog steeds solvabel is/zijn, maar de activiteiten heeft stopgezet, is de aansprakelijkheid dan 

steeds uitgesloten? 

Acht de minister aanpassingen in de regelgeving aangewezen?


4. Wordt erop toegezien dat de termijn waarbinnen het bodemsaneringsproject moet worden 

ingediend voldoende ruim is voor het nodige onderzoek, maar de omwonenden niet nodeloos 

laat wachten? 

Wie bepaalt deze termijn? 

Wat lijkt een redelijke termijn? 

5. Het is nu al duidelijk dat de effectieve sanering geen makkelijke klus zal worden. Anderzijds 

hebben alle spelers in dit verhaal er belang bij dat de sanering zo snel mogelijk en op een 

grondige manier wordt uitgevoerd. 

Wanneer zal naar schatting de sanering van de betrokken percelen afgerond zijn?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 


van HELGA STEVENS 

1. In de grond en het grondwater is er een verontreiniging met gechloreerde solventen (VOCl’s) 

aanwezig, voornamelijk tetrachlooretheen. De afbraakproducten van tetrachlooretheen namelijk 

trichlooretheen, dichlooretheen en vinylchloride komen in mindere mate voor. De bron van de 

verontreiniging situeert zich ter hoogte van de voormalige Wasserij der Vlaanderen. De pluim met 

VOCL’s heeft zich verspreid via het grondwater onder 190 percelen in de woonwijk. 

De onderzoeksfase naar de omvang en de risico's die de verontreiniging inhoudt werd 

gefinaliseerd. Het beschrijvend bodemonderzoek werd conform verklaard op 6 februari 2006. De 

verontreiniging vormt niet onmiddellijk een gevaar voor de gezondheid van de omwonenden. Wel 

raadt de OVAM aan de consumptie van het grondwater (gebruiken als drinkwater, besproeien van 

groenten, voor baden, douchen, …) te vermijden. De OVAM heeft de buurtbewoners hierover per 

brief geïnformeerd. Tijdens de buurtvergadering waarbij de OVAM ook aanwezig was is ook 

aangehaald dat consumptie van grondwater best wordt vermeden. 

De volgende stap is het opstellen van een bodemsaneringsproject, waarbij zal worden nagegaan op 

welke wijze de sanering kan worden aangepakt. De curator duidde hiervoor reeds een erkend 

bodemsaneringsdeskundige aan. In het kader van de bodemsanering worden er momenteel extra 

onderzoeksverrichtingen gepland. De OVAM voorziet dat een ontwerp van bodemsaneringsproject 

tegen eind 2006 wordt ingediend. De uitvoering van de werken zal ten vroegste tegen eind 2007 

kunnen gebeuren. 

2. De controle op de uitvoering van de periodieke onderzoeksplicht zoals voorzien in het 

Bodemsaneringsdecreet gebeurt met het oog op een gecoördineerd optreden door de 

toezichthoudende ambtenaren aangewezen in het kader van het Milieuvergunningendecreet. Deze 

toezichthoudende ambtenaren bezorgen hun vaststellingen aan de OVAM. 

Zodra de milieudatabank operationeel zal zijn, kan systematisch gecontroleerd worden en zullen 

betrouwbare cijfers gegeven kunnen worden. 

3. De verontreiniging die in de Toekomststraat in Sint-Amandsberg werd vastgesteld, werd 

gekwalificeerd als een gemengde bodemverontreiniging (d.i. deels historische en deels nieuwe 

bodemverontreiniging) waarbij de twee soorten bodemverontreiniging niet kunnen worden 

onderscheiden. In geval van dergelijke niet te onderscheiden gemengde bodemverontreiniging 

gelden krachtens artikel 34 van het decreet van 22 februari 1995 betreffende de bodemsanering 

(Bodemsaneringsdecreet) uitsluitend de bepalingen voor nieuwe bodemverontreiniging. Dit 

betekent onder meer dat de aansprakelijkheidsregeling voor nieuwe bodemverontreiniging, 

opgenomen in artikel 25 tot en met 28 van het Bodemsaneringsdecreet, in voorliggend geval van 

toepassing is. 

Artikel 25 van het Bodemsaneringsdecreet voorziet in een algemene (§1) en bijzondere (§2) 

objectieve aansprakelijkheidsregel voor de toewijzing van de kosten van de bodemsanering en de 

verdere schade die hieruit voortvloeit. Deze aansprakelijkheidsregeling heeft evenwel geen 

betrekking op de schade die door de bodemverontreiniging zelf wordt veroorzaakt (bijv. 

gezondheidsschade of materiële schade van omwonenden). De aansprakelijkheid voor deze


schade wordt geregeld volgens het gemeen aansprakelijkheidsrecht (o.a. artikel 1382-83 

Burgerlijk Wetboek). 

Wie door een emissie nieuwe bodemverontreiniging heeft veroorzaakt, is aansprakelijk voor de 

bodemsaneringskosten en de verdere schade die hieruit voortvloeit (§1: aansprakelijkheid van de 

veroorzaker). In hoofde van de veroorzaker van de verontreiniging moet bijgevolg geen fout 

worden aangetoond. 

Indien de emissie waardoor de bodemverontreiniging werd veroorzaakt afkomstig is of het gevolg 

is van een overeenkomstig het Milieuvergunningsdecreet vergunningsplichtige of 

meldingsplichtige activiteit of inrichting, is evenwel de exploitant van de activiteit of inrichting 

aansprakelijk (§2: aansprakelijkheid van de exploitant). De aansprakelijkheid wordt aldus 

gekanaliseerd naar de exploitant van de vergunningsplichtige of meldingsplichtige inrichting. Het 

is daarbij niet relevant of hij de emissie door een eigen handelen heeft veroorzaakt of niet. Het 

volstaat dat aangetoond wordt dat de emissie heeft plaatsgevonden vanuit of naar aanleiding van 

de inrichting of activiteit in kwestie. Ook het feit of de exploitant in kwestie intussen zijn 

activiteiten op het verontreinigde terrein heeft stopgezet en desgevallend niet langer op terrein 

gevestigd is, doet hieraan helemaal geen afbreuk. 

Artikel 11 van het bodemsaneringsdecreet voorziet bovendien in de mogelijkheid voor personen 

die kosten voor bodemsanering maakten om een voorschot te vorderen van degene die 

overeenkomstig artikel 25 van het Bodemsaneringsdecreet aansprakelijk is of te eisen dat deze een 

financiële zekerheid stelt. Deze aansprakelijkheidsregeling is niet exclusief. Personen die kosten 

maakten of schade leden, behouden de rechten die zij op grond van andere bepalingen hebben 

tegen de veroorzaker of tegen derden. 

In voorliggend geval kunnen de benadeelden met toepassing van voormelde bepalingen ten 

aanzien van de voormalige exploitant (vennootschap in faling) en de huidige exploitantvennootschap 

een aansprakelijkheidsvordering instellen tot vergoeding van de 

bodemsaneringskosten die ze maakten of de uit de bodemsanering voortvloeiende schade. Tevens 

kunnen zij desgevallend een voorschot vorderen of eisen dat betrokken vennootschappen een 

financiële zekerheid stellen. Uiteraard zal elk van deze exploitanten in dat kader in 

aansprakelijkheid slechts kunnen aangesproken worden voor zover en in de mate dat de emissie 

waardoor de bodemverontreiniging veroorzaakt werd afkomstig is of het gevolg is van de 

exploitatie van hun respectievelijke vergunningsplichtige inrichtingen. 

Beide betrokken vennootschappen (respectievelijk een nv en een bvba) zijn vennootschappen met 

een volkomen rechtspersoonlijkheid hetgeen betekent dat zij drager zijn van eigen rechten en 

plichten en bezitter zijn van een vermogen dat onderscheiden is van het vermogen van de 

vennoten/aandeelhouders. De vennoten/aandeelhouders zijn voor de schulden en de verbintenissen 

van de vennootschap in principe slechts gehouden tot hun inbreng in de vennootschap (beperkte 

aansprakelijkheid). In voorliggend geval moet nog verder in concreto onderzocht worden in welke 

mate voldaan is aan de voorwaarden om een doorbraak van de rechtspersoonlijkheid van de 

voormalige exploitant-vennootschap langs gerechtelijke weg te vorderen (verlies van beperkte 

aansprakelijkheid), en of desgevallend een aansprakelijkheidsvordering tegen de bestuurders van 

de betreffende vennootschap zou kunnen ingesteld worden op grond van artikel 1382-83 Burgerlijk 

Wetboek. 

4. Teneinde te komen tot een goed saneringsontwerp heeft de OVAM samen met de 

bodemsaneringsdeskundige en het VITO een technische vergadering gehouden. De OVAM is van 

mening dat de sanering een urgent karakter heeft en er dus snel tot sanering dient te worden 

overgegaan. De OVAM heeft daarom in overleg met de bodemsaneringsdeskundige een strikte 

termijn opgelegd (eind 2006) waarbinnen de voorstellen van het bodemsaneringsproject dienen te 

worden ingediend. Deze termijn heeft te maken met de complexiteit van de 

verontreinigingssituatie (verontreiniging in een dicht bebouwde woonzone en het niet evident


beschikbaar zijn van saneringstechnieken) waardoor er een uitgebreid vooronderzoek in het kader 

van de sanering noodzakelijk is. 

5. Afhankelijk van de bodemsaneringstechniek die zal worden geïmplementeerd op het terrein kan 

de saneringstermijn sterk variëren. Zo kan er worden geopteerd dat de pluim onder de woonhuizen 

zal worden gesaneerd dmv gestimuleerde bioremediatie; een techniek waarbij de natuurlijke 

attenuatie wordt gestimuleerd door bijvoorbeeld de injectie van een koolstofbron. Een redelijke 

termijn voor deze saneringsoptie kan dan bijvoorbeeld 10 jaar zijn. Aangezien het momenteel niet 

duidelijk is wat de best beschikbare techniek is kan er moeilijk een juiste inschatting worden 

gemaakt betreffende saneringsduur.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 380 



E19 Battel (Mechelen) - Geluidsmetingen 

De omwonenden van de E19 op het grondgebied van Mechelen, meer bepaald uit de wijk Battel, 

vragen nu al geruime tijd om een geluidsscherm dat het voortdurende geraas van de autosnelweg wat 

zou temperen en de leefbaarheid van hun wijk zou verbeteren. 

Reeds geruime tijd wordt aangekondigd dat de administratie Wegen en Verkeer geluidsmetingen zou 

uitvoeren. De resultaten daarvan zouden bepalend zijn om uit te maken wie zal opdraaien voor de 

kosten van een geluidsscherm. 

Hoe komt het dat die metingen zo lang op zich laten wachten? 

Kan de minister meedelen wanneer ze worden uitgevoerd?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Een eerste reeks geluidsmetingen werd op 4 april uitgevoerd. Deze werden omwille van de 

omstandigheden als niet representatief beoordeeld. 

Daarom zal er in de eerstkomende weken opnieuw worden gemeten.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 381 



Riolerings- en zuiveringsgraad - Stand van zaken 

Deze vraag in opvolging van schriftelijke vraag nr. 178 van 16 december 2004 (Bulletin van Vragen 

en Antwoorden nr. 13 van 20 mei 2005, blz. 1042). 

De Europese regelgeving bepaalt dat in principe alle woningen tegen 2009 aangesloten moeten zijn op 

een waterzuiveringsinstallatie. Uit voorgaande parlementaire vragen bleek reeds dat de 

zuiveringsgraad in bepaalde gemeenten erg laag is. 

Graag had ik de minister naar een stand van zaken gevraagd voor Vlaanderen, het arrondissement 

Kortrijk-Roeselare-Tielt en het Leiebekken. 

1. Kan de minister de stand van zaken geven van de riolerings- en de zuiveringsgraad van de elf 

rivierbekkens en van de gemeenten binnen het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt? 

2. Welke bovengemeentelijke (RWZI en collectoren) en gemeentelijke (KWZI en riolering) 

infrastructuurwerken worden in het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt gepland of zijn in 

uitvoering en voor welk bedrag? 

3. In hoeveel kredieten voor hoeveel projecten voorziet het bovengemeentelijk 

investeringsprogramma zuiveringsinfrastructuur voor heel Vlaanderen en voor het arrondissement 

Kortrijk-Roeselare-Tielt? 

Welk aandeel gaat hiervan naar de verschillende bekkens? 

4. In hoeveel kredieten voorziet het gemeentelijk subsidiëringsprogramma? 

Hoeveel aanvragen werden reeds ingediend voor gemeentelijke subsidiëring en hoeveel en welke 

projecten worden hiermee daadwerkelijk gesubsidieerd? Hoe zit dat voor de gemeenten die binnen 

het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt vallen? 

Hoeveel bedraagt het tekort om aan alle goedgekeurde aanvragen te kunnen voldoen? 

Hoeveel en welke projecten zijn momenteel geblokkeerd (o.m. door procedurefouten)? En wat is 

de reden daartoe? 

5. Welke bovengemeentelijke investeringsprojecten zijn momenteel geblokkeerd binnen het 

arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt en wat is de reden daartoe? 

6. Wat is de stand van zaken van de zoneringsplannen? 

Wanneer krijgen de buitengebieden zekerheid over de aangewezen methode voor zuivering?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. In het verleden werd de rioleringsgraad gebruikt als een maat voor de uitbouw van het 

fijnmazig rioleringsnet door de gemeenten. Omdat deze echter een vertekend beeld geeft - 

omwille van de zeer hoge kosten is het immers niet de bedoeling om iedereen op de riolering 

aan te sluiten, maar zal er ook individueel gezuiverd moeten worden - werd een nieuwe 

indicator uitgewerkt, met name de uitvoeringsgraad van de riolering. Deze geeft de graad van 

uitbouw van de riolering weer in verhouding tot de geplande situatie. Daar waar de 

rioleringsgraad in Vlaanderen momenteel 86,6 % bedraagt, is de uitvoeringsgraad rioleringen 

op dit moment 91,6 %. In onderstaande tabel zijn beide indicatoren weergegeven voor de 

verschillende hydrografische bekkens. 

Bekken Rioleringsgraad Uitvoeringsgraad 

Ijzer 79,8 91,3 

Brugse Polders 85,9 93,2 

Gentse Kanalen 86,3 91,2 

Beneden- 

Schelde 

92,3 94,5 

Leie 84,2 92,2 

Boven-Schelde 79,9 85,3 

Dender 88,4 92 

Dijle & Zenne 90,5 93,1 

Demer 88,1 91,1 

Nete 78,5 85,3 

Maas 86,8 94,6 

Vlaanderen 86,6 91,6 

Ook wat de uitbouw van de bovengemeentelijke zuiveringsinfrastructuur betreft, werd een 

nieuwe indicator ontwikkeld ter vervanging van de indicator "(collectieve) zuiveringsgraad" 

die aangeeft in welke mate het huishoudelijk afvalwater wordt gezuiverd via een collectieve 

(bovengemeentelijke & gemeentelijke) zuiveringsinstallatie. De "aansluitingsgraad op 

RWZI's" geeft de mate aan waarin de rioleringen die het gewest gepland heeft om op een 

RWZI aan te sluiten, ook effectief zijn aangesloten. Op dit ogenblik bedraagt de 

aansluitingsgraad voor Vlaanderen 79,2%, daar waar de zuiveringsgraad "slechts" 64,4% 

bedraagt. In de onderstaande tabel zijn beide indicatoren weergegeven voor de verschillende 

hydrografische bekkens.


Bekken Zuiveringsgraad Aansluitingsgraad 

Ijzer 68,9 93,4 

Brugse Polders 75,5 92,8 

Gentse Kanalen 70,4 84,1 

Beneden- 

Schelde 

74,2 82,3 

Leie 50,8 69,3 

Boven-Schelde 47,0 62,8 

Dender 64,7 79,5 

Dijle & Zenne 37,8 47,2 

Demer 65,5 81,3 

Nete 74,6 96,8 

Maas 83,0 96,7 

Vlaanderen 64,4 79,2 

De oorzaak van de lage zuiverings- en aansluitingsgraden in een aantal bekkens is te wijten 

aan het feit dat enkele grote zuiveringsinstallaties nog in opbouw zijn of nog moeten gebouwd 

worden. In het Dijle- en Zennebekken betreft het bijvoorbeeld de installaties van Brussel- 

Noord, Grimbergen en Tervuren. 

Dit is eveneens het geval voor het bekken van de Leie, waar vooral de bouw van de RWZI 

Beveren-Leie lange tijd een probleem was gezien de onzekerheid omtrent de exacte 

inplantingsplaats. Intussen kon deze problematiek echter opgelost worden, en is de aanvang 

van de bouwwerken voorzien in het voorjaar van 2007. 

Daarnaast dienen ook op termijn ook nog een aantal kleinschalige installaties gerealiseerd te 

worden. 

Wat het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt betreft, zijn de hogervermelde indicatoren 

per gemeente weergegeven in onderstaande tabellen. 

Gemeente Rioleringsgraad 

(%) 

Uitvoeringsgraad 

(%) 

Anzegem 63,50 78,70 

Ardooie 58,70 84,50 

Avelgem 80,20 90,50 

Deerlijk 85,80 92,00 

Dentergem 62,90 79,10 

Harelbeke 91,40 95,00 

Hooglede 60,40 82,90 

Ingelmunster 76,00 85,10 

Izegem 85,40 94,30 

Kortrijk 94,40 97,40 

Kuurne 94,90 96,20


Gemeente Rioleringsgraad 

(%) 

Uitvoeringsgraad 

(%) 

Ledegem 72,50 89,70 

Lendelede 71,90 87,50 

Lichtervelde 66,10 83,10 

Menen 92,60 97,00 

Meulebeke 55,10 70,50 

Moorslede 67,60 88,70 

Oostrozebeke 71,20 90,30 

Pittem 64,10 85,60 

Roeselare 92,70 97,20 

Ruiselede 58,10 84,90 

Spiere-Helkijn 77,30 92,80 

Staden 59,00 84,30 

Tielt 78,90 94,40 

Waregem 87,90 91,50 

Wevelgem 95,60 99,40 

Wielsbeke 83,60 90,80 

Wingene 51,40 69,70 

Zwevegem 80,30 88,80 

Gemeente Zuiveringsgraad 

(%) 

Aansluitingsgraad 

(%) 

Anzegem 24,40 44,70 

Ardooie 58,50 100,00 

Avelgem 63,00 85,80 

Deerlijk 70,80 83,70 

Dentergem 3,30 5,70 

Harelbeke 70,50 84,00 

Hooglede 31,40 62,50 

Ingelmunster 28,60 58,40 

Izegem - - 

Kortrijk 71,10 85,90 

Kuurne 93,40 100,00 

Ledegem - - 

Lendelede - - 

Lichtervelde 59,10 100,00


Gemeente Zuiveringsgraad 

(%) 

Aansluitingsgraad 

(%) 

Menen 77,40 93,00 

Meulebeke 45,30 91,30 

Moorslede - - 

Oostrozebeke - - 

Pittem - - 

Roeselare 80,30 95,40 

Ruiselede 46,30 80,20 

Spiere-Helkijn 32,70 43,10 

Staden 39,20 77,60 

Tielt 77,10 100,00 

Waregem 59,20 70,60 

Wevelgem 83,80 91,20 

Wielsbeke - - 

Wingene - - 

Zwevegem 12,40 16,40 

2. Om de hogervermelde riolerings-, uitvoerings-, zuiverings- en aansluitingsgraden op te 

trekken zijn er heel wat investeringen voorzien, zowel vanwege de gemeenten als vanwege het 

Vlaams gewest. Zo werden sinds haar oprichting in 1991, in het arrondissement Kortrijk - 

Roeselare - Tielt in totaal 186 projecten ter uitvoering opgedragen aan nv Aquafin. Als we er 

rekening mee houden dat diverse van deze projecten in een latere fase werden opgesplitst 

onder meer in functie van werken van andere instanties (gemeenten, AWV, …), dan komen 

we tot 201 projecten. 

Op dit ogenblik dienen nog 77 projecten door nv Aquafin gerealiseerd te worden, waarvan een 

17-tal in uitvoering zijn en een 5-tal op korte termijn in uitvoering zouden moeten kunnen 

gaan. De totale investering voor deze 77 projecten wordt momenteel geraamd op 92,2 mio 

euro. 

De projecten waarvan sprake, zijn: 

Project Projectomschrijving Status Kostprijs (€) 

96577 Riolering Beverensesteenweg - Izegemse Aardeweg In uitvoering 

- PS + PL Vloedstraat 

587.297,20 

98571C Zwaanbeek - Kasteelbeek In uitvoering 2.030.802,47 

97544B Collector Heulebeek - Fase 1 (deel A17 - Moorsele) In uitvoering 913.739,22 

99540 Collector RWZI Beveren-Leie - Beveren - 

Desselgem 

In uitvoering 4.480.597,35 

99541 Collector Leie - Noord (vak Burg. Vercruysselaan - 

Overleiestraat - Noordstraat) 


20262 PL + PS RWZI Ingelmunster - Oostrozebeke In uitvoering 1.337.825,38 

20028 Moerriool Hulste In uitvoering 835.859,00 

20086 Riolering Statiestraat In uitvoering 997.075,85 

20140 Collector Deerlijk - Zwevegem In uitvoering 3.562.259,90 

20176 Collector Kortemark - Geite-St.Jozef In uitvoering 840.381,25



20305 RWZI Rollegem In uitvoering 1.188.324,94 

20389B Collector RWZI Wingene - Wingene In uitvoering 1.789.229,68 

21295 RWZI Harelbeke : uitbreiden installatie/ 


nutri‘ntverwijdering bouwen 

98541 Collector Lendeledebeek In uitvoering 1.652.566,12 

99547 Collector Leie - Lauwsebeek - Palingbeek In uitvoering 960.643,85 

20139 Collector Pluimbeek - Keibeek (Zwevegem) In uitvoering 2.477.643,70 

20388 RWZI Wingene - fase 1 In uitvoering 1.294.827,13 

20306 Aansluiting Bellegem Gegund 616.450,00 

99500 Collector Spiere - Pont-Bleu Gegund 1.008.220,62 

21414 KWZI Sint-Pietersveld Gegund 341.183,75 

20340 Aansluiting Ijzeren Bareel Gegund 843.910,40 

21651 Afkoppeling Oliebergbeek Aanbesteding 880.207,85 

99503 RWZI Moorslede Ontwerpfase 2 1.980.892,36 

96548B Collector RWZI Ingelmunster - Ingelmunster - 

Izegem - Lot 2 

Ontwerpfase 2 3.083.688,82 

20129 Collector Sint-Elooiswinkelstraat Ontwerpfase 2 270.541,01 

20174A Collector Bakvoorde - Sint-Henricusstraat - Ontwerpfase 2 2.125.362,38 

Grijspeerdstraat (Gits) 

21259 Collector Beverenbeek Ontwerpfase 2 806.588,77 

21259 Collector Beverenbeek Ontwerpfase 2 806.588,77 

20341 Collector Kooigem Ontwerpfase 2 568.110,69 

20341 Collector Kooigem Ontwerpfase 2 568.110,69 

21704B Riolering naar KWZI Hooglede - Hazelstraat Ontwerpfase 2 598.085,31 

99544 Collector RWZI Beveren-Leie - Bavikhove - Hulste Goedgekeurd 

TP 

1.550.021,42 

99545 Collector Plaatsebeek - Ooigem Goedgekeurd 

TP 

805.343,12 

20261B Collector Breemeersbeek : Fase 1 (=Pittem centrum) Goedgekeurd 

TP 

141.143,38 

20261C Collector Breemeersbeek : Fase 1 Egemstraat tot Goedgekeurd 141.143,38 

Koolskampstraat 

TP 

20389C Collector RWZI Wingene - Wingene: Gravestraat Goedgekeurd 

TP 

178.315,51 

21147B Collector RWZI Heule - Heulebeek (Deel PS+PL) Goedgekeurd 

TP 

324.083,58 

20260 Collector Tieltstraat - Breemeersbeek Goedgekeurd 

TP 

698.464,50 

20285 Collector RWZI Wakken - Wakken Goedgekeurd 

TP 

1.411.887,94 

97550 Collector Zuidkaai - Kanaal - Abele - Mentenhoek Goedgekeurd 1.376.487,10 

(deel 1) 

TP 

99546A RWZI Ledegem Goedgekeurd 

TP 

2.298.716,66 

99546A RWZI Ledegem Goedgekeurd 

TP 

2.298.716,66 

20004 Collector Kruiskerke - Ruiselede Goedgekeurd 

TP 

597.688,99 

21704A KWZI Hooglede - Hazelstraat Goedgekeurd 

TP 

176.400,00 

20236 Riolering Verrieststraat - Tuinwijk - Spoorwegstraat Goedgekeurd 289.339,05



(afkoppeling OW) (inclusief project 20237) TP 

20390 Collector RWZI Wingene - Zwevezele Goedgekeurd 

TP 

2.378.095,58 

21822 Collector Dadipark Goedgekeurd 

TP 

477.252,78 

20174B Collector Bakvoorde - Sint-Henricusstraat - 

Grijspeerdstraat (Gits) - fase 2: Aansluiting 

Stationsstraat 

Voorontwerp 1.310.664,10 

20286 Collector RWZI Wakken - Sint-Baafs-Vijve - 

Wielsbeke 


20367 Collector Waregem - Kleine Leiestraat (Maalbeek) Voorontwerp 

(of plaatselijke zuivering) 

225.496,30 

20649 Verbindingsriolering Nijverheidszone Voorontwerp 224.725,91 

21253 Afkoppeling Industriezone Noordlaan Voorontwerp 1.731.486,11 

21355 Collector Kleine Leiestraat (Maalbeek) - Anzegem Voorontwerp 389.153,60 

20132 Collector Sint-Elooiswinkelstraat - Rollegem- 

Kapelle 

Voorontwerp 463.446,39 

21356 Collector Kleine Leiestraat (Maalbeek) - Heerweg - 

Lange Winterstraat 

Voorontwerp 412.820,88 

97551B Collector Pastoriebeek - Kasteelbeek - Van Den 

Bogaerdelaan 


98500 RWZI Beveren-Leie - 1e fase Voorontwerp 2.732.679,06 

98500 RWZI Beveren-Leie - 1e fase Voorontwerp 2.732.679,06 

21254 PRIO Kortrijksestraat Voorontwerp 1.166.273,39 

21522 Collector Bavikhove (Kervijnstraat) - Vaarnewijk Voorontwerp 321.396,47 

21533 PRIO Vlasbloemstraat - Itali‘nlaan Voorontwerp 1.719.394,46 

20027 Collector Rollegem-Kapelle - Sint-Elooiswinkel Voorontwerp 701.432,15 

20130 Collector Papestraat Voorontwerp 196.017,50 

20263 Collector Zuidkaai - Kanaal - Abele - Mentenhoek 

(deel 2 = tot bestaande collector Zuidkaai) 


20577 Collector Waarmaarde Voorontwerp 1.441.608,37 

21695 Noordmandel Voorontwerp 148.805,00 

20669 Collector doorgang Westrozebeke - Zeugeberg - 

Foncieregoed 


21687 Optimalisatie collector Abeelstraat Voorontwerp 119.770,79 

21820 Collector Kalberg Voorontwerp 446.198,28 

21821 Collector Gaversdreef - Nijverheidslaan Voorontwerp 196.101,17 

20259 RWZI Pittem Ontwerpfase 1 1.639.196,20 

20668 KWZI Westrozebeke (1.300 IE) Ontwerpfase 1 756.470,93 

98574 Sanering collector Krommebeek (afkoppelen beken) Goedgekeurd 

IP 

520.591,56 

21854 PS + PL Rugge Goedgekeurd 

IP 

99.020,71 

21923 Optimalisatie Groenstraat d.m.v. PS + PL naar Goedgekeurd 200.913,49 

collector Oudenaardse Heirweg 

IP 

20284 RWZI Dentergem (1600 IE) + VBR naar RWZI Goedgekeurd 

IP 

1.013.973,40 

21933 Afkoppelen Wermotebeek Goedgekeurd 

IP 

409.549,92


Door bovenstaande investeringen zal de zuiveringsgraad in Kortrijk-Roeselare-Tielt stijgen 

van 52,1% tot 71,1%. 

In bijlage 1 wordt een overzicht gegeven van de projecten die binnen het arrondissement 

Kortrijk-Roeselare-Tielt zijn opgenomen op een gemeentelijk subsidiëringsprogramma. Naast 

de gemeente, de projectomschrijving en de initiële raming van het project wordt in de tabel 

ook de status van het project en de programmatie opgegeven. 

Hierbij dienen we op te merken dat de projecten opgenomen op het meerjarenprogramma 

2007-2010 indicatief zijn geprogrammeerd . Bovendien zal op korte termijn een volgend 

kwartaalprogramma, zijnde het eerste kwartaalprogramma voor 2007 en een geactualiseerd 

meerjarenprogramma 2008-2011 goedgekeurd worden waardoor wijzigingen in het 

programma zullen optreden. 

3. Door de goedkeuring van de verschillende rollende meerjareninvesterings-programma's (t.e.m. 

het Optimalisatieprogramma 2007) en renovatieprogramma's, werd in totaal ruim 2.672,9 mio 

euro beschikbaar gemaakt voor de uitbouw van nieuwe en de renovatie en optimalisatie van 

bestaande bovengemeentelijke zuiveringsinfrastructuur, en dit voor in totaal 2.554 projecten. 

De verdeling hiervan over de verschillende hydrografische bekkens is weergegeven in 

onderstaande tabel. 

Bekken Procentueel aandeel in 

totale investeringsbudget 

Beneden-Schelde 14,9% 

Boven-Schelde 10,2% 

Brugse Polder 4,4% 

Demer 14,4% 

Dender 8,7% 

Dijle en Zenne 15,9% 

Gentse kanalen 6,1% 

Ijzer 4,5% 

Leie 8,4% 

Maas 5,5% 

Nete 7,1% 

4.a. Sinds het subsidiebesluit van 30 maart 1996 werden volgende bedragen aan subsidies 

vastgelegd: 

Vastleggingsjaar Bedrag (Mio euro) 

1996 24,8 

1997 37,1 

1998 61,9 

1999 31,6 

2000 66,4 

2001 62,5 

2002 62,6 

2003 96,3 

2004 131,1 

2005 74,6


4.b. Sinds gestart werd met de opmaak van de subsidiëringsprogramma’s, conform de modaliteiten 

uit het subsidiebesluit van 30 maart 1996, gewijzigd op 23 maart 1999 en volledig herzien op 

1 februari 2002, werden binnen het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt 469 projecten 

ingediend voor subsidiëring. 

Binnen de subsidiëringsprogramma’s 1996 t.e.m. 2006 werden 153 projecten in aanmerking 

genomen voor subsidie. In het indicatief subsidiëringsprogramma 2006-2009 werden 

daarenboven nog 55 projecten opgenomen van het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt. 

4.c. Door de gemeenten worden steeds meer projecten ingediend, die kunnen opgenomen worden 

op het subsidiëringsprogramma. Binnen het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt werden 

31 projecten aangevraagd die voorlopig niet konden opgenomen worden op een definitief of 

indicatief goedgekeurd subsidiëringsprogramma en principieel wel in aanmerking komen voor 

subsidiëring. 

4.d. Een nieuwe inventarisatieronde met procedurefouten van projecten is op dit moment lopend. 

5. Binnen het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt zijn 5 bovengemeentelijke projecten, 

waaronder 3 RWZI-projecten, momenteel nog steeds geblokkeerd. Het betreft de volgende 

projecten: 

- 99546A "RWZI Ledegem" (2,3 mio euro): een bestemmingswijziging is noodzakelijk; 

- 99503 "RWZI Moorslede" (1,98 mio euro): de milieu- en de bouwvergunning werden 

geschorst door de Raad van State; 

- 97551B " Collector Pastoriebeek-Kasteelbeek-Van Den Bogaerdelaan" (1,24 mio euro): 

dit project is gekoppeld aan werken van de gemeente Izegem, met name de projecten 

W206113 "Aanleg van hoofdafvoerleiding langs de N36 - 2e fase (tussen de Waterstraat 

en de Manegemstraat) en aanleg riolering in de Manegemstraat tot aan de Manegembeek" 

en W206180 "Aanleg van hoofdafvoerleiding langs de N36 - 3° fase (tussen de 

Manegemstraat en Meensesteenweg)", waarvoor de gemeente, in het kader van de 

subsidiëring tot 7 mei 2006 de tijd heeft om het voorontwerp in te dienen; 

- 20389C "Collector RWZI Wingene - Wingene: Gravestraat": dit deel van het project 

20389 is afhankelijk gesteld van noodzakelijke gemeentelijke werken waartoe de 

gemeente zich niet wenst te engageren; 

- 21147B "Collector RWZI Heule - Heulebeek (Deel PS+PL)" (0,324 mio euro): ook dit 

project wordt nog steeds afhankelijk gesteld van noodzakelijke gemeentelijke werken. 

6. De zoneringsplannen voor alle gemeenten in Vlaanderen zijn voorgesteld. Deze voorstellingen 

hebben plaatsgevonden in een periode van juni 2005 t.e.m. maart 2006. De plannen die aan de 

gemeenten werden overhandigd waren voorlopige plannen in afwachting van goedkeuring van 

het besluit houdende vaststelling van de regels voor de scheiding tussen de gemeentelijke en 

bovengemeentelijke saneringsverplichting en de vaststelling van de zoneringsplannen. Dit 

besluit werd ondertussen op 10 maart jl. goedgekeurd maar tot op heden nog niet gepubliceerd 

in het Belgisch Staatsblad. 

BIJLAGEN 

In overleg met mijn kabinet werd vastgelegd dat de officiële verzending van de plannen zal 

plaatsvinden vanaf september om de procedure niet te laten interfereren met de sperperiode. 

Na het doorlopen van de procedure tot vaststelling van het plan (termijn bedraagt maximaal 20 

maanden) zijn deze plannen afdwingbaar voor derden. Op die wijze is éénduidig bepaald 

welke percelen zullen worden aangesloten op een collectieve zuivering en welke percelen zelf 

zullen moeten instaan voor hun zuivering. 

1. Overzicht subsidiedossiers binnen het arrondissement Kortrijk-Roeselare-Tielt.


Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/PEETERS/381/antw.381.bijl.001.xls




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 382 










vastgesteld? 




vastgesteld? 


hieromtrent? 









KRIS PEETERS 


ANTWOORD 








KRIS PEETERS 


Vraag nr. 384 



Missing Links - Stand van zaken 

In opvolging van mijn schriftelijke vraag nr. 112 van 29 november 2002 (Bulletin van Vragen en 

Antwoorden nr. 7 van 17 januari 2003, blz 1287) had ik de minister graag de volgende vragen gesteld. 

In het antwoord op bovenvermelde schriftelijke vraag werd een lijst gegeven van de missing links en 

knelpunten van het hoofdwegennet in Vlaanderen per provincie volgens het ontwerp Mobiliteitsplan 

Vlaanderen. 

1. Wat is de stand van zaken met betrekking tot de opgesomde missing links? 

2. Welke missing links werden reeds uitgevoerd en wat was de kostprijs daarvan? 

3. Wanneer worden de resterende missing links uitgevoerd en op hoeveel wordt de kostprijs 

geraamd?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. 

Antwerpen 

• Aanleggen van de Oosterweelverbinding 

De werken zullen starten in 2007, dit wordt beheerd door de Beheersmaatschappij 

Antwerpen Mobiel. 

• Aanleg van de A102 

De A102 werd in de beslissing van de Vlaamse Regering van 15/12/2000 niet opgenomen 

als een prioritair project in het kader van het Masterplan Antwerpen. Uit onderzoek met 

multimodaal verkeersmodel bleek dat de A102 slechts een gering effect op de mobiliteit 

zou hebben. 

Dit project komt in het op 17 oktober 2003 door de Vlaamse Regering principieel 

goedgekeurde Mobiliteitsplan Vlaanderen – beleidsvoornemens (versie oktober 2003) ook 

niet langer voor op de lijst van weg te werken missing links en knelpunten op het 

hoofdwegennnet. 

• Omvormen A12 tot snelweg tussen Antwerpen en de grens met Nederland 

Voorbereidend studiewerk is deels klaar (streefbeeldstudie). Aan TV3V werd gevraagd 

een actieplan voor de semi-korte termijn op te stellen - binnen dit en vijf jaar uitvoerbaar - 

voor de aanpak van de meest gevaarlijke punten. 

Limburg 

• Aanpassen van de verkeerswisselaar te Lummen 

Een eerste deelproject, de aanleg van een nieuwe brug voor de ontsluiting van de 

industrie, werd aanbesteed en de uitvoering is gestart op 21 april jl. Eind 2006 volgt de 

aanbesteding voor de open afritten naar deze nieuwe brug. Vanaf 2007 zal de 

verkeerswisselaar zelf in deelfasen worden aanbesteed. 


• N49: Omvorming tot hoofdweg 

Het vak Antwerpen – Zelzate is, met uitzondering van het toegangscomplex te Moerbeke 

en de ombouw van het huidige complex N49-R4 te Zelzate volledig omgebouwd tot 

autosnelweg. In het vak Zelzate – Maldegem zijn er nog een aantal deelprojecten die 

gerealiseerd moeten worden om de volledige ombouw af te werken. 


• Omvorming A8 te Halle tot hoofdweg/autosnelweg 

Een streefbeeldstudie loopt en zal worden beëindigd tegen einde 2006. 

• Extra rijstrook op R0 tussen Wemmel en Kraainem + aanpassen verkeerswisselaars 

op R0 

Deze projecten zijn volledig opgenomen in het START-project, de procedures hiervoor 

zijn lopende (GRUP, MER, ontwerpstudies,…). 

• E40 Brussel - Leuven op vier rijstroken brengen 

Voor dit project zijn er nog geen procedures opgestart. 

• A12 Boom – Brussel volledig ombouwen tot autosnelweg 

Een streefbeeldstudie werd afgerond in het begin van 2006, de procedures zijn lopende 

voor de knoop A12 Meise-Westrode (GRUP, MER, ontwerpstudie).


2. 

3. 


• Aanleg van de AX Havenrandweg Zuid naar Zeebrugge (Westkapelle – aansluiting 

N49 tot Blauwe Toren) 

De aanleg van de verkeerswisselaar N31/Blauwe Toren werd reeds uitgevoerd. Een studie 

voor een plan-MER werd opgestart en is lopende. 

• Omvormen van de N49 tot autosnelweg (vak Ramskapelle – grens provincie West- 

Vlaanderen) 

Een studie voor de opmaak van het voorontwerpplan werd opgestart. 

• Aanleg derde rijstrook op de E17 tussen Kortrijk en Waregem 

Werd reeds uitgevoerd. 

• A10 Jabbeke – Oostende: Aansluitingen verbeteren 

Werd reeds uitgevoerd. 


• Aanleg derde rijstrook op de E17 tussen Kortrijk en Waregem 

Werd uitgevoerd voor 15,1 miljoen euro. 

• A10 Jabbeke – Oostende: Aansluitingen verbeteren 

Werd uitgevoerd voor 5,65 miljoen euro. 

Antwerpen 

• Aanleggen van de Oosterweelverbinding 

De werken starten in 2007 en de totale kostprijs wordt geraamd op 1,5 miljard euro. 

• Aanleg van de A102 

De A102 werd in de beslissing van de Vlaamse Regering van 15/12/2000 niet opgenomen 

als een prioritair project in het kader van het Masterplan Antwerpen. De planning en 

studie zijn dan ook achteruit geschoven, waarbij de totale kosten voor studie en realisatie 

op 125 miljoen euro geraamd worden. 

• Omvormen A12 tot snelweg tussen Antwerpen en de grens met Nederland 

Het actieplan voor de meest gevaarlijke punten zal allicht starten eind 2007 of begin 2008. 

De volledige aanpak van dit stuk van de A12 zal +/- 120 miljoen euro kosten. 

Limburg 

• Aanpassen van de verkeerswisselaar te Lummen 

Voor dit project lopen de werken van 2006 tot maximaal 2012 voor een geschat 

totaalbedrag van 40 miljoen euro. 


• N49: Omvorming tot hoofdweg 

Voor het vak Antwerpen – Zelzate dienen er nog 2 projecten gerealiseerd worden voor een 

totaal van 15 miljoen euro. Voor wat betreft het vak Zelzate - Maldegem zal er nog voor 

ongeveer 40 miljoen euro aanbesteed worden vooraleer de volledige ombouw gerealiseerd 

is. Een aantal projecten wordt gepland in de jaren 2007-2008-2009 maar een timing voor 

de volledige ombouw is niet beschikbaar. 


• Omvorming A8 tot hoofdweg/autosnelweg 

Voor een concrete timing van de realisatie en ook voor een realistische budgettaire raming 

worden de resultaten van de lopende streefbeeldstudie afgewacht. 

• Extra rijstrook op R0 tussen Wemmel en Kraainem + aanpassen verkeerswisselaars 

op R0 

Voor de R0 zone Zaventem wordt een raming van 50 miljoen euro vooropgesteld, met 

uitvoering van het project vanaf 2009.


Voor de R0-Noord is de huidige raming 25 miljoen euro, en zal de uitvoering ten vroegste 

kunnen starten vanaf 2008. 

• E40 Brussel - Leuven op vier rijstroken brengen 

Voor dit project is er nog geen concrete timing voor de realisatie. 

• A12 Boom – Brussel volledig ombouwen tot autosnelweg 

Voor de knoop A12 Meise-Westrode bedraagt de raming 15 miljoen euro, en wordt de 

uitvoering gepland vanaf einde 2007. 


• Aanleg van de AX Havenrandweg Zuid naar Zeebrugge (Westkapelle – aansluiting 

N49 tot Blauwe Toren) 

De totale kostprijs bedraagt ongeveer 115 miljoen euro, met mogelijke start van de 

werken (bouw van een viaduct) in 2010. 

• Omvormen van de N49 tot autosnelweg (vak Ramskapelle – grens provincie West- 

Vlaanderen) 

De kostprijs hiervan zal ongeveer 45 miljoen euro bedragen. Vanaf 2008 kan er gestart 

worden met de bouw van twee bruggen. 

Alle hierboven aangegeven startdata dienen steeds te worden afgewogen binnen de in de begroting ter 

beschikking gestelde middelen. Ze zijn dan ook enkel richtdata.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 385 



Carpoolparkings - Stand van zaken 

In opvolging van mijn schriftelijke vraag nr. 250 van 4 maart 2003 (Bulletin van Vragen en 

Antwoorden nr. 14 van 16 mei 2003, blz. 2245) had ik de minister graag de volgende vragen gesteld. 

1. Wat is de stand van zaken met betrekking tot de aanleg van carpoolparkings in het Vlaamse 

gewest? 

Waar worden in de toekomst nog carpoolparkings gepland? 

2. Hoe worden de carpoolparkings geëvalueerd? Wat zijn de resultaten hiervan? 

Wat is de bezettingsgraad van de afgewerkte carpoolparkings? Welk streefcijfer wordt 

vooropgesteld? 

3. Van hoeveel en welke carpoolparkings wordt de aanleg momenteel verhinderd door een 

gewestplanwijziging of een af te leveren bouwvergunning? 

4. Hoe worden de carpoolparkings gepromoot en plant de minister nog specifieke acties?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Geplande carpoolparkings: 

o Halen; 

o Hasselt (afrit 28); 

o Houthalen-Helchteren (uitbreiding); 

o Maasmechelen; 

o Tongeren; 

o Lummen; 

o Erpe-Mere; 

o Aalst; 

o Rumst (E19); 

o Beerse (E34-complex 22); 

o Geel-west (E313-complex 23); 

o Geel-oost (E313-complex 24); 

o Herentals-oost (E313-complex 22) – eventueel; 

o Massenhoven (E313-complex 19); 

o Zemst; 

o A12 (afrit Meise). 

Methodiek locatiekeuze carpoolparkings zie bijlage 1. 

2. Een bezettingsgraad van 100 % geldt als criterium voor capaciteit en verzadiging. 

Bij 85 % bezetting is er een indicatie van een capaciteitsprobleem. 

Overbezetting moet worden vermeden, aangezien het leidt tot foutparkeren op doorgangen van de 

parking en op de ruimte voor openbaar vervoer. Hiertegen wordt door de politie opgetreden. 

De gemiddelde bezettingsgraad kan u terugvinden in bijlage 2. 

3. Limburg 

In Limburg werd een GRUP (Gemeentelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan) in voorstudie opgemaakt 

voor de carpoolparking afrit 28, doch dit werd nooit aan de Vlaamse Regering voorgelegd. 

Voor de carpoolparkings van Tongeren (locatie tegenover toeritten) en uitbreiding Lummen is een 

GRUP nodig. 

Voor de carpoolparkings van Halen, Maasmechelen en Bilzen is geen GRUP nodig als de parkings 

binnen het complex worden gelokaliseerd. 

Voor de uitbreiding van de carpoolparking van Houthalen is mogelijk ook een GRUP nodig. Deze 

kan eventueel worden opgenomen in een op te starten PRUP (Provinciaal Ruimtelijk 

Uitvoeringsplan). 


Het dossier Erpe-Mere ligt klaar in afwachting van een bestemmingswijziging van de aangeduide 

locatie. Nadien dient de bouwvergunning te worden aangevraagd. 

Antwerpen


Er is momenteel een discussie rond de tijdelijke parking op de kruising van de R11 en de N173. 

Deze carpoolparking was aangelegd met een tijdelijke vergunning in het kader van Minder Hinder 

en moet nu in principe verdwijnen. De buurt wenst die echter te behouden. 


Geen. 


− Parking te Zemst (Hofstade) langs de E19: 

Er is geen inplantingsplaats mogelijk kort tegen de verkeerswisselaar vanwege de 

bestemming (landbouwzone – natuurgebied). Langs de N267 is voldoende 

langsparking aanwezig om dit op te vangen. 

− A12 Brussel - Willebroek - Antwerpen t.h.v. de afrit Meise: 

Voor de voorziene inplantingsplaats werd de bouwvergunning door de gemeente 

geweigerd. Een nieuwe inplantingsplaats wordt gezocht. 

4. De promotie van de carpoolparking behoort tot de bevoegdheid van mijn collega bevoegd voor 

mobiliteit. 

BIJLAGEN 

1. Methodiek locatiekeuze carpoolparkings 

2. Lijst met de gemiddelde bezettingsgraad 

Bijlage(n): 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/PEETERS/385/antw.385.bijl.001.doc 

http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/schv/2005-2006/PEETERS/385/antw.385.bijl.002.xls




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 387 



N16 Temse-Breendonk - Geluidswerende maatregelen 

Kan de minister meedelen of de Vlaamse Regering of de Vlaamse administratie in de voorbije jaren 

vanwege de gemeentebesturen van Bornem of Puurs verzoeken hebben ontvangen waarbij wordt 

aangedrongen op geluidsmilderende maatregelen langs de N16 tussen Temse en Breendonk? 

Werden er terzake al beslissingen getroffen?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



De problematiek van de geluidsoverlast ten gevolge van de N16 werd door beide gemeenten bij mijn 

kabinet aangekaart. Het overleg is lopende; definitieve beslissingen werden ter zake nog niet 

genomen. 

Eind 2005 is er door een bewoner een verzoek ingediend voor het uitvoeren van een geluidsonderzoek 

ter hoogte van de brug over de Coolhemstraat. De uitvoering van dit onderzoek staat voorlopig 

gepland voor het najaar van 2006.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 388 



Sluiting Brusselse Ring - Overleg met Brussels Gewest 


zuiden in de Commissie Infrastructuur van het Brussels Parlement op 26 oktober 2005 stelt minister 


regelmatig contact te hebben met minister Van Brempt, maar ook met de minister zouden er afspraken 

zijn gemaakt en ontmoetingen gepland. 

Verder zegt minister Smet: “Daarnaast is er ook het coördinatiecomité van het Principieel Akkoord, 

waarin zowel het Vlaams Gewest, de provincie Vlaams-Brabant als het Brussels Hoofdstedelijk 

Gewest op elk niveau, kabinetten en administraties, vertegenwoordigd zijn. Verder zijn er ook 

onderlinge contacten tussen de administraties en tussen de bevoegde kabinetten van gewesten en 

provincie. Ook voor het overleg over een mogelijke sluiting van de Ring is dit het aangewezen 

forum.” 

Er bestaat dus een forum voor het overleg over de mogelijke sluiting van de Ring volgens de Brusselse 

minister. De Vlaamse minister van Openbare Werken zit dus wel degelijk in een overlegmodel. De 

visie dat er een oplossing moet worden gezocht, wordt dus door beide gewesten gedeeld. De 

gezamenlijke bedoeling is, nog steeds volgens minister Smet, om de doorstroming op de Ring 

mogelijk te maken. 

1. Kan de minister bevestigen dat hij inderdaad gesprekken heeft met de bevoegde Brusselse 

minister? 

2. Wat zijn de resultaten van deze gesprekken? 

3. Zijn deze gesprekken voltooid? Indien niet, welke timing is daarvoor vooropgesteld? 

4. Wanneer zal de minister overgaan tot een beslissing in het dossier van de mogelijke sluiting van 

de Ring in het zuiden van Brussel? 

5. Wanneer zal de minister overgaan tot de uitvoering van de beslissing in het dossier van de 

mogelijke sluiting van de Ring in het zuiden van Brussel? 



KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Op het recente coördinatiecomité van het Principieel Akkoord (17/03/2006) is naar aanleiding 

van een mogelijke sluiting van de Duboislaan door de heer gouverneur van de provincie 

Vlaams-Brabant gevraagd om in de nog op te starten “Streefbeeldstudie Ring West” als apart 

punt te kijken naar de mogelijkheden tot het maken van een verbinding ten zuiden van Brussel. 

2. Tussen de betrokken administraties is een eerste overleg geweest om een 

samenwerkingsovereenkomst op te stellen en om de inhoudelijke aspecten van deze 

streefbeeldstudie te bespreken. Deze documenten worden nu verder opgesteld en uitgewerkt om 

daarna aan de betrokken ministers voor te leggen. 

3. Er is nog geen concrete timing vooropgesteld. Het is de bedoeling deze studie in het najaar aan 

te besteden zodat ze in 2007 en 2008 kan uitgevoerd worden. 

4.+5. Gezien de complexiteit en uitgebreidheid van deze studie moet een totale looptijd, inclusief 

overleg- en (politieke) beslissingsmomenten, van minimum 2 jaar vooropgesteld worden. 

Tussentijdse rapporten en besluiten zullen ook gecommuniceerd worden.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 389 


van PATRICIA CEYSENS 

Telegeleide modelvliegtuigen - Milieuregels 

De liefhebbers van telegeleide modelvliegtuigjes en helikopters worstelen al jaren met hetzelfde 

probleem, namelijk het vinden van een plaats waar ze zonder problemen en conflicten én in alle 

veiligheid hun hobby kunnen beoefenen. 

Meestal gaat het hierbij om liefhebbers die tijdens het weekend landelijke gebieden opzoeken om daar 

gedurende enkele uren met hun modelvliegtuigjes en helikopters te vliegen. 

Bij dit alles rijst soms het probleem van omwonenden, gebruikers van het buitengebied en/of 

landbouwers die dit als een storend element beschouwen. 

Een mogelijke oplossing kan gevonden worden in het gebruik van stukken grond, bijvoorbeeld 

braakliggende terreinen, ver van bewoonde gebieden, in landelijke/agrarische gebieden. Een 

planologische bestemmingswijziging is niet steeds vereist. 

1. Welke milieuregels zijn er momenteel van toepassing op de beoefening van deze hobby? 

2. Welke aspecten van deze regelgeving komen eventueel in aanmerking voor aanpassing om deze 

hobby in alle veiligheid, maar ook in alle soepelheid te kunnen beoefenen? 

3. Op welke manier ziet de minister mogelijkheden om deze vrij onschuldige hobby een plaats te 

geven in het landelijk gebied, dan wel in andere gebieden?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 


van PATRICIA CEYSENS 

1. Met betrekking tot telegeleide modelvliegtuigen geldt de rubriek 32.6 van de VLAREMindelingslijst. 

Deze rubriek viseert de “terreinen gebruikt als opstijgen landingsplaats en de 

terreinen hierbij aansluitend” waarboven wordt gevlogen met ten minste: 

o één modelmotorvliegtuig; 

o drie modelzweefvliegtuigen. 

In het eerste geval is de activiteit ingedeeld in klasse 2 en dus milieuvergunningsplichtig, in 

het laatste geval in klasse 3 en dus slechts meldingsplichtig. 

Op de aldus ingedeelde inrichtingen zijn de algemene en sectorale milieuvoorwaarden van titel 

II van het VLAREM van toepassing. Het betreft inzonderheid de algemene geluidsbepalingen 

van het hoofdstuk 4.5 alsook de sectorale bepalingen van afdeling 5.32.6. Volgens deze laatste 

bepalingen zijn alle activiteiten met modelvliegtuigen verboden vanaf 19 uur tot 7 uur. Verder 

geldt een algemeen verbod in natuur- en bosgebieden. 

Bedoelde VLAREM-reglementering is raadpleegbaar op internet op de webstek 

www.mina.be/vlarem-teksten.html. 

2. en 3. De toelaatbaarheid van de exploitatie van een ingedeelde inrichting, in casu bedoelde activiteit 

met modelvliegtuigen, is in de eerste plaats afhankelijk van het feit of de hinder, en 

inzonderheid hier de geluidshinder, tot een aanvaardbaar niveau kan worden beperkt. Dit 

aspect is afdoende geregeld in VLAREM en vormt in de praktijk ook niet direct een knelpunt. 

Verder moet de exploitatie ook verenigbaar zijn met de ruimtelijke bestemmingsvoorschriften 

van de geviseerde terreinen. Dit aspect betreft echter een aangelegenheid die tot de 

bevoegdheid behoort van mijn collega bevoegd voor ruimtelijke ordening.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 390 



Actieplan Cadmium - Sanering goethietputten 

De Cadmium-affaire kwam opnieuw in de belangstelling na berichten in de media op 14 januari 2006 

naar aanleiding van de resultaten van een studie die door verschillende universiteiten gelijktijdig werd 

uitgevoerd. 

Voor het eerst kon professor Staessen met harde cijfers aantonen dat er een verband bestaat tussen 

longkanker en milieuvervuiling door cadmium. Inwoners van Overpelt, Lommel en Balen zouden 

volgens de studie ruim vier keer meer kans maken op langkanker omdat ze in een gebied wonen dat 

vervuild werd en is door cadmium. Cadmium is één van de zeven zware metalen die schadelijk zijn 

voor de gezondheid van de mens zoals: lood, arseen, chroom, kwik, antimoon en nikkel. 

Het onderzoek wwarvan sprake verliep tussen 1985 en 1989 en lokaliseerde zich in de onmiddellijke 

omgeving van de Umicor-vestigingen. Er worden dadelijk na de bekendmaking crisisvergaderingen 

georganiseerd en hoorzittingen gehouden in de gemeenten Lommel, Overpelt en Neerpelt. Op 14 

februari 2006 werd dan een Actieplan Cadmium opgesteld met als belangrijkste pijlers: 1.Onderzoek 

2.Sanering en 3.Toezicht. 

1. In het Actieplan Cadmium, dat als positief kan worden ervaren, lijkt een toekomstgerichte visie 

over de uiteindelijke verwijdering van de goethietbekkens en goethietputten te ontbreken. Deze 

goethietverzamelplaatsen bevatten immers nog hoge concentraties cadmium. Goethiet is een 

ijzerresidu van de hydromettalische verwerking van zinkertsen en bevat ongeveer 0.1 cadmium. 

Voor het verkrijgen van een vergunning werd in het verleden door het bedrijf verklaard dat “in een 

later stadium” dit goethiet verwerkt zou worden om er de schadelijke stoffen uit te verwijderen en 

de herbruikbare stoffen alsnog te gebruiken. 

Heeft de minister al een idee wanneer er begonnen zal worden met “recycleren” van het goethiet, 

zodat deze bekkens en putten definitief kunnen verdwijnen? 

Mag ik ervan uitgaan dat dit niet zal gebeuren op de kosten van de belastingbetaler? 

2. In de onmiddellijke omgeving van deze zinkverwerkende bedrijven werden goethietbekkens en 

goethietputten aangelegd. Om gezondheids- en veiligheidsoverwegingen werden deze bekkens 

afgedekt en loopt een aanvraag (verzoek tot wijziging voorwaarden voor een klasse 1-inrichting, 

ingediend door Umicor NV, dossier: Gemeente Overpelt VG06020001/MVG00076) die tot doel 

heeft een uitbreiding te verkrijgen van de herkomst van de toegelaten materialen voor de 

constructie van de druklaag bij de eindafwerking van het goethietbekken.


Alles wijst erop dat vergunningen afgeleverd worden voor het bijstorten van verontreinigde 

materialen voor materialen die zich bevinden op het terrein van Umicore Overpelt “of er direct of 

indirect van afkomstig zijn”. 

Is het verantwoord dat er nog bijkomende schadelijke afvalstoffen gestort worden zonder 

zekerheid te hebben dat de aanvrager ook verantwoordelijk gesteld zal worden voor een 

milieuvriendelijke verwijdering? 

3. Worden er sluitende garanties geëist dat de gemeenschap niet zal moeten betalen voor het saneren 

van deze goethietsites?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Thans ligt een milieuvergunningsaanvraag voor vanwege Umicore m.b.t. het hernieuwen van de 

bestaande vergunning voor de monodeponie goethiet (“nieuw goethietbekken”) en neutralisatieslib 

te Lommel aan de Bestendige Deputatie van Limburg. 

Hieruit blijkt dat het niet de bedoeling is om in de toekomst de goethietstortplaatsen te verwijderen 

of het goethiet nog te “recycleren” uit de bekkens. 

Hun voorgesteld alternatief voor het storten van goethiet, met name het verder verwerken tot 

graveliet voor valorisatie als secundaire grondstof in of als vormgegeven bouwstof (onder meer in 

betoncementmortel), werd in een vergevorderd stadium (detailengineering) door Umicore stilgezet 

omwille van een aantal redenen waaronder: 

o economisch niet haalbaar: circa 25 miljoen euro investering en 5 miljoen euro extra 

operationele kost per jaar; 

o milieuhygiënisch risico: in graveliet zit nog altijd een hoeveelheid zware metalen, 

weliswaar in een relatief inerte chemische toestand; 

o geen langetermijngarantie vanwege de overheid om als een bouwstof af te zetten; 

o geen afzetgarantie bij de gebruikers. 

2. Bijna alle goethietstortplaatsen die niet ingericht werden volgens de huidige Vlarem IIvoorwaarden 

(afdeling 5.2.4.) werden afgedekt en afgewerkt voor 31.12.2005. 

Ingevolge de eindtermijn van de overgangsperiode in het kader van de implementatie van de 

Richtlijn 1999/31/EG betreffende het storten van afvalstoffen van 26 april 1999 moeten alle nog in 

exploitatie zijnde stortplaatsen die niet voldoen aan voornoemde Vlarem II-voorwaarden tegen 16 

juli 2009 gesloten zijn. 

Zoals gesteld in het antwoord op vraag 1 ligt er thans een milieuvergunningsaanvraag bij de 

Bestendige Deputatie van Limburg. Zij zullen op basis van de verstrekte adviezen een beslissing 

nemen in deze zaak. 

3. De financiële zekerheden zijn vastgelegd in Subafdeling 5.2.4.7 van titel II van het Vlarem en 

worden gecoördineerd door de OVAM. De exploitant blijft verantwoordelijk voor onderhoud, 

toezicht en controle van de stortplaats in de nazorgfase zolang de vergunningverlenende overheid 

zulks nodig acht, rekening houdend met de tijd gedurende welke de stortplaats gevaar kan 

opleveren. Deze periode van nazorg bedraagt minstens 30 jaar na de definitieve afwerking van de 

stortplaats, maar kan dus verlengd worden. De exploitant van de stortplaats heeft financiële 

zekerheden gesteld voor de nazorgactiviteiten. Deze financiële zekerheden kunnen enkel 

opgeheven worden na de beëindiging van de periode van nazorg, en mits voorafgaande 

goedkeuring door de OVAM.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 392 



N5 St.-Genesius-Rode - Veiligheid oversteekplaats 

Reeds meerdere malen heeft het gemeentebestuur van Sint-Genesius-Rode gevraagd om de 

oversteekplaats op de N5 beter te beveiligen en te accentueren door middel van verkeerslichten en 

bijkomende openbare verlichting. 

De snelheidscamera’s hebben een tijdje soelaas gebracht, zodat er minder verkeersslachtoffers vielen 

tussen eind 2002 en begin 2005. Sedert 2005 zijn de camera’s echter buiten werking gesteld op de N5 

en wordt er nog steeds gewacht op nieuwe ijkingskasten. 

Spijtig genoeg gebeurde er onlangs opnieuw een dodelijk ongeval, wat bewijst dat de 

snelheidscontroles op die plaats echt noodzakelijk zijn. 

1. Wanneer worden de camera’s in orde gebracht? 

2. Wanneer wordt de oversteekplaats veiliger gemaakt?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Zoals u zelfs reeds aanhaalt, zijn er een aantal algemene problemen omtrent de onbemande 

camera’s. Niet enkel werden tal van snelheidscamera’s (radars) buiten werking gesteld door de 

dienst Metrologie, ook de (her)homologatie van camera’s ter hoogte van kruispunten met 

verkeerslichten door diezelfde dienst loopt sinds de zomer van 2004 zeer stroef. Bovendien laat 

ook het herijken van de bestaande toestellen op zich wachten. 

Niettegenstaande al deze strubbelingen werd door mijn administratie gedurende heel deze periode 

continu een grote hoeveelheid energie in het project ‘onbemande verkeerscamera’s, gestoken, in 

de hoop een doorbraak te kunnen realiseren. Ook van de zijde van de betrokken 

aannemer/leverancier is reeds een zeer grote hoeveelheid tijd en energie in deze problematiek 

gestoken. 

Wat de snelheidscamera’s betreft, werd pas op 24 maart 2006, door de dienst Metrologie de knoop 

doorgehakt: het is nu duidelijk aan welke voorwaarden de locaties dienen te voldoen en ook de 

aanpassingen (markeringen op de rijbaan) zijn duidelijk omschreven. 

Een 100-tal installaties met radarsnelheidscamera’s langs gewestwegen werden in de zomer van 

2005 reeds op deze wijze, in afwachting van een formeel goedgekeurd installatie-handboek, 

aangepast. 

De aannemer organiseert zich momenteel om de nodige attesten voor deze installaties af te 

leveren, zodat deze opnieuw in gebruik kunnen worden genomen. In tweede helft van april kunnen 

de eerste attesten worden verwacht. Het verwachte ritme voor het aanpassen en opnieuw vrijgeven 

van de installaties bedraagt om en bij de 10 palen per week. 

Tal van snelheidscameratoestellen werden reeds omgebouwd naar de dubbele-foto technologie. 

Samen met de heringebruikname van de palen worden de nog resterende toestellen opgehaald voor 

ombouw en herijk. 

2. Wat de voetgangersoversteek zelf betreft, heeft mijn administratie geen idee om welke oversteek 

het gaat. 

Mijn administratie heeft reeds meerdere herinneringen gestuurd aan de gemeente Sint-Genesius- 

Rode in verband met ongevallengegevens t.h.v. de World International School, maar tot op heden 

zonder resultaat. 

Tijdens het overleg met de Federale Politie meldde de korpschef van de PZ Rode dat er een vraag 

zou komen voor de aanleg van een voetgangersoversteek t.h.v. de Jonetlaan. Hiervoor werden er 

ook nog geen gegevens ontvangen.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 397 



N485 Steendorp - Herstellingswerken 

De werken aan de Kapelstraat in Steendorp naderen eindelijk hun voltooiing. Meer bepaald wordt de 

as Rupelmonde-Temse straks op Steendorps grondgebied opnieuw in beide richtingen in gebruik 

gesteld. 

Als gevolg van deze bijna twee jaar durende situatie heeft de N485, de invalsweg van de E17 naar 

Steendorp, massaal veel zwaar verkeer te verwerken gekregen. De gevolgen hiervan laten zich dan 

ook zien: zowel in Bazel als in Steendorp begint deze weg in slechte en soms ronduit gevaarlijk staat 

te verkeren, met onder andere verzakkingen en diepe putten vlak naast de weg. 

Vanuit het Vlaams Gewest werd reeds een herstelling van deze weg in het vooruitzicht gesteld, 

vandaar volgende twee vragen aan de minister. 

1. Is er reeds enig zicht op de planning van deze werken? 

2. Komt er intussentijd een verbod op zwaarder verkeer (bijv. vanaf 15T of 20T laadvermogen) op de 

N485-Heirputstraat-Hospitaalstraat waarbij dit bijvoorbeeld verplicht langs de N16 en de N419 

gestuurd wordt, en dit teneinde een verdere afkalving van de N485 te voorkomen?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Lokale herstellingen zullen door de onderhoudsaannemer worden uitgevoerd. Op termijn dient 

echter, als beste oplossing, gekozen voor de herinrichting van dit wegvak. Hiertoe werd al een 

vergadering belegd met de gemeenten Temse en Kruibeke. 

2. Het invoeren van een tonnageverbod op het betrokken wegvak wordt momenteel onderzocht door 

de terzake bevoegde diensten.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 399 



Vlarem - Dansscholen 

De inrichtingen die hinderlijk worden geacht voor de mens en het leefmilieu worden in drie klassen 

ingedeeld, afhankelijk van de aard en de belangrijkheid van de daaraan verbonden milieueffecten. 

Niemand mag zonder voorafgaande schriftelijke vergunning van de bevoegde overheid een als 

hinderlijk ingedeelde inrichting die behoort tot de eerste of tweede klasse, exploiteren. De Vlaamse 

Regering stelt de lijst en de klasse van die inrichtingen vast. Weten tot welke klasse de inrichting 

behoort, is belangrijk om de voorwaarden die erop van toepassing zijn te kennen. 

In sommige gevallen is het niet duidelijk onder welke rubriek bepaalde inrichtingen thuis horen. 

Bijvoorbeeld een “dansstudio” of “dansschool”. Rubriek 32.1 van de lijst van hinderlijke inrichtingen 

stelt dat voor feestzalen en lokalen, die een dansgelegenheid omvatten en waarvan de totale 

oppervlakte van de door het publiek toegankelijke lokalen 100 m² of meer bedraagt, klasse 2 

vergunning van kracht is. Rubriek 32.2 daarentegen bepaalt dat voor zalen voor sportmanifestaties 

slechts een vergunning klasse 3 vereist is. Het is voor de lokale overheid niet steeds duidelijk op basis 

van welke objectieve criteria een inrichting als “dansschool”, dan wel als opleidingscentrum of 

sportcentrum kan worden beschouwd. 

1. Welke klasse milieuvergunning is van toepassing op een “dansschool”? 

2. Aan welke voorwaarden moet een “dansschool” voldoen om eventueel niet als dansgelegenheid 

beschouwd te worden? 

3. Is er door deze onduidelijkheid geen risico op willekeur, de interpretatie kan namelijk sterk 

verschillen van gemeente tot gemeente? 

4. Hoeveel milieuvergunningen zijn er in 2005 verleend waarvan de inrichting onder de noemer 

“dansschool” kan worden geplaatst? Over welke klasse van milieuvergunning ging het hier 

telkens?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Het antwoord op de vraag in welke klasse dansscholen zijn ingedeeld, is – zoals hierna nader 

toegelicht - afhankelijk van wat in het concrete geval onder de noemer “dansschool” wordt 

bedoeld. Een dansschool op zich is immers niet geviseerd door rubriek 32 van de VLAREMindelingslijst. 

Wanneer de dansschool evenwel naast eventuele cursuslokalen ook nog één of meer zalen of 

lokalen met dansgelegenheid omvat waarin de leerlingen, en in voorkomend geval ook nog andere 

personen, het dansen beoefenen hetzij om te oefenen, hetzij als recreatieve activiteit, kan gesteld 

worden dat de inrichting wèl valt onder rubriek 32.1 van de indelingslijst van titel I van het 

VLAREM. In dit laatste geval beantwoordt de inrichting immers aan de definitie van artikel 1.1.2 

van titel II van het VLAREM: 

“lokalen met een dansgelegenheid: alle lokalen met een dansvloer, ongeacht de oppervlakte 

van deze dansvloer, alsmede hun aanhorigheden die, al dan niet tegen betaling, voor het 

publiek toegankelijk zijn, ook al is de toegang tot bepaalde categorieën van personen 

beperkt.”. 

Het lokaal met dansgelegenheid (dansvloer) behorende bij de dansschool is immers toegankelijk 

voor een bepaald publiek (onder meer de leerlingen). De activiteiten hebben ook een regelmatig en 

vrij permanent karakter. Een dansschool met dergelijk lokaal met dansgelegenheid, valt dan ook 

evenmin onder de uitzonderingen, zoals bepaald in de indelingsrubriek 32.1. Dit lokaal met 

dansgelegenheid behorende bij de dansschool is bijgevolg ingedeeld onder rubriek 32.1 indien het 

voor het publiek toegankelijke lokaal 100 m² of meer bedraagt. Voor de exploitatie van dit lokaal 

moet een vergunning klasse 2 worden bekomen. 

Voor een nadere interpretatie van de hoger geciteerde definitie van “lokalen met een 

dansgelegenheid” geldt, bij gebrek van een verdere definitie in de reglementering zelf, de 

taalkundige betekenis. Volgens het Groot Woordenboek Van Dale moet worden verstaan: 

- onder “aanhorigheid”: “wat tot een bezitting behoort”; 

- onder “een bezitting”: “een onroerend goed”; 

- onder “toegankelijk”: “betreden kunnende worden”. 

Uit de samenlezing van deze toelichtingen volgt dat inzonderheid de WC’s, de nooduitgangen, de 

inkomhal, en andere toegankelijke aanhorigheden mee in aanmerking moeten genomen worden 

voor de berekening van de oppervlakte van “de voor het publiek toegankelijke lokalen”. 

Een dansschool lijkt mij bezwaarlijk te kunnen vallen onder de rubriek 32.2 “Schouwspelzalen” , 

subrubriek 1° “Bioscopen, schouwburgen, variététheaters, zalen voor sportmanifestaties andere 

dan onder 2°, polyvalente zalen en feestzalen met een speelruimte”. Het is duidelijk dat de rubriek 

32.2 in deze enkel zou kunnen van toepassing zijn wanneer het gaat om een zaal waarin dansen 

andere manifestaties voor publiek worden opgevoerd. Dergelijke zaal kan hoegenaamd niet als 

dansschool worden beschouwd. 

2. Wanneer de dansschool enkel cursuslokalen omvat waarin de ingeschreven leerlingen uitsluitend 

les volgen, kan gesteld worden dat de dansschool niet valt onder rubriek 32.1 van de indelingslijst 

van titel I van het VLAREM. Hetzelfde geldt ook voor fitnessscholen waar voor bepaalde 

activiteiten (die in wezen geen dansactiviteiten zijn) occasioneel muziek als begeleiding wordt 

gebruikt.


3. De reglementering is voldoende duidelijk. Het probleem ontstaat eerder enkel wanneer 

exploitanten van inrichtingen, die duidelijk onder de bedoelde rubriek 32.1 vallen, argumenten 

zoeken om te kunnen stellen dat hun inrichting buiten de toepassing van deze rubriek zou vallen. 

4. Deze door de Vlaams volksvertegenwoordiger gevraagde statische gegevens zijn niet beschikbaar, 

dit onafhankelijk van het feit dat – zoals toegelicht onder het antwoord op deelvraag 1 – een 

“dansschool” op zich niet milieuvergunnings- noch meldingsplichtig is.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 403 



Stort Ramsel (Herselt) - Stand van zaken 

Ruim een jaar geleden vond in Ramsel, deelgemeente van Herselt, een grote manifestatie plaats tegen 

de plannen om een oude kleiput vol te storten met afval. Dit project ging gelukkig niet door. De 

exploitant trok zijn aanvraag in, dankzij het massale protest. 

Maar de dreiging is zeker niet van de baan. De bestemming van het gebied bleef ongewijzigd. 

Bovendien wil de exploitant nog steeds dit gebied te gelde maken door de niet-gevulde kleiput toch 

nog vol te storten. Het gemeentebestuur van Herselt steunt het actiecomité, maar is – ondanks herhaald 

verzoek – anderzijds niet echt geneigd concrete engagementen op te nemen. De burgemeester deed het 

voorstel om het terrein voor een symbolisch bedrag over te nemen van de exploitant in kwestie, nadat 

deze de gelegenheid zou hebben gehad om de resterende kleiput vol te storten. Maar dit voorstel werd 

op fel protest onthaald. 

Op 11 maart 2005 stelde ik over dit dossier schriftelijke vragen aan de ministers Van Mechelen (nr. 

108) en Peeters (nr. 443). (Bulletin van Vragen en Antwoorden nr. 20 van 8 juli 2005, blz. 2240 en 

blz. 2133) 

Intussen zijn er enkele positieve ontwikkelingen in het dossier, maar deze zijn niet echt spectaculair te 

noemen. 

Zo ontving minister Peeters in september 2005 een delegatie van het actiecomité RTS (Ramsel Tegen 

Stort). Er kwam het engagement om het bodemonderzoek te versnellen. Er was ook het engagement 

van de minister om een Europees vleermuizenproject in te dienen in het kader van LIFE, waarvoor de 

kleiputten van Ramsel samen met andere plaatsen in Vlaanderen (o.a. Temse) eventueel in aanmerking 

zouden komen voor Europese subsidiëring. 

Belangrijk evenwel was het antwoord van minister Van Mechelen (schriftelijke vraag nr. 108), waarin 

hij onder meer stelde dat het ontginningsgebied Ramsel naar alle waarschijnlijkheid niet meer in 

aanmerking zou komen voor delfstoffenwinning. Ook deelde de minister mee dat een herbestemming 

van het gebied van de kleiputten geen aanleiding lijkt te kunnen geven tot planschade. De minister 

bood zelfs aan het gebied in kwestie op te nemen in het afbakeningsproces van de natuurlijke en 

agrarische structuur van de regio rond Ramsel, als de gemeente haar visie op het gebied via haar 

structuurplan kenbaar zou maken. 

Ook het actiecomité RTS (Ramsel Tegen Stort) nam een planningsbureau onder de arm, dat een visie 

op het gebied ontwikkelde. De ontginningszone zou kunnen worden omgevormd naar een gemengde 

bestemming landbouw, natuur en zachte recreatie.


Eigenlijk is het dossier klaar om structurele keuzes te maken. De meest structurele keuze is natuurlijk 

de wijziging van de gewestplanbestemming. Maar jammer genoeg blijft het aan de kant van het 

gemeentebestuur opvallend stil, behalve een principieel engagement van de gemeenteraad om het 

vleermuizenproject in het kader van LIFE te ondersteunen. 

Na meer dan een jaar is het nuttig de voortgang in het dossier te evalueren. Vandaar de volgende 

vragen aan de minister. 

1. Het beschrijvend bodemonderzoek (BBO) van 17 september 2003 werd op 19 februari 2004 nietconform 

verklaard. OVAM legde bijkomende verplichtingen op, die moesten worden ingestuurd 

tegen 1 februari 2005. 

Wat is de stand van zaken? Is het BBO binnen? 

Zo ja, wat is de inhoud ervan? 

Zijn er risico’s voor de gezondheid? 

Indien niet, wat is de reden van de vertraging? 

Komt er in voorkomend geval een bodemsaneringsproject (BSP)? Tegen wanneer? 

Zal de minister in dat geval een ambtshalve sanering opstarten als de exploitant blijft stilzitten? 

2. De minister antwoordde op mijn schriftelijke vraag van 11 maart 2005 dat de gerechtelijke 

onderzoeken m.b.t. milieu-overtredingen nog aan de gang waren. 

Is dit onderzoek nog steeds aan de gang? Wat is de verklaring voor deze trage voortgang van het 

dossier? 

Werden door de Vlaamse Milieu-inspectie nog bijkomende controles verricht? Zo ja, wat waren de 

resultaten? 

3. Wanneer werd het EU-LIFE-project m.b.t. vleermuizen ingediend? 

Welk budget is hiervoor gevraagd? Impliceert dit LIFE-project ook de aankoop van de bewuste 

gronden? Zo ja, om welk bedrag gaat het? 

Zo neen, welke projectvoorstellen zijn wel ingediend? 

4. Wanneer wordt een antwoord verwacht van de Europese Commissie m.b.t. het LIFE-project? 

5. Het huidige project van het Steunpunt Milieu en Gezondheid loopt eind 2006 af. De minister heeft 

zich reeds geëngageerd dit project te zullen verlengen. 

Komt er in dat geval ook een gezondheidsonderzoek voor mensen die in de omgeving van 

stortplaatsen wonen? 

N.B. Vragen over dit onderwerp werden gesteld aan de ministers Van Mechelen (vraag nr.133) en 

Pee- ters (vraag nr. 403).


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. De OVAM heeft op 21 februari 2006 een rapport ontvangen van de saneringsplichtige in het 

kader van de verdere uitvoering van het beschrijvend bodemonderzoek. Het beschrijvend 

bodemonderzoek spitst zich toe op de voormalige stortzone van kleiput 2. Er werd recent door 

de VITO, in opdracht van de OVAM, een controleonderzoek uitgevoerd in kleiput 2. Het verslag 

van dit onderzoek werd bezorgd aan de saneringsplichtige, die de resultaten ervan in overweging 

moet nemen bij de verdere beoordeling van het bodemsaneringsdossier. 

Aangezien het beschrijvend bodemonderzoek nog niet afgerond is, kan nog geen definitieve 

uitspraak gedaan worden over gezondheidsrisico’s of een eventuele saneringsnoodzaak. Het 

beschrijvend bodemonderzoek wordt precies uitgevoerd om hierover te kunnen oordelen. 

Pas als uit het beschrijvend bodemonderzoek blijkt dat sanering noodzakelijk is, kan een 

indieniningstermijn voor het bodemsaneringsproject bepaald worden. 

Wanneer de exploitant de verplichting tot bodemsanering niet nakomt, kan de OVAM hem, 

conform artikel 45, §1, van het bodemsaneringsdecreet, formeel in gebreke stellen. Bij gebrek 

aan gunstig gevolg aan deze ingebrekestelling kan de OVAM overgaan tot ambtshalve 

bodemsanering op de betreffende grond. 

Ik wil er echter wel op wijzen dat, zoals hoger reeds aangegeven werd, de saneringsplichtige de 

nodige stappen heeft ondernomen in het kader van de verdere uitvoering van het beschrijvend 

bodemonderzoek. 

2. De afdeling Milieu-inspectie heeft omtrent het gevoerde gerechtelijke onderzoek geen 

bijkomende informatie ontvangen sinds de vorige parlementaire vraag van 11 maart 2005. Voor 

vragen inzake de voortgang van het gerechtelijk onderzoek moet u zich wenden tot het parket 

van de Procureur des Konings te Turnhout. 

Door de afdeling Milieu-inspectie werden geen bijkomende controles verricht. Er werden geen 

nieuwe klachten ontvangen. 

3. Het Life project "actieplan voor 3 bedreigde vleermuissoorten in Vlaanderen en Nederland" 

werd ingediend op 26 oktober 2005. 

Het aangevraagde totaalbudget van het project bedraagt 3.825.610 euro. Een klein onderdeel van 

het Life-project impliceert de aankoop van de kleiputten in Ramsel (de bewuste gronden). Het 

bedrag dat werd voorzien, bedraagt 278.820 euro. Dit bedrag is gebaseerd op prijzen van 

gelijkaardige aankopen. 

4. De dossiers zouden besproken zijn op 25 april op het Habitatcommité; wanneer er zekerheid is 

omtrent de definitieve goedkeuring is niet duidelijk. 

5. De mogelijkheden voor inhoud en uitvoering van het gezondheidsonderzoek na 2006 worden op 

dit ogenblik nagegaan. Overleg gebeurt binnen de verschillende betrokken beleidsdomeinen. 

Keuzes zullen gemaakt worden na zorgvuldige afweging van de voor- en nadelen van de 

mogelijke opties. Belangrijke criteria zijn: de beleidsrelevantie en de mogelijkheid om op basis


van de gekomen gegevens beleidsantwoorden te ontwikkelen, de betekenis van de gemeten 

polluent voor de gezondheid, de gekende of vermoede blootstelling, de beschikbaarheid van een 

accurate biomerker waarmee reeds voldoende ervaring bestaat om een juiste analyse te 

garanderen met gevalideerde methodes, referentiemateriaal en kwaliteitscontrole, het bestaan 

van limietwaarden gebaseerd op gezondheid, het bestaan van een smalle veiligheidsmarge tussen 

de gekende blootstelling en het blootstellingsniveau waarbij gezondheidseffecten mogelijk zijn. 

Het is de bedoeling tevens aan te sluiten bij het Europees initiatief om tot een meer coherente 

benadering van Humane Biomonitoring te komen. Een nauwere samenwerking tussen de 

verschillende lidstaten, met mogelijk een gezamenlijk Humaan Biomonitoring initiatief, kan de 

betekenis en bruikbaarheid van resultaten immers aanzienlijk verhogen. Ook de inhoud van een 

gezamenlijk Europees initiatief is op dit ogenblik onderwerp van discussie onder de lidstaten en 

bij het consultatief forum (waar alle stakeholders vertegenwoordigd zijn). Vlaanderen is actief 

betrokken bij dit proces, o.m. als voorzitter van de Implementatie Groep Humane Biomonitoring 

die het Europees pilootproject voorbereidt.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 404 



Duboislaan St.-Genesius-Rode - Afsluiting 

In zijn antwoord op mijn vraag nummer 629 van 17 juni 2005 betreffende de afsluiting van de 

Duboilaan heeft de minister gemeld dat een afsluiting zou worden voorafgegaan door een aantal 

tellingen op de alternatieve wegen (Lorreinendreef en de Terhulpsesteenweg) (Bulletin van Vragen en 

Antwoorden nr. 24 van 16 september 2005, blz. 3123). 

1. Wat is de stand van zaken betreffende deze tellingen? 

2. Wat is de stand van zaken van dit dossier, onder meer wat het overleg met betrokken gemeenten 

en met het Brussels Hoofdstedelijk-gewest betreft?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



Anders dan uit de formulering van de vraag kan blijken, betreft het hier het idee om de Duboislaan 

enkel en alleen op zon- en feestdagen te onderbreken voor doorgaand verkeer. 

1. De tellingen op de Duboislaan zelf zijn afgerond en geven een goed beeld van het verkeer op 

zondagen. Tellingen op de alternatieve routes zijn in het kader van andere 

verkeersonderzoeken al uitgevoerd tijdens de weekdagen. De tellingen van het aantal wagens 

op zondagen, alsook metingen van het reële tijdsverschil over de verschillende alternatieve 

routes worden momenteel uitgevoerd. 

2. Het overleg met de betrokken gemeenten is afgerond, de standpunten van de verschillende 

gemeenten zijn duidelijk en zijn genoegzaam bekend. Met het Brussels Hoofdstedelijk gewest 

waren er diverse contacten. Wellicht zullen er in de komende maanden bijkomende 

contactmomenten zijn. 

Het permanent afsluiten van de Duboislaan voor doorgaand verkeer is één van de talrijke maatregelen 

die bestudeerd werden in de ‘streefbeeldstudie voor de Ring 0 – Oost’. In die studie staat de afsluiting 

echter niet op zich, maar hangt ze logisch samen met talrijke andere herinrichtingsprojecten die de 

verkeersstromen moeten verbeteren en / of veiliger maken.




KRIS PEETERS 


Vraag nr. 405 



Kanaalbrug Izegem - Leuningen 

In Izegem zijn er drie bruggen die over het kanaal Roeselare-Leie lopen en Izegem zo vebinden met de 

deelgemeenten Emelgem en Kachtem. 

De centrale brug, die uitgeeft op de Izegemse Korenmarkt, heeft aan de kant van Emelgem geen 

leuningen. Er zijn maar leuningen eens de brug over het kanaal Roeselare-Leie loopt. 

Aangezien het de centrale brug betreft en er aan de zijkanten van de brug een voetpad aanwezig is, 

lijkt het opportuun om over de hele lengte van de brug leuningen aan te brengen. 

1. Is de minister op de hoogte van deze situatie? 

2. Zijn er plannen om over de hele lengte van de brug een leuning aan te brengen?


KRIS PEETERS 


ANTWOORD 



1. Deze situatie is mij bekend en bestaat sinds het bouwen van de brug in 1976. Tot op heden heeft 

dit tot geen enkel incident of ongeval aanleiding gegeven. 

2. Er zijn geen plannen om over de hele lengte van de brugopritten een leuning aan te brengen. Waar 

er gevaar kan optreden voor de gebruikers van de brug is een leuning aanwezig. 

Op de plaats waar de trappen op de brug aansluiten zou er sprake kunnen zijn van een gevoel van 

onveiligheid voor de passanten. Om die reden zal daar lokaal over 12 meter een vangrail worden 

bijgeplaatst.


MARINO KEULEN, 

VLAAMS MINISTER VAN BINNENLANDS BESTUUR, 

STEDENBELEID, WONEN EN INBURGERING




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 110 



Grondverkoop Zemst en Hoeilaart - Taalvoorwaarden 

Vorig jaar had het college van burgemeester en schepenen van Zemst een reglement goedgekeurd 

waarbij de kopers van gemeentelijke terreinen verplicht werden Nederlands te kennen of zich bereid te 

tonen taallessen Nederlands te volgen. De gemeente ziet dit als een preventieve maatregel opdat 

binnen enkele jaren niet zou moeten worden vastgesteld dat 10 % van de bevolking Frans spreekt. Zij 

ontvangen naar het schijnt meer en meer klachten van inwoners daaromtrent. 

De gemeente Hoeilaart daarentegen heeft veeleer op het privé-domein gereageerd. Elke bouwfirma, 

eigenaar van terreinen, is verplicht een vennootschap op te richten waarin de gemeente 1 % van het 

kapitaal bezit in de vorm van een VZW “Hoeilaart 2000”. Deze VZW beschikt over de mogelijkheid 

om de identiteit van de kopers te kennen. Deze moeten een formulier invullen met hun adres, hun 

opeenvolgende woonplaatsen, geboorteplaats, beroep, gegevens van hun werkgevers, de scholen die 

ze bezocht hebben en hun diploma. 

Deze twee initiatieven zijn een illegale manier van de gemeenten om zich te mengen in het taalgebruik 

van privé-personen. Het is bijgevolg een inbreuk op artikel 30 van de Grondwet. 

1. Werd het betrokken gemeentelijk reglement van Zemst goedgekeurd? 

2. Is dit mechanisme opgezet door de gemeenten een inbreuk tegen de taalwetgeving? Zo ja, welke 

maatregelen heeft de minister genomen? 

3. Beschikken de diensten van de minister over statistische gegevens betreffende de VZW Hoeilaart 

2000, met name wat het aantal aanvragen tot aankoop en de desbetreffende weigeringen betreft? 

4. Hebben andere gemeenten in het arrondissement Halle-Vilvoorde een dergelijk systeem opgezet 

om allochtonen te ontmoedigen nog een woning of een terrein te kopen?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



De Vlaamse volksvertegenwoordiger kaart in zijn vraag twee concrete dossiers aan. 

Tot op heden ben ik niet op de hoogte van deze dossiers. 

Ik vraag dan ook de gouverneur van de provincie Vlaams-Brabant in beide gevallen een onderzoek in 

te stellen en zal niet nalaten de Vlaamse volksvertegenwoordiger van de resultaten op de hoogte te 

brengen. 

Pas na ontvangst van de resultaten van het onderzoek van de gouverneur zal ik een beslissing kunnen 

treffen of maatregelen zich al dan niet zouden opdringen.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 111 



Adviesrecht jeugdraad - Beslissing provinciegouverneur 

Op 22 september nam de gemeenteraad van Essen een besluit omtrent de toekomst van de 

gemeentelijke VZW Jeugdwerking Essen. Deze VZW vervult verschillende functies, waaronder het 

uitbaten van het gemeentelijk jeugdverblijfscentrum “Paviljoen” en het organiseren van de 

speelpleinwerking in de gemeente Essen. Verder stelt ze ook een personeelslid tewerk dat 

gedetacheerd werd naar de jeugddienst. Dit personeelslid is mede verantwoordelijk voor het uitvoeren 

van het gemeentelijke jeugdwerkbeleidsplan. Door de beslissing, die de opzegging van de 

overeenkomst tussen het gemeentebestuur en de VZW inhoudt, wordt de werking van de VZW de 

facto beëindigd. Bovendien is de gemeentelijke jeugdraad rechtstreeks vertegenwoordigd in de 

beleidsorganen van de VZW Jeugdwerking Essen, wat na de opzegging wegvalt en waarbij de 

inspraakmogelijkheden vanuit de jeugdraad dus worden verminderd. Aan de gemeentelijke jeugdraad 

werd in dit verband nochtans enkel een advies gevraagd m.b.t. de uitbating van het 

jeugdverblijfscentrum, niet over de andere activiteiten van de VZW. De opzegging van de 

overeenkomst heeft evenwel belangrijke gevolgen voor het gehele Essense jeugdwerkbeleid. 

De jeugdraad was dan ook van mening dat de beslissing diende te worden geschorst, en vroeg dit bij 

brief van 30 september 2005 aan de Antwerpse provinciegouverneur. 

Bij brief van 6 december 2005 antwoordde de gouverneur onder meer : “Wat het bij de jeugdraad 

ingewonnen advies betreft – het enige dat wettelijk vereist was opdat de gemeenteraad een 

rechtsgeldige beslissing kon nemen -, heb ik vastgesteld dat het bestuur aan de jeugdraad inderdaad 

alleen zijn visie heeft gevraagd over de toekomstige uitbating van het jeugdverblijfscentrum. Over het 

volledig opzeggen van de overeenkomst met de VZW Jeugdwerking Essen en over de gevolgen die dit 

mogelijk zal hebben voor de andere activiteiten die door de VZW worden uitgeoefend, werd geen 

advies ingewonnen. Het gemeentebestuur is evenwel van oordeel dat het niet vragen van de mening 

van de jeugdraad over voornoemde aspecten, een correcte besluitvorming niet in de weg heeft gestaan. 

Ik ben het daar mee eens.” 

1. De gouverneur stelt dat het loutere feit dat een gemeentebestuur van mening is dat het niet vragen 

van een advies “een correcte besluitvorming niet in de weg heeft gestaan”, meebrengt dat het 

inderdaad niet nodig is om een advies te vragen, ondanks de wettelijke vereiste. 

Ondergraaft dit besluit van de Antwerpse gouverneur daarmee niet elke wettelijke of zelf 

opgelegde verplichting van gemeentebesturen om een advies te vragen aan de gemeentelijke 

jeugdraad, aangezien een gemeentebestuur steeds kan oordelen dat de eigen besluitvorming 

ondanks het niet-naleven van de verplichting toch correct is verlopen? 

2. Is de minister het met dit besluit eens en zo neen, hoe zal hij dan alsnog optreden tegen het 

betrokken gemeentebestuur en hoe zal hij in het algemeen soortgelijke beslissingen in de toekomst 

vermijden?


N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Keulen (vraag nr. 111) en Anciaux (nr. 63).


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



Een gecoördineerd antwoord zal worden verstrekt door de heer Bert Anciaux, Vlaams minister van 

Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 112 



Aanbod bouwgronden - Publieke rechtspersonen 

In het Vlaams Regeerakkoord 2004-2009 werd de doelstelling “een betaalbare woning voor iedereen” 

opgenomen en werden een aantal actiemiddelen naar voren geschoven om deze doelstelling op het 

terrein te kunnen realiseren. 

Een eerste prioriteit hierbij is dat er voldoende en betaalbare bouwkavels op de markt worden 

gebracht. 

Dit zou men onder meer trachten te bewerkstelligen door alle publieke rechtspersonen 

(gemeentebesturen, OCMW’s, kerkfabrieken, huisvestingsmaatschappijen, de Vlaamse Gemeenschap 

en het Vlaams Gewest) te stimuleren om hun bouwgronden op de markt te brengen. 

1. Welke acties werden reeds ondernomen om de publieke rechtspersonen terzake te stimuleren en 

kan de minister indien mogelijk de gebruikte actiemiddelen per publieke rechtspersoon meedelen? 

2. Zijn er op het terrein reeds positieve ontwikkelingen als gevolg van deze stimuli? Kan dit, indien 

mogelijk, cijfermatig worden ondersteund? 

3. Zijn er ook situaties bekend waarbij op het terrein moeilijkheden ondervonden worden om de 

betrokken publieke rechtspersonen over de brug te halen om mee te stappen in het vooropgestelde 

beleid?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



1. Teneinde alles in een ruimer perspectief te zien, wil ik graag verwijzen naar de debatten 

gevoerd in het Vlaams Parlement in het kader van betaalbare kavels en betaalbaar wonen. 

Tijdens de laatste hoorzitting d.d. 20 april 2006 heb ik en collega bevoegd voor Ruimtelijke 

Ordening Dirk Van Mechelen een uitgebreid exposé gegeven omtrent deze problematiek en 

wat kan worden gedaan om het aanbod aan betaalbare kavels in Vlaanderen te verhogen. 

Uit deze hoorzitting bleek inderdaad dat als de bestaande reserve aan onbebouwde percelen in 

kaart wordt gebracht de overheidsactoren inderdaad prominent aanwezig komen. Uit cijfers 

die collega Van Mechelen gaf tijdens de hoorzitting bleek dat deze overheidsactoren goed zijn 

voor 41% van de onbebouwde percelen. Dit cijfer is gefilterd uit de registers van de 

onbebouwde percelen van 146 gemeenten, waar een steekproef is uit genomen van eigenaars 

die meer dan 10 percelen in eigendom hebben. 

Om nu deze overheidsactoren aan te zetten om hun reserve actief te maken kunnen we zowel 

stimulerend als sanctionerend te werk gaan maar dan nog zal de prijs van bouwgrond bepaald 

worden door vraag en aanbod en dus door de koopkracht van de kandidaat-koper en door de 

rente. De maatregelen die de overheid dus neemt zullen altijd flankerend zijn. 

Voor de stimulerende maatregelen die genomen zijn in het kader van Ruimtelijke Ordening en 

Financiën verwijs ik naar de uiteenzetting van collega minister Van Mechelen. 

Voor wat de bevoegdheid Wonen betreft, heb ik een werkgroep Gemengde Projecten opgestart 

om de potenties en mogelijkheden van samenwerking tussen private ontwikkelaars of 

investeerders en deze overheidsactoren te faciliteren. Deze werkgroep onderzoekt de 

mogelijke hinderpalen in een verbeterde en vlottere samenwerking tussen deze beiden. Het 

gaat om projecten waar zowel sociale huisvesting wordt voorzien als private woningbouw of 

soms andere functies zoals kantoren of winkels. Het is de bedoeling om met al deze initiële 

gezamenlijke projecten moeilijkheden op het terrein te detecteren en daaruit lessen te trekken. 

Zo heeft de werkgroep tot op heden enkele belangrijke knelpunten blootgelegd die verder 

dienen te worden onderzocht en mogelijks aangepast om een samenwerking tussen de 

overheidsactoren en private partners mogelijk te maken: 

− beperkte mogelijkheden van sociale huisvestingsmaatschappijen om met private 

initiatiefnemers samenwerkingsovereenkomsten af te sluiten (wet op de 

overheidsopdrachten en de Vlaamse Wooncode); 

− de verschillen in BTW-aanslagvoet tussen private en sociale woningbouw; 

− het opdrachtgeverschap van de aan te leggen wegeninfrastructuur; 

− de synchronisatie van de door de private partners en de sociale 

huisvestingsmaatschappijen te volgen procedures; 

− het ontbreken van een uitvoeringsbesluit dat subsidies toekent aan private 

initiatiefnemers. 

2. Wat betreft de positieve ontwikkelingen op het veld inzake stimulerende maatregelen kan ik u 

geen cijfers geven van de evoluties en dit wegens een te embryonaal stadium. Wat betreft de


eerder sanctionerende maatregelen stelt mijn collega van Ruimtelijke Ordening en Financiën 

vast dat een aantal gemeenten hebben beslist om hun gemeentelijke heffing op onbebouwde 

percelen te schrappen. Hier kan onderzocht worden wat de reden hiervoor is. Wel is het mijns 

inziens niet te rechtvaardigen dat in sommige gemeenten de overheidsactoren vaak worden 

vrijgesteld van een dergelijke belasting en dit in tegenstelling tot particulieren of private 

ontwikkelaars of investeerders. Volgens dergelijke gedachtegang zal men inderdaad nooit de 

overheidsactoren stimuleren om hun reserve te activeren, eerder in tegendeel: hun grond wordt 

nog duurder en op termijn dus nog lucratiever. 

3. We kunnen inderdaad zeer voorzichtig vaststellen dat overheidsactoren hun grondreserve vaak 

inderdaad beheren als een goede huisvader en deze achter de hand houden “tot betere tijden”. 

Ook voor deze instanties is grond een vorm van belegging geworden. Stimuleren voor hen is 

vaak synoniem voor een financiële compensatie: als de overheid hun gronden wil activeren zal 

daar een vergoeding moeten tegenover staan. 

Anderzijds verwijs ik naar het antwoord op punt 2 waar tevens een aantal praktische 

knelpunten worden aangebracht die een vlotte samenwerking tussen overheidsactoren en 

private partners verhinderen.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 114 


van BART DE WEVER 

Federaal “Handvest voor het burgerschap” - Betrokkenheid 

Op de webstek van Christian Dupont, federaal minister van Ambtenarenzaken, Maatschappelijke 

Integratie, Grootstedenbeleid en Gelijke Kansenbeleid, lezen we het volgende: 

Interculturele dialoog 

In februari 2004 werd de Commissie voor de Interculturele Dialoog in het leven geroepen, die 

voorgezeten wordt door twee Ministers van Staat, de heer Roger Lallemand en mevrouw Annemie 

Neyts. Deze Commissie had de taak een stand van zaken op te maken van de interculturele 

verhoudingen op basis van overleg met terreinwerkers, vertegenwoordigers van erediensten en 

filosofieën, institutionele actoren en deskundigen. Deze toegereikte pistes moeten het mogelijk maken 

het staatsburgerschap en het samen-leven te versterken in onze maatschappij met een steeds 

uitgesproken multicultureel karakter. 

De Commissie voor Interculturele Dialoog heeft haar eindverslag overhandigd aan Minister Christian 

Dupont op 2 mei 2005. 

Het bevat een reeks werkpistes, concrete voorstellen en algemene aanbevelingen over 

Het staatburgerschap; 

De gelijkheid tussen mannen en vrouwen; 

De basisbeginselen van de overheidsdiensten; 

De plaats van religie in een maatschappij met een overwegend niet-confessioneel karakter. 

Meer info: www.intercultureledialoog.be 

Het Handvest voor het burgerschap 

In haar verslag heeft de Commissie voor de Interculturele Dialoog gewezen op het belang van een 

actieve uitoefening van het burgerschap. 

Tot de aanbevelingen om het samen-leven in de hand te werken, heeft de Commissie de uitwerking van 

een pedagogisch instrument voorgesteld, namelijk een “Handvest voor het burgerschap” dat de 

rechten en plichten van iedereen omvat, maar ook de grote principes van de Rechtsstaat, van de 

Rechten van de Mens en van de Burger en van de Democratie, rekening houdend met de specifieke 

kenmerken van het Belgische model (sociaal overleg, ideologisch en filosofisch pluralisme, 

federalisme). 

Op voorstel van Minister Christian Dupont heeft de Ministerraad op 8 juli 2005 het ontwerp van 

“Handvest van het burgerschap” goedgekeurd, dat vervolgens werd overgemaakt aan de 

Gemeenschappen en de Gewesten in het kader van de Interministeriële Conferentie van 13 juli 2005. 

Bovendien hebben de federale Regering, de Gemeenschappen en de Gewesten beslist om samen een 

grote campagne te organiseren om het burgerschap te bevorderen naar aanleiding van de publicatie 

van het Handvest. 

Deze campagne, die zal lopen over 2006 en 2007, zal gericht zijn tot verschillende doelgroepen:


- het “grote publiek” via een affichering op de openbare plaatsen (gemeenteadministraties, scholen, 

posten, stations, verenigingen, openbare instellingen,…) om de bevolking in haar geheel te bereiken; 

- meer in het bijzonder, drie groepen die pas zijn toegetreden tot het burgerschap om hen voor te 

bereiden op een daadwerkelijk en verantwoordelijk burgerschap: 

de jongeren die meerderjarig worden en voor de eerste keer stemmen; 

de nieuwkomers; 

de vreemdelingen die de Belgische nationaliteit willen verwerven. 

Dit doelpubliek zal meer bepaald worden bereikt via de campagne waarbij een “burgerschap”-boekje 

wordt verspreid dat wordt uitgedeeld door de gemeenten. 

Door het burgerschap te bevorderen, hopen de federale, gemeenschaps- en gewestregeringen zo de 

toekomst van onze samenleving veilig te stellen, een toekomst die gebaseerd is op verdraagzaamheid 

en dialoog tussen burgers en op respect voor de democratie. 

Er rijzen vragen naar de opportuniteit van het initiatief, zowel naar inhoud als naar procedure toe. 

Bovendien kreeg ik graag verduidelijking in verband met de rol van de Vlaamse Regering in dit 

dossier. 

1. Klopt het dat het “Handvest voor het burgerschap” door de federale regering aan de Vlaamse 

Regering werd bezorgd in het kader van de Interministeriële Conferentie van 13 juli 2005? 

2. Heeft de Vlaamse Regering inspraak gehad in de totstandkoming van dit Handvest (en zo ja, 

welke wijzigingen zijn er daardoor aangebracht)? 

3. Hoe staat de regering tegenover de finale versie van dit Handvest? Hierin staan immers op zijn 

zachtst gezegd merkwaardige stellingen. 

4. Wat is de huidige status van het Handvest? 

5. Klopt het dat de Vlaamse Regering beslist heeft om samen met de federale regering en de andere 

gemeenschappen en gewesten een grote campagne te organiseren “om het burgerschap te 

bevorderen naar aanleiding van de publicatie van het Handvest”? 

Wanneer is dit beslist en wat is de exacte inhoud van de beslissing? 

6. Welk budget wordt hiervoor in totaal uitgetrokken? Wat is de budgettaire inbreng van de Vlaamse 

overheid?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 


van BART DE WEVER 

1. Het klopt dat het “Handvest voor het Burgerschap” door de federale regering aan de Vlaamse 

regering werd bezorgd in het kader van de Interministeriële Conferentie ‘Integratie in de 

Samenleving’. De Interministeriële Conferentie van 13 juli 2005, waarop vertegenwoordigers van 

de Vlaamse ministers Vandenbroucke, Vervotte, Van Brempt en Keulen aanwezig waren, heeft 

zich akkoord verklaard met de oprichting van een werkgroep. Deze werkgroep beoogde enerzijds 

overleg over en goedkeuring van de inhoud van de algemene principes van het Handvest, en 

anderzijds de organisatie van de verspreiding van het Handvest. 

2. De Vlaamse Regering heeft geen inspraak gehad in de totstandkoming van dit Handvest. 

3. De Vlaamse Regering heeft op 21 april 2006 beslist niet deel te nemen aan het promoten en 

verspreiden van het Handvest voor het Burgerschap. De Vlaamse Regering hecht zeer veel belang 

aan het onthaal en de inburgering van nieuwkomers. Om die reden voert zij een inburgeringsbeleid 

waarbij alle nieuwkomers hetzij verplicht zijn om aan een inburgeringscursus deel te nemen, hetzij 

hierop recht hebben. Een cursus maatschappelijke oriëntatie behoort tot dit inburgeringstraject. In 

die cursus worden alle elementen die summier opgesomd worden in het Handvest uitgebreid 

toegelicht en besproken. De Vlaamse Regering hecht er evenzeer belang aan dat in het onderwijs 

alle leerlingen een breed inzicht verkrijgen in de rechten en plichten die aan het burgerschap 

verbonden zijn. Om die reden is dit uitgebreid in de eindtermen opgenomen. Alle elementen die 

summier opgesomd worden in het Handvest worden uitgebreid toegelicht en besproken in het 

schoolcurriculum. De Vlaamse Regering ziet dan ook geen toegevoegde waarde in het promoten 

en verspreiden van het Handvest voor het Burgerschap. 

4. Het Handvest voor het Burgerschap betreft een versie die geamendeerd en goedgekeurd werd door 

de federale Ministerraad van 8 juli 2005. Deze versie werd op de Interministeriële Conferentie van 

13 juli 2005 voor verder overleg aan de Gemeenschappen en Gewesten voorgelegd. 

5. Zoals vermeld, heeft de Vlaamse Regering geoordeeld geen toegevoegde waarde te zien in het 

promoten en verspreiden van het Handvest voor het Burgerschap. 

6. Er is geen budgettaire inbreng van de Vlaamse overheid.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 116 

















MARINO KEULEN 


ANTWOORD 








MARINO KEULEN 


Vraag nr. 118 

























MARINO KEULEN 


ANTWOORD 








MARINO KEULEN 


Vraag nr. 119 



Beleidsdoelstellingen inzake lokale fiscaliteit - Stand van zaken 

Het Vlaamse beleid inzake de lokale en provinciale overheden heeft als doelstelling onder meer de 

lokale fiscaliteit als sturingsinstrument in te zetten voor het lokale beleid. Het regeerakkoord vermeldt 

dat een globaal fiscaal pact met de gemeenten en provincies zal afgesloten worden over onder meer: 

- mogelijkheden voor de lokale besturen om de gemeentelijke fiscaliteit te differentiëren om een 

beleid te voeren ter versterking van dorps- en stadskernen, bijvoorbeeld door vormen van 

selectiviteit bij de onroerende voorheffing; 

- afschaffing van een aantal kleinere belastingen, de zogenaamde pestbelastingen, die veel 

rompslomp met zich meebrengen; 

- een meer bedrijfsvriendelijke fiscaliteit. 

In de Beleidsbrief Binnenlands Bestuur wordt verwezen naar de resultaten van een onderzoeksproject 

van het Steunpunt Bestuurlijke Organisatie Vlaanderen (SBOV). 

1. Wat is de stand van zaken omtrent de uitvoering van het regeerakkoord inzake gemeentelijke 

fiscaliteit? 

2. Welke zijn de mogelijkheden om de lokale fiscaliteit als sturingsinstrument in te zetten voor het 

lokale beleid? 

3. Is de minister al in bezit van de SBOV-onderzoeksresultaten omtrent gemeentelijke fiscaliteit? 

Wanneer wordt deze studie ter beschikking gesteld? 

N.B. Een gelijkaardige vraag werd gesteld aan de ministers Keulen (vraag nr. 119) en Moerman (nr. 

59).


MARINO KEULEN 





Minister Fientje Moerman 

1. Het project “Voorbereiding fiscaal beleid lokale besturen” dat door VVSG wordt getrokken 

omvat inderdaad een studieopdracht. De studieopdracht zelf is nog maar zeer recent gestart. 

De resultaten van deze studie zijn dan ook nog niet gekend. Verwacht wordt dat de volledige 

opdracht in het najaar voltooid zal worden. De resultaten zullen in elk geval ten vroegste na de 

gemeenteraadsverkiezingen publiek beschikbaar zijn. 

Minister Marino Keulen 

1. Het tot stand komen van een fiscaal pact tussen de Vlaamse Regering en de lokale besturen is 

inderdaad opgenomen in het Vlaams regeerakkoord. De doelstelling mag duidelijk zijn: 

komen tot betere afspraken tussen de Vlaamse Regering en de lokale besturen om een zo 

bedrijfsvriendelijk klimaat te creëren, wat vanzelfsprekend bijdraagt tot de economische 

slagkracht van onze regio en van de werkgelegenheid. Zoals het woord “pact” zelf inhoudt, 

moet dit tot stand komen via overleg. Samenspraak en partnerschap tussen Vlaanderen en de 

lokale besturen zijn immers evenzeer belangrijke krachtlijnen uit het regeerakkoord. 

Dit overleg inzake het tot stand komen van een fiscaal pact zit nog in een eerste 

voorbereidende onderzoeksfase. Zoals u weet ging tot nu toe de belangrijkste inspanning in 

het beleid binnenlands bestuur naar de voorbereiding van het gemeentedecreet, het 

provinciedecreet en de verkiezingen. Het lijkt me ook niet erg aangewezen om in de aanloop 

naar verkiezingen een dergelijk gesprek inzake de fiscaliteit op te starten. Dit moet inderdaad 

met de nodige sereniteit kunnen gebeuren. 

2. De mogelijkheden die de gewestelijke overheid heeft om de lokale fiscaliteit te sturen zijn 

inderdaad erg beperkt. Die beperking volgt rechtstreeks uit de Belgische grondwet: daarin is 

niet alleen de gemeentelijke autonomie gegarandeerd, ook de fiscale autonomie is in het 

bijzonder extra beschermd door de grondwet. Artikel 170 §4 kent niet alleen de exclusieve 

beslissingsbevoegdheid tot het invoeren van belastingen toe aan de gemeenteraad. Het tweede 

lid van dit artikel bepaalt bovendien dat enkel de wet beperkingen kan opleggen aan deze 

autonomie. Volgens de afdeling wetgeving van de Raad van State betreft het hier de federale 

wet. De decreetgever heeft die bevoegdheid in principe niet, tenzij hij zou kunnen gebruik 

maken van de mogelijkheid geboden door artikel 10 van de Bijzondere Wet tot Hervorming 

der Instellingen. Dit artikel laat toch toe om regelend op te treden bij decreet in 

aangelegenheden die aan de federale wetgever zijn voorbehouden, doch onder de duidelijke 

voorwaarde dat een dergelijke regelgeving noodzakelijk moet zijn voor de uitoefening van de 

eigen gewestelijke bevoegdheden. 

De beperkingen van dit wettelijk kader alleen nopen er dus reeds toe te opteren voor de 

formule van een pact waarbij nieuwe afspraken op basis van vrijwilligheid worden gemaakt. 

Mogelijke beleidsmaatregelen, in de zin van afschaffing van bepaalde bedrijfsbelastingen, 

vereenvoudiging van reglementen, plafonnering van tarieven … zullen om die reden ook 

slechts kunnen worden aanbevolen, zonder afdwingbaar te zijn.


3. De resultaten van dit onderzoek werden mij kortgeleden bezorgd. De studie bestaat uit 8 

deelpapers en is onder meer gebaseerd op een bevraging van gemeenteontvangers en 

schepenen van financiën enerzijds en van een aantal geselecteerde ondernemingen anderzijds. 

Deze laatste bevraging bestond uit diepte-interviews bij een tiental ondernemingen in 

verschillende bedrijfssectoren. Die resultaten zijn dus niet echt veralgemeenbaar maar geven 

ongetwijfeld stof tot nadenken.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 121 



Afschaffing taalpremie faciliteitengemeenten - Gevolgen 

Eind 2005 keurde de regering een besluit goed waarbij de taalpremie voor de ambtenaren van de 

gemeentebesturen en de OCMW’s van de faciliteitengemeenten wordt afgeschaft voor alle ambtenaren 

die in dienst traden na 1 september 1997. 

Dit besluit lag in de lijn van de omzendbrief-Peeters van augustus 1997, die nochtans begin 2005 door 

de Raad van State werd vernietigd. 

Hoeveel ambtenaren en van welk niveau werden in elk van de betrokken gemeenten en de OCMW’s 

gepenaliseerd door de bepalingen van deze omzendbrief, bekrachtigd door het besluit van de Vlaamse 

Regering?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



Op 15 februari 2005 vernietigde de Raad van State de omzendbrief van 1 augustus 1997 van de 

Vlaamse minister van Binnenlandse Aangelegenheden, Stedelijk Beleid en Huisvesting en de Vlaamse 

minister van Cultuur, Gezin en Welzijn aangaande: “Faciliteitengemeenten – Algemene 

weddeschaalherziening – Vergoeding voor het gebruik van de tweede landstaal – Omzendbrief B.A. 

nr. 97/17”. 

Uit de overwegingen van dit arrest blijkt dat de Raad van State oordeelde dat deze omzendbrief geacht 

moest worden een dwingende rechtsregel te formuleren, zodat hij, op grond van het besluit van 20 juni 

1995 tot bepaling van de bevoegdheden van de leden van de Vlaamse Regering en het besluit van 20 

oktober 1992 tot delegatie van beslissingsbevoegdheden aan de leden van de Vlaamse Regering, 

ondertekend diende te worden door de Vlaamse Regering. Deze omzendbrief werd enkel door de twee 

bovengenoemde ministers ondertekend, die daartoe alleen niet bevoegd waren. 

Meer in het algemeen heeft de Raad van State in verschillende andere arresten van gelijkaardige 

strekking erop gewezen dat de Vlaamse Regering er niet toe bevoegd was om bij omzendbrief 

bepalingen uit te vaardigen in verband met het administratief en geldelijk statuut van het personeel van 

de lokale en regionale besturen. 

Intussen keurde het Vlaams Parlement op 15 juli 2005 het Gemeentedecreet goed en op 9 december 

2005 het Provinciedecreet. Artikel 116, §1, 2°, van het Gemeentedecreet en artikel 112, §1, 2°, van het 

Provinciedecreet geven de Vlaamse Regering de bevoegdheid minimale voorwaarden vast te stellen 

voor de rechtspositieregeling van het personeel. Het uitvaardigen van regels in verband met de 

toekenning van toelagen en vergoedingen valt onder dergelijke minimale voorwaarden. 

Op 10 februari 2006 nam de Vlaamse Regering een besluit houdende de minimale voorwaarden voor 

het mandaatstelsel van het gemeentepersoneel en het provinciepersoneel en bepaling over de 

taalpremie, gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad van 21 maart 2006. Het is naar dit besluit dat de 

vraagsteller verwijst. In artikel 16 bepaalt dit besluit dat de raden geen taalpremie kunnen instellen of 

behouden voor hun personeelsleden. Artikel 18 bevat een overgangsmaatregel: personeelsleden die 

een taalpremie ontvangen op de datum van de inwerkingtreding van het besluit, 1 januari 2006, 

behouden die op persoonlijke titel tot ze uit dienst treden van het bestuur. 

Dit besluit van de Vlaamse Regering bekrachtigt geen omzendbrief die door de Raad van State 

vernietigd werd. Het besluit is gebaseerd op bevoegdheden toegekend door het Gemeentedecreet en 

het Provinciedecreet. Het put zijn rechtsgrond dus rechtstreeks uit deze beide decreten. 

Ook de omzendbrief van 1 augustus 1997 bevatte, net als het besluit van 10 februari 2006, een 

overgangsbepaling, waardoor personeelsleden die al een taalpremie ontvingen op de datum van de 

omzendbrief deze taalpremie op persoonlijke titel konden behouden. Enkel nieuwe personeelsleden 

kwamen niet in aanmerking voor een taalpremie. Noch door de geciteerde omzendbrief, noch door het 

besluit van de Vlaamse Regering van 10 februari 2006 werden bijgevolg ambtenaren gepenaliseerd.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 122 


van PATRICK JANSSENS 

Vlaamse Huisvestingsmaatschappij - Bijdragen SHM’s 

De Vlaamse Huisvestingsmaatschappij (VHM), die weldra in het kader van BBB (Beter Bestuurlijk 

Beleid) zal worden vervangen door de Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen (VMSW), werd op 

een specifieke manier gefinancierd. 

De VHM haalde immers een belangrijk deel van haar werkingsmiddelen uit een bijdrage van de lokale 

socialehuisvestingsmaatschappijen (SHM’s). 

1. Wat is het aandeel van de werkingskosten van de VHM dat door deze bijdrage van de SHM’s 

werd gedragen in de laatste tien jaar (1996-2005)? 

2. Ging dit aandeel in stijgende of in dalende lijn de laatste tien jaar? 

In welke mate stijgt de bijdrage van de SHM’s in absolute cijfers, inflatie gecorrigeerd? 

Wie bepaalde het niveau van deze bijdrage? 

3. Houdt de bijdrage van een lokale SHM rekening met de reële huurinkomsten van de individuele 

SHM, met andere woorden wordt er hierbij rekening gehouden met het feit dat bepaalde SHM’s 

een armer huurderspubliek hebben? 

4. Hoe zal de financiering van de toekomstige VMSW verlopen? 

Is er hiervoor ook in een bijdrage van de SHM’s voorzien en zo ja, waarom? 

Wordt deze eventueel geplafonneerd op een maximaal bedrag?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 


van PATRICK JANSSENS 

1. In onderstaande tabel vindt u de werkingskosten van de VHM en de bijdrage van de sociale 

huisvestingsmaatschappijen in de periode 1996-2005 (in miljoen euro). 

2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 

Bijdrage 

van de 

shm's 10,84 10,30 9,73 8,76 8,18 7,86 7,43 7,39 7,47 7,06 

Werkings 

kosten 

VHM 17,15 17,94 19,00 18,68 17,89 17,12 16,48 16,56 15,39 15,06 

Verhoudi 

ng 63,2% 57,4% 51,2% 46,9% 45,7% 45,9% 45,1% 44,6% 48,5% 46,9% 

2. In onderstaande tabel werd de bijdrage van de sociale huisvestingsmaatschappijen 

gecorrigeerd voor de inflatie (in miljoen euro). 

2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 

Inflatiegecorrige 

erde 

bijdrage 

van de 

shm's 10,84 10,59 10,21 9,34 8,87 8,72 8,46 8,51 8,68 8,34 

Inflatie 2,78% 2,10% 1,59% 1,65% 2,47% 2,55% 1,12% 0,96% 1,63% 

Er kan dus worden opgemerkt dat de inflatiegecorrigeerde bijdrage een stijgende trend kent. In 

onderstaande tabel werd de bijdrage opgesplitst volgens de activiteit (in miljoen euro). 

2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 

Bijdrage 

van de 

shm's 

voor de 

huuractiv 

iteit 10,37 9,79 9,34 8,39 7,78 7,49 7,13 7,07 6,93 6,57


Bijdrage 

van de 

shm's 

voor de 

koopactiv 

iteit 0,46 0,51 0,38 0,38 0,40 0,36 0,30 0,33 0,54 0,49 

Het niveau van deze bijdrage werd bepaald in een reglement dat in werking trad op 1 januari 

1993 zoals vastgesteld door de raad van bestuur van de VHM en de Gemeenschapsminister 

van Huisvesting 

3. Zoals ook aangegeven in het antwoord op vraag 2 is de beheersvergoeding voor de 

huuractiviteit enkel gebaseerd op het geactualiseerd patrimonium en houdt dus geen rekening 

met de samenstelling van het huurderspubliek. 

4. In het ontwerp van decreet houdende wijziging van decretale bepalingen inzake wonen als 

gevolg van het bestuurlijk beleid wordt artikel 36 van de huidige Wooncode als volgt 

veranderd: 

“Behalve met eigen inkomsten wordt de werking van de VMSW gefinancierd door bijdragen 

van de sociale huisvestingsmaatschappijen, die haar in staat moeten stellen haar opdracht 

behoorlijk te vervullen. 

De Vlaamse Regering stelt nadere regels vast voor de betaling van de bijdragen van de 

sociale huisvestingsmaatschappijen na een overlegprocedure die de inbreng van de sociale 

huisvestingsmaatschappijen en van de VMSW waarborgt. De Vlaamse Regering kan ook 

nadere regels vaststellen voor de bijdrage van andere actoren als vermeld in artikel 33, §1, 

eerste lid.”




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 123 



Aanwijzing gemeentelijke afgevaardigden - Procedure 

Ik verneem dat de gemeente Wezembeek-Oppem reeds geruime tijd tracht te weten te komen van de 

toezichthoudende overheid op welke wijze de afgevaardigden van de gemeenteraad moeten worden 

aangewezen in verschillende adviesorganen, intercommunales, en dergelijke. 

Sinds de eerste brief van oktober 2001 heeft de gemeente nog altijd geen antwoord mogen ontvangen, 

ondanks de vele herinneringsbrieven. 

Waarom laat het antwoord zo lang op zich wachten? 

Volgens welke procedure dient het gemeentebestuur de afgevaardigden van zijn raad aan te stellen in 

de verschillende organen?


MARINO KEULEN 

VLAAMS MINISTER VAN BINNENLANDS BESTUUR, STEDENBELEID WONEN EN INBURGERING 

ANTWOORD 



Ik heb onder mijn legislatuur geen brief van de gemeente Wezembeek-Oppem ontvangen omtrent de 

aangehaalde problematiek. 

De gemeenteraad kan in zijn midden gemeenteraadscommissies (artikel 120, §1, 1 ste lid van de Nieuwe 

Gemeentewet) en adviesraden oprichten (artikel 120bis, 1 ste lid van de Nieuwe Gemeentewet). 

De gemeenteraadscommissies bereiden de besprekingen in de gemeenteraad voor (artikel 120, §1, 1 ste 

lid van de Nieuwe Gemeentewet), de gemeentelijke adviesraden geven de gemeenteraad advies over 

één of meer onderwerpen (artikel 120bis, 1 ste lid van de Nieuwe Gemeentewet). 

De gemeenteraad benoemt de leden van de gemeenteraadscommissies, de vertegenwoordigers van de 

gemeente in de intercommunales en de andere rechtspersonen (artikel 120, §2 van de Nieuwe 

Gemeentewet). Hij bepaalt de samenstelling van de adviesraden (artikel 120bis, 2 de lid van de Nieuwe 

Gemeentewet); ten hoogste twee derde is van hetzelfde geslacht. 

Naast deze gemeentelijke adviesraden zijn er adviesraden opgericht door een wet of decreet zoals 

cultuurraden, de sportraden, de jeugdraden en de gemeentelijke adviesraden voor ruimtelijke ordening. 

Ik heb geen overzicht van al die adviesraden Hiervoor zijn de functioneel bevoegde ministers bevoegd. 

De mandaten in de gemeenteraadscommissies worden evenredig verdeeld over de fracties in de 

gemeenteraad; de fracties die ingevolge het evenredigheidsbeginsel uit de boot dreigen te vallen 

mogen zich verenigen om een technische fractie te vormen (artikel 120, §1, tweede lid van de Nieuwe 

Gemeentewet). 

De gemeenteraad kan ook autonome gemeentebedrijven oprichten met een commerciële of industriële 

activiteit (artikel 263bis van de Nieuwe Gemeentewet). De gemeenteraad wijst de leden van de raad 

van bestuur van het autonome gemeentebedrijf aan. De raad van bestuur is samengesteld uit ten 

hoogste de helft van het aantal gemeenteraadsleden, met een maximum van 18 leden. De meerderheid 

van de raad van bestuur bestaat uit leden van de gemeenteraad. Elke politieke groep is er in 

vertegenwoordigd. 

De gemeenteraad duidt haar vertegenwoordigers vrij aan in de algemene vergadering van de 

intercommunales (artikel 44, 1 ste lid van het decreet van 6 juli 2001 houdende de intergemeentelijke 

samenwerking). Het aantal leden dat elke gemeente kan afgevaardigden om te zetelen wordt bepaald 

door de bevolkingscijfers en de kapitaalinbreng. De verdeelsleutel tussen beide criteria wordt statutair 

bepaald (artikel 44, 2 ste lid van het decreet van 6 juli 2001 houdende de intergemeentelijke 

samenwerking). 

De Raad van Bestuur is samengesteld uit ten hoogste vijf rechtstreeks door de verschillende 

gemeenten aangeduide afgevaardigden die lid zijn met raadgevende stem en aangeduid uit de oppositie 

van de gemeenten. De statuten vermelden de criteria die bepalend zijn voor de wijze van aanduiding 

van deze afgevaardigden, die steeds raadsleden zijn die in de betrokken gemeenten verkozen zijn op 

een lijst waarvan geen enkele verkozene deel uitmaakt van het college van burgemeester en schepenen


of aangesteld is als voorzitter van het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn (artikel 52 van 

het decreet van 6 juli 2001 houdende de intergemeentelijke samenwerking). 

De beslissing tot aanstelling van de vertegenwoordigers van de gemeente in de diverse raden en 

organen gebeurt uiteraard in zitting van de gemeenteraad.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 124 



Voorzitterschap gemeenteraad - Modaliteiten 

Het gemeentedecreet van 15 juli 2005 bepaalt dat de gemeenteraad voortaan ook zal kunnen worden 

voorgezeten door een gemeenteraadslid. Hiermee wordt een einde gemaakt aan de aloude regel dat de 

burgemeester ook automatisch de gemeenteraad voorzat. De gemeenten die dat wensen, kunnen de 

bestaande situatie laten voortbestaan, maar in die gemeenten waar men er de voorkeur aan geeft om de 

gemeenteraad niet langer te laten voorzitten door een uitvoerend mandataris, kan men het 

voorzitterschap ervan toevertrouwen aan een raadslid. Over die aangelegenheid werd bij de 

totstandkoming van het gemeentedecreet uitvoerig gedebatteerd, waarbij zowel de voor- als nadelen 

van een wijziging van het systeem aan bod kwamen. 

Het ligt in de verwachting dat meerdere gemeenten na de komende verkiezingen zullen opteren voor 

een raadslid als voorzitter van de gemeenteraad. Teneinde toe te laten dat een raadslid dit 

voorzitterschap op een degelijke manier zal kunnen invullen, is een minimum aan ondersteuning 

nodig. 

Het is reeds duidelijk dat aan de voorzitter van de gemeenteraad geen salaris zal worden toegekend. 

De toelichting bij artikel 17 van bovenvermeld decreet stelt dat het aan de gemeenteraad zal toekomen 

om aan de voorzitter desgewenst een hoger presentiegeld toe te kennen binnen de grenzen zoals 

bepaald door de Vlaamse Regering. Tevens bepaalt artikel 17 § 3 dat de Vlaamse Regering de grenzen 

bepaalt binnen dewelke de specifieke kosten die verband houden met onder meer de uitoefening van 

het mandaat van voorzitter van de gemeenteraad, voor terugbetaling in aanmerking komen. 

Momenteel bestaat er dienaangaande dus nog altijd enige onzekerheid. 

1. Kan de minister verduidelijken over welke faciliteiten de voorzitter van de gemeenteraad zal 

beschikken m.b.t. de gemeentelijke administratie om de gemeenteraad voor te bereiden en de 

genomen beslissingen mee op te volgen, en dit in relatie tot het college van burgemeester en 

schepenen? 

2. Kan de minister reeds verduidelijken binnen welke grenzen er een verhoogd presentiegeld zal 

kunnen worden toegekend aan de voorzitter van de gemeenteraad? 

3. Kan de minister verduidelijken welke specifieke kosten er aan het ambt van voorzitter van de 

gemeenteraad verbonden zijn? 

Welke daarvan kunnen voor terugbetaling in aanmerking komen? 

4. Is of wordt er in de mogelijkheid voorzien voor voorzitters van de gemeenteraad om te beschikken 

over bijkomend politiek verlof?


MARINO KEULEN 

VLAAMS MINISTER VAN BINNENLANDS BESTUUR, STEDENBELEID, WONEN, EN INBURGERING 

ANTWOORD 



Door het nieuwe gemeentedecreet is de burgemeester vanaf de installatie van de nieuwe 

gemeenteraden in 2007 niet langer van rechtswege voorzitter van de gemeenteraad. De 

gemeenteraadsleden zullen volledig vrij zijn om te beslissen welk raadslid ze zullen kiezen als 

voorzitter van de gemeenteraad. Dit kan bijdragen tot de versterking van de rol van de gemeenteraad 

als controlerende instantie ten aanzien van de uitvoerende mandatarissen. Een voorzitter die niet tot 

het college behoort kan ook de werking van de gemeenteraad sterker benadrukken door hem een meer 

onafhankelijke positie te geven ten opzichte van het college. Indien de gemeente een verregaande 

scheiding tussen beleid en beheer nastreeft, kunnen de gemeenteraadsleden opteren voor een raadslid 

dat geen uitvoerend mandaat opneemt. 

1. Het decreet voorziet niet in een specifieke personele ondersteuning voor de voorzitter. Die 

moet gebeuren via de administratieve organisatie onder leiding van de gemeentesecretaris. 

Vanzelfsprekend moet de voorzitter goed worden geïnformeerd en moet hij, nauwer dan een 

ander raadslid, betrokken zijn bij de werking van de gemeente. Dat betekent zeker een 

bijkomende opdracht voor de voorzitter en de administratie. Het komt aan de gemeenteraad 

toe om vast te stellen over welke faciliteiten de voorzitter dient te beschikken om de aan hem 

toegekende taken te vervullen. 

2. De gemeenteraadsleden, alsook de voorzitter van de gemeenteraad, ontvangen geen salaris, 

maar een presentiegeld dat de gemeenteraad bepaalt, binnen de grenzen die de Vlaamse 

Regering zal vastleggen. Binnen die marges geeft het decreet de gemeenten de ruimte om zelf 

een verantwoorde vergoeding vast te stellen. De gemeenten zijn niet verplicht om een uniform 

presentiegeld vast te stellen. Zo lijkt het logisch dat het presentiegeld voor de voorzitter hoger 

kan liggen dan voor de overige raadsleden. Op dit ogenblik zijn de marges voor de toekenning 

van de presentiegelden voor de gemeenteraadsleden nog niet bepaald door de Vlaamse 

Regering. Bijgevolg kan ik u nog geen antwoord geven op de vraag binnen welke grenzen een 

verhoogd presentiegeld zal kunnen worden toegekend aan de voorzitter van de gemeenteraad. 

3. De gemeenteraden kunnen voorzien in de terugbetaling van specifieke kosten die verband 

houden met de uitoefening van het mandaat. Het gaat dan om de effectieve terugbetaling van 

werkelijk gemaakte en bewezen uitgaven, die voortvloeien uit het mandaat. Het decreet biedt 

de mogelijkheid om ook op het vlak van de terugbetaling van werkelijk gemaakte kosten een 

onderscheid te maken tussen het mandaat van gemeenteraadslid, voorzitter van de 

gemeenteraad en commissie- en fractievoorzitter. Het is een bevoegdheid van de 

gemeenteraad om vast te stellen welke kosten worden terugbetaald, alsmede de voorwaarden 

en modaliteiten van de terugbetaling. 

4. Het statuut van de gemeenteraadsleden en uitvoerende mandatarissen moet nog verder 

uitgewerkt worden in uitvoeringsbesluiten. Uw vraag of er in de mogelijkheid wordt voorzien 

voor voorzitters van de gemeenteraad om te beschikken over bijkomend politiek verlof kan op 

dit ogenblik nog niet beantwoord worden.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 125 


van HUBERT BROUNS 

Provincieraden - Onverenigbaarheden 

Artikel 11 van het provinciedecreet van 9 december 2005 bepaalt welke personen geen deel kunnen 

uitmaken van een provincieraad. 

Aldus kunnen onder meer parlementsleden, regeringsleden, provinciegouverneurs, magistraten en 

personeelsleden van de provincie in kwestie geen provincieraadslid zijn. Artikel 11 neemt grotendeels 

de bepalingen over van het vroegere artikel 25 van de provinciekieswet. 

Aangaande de precieze draagwijdte van de onverenigbaarheden vervat in artikel 11 lijkt er evenwel 

onduidelijkheid te zijn gerezen. Zo zouden, op basis van vermeld artikel, personeelsleden van het 

provinciaal onderwijs niet langer deel kunnen uitmaken van een provincieraad. Op heden zijn er echter 

wel degelijk provincieraden die dergelijke personeelsleden onder hun raadsleden tellen. 

1. Is er hieromtrent inderdaad onduidelijkheid gerezen? 

2. Zijn er terzake eventueel reeds richtlijnen verstrekt, of worden er in het vooruitzicht gesteld?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 


van HUBERT BROUNS 

1. Bij mijn weten is er omtrent het artikel 11 van het provinciedecreet geen onduidelijkheid 

gerezen. Alleszins is mij in dit verband hieromtrent niets gemeld Het desbetreffende artikel is 

op dit ogenblik echter nog niet van kracht. 

2. Specifieke richtlijnen werden niet vastgelegd. Maar het desbetreffende artikel 11, 6°, van het 

provinciedecreet kan geïnterpreteerd worden naar analogie met het gemeentedecreet van 15 

juli 2005, meer bepaald met het artikel 11, 4°, gemeentedecreet (dat eveneens nog niet van 

kracht is). 

3. Bij het opstellen van het provinciedecreet, werd immers getracht de bepalingen van toepassing 

op de provincies grotendeels gelijklopend te maken met de bepalingen van toepassing op de 

gemeenten. De basisprincipes van het gemeentedecreet zijn dan ook zoveel als mogelijk van 

toepassing op het provinciedecreet. In beide hierboven vermelde artikelen wordt immers 

gesproken van een onverenigbaarheid tussen personeelsleden van de gemeente / provincie en 

de gemeenteraad / provincieraad. In het gemeentedecreet is deze onverenigbaarheid echter niet 

nieuw. In het artikel 71, 6° Nieuwe Gemeentewet werd immers ook al gesproken van een 

onverenigbaarheid tussen degenen die personeelslid zijn van of een toelage of wedde 

ontvangen van de gemeente en een gemeenteraadslid. De term personeelslid werd toen 

geïnterpreteerd als zijnde het bestaan van een juridische band tussen de gemeente en de 

persoon in kwestie, ongeacht de vorm. Die band op zich was voldoende. De bedoeling was 

immers belangenvermenging te vermijden. Zo werden ook de personeelsleden van het 

gemeentelijk onderwijs beschouwd als zgn. gemeentepersoneelsleden. Het gaat om zowel 

onderwijzend personeel als ander personeel dat daar werkzaam is, ongeacht het dienstverband 

waarin ze werken (statutair, contractueel, tijdelijk, stagedoend, …). Het feit dat deze 

personeelsleden rechtstreeks zouden betaald worden door de Gemeenschappen, doet hier niets 

terzake. (Recht in de Gemeente, “Gemeenteraad. Samenstelling en Werking”, W. Somers, Die 

Keure, 2002, nrs. 35.3 en 35.3.1.2.). 

De hierboven vermelde interpretatie kan doorgetrokken worden naar de provincie. Vanaf het 

moment dat er een juridische band is tussen de persoon in kwestie en de provincie, is er sprake 

van een onverenigbaarheid. Personeelsleden van het provinciaal onderwijs kunnen beschouwd 

worden als zgn. provinciepersoneelsleden. Noch de vorm van het dienstverband, noch het feit 

dat de Gemeenschappen de persoon in kwestie uitbetalen, spelen hierbij een rol. Op die 

manier kan een vermenging van belangen worden vermeden.




MARINO KEULEN 


Vraag nr. 126 



Crematie - Asbestemming 

Artikel 24 §2 van het decreet op de begraafplaatsen en de lijkbezorging van 16 januari 2004 bepaalt 

dat, op verzoek van de echtgenoot en van de bloed- of aanverwanten in eerste graad, een gedeelte van 

de as van de gecremeerde overledene aan hen kan meegegeven worden. 

Ouders van wie de zoon of dochter gecremeerd werd, kunnen geen toelating krijgen om de as die in 

een columbarium werd geplaatst alsnog thuis te bewaren. Nochtans kan thuisbewaring een positieve 

impact hebben op het rouwproces van de nabestaanden. Ik verwijs in dit verband ook graag naar de 

vraag om uitleg van collega Robert Voorhamme van 29 november 2005 om het verzoek om de as thuis 

te bewaren ook na de crematie te mogen indienen. 

Overeenkomstig artikel 24 §2 kunnen ouders van wie de zoon of dochter gecremeerd werd vóór de 

inwerkingtreding van het decreet dus wel een gedeelte van de as krijgen om thuis te bewaren. 

Hetzelfde geldt voor bloed- of aanverwanten in de eerste graad. Rond de toepassing van dit artikel 

rijzen vragen. 

1. Kan zowel de echtgenoot als elke bloed- of aanverwant in eerste graad afzonderlijk een verzoek 

indienen om een gedeelte van de as thuis te mogen bewaren, of dient dit verzoek gezamenlijk door 

zowel de echtgenoot als de bloed- of aanverwanten in eerste graad te worden ingediend? 

2. Is er geregeld wie beslist welke hoeveelheid as van het gecremeerde lijk aan de echtgenoten of de 

bloed – en aanverwanten in de eerste graad wordt meegegeven? 

3. Wordt artikel 24 §2 zo toegepast dat quasi alle as, in de vorm van een gunstmaatregel bijvoorbeeld 

indien slechts één bloed- of aanverwant in de eerste graad overblijft, wordt meegegeven met deze 

bloed- of aanverwant? 

4. Is er geregeld binnen welke termijn na de crematie een gedeelte van de as kan worden 

meegegeven aan de echtgenoot of bloed- en aanverwanten?


MARINO KEULEN 


ANTWOORD 



1. Zowel de echtgenoot als elke bloed- of aanverwant in eerste graad kan afzonderlijk een 

verzoek indienen om een gedeelte van de as van de overledene te mogen krijgen. Artikel 24, 

§2, van het decreet van 16 januari 2004 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging, vereist niet 

dat dit verzoek gezamenlijk gebeurt. Er moet wel een gezamenlijk verzoek zijn van zowel de 

echtgenoot of van diegene met wie de overledene een feitelijk gezin vormde als van alle 

bloedverwanten van de eerste graad om in toepassing van artikel 24, §1, vierde lid, van het 

decreet van 16 januari 2004 de ganse as te mogen verkrijgen. 

2. De memorie van toelichting bij het ontwerp van decreet op de begraafplaatsen en de 

lijkbezorging, dat het decreet van 16 januari 2004 is geworden, stelt dat: 

“De hoeveelheid as die kan meegegeven worden is derhalve ook klein en van symbolische 

aard. Het grootste gedeelte van de as wordt, zonder wilsbeschikking van de overledene, 

bezorgd zoals bepaald in §1 (van artikel 24)”. 

3. Indien slechts één bloedverwant in eerste graad overblijft, kan deze een verzoek richten 

overeenkomstig artikel 24, §1, van het decreet van 16 januari 2004 waardoor hij gans de as 

kan verkrijgen. Hij moet dit aanvragen vooraleer de crematie plaatsvindt. Als de echtgenoot of 

diegene met wie de overledene een feitelijk gezin vormde nog leeft, zal deze persoon het 

verzoek ook moeten ondertekenen. 

4. Er wordt niet bepaald binnen welke termijn een gedeelte van de as kan worden meegegeven 

aan de echtgenoot of diegene met wie de overledene een feitelijk gezin vormde. De memorie 

van toelichting bij het ontwerp van decreet stelt enkel dat het meegeven van de as aan de 

echtgenoot of de bloed- en aanverwanten in eerste lijn gebeurt door de beheerder van het 

crematorium.


II. 

VRAGEN WAARVAN DE REGLEMENTAIRE TERMIJN VERSTREKEN IS 

EN WAAROP NOG NIET WERD GEANTWOORD 

(REGLEMENT ARTIKEL 81, 6)


NIHIL


III. 

VRAGEN WAARVAN DE REGLEMENTAIRE TERMIJN VERSTREKEN IS 

EN DIE OP VERZOEK VAN DE VRAAGSTELLERS WERDEN OMGEZET 

IN VRAGEN OM UITLEG 

(REGLEMENT ARTIKEL 81, 4)


NIHIL


REGISTER 

Nr. Datum Vraagsteller Onderwerp Blz. 

Y. LETERME, minister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister van Institutionele 

Hervormingen, Landbouw, Zeevisserij en Plattelandsbeleid 

38 03.02.2006 M. Dillen Ontwerpen van decreet - Externe adviezen ............................................... 5 

46 21.03.2006 F. Dewinter Communicatie regeerakkoord - Selectie reclamebureau........................... 7 

48 24.03.2006 C. Decaluwe Omzetting Europese regelgeving - Stand van zaken.................................. 11 

49 24.03.2006 J. Van Hauthem Vlaamse administratie - Niet-Belgen......................................................... 13 

50 24.03.2006 L. Van Nieuwenhuysen Sluiting Siegwerk Bornem - Initiatieven .................................................... 15 

51 28.03.2006 C. Decaluwe Vlaamse openbare instellingen - Ziekteverzuim ........................................ 17 

52 28.03.2006 J. Loones Buitenlandse pers over Vlaanderen - Initiatieven ..................................... 19 

53 30.03.2006 C. Decaluwe Vlaamse Federatie voor Paardenwedrennen - Erkenning......................... 21 

54 31.03.2006 L. Van Nieuwenhuysen Overdracht Park van Tervuren - Stand van zaken..................................... 23 

F. MOERMAN, vice-minister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister van Economie, 

Ondernemen, Wetenschap, Innovatie en Buitenlandse Handel 

58 24.03.2006 L. Van Nieuwenhuysen Sluiting Siegwerk Bornem - Initiatieven .................................................... 27 

59 24.03.2006 J. Tavernier Beleidsdoelstellingen inzake lokale fiscaliteit - Stand van zaken ................ 29 

61 30.03.2006 K. De Loor Wapenexport - Geweigerde vergunningen................................................. 31 

62 30.03.2006 G. Van Linter Werelddag ME-Fibromyalgie - Initiatieven............................................... 37 

63 30.03.2006 J. Vrancken Uitvoer isostatische pers - Experts ............................................................ 41 

64 12.04.2006 L. Van Nieuwenhuysen Handelsmissie Zuid-Afrika - Kostenvergoeding prins Filip ...................... 45 

F. VANDENBROUCKE, vice-minister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister van Werk, 

Onderwijs en Vorming 

88 20.01.2006 B. Somers Beoordeling van werkzoekenden - VDAB en RVA..................................... 461 

92 01.02.2006 J. Vandenbroucke Voorrangsregeling GOK-decreet - Stand van zaken ................................. 49 

134 24.03.2006 S. Poleyn Strategienota Nederland 2005-2009 - Onderwijssamenwerking................ 55 

135 24.03.2006 S. Poleyn Inschakeling ervaringsdeskundigen armoede - Onderzoeksrapport............ 59 


137 24.03.2006 H. Eeckhout Scholenbouw via PPS - Periodieke vergoeding......................................... 63 

138 24.03.2006 J. Deckmyn VDAB-opleiding Internationale Handel - Deelnemingsvoorwaarden......... 67 


140 28.03.2006 J. Tavernier Opleidingen Stedenbouw - Rationalisatie.................................................. 465



142 28.03.2006 A. Michiels Scholen Oost-Vlaanderen - Anderstaligen ................................................ 471 


144 30.03.2006 L. Vissers Geweld op school - Schoolpolitie .............................................................. 473 

145 30.03.2006 A. Michiels Scholen West-Vlaanderen - Anderstaligen ................................................ 475 

146 30.03.2006 K. Martens Scholen Limburg - Anderstaligen .............................................................. 477 

147 31.03.2006 M. Smet EU-richtlijn gelijke behandeling m/v - Omzetting ..................................... 481 

148 31.03.2006 K. Martens Scholen Antwerpen - Anderstaligen........................................................... 485 

149 06.04.2006 A. Van Nieuwkerke Leerlingenvervoer - Opvangcentra BuO ................................................... 77 

150 06.04.2006 D. Guns Basisonderwijs - Leermethode "piramide"................................................ 79 

151 06.04.2006 A. Michiels B- en C-attesten secundair onderwijs - Beroepen ..................................... 83 

152 06.04.2006 A. De Ridder Sociale inspectie - Aanwervingen - Vastgestelde inbreuken........................ 85 

153 06.04.2006 A. De Ridder Dienstencheques - Fiscale aftrekbaarheid................................................. 87 

154 06.04.2006 M. Demesmaeker Vlaamse Rand - Hippodroom van Sterrebeek............................................ 89 

158 13.04.2006 A. De Ridder Zelfredzame werkzoekenden - Criteria en uitstroomnormen..................... 93 

163 24.04.2006 A. Hoebeke Tewerkstellingssteun gehandicapten - Evaluatie....................................... 97 

I. VERVOTTE, Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin 

123 15.03.2006 J. Verstreken Ziekenhuizen zonder mortuarium - Regelgeving ....................................... 103 

124 17.03.2006 S. Vanackere Welzijns- en gezondheidsvoorzieningen - RIZIV-toelagen ........................ 107 

125 21.03.2006 K. Helsen Buitenschoolse kinderopvang - Stand van zaken....................................... 113 

126 21.03.2006 H. Crevits Ouderenvoorzieningen en kinderopvang - Intergeneratieprojecten ............ 121 

127 21.03.2006 V. Heeren Nieuwe woon- en zorgvormen - Expertisebundeling ................................. 125 

128 21.03.2006 V. Jans Vlaams Fonds - Adviescommissie.............................................................. 129 

129 21.03.2006 E. De Wachter Verbod op geweld in de opvoeding - Betrokkenheid.................................. 133 

130 21.03.2006 V. Jans Vaccinatiegraad - Stand van zaken ........................................................... 137 

131 21.03.2006 S. Poleyn Opvoedingsondersteuning - Evaluatie....................................................... 141 

132 22.03.2006 T. Dehaene Ziekenhuisbacterie - Resistente materialen ............................................... 143 

133 22.03.2006 V. Jans Zorguitbreiding gehandicapten - Initiatieven............................................ 145 

134 24.03.2006 T. Dehaene Samenwerkende onthaalouders - Wettelijk kader...................................... 149 

135 24.03.2006 V. Van der Borght Openbare rusthuizen - Gegevensregistratie .............................................. 153 

138 24.03.2006 V. Jans Kinderopvang - Extra plaatsen 2006-2007................................................ 155 

139 24.03.2006 V. Jans Thuiszorg voor dementerenden - Domoticaprojecten................................ 159 

140 24.03.2006 J. Verstreken Spoeddiensten - Opvang nabestaanden overleden kinderen...................... 163 


144 30.03.2006 K. De Loor Lokaal sociaal beleidsplan - Stand van zaken ........................................... 169 

145 30.03.2006 A. Hoebeke Residentiële psychiatrie - Wachtlijst.......................................................... 171 

146 06.04.2006 L. Van Nieuwenhuysen KB financiering huisartsenwachtposten - Draagwijdte............................. 173 

147 12.04.2006 V. Jans Gehandicaptenvoorzieningen - Financiering naar zorggradatie ................ 175


148 12.04.2006 V. Jans Geestelijke gezondheidszorg - Zorgcircuits en netwerken......................... 177 

149 12.04.2006 V. Jans Mobiliteitshulpmiddelen - Eénloketfunctie ................................................ 181 

150 12.04.2006 A. Hoebeke Geestelijke gezondheidszorg - Senioren .................................................... 183 

151 12.04.2006 M. Vogels Commissie niet-dringend ziekenvervoer - Vertegenwoordiging................ 185 

153 12.04.2006 J. Stassen Pneumokokkenvaccinatie - Financiële drempel ........................................ 187 

154 12.04.2006 B. Martens Stuivenbergziekenhuis Antwerpen - Bestemming....................................... 189 

155 12.04.2006 T. Rombouts RVT-bedden Antwerpen - Stand van zaken................................................ 193 

156 19.04.2006 G. Van Linter Vacature Sensoa - Profiel.......................................................................... 199 

161 26.04.2006 J. Schauvliege Beleidsdoelstellingen duurzame ontwikkeling - Initiatieven...................... 203 

D. VAN MECHELEN, Vlaams minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke Ordening 

117 21.03.2006 E. Glorieux Berging laag radioactief afval Mol-Dessel - Vergunningen...................... 207 

120 24.03.2006 E. Robeyns Ontwikkeling woonuitbreidingsgebieden - Stand van zaken...................... 211 

121 24.03.2006 J. De Meyer Belasting op inverkeerstelling - Samenwonenden ..................................... 215 

123 24.03.2006 V. Heeren Bouw- en verkavelingsvergunningen - Watertoets .................................... 219 

124 24.03.2006 R. Daems Regionale woonbehoeftestudies - Stand van zaken.................................... 221 


127 28.03.2006 R. Daems Onbebouwde percelen in woongebieden - Stand van zaken ...................... 225 

128 28.03.2006 R. Daems Gemeentelijke heffing niet-bebouwde percelen - Stand van zaken .............. 229 

130 30.03.2006 E. Robeyns Gemeentelijke structuurplannen en RUP's - Stand van zaken ................... 231 

131 06.04.2006 L. Sannen Hoevekampeerterreinen - "Recreatief medegebruik" ................................ 233 

132 06.04.2006 L. Sannen Hoevekampeerterreinen - Regelgeving ruimtelijke ordening .................... 235 

136 12.04.2006 M. Van den Eynde Gecoro's - Lidmaatschap gemeentesecretraris.......................................... 237 

137 12.04.2006 V. Dua Terugbetaling registratiekosten - Behandelingsduur ................................. 239 

138 12.04.2006 L. Van Nieuwenhuysen Hippodroom van Sterrebeek - Bestemmingsplannen................................. 241 

139 12.04.2006 J. Sauwens Alden Biesen - Aankoop Rentmeestershuis................................................ 245 

B. ANCIAUX, Vlaams minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel 

60 21.03.2006 J. Verfaillie Erfgoedconvenant Pittem-Ruiselede-Tielt - Stand van zaken .................... 249 

61 21.03.2006 J. Sauwens Samenwerkingsakkoord Vrijstaat (Zuid-Afrika) - Subsidiebetaling ............ 253 

62 22.03.2006 G. Van Linter Nederlandstalige Brusselaars - Stadsvlucht .............................................. 255 

63 22.03.2006 H. Lauwers Adviesrecht jeugdraad - Beslissing provinciegouverneur ......................... 257 


65 24.03.2006 M. Demesmaeker Cultuursubsidies - Brussel......................................................................... 491 


68 28.03.2006 C. Decaluwe Dopingcontroles - Stand van zaken ........................................................... 265 

69 28.03.2006 C. Van Eyken Samenwerkingsakkoord Franse Gemeenschap - Stand van zaken ............ 269 

70 30.03.2006 S. Sintobin Labadoux-festival Ingelmunster - Subsidiëring......................................... 271


72 12.04.2006 J. Deckmyn Zwembaden - Aanbod en toegangsprijs..................................................... 273 

G. BOURGEOIS, Vlaams minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme 

72 17.03.2006 E. Van Rompuy Telenet - Taalgebruik................................................................................. 277 

73 21.03.2006 L. Van Nieuwenhuysen "Lighthouses of Croatia" - Engelstalige uitnodigingen............................. 279 

74 24.03.2006 C. Decaluwe VRT Sporza - Sponsoring........................................................................... 281 


76 24.03.2006 A. De Ridder Reguleringsimpactanalyse - Evaluatie ...................................................... 303 


80 28.03.2006 C. Decaluwe Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap - Ziekteverzuim........................ 495 


82 28.03.2006 J. Loones Buitenlandse pers over Vlaanderen - Initiatieven ..................................... 521 

83 30.03.2006 K. Van Dijck VRT - Cultuuraanbod ................................................................................ 525 

84 30.03.2006 S. Sintobin EU-webstek toeristische bestemmingen - Betrokkenheid........................... 323 

85 30.03.2006 S. Sintobin Erkenning toeristische centra - Betrokkenheid.......................................... 325 

86 06.04.2006 L. Sannen Hoevekampeerterreinen - Vergunningen................................................... 327 

K. PEETERS, Vlaams minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur 

352 15.03.2006 B. Martens Binnenvaart - Uitrusting lig- en wachtplaatsen......................................... 533 

354 17.03.2006 C. Decaluwe Carpoolparking Oudenaardsesteenweg Kortrijk - Fietsenstalling.............. 539 

355 17.03.2006 J. Sauwens Comités van Aankoop - Achterstand Vlaamse dossiers............................. 541 

356 21.03.2006 B. Martens Voetgangersbrug Berchem - Herstelling ................................................... 543 

357 21.03.2006 L. Van Nieuwenhuysen Heraanleg ring Lier - Planning................................................................. 547 

358 21.03.2006 M. Van den Eynde Doortrekking N171 Rumst - Modaliteiten ................................................. 549 

359 21.03.2006 J. Maes Weegbrug N38 Vlamertinge - Stand van zaken ......................................... 333 

360 21.03.2006 J. Maes Kustduinen - Vertuining............................................................................. 335 

361 21.03.2006 M. Van den Eynde Natuurherstel militaire domeinen - Stand van zaken................................. 337 

362 21.03.2006 M. Van den Eynde Verkeersdrempels en fijn stof - Cd-rom..................................................... 339 

363 21.03.2006 P. Huybrechts Ecoscore - Categorisering voertuigen....................................................... 551 

364 21.03.2006 V. Heeren Verbinding St.-Truiden-E40 - Studie ......................................................... 555 

365 21.03.2006 E. Glorieux Berging laagradioactief afval Mol-Dessel - Vergunningen...................... 341 

366 24.03.2006 C. Decaluwe Kruispunt N36 Lendelede - Verkeersveiligheid ......................................... 557 

367 24.03.2006 F. Peeters Onbemande camera's - Knelpunten........................................................... 559 

368 24.03.2006 S. Sintobin Kruispunt N36 Lendelede - Verkeersveiligheid ......................................... 563 

369 24.03.2006 M. Cordeel Grensoverschrijdende havenbestuurlijke samenwerking - Gent-Terneuzen 565 


372 24.03.2006 J. Deckmyn Schelde Gentbrugge - Waterpeil................................................................ 343 

373 24.03.2006 J. Deckmyn Projecten Dampoort en Handelsdokbrug Gent - Timing........................... 571


374 24.03.2006 J. Deckmyn Kruispunt N60-Hutsepotstraat Gent - Verkeerslichten.............................. 573 


376 24.03.2006 J. Verfaillie Kruispunt N31-N397 Brugge - Verkeerslichten......................................... 577 

377 24.03.2006 C. Decaluwe N43 doortocht Aalbeke - Heraanleg.......................................................... 579 

378 24.03.2006 A. De Ridder Schelde-Seine-project - Stand van zaken................................................... 581 

379 24.03.2006 H. Stevens Bodemsanering St.-Amandsberg - Stand van zaken................................... 585 

380 24.03.2006 L. Van Nieuwenhuysen E19 Battel (Mechelen) - Geluidsmetingen................................................. 591 

381 28.03.2006 C. Decaluwe Riolerings- en zuiveringsgraad - Stand van zaken .................................... 593 


383 28.03.2006 A. Bruyninckx Wildschade regio Brugge - Stand van zaken ............................................. 345 

384 28.03.2006 C. Decaluwe Missing links - Stand van zaken................................................................. 605 

385 28.03.2006 C. Decaluwe Carpoolparkings - Stand van zaken........................................................... 609 

386 28.03.2006 G. Van Linter Brusselse Ring West - Streefbeeldstudie.................................................... 349 

387 28.03.2006 L. Van Nieuwenhuysen N16 Temse-Breendonk - Geluidswerende maatregelen............................. 613 

388 28.03.2006 G. Van Linter Sluiting Brusselse Ring - Overleg met Brussels Gewest............................ 615 

389 28.03.2006 P. Ceysens Telegeleide modelvliegtuigen - Milieuregels............................................. 617 

390 30.03.2006 L. Vissers Actieplan Cadmium - Sanering goethietputten .......................................... 619 

391 30.03.2006 E. Matthijs Sleufloze plaatsing van riolering - Stand van zaken.................................. 351 

392 30.03.2006 C. Van Eyken N5 St.-Genesius-Rode - Veiligheid oversteekplaatsen............................... 623 

394 30.03.2006 R. Daems Ontbossing en compensatie - Definities..................................................... 355 

396 30.03.2006 R. Daems Afvaltransport naar de derde wereld - Controles (2) ................................ 359 

397 30.03.2006 M. Cordeel N485 Steendorp - Herstellingswerken ....................................................... 625 

398 30.03.2006 E. Matthijs Onteigeningen Evergem - Timing.............................................................. 363 

399 31.03.2006 V. Heeren Vlarem - Dansscholen ............................................................................... 627 

400 31.03.2006 C. Decaluwe CO2-emissiehandel - Windfall profits ....................................................... 365 

401 31.03.2006 L. Van Nieuwenhuysen Bodemsanering Kapelle-op-den-Bos - Stand van zaken............................ 369 

402 06.04.2006 M. Van den Eynde E313 Ranst - Geluidsscherm ..................................................................... 373 

403 06.04.2006 R. Daems Stort Ramsel (Herselt) - Stand van zaken .................................................. 631 

404 06.04.2006 C. Van Eyken Duboislaan St.-Genesius-Rode - Afsluiting ............................................... 635 

405 06.04.2006 J. Loones Kanaalbrug Izegem - Leuningen ............................................................... 637 

406 06.04.2006 J. Penris Bezoekersparking natuurpark De Zoom Kalmthout - Oversteekplaats ....... 375 

407 06.04.2006 S. Sintobin Beleidsplan waterrecreatie en -toerisme - Overlegplatform ..................... 377 

408 06.04.2006 J. Maes N38 Ieper-Poperinge - Verkeerslichtenregeling........................................ 381 

409 06.04.2006 J. Sauwens Jaagpaden Kanne-Vroenhoven - Heropening ........................................... 383 

412 12.04.2006 J. Deckmyn E17-viaduct Gentbrugge - Staat ................................................................ 385 

414 12.04.2006 J. Verfaillie Werken E40 Oudenburg - Timing.............................................................. 387 

415 12.04.2006 C. Decaluwe GSM-masten - Locatiecriteria ..................................................................... 389 

427 21.04.2006 E. Glorieux Toewijzing CO2-emissierechten - Emissies 2005 ...................................... 391 

440 05.05.2006 M. van den Abeelen EU-richtlijn milieuaansprakelijkheid - Omzetting..................................... 393


M. KEULEN, Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Stedenbeleid, Wonen en Inburgering 

107 17.03.2006 H. Philtjens Renovatie sociale woningen - EPB-regelgeving........................................ 397 

108 21.03.2006 J. Penris Vlaams Woningfonds - Overname bestaande sociale leningen (2).............. 401 

109 21.03.2006 M. Hermans Gewestelijke ontvangers - Knelpunten ...................................................... 403 

110 22.03.2006 C. Van Eyken Grondverkoop Zemst en Hoeilaart - Taalvoorwaarden ............................ 641 

111 22.03.2006 H. Lauwers Adviesrecht jeugdraad - Beslissing provinciegouverneur ......................... 643 

112 24.03.2006 E. Robeyns Aanbod bouwgronden - Publieke rechtspersonen ..................................... 647 

113 24.03.2006 V. Heeren Sociale huurders - Korting energiefactuur................................................ 407 

114 24.03.2006 B. De Wever Federaal "Handvest voor het burgerschap" - Betrokkenheid.................... 651 

115 24.03.2006 L. Vissers Lokale mandatarissen - Kwaliteitsbevorderende maatregelen.................. 409 


117 24.03.2006 J. Tavernier Nieuw sociaal huurbesluit - Onderzoeksopdracht..................................... 411 


119 24.03.2006 J. Tavernier Beleidsdoelstellingen inzake lokale fiscaliteit - Stand van zaken ................ 659 

121 28.03.2006 C. Van Eyken Afschaffing taalpremie faciliteitengemeenten - Gevolgen ......................... 663 

122 28.03.2006 P. Janssens Vlaamse Huisvestingsmaatschappij - Bijdragen SHM's............................ 665 

123 30.03.2006 C. Van Eyken Aanwijzing gemeentelijke afgevaardigden - Procedure ............................ 669 

124 30.03.2006 J. De Meyer Voorzitterschap gemeenteraad - Modaliteiten........................................... 673 

125 30.03.2006 H. Brouns Provincieraden - Onverenigbaarheden ..................................................... 675 

126 31.03.2006 H. Crevits Crematie - Asbestemming.......................................................................... 677 

127 06.04.2006 F. Dewinter Sociale huisvesting - Vreemdelingen ......................................................... 415 

K. VAN BREMPT, Vlaams minister van Mobiliteit, Sociale Economie en Gelijke Kansen 

128 21.03.2006 W. Van Dijck De Lijn - Facturatie foutparkeerders......................................................... 419 

129 21.03.2006 A. De Ridder Publicaties De Lijn - Digitalisering........................................................... 421 

130 21.03.2006 M. Van den Eynde Doortrekking tramlijn 5 Antwerpen - Planning......................................... 423 

132 22.03.2006 R. Daems Buslijn 19 Geel-Diest - Haltes................................................................... 425 



136 28.03.2006 C. Decaluwe Autodelen - Stand van zaken...................................................................... 431 


138 28.03.2006 A. De Ridder Basismobiliteit Limburg - Evaluaties ........................................................ 435 

139 28.03.2006 G. Van Linter Sluiting Brusselse Ring - Overleg met Brussels Gewest............................ 437 

140 30.03.2006 C. Decaluwe De Lijn - Reclame-overeenkomsten ........................................................... 439 

141 30.03.2006 C. Decaluwe Flitspalen - Stand van zaken...................................................................... 441 

142 30.03.2006 K. Helsen Basismobiliteit - De Lusthoven Arendonk ................................................. 443 

143 30.03.2006 C. Decaluwe Busverbinding Tielt-Roeselare - Stand van zaken ..................................... 445 

144 31.03.2006 M. Smet EU-richtlijn gelijke behandeling m/v - Omzetting ..................................... 447


146 31.03.2006 A. De Ridder Mobiliteitsconvenants - Motorrijders ........................................................ 449 

147 13.04.2006 E. Glorieux Uitvoering Pendelplan - Stand van zaken.................................................. 453

Vlaams Parlement – 1011 Brussel – Tel. 02/552 11 11 – Fax 02/552 11 22

Tekst - Vlaams Parlement

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?